Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΒ ΩΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» και «ΑΘΩΣ»:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΒ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ»,
Α' έκδοση, Ιούλιος 2009, σελ. 35-37.
<<Το βιβλίο εξιστορεί με γλαφυρό τρόπο το βίο του Αγίου Ιώβ που έζησε τον 16ο αιώνα στη Ρωσία, καθώς και θαυμαστά σημεία που φανερώθηκαν μετά την κοίμησή του.
Ο Όσιος Ιώβ του Ποτσάεφ, κατά κόσμον Ιωάννης Ζέλεζο, γεννήθηκε περί το 1550 στη Γαλικία της Ρωσίας.
Εκάρη μοναχός σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών.
Η φήμη των ασκητικών του αγώνων απλώθηκε σύντομα σε όλες τις γειτονικές περιοχές της Πολωνίας και της Μικρής Ρωσίας και πλήθος λαού, ανάμεσά τους και ο Πρίγκηπας του Οστρόγκ, στράφηκαν προς αυτόν.
Εξελέγη ηγούμενος μετά από παρακλήσεις των συνασκητών του.
Διακρίθηκε για τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδπξίας, την οποία απειλούσαν οι αιρέσεις της Ουνίας και των Προτεσταντών.
Την ημέρα ασκούσε τον εαυτό του με συνεχές εργόχειρο, κυρίως αγροτικές εργασίες και κτίσιμο ιχθυοφραγμάτων.
Τη νύχτα αποσυρόταν σ' ένα σπήλαιο στο οποίο προσευχόταν.
Εκεί αξιώθηκε να αντικρίσει το άκτιστο φως. Υπήρξε, παράλληλα, σημαντικός συγγραφέας και απολογητής της Ορθοδοξίας.
Ο Όσιος Ιώβ κοιμήθηκε εν ειρήνη το 1651 μετά τη Θεία Λειτουργία.
Τόσο η κατάσταση των λειψάνων του, που μυρόβλυσαν, όσο και τα θαύματά του οδήγησαν την Εκκλησία στην ανακήρυξή του ως Αγίου>>.
(Εκ του οπισθόφυλλου του βιβλίου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΒ ΩΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ

Στο μεταξύ, αφού αποσύρθηκε από το Ντουμπνό, ο Όσιος Ιώβ σκέφθηκε να κρύψει από όλους τον βαθμό του στο Ποτσάεφ. Αλλά οι ασκητές της Κοινότητας εκείνης σύντομα διαισθάνθηκαν μία νέα δύναμη στον παρεπίδημο επισκέπτη και αφού τον εξέλεξαν ομόφωνα, χύνοντας δάκρυα τον έκαναν Ηγούμενό τους, τον πρώτο του Κοινοβίου τους που τότε οργανωνόταν επάνω σε νέες αρχές. Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν έχει διασωθεί κάποια πληροφορία, όσον αφορά τους προκατόχους του Αγίου Ιώβ από την περίοδο προ της εκλογής του ως Ηγουμένου του όρους Ποτσάεφ, ούτε στα έγγραφα ούτε στις παραδόσεις της Λαύρας. Κάποιοι δίνουν ως εξήγηση τις δολοπλοκίες των Βασιλειανών του Ποτσάεφ οι οποίοι, λένε, σκόπιμα κατέστρεψαν τα παλαιά αρχεία της Λαύρας, προκειμένου να κρύψουν κάθε ίχνος ορθόδοξης προέλευσής της. Αλλά, όμως, εάν όντως έτσι είχαν τα πράγματα, οι Βασιλειανοί θα είχαν καταστρέψει συντομότερα όλα τα έγγραφα που αναφέρονταν στον Όσιο Ιώβ, ο οποίος ήταν όχι μόνον Ορθόδοξος αλλά και πρόμαχος της Ορθοδοξίας εναντίον της Ουνίας. Επιπλέον, διατηρούνται μέχρι σήμερα στα αρχεία της Λαύρας όχι μόνον τα πρακτικά των νομικών υποθέσεων, οι οποίες άρχισαν από τον Άγιο Ιώβ αλλά και αφηγήσεις του βίου του και θαύματα' πράγματι υπάρχουν ακόμη και περιγραφές πολλών θαυμάτων που έκανε αργότερα, την εποχή της Ουνίας. Η καλύτερη διασάφηση αυτού του ζητήματος μας φαίνεται ότι προτείνεται στο βιβλίο <<Όρος Ποτσάεφ>>, το οποίο, όπως και οι ίδιοι οι Ουνίτες αναγνωρίζουν, δημοσιεύθηκε αρχικά από Ορθοδόξους και μόνον αργότερα απαναστοιχειοθετήθηκε από τους Βασιλειανούς το 1793. Στο βιβλίο αυτό αναφέρεται ότι, αφού η χήρα Άννα Γκοϊσκαϊα δώρησε την θαυματουργό εικόνα στο όρος Ποτσάεφ <<στους μοναχούς που κατοικούσαν εκεί στα Σπήλαια>>, ώστε να αποδοθεί μεγαλύτερος αίνος και δόξα στην Πάναγνο Παρθένο Μαρία, την Μητέρα του Θεού με αυτήν την θαυματουργό εικόνα αύξησε στην Μονή τον μεγάλο αριθμό των μοναχών, με μία δωρεά που χρονολογείται από το έτος 1597' <<και στον Ναό της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο οποίος βρισκόταν δίπλα στον βράχο και είχε κτισθεί με δωρεές ευεργετών, εκχώρησε δουλοπαροίκους, απόμακρες και δασώδεις εκτάσεις των πατρογονικών της κτημάτων του Ποτσάεφ, κόσμησε τον Ναό και του εξασφάλισε κάθε αναγκαίο>>. Από αυτό γίνεται φανερό ότι, πριν την μεταφορά της θαυματουργού εικόνος στο όρος Ποτσάεφ, οι μοναχοί που ζούσαν εκεί κατοικούσαν αποκλειστικά σε Σπήλαια και μάλιστα σε όσο το δυνατόν ολιγάριθμες ομάδες έτσι ώστε, για παράδειγμα, το έτος 1240 υπήρχαν μόνον δύο μοναχοί εκεί. Αυτός είναι, μεταξύ άλλων, και ο λόγος που η Άννα Γκοϊσκαϊα αναφέρεται ως η ιδρύτρια και δωρήτρια της Μονής του Ποτσάεφ, εφόσον οι μοναχοί του Ποτσάεφ αντάλλαξαν την ερημική τους ζωή στα Σπήλαια με την ζωή του Κοινοβίου, μόνον αφού έλαβαν τις δωρεές τους και έτσι άρχισε η Κοινότητα να ζει μαζί ως Μονή με την αληθινή έννοια της λέξης. Αυτό επιβεβαιώνεται περαιτέρω από την διαθήκη της Γκοϊσκαϊα, η οποία χρονολογείται από το 1597, στην οποία μεταξύ άλλων διαβάζουμε: <<Εφόσον υπάρχει από το παρελθόν ένας Ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Παναγίας Μητέρας του Θεού στο πατρικό μου κληροδότημα στο χωριό Ποτσάεφ, έχω αποφασίσει να ιδρύσω και να χτίσω μία Μονή που να λειτουργεί ως κατοικία για οκτώ μοναχούς, ανθρώπους καλής και θεοσεβούς ζωής που να μην έχουν άλλη θρησκεία από την Ελληνική Πίστη, υπηκόους της Ανατολικής Εκκλησίας, έτσι ώστε η δοξολογία του Θεού να είναι συνεχής σε αυτόν τον Ναό' και δύο νεωνόρους [δηλ. δόκιμους]...>>.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων
«ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» και «ΑΘΩΣ»:
<<Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΒ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ>>,
Α' έκδοση, Αθήνα 2023, σελ. 35-37.