ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2021

''Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ''. 20 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΑΣΚΗΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

 


''Να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι σαν μαθητής και
όχι σαν δάσκαλος. Να κατακρίνεις τον εαυτό σου και να
παίρνεις την τελευταία θέση. Να είσαι τίμιος και να
εμπνέεις σεβασμό στους άλλους. Κι αν είναι αναγκαίο
 να διδάξεις, αυτό να το κάνεις με ταπείνωση, για να
ωφελήσεις τους ακροατές σου. Ν' αγωνίζεσαι με την
προσευχή, τα δάκρυα και τις νηστείες και ν' αποφεύγεις
να διαβάζεις τις διδασκαλίες των αιρετικών. Για να
 ενωθείς με τον Θεό χρειάζεται πολλή νηστεία. Τα πολλά
 και ωραία φαγητά δεν αφήνουν τον νου να πλησιάσει
τον Θεό. Τα μυστήρια του Θεού γνωρίζονται με προσευχή
και νηστεία. Να διαβάζεις τα ιερά Ευαγγέλια και να
παραδειγματίζεσαι από τη ζωή του Χριστού''.



Μέρος 10ον


Να συμφιλιώνεις τους συνανθρώπους σου με την αρετή και όχι με τα λόγια σου. Με την πραότητά σου και την γλυκύτητα θα σβήνεις την πυρκαγιά του θυμού και της φιλονεικίας.


Να ελέγχεις τους ακόλαστους με την ενάρετη συμπεριφορά σου. Όπου κι αν πας να θεωρείς τον εαυτό σου ξένο.


Έτσι θα προσέξεις και δεν θα βλάψεις τους άλλους. Σε κάθε περίπτωση να κάνεις πως δεν γνωρίζεις τίποτε για να σε κυριέψει ο εγωϊσμός.


Κι αν ακόμη σε κατηγορήσουν, εσύ να τους συγχωρείς και να μην κρατάς κακία μέσα σου.


Να πιστέψεις ότι για κάθε πράγμα έχεις ανάγκη να σε διδάξουν, και όχι να διδάξεις εσύ τους άλλους.


Ποτέ να μην υποδείξεις κάτι στον άλλο, αν δεν το έζησες προηγουμένως εσύ στην ίδια σου τη ζωή.


Να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι σαν μαθητής και όχι σαν δάσκαλος. Να κατακρίνεις τον εαυτό σου και να παίρνεις την τελευταία θέση.


Να είσαι τίμιος και να εμπνέεις σεβασμό στους άλλους. Κι αν είναι αναγκαίο να διδάξεις, αυτό να το κάνεις με ταπείνωση, για να ωφελήσεις τους ακροατές σου.


Ν' αγωνίζεσαι με την προσευχή, τα δάκρυα και τις νηστείες και ν' αποφεύγεις να διαβάζεις τις διδασκαλίες των αιρετικών.


Για να ενωθείς με τον Θεό χρειάζεται πολλή νηστεία. Τα πολλά και ωραία φαγητά δεν αφήνουν τον νου να πλησιάσει τον Θεό.


Τα μυστήρια του Θεού γνωρίζονται με προσευχή και νηστεία. Να διαβάζεις τα ιερά Ευαγγέλια και να παραδειγματίζεσαι από τη ζωή του Χριστού.


Όσο διαβάζεις τα ιερά κείμενα, τόσο προχωράς στη γνώση των θαυμασίων του Θεού.


Όταν μελετάς την Αγία Γραφή να είσαι ελεύθερος από φροντίδες και από μέριμνες βιοτικές, ώστε να ποτίζεται η ψυχή σου από τη θεία ανάγνωση. 


Αυτά που διαβάζεις να προσπαθείς να τα εφαρμόζεις, για να μη μένει η ψυχή σου στο σκοτάδι.


Στον καιρό του πνευματικού πολέμου βοηθάει πολύ η ανάγνωση των θείων Γραφών που έχουμε κάνει, γιατι υπάρχει στην ψυχή μας απόθεμα πνευματικό.


Το μέλι είναι πολύ ωραίο. Όταν όμως φάει κανείς πάρα πολύ μπορεί να του δημιουργήσει εμετό.


Έτσι και στα πνευματικά, δεν πρέπει να βγαίνεις αδιάκριτα από τα όρια των δυνατοτήτων σου.


Να κάνεις μόνο εκείνο που μπορείς. Αυτό θέλει ο Θεός. Τ' άλλα θα τα αναπληρώσει ο Ίδιος με τη χάρη Του.


Γιατι υπάρχει και ο φόβος ν' απελπισθείς, διαβάζοντας τις υψηλές καταστάσεις που έφτασαν οι άγιοι.


Προχώρα στην πνευματική ζωή με ταπεινό φρόνημα και ο Θεός δεν θα σ' εγκαταλείψει.


Μην προσπαθείς να φτάσεις πνευματικές καταστάσεις που υπερβαίνουν τις δυνάμεις σου, γιατι θα πέσεις οπωσδήποτε και την πτώση σου αυτή θα την εκμεταλλευθεί ο διάβολος.


Οι υψηλές πνευματικές κορυφές είναι πολύ δύσκολο να κατακτηθούν. 


Απαιτούν ταπείνωση και πολύ κόπο και μακροχρόνιους αγώνες.


Η χάρη του Θεού δεν επισκιάζει εύκολα τον άνθρωπο, γιατι πρέπει προηγουμένως να καθαρισθεί από κάθε μολυσμό.


Τα μυστήρια του Θεού τα γνωρίζουν αυτοί που με την άσκηση και την ταπείνωση αγωνίστηκαν στη ζωή τους για πολλά χρόνια.


Μόνο στους ταπεινούς ο Θεός φανερώνει τα μυστήριά Του.


Αν θέλεις να επιδοθείς στην προσευχή και στην αγρυπνία, πρέπει να κόψεις κάθε επαφή σου με τον κόσμο και την αμαρτία.


Χρειάζεται ακόμη υπομονή και ησυχία. Μη φοβάσαι από την ταραχή που δημιουργεί ο διάβολος κατά την ώρα της προσευχής.


Αυτό το κάνει, γιατι γνωρίζει την ωφέλεια που θα έχουμε μετά την προσευχή.


Γι' αυτό αγωνίζεται με κάθε τρόπο να σβήσει τη λαμπάδα της προσευχής.


Η προσευχή σου όμως πρέπει να συνοδεύεται και από την ελεημοσύνη, ώστε να γεμίζει η ψυχή σου από το θείο φως.


Τέλος, όσο ειρηνικός είσαι εσωτερικά, τόσο περισσότερο ο νους σου θα εννοεί τα μυστήρια του Θεού.


Με την προσευχή και τη μελέτη των αγίων Γραφών και μ' όλο τον πνευματικό σου αγώνα, γρήγορα θα φτάσεις στην καθαρότητα της καρδιάς.


Είναι αισχρό οι φιλόσαρκοι και γαστρίμαργοι να εξετάζουν τα πνευματικά πράγματα, όπως η πόρνη να μιλάει για σωφροσύνη.


Και όπως, όταν το σώμα πάσχει από μεγάλη αρρώστια, αποφεύγει τα παχειά φαγητά, έτσι κι ο νους δεν μπορεί να φτάσει στα θεία πράγματα όταν καταγίνεται με τα κοσμικά.


Όπως η φωτιά δεν μπορεί ν' ανάψει τα βρεγμένα ξύλα, έτσι κι η θεία φωτιά δεν μπορεί να θερμάνει την καρδιά που αγαπάει την ανάπαυση.


Όπως η πόρνη δεν περιορίζεται σ' ένα μόνο εραστή, έτσι και η ψυχή που καταγίνεται με πολλά πράγματα δεν μπορεί να κατανοήσει τα σπουδαιότερα, που είναι τα θεία.


Όπως εκείνος που δεν είδε με τα ίδια του τα μάτια τον ήλιο δεν μπορεί να διηγηθεί στους άλλους πως είναι το φως του, έτσι κι αυτός που δεν γεύτηκε την γλυκύτητα της πνευματικής ζωής, δεν μπορεί να μιλήσει για πνευματικά πράγματα.


Αν κάτι δεν το έχεις ανάγκη και σου περισσεύει, δώστο στον αδελφό σου, γιατι έτσι θα πλησιάσει περισσότερο η καρδιά σου τον Θεό.


Όταν κάνεις ελεημοσύνη να δίνεις πλουσιοπάροχα, κάνοντάς την με χαρά, ''ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός''.


Για το ψωμί που δίνεις στον φτωχό θα πάρεις μισθό στην άλλη ζωή.


Μην εξετάζεις αν σ' αυτόν που κάνεις ελεημοσύνη υπάρχει πραγματική ανάγκη ή όχι.


Εσύ κάνε το καθήκον σου και ο Θεός θα κρίνει σωστά.


Γιατι κάνοντας αδιάκριτα ελεημοσύνη, θα προσελκύσεις και τους σκληρόκαρδους στο καλό. 




Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )


Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου
''Η Άσκηση στη Ζωή μας'' 
Είκοσι κείμενα για την Ορθόδοξη Πνευματική Ζωή 
βασισμένα στους Ασκητικούς Λόγους του Αββά Ισαάκ του Σύρου
έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής2006, σελ. 54 - 57.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF