ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ: ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ'' (1885)

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (1885)

ΥΠΟ

ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Δ. ΚΕΦΑΛΑ

ιεροδιακόνου, φοιτητού της Θεολογίας

ΜΑΡΤΙΟΥ 10  ΕΤΟΣ 1885

''Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον

και φυλάσσοντες αυτόν''.

(Λουκά ια' 28).

Μ έ ρ ο ς  3 ο ν

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Πώς πρέπει να προσερχώμεθα εις την Μετάληψιν των θείων μυστηρίων

α. Προ της θείας Ευχαριστίας.

β. Χαρακτήρ του επαξίως μεταλαμβάνοντος.

γ. Πώς δέον φέρεσθαι μετά την θείαν Ευχαριστίαν.

α'  Προ της θείας Ευχαριστίας

Τον τρόπον καθ' ον ανάγκην να προσερχώμεθα εις την θείαν Ευχαριστίαν μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος λέγων΄

δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω, και εκ του ποτηρίου πινέτω΄ ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου''. (Κορινθ. Α'. ια' 28-29).

Ας εξετάζη λοιπόν έκαστος την εαυτού συνείδησιν πρώτον ίνα γνωρίση την ηθικήν αυτού κατάστασιν και την σχέσιν αυτού προς τον Θεόν και το πλησίον του, και αν εύρη αυτάς εν θεαρέστω καταστάσει, ας προσέλθη να κοινωνήση΄ άλλως ας επιφυλαχθή΄ διότι ουδέν κοινόν μεταξύ αγίου και εναγούς.

Ο Απόστολος Παύλος νουθετών τους Κορινθίους μη ετεροζυγείν απίστοις, ήτοι μη λαμβάνειν συζύγους απίστους΄ λέγει, τίς γαρ μετοχή, δικαιοσύνη και απιστίας; τίς δε κοινωνία φωτί προς σκότος; τί δε συμφώνησις Χριστού προς βελίαλ...''. (Κορινθ. Β' 14) ώστε τις κοινωνία αμαρτωλού προς την θείαν μετάληψιν; 

ότι δε μετ' ευλαβείας πρέπει να προσερχώμεθα, διδάσκει ημάς αυτός ο Θεός διατάξας τω Μωυσή να μη πλησιάση τη καιομένω βάτω υποδεδυμένος, αλλά να λύση το υπόδημα των ποδών του, εις σημείον ευλαβείας΄ διότι ο τόπος εν' ω ίστατο ην άγιος. 

''Μωσή! μη εγγίσης ώδε΄ λύσε το υπόδημά σου εκ των ποδών σου΄ (Έξοδ. Γ' 3) δέον άρα πληριάζοντες να προσερχώμεθα μετά πάσης ευλαβείας καθαροί παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος ίνα αξίως μεταλαμβάνωμεν΄ 

διότι εάν ο Θεός διέταξε τω Μωυσή να λύση το υπόδημα ίνα πλησιάση τόπον άγιον, ποσον οφείλεις εσύ συ χριστιανέ να λύσης πάντα δεσμόν αμαρτίας ίνα δεχθής εν σοί όλον τον Θεόν΄ 

διότι ουχί ο Άγιος εκείνος άρτος το σώμα του Κυρίου εστίν; ''Το ποτήριον της ευλογίας ο ευλογούμεν, ουχί κοινωνία του αίματος του Χριστού εστίν; 

''Το ποτήριον της ευλογίας ο ευλογούμεν, ουχί κοινωνία του σώματος του Χριστού εστίν; (Κορινθ. Ι. 16) πως λοιπόν θα πλησιάσης με βεβαρημένην συνείδησιν, το πυρ το φλέγον αναξίους; άνθραξ γαρ έστι του αναξίους φλέγων. 

Όθεν λύσον πάντα προς τον πλησίον σου δεσμόν έχθρας΄ λύσον πάσαν άδικον συναλλαγήν΄ απόδος το αλλότριον΄ έκκλινον από κακού και ποίει χρηστότητα΄

επίστρεψον εις τον Κύριον και πρόσελθε ίνα αγιασθής όλος, φωτισθής, και γίνης ταμείον της θείας χάριτος΄ ίνα ενωθής μετά του Χριστού ένα μείνης εν αυτώ και αυτός εν σοι. ''Ο τρώγων μου το σώμα και πίνον μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν εαυτώ (Ιωάν. ΣΤ' 54). 

β'  Χαρακτήρ του επαξίως μεταλαμβάνοντος

Ω! πόσον ευδαίμων και μακάριος δέον να λογίζηται ο επαξίως των θείων μεταλαμβάνων μυστηρίων!

Ούτος εξέρχεται του ναού όλος ανακαινισθείς, διότι το πυρ της θεότητος το διά της θείας μεταλήψεως κοινωνήσαν με την ψυχήν του ανθρώπου, τας μεν αμαρτίας αυτής κατέφλεξεν, αυτήν δε θείας ενέπλησε χάριτος΄

τας φρένας ηγίασε, τας δυνάμεις της ψυχής ενίσχυσε, τον νουν διεφώτισε, και την καρδίαν τω φόβω του Θεού καθήλωσε΄ και τέλος ανέδειξε σκήνωμα πνεύματος μόνου.

Ο επαξίως κοινωνήσας έλαβεν ως αρραβώνα την ουράνιον βασιλείαν΄ ευρίσκεται δε ενδεδυμένος την θείαν πανοπλίαν, ήτις προφυλάττει αυτόν από παντός κακού, και πάσης του πονηρού επιβουλής, και καθιστά επίφοβον και αυτοίς τοις δαίμοσι.

Η καρδιά του επαξίως κοινωνήσαντος πληρούται χαράς αφάτου, και θυμηδίας αρρήτου, ούτος μόνος αισθάνεται την επελθούσαν αλλοίωσιν, επί δε τω ανακαινισμώ αυτού ευφραίνεται.

Αι αρεταί πάσαι περικοσμούσι την καρδίαν του, πόθος δε αυτού είνε η μετά του Κυρίου ένωσις. Η ψυχική γαλήνη ην δίδωσιν η συναίσθησις της μετά του Θεού διαλλαγής και κοινωνίας, και η βασιλεύουσα εν αυτώ ουρανία ειρήνη, κατοπτρίζονται επί του ιλαρού προσώπου του επαξίως κοινωνήσαντος΄

πάσα δε αυτού η εξωτερική όψις μαρτυρεί την εσωτερικήν αυτού ηθικήν κατάστασιν΄ αγνότης και αθωότης, δύο περιστέφουσαι αυτόν χάριτές εισι, αι προς πάντας περί αυτού ομιλούσαι.

Ιδού ο χαρακτήρ του αληθώς και επαξίως μεταλαμβάνοντος' τοιαύτα τα αποτελέσματα της θείας μεταλήψεως.

Ταύτα έχων τις υπ' όψιν, πόσον δε οικτείρει, ουχί πλέον τους αναξίως μεταλαμβάνοντας ή τους μη δυναμένους, εκ κωλύοντος αμαρτήματος να μεταλάβωσιν, αλλ' η εξ αδιαφορίας και περιφρονήσεως, ούτως ειπείν, προς την εκ της θείας μεταλήψεως προσγινομένην ωφέλειαν ψυχικήν τε και σωματικήν; 

-διότι η υγεία της ψυχής επιδρά και επί της υγείας του σώματος ως γινώσκομεν ότι συμβαίνει τανάπαλιν. -τί είπωμεν περί αυτών; 

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι

Εκ του βιβλίου του Αγίου Νεκταρίου: ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ'', 

Αθήνα 1885, σελ. 9-12. 

Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.