ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ: Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (ΜΕΡΟΣ 4ον)

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ»
«Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς: Η τιμή της Θεοτόκου στην Ορθόδοξη Εκκλησία»,
β' έκδοση, Νοέμβριος 2006, σελ. 35-39.
Το παρόν βιβλίο μεταφράστηκε από τα ρωσικά στα αγγλικά από τον π. Σεραφείμ Ρόουζ
(St. Herman of Alaska Brotherhood, P. O. Box 70, Platina, California 96076, U.S.A.)
Σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, επί Καίσαρος Αυγούστου, ο Λόγος του Θεού, <<ατρέπτως και αναλλοιώτως εγένετο σαρξ>>. Και διά της επελεύσεως του Αγίου Πνεύματος προσέλαβε στη μήτρα μιας απλής και αφοσιωμένης στο Θεό γυναίκας, φύσιν ανθρώπου, για να απαλλαγεί ο άνθρωπος από το ζυγό του θανάτου, να γίνει <<μέτοχος θείας φύσεως>> και να εισαχθεί στην αιώνιο ζωή.
Η αγάπη και η πίστη της ταπεινής αυτής κόρης, απέβη το μέσον διά του οποίου <<ο Αόρατος ορατόν εαυτόν παρεσκεύασεν και ο Ποιητής και Δεσπότης των όλων εις των ανθρώπων εγεννήθη>>. Συνεπώς η αξία του γεγονότος αυτού της παρουσίας της Θεοτόκου και του ρόλου της ως <<μητέρα της ζωής>> αποβαίνει ανυπολόγιστη. Για το λόγο αυτό η τιμή προς το πρόσωπό Της, παραμένει αεί ανεξόφλητον χρέος για τους πιστούς.
Στο διάβα των είκοσι αιώνων της χριστιανικής ιστορίας, η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, εξέφρασε ποικιλοπρόπως -αν και ανεπαρκώς- την ευγνωμοσύνη της στη Θεογεννήτρια. Αλλά το έργο αυτό της τιμής δεν έμεινε απρόσβλητο -όπως και οτιδήποτε το ανθρώπινο- από το φθόνο του μισόκαλου. Εισήγαγε στα όργανά του καινοτόμους διαθέσεις με απώτερο στόχο την αλλοίωση της Ορθοδόξου διδασκαλίας και την προσβολή του σωτηριολογικού της περιεχομένου.
Η ζημία θα ήταν καταλυτική: δίχως ορθώς εκφραζόμενη τιμή στη Θεοτόκο, δεν υφίσταται ορθώς διατυπούμενη αλήθεια και διδασκαλία για το ρόλο της και δίχως ορθή διδασκαλία, το μυστήριο της σωτηρίας χάνει το περιεχόμενό του και η εν Χριστώ ζωή καθίσταται αδύνατη. Αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα αυτό σε όλες τις εκφάνσεις που το διαδέχτηκε η εκκλησιαστική ιστορία, ο επίσκοπος Ιωάννης, ο άγιος του αιώνα μας, επιχείρησε τη σύντομη αυτή μελέτη. Φρόντισε, με τρόπο εύληπτο και κατανοητό, με εκτενείς ιστορικές αναφορές σε όλα τα σχετικά επεισόδια, να ανατρέψει όλες τις αιρετικές δοξασίες που κατά καιρούς εκφράσθηκαν.
Έτσι, καταλήγει να αποκρυσταλλώνει την ορθή διδασκαλία για την τιμή της Θεοτόκου, ως από χωνευτηρίου, και να θέτει με ακρίβεια τα απαράβατα όρια, έξω από τα οποία η Θεογεννήτρια, υποτιμάται ή υπερτιμάται, γεγονός που αποτελεί αφορμή και έναυσμα ποικίλων κακοδοξιών που προσβάλλουν έντονα το σωτηριολογικό χαρακτήρα της Ορθοδοξίας. Ταυτόχρονα πλουτίζει το κείμενό του με την αποδεικτική εγκυρότητα του βιώματος που απορρέει από τη ζωντανή του σχέση με τη Θεοτόκο.
Αυτό το βίωμα που διαπνέει το κείμενό του, το βίωμα που μοιράζονται όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας είναι τελικά η τομή, που διαχωρίζει την υπόσταση των πραγμάτων από τις ανθρώπινες εικασίες και διαφυλάττει αρραγή την ακαινοτόμητη αλήθεια της Εκκλησίας.
Σ.Γ.Φ.
(Εκ του προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Προσπάθειες των Ιουδαίων και των αιρετικών να ατιμάσουν την αειπαρθενία της Μαρίας

Οι Ιουδαίοι συκοφάντες σύντομα πείσθηκαν ότι ήταν εντελώς αδύνατον να ατιμάσουν τη Μητέρα του Ιησού, και βάσει των πληροφοριών που κατείχαν ήταν πολύ ευκολότερο να αποδειχθεί η αξιέπαινη ζωή της.

Συνεπώς, εγκατέλειψαν τις συκοφαντίες τους, οι οποίες είχαν ήδη υιοθετηθεί από τους παγανιστές (Ωριγένης, Κατά Κέλσον 1), και πάσχισαν να αποδείξουν τουλάχιστον ότι η Μαρία δεν ήτο παρθένος όταν γέννησε το Χριστό.

Έφτασαν να λένε ότι οι προφητείες που αφορούσαν στη γέννηση του Μεσσία από παρθένο δεν είχαν υπάρξει ποτέ και επομένως, ήταν εντελώς εις μάτην η σκέψη των χριστιανών να εξυψώσουν τον Ιησού με το γεγονός ότι μία προφητεία υποτιθέμενα εκπληρώθηκε από Αυτόν.

Βρέθηκαν Ιουδαίοι μεταφραστές (Ακίλας, Σύμμαχος, Θεοδότιος) οι οποίοι έκαναν νέες μεταφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης στα Ελληνικά και σε αυτές μετέφρασαν την πασίγνωστη προφητεία του Ησαϊα ως <<Ιδού, η νεαρή κόρη θα συλλάβει>>.

Αυτοί υποστήριξαν ότι η εβραική λέξη Αλμά σήμαινε <<νεαρή κόρη>> και όχι <<παρθένος>>, όπως ήταν στην ιερή παράδοση των Εβδομήκοντα, όπου αυτό το κείμενο είχε μεταφραστεί <<Ιδού, η παρθένος θα συλλάβει>>.

Με αυτή τη νέα μετάφραση επιθυμούσαν να αποδείξουν ότι οι χριστιανοί, βάσει μιας λανθασμένης απόδοσης της λέξης Αλμά, θέλησαν να αποδώσουν στη Μαρία κάτι το τελείως αδύνατο -τη γέννηση δίχως άνδρα, ενώ στην πραγματικότητα η γέννηση του Χριστού δεν ήταν στο ελάχιστο διαφορετική από άλλες ανθρώπινες γεννήσεις.

Όμως η δόλια πρόθεση των νέων μεταφραστών αποκαλύφτηκε καθαρά, διότι με τη σύγκριση των διαφόρων κειμένων μέσα στη Βίβλο κατέστη σαφές πως η λέξη Αλμά σήμαινε ακριβώς <<παρθένος>>.

Και πράγματι, όχι μόνο οι Ιουδαίοι, αλλά ακόμα και οι παγανιστές βάσει των δικών τους παραδόσεων και διαφόρων προφητειών, ανέμεναν το Σωτήρα του κόσμου να γεννηθεί από Παρθένο.

Τα Ευαγγέλια ξεκάθαρα δήλωναν ότι ο Κύριος Ιησούς είχε γεννηθεί από Παρθένο. <<Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;>> ρώτησε η Μαρία, η οποία είχε δώσει όρκο παρθενίας, τον αρχάγγελο Γαβριήλ, ο οποίος Την πληροφόρησε για τη γέννηση του Χριστού.

Και ο άγγελος αποκρίθηκε' <<Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι' διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού (Κατά Λουκάν 1:34-35). 

Αργότερα ο άγγελος παρουσιάσθηκε στο σώφρονα Ιωσήφ, ο οποίος είχε επιθυμήσει να διώξει τη Μαρία από το σπίτι του, βλέποντας ότι Αυτή είχε συλλάβει δίχως να έχουν συγκατοικήσει ως σύζυγοι. Στον Ιωσήφ ο αρχάγγελος Γαβριήλ είπε'

<<Μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου' το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός έστιν Αγίου>>' και του υπενθύμισε την προφητεία του Ησαϊα ότι η παρθένος θα συλλάβει (Κατά Ματθ. 1:18-25).

Η ράβδος του Ααρών η βλαστήσασα, το όρος το αλατόμητον που είδε ο Ναβουχοδονόσωρ σε όνειρο, και το ερμήνευσε ο προφήτης Δανιήλ, η κεκλεισμένη θύρα που είδε ο προφήτης Ιεζεκιήλ, και πολλά άλλα στην Παλαιά Διαθήκη, προετύπωναν τον τοκετό της Παρθένου. 

Έτσι όπως ο Αδάμ είχε πλαστεί από το Λόγο του Θεού με ακαλλιέργητη και παρθένο γη, έτσι και ο Λόγος του Θεού δημιούργησε σάρκα για Αυτόν από παρθένο μήτρα, όταν έγινε ο νέος Αδάμ, έτσι ώστε να διορθώσει την πτώση στην αμαρτία του πρώτου Αδάμ (Άγ. Ειρηναίος της Λυών, βιβλίο ΙΙ).

Η άσπορη γέννηση του Χριστού μπορούσε και μπορεί να απορριφθεί μόνο από εκείνους που αρνούνται το Ευαγγέλιο' η Εκκλησία του Χριστού ομολογεί το Χριστό σαρκωθέντα εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου.

Όμως η γέννηση του Χριστού από την Αειπάρθενο ήταν εμπόδιο, Λυδία λίθος, για αυτούς που επιθυμούσαν να ονομάζονται Χριστιανοί αλλά δεν επιθυμούσαν να ταπεινώσουν το νου τους και να γίνουν πρόθυμοι για αγνότητα στη ζωή τους.

Η αγνή ζωή της Μαρίας ήταν κατηγορία για αυτούς που ήταν μολυσμένοι και στους λογισμούς τους. Για να υποκριθούν τους χριστιανούς, δεν τόλμησαν να αρνηθούν ότι ο Χριστός γεννήθηκε από Παρθένο, αλλά άρχισαν να βεβαιώνουν ότι η Μαρία παρέμεινε παρθένος μόνο <<έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, τον Ιησούν>> (Κατά Ματθ. 1:25).

<<Μετά τη γέννηση του Ιησού>>, έλεγε ο ψευδοδιδάσκαλος Ελβίδιος τον τέταρτο αιώνα, και ομοίως πολλοί άλλοι πριν και μετά από αυτόν, <<η Μαρία και ο Ιωσήφ συγκατοίκησαν ως σύζυγοι και έκαναν παιδιά, που ονομάζονται στα Ευαγγέλια αδελφοί και αδελφές του Χριστού>>.

Αλλά η λέξη <<έως>> δε σημαίνει ότι η Μαρία έμεινε παρθένος μέχρι κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Η λέξη <<έως>> και άλλες λέξεις παρεμφερείς με αυτήν, συχνά, σημαίνουν αιωνιότητα.

Στην Αγία Γραφή έχει γραφεί για το Χριστό ότι' <<ανατελεί εν ταις ημέραις αυτού δικαιοσύνη και πλήθος ειρήνης, έως ου ανταναιρεθή η σελήνη>>. (Ψαλμ. 71:7).

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πλέον δε θα υπάρχει σελήνη στο τέλος του κόσμου, ότι η δικαιοσύνη του Θεού πλέον δε θα υπάρχει' ακριβώς τότε είναι που θα θριαμβεύσει. Και τι σημαίνει όταν λέει:

<<δει γαρ αυτόν βασιλεύειν άχρις ου αν θη πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού>>; (Α' Κορ. 15:25). Πρόκειται λοιπόν ο Κύριος να βασιλεύσει μόνο για κάποιο διάστημα μέχρι μέχρι να θέσει τους εχθρούς υπό τους πόδας του;

Και ο Δαυίδ, στην τέταρτη ωδή των αναβαθμών λέει: <<ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας της κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών προς Κύριον τον Θεόν ημών, έως οικτηρήσαι ημάς>> (Ψαλμ. 122: 2).

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ»
«Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς: Η τιμή της Θεοτόκου στην Ορθόδοξη Εκκλησία»,
β' έκδοση, Νοέμβριος 2006, σελ. 35-39.
Το παρόν βιβλίο μεταφράστηκε από τα ρωσικά στα αγγλικά από τον π. Σεραφείμ Ρόουζ
(St. Herman of Alaska Brotherhood, P. O. Box 70, Platina, California 96076, U.S.A.).