ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΩΣ ΟΙ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΙ, ΟΙ ΔΕΙΔΙΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΘΕΙΣ

του Γιώργου Δ. Δημακόπουλου, Δημοσιογράφου

Προκειμένου να κατανοηθεί -ως επί το πλείστον- καλύτερα το έργο του λόγιου Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου, όσον αφορά τις εύλογες και δικαιολογημένες αντιδράσεις του σχετικά με την Βαυαροκρατία, τον ρόλο της Αντιβασιλείας και την Βρετανική εισβολή και επιβουλή στα κοινωνικά ειωθότα της εναπομείνασας τότε Ελλάδας, θεωρήσαμε αναγκαίο να υπογραμμίσουμε τα κάτωθι και μόνο -επιγραμματικά- τα εξής: η Αγγλία ποτέ δεν ήθελε τον Ιωάννη Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της χώρας, αλλά προσπαθούσε να επιβάλλει Μοναρχία -φυσικά- με δικό της Βασιλέα. Οι τρεις μεγάλες, προστάτιδες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) αποφάσισαν τελικά να ορίσουν ως Μονάρχη της χώρας τον Βαυαρό πρίγκιπα Όθωνα σε ηλικία μόλις 17 ετών, γνωστό ως Otto Friedrich Lπudwig von Wittelsbach. Μέχρι όμως να ενηλικιωθεί, ορίστηκε η διακυβέρνηση της χώρας από την λεγόμενη επιτροπή της Αντιβασιλείας, αποτελούμενη από τους: Κόμη Ιωσήφ Λουδοβίκο Armansperg, Γεώργιο Λουδοβίκο φον Μάουερ, Κάρολο φον Άμπελ και Κάρολο Γκράινερ.

Τα μέτρα που πήρε η Αντιβασιλεία και προκάλεσαν ευλόγως την ορθή αντίδραση των Ρωμιών -φυσικά και του ''Ιερωτάτου'' λόγιου Μοναχού Κοσμά- ήταν εκτός άλλων, τα εξής: α. Διαλύθηκε ο τακτικός, ελληνικός στρατός και αντικαταστάθηκε με την εγκατάσταση 5000 Βαυαρών στρατιωτών! β. Με το διάταγμα της 23 Ιουλίου/4 Αυγούστου 1833, η Εκκλησία της Ελλλάδος ορίστηκε ως ''Αυτοκέφαλη'' και υπάχθηκε κατ' ευθείαν στην κρατική εξουσία προκειμένου να ελεγθεί και να διαβληθεί κατά το δυνατόν. γ. Με το διατάγματα της 7ης Οκτωβρίου 1833 διαλύθηκαν όλα τα Μοναστήρια που είχαν λιγότερους από... 6 Μοναχούς. δ. Με άλλο διάταγμα της 9ης Μαρτίου 1834 διαλύθηκαν όλες... οι γυναικείες Ιερές Μονές. ε'. Όσες Μοναχές ήταν μικρότερες από 40 ετών, υποχρεώθηκαν διά Νόμου να επιστρέψουν στον εγκόσμιο βίο!... στ'. Απαγορεύτηκαν οι δωρεές προς την Εκκλησία. ζ'. Όλη η μοναστηριακή περιουσία -πλην εξαιρέσεων- περιήλθε στο Βαυαροκρατούμενο, ελληνικό κράτος! η'. Εκποιήθηκαν εκκλησιαστικά σκεύη, αγιογραφίες, μέχρι και ολόκληρα βυζαντινά τέμπλα, για την δήθεν αναγκαία χρηματοδότηση του νεοσύστατου κράτους. Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο ξεσηκωμός των Ελλήνων, που θεώρησαν, πως πλέον στοχοποιείται η Πίστη τους, ενώ πρώην επιφανείς, εθνικοί αγωνιστές οδηγήθηκαν στις φυλακές, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας, που θεωρήθηκαν ''εχθροί'' του... Βασιλέως!

Ακολούθησε η εξέγερση της Μάνης, όταν η Αντιβασιλεία θέλησε να βάλει χέρι στους Μανιάτες γαιοκτήμονες και η επέμβαση του Βαυαρικού στρατού στο εσωτερικό της χώρας. Οι γενικευμένες ταραχές και αντιδράσεις οδήγησαν στην ανάκληση των Μάουερ και Άμπελ και όπως έγραφε ο Σπυρίδων Τρικούπης στον Νικόλαο Δραγούμη: ''Αφήνει την Ελλάδα η αντιβασιλεία εις ακαταστασίαν και δυσαρέσκειαν… η Ελλάς είναι και θα παραμείνει Ελλάς''. Και όπως έγραφε και ο Μακρυγιάννης: ''Ότι οι Μπαυαρέζοι και οι οπαδοί τους Έλληνες θέλαν να μας φάνε κι' ο Θεός μας γλύτωσε από τους κακούς τους σκοπούς. Και πασκίζαμεν έξω και μέσα με τρόπον και κατηχούσαμεν τους ανθρώπους, ίσως και κινηθούμεν διά τα έξω και λευτερωθούμεν κ' εμείς εδώ μέσα και κάμωμεν νόμους στέρεους και διοικηθούμεν ως άνθρωποι˙ ότι μας κυβερνούν οι ανθρωποφάγοι με το «έτζι θέλω» και κρίμα στα αίματα και θυσίες οπού κάμαμεν''. (Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, επιμ. Ι. Βλαχογιάννη). 

Για τον επίβουλο και διαλυτικό ρόλο της Αγγλίας στα ελληνικά δρώμενα, που συχνά προκαλούν τις αντιδράσεις του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου (ειδωμένες όμως πάντα υπό το πνεύμα της ορθής Φιλοπατρίας, χωρίς κραυγές και αναθεματισμούς) και -συνέπεια αυτών- φυλακίζεται και δηλητηριάζεται (κατά τον Τριανταφυλλίδη) από Αγγλόφιλους στις φυλακές του Ρίου, καταλήγουμε στα εξής: οι Άγγλοι υπήρξαν οι πρώτοι που προσπάθησαν να οριοθετήσουν, να ποδηγετήσουν και να εγκλωβίσουν την Ελληνική Επανάσταση και με τα περίφημα ''Δάνεια της Αγγλίας'' χρηματοδότησαν τους Προεστούς και τους Φαναριώτες και αυτοί με τη σειρά τους υποθήκευσαν έτσι τα εθνικά κτήματα του μελλοντικού, νεοσύστατου ελληνικού κράτους! Με αυτά τα χρήματα των δανείων, οι Προεστοί εξαγόρασαν Οπλαρχηγούς και τους έστρεψαν εναντίον των Καπεταναίων επιτυγχάνοντας τον διχασμό των Ελλήνων και οδηγώντας τους δυστυχώς σε δύο εμφυλίους πολέμους...

Εκατοντάδες Φιλέλληνες κατά κυριολεξία ''λειτουργούν'' ως χρηματοδοτούμενοι πράκτορες της Μ. Βρετανίας, ενώ ο πολυδιαφημισμένος και νοσηρός, αγγλικός ''διαφωτισμός'' βρίσκει τους δικούς του ενχώριους, ιδεοληπτικούς ''Ουμανιστές'' οσφυοκάμπτες, στα πρόσωπα των Θεοκλήτου Φαρμακίδη και Αδαμαντίου Κοραή! Μην ξεχνούμε και το γνωστό αντορθόδοξο-αντικληρικό, συγγραφικό έργο ''Ελληνική Νομαρχία'' ''Ανωνύμου του Έλληνος'', που χλεύαζε ουσιαστικά και λοιδωρούσε την Ορθόδοξη, Ρωμέικη Πίστη μας. Την Ορθόδοξη Πίστη των Ρωμιών, που οι ''εσπερινόφρονες'', έλληνες ψευδοδιαφωτιστές προσπάθησαν -συνεργούσης της Αγγλίας- να ευτελίσουν, να αμαυρώσουν και να ακυρώσουν. Αυτοί άλλωστε οι πιθικίζοντες νεοδιαφωτιστές της Δύσης -μα κυρίως της Αγγλίας- ήταν που μας καλούσαν να απαρνηθούμε την χιλιόχρονη, Ρωμέικη παράδοση και καταγωγή μας και να προσεταιριστούμε τους αρχαίους κλασσικούς των Ολύμπιων ψευδοθεών και και της μοιρολατρικής δεισιδαιμονίας τους. Τα υπόλοιπα, τα αντιλαμβανόμαστε καλύτερα μέσα από την θεόπνευστη και πατριωτική γραφίδα του έργου του Μοναχού Κοσμά του Φλαμιάτου, που -σήμερα ειδικά- ούτος αποτελεί πρότυπο προς μίμηση και παραδειγματισμό! Εύχεσθε!

Πηγές:

α. Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1962), έκδοση 2η, του Τρύφωνα Ε. Ευαγγελίδη (1894)

β. Δέσποινας Κατηφόρη, ''Σχέσεις J.-G.Eynard- J. von Armansperg'', Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 27, σελ.134-15.

γ. Δημητρίου Φωτιάδη: Όθωνας - Η έξωση. Αθήνα: Εκδόσεις Αφοί Ζαχαρόπουλοι, 1988.

δ. Δημητρίου Βερναρδάκη: Καποδίστριας και Όθων. Αθήνα: Ερμείας, 2001.

ε'. Αντωνίου Κλάψη: Πολιτική και διπλωματία της ελληνικής εθνικής ολοκλήρωσης, 1821-1923, Εκδόσεις Πεδίο, Αθήνα, 2019.

ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ 

ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ.

ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Β'. Η δημιουργία της κοινής φήμης και της κοινής γνώμης.

Επειδή οίδεν η επιβουλή καλώς, ότι οι πλείστοι των ανθρώπων εκ της κοινής φήμης και γνώμης οδηγούνται εις τα ίδια πρακτικά, διά τούτο επενόησε τρόπους και γίνεται αυτή, ο δημιουργός και ο ποιητής τούτων εξ ων οι σημαντικώτεροι, ως εγώ νομίζω, υπάρχουσιν ούτοι οι τρεις, Πρώτον μεν, η κατά το πνεύμα της καινοτομίας, της πλάνης, της στρεβλώσεως και της ανωμαλίας νόθευσις του φιλοσοφικού και φιλολογικού συστήματος, περί ου γράφω τινα κατωτέρω΄ δεύτερον δε οι ε φ η μ ε ρ ι δ ο γ ρ ά φ ο ι΄ και τρίτον πολλοί μ ι σ θ ω τ ο ί  σ π ε ρ μ ο λ ό γ ο ι εκ του κεκρυμμένου π ρ ο σ υ λ η τ ι σ μ ο ύ της επιβουλής. 

Εκ τούτων, άλλοι αποστέλλονται και παρευρίσκονται πάντοτε συστηματικώς εις όλας τας γενικάς και μερικάς ομηγύρεις των επιβουλευομένων λαών, άλλοι δε περιστοιχούσι προ πάντων, όλας τας ανωτέρω τάξεις του επιβουλευομένου λαού κ λ η ρ ι κ ώ ν  τ ε  κ ο σ μ ι κ ώ ν  τ ε  και  π ο λ ι τ ι κ ώ ν, εξ ων τινες δι' αυτήν την αιτίαν και δι' άλλους τοιούτους δολίους σκοπούς λ α μ β ά ν ο υ σ ι  θ έ σ ε ι ς και ε π α γ γ έ λ μ α τα  δι' ενεργείας της επιβουλής. 

Εκ τούτων, οι των άλλων τενικώτεροι και δολιώτεροι π ε ρ ι σ τ ο ι χ ο ύ σ ι τους Β α σ ι λ ε ί ς, Π α τ ρ ι ά ρ χ α ς, Α ρ χ ι ε ρ ε ί ς και λ ο ι π ο ύ ς εκ των οποίων κατατίθενται τινές και εις την θέσιν του Π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ. 'Εργον προς τοις άλλοις πολλοίς, των τοιούτων εστίν ίνα διεγείρωσι την αφοσίωσιν και τον πόθον των επιβουλευομένων, εις το πνεύμα της πλάνης, εις τα σκάνδαλα της διαφθοράς, εις όλα τα ολέθρια και τα καταστρεπτικά έργα, εις το μίσος και την περιφρόνησιν, όλων των εν αληθεία σοφών και ορθοφρονούντων, και όλων εκείνων, οίτινες έχουσι γνήσια αισθήματα Πατριωτισμού και φιλογενείας, και εξ' εναντίας δι αυτής της κοινής φήμης συνιστά εις το κοινόν, ως άνδρας σοφούς, και αγωνιστάς του κοινού συμφέροντος, όλα τα βδελύγματα της πλάνης και όλα τα επάρατα και απαίσια όργανα της κοινής προδοσίας. 

Δι' αυτής συνιστά η επιβουλή εις τα Κράτη και προ πάντων  εις  τους  ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ ς, όλα εκείνα των οποίων αι συνέπειαι υποκρύπτουσι την διάδοσιν της πλάνης, την καταστροφήν, τας συμφοράς και τα γενικά ναυάγια, και αποσκορακίζει όλα όσα υπόσχονται τα εκ διαμέτρου τούτων αντικείμενα αγαθά, την κοινήν ασφάλειαν, ευδαιμονίαν και σωτηρίαν, τον στηριγμόν της πίστεως και παν άλλο γενικόν αγαθόν. Δι' αυτής της ραδιουργίας, τα όσα αυτή δόλια, μεγάλα και γενικά δεινά ενεργεί εις όλα τα Κράτη, προσάπτει την αιτίαν εις άλλα όργανα και ως επί το πλήστον εις τον  Κ λ ή ρ ο ν, εις την Γαλλίαν και εις άλλους, και προ πάντων εις τας αρχάς και εις τους βασιλείς και ερεθίζει εις τα σχίσματα και εις την αποστασίαν. 

Δι' αυτής έφερε και φέρει αδιαλείπτους εις τους επιβουλευομένους πολλά και ολέθρια σκάνδαλα, και κινεί αυτούς και πίπτουσιν αυθόρμητοι εις τα δίκτυα της πλάνης, της απωλείας, του θανάτου και της καταστροφής. Αυτή η επιβουλή εκίνησε και ανεφάνησαν δι' αυτόν τον σκοπόν τόσοι  ε φ η μ ε ρ ι δ ο γ ρ ά φ ο ι  εις όλην την Ανατολήν, και έχει προς τούτοις και πολλά άλλα όργανα κεκρυμμένα, παρευρισκόμενα εις αυτούς ουδέν άλλο έργον έχοντα, ειμή την έκθεσιν των εφημερίδων, διά τούτο και επί Συντάγματος ενομοθέτησε την ελευθεροτυπίαν. 

Διά των εφημερίδων και διά των σπερμολόγων διήγειρε προς τοις άλλοις το γενικόν κατά του Κυβερνήτου μίσος, έως ου έφερε την τούτου δολοφονίαν. Παρατηρείται, ότι η επιβουλή αναβιβάζει τα ίδια αυτής  ό ρ γ α ν α  συστηματικώς, τείνει προς τοις άλλοις πολλοίς, και εκτός των όσων εξέθεσα ανωτέρω,  ε ι ς  τ α  κ α τ ά  τ η ς  π ί σ τ ε ω ς σ κ ά ν δ α λ α, εις την σύστασιν της επιβουλής και των ιδίων αυτής οργάνων, εις τον ερεθισμόν εις τα μεταξύ των ορθοδόξων εχθρικά σχίσματα, εις το κατά του Βασιλέως μίσος, προσάπτοντες εις αυτόν τα όσα η επιβουλή ενεργεί, εις τον ερεθισμόν της αποστασίας και εις τα παραπλήσια. 

Το βάθος, η τέχνη και η ποικιλία της υποκρίσεως και της ραδιουργίας, τα οποία υπάρχουσι συστηματικώς εις όλα τα όργανα και τον προσυλητισμόν της επιβουλής, αυτά θεωρούνται και εις τους εφημεριδογράφους. Ενίοτε διαθρυλλούσι κατ' αρχάς μίαν αλήθειαν ίνα φανώσι ζηλωταί, και φιλογενείς τάχα, και έπειτα μετά καιρόν αναιρούσιν αυτόν διά των όσων περιθρυλλούσι και συνιστώσι, τα όσα η επιβουλή εμμέσως δι' άλλων υποκριτών υπαγορεύει αυτοίς. Άλλοτε υ π  ο κ ρ ί ν ο τ α ι  τ ο ν  υπέρ της Πίστεως  ζ η λ ω τ ή ν  και υπό το πρόσχημα τούτου διακηρύττουσι πολλάς μεγάλας βλασφημίας των άλλων, διά σκάνδαλον εις πτώσιν των αστηρίκτων. 

Ενίοτε δε στηλιτεύουσι μικρά τινά έργα και ασήμαντα της επιβουλής επί σκοπώ, ίνα συσκιάζωσι και αποκρύπτωσι τα μεγάλα. Διά τούτου του είδους της ραδιουργίας συνεσκοτάθη και ενοθεύθη τοσούτον ήδη η κοινή φήμη, ώστε πας άνθρωπος φρόνιμος και συνετός, ίνα μη πέση και περιτειλιχθή εις τα δίκτυα της επιβουλής, ανάγκη την σήμερον, ίνα κρίνη αντιθέτως εκ του εναντίου τα πράγματα και μάλιστα τα γενικά και σπουδαία, παρ' όσον η κοινή φήμη μαρτυρεί και διαθρυλλεί αυτά, ήτις παριστάνει το φως ως σκότος, και το σκότος ως φως κ.τ.λ. 

Δι' αυτής της κοινής φήμης προς τοις άλλοις πολλοίς, όσον περιθρυλλείται και ευφημίζεται, η μετά την Λουθηρο-Καλβινικήν αίρεσιν προ 300 περίπου ετών εποχή, ως εποχή φωτισμού τάχα, αναπτύξεως, εξευγενισμού και ελευθερίας, επαγγελομένη γενικάς και μεγάλας μεταρρυθμίσεις εις όλα τα Κράτη και τους λαούς, τόσον χλευάζεται, εμπαίζεται και κατηγορείται, όλη η προλαβούσα εποχή του χριστιανισμού, η υπό της επιβουλής λεγομένη Μεσαιών, ως εποχή δήθεν βαρβαρισμού, σκοταδισμού, προλήψεων, δεισιδαιμονίας και τυραννίας. 

Ο σκοπός δε της επιβουλής και κατά τούτο τείνει, ίνα ισάξη εις τα επιβουλευόμενα Κράτη, το πνεύμα της καινοτομίας, της πλάνης, της διαφθοράς, της αποστασίας και τα εκ τούτων ναυάγια. Τα όσα δεινά έφερε και φέρει διά τούτου του είδους της ραδιουργίας, υπάρχουσι πάμπολλα και σχεδόν απερίγραπτα, αν και αγνοούμενα παρά πάσι.

Γ'. Η νόθευσις κατά το πνεύμα της πλάνης και στρέβλωσις της νέας φιλολογίας τε και φιλοσοφίας.

Ο σκοπός της επιβουλής, από πρώτης αρχής έτεινε προς τοις άλλοις πολλοίς και τείνει, ίνα στρεβλώση τον νουν και φθείρη τα ήθη των επιβουλευομένων, διότι οίδεν, ότι εκ τούτου ευρίσκει περισσοτέραν χώραν η υπ' αυτής διδομένη πλάνη, δι' ης ακολουθεί η τούτων καταστροφή και η πτώσις. Εις τούτο επενόησεν, ίνα νοθεύση την ύλην της διδασκαλίας και στεβλώση την μέθοδον και υποκρύψη εν αυτοίς, όλα τα σκάνδαλα, της πλάνης και της αποστασίας, της ανωμαλίας και της διαφθοράς. Καθώς και εις όλας τας άλλας ραδιουργίας, ωσαύτως και κατά τούτο, ενεργεί διά τρόπου όλως δολίου και υποκεκρυμμένου, και υπό το πρόσχημα του καλού κατ' αρχάς και φέρει το εις το σκοπούς αυτής κατάλληλον σύστημα, και έπειτα προοδεύει ανεπαισθήτως. 

Φ. ο Βάκχων, έπειτα δε Ι. ο Νεύθων, ο Ούμες Λώκιος και άλλοι Άγγλοι ήνοιξαν επί τοιούτω σκοπώ νέον στάδιον και νέαν μέθοδον του φιλοσοφείν, καθώς μετά ταύτα ο Βλαίρ της φιλολογίας, όστις  π α ρ α λ λ η λ ί ζ ε ι  τους  π ρ ο φ ή τ α ς, τους εν ταις θείαις Γραφαίς,  π ρ ο ς  τ ο υ ς  ε θ ν ι κ ο ύ ς  π ο ι η τ ά ς  συστήματα, δι' ων προς τοις άλλοις περιορίζονται όλαι οι γνώσεις του ανθρώπου εις τας αισθήσεις και καταργείται, ως απάτη  και πρόληψις, πάσα υψηλή, μεταφυσική και πνευματική ιδέα. Και τούτων και δι' εμμέσου υπαγορεύσεως της Αγγλικής ραδιουργίας έλαβον την νύξιν και την αφορμήν ο Καρτέσιος, ο Ελβέτιος, ο Βολταίρ, ο Κολδυλιάκ, όλοι οι περί αυτούς Γάλλοι και προ πάντων ο Ρουσσώ εις τα ίδια αυτών απαίσια και αντιχριστιανικά Συγγράμματα, δι' ων διεδόθη η πλάνη του θεισμού και η αιτία πάσης αποστασίας εις την Γαλλίαν, εκείθεν δε και εις όλα τα Κράτη της Δύσεως. 

Πόσον δε υπάρχουσι προ πολλού  ν ε ν ο θ ε υ μ έ ν α  και  ε σ τ ρ ε β λ ω μ έ ν α  όλα τα είδη της φιλολογικής τέχνης, της φιλοσοφίας και των επιστημών καθ' όλα τα Κράτη του Δυτικού δόγματος, διά της εκ της επιβουλής επί τοιούτω σκοπώ ενεργουμένης ραδιουργίας, εστί πάσι τοις υγειόφροσι και τοις γνωστοίς γνωστόν, και φαίνονται προς τοις άλλοις εκ των εκεί μαθητευσάντων και μαθητευομένων νέων. Αυτή η ραδιουργία ενεργείται συστηματικότερον εις όλα τα ορθόδοξα Κράτη, διά τούτο περιθρυλλούνται και υπερεπαινούνται διά της κοινής φήμης ενεργεία της επιβουλής, όλοι οι ειρημένοι  ψ ε υ δ ο φ ι λ ό σ ο φ ο ι  και  ο ι  π ε ρ ί  α υ τ ο ύ ς,  και όλα τα βδελύγματα της πλάνης, όσα αυτή η επιβουλή,  ε ν ό θ ε υ σ ε  και  ε σ τ ρ έ β λ ω σ ε ν ,  ως άνδρες τάχα μεγάλοι και ως σωτήριοι  μ ε τ α ρ ρ υ θ μ ι σ τ α ί, και εκ του εναντίου διαβάλλονται και βλασφημούνται, όλοι οι εν αληθεία σοφοί και ορθόδοξοι, ως προληπτικοί, ως δεισιδαίμονες και ως αμαθείς.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου: 

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 

Αθήνα 1849, σελ. 29-32. 

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ 2019: ''ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΦΩΝΑΙΣ ΑΙΣΙΑΙΣ'' ΜΕΡΟΣ 2ον

Τα βίντεο των ''Ευχαριστηρίων 2019''
(πνευματικές συνάξεις προς τιμήν του αειμνήστου πνευματικού μας πατρός, 

Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού)
προέρχονται από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΛΣΤ' ΜΕΡΟΣ)

Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Φιλοξενούσε στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', δημοσίευε -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε υπό την μορφή συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας και μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

 ΛΣΤ' Μέρος

Εις την κατά το έτος 1902 γενομένην πρόσκλησιν του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ' προς απάσας τας αυτοκεφάλους ορθοδόξους Εκκλησίας, όπως μελετήσωσι τα του ημερολογίου και εκφράσουν την γνώμην αυτών, πρόσκλησιν γενομένην διά Πατριαρχικής και Συνοδικής εγκυκλίου, ην εδημοσιεύσαμεν εις το προηγούμενον άρθρον, αι ορθόδοξαι εκκλησίαι απήντησαν η μία κατόπιν της άλλης εκτός των Εκκλησιών: 

1). Α λ ε ξ α ν δ ρ ε ί α ς, διότι τότε ο Πατριάρχης Φώτιος δεν είχεν αλληλογραφίαν μετά του Πατριάρχου Ιωακείμ ένεκα προσωπικών λόγων 

2). Α ν τ ι ο χ ε ί α ς, διότι ήσαν τότε διακεκομμέναι αι σχέσεις 

3). Κ ύ π ρ ο υ, διότι υστερείτο Προέδρου και 

4). Κ α ρ λ ο β ι σ ί ο υ, διότι δεν είχεν αποσταλή εις αυτήν και η εγκύκλιος. 

Και 1) Η Ρωσική Εκκλησία τη 28 Φεβρουαρίου 1903 απήντησεν, ως εξής: ''Τοις αγαπητοίς ημών και σεβασμίοις πατράσι και αδελφοίς, γνωστοί εισίν οι αιώνιοι της Ρώμης πόθοι, οίτινες ποτέ και υπήρξαν η αιτία αποστασίας αυτής. Γνωσταί εν τη ιστορία εισί και αι διαφόροι αυτής μεθοδείαι αι τε φανεραί και αι κρύφιαι, αι προς καθυπόταξιν της Ορθοδόξου Ανατολής τείνουσαι γνωσταί και νυν αι υφιστάμεναι και πολλάς τας δαπάνας απαιτούσι σχολαί, αι ιεροαποστολικαί τε εταιρείαι, τα ιδιαίτερα τε μοναχικά τάγματα και τα λοιπά και τα λοιπά καθιδρύματα, ον ο αριθμός αδιαλείπτως αυξάνει και ων ο μόνος σκοπός εστίν η των τέκων της Ορθοδοξου Εκκλησίας, ει δυνατόν σαγήνευσις... 

Το ζήτημα της μεταβολής ή και της μερικής μόνον μεταρρυθμίσεως του ημερολογίου, ου μικρόν ωσαύτως, από πολλού ήδη  τ α ρ ά τ τ ε ι τους ορθοδόξους και εν τη ημετέρα χώρα. Εντολή του εν μακαρία τη λήξει γενομένου αυτοκράτορος ημών, επίτηδες χάριν της εξετάσεως του ζητήματος τούτου, συνέστη παρά τη Αυτοκρατορική Ακαδημία των Επιστημών ιδιαιτέρα επιτροπή, εκ λογίων εκπροσωπούντων τους διαφόρους σχετικούς προς το θέμα κλάδους της γνώσεως. Αλλ' αι εργασίαι της επιτροπής ταύτης, πολυσύνθετοι λίαν και πολυποίκιλοι ούσαι, άχρι τούδε, εισέτι ουκ επερατώθησαν, αδύνατον δε προειπείν εκ των προτέρων το τελικόν εξαγόμενον αυτών. 

Η εφαρμογή του νέου εν μόνη τη πολιτική χρονολογία άνευ μεταβολής του Πασχαλίου και άνευ μετακινήσεως των κινητών εορτών, μεταφερομένης δε της μετονομασίας των ημερομηνιών συμφώνως προς το νέον ημερολόγιον, βεβαίως ου μέλλει θίξειν ιδιαζόντως τα εκκλησιαστικά συμφέροντα, εν τη εκκλησιαστική πράξει, π α ρ α μ έ ν ε ι  ε ν  ό λ η  α υ τ ο ύ  τ η  ι σ χ ύ ι   τ ο  Ι ο υ λ ι α ν ό ν  Η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο ν. 

Αλλ' εάν θίξωμεν το ζήτημα της καθαρώς επιστημονικής εχεγγυότητος ταύτης τε και εκείνης της χρονολογίας, οι αυθεντικώτεροι των ημετέρων λογίων κλίνουσι μάλλον υπέρ του Ιουλιανού ημερολογίου... Η αυθεντική αύτη των λογίων φωνή ποιεί και ημάς  τ ο υ ς  τ η ς  ε κ κ λ η σ ί α ς  φ ρ ο υ ρ ο ύ ς  π ρ ο σ φ έ ρ ε σ θ α ι   μ ε τ ά  μ ε γ ά λ η ς  ε π ι φ υ λ ά ξ ε ω ς προς επιθυμίαν, όπως μεταβληθή το ημερολόγιον, εάν συνυπονοείται η μεταβολή και του πασχαλίου και της όλης εκκλησιαστικής χρονολογίας. 

Η τοιαύτη γαρ μεταβολή, ως διασαλεύουσα την ανέκαθεν και πολλάκις καθαγιασθείσαν υπό της Εκκλησίας τάξιν, συνεπήγετο αν αναμφιβόλως διασαλεύσεις τινάς εκ τω εκκλησιαστικώ βίω... Διό το εφ' ημίν, ημείς υπεστηρίξαιμεν αν την τήρησιν εν τη εκκλησιαστική πράξει του Ιουλιανού ημερολογίου συγχωρούντες εν εσχάτη ανάγκη τυπικάς μόνον μεταβολάς εν σχέσει προς το νέον έτος και την μετονομασίαν των ημερομηνιών''. 

2) Η  Ε κ λ η σ ί α  Ι ε ρ ο σ ο λ ύ μ ω ν  τ η  5 η  Ι ο υ ν ί ο υ  1 9 0 3   απήντησεν ως εξής: ''...Επί του περί δε του εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία κρατούντος Ιουλιανού Ημερολογίου ερωτήματος της Υμετέρας Γερασιμωτάτης Παναγιότητος τον λόγον μεταφέροντες, παρατηρούμεν προ παντός, ότι υφ' ας σήμερον η εν τη Ανατολή Ορθόδοξος Εκκλησία διατελεί συνθήκας, υπό των οπαδών της Καθολικής και της των Διαμαρτυρομένων Εκκλησίας, αδιαλείπτως διά των προσυλητιστικών ενεργειών προσβαλλομένη, πάσα περί μεταρρυθμίσεως του κρατούντος ημερολογίου και δη επί προτιμήσει του Γρηγοριανού απόφασις έ σ τ α ι  ε π ί  β λ ά β η  της Ορθοδοξίας. 

Ει δ' όμως, οι εν τη Δύσει χριστιανικοί λαοί  έλθοιεν ποτέ εις επίγνωσιν του αντιευαγγελικού  κ α ι  δ ι ά  τ ο  σ χ έ δ ι ο ν  τ η ς  π α γ κ ο σ μ ί ο υ  χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ς  ε ν ό τ η τ ο ς,  ολεθρίου του υπ' αυτών υποστηριζομένου έργου του προσηλυτισμού, και οι τούτων προιστάμενοι θελήσοιεν καταργήσαι και διά παντός εκ του μέσου άραι το σκάνδαλον, φρονούμεν ότι ουδέν ασυνεπές προς εαυτήν ποιήσει η ορθόδοξος Εκκλησία, παραδεχομένη το υπό της επιστήμης κατά το εφικτόν ακριβές υποδεικνυόμενον ημερολόγιον, προς τε χρονολογικήν ακρίβειαν, προς τε ευκολίαν εν ταις βιωτικαίς συναλλαγαίς, αλλά μην και προς δόξαν Χριστού, της των εις αυτόν πιστευόντων ενότητος και εν τη του χρόνου μετρήσει και εν τη των σωτηρίων εορτών, ταυτοχρόνω επιτελέσει καταφαινομένης... 

Αλλά των ηθικών αιτίων, αφ' ων ό,τε Αποστολικός Κανών (περί της εορτής του Πάσχα) και η συνήθεια απέρρευσαν, ουκέτι υφισταμένων, πρόδηλον ως ουδέν το κωλύον από δογματικής απόψεως την ορθόδοξον εκκλησίαν  ε ν  ο μ ο φ ω ν ί α  των μελών αυτής ετέρως, συμφώνως προς τα αληθή της επιστήμης πορίσματα, τα περί του ημερολογίου διατάξασθαι''. 

3) Η  Ε κ κ λ η σ ί α  τ η ς  Ε λ λ ά δ ο ς  τ η 1 4  Ι ο υ λ ί ο υ  1 9 0 3  απήντησεν ούτω: ''...Ουχ ήττονος προσοχής ηξίωσεν η Ιερά Σύνοδος και του ζήτηματος της μεταρρυθμίσεως του απ' αιώνων εν τη ημετέρα Ορθοδόξω Εκκλησία κρατούντος ημερολογίου, ου η επίλυσις φαίνεται μεν ομαλωτέρα, πάντως όμως αύτη εξαρτάται εκ περιστάσεων και συνθηκών εθνικών και κοινωνικών. Και ποίον μεν εκ των δύο ημερολογίων είναι ακριβέστερον, το ημέτερον Ιουλιανόν, ή το εν τη Δύσει κρατούν Γρηγοριανόν, ή εάν και τούτο χρήζη τροποποιήσεως και ακριβεστέρου καθορισμού, τούτο είναι ζήτημα κυρίως αστρονομικόν, θρησκευτικής δε και θεολογικής σπουδαιότητος μετέχει τοσούτο μόνον, καθ' όσον μετ' αυτού συνδέεται το εορτολόγιον της Εκκλησίας. 

Διά τούτο, αν άπασαι αι κατά τόπους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι της Ανατολής πεισθώσιν, ότι αι περιστάσεις των Εθνών των διαφόρων Εκκλησιών εισί κατάλληλοι προς μεταρρύθμισιν του ημερολογίου, άνευ διαταράξεως των θρησκευτικών συνειδήσεων των απλουστέρων, των μη δυναμένων διακρίναι τα δόγματα και τα λειτουργικά ζητήματα από των αστρονομικών ζητημάτων, δύνανται αύται εν συνεννοήσει μετ' αλλήλων και μετά της πολιτείας εκάστης αυτών, να επιχειρήσωσι την μεταρρύθμισιν του νυν εν χρήσει παρ' ημίν ημεροιλογίου, συμφώνως προς τας προόδους και τα πορίσματα της Αστρονομικής επιστήμης. 

4) Η  Ε κ κ λ η σ ί α  τ η ς  Ρ ο υ μ α ν ί α ς  απήντησεν ούτω: ''...Χωρίς να αναφερθώμεν εις τα αποτελέσματα των επιστημόνων, οίτινες εμελέτησαν το ζήτημα... η ιερά σύνοδος της Αγίας Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας φρονεί και εξαιτείται, ί ν α  μ έ ν ω μ ε ν  ε ι ς  ά π ε ρ  ε υ ρ ι σ κ ώ μ ε θ α  σ ή μ ε ρ ο ν. Επειδή είναι αδύνατον, να μη θίξωμεν τας κανονικάς διατάξεις, εάν ηθέλομεν σκεφθή περί μεταβολής τινος ή μεταρρυθμίσεως του Ιουλιανού Ημερολογίου, μεθ' ου η Ορθόδοξος Εκκλησία ζη από τοσούτου χρόνου, ή και για να μη αισθανθή στενοχωρίαν. 

Εκτός τούτου, ο ύ τ ε  δ ι ά  τ ο υ  δ α κ τ ύ λ ο υ  δεν επιτρέπεται ημίν να θίξωμεν τας απηρχιωμένας αποφάσεις, αίτινες αποτελούσι την ημετέραν εκκλησιαστικήν δόξαν. Ο Θεός, ο Μέγας Κύριος των αιώνων, και υπό την άποψιν ταύτην, θέλει ορίσει το θέλημα Αυτού, και τι Αυτός θεωρεί εύλογον ίνα γίνηται. Μέχρι τούδε, εν τούτοις δεν ωμίλησεν ή άπαξ δι' εκείνων, οίτινες παρεδέξαντο το ημερολόγιον τούτο εν τη ημετέρα Εκκλησιαστική αρχαιότητι. Εάν δε πάλιν άλλως θελήση, εξ άπαντος θέλει μας φωτίσει διά του Αγίου Πνεύματος, όπως και εν ταύτη τη περιπτώσει γινόσκωμεν τι να θελήσωμεν και τι να πράξωμεν''. 

Θα ίδωμεν εις το επόμενον άρθρον και των λοιπών Εκκλησιών τας γνώμας ως και την ανταπάντησιν διά του Ιωακείμ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Συνεχίζεται 

Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη 

''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',

που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', 

την Τρίτη 17 Απριλίου 1928, 

έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.961, σελ. 1η. 

Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ 2019: ''ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΦΩΝΑΙΣ ΑΙΣΙΑΙΣ'' ΜΕΡΟΣ 3ον

Τα βίντεο των ''Ευχαριστηρίων 2019''
(πνευματικές συνάξεις προς τιμήν του αειμνήστου πνευματικού μας πατρός, 

Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού)
προέρχονται από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.

Η ΑΓΙΩΤΑΤΗ ΜΗΤΗΡ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΜΜΕΝΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ

''... Η αγιωτάτη μήτηρ των Εκκλησιών, 

ένεκα των γνωστών προσκυνηματικών λόγων, 

έτι δε προς απόκρουσιν των προπαγανδών, 

αλλά και διότι ουδεμίαν διαβλέπει ανάγκη αποδοχής του μετηρρυθμισμένου ημερολογίου, 

καθ' ο μηδέ του ποιμνίου αυτής αποδεχομένου τούτο, 

ε μ μ έ ν ε ι  ε ι ς  τ ο  π α τ ρ ο π α ρ ά δ ο τ ο ν  η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο ν,

πάσαν σχετικήν απόφασιν αναμένουσα από Οικουμενικής και μόνο Συνόδου...''

Εφημερίδα ''ΣΚΡΙΠ'' της Πέμπτης 5 Απριλίου 1928, αριθ. φύλλου 8930, σελ. 1η.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ 2019: ''ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΦΩΝΑΙΣ ΑΙΣΙΑΙΣ'' ΜΕΡΟΣ 1ον

Τα βίντεο των ''Ευχαριστηρίων 2019''
(πνευματικές συνάξεις προς τιμήν του αειμνήστου πνευματικού μας πατρός, 

Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού)
προέρχονται από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.

ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΧΙΛΙΑΝΔΑΡΙΝΟΥ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ 2ον)

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ

Ὁ Ἅγιος Σάββας ἀπεσταλμένος ἀπὸ τή Μονή Βατοπαιδίου στήν Κωνσταντινούπολη, ἔχοντας καί τήν εὐλογία τοῦ γέροντα πατέρα του Ὁσίου Συμεών, συνάντησε τὸν συγγενή του βασιλέα Ἀλέξιο Ἄγγελο Κομνηνό, γιά αἰτήματα τῆς Μονῆς. Ἀφοῦ ὁ βασιλιάς ἐκπλήρωσε ὅλα αὐτά, τότε ὁ Ἅγιος Σάββας ζήτησε κάτι ἀκόμη λέγοντας : «Ὑπάρχει στὸ Ἅγιο Ὄρος ἕνα ἔρημο μοναστήρι λεγόμενο Χιλανδάρι καί ἄν ἡ μεγαλειότητά σου ἕχει τήν εὐχαρίστηση, ἄς μᾶς τὸ παραχωρήσει». Ὁ αὐτοκράτορας ἔδωσε θάρρος στὸν Ἅγιο Σάββα λέγοντάς του:

«Ὁ,τιδήποτε μου ζητήσεις ὁλόψυχα θά τὸ δώσω στήν ὁσιότητά σου». Ἔτσι του ἔδωσε τὸ Χιλανδάρι μέ ὅλη του τήν περιοχή καί τὸ ἐπισφράγισαν μέ βασιλικὸ χρυσόβουλο. Ὅταν γύρισε στὸ Βατοπαίδι ὁ Ἅγιος Σάββας πληροφόρησε τὸν ἡγούμενο πώς ὁ βασιλέας ἱκανοποίησε ὅλα τά αἰτήματά τους. Μετά πήγε στὸν ὅσιο γέροντα πατέρα του ὁ ὁποῖος ἡσύχαζε προσευχόμενος, τὸν ὑποδέχτηκε μέ χαρά καί τὸν ἀσπάστηκε. Ἱστοροῦσε δέ πρὸς τὸν πατέρα του τὸ πῶς μέ βασιλικὸ χρυσόβουλο ἔλαβαν τὸ Χιλανδάρι. Ὁ ὅσιος εὐχαριστοῦσε γιά ὅλα αὐτά τὸν Θεὸ καί τήν Παναγία Μητέρα του. Ὁ Ὅσιος Συμεών κάλεσε τὸν ἡγούμενο καί τούς πατέρες, τούς ἔδειξε τὸ χρυσόβουλο τοῦ βασιλιᾶ καί πρόσφερε στὸ Βατοπαίδι τὸ Χιλανδάρι.

Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη τους γιά τὸ Βατοπαίδι στὸ ὁποῖο σκόπευαν νά τελειώσουν τήν ζωή τους, γιά αὐτὸ καί ἔδιναν ὅτι εἶχαν σέ αὐτό. Καί τότε ἕνας εὐλαβής γέροντας ἦρθε μέ φώτιση Θεοῦ στὸν Ἅγιο Σάββα νά τοῦ πεῖ : «Τώρα εἶναι καιρὸς νά κάνετε κάτι γιά τή Σερβία. Γιά αὐτὸ ζητήστε τὸ ἐρειπωμένο Χιλανδάρι καὶ κτίστε το. Ἔτσι θά μπορέσουν καί ἀπὸ τὸ γένος σας, ὅσοι ἀγαποῦν τὸν Θεὸ νά βροῦν σέ αὐτὸ λιμάνι σωτηρίας».

Ὁ Ἅγιος Σάββας δέχτηκε τήν συμβουλή αὐτή τοῦ γέροντα σάν ἀπὸ ἄγγελο Θεοῦ. Τότε ὁ ὅσιος Συμεών εἶπε στὸν ἀγαπητὸ του γιό: «Πίστεψε παιδί μου ὅτι ὁ Κύριος μέχρι σήμερα μᾶς εἶχε στήν ὑποταγή, γιά νά καλλιεργηθοῦμε στήν ταπείνωση καί μᾶς εἶχε κρύψει μέχρι τώρα μιά τέτοια σκέψη. Τώρα μᾶς ἔστειλε τὸν γέροντα - ἄγγελὸ Του καί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ὑπακούσουμε γρήγορα τήν θεόσταλτη συμβουλή Του».

Ὁ μακάριος Σάββας μέ τὸν πατέρα του Γέροντα Συμεών πῆγαν στὸν ἡγούμενο καί τοῦ εἴπαν τὸ σχέδιὸ τους ἀλλά δέν βρῆκαν ἀνταπόκριση. Τότε ὁ μακάριος Σάββας πήγε στίς Καρυές καί φανέρωσε τὸν σκοπὸ του στὸν Πρῶτο, στὸν ὁποῖο ἄρεσε ἡ ἰδέα καί τούς εἶπε : «Ὅποιο ἔρημο μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους θέλετε, ἀνακαινίστε το γιά τήν πατρίδα σας. Ἤ τὸ Χιλανδάρι, πού σας ἔδωσε ὁ βασιλιάς, ἤ ὅποιο ἄλλο ἐπιθυμεῖτε».

Μέ αὐτήν τήν παρήγορη εἴδηση γύρισε ὁ Ἅγιος Σάββας στὸν πατέρα του... Τότε ὁ γέροντας Συμεών συγκινημένος ἀποφάσισε νά πάει ἀμέσως νά ἀναζητήσει τόπο γιά τὸ μοναστήρι. Κανένας ὅμως τόπος δέν τοῦ ἄρεσε ὅσο τὸ Χιλανδάρι. Γυρνώντας στὸ Βατοπαίδι, ὁ ἡγούμενος καί οἱ πατέρες, ἔχοντας ἀλλάξει γνώμη, κάλεσαν τὸν Ἅγιο Σάββα καί δίνοντάς του τὸ Χιλανδάρι εἶπαν, τὸ Βατοπαίδι καί τὸ Χιλανδάρι θά εἶναι σάν μιά Μονή. Οἱ Ὅσιοι Συμεών καί Σάββας ἀνακοίνωσαν στὸν Σέρβο βασιλιά Στέφανο τή θέληση τους, ὁ ὁποῖος τούς ἔστειλε ὅλα τά ἀναγκαῖα καί τούς παρακάλεσε στὸ μέλλον νά ζητοῦν ὅ,τι ἕχουν ἀνάγκη.

Παίρνοντας εὐλογία ἀπὸ τὸν ἡγούμενο καί τὸν πατέρα του ὁ Ἅγιος Σάββας μάζεψε πολλούς ἐργάτες καί σέ λίγο χρόνο ἔκανε πολλά στὸ Χιλανδάρι, ὅπου τά πάντα ἦταν γκρεμισμένα καί μόνο ὁ Ναὸς σωζόταν ἐρειπωμένος. Ἄρχισε νά χτίζει τὸ μοναστήρι καί γύρω ἔχτισε μεγάλο τοῖχος μέ ἕναν ψηλὸ πύργο. Ξανάχτισε τήν τράπεζα, ἔχτισε κελλιά γιά τήν ἀδερφότητα, ἀνακαίνησε τήν ἐκκλησία, τήν ἁγιογράφησε καί τήν στόλισε πλούσια. Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ τελείωσαν ὅλα γρήγορα, ἐπειδή καί ὁ ὅσιος πατέρας του τὸν παρακινοῦσε λέγοντας : «Νά μέ ἀξιώσει ὁ Θεὸς νά δῶ τὸ μοναστήρι καί γιά μένα θά εἶναι εὐλογία νά τελειώσω τή ζωή μου σέ αὐτό».

Ἡ επιθυμία τοῦ γέροντα Συμεών ἐκπληρώθηκε. Τελείωσαν δέ οἱ ἐργασίες στὸ Χιλανδάρι τὸν Ἰούνιο τοῦ 1199. Χάρη στὸν ζῆλο τοῦ Ἁγίου Σάββα ὁ μακάριος γέροντας πατέρας του Συμεών μεταφέρθηκε στὸ μοναστήρι, πού τὸ καθολικὸ του ἦταν ἀφιερωμένο στά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Μάζεψαν μεγάλη ἀδελφότητα καί ὅρισαν τὸ τυπικὸ τῆς Μονῆς καί τὸν ἡγούμενο, πού θά φροντίζει γι᾽ αὐτή. Ζήτησαν ἀπὸ τὸν Πρῶτο καί τά γειτονικά ἐρειπωμένα κελλιά, τούς ἐλαιῶνες καί τούς ἀμπελῶνες γύρω ἀπὸ τὸ Χιλανδάρι καί ἐκτὸς ἀπὸ αὐτά ἀγόρασαν καί ἀρκετή ἔκταση στίς Καρυές καί ἔχτισαν πολλά κελλιά διώροφα γιά τή διαμονή τοῦ ἡγουμένου καί τῶν πατέρων ὅσες φορές πήγαιναν ἐκεῖ ἀπὸ τὸ Χιλανδάρι.

Οἱ δύο αὐτοί θεοφόροι ἄνδρες, ὅπως λέει ὁ Δομετιανὸς, ἐμόναζαν στὸ Χιλανδάρι μέ ἡμερονύκτιες προσευχές καί τέλεια ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό, διότι θεωροῦσαν σκύβαλα ὅλα ὅσα ὑπάρχουν σέ αὐτὸν τὸν κόσμο. Τότε ὁ γέροντας Συμεών γιά νά ἐξασφαλίσει καλύτερα τὸ μοναστήρι, ἔστειλε γιά δεύτερη φορά στήν Πόλη «τὸν Θεόφρονα ὑιὸν του κυρ-Σάββαν» στὸν συγγενή τους βασιλιά Ἀλέξιο, νά τὸν παρακαλέσει νά ἀναγνωρίσει τὸ μοναστήρι ὡς Βασιλικὸ Σταυροπήγιο καί νά ἐξαρτᾶται μόνο ἀπὸ τὸν βασιλιά.[..]

Ἔτσι ὀνόμασε τὸ Χιλανδάρι Βασιλικὸ Σταυροπήγιο. Μὲ τὸ βασιλικὸ αὐτὸ γράμμα ὁ αὐτοκράτορας Ἀλέξιος ὁ Γ´ ἔδωσε ἀπὸ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1198 πλήρη ἐλευθερία στή Μονή τοῦ Χιλανδαρίου καί τήν ἄδεια νά ὑποδεχτοῦν ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ Σερβικὸ γένος, πού θέλουν νά γίνουν μοναχοί. Τότε οἱ δύο ὅσιοι Συμεών καί Σάββας παρέδωσαν τή Μονή στὸν ἡγεμόνα τῶν Σέρβων Στέφανο.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ

Ὁ Ὅσιος Συμεών ἀσκήτευε μὲ τόν ὅσιο γιὸ του Σάββα στό Χιλανδάρι, ὅπου ὁ θεοφόρος Συμεών ἀρρώστησε στίς ἀρχές τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 1200. Ἔφτασε στό ὕψος τῶν ἀρετῶν καί τότε αἰσθάνθηκε ὅτι πλησιάζει τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του. Ἄρρωστος πιά εἶπε στόν Ὅσιο Σάββα : «Ἀγαπημένο μου παιδί, φῶς τῶν ματιῶν μου, παρηγοριά καί προστασία τῶν γηρατιῶν μου, πλησίασε ὁ καιρός τῆς ἀναχωρήσεώς μου». Ὁ Ὅσιος Σάββας κλαίγοντας ἔλεγε : «Στά πόδια σου πέφτω, κύριε μου καί πατέρα μου, καί σέ παρακαλῶ τώρα πού σέ κάλεσε ὁ Θεός, ὅπως μέ προστάτεψες σ᾽αὐτή τή ζωή ἔτσι καί στήν ἄλλη μή λησμονήσεις κανέναν μας, κανένα άπό τά πνευματικά σου παιδιά, οὔτε τή χώρα μας καί τήν ἐκκλησία». 

Ὁ Ὅσιος Συμεών ἀγκάλιασε μέ δάκρυα τόν Σάββα καί τοῦ ἔδωσε τόν τελευταίο ἀσπασμό παρακαλώντας τόν νά βοηθήσει τήν Ἐκκλησία στήν Σερβία. Παρακάλεσε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔρθει ὁ καιρός νά συγκεντρώσει «τά ἁμαρτωλά λείψανα τῆς ἀθλίας σαρκός του» καί νά τά μεταφέρει στό μοναστήρι τῆς Στουντένιτσα. Ὁ Ὅσιος γέροντας Συμεών «εὐλόγησε τόν θεοφόρο συνασκητή του κύρ-Σάββα καί ὅλη τήν σύναξη τῶν ἁγίων μοναχῶν καί φιλοθέων τέκνων του». Ἀσπαζόταν τόν καθένα ξεχωριστά, τόν εὐλογοῦσε ὁνομαστικά καί τούς παρακαλοῦσε νά προσεὐχονται γιά αὐτόν, παραδίδοντάς τους στόν Θεό καί στήν Παναγία Μητέρα Του καί μετά ἀπό Αὐτούς στόν Ὅσιο Σάββα.

Ἦταν τελείως ἐξασθενημένος ἀπό τά γηρατειά, ἀλλά ξαφνικά τή νύχτα σηκώθηκε ἀπό τό κρεβάτι μέ νεανική δύναμη, σάν νά περίμενε τούς ἀπεσταλμένους τοῦ οὐρανοῦ, φόρεσε τό ἅγιο καί Ἀγγελικό Σχῆμα, κοινώνησε τά ἅγια καί ζωοποιά Μυστήρια λέγοντας : «Δόξᾳ τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Μετά ἀπὀ αὐτό σάν θνητό ἄρχισε νά τόν κυριεύει ἡ δύναμη τοῦ θανάτου, ὅλη νύχτα ὁ Ὅσιος Σάββας του παραστεκόταν διαβάζοντας ὅλο τό ψαλτήρι. Ὁ δέ Ὅσιος Γέρων ἀνέπεμπε προσευχές καί εὐχαριστίες πρός τόν Θεό. Σέ ἕξι μέρες ὁ Ὅσιος Σάββας ἔφερε τόν πατέρα του στόν πρόναο τῆς ἐκκλησίας. Νοιώθωντας ὅτι ἦρθε ἡ τελευταία του ὥρα, ὁ Ἅγιος γέροντας εἶπε στόν γιό του: «Φέρε μου τήν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μέ τόν Χριστό, διότι ἔχω κάνει τάμα νά ἀφήσω τό πνεῦμα μου ἐνώπιόν Της». 

Ὅταν ἔγινε ἡ ἐπιθυμία του ὁ Ὅσιος Γέροντας Συμεών εἶπε : «Παιδί μου, φόρεσέ μου τό ράσο καί ἑτοίμασέ με γιά τήν ταφή. Στρῶσε τήν ψάθα στή γῆ καί ξάπλωσέ με πάνω της καί μιά πέτρα γιά προσκέφαλο μέχρι νά μέ ἐπισκευθεί ὁ Κύριος, γιά νά μέ πάρει ἀπό ἐδώ». Θέαμα συγκινητικό μεγάλης ταπεινώσεως, ὁ ἄλλοτε βασιλιάς πού ἀναπαυόταν σέ χρυσά καί μαλακά κρεβάτια, τώρα νά βρίσκεται πάνω σέ μιά ψάθα σάν τόν πιό φτωχό ἄνθρωπο. Γύρω του στέκονταν οἱ αδελφοί καί ἔκλαιγαν, διότι θά ἔμεναν χωρίς πατέρα. Ὁ ἀέρας γέμισε μέ ἐξαιρετική εὐωδία καθώς ὁ Ὅσιος ἔψαλλε μαζί μέ τούς ἀγγέλους «Πᾶσα πνοή αἰνεσάτω τόν Κύριον». Ἔτσι κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ στίς 13 Φεβρουαρίου τοῦ 1200. Ὁ Ὅσιος Σάββας ἔθεσε τό Τίμιο σκήνωμα τοῦ πατέρα του σέ μαρμάρινο τάφο μέσα στήν Ἐκκλησία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στο Χιλανδάρι.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ

Μετά τόν θάνατο τοῦ Ὁσίου πατέρα του Συμεών ὁ Ἅγιος Σάββας πραγματοποίησε τήν ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς του: νά ζήσει «μόνος, μόνῳ τῷ Θεῷ». Ἀφοῦ ἄφησε ἡγούμενο στό Χιλανδάρι, γιά νά φροντίζει γιά τή σωτηρία τῶν αδερφῶν, πήγε στίς Καρυές, τήν πρωτεύουσα τῆς Ἀθωνικῆς μοναστικῆς πολιτείας, ὅπου βρῆκε ἕναν ἐξαιρετικό τόπο μέ νερά καί καρποφόρα δέντρα, τόν ἀγόρασε ἀπό τόν Πρῶτο καί ἐκεῖ ἔκτισε τό ἡσυχαστήριό του καί τήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου. Μαζί του κράτησε μόνο τρεῖς μοναχούς, ὅπου τηροῦσαν αὐστηρά τό ἐκκλησιαστικό τυπικό, γι᾽ αὐτό τό κελλί ὀνομάστηκε «τυπικαριό» μέχρι σήμερα. Ἐκεῖ συνέγραψε καί τό τυπικό τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Ἅγιος Σάββας ἔζησε ἐκεῖ μέ ὁλόψυχη ἄσκηση, αἰχμάλωτος ἀπό τήν σκέψη τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό τή μεγάλη καί ἀκατάπαυστη νηστεία στέγνωσε τό σῶμα του, ἐξασθένισε πάρα πολύ καί ἀρρώστησε, ἀλλά τήν ἀρρώστια τήν θεώρησε ὡς βοήθεια Θεοῦ, ἡ ὁποία τόν ἐμπόδιζε ἀπό τότε νά γευθεῖ κάτι νόστιμο. Νοσταλγός τοῦ οὐρανοῦ ἀποκτοῦσε ὅλο καί μεγαλύτερη ταπείνωση καί θεωροῦσε τόν ἑαυτό του τελευταῖο μεταξύ ὅλων. Ἔτσι ἀγωνιζόταν ὁ μακάριος Σάββας καί παρακαλοῦσε τόν Θεό καί Κύριο νά τόν ἀξιώσει νά λάβει κάποια πληροφορία γιά τόν μακάριο πατέρα του. Μιά νύχτα ἐμφανίστηκε μέσα σέ ἀπερίγραπτη ὡραιότητα καί δόξα ὁ Ὅσιος Συμεών, πού τοῦ ἔλεγε μέ χαρά : «Μή θρηνεῖς, ἀγαπημένο μου παιδί, ἀλλά νά χαίρεσαι καί νά ἀγάλλεσαι, γιατί οἱ προσευχές σου καί οἱ ἐλεημοσύνες σου γιά μένα ἀνέβηκαν ὡς μνημόσυνο μπροστά στόν Θεό καί περιμένουν καί ἐσένα ὅλα αὐτά τά ἑτοιμασμένα ἀγαθά. 

Πρῶτα ὁ Θεός θά σέ πλουτίσει μέ τήν ἀποστολική χάρη καί τό ἀξίωμα του ἀρχιερέα, γιά νά διδάξεις καί νά φωτίσεις τήν πατρίδα σου καί νά ὀδηγήσεις τόν λαό σου στόν Χριστό. Θά σέ ἀξιώσει νά προσκυνήσεις καί τούς Ἁγίους Τόπους, στούς ὁποίους ἔπαθε ἐκουσίως γιά μᾶς ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Θά γίνεις τύπος τῶν πιστῶν καί δάσκαλος τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Ὕστερα θά ἔλθεις κοντά μας, ὅπου σέ περιμένει διπλό στεφάνι, τοῦ ἀσκητῆ καί τοῦ διδασκάλου, γιά νά ζήσουμε μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους τήν αἰώνια μακαριότητα ἀπολαμβάνοντας τήν θεωρία τῆς Ἁγίας Τριάδος». Ὅταν συνήλθε ἀπό τό ὁραμα ὁ Ὅσιος Σάββας αἰσθάνθηκε τήν καρδιά του ἀναπαυμένη, γεμάτη χαρά καί ἀγαλλίαση, σάν νά βρισκόταν στόν οὐρανό καί ὄχι στή γῆ.

Ἐνισχυμένος ἀπό τό ὅραμα τοῦ πατέρα του ἄναψε μέσα του ἡ ἐπιθυμία ὁὍσιος Συμεών νά γίνει κληρονομιά ὁλόκληρου τοῦ γένους του, ἔτσι ὅπως αὐτός μυστικά εἶχε ἀπολαύσει. Προσευχόταν θερμά στόν Θεό νά χαριτώσει τό σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Πατέρα του μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά τό κάνει μυρόβλητο. Αὐτήν τήν προσευχή μέ παρρησία ἔκανε πρός τόν Θεό ὁ Ὅσιος Σάββας, διότι γνώριζε ὅτι ὁ Θεός θά τήν ἐκπληρώσει.

ΤΟ ΜΥΡΟ

Στό μνημόσυνο τοῦ Ὁσίου Πατέρα του κάλεσε τόν Πρῶτο καί τούς ἄλλους ἡγουμένους καί γέροντες καί μέ αὐτήν τήν ἀφορμή συγκεντρώθηκε πλῆθος πατέρων ἀπό ὅλο τό Ἅγιον Ὄρος. Ἡ Ἐκκλησία καί ὁ τάφος τοῦ μακαρίου Συμεών ἦταν εὐπρεπῶς στολισμένα. Ὁ Ὅσιος Σάββας μέ τήν εὐλογία τοῦ Πρώτου ἀνέβηκε στόν Πύργο τοῦ μοναστηριοῦ, ὅπου ἔκανε ὁλονύχτια ἀγρυπνία, παρακαλώντας τόν Θεό νά δώσει τήν «δρόσο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στά λείψανα τοῦ πατέρα του καί νά τά ἀνακαινίσει μέ τό μύρο Του γιά νά εὐλογηθοῦμε ὅλοι καί νά δοξάσουμε τό Πανάγιο Ὀνομά Του».

Τό πρωί, ἐνῶ ὁ Πρῶτος καί οἱ ἄλλοι πατέρες τελοῦσαν τήν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου στό καθολικό τῆς Μονῆς εὐχόμενοι γιά τήν ἀνάπαυση τοῦ Ὁσίου Συμεών, ξαφνικά ἡ Ἐκκλησία γέμισε ἀπό τήν εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὅλες οἱ ψυχές τῶν παρευρισκομένων ἔνιωσαν γλυκύτητα χαρά καί εἰρήνη. Ὅσοι βρίσκονταν κοντά στόν τάφο ἄκουσαν κάτι σάν βοή νά βγαίνει ἀπό αὐτόν καί εἶδαν τόν μαρμάρινο τάφο νά πλημμυρίζει ἀπό μύρο καί ὅλοι ἐκραύγαζαν τό «Κύριε ἐλέησον». Ὁ Πρῶτος ἔδωσε ἐντολή νά καλέσουν τόν Ὅσιο Σάββα νά κατέβει ἀπό τόν Πύργο, γιά νά δεῖ αὐτό πού ἤδη γνώριζε. Ἀγκάλιασε τόν μυρόβλητο τάφο τοῦ πατέρα του σάν τόν ἴδιο, τόν ἀσπαζόταν μέ θερμή ἀγάπη καί τόν πότιζε μέ πολλά δάκρυα. 

Ὁ Πρῶτος ἔχρισε τόν ἑαυτό του σταυρωειδῶς μέ τό Ἅγιο Μύρο, ἔπειτα τόν Ὅσιο Σάββα καί μετά ὅλους τούς ἄλλους. Συνέβησαν τότε καί πολλά θαυμαστά. Τό μύρο δέν ἀνέβλυζε μόνο ἀπό τά ἅγια λείψανα ἀλλά καί ἀπό τήν εἰκόνα, πού ἦταν ἁγιογραφημένη στόν ξερό τοῖχο. Μετά τή Θεία Λειτουργία ὁ Πρῶτος ἔδωσε ἐντολή στόν Ὅσιο Σάββα νά γράψει τό βίο τοῦ πατέρα του Ὁσίου Συμεών, νά συνθέσει τροπάρια καί νά ἑορτάζεται ἡ μνήμη του μαζί μέ τούς Ἁγίους.

Γέμισε μία φιάλη ἀπό τό μύρο τῶν ἁγίων λειψάνων γιά νά τό στείλει στόν ἀδερφό του, τόν ἡγεμόνα Στέφανο, σάν πατρική εὐλογία. Στήριξε τούς ἀδερφούς τοῦ Χιλανδαρίου καί γύρισε στή μοναξιά καί τήν προσευχή στό κελλί του στίς Καρυές.

Ὁ Ὅσιος Πρῶτος Δομέτιος ἀγαποῦσε τόν Ὅσιο Σάββα γιά τήν ταπείνωση, τήν πραότητα καί τήν ἀγάπη του καί ἤθελε νά παίρνει τήν εὐλογία του. Ἔτσι τόν προέτρεπε νά γίνει ἱερεύς. Αὐτός δήλωνε ὅτι εἶναι ἀνάξιος γι᾽ αὐτό, μέχρι πού ὁ Πρῶτος κατόρθωσε νά τόν πείσει. «Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἄς γίνει ἐπάνω μου, Πάτερ» εἶπε καί πῆγε στή Μονή του, τό Χιλανδάρι, ὅπου ὁ ἐπίσκοπος Ἱερισσοῦ Νικόλαος, τόν χειροτόνησε διάκονο καί πρεσβύτερο. Ὁ Ὅσιος Σάββας γιά κάποιες ὑποθέσεις τῆς μονῆς πήγε στή Θεσσαλονίκη, προσκύνησε τόν τάφο τοῦ μεγαλομάρτυρα Δημητρίου καί ἐπισκεύτηκε τόν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Κωνστάντιο, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔδωσε τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη.

Πηγή: https://entoytwnika1.blogspot.com

Ιστολόγιο ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ''

Η ΑΓΓΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΙΝΓΚ ΚΙΝΕΙ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟ ΔΥΣΩΔΕΣ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

Προκειμένου να κατανοηθεί -ως επί το πλείστον- καλύτερα το έργο του λόγιου Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου, όσον αφορά τις εύλογες και δικαιολογημένες αντιδράσεις του σχετικά με την Βαυαροκρατία, τον ρόλο της Αντιβασιλείας και την Βρετανική εισβολή και επιβουλή στα κοινωνικά ειωθότα της εναπομείνασας τότε Ελλάδας, θεωρήσαμε αναγκαίο να υπογραμμίσουμε τα κάτωθι και μόνο -επιγραμματικά- τα εξής: η Αγγλία ποτέ δεν ήθελε τον Ιωάννη Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της χώρας, αλλά προσπαθούσε να επιβάλλει Μοναρχία -φυσικά- με δικό της Βασιλέα. Οι τρεις μεγάλες, προστάτιδες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) αποφάσισαν τελικά να ορίσουν ως Μονάρχη της χώρας τον Βαυαρό πρίγκιπα Όθωνα σε ηλικία μόλις 17 ετών, γνωστό ως Otto Friedrich Lπudwig von Wittelsbach. Μέχρι όμως να ενηλικιωθεί, ορίστηκε η διακυβέρνηση της χώρας από την λεγόμενη επιτροπή της Αντιβασιλείας, αποτελούμενη από τους: Κόμη Ιωσήφ Λουδοβίκο Armansperg, Γεώργιο Λουδοβίκο φον Μάουερ, Κάρολο φον Άμπελ και Κάρολο Γκράινερ.

Τα μέτρα που πήρε η Αντιβασιλεία και προκάλεσαν ευλόγως την ορθή αντίδραση των Ρωμιών -φυσικά και του ''Ιερωτάτου'' λόγιου Μοναχού Κοσμά- ήταν εκτός άλλων, τα εξής: α. Διαλύθηκε ο τακτικός, ελληνικός στρατός και αντικαταστάθηκε με την εγκατάσταση 5000 Βαυαρών στρατιωτών! β. Με το διάταγμα της 23 Ιουλίου/4 Αυγούστου 1833, η Εκκλησία της Ελλλάδος ορίστηκε ως ''Αυτοκέφαλη'' και υπάχθηκε κατ' ευθείαν στην κρατική εξουσία προκειμένου να ελεγθεί και να διαβληθεί κατά το δυνατόν. γ. Με το διατάγματα της 7ης Οκτωβρίου 1833 διαλύθηκαν όλα τα Μοναστήρια που είχαν λιγότερους από... 6 Μοναχούς. δ. Με άλλο διάταγμα της 9ης Μαρτίου 1834 διαλύθηκαν όλες... οι γυναικείες Ιερές Μονές. ε'. Όσες Μοναχές ήταν μικρότερες από 40 ετών, υποχρεώθηκαν διά Νόμου να επιστρέψουν στον εγκόσμιο βίο!... στ'. Απαγορεύτηκαν οι δωρεές προς την Εκκλησία. ζ'. Όλη η μοναστηριακή περιουσία -πλην εξαιρέσεων- περιήλθε στο Βαυαροκρατούμενο, ελληνικό κράτος!  η'. Εκποιήθηκαν εκκλησιαστικά σκεύη, αγιογραφίες, μέχρι και ολόκληρα βυζαντινά τέμπλα, για την δήθεν αναγκαία χρηματοδότηση του νεοσύστατου κράτους. Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο ξεσηκωμός των Ελλήνων, που θεώρησαν, πως πλέον στοχοποιείται η Πίστη τους, ενώ πρώην επιφανείς, εθνικοί αγωνιστές οδηγήθηκαν στις φυλακές, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας, που θεωρήθηκαν ''εχθροί'' του... Βασιλέως!

Ακολούθησε η εξέγερση της Μάνης, όταν η Αντιβασιλεία θέλησε να βάλει χέρι στους Μανιάτες γαιοκτήμονες και η επέμβαση του Βαυαρικού στρατού στο εσωτερικό της χώρας. Οι γενικευμένες ταραχές και αντιδράσεις οδήγησαν στην ανάκληση των Μάουερ και Άμπελ και όπως έγραφε ο Σπυρίδων Τρικούπης στον Νικόλαο Δραγούμη: ''Αφήνει την Ελλάδα η αντιβασιλεία εις ακαταστασίαν και δυσαρέσκειαν… η Ελλάς είναι και θα παραμείνει Ελλάς''. Και όπως έγραφε και ο Μακρυγιάννης: ''Ότι οι Μπαυαρέζοι και οι οπαδοί τους Έλληνες θέλαν να μας φάνε κι' ο Θεός μας γλύτωσε από τους κακούς τους σκοπούς. Και πασκίζαμεν έξω και μέσα με τρόπον και κατηχούσαμεν τους ανθρώπους, ίσως και κινηθούμεν διά τα έξω και λευτερωθούμεν κ' εμείς εδώ μέσα και κάμωμεν νόμους στέρεους και διοικηθούμεν ως άνθρωποι˙ ότι μας κυβερνούν οι ανθρωποφάγοι με το «έτζι θέλω» και κρίμα στα αίματα και θυσίες οπού κάμαμεν''. (Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, επιμ. Ι. Βλαχογιάννη).

Για τον επίβουλο και διαλυτικό ρόλο της Αγγλίας στα ελληνικά δρώμενα, που συχνά προκαλούν τις αντιδράσεις του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου (ειδωμένες όμως πάντα υπό το πνεύμα της ορθής Φιλοπατρίας, χωρίς κραυγές και αναθεματισμούς) και -συνέπεια αυτών- φυλακίζεται και δηλητηριάζεται (κατά τον Τριανταφυλλίδη) από Αγγλόφιλους στις φυλακές του Ρίου, καταλήγουμε στα εξής: οι Άγγλοι υπήρξαν οι πρώτοι που προσπάθησαν να οριοθετήσουν, να ποδηγετήσουν και να εγκλωβίσουν την Ελληνική Επανάσταση και με τα περίφημα ''Δάνεια της Αγγλίας'' χρηματοδότησαν τους Προεστούς και τους Φαναριώτες και αυτοί με τη σειρά τους υποθήκευσαν έτσι τα εθνικά κτήματα του μελλοντικού, νεοσύστατου ελληνικού κράτους! Με αυτά τα χρήματα των δανείων, οι Προεστοί εξαγόρασαν Οπλαρχηγούς και τους έστρεψαν εναντίον των Καπεταναίων επιτυγχάνοντας τον διχασμό των Ελλήνων και οδηγώντας τους δυστυχώς σε δύο εμφυλίους πολέμους...

Εκατοντάδες Φιλέλληνες κατά κυριολεξία ''λειτουργούν'' ως χρηματοδοτούμενοι πράκτορες της Μ. Βρετανίας, ενώ ο πολυδιαφημισμένος και νοσηρός, αγγλικός ''διαφωτισμός'' βρίσκει τους δικούς του ενχώριους, ιδεοληπτικούς ''Ουμανιστές'' οσφυοκάμπτες, στα πρόσωπα των Θεοκλήτου Φαρμακίδη και Αδαμαντίου Κοραή! Μην ξεχνούμε και το γνωστό αντορθόδοξο-αντικληρικό, συγγραφικό έργο ''Ελληνική Νομαρχία'' ''Ανωνύμου του Έλληνος'', που χλεύαζε ουσιαστικά και λοιδωρούσε την Ορθόδοξη, Ρωμέικη Πίστη μας. Την Ορθόδοξη Πίστη των Ρωμιών, που οι ''εσπερινόφρονες'', έλληνες ψευδοδιαφωτιστές προσπάθησαν -συνεργούσης της Αγγλίας- να ευτελίσουν, να αμαυρώσουν και να ακυρώσουν. Αυτοί άλλωστε οι πιθικίζοντες νεοδιαφωτιστές της Δύσης -μα κυρίως της Αγγλίας- ήταν που μας καλούσαν να απαρνηθούμε την χιλιόχρονη, Ρωμέικη παράδοση και καταγωγή μας και να προσεταιριστούμε τους αρχαίους κλασσικούς των Ολύμπιων ψευδοθεών και και της μοιρολατρικής δεισιδαιμονίας τους. Τα υπόλοιπα, τα αντιλαμβανόμαστε καλύτερα μέσα από την θεόπνευστη και πατριωτική γραφίδα του έργου του Μοναχού Κοσμά του Φλαμιάτου, που -σήμερα ειδικά- ούτος αποτελεί πρότυπο προς μίμηση και παραδειγματισμό! Εύχεσθε!

Πηγές:

α. Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1962), έκδοση 2η, του Τρύφωνα Ε. Ευαγγελίδη (1894)

β. Δέσποινας Κατηφόρη, ''Σχέσεις J.-G.Eynard- J. von Armansperg'', Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 27, σελ.134-15.

γ. Δημητρίου Φωτιάδη: Όθωνας - Η έξωση. Αθήνα: Εκδόσεις Αφοί Ζαχαρόπουλοι, 1988.

δ. Δημητρίου Βερναρδάκη: Καποδίστριας και Όθων. Αθήνα: Ερμείας, 2001.

ε'. Αντωνίου Κλάψη: Πολιτική και διπλωματία της ελληνικής εθνικής ολοκλήρωσης, 1821-1923, Εκδόσεις Πεδίο, Αθήνα, 2019.

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. 

ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Τρίτον δε, η εκ της Μ. Βρετανίας επιβουλή, έχουσα τοιούτον συναγωνιστήν την Γαλλίαν, φέρει εις έργον ευστόχως τα κατά των ορθοδόξων και τα περί της Ανατολής αυτής σχέδια και προς τούτοις της Αουστρίας την πτώσιν και την καταστροφήν. Εκ των όσων άλλων πολλών, δολίων και μεγάλων ραδιουργιών μετέρχεται, η περί ης ο λόγος επιβουλή, διά την καταστροφήν της Ρωσσίας, υπάρχει και το διαθρυλλούμενον Σύνταγμα, και έπειτα η Δημοκρατία. Εις αυτό το ορθόδοξον Κράτος κινεί αυτή αμέσως και, ως επί το πλείστον εμμέσως, διά της Γαλλίας και άλλων Λουθηρο-Καλβινικών λαών και γίνεται ο μυστικός διοργανισμός των εταιρειών, υπό το δελεαστικόν όνομα της ελευθερίας και εμπνέει εις αυτάς διά πολλής και ποικίλλης ραδιουργίας τον πόθον και τον ενθουσιασμόν εις σύστασιν Συνταγματικής αρχής, και συγχρόνως ενεργεί και γίνονται πολλά παραδείγματα διά περισσότερον σκάνδαλον, και κ ι ν ε ί  κατά τον αυτόν καιρόν  τ α ς  ε φ η μ ε ρ ί δ α ς  και τόσους συστηματικούς σπερμολόγους, και  υ π ε ρ ε π α ι ν ο ύ σ ι   και  ε κ θ ε ι ά ζ ο υ σ ι  μεγάλως το πράγμα.

Δι αυτόν τον σκοπόν, υπό το όνομα του Συντάγματος ανεβίβασεν επί θρόνου της Γαλλίας τον Φίλιππον, και εκίνησε την α π ο σ τ α σ ί αν εις την Ισπανίαν, και εις τόσα άλλα Κράτη της Δύσεως. Δι' αυτόν και δι' άλλους και ολεθρίους σκοπούς εκίνησε και κατά το Βασίλειον της Ελλάδος λεγόμενον Σύνταγμα, διά του οποίου έφερε και φέρει πολλά και απαίσια δεινά, αλλά πολύ ολιγώτερα και μετριώτερα εκ των όσων ήλπιζε. Δι' αυτόν τον σκοπόν προς τοις άλλοις, μετά τον αποσκορακισμόν εκ της ιδίας θέσεως του πρωθυπουργού Γκιζώτου, εκίνησε ήδη προσφάτως την λεγόμενην Δημοκρατίαν εις την Γαλλίαν, και τόσας άλλας φρικτάς και απαισίους Σκηνάς εις τα Κράτη της Δύσεως, και αμέσως εκίνησε και κινεί τα ίδια αυτής όργανα ε φ η μ ε ρ ι δ ο γ ρ ά φ ο υ ς  και  σ π ε ρ μ ο λ ό γ ο υ ς   εκθειάζοντας και υπερεπαινούντας το πράγμα, εις ερεθισμόν μιμήσεως και διά σκάνδαλον νέας αποστασίας.

Εις τούτον το νέο δράμα ελπίζει (σημ ημετ.: η Αγγλία), ίνα φέρη νέαν αποστασίαν της Ρωσσίας εις την Λεχίαν, και τας όσας εκείθεν μεγάλας και φρικτάς συνεπείας φαντάζεται, νέαν αποστασίαν εις το Βασίλειον της Ελλάδος, και αφ' ου δι' αυτής φέρη νέον όλεθρον και σφαγήν εις τους Έλληνας διά των εμφυλίων πολέμων και διά των Οθωμανών, εκτείνη τας ιδιοκτησίας αυτής εκ της Επτανήσου εις την Πελοπόννησον και εις τινάς Νήσους, το δε κατά την στερεάν Ελλάδα μέρος παραχωρήση πάλιν εις την Οθωμανικήν εξουσίαν, έως ου παρασκευάση νέας αφορμάς διά την περεταίρω αυτής έκτασιν. Προ πολλού αγωνίζεται, ίνα φέρη εις έργον τοιούτους σκοπούς, διά τούτο και προ πολλού ερεθίζει μυριοτρόπως τον μεταξύ των λεγομένων ανεξαρτήτων Ελλήνων και Οθωμανών πόλεμον, δι' αυτό το τέλος, των οποίων η έκβασις εβράδυνε μέχρι τούδε, διά το απερίσκεπτον και διά την δειλίαν της Οθωμανικής Πόρτας, αλλ' ελπίζει το έργον αυτό μετ' ολίγον. 

Δι' αυτόν τον σκοπόν έλαβε ο  Κ ά ν ι γ κ  νέας και μυστικάς οδηγίας υπό του ιδίου του υπουργείου και απεστάλη εις Κωνσταντινούπολιν. Μυρίας δι' άλλας δολίας και υποκεκρυμμένας ραδιουργίας μετέρχεται συστηματικώς απ' αρχής διά την πτώσιν και την καταστροφήν της Ρωσσίας, την οποίαν, προς τοις εθεώρησε και θεωρεί μέχρι τούδε ως μέγα πρόσκομμα, ως προς την έκβασιν των κατά την Ανατολήν λαμπρών και μεγάλων αυτής σχεδίων. Εκτός των άλλων, όλους δε τους λαούς, εν οις διέδωκε και εμπνέει αδιαλείπτως υπό το πρόσχημα της ελευθερίας τ ο  π ν ε ύ μ α  τ η ς  α π ο σ τ α σ ί α ς,  κατέστησε τόσα θηρία αιμοβόρα αδυσώπητα κατά της Ρωσσικής Μοναρχίας, επειδή ψιθυρίζει και περιθρυλλεί απ' αρχής εις αυτούς, ότι καθ' ής ο Ρωσσικός θρόνος διατηρεί και υπερασπίζει τας επί των λαών τυραννίας, καθ' όλα τα άλλα Κράτη, και εν όσω αυτός σώζεται, η των λαών ελευθερία αποβαίνει όλως αδύνατος, και ακατόρθωτος ωσαύτως η τούτου καταστροφή και η πτώσις, ως αυτή λέγει υπόσχεται γενικήν και αισιωτέραν μεταβολήν και αλλοίωσιν καθ' όλα τα Κράτη και τους λαούς. 

Επειδή δε όλη η δύναμις και η πανοπλία -της περί ης ο λόγος επιβουλής- υφίσταται εις την υπόκρισιν, εις την τέχνην και εις την ραδιουργίαν, δι' ων, ου μόνον κλέπτει τον νουν των επιβουλευομένων και οικονομεί αυτοίς την άγνοιαν και τον ύπνον, ως προς τον επικείμενον αυτοίς κίνδυνον, αλλά προς τούτοις κινεί αυτούς και σκάπτουσιν αυθόρμητοι και προθύμως της ιδίας αυτών  πτώσεως και καταστροφής τον λάκκον, διά τούτο κρίνω αναγκαίον, ίνα εκθέσω συνοπτικώς και εν μέρει, προς μικράν νύξιν εις ανακάλυψιν μυρίων άλλων ήδη σιωπομένων, τα εφεξής: 

Α'. Ολίγας τινάς εκ των όσων μυρίων σκευωριών μετέρχεται συστηματικώς απ' αρχής μέχρι τούδε, εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη και προ πάντων εις τα ορθόδοξα. Β'. Διατί προοδεύει και ευστοχεί εις αυτά. Γ'. Ποία κυρίως τα αίτια του νυν εις τους ορθοδόξους επικρατούντος και προοδεύοντος φρικτού και τρομερού πειρασμού. Δ'. Οποίαι ιαματικαί και διορθωτικαί πράξεις γίνονται αναγκαίαι περί της κοινής σωτηρίας και ασφαλείας, προόδου και ευδαιμονίας του Ελληνικού γένους. Ε'. Οποίον ελπίζεται το τέλος των καθ' ημάς πραγμάτων. Ερχόμεθα δε ευθύς εις έκθεσιν του πρώτου αντικειμένου, οποία, δηλαδή εισίν οι δόλιοι τρόποι, τους οποίους μετέρχεται. Των τοιούτων εκ των πολλών άλλων υπάρχουσι και οι εφεξής: Α'. Υ π ό κ ρ ι σ ι ς  κ α ι  Μ υ σ τ η κ ό τ η ς.  Η περί ης ο λόγος, εκ της Αγγλίας κατά των ορθοδόξων επιβουλή μετέρχεται τοιούτο βάθος υποκρίσεως, δόλου και μυστικότητος, ώστε, ως είπα πάλιν, φέρει μεγίστην αμηχανίαν και φόβον εις οποιονδήποτε συνετόν άνδρα τύχη και γνωρίση αυτά εκ πείρας. 

Η μυστικότης δε υπάρχει τοιαύτη, ώστε, ενίοτε και τινες εκ των επισήμων Άγγλων αγνοούσι τον σκοπόν, των όσων αυτοί πολυτρόπως και μανικώς ενεργούσι κατά τας δοθείσας αυτοίς μυστικάς εντολάς. Φαίνεται, ότι ηθέλησεν, ου μόνον ίνα μιμηθή, αλλ' ίνα και υπερέβη την ωμότητα και την μυστικότητα της πολιτικής της παλαιάς Σπάρτης. Εκτός τούτου, υπάρχει κατά πάντα αναγκαία η μυστικότης εις την πολιτικήν της Μεγ. Βρετανίας, επειδή και όλοι οι σκοποί και τα πρακτικά αυτής τείνουσιν εις έργα όλως κάκιστα, ολεθριώτατα και Σατανικά. Αυτή η υπόκρισις, φαίνεται συστηματικώς κατά το μάλλον και ήττον και εις όλα τα όργανα και εις τον  π ρ ο σ η λ υ τ ι σ μ ό ν αυτής, εξαιρουμένου ολίγου μέρους, του οποίου η πλάνη μένει επίτηδες ανακεκαλυμμένη, διά σκάνδαλον, προς απόπειραν του λαού και δι' άλλους δολίους σκοπούς. 

Εις όλον αυτόν τον προσηλυτισμόν της επιβουλής, καθώς όστις υπέρ τους άλλους ευστοχεί κατά την υπόκρισιν, νομίζεται παρ' αυτοίς, ως ο αξιώτερος και ο επαινετώτερος, ωσαύτως το επιβλαβέστερον παρ' αυτοίς σφάλμα θεωρείται η κατά τούτο ανικανότης και αστοχία. Η επιβουλή, επειδή οίδεν εκ της Ιστορίας προς τοις άλλοις, ότι όλοι οι ανακεκαλυμμένοι και φανεροί διωγμοί της πίστεως, ου μόνον εματαιώθησαν, αλλ' έδωκαν αφορμήν εις πλέον επίσημον θρίαμβον της αληθείας, επενόησε διά τούτο τους βαθυτέρους και τεχνικωτέρους τρόπους, επί σκοπώ και ελπίδι, ίνα φέρη δι' αυτών ανεπαισθήτως  τ η ν   γ ε ν ι κ ή ν  κ α ι  α θ ρ ό α ν   α ν α τ ρ ο π ή ν   τ η ς  ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς.  Εις το θρησκευτικόν σύστημα της Αγγλίας,  η  υ π ό κ ρ ι σ ι ς  ου μόνον  ν ο μ ί ζ ε τ α ι  θ ε μ ι τ ή, αλλά και ως  έ ρ γ ο ν α π α ρ α ί τ η τ ον  πρωτίστης και μεγάλης ανάγκης, λαβούσα και κατά τούτο τον τύπον και το παράδειγμα των πρώτων αυτής  Λ ο υ θ η ρ ο - Κ α λ β ι ν ι κ ώ ν  ψ ε υ δ ο δ ι δ α σ κ ά λ ω ν,  οίτινες επί Αρήγου Η' διά τον εξ αυτού φόβον, υποκρίνοντο εν έργω και συστηματικώς  ό λ α  τ α  δ ό γ μ α τ α  κ α ι  τ α ς  τ ε λ ε τ ά ς  τ η ς  Δ υ τ ι κ ή ς  Εκ κ λ η σ ί α ς.

Εν ελάχιστον μέρος εκ του αυτής προσηλυτισμού η επιβουλή κινεί και γίνεται φανερόν, έπειτα εν άλλο μέρος εκ των υποκριτών κινεί και αντιφέρεται πλαστώς κατ' αυτού και δεικνύει κατ' αρχάς, όλα τα δείγματα του πατριωτισμού και του υπέρ της πίστεως ζήλου, δι' έργου, διά λόγου και διά γραφής. Τούτους υποκρίνεται η αρχή, ότι αποστρέφεται και καταδιώκει, ώστε ενίοτε αποστέλλει τινάς εξ αυτών  ε ι ς  π λ α σ τ ά ς  ε ξ ο ρ ί α ς,   καθώς τους πρώτους, τους φανερούς προσηλύτους αυτής και τους έχοντας ανακεκαλυμμένην και φανεράν την  δ ι α φ θ ο ρ ά ν   β ρ α β ε ύ ε ι  και προβιβάζει συστηματικώς εις όλα τα επαγγέλματα και τας θέσεις, διά το γενικόν σκάνδαλον εις μίμησιν της τούτων πλάνης και διαφθοράς.

Δι' αυτής της Σκηνής πρώτον μεν διασκεδάζει τον λαόν, τόσον, επειδή πιστεύει εκ τούτου, ότι ο  π ρ ο σ η λ υ τ ι σ μ ό ς  τ η ς  π λ ά ν η ς  περιορίζεται εις αυτούς τους ολίγους, όσον και διότι νομίζει,  ό τ ι  έ χ ε ι  κ η δ ε μ ό ν α ς  τ η ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς  και υπερασπιστάς της ορθοδόξου πίστεως δι' ειλικρινούς ζήλου΄ δεύτερον δε,  κ α τ α σ κ ε υ ά ζ ε ι  δι' αυτών των υποκριτών  κ α τ α σ κ ό π ο υ ς,  ω τ α κ ο υ σ τ ά ς   κ α ι  δ η μ α γ ω γ ο ύ ς  τ ο υ  λ α ο ύ'  και τρίτον οικονομεί πολλά σκάνδαλα γινόμενα αφορμή πτώσεως εις πολλούς, τόσον εκ των βλασφημιών των φανερών προσηλύτων της πλάνης, όσον, διότι και αυτοί οι υποκριταί αναιρούσι και ανατρέπουσιν εν έργω και λόγω, όσα εσύστησαν κατ' αρχάς, ως θεία και αληθή.

Ίνα εκθέση τις, φέρων παραδείγματα πραγματικά εκ των όσων τοιούτων ενεργεί συστηματικώς απ' αρχής η επιβουλή εις το Κράτος της Επτανήσου, των οποίων τ' απαράλλακτα αντίτυπα βλέπομεν ιδίοις οφθαλμοίς εις το Βασίλειον της Ελλάδος, μέρος δε εξ αυτών και εξ άλλων πολλών ακούομεν ενεργούμενα και εις όλα τα άλλα επιβουλευόμενα Κράτη, η ύλη αποβαίνει τοσούτον εκτεταμένη, ώστε δεν εξαρκεί βιβλίον ολόκληρον εις την έκθεσιν ταύτης. Μία εκ των όσων άλλων σκηνών παριστάνει το δράμα αυτού του είδους της ραδιουργίας, θεωρείται και η επί τοιούτω σκοπώ προ πολλού γενομένη  π λ α σ τ ή  α ν ά κ ρ ι σ ι ς  κ α ι  ε ξ ο ρ ί α  του δυσωνύμου και επαράτου Καίρη, ομοία κατά πάντα και απαράλλακτος εις πολλάς άλλας της Επτανήσου. Περί τούτου του είδους της ραδιουργίας λέγομεν έπειτα, εις άλλον παράγραφον, ολίγα τινά.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου: 

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 

Αθήνα 1849, σελ. 25-29. 

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.