Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου του αειμνήστου
πατρός Θεοδωρήτου Μαύρου:
''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΙΣ''
<<Άρθρα και σχόλια αναφερόμενα εις την σύγχρονον αίρεσιν του Οικουμενισμού
και την μεγάλην ευθύνην
των κοινωνούντων αμέσως ή εμμέσως μετ' αυτής>>.
Έκδοση του περιοδικού <<Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ>>,
Αθήνα 1982. σελ. 41-44.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Ο Απόστολος των εθνών αποστέλλων προς Φιλιππησίους την ομώνυμον επιστολήν του και επιθυμών να ενισχύση αυτούς εις την κατά Χριστόν ζωήν, η ο οποία τον καιρόν εκείνον εσήμαινε καθημερινόν μαρτύριον, τονίζει εν ενθουσιασμώ και πίστει πολλή: <<Ότι ημίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν>>! Αυτό δε <<το υπέρ Χριστού>> ερμηνεύων ένας μεγάλος ομολογητής και εραστής των ιερών της Εκκλησίας Παραδόσεων, ο μέγας Θεόδωρος ο Στουδίτης, γράφει: <<Υπέρ Χριστού γαρ και διά Χριστόν, υπέρ ου το πάσχειν πάσχα>>! Όντως ωραίος λόγος εξ ωραίων και οσιακών χειλέων προφερόμενος! Το πάσχειν υπέρ Χριστού, σημαίνει διά την πάσχουσαν υπέρ αυτού ψυχήν, Πάσχα! Μήπως τα ίδια δεν έψαλλε και ένας άλλος μιμητής του αγίου Θεοδώρου, ο πολύς Μελέτιος ο Γαλησιώτης μερικούς αιώνες αργότερα; <<Υπέρ γαρ λόγον αληθώς έστιν η θυμηδεία / ην ο Χριστός τοις δι' αυτόν πανθάνουσι παρέχει' / καν τις συγκρίνειεν αυτήν προς την των προπατόρων, / και προ της παραβάσεως, εύρη διπλήν και πλείω>>. Μακάριαι όντως ψυχαί, ελευθερωθείσαι των γηίνων και μόνον των ουρανίων επιποθούσαι διηνεκώς. Πού σήμερον οι μιμηταί των ουρανοφρόνων εκείνων ανδρών, οι οποίοι έζων και ανέπνεον διά τον Χριστόν και την Εκκλησίαν του; Ελάχιστοι και σπανιώτατοι οι τοιούτοι, καθάπερ οάσεις εν ερήμω... Το τραγικώτερον εν προκειμένω είναι, ότι ενώ οι υιού του φωτός, τα υποτιθέμενα <<φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας>> παρουσιάζουν την ανωτέρω θλιβεράν εικόνα, αντιθέτως οι υιοί του <<αιώνος τούτου>>, οι άνθρωποι δηλαδή που δεν έχουν ουδεμίαν σχέσιν προς την Εκκλησίαν και την ζωήν του πνεύματος, παρουσιάζονται ολοπρόθυμοι και ζέοντες διά να επαληθεύση ο λόγος του Κυρίου: <<οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισίν>> (Λουκ. 16. 8). Και όντως! Αναρίθμητοι τυγχάνουν οι εξ αυτών καθημερινώς <<αποθνήσκοντες>> εις διαφόρους επικινδύνους αποστολάς, προκειμένου να προστατεύσουν την εδαφικήν ακεραιότητα της προσκαίρου πατρίδος των, ή το και συχνότερον, να επιβουλευθούν την ανεξαρτησίαν ετέρας πατρίδος! Αι μυστικαί υπηρεσίαι των διαφόρων Κρατών ομιλούν σαφέστατα εν προκειμένω. Η ανωτέρω σύγκρισις προκαλεί, πρέπει να προκαλή, το ερύθημα εις τας παρειάς όλων των ρασοφόρων, των ορθοδόξων ρασοφόρων της εποχής μας. Διότι δεν είναι μικρόν πράγμα να θυσιάζη ο άλλος την μίαν και μοναδικήν ζωήν του, προκειμένου να επιτύχη την δολοφονίαν του α' ή β' πολιτικού αντιπάλου, ή την ποικίλην κατασκόπευσιν της οιασδήποτε χώρας, οι δε μοναχοί και κληρικοί, οι της Εκκλησίας στρατιώται και αξιωματικοί, να μη τολμούν ν' ανοίξουν το στόμα των εναντίον των συγχρόνων υπονομευτών των ιερών δογμάτων και Παραδόσεών της! Αλλά η τραγικότης των ημερών δεν σταματά ενταύθα. Οι ανωτέρω <<υιοί του φωτός>> ουχί μόνον παραμένουν αδρανείς και αδιάφοοι ενώπιον της κηρυττομένης κακοδοξίας των ημερών μας, της παναιρέσεως του Ο ι κ ο υ μ ε ν ι σ μ ο ύ, αλλά ζωηρεύουν και ενεργοποιούνται μόνον όταν πρόκειται να ελέγξουν συναδέλφους των, μοναχούς και κληρικούς, που ετόλμησαν να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και να διεκδικήσουν νομίμως τα δικαιώματα της ορθοδόξου συνειδήσεως, αγωνιζόμενοι υπέρ των ιερών και οσίων της πίστεώς μας.Τα γεγονότα της Ι. Μ. Εσφιγμένου και αι ποικίλαι καταπιέσεις των Αγιορειτών Ζηλωτών αποτελούν ανάγλυφον έκφρασιν των ανωτέρω, διά τον Αγιορειτικόν τουλάχιστον χώρον. Εις το αυτό, δυστυχώς, επίπεδον κινείται και η δραστηριότης της ακαδημαϊκής θεολογίας! Ούτε ίχνος παρουσίας της εις τον στίβον της καλής ομολογίας' αντιθέτως μάλιστα τυγχάνουν πλείσται αι περιπτώσεις της πλήρους συμπορεύσεώς της με την οικουμενιστικήν αποστασίαν των ημερών μας, πλην μιας - δυο περιπτώσεων, και αυτών εντός του στεγανού χώρου της αβροφροσύνης και της μονομερείας κινουμένων... Και ενώ είναι αληθές ότι διά τον ορθόδοξον Σλαβικόν κόσμον ο εκκλησιαστικός ιστορικός του μέλλοντος θα εύρη ικανούς και διαφόρους λόγους να τον δικαιολογήση διά την σημερινήν του αντικανονικήν στάσιν, διά την Ελλαδικήν Εκκλησίαν όμως ποίον δικαιολογητικόν θα προσκομίση; Το μόνον ίσως που θα του απομένη να σημειώση είναι, ότι η αλλοτρίωσίς της εκ των Παραδόσεων και της γραμμής των Πατέρων, ωφείλετο εις την φθοράν που υπέστη αύτη εκ της σπουδής και επιμορφώσεως πλείστων εκ των στελεχών της εις την αιρετικήν Δύσιν - προσόν απαραίτητον διά τους υποψηφίους Καθηγητάς των Θεολογικών Σχολών! - και την διαστροφήν εν συνεχεία του παραδοσιακού φρονήματος του Λαού εκ των ανωτέρω λογάδων, τη επικουρία δυστυχώς και των Θρησκευτικών Οργανώσεων. Το τελευταίον το σημειούμεν μετά μεγάλης πικρίας, διότι γνωρίζομεν πολύ καλώς οποίαν θλιβεράν και αξιοκατάκριτον στάσιν ετήρησαν από της ενάρξεως ήδη του ημερολογιακού σχίσματος μέχρι της σήμερον! Τα παρόμοια συμβαίνουν δυστυχώς και εις αυτήν την <<Ακρόπολιν της Ορθοδοξίας>>, το Άγιον Όρος, το Οποίον, ενώ από την μια μεριά διακηρύσσει τολμηρώς ότι ακολουθεί <<την ακραιφνώς ορθόδοξον γραμμήν>>, από την άλλην αδιαφορεί πλήρως και σιγά σκανδαλωδώς ενώπιον της <<γυμνή τη κεφαλή>> κηρυττομένης κακοδοξίας υπό του οικείου επισκόπου του, του Οικ. Πατριάρχου Δημητρίου, διώκων συγχρόνως ποικίλως τους διαφωνούντας προς την ανωτέρω πορείαν του αγιορείας πατέρας! Είθε η ανάγνωσις των επομένων σελίδων να εξυπνίση ωρισμένας εκλεκτάς κατά τα άλλα ψυχάς, αι οποίαι καλή τη πίστει παραμένουν εισέτι εν κοινωνία μετά της αιρέσεως, ώστε και την ενδεκάτην <<αποτειχίζουσαι εαυτάς την προς τον καλούμενον επίσκοπον κοινωνίας>> εξιωθώμεν της πρεπούσης εις ορθοδόξους τιμής, παρά του δικαιοκρίτου Θεού. Αμήν.
( Ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο υ )
Η ευθύνη του Οικ. Πατριαρχείου και των λογίων του Αγ. Όρους
-Έτσι όμως, Γέροντα, το Πατριαρχείον αποδεικνύει ότι δεν πιστεύει πια στην μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, αφού λατινοφρονεί τόσο επίσημα και απροκάλυπτα. -Περί αυτού δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία, τέκνον!
Οι επίσκοποί του έχουν γίνει πλέον ένα με τον πάπα και προσπαθούν να παρασύρουν και μας στην αίρεσί τους. Αυτός ο ίδιος ο Μάξιμος στην Ν. Σκήτη ετόλμησε να κηρύξη ενώπιον των πατέρων της, ότι ο παπισμός έχει κανονική ιερωσύνη και έγκυρα μυστήρια!
Ευτυχώς που ευρέθη και ένας ευλογημένος ιερομόναχος και τον ήλεγξε κατά πρόσωπον γι' αυτή του την βλασφημία. Και μετ' ολίγον είχε το θράσσος, αυτός ο ίδιος κακόδοξος επίσκοπος, να διακηρύξη εν μέσω Πρωτάτω περί της μοναδικότητας της Ορθοδοξίας!...
Δόκτορες... της κακοδοξίας, παιδί μου, αδίστακτοι και αδιάντροποι... Αλλ' όπως λέει κι ένας άγιος, η Εκκλησία της Κων/λεως έχει γίνει συνήθεια πλέον να πέφτη σε αιρέσεις, γι' αυτό δεν μας παραξενεύει και τόσο'
το θέμα όμως είναι τί κάνουν οι λοιποί Ορθόδοξοι, και ειδικά για μας, οι αρχές του Αγίου Όρους, οι ηγούμενοι και οι δεκάδες προϊστάμενοι των ιερών Μονών. Δυστυχώς, αντί ν' αντιδράσουν κατά του Φαναρίου, διώκουν... τους ζηλωτάς, ώστε να σβύση κάθε στοιχείο που θα επρόδιδε την ένοχη στάση τους.
-Και οι μορφωμένοι θεολόγοι, ερώτησε με αγωνία και αγανάκτηση ο Ιλαρίων, συμφωνούν και αυτοί με τις βλασφημίες αυτές του Εξάρχου; -Απ' αυτούς, παιδί μου, μη περιμένεις τίποτα, απάντησε με ταραγμένη κάπως φωνή ο αγαθός πνευματικός.
Θέλεις αποδείξεις; Άκουσε να σου διαβάσω κατ' αρχήν τις γνώμες τριών εκ των ηγουμένων των νέων αδελφοτήτων, αναφορικώς με το θέμα της Μονής Εσφιγμένου, για να καταλάβης και μόνος σου τί πιστεύουν οι άνθρωποι αυτοί για τον ιερόν αγώνα του ζηλωτισμού εις τον Άθωνα.
Σηκώθηκε αργά, πήρε τα γυαλιά του και ένα φάκελλο με πολυγραφημένες κόλλες των Πρακτικών της Εξαρχίας και άρχισε να διαβάζη με την ιεροπρεπή φωνή του. <<Συμμερίζομαι πλήρως ότι η Μήτηρ Εκκλησία μέχρι σήμερον επέδειξε την ενδεικνυμένην χριστιανικήν επιείκιαν και ανοχήν.
Μήπως όμως σήμερον η χρησιμοποίησις βίας και η καταδίωξις ενίων πρωταιτίων <<ζηλωτών>> θα εδημιούργει θόρυβον και κατά τινα τρόπον θα ηρωποιούσε τα πρόσωπα ταύτα, ενώ έχομεν πληροφορίας, ότι οσημέραι η παράταξις αυτών φθίνει και οδηγείται εις αυτοδιάλυσιν>>.
Και ποιός τα λέει αυτά, παιδί μου Ιλαρίων; ο ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου π. Γεώργιος, αυτός που μέχρι προχθέες έγραφε ότι η <<ένωσις σχεδόν έχει γίνει>> και καλούσε σε εγρήγορση τους πατέρες του Αγίου Όρους!
Βλέπεις πόσο εύκολα είναι τα λόγια και δύσκολη η πράξη; Με το ίδιο πνεύμα μίλησε, συνέχισε ο πνευματικός, και ο ηγούμενος του Σταυρονικήτα π. Βασίλειος. <<Νομίζω, ότι άπαντες, είπε, είμεθα σύμφωνοι εις την επιβολήν της δεούσης τιμωρίας εις τους πρωταιτίους της Ι. Μ. Εσφιγμένου.
Πλην δέον όπως είμεθα επιφυλακτικοί εις την ετέραν φάσιν, ήτοι εις την εκτέλεσιν της ληφθησομένης σχετικής αποφάσεως. Θα έδει όπως σοβαρώς απασχολήση ημάς ο ενδεικνύμενος τρόπος τιμωρίας και απομακρύνσεως των εν λόγω προσώπων>>.
Ακριβώς όπως ήθελαν να ενεργήσουν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι διά την σύλληψιν του Κυρίου, συνέχισε ο παπα - Αγάθων, να γίνη δηλαδή με τρόπον <<ίνα μη θόρυβος γένηται παρά τω λαώ>>!
Πώς λοιπόν να μη κλαίω, Ιλαρίων, μετά από τέτοια κατάστασι; Βλέπεις με τί ανέντιμον τρόπον προσπαθούν όλοι τους να παρουσιάσουν διχασμένους τους πατέρας και την Μονή δήθεν <<παρασυρμένη>>
από μερικούς <<πρωταιτίους ζηλωτάς>>, ενώ επανειλημμένως όλοι μαζί, εν συνάξει, έχουν υπογράψει τα κείμενα και την ομολογία τους ενώπιον του πατρ. Εξάρχου ήδη από το 1972.
<<Ή όλοι μαζί εξορία, ή κανείς>>, εδήλωσαν και δηλώνουν μέχρι σήμερα. -Να σου διαβάσω τώρα, συνέχισε ο Γέροντας και την σχετικήν γνώμην του ηγουμένου της Μονής Ξενοφώντος, ενός χθεσινού αγιορείτου,
ο οποίος αντί να παραδειγματισθή από την σώφρονα σιωπήν άλλων παλαιοτέρων συναδέλφων του, θέλησε κι αυτός να δώση το παρόν μαζί με τους λοιπούς θεολόγους ηγουμένους, ώστε να μη υπάρξη εξαίρεση στην θλιβερή τους διακονία...
<<Είναι τελείως απαράδεκτον, είπε, το γεγονός ότι η Μονή Εσφιγμένου επί τόσα έτη ευρίσκεται μακράν της Ι. Κοινότητος και αγνοεί τας εν προκειμένω υποχρεώσεις αυτής. Η συνέχισις της καταστάσεως ταύτης ουδόλως τιμά την αγιορειτικήν Πολιτείαν και ημάς προσωπικώς>>.
-Μα Γέροντα, αυτός και χωρίς να το θέλη ομολογεί ότι τους... ατιμάζει στα μάτια των Ορθοδόξων η πορεία της Εσφιγμένου και των λοιπών ζηλωτών πατέρων, αφού, ως και οι ι. Κανόνες γράφουν,
καθώς πολλές φορές διαβάσαμε μαζί, ότι τιμή και έπαινος ανήκει σ' όποιον ιερέα και πιστόν δεν ακολουθεί κακόδοξον ψευδοποιμένα, αλλά διακόπτει την μετ' αυτού κοινωνίαν.
Αφού λοιπόν αυτοί θέλουν να την συνεχίσουν, τότε ας χαίρωνται τον... έλεγχον και την εξουδένωση που τους αρμόζει, κι ας αφήσουν για την Μονή Εσφιγμένου τον έπαινον που μόνη της διάλεξε υπακούοντας στην ιερή φωνή των Πατέρων.
-Δυστυχώς, Ιλαρίων, το λέω και δεν μπορώ να το πιστεύσω, αλλά το έχουν για τιμή τους που υπακούουν σε μια τέτοια Εκκλησία, όπως δυστυχώς κατήντησε το Φανάρι τελευταία. Άκουσε πώς την θαυμάζει ένας άλλος θεολόγος ηγούμενος, ο π. Αιμιλιανός της Σιμωνόπετρας, και φρίξον διά την <<μόρφωσιν της ευσεβείας>> των νέων αγιορειτικών αδελφοτήτων.
<<Δι' αυτό ενώπιον Υμών, Άγιε Πρόεδρε, ομολογώ, ότι η αφοσίωσίς μου προς την Μητέρα Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν είναι τοιαύτη, ώστε θα προετίμων να πλανώμαι, αλλά να έχωμαι στερρώς της Αγίας Μητρός Εκκλησίας, παρά να αληθεύω ανεξαρτήτως απ' αυτήν, διότι δεν θα έχω την βεβαιότητα ότι πατώ σε έδαφος ασφαλές>>.
-Μα αυτό είναι φοβερό, Γέροντά μου! Τέτοια ομολογία αγιορείτου ηγουμένου ενώπιον ενός τέτοιου επισκόπου, υπέρ μιας τέτοιας εκκλησίας, χωρίς καμμιά διαμαρτυρία των άλλων παρόντων συναδέλφων του, σημαίνει καθαρά πλέον ότι το επίσημον Όρος έπεσε, όπως και το Φανάρι προ ετών.
Δεν απομένει πια παρά η τιμωρία μας από τον Θεόν. -Και εγώ το πιστεύω αυτό, απήντησε με σβυσμένη φωνή ο γηραιός πνευματικός. Το πιστεύω, διότι δεν είναι μόνον οι παραπάνω ηγούμενοι που συνεφώνησαν πλήρως με την Εξαρχία προς εξόντωσιν της Μονής Εσφιγμένου.
Ως επληροφορήθην, πλην μιας Μονής, όλες οι άλλες υπέγραψαν την απέλαση της Γεροντίας και του ηγουμένου! Τα μέτωπα, ως βλέπεις, έχουν χωρίσει πια. Φοβούμαι ότι <<εγγύς έστιν το τέλος>>, δηλαδή η ένωσις. Ο Θεός θα επιτρέψη τότε να λάβωμεν έκαστος κατά την καρδίαν του.
Τελευταίαι υποθήκαι
Παιδί μου Ιλαρίων, ήλθε πλέον η ώρα να πάρης και συ την σκυτάλη της ομολογίας που τόσα χρόνια με πολλές δοκιμασίες και πίκρες κρατήσαμε εμείς οι γεροντότεροι. Μη δειλιάσεις για το βάρος και την ευθύνη, ούτε να γογγύσης.
Λίγοι στη ζωή αυτή αξιώνονται να ομολογήσουν, γι' αυτό πρέπει να το θεωρούν υψίστη τιμή τους. Ούτε να νομίσης ότι η αρετή σου, ή τα τυχόν χαρίσματά σου έγιναν αιτία να σε διαλέξη ο Θεός γι' αυτή την αποστολή.
Ο Θεός πολλές φορές καλεί τα πιο <<εξουθενημένα>> για να καταισχύνη τα <<ισχυρά>>' τον αμαθή όχλο, για να ταπεινώση τους εν υπερηφανία και φυσιώσει τους θεολογούντας...
Όπως αγωνίζεσαι για την καθαρότητα των λογισμών σου, έτσι θέλω ν' αγωνισθής και για την καθαρότητα της πίστεώς σου. Τα πάντα να προτιμήσης να χάσης παρά να υποχωρήσης στον ενωτικό υστερισμόν της εποχής μας, μολύνοντας έτσι τον γλυκύ της Ορθοδοξίας μας οίνον, που με τόσες θυσίες έφθασε μέχρι εσένα άκρατος και ηδύς.
<<Κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου>>, τέκνον, και ο Θεός θα μείνη παντοτινή σκέπη για σένα και την συνοδία σου. Στον κόσμο αυτό μόνο την αμαρτία να φοβάσαι, όπως λέει και το χρυσό στόμα της Εκκλησίας, τα δε λοιπά πάντα, να τα βλέπης ως μάταια και παρερχόμενα, <<καν χρηστά ή, καν λυπηρά>>.
Όσο δε για τους Αγιορείτας αδελφούς σου, που μέχρι τώρα επιμένουν να καλύπτουν την τραγωδία που διέρχεται η Ορθοδοξία εξ αιτίας του Φαναρίου και των συνοδοιπόρων του, μη στενοχωριέσαι, διότι έφθασε και γι' αυτούς η ώρα.
Το <<κοινόν Ποτήριον>> ευρίσκεται ήδη <<επί θύραις>>, και όταν η αλλόκοτος μίξις θα έχει συντελεσθή, να δούμε τί προφάσεις θα εύρουν για να καλύψουν την εντροπή τους... Ας ευχώμεθα όμως και γι' αυτούς, διότι είναι αδελφοί μας και το <<αίμα νερό δεν γίνεται>>.
Ελπίζω να δώσετε τα χέρια στο διωγμό -διότι εγώ δεν θα ζω πια- όταν εσείς και όσοι εξ αυτών σας μιμηθούν, διωγμένοι απ' τους πολλούς και θα μείνουν πιστοί στην αντίχριστο ένωση, θ' αποτελείτε την συνέχεια της γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μέσα στην σύγχυση των ημερών εκείνων>>. (Α, Νοέμ. '79).
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου του αειμνήστου
πατρός Θεοδωρήτου Μαύρου:
''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΙΣ''
<<Άρθρα και σχόλια αναφερόμενα εις την σύγχρονον αίρεσιν του Οικουμενισμού
και την μεγάλην ευθύνην
των κοινωνούντων αμέσως ή εμμέσως μετ' αυτής>>.
Έκδοση του περιοδικού <<Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ>>,
Αθήνα 1982, σελ. 41-44.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου