ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΑΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

 

«ΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ»

ΜΙΧΑΗΛ Ι. ΓΑΛΑΝΟΥ (1868-1948)

Τί είναι οι βίοι των αγίων, ή καλύτερα, τί μας προσφέρουν; Κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς αποτελούν «το εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο», την ορθροπρακτική θεώρηση της αγάπης προς τον γλυκύτατον Ιησού μας, το βιωματικό απαύγασμα του Ορθόδοξου λόγου και της Χριστολογικής, βιωματικής πρακτικής. Στα χρόνια που διανύουμε, -για τους πολλούς- αποτελεί σημείο αναφοράς θρησκοληψίας, μεσαιωνισμού και γραφικότητας. Για τους ολίγους εμάς σηματοδοτούν αληθινά μαρτυρολόγια επίγειων αγγέλων, βιογραφήματα χριστιανικής ζωής ανυπόκριτης και πνεύματος ομολογίας και μαρτυρίας του πανσέπτου Ευαγγελίου του Τριαδικού Θεού μας! Δεν αποτελούν ευφάνταστες, παραμυθικές ιστορίες ή βερμπαλιστικά αναγνώσματα για αγράμματους, προβληματικούς ή λαϊκούς ανοήτους, όπως μας προσάπτουν. Το κυρίαρχο κοσμικό πνεύμα του εγωκεντρισμού, του αυτοπροσδιορισμού και της εκφυλιστικής εγωπάθειας που λειτουργούν, ως τοξικές εξαρτήσεις και διαχρονική αναπαραγωγή των ειδεχθών ιδιοτήτων του έκπτωτου ανθρώπου αδυνατούν, να συλλάβουν την ευαγγελική ζωή, την οδό του επίγειου, εκούσιου μαρτυρίου και της βιοτικής μετάθεσης προς την αληθινή ζωή, την μετακοσμική και μεταγήϊνη ζωή του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Αντιθέτως, είναι οι ίδιοι έκπτωτοι άνθρωποι όμως, που πιστεύουν στη μεταφυσική, την ουφολογία, τις μαντικές δαιμονοληψίες, την αστρολογία, τη γιόγκα και άλλες όντως μικρόψυχες, αρχαίες δοξασίες και πρακτικές. Τα συναξάρια έρχονται για να λειτουργήσουν πραγματικά ως σωτηριολογικά επιθέματα, ως έξαψη και σεισμός της συνείδησης, ως το Φως, που χρόνια αγωνιζόμασταν να βρούμε μέσα στο Σκοτάδι! Κάθε συναξάρι μάρτυρος έχει να προσδώσει στον καλοπροαίρετο αναγνώστη, τον έχοντα ''γην αγαθήν'', το κάτοπτρο του αναγεννημένου ανθρώπου, την εικόνα του ολοκληρωμένου -πνευματικά και ψυχικά- αγωνιστή, την προσδοκία, την ελπίδα και το όνειρο του κουρασμένου -από την κολασμένη κοσμικοποίηση- ασώτου. Με την μερική ηλεκτρονική μεταφορά των βίων των αγίων προσδοκούμε κι εμείς, ως άλλοτε έτεροι, πεπλανημένοι άσωτοι να συμπράξουμε μαζί με τους αναγνώστες μας στην ψηλάφιση, την επιδαψίλευση και την πνευματική τέρψη, που προσφέρουν τα μαρτυρολόγια των αληθινών αγωνιστών της Ζωής και του Φωτός. Η καθαρεύουσα δε που χρησιμοποιείται, βοηθά έτι περισσότερο στην ευχάριστη ανάγνωση και στη διαμόρφωση ενός κατανυκτικού, όσο και ανατρεπτικού κλίματος ευφροσύνης και ψυχικής ανάτασης! «Οι Βίοι των Αγίων» του Μιχαήλ Γαλανού (1868-1948) εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1906 στην προπολεμική Αθήνα και εμείς μεταφέρουμε αυτούσια τα κείμενα (ορθογραφικά και συντακτικά) από την γ' έκδοση του 1988. Ευχόμαστε στο αναγνωστικό μας κοινό, στους ορθοδόξους πατέρες και μητέρες, στους αδελφούς και τις αδελφές την «Καλή Ανάγνωση» του μαρτυρολόγιου και της ομολογίας, από πνευματικούς αθλητές που θεώρησαν τη ζωή αυτή ως μια πνευματική παλαίστρα έναντι του αντιδίκου, προκειμένου να νικήσει και να θριαμβεύσει το Καλό, στο πρόσωπο του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΑΡΧΗ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

(15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ

ΓΟΡΙΑ, ΣΑΜΩΝΑ ΚΑΙ ΑΒΙΒΟΥ

Οι δύο πρώτοι, ζώντες μετά πάσης ευσεβείας εις Έδεσαν, συνελήφθησαν κατά τον επί του Διοκλητιανού διωγμόν υπό του εκεί ηγεμόνος Αντωνίου, απεκεφαλίσθησαν δε μετά βασάνους πολλούς, τας οποίας υπέστησαν με καρτερίαν θαυμαστήν.
Ο δε Άβιβος ζήσας εις μεταγενεστέρους χρόνους, κατήγετο από χωρίον της Εδέσης, ονομαζόμενον Αποθελσαία, και έζησε τον τέταρτον μετά Χριστόν αιώνα επί του βασιλέως Λικινίου, του γνωστού αντιπάλου του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Προχειρισθής εις ιεροδιάκονον, διεκρίνετο διά την ευσέβειαν, τον ζήλον, την χρηστότητα και την ένθερμον αγάπην του προς το ιερόν κήρυγμα.
Ο ηγεμών Λυσανίας τον συνέλαβε και προσπάθησε να τον αποσπάση από την χριστιανικήν πίστιν. Ο Άβιβος είχε και μητέρα, την οποίαν ηγάπα με την τρυφερωτέραν υικήν στοργήν, υπάρχων ούτω η χαρά και το καύχημά της. Αλλά το προς τον Χριστόν καθήκον προείχεν εις την συνείδησίν του και από την ζωήν και από όλα τα λοιπά.
Εβάδισε λοιπόν προθύμως προς τας βασάνους. Κρεμασθείς εις στύλον, δισχίσθη με σιδηρούς όνυχας, έπειτα δε, οδηγηθείς έξω της πόλεως, παρέδωκε το πνεύμα του ριφθείς εντός πυράς.

ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ

ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΥΦΗΜΙΑΣ

Ιουστίνος ο Α', κατήγετο από τας πέριξ της εκ Δαρδανία πόλεως των Σκούπων, της παρά τον Αξιόν ποταμόν. Η οικογένειά του λίαν άσημος ήτο ποιμενική' αλλ' ο Ιουστίνος μετονομασθείς διά του λατινικού τούτου ονόματος, ότε εισήλθεν ως στρατιώτης εις την βασιλικήν υπηρεσίαν, ήτο ανδρείος και ανήκεν εις τας φύσεις εκείνας, αι οποίαι γνωρίζουν ν' ανεβαίνουν.
Κατακτήσας την ιεραρχικήν σειράν των αξιωμάτων, αναδειχθής συγκλητικός και αρχηγός των βασιλικών σωματοφυλάκων, διεδέχθη εις τον θρόνον του Βυζαντίου τον Αναστάσιον, όστις είχεν αποθάνει άτεκνος. Ήτο δε τότε ετών 68.
Ιουστίνος ο Ά λέγεται ότι ήτο εντελώς απαίδευτος' υπέδειξεν όμως, ότι, άν ναυαγούν πολλοί παρ' όλην την παιδείαν των διά φαυλότητα χαρακτήρος ή διοικητικήν ανικανότητα, ή απαιδευσία δύναται να αναπηρωθή διά της ευφυίας και της καλής προαιρέσεως' ο βασιλεύς ούτος εξησφάλισεν εν πρώτοις το Κράτος από τας επιδρομάς των προς βορράν βαρβάρων' έχων δε την αρετήν της ταπεινοφροσύνης και της συναισθήσεως των ιδίων ελλείψεων, κατείχεν άμα το δώρον του να διακρίνη τους προικισμένους με ό,τι αυτός εστερείτο και να χρησιμοποιή ειλικρινώς και ανεπιφθόνως.
Ούτως εις αυτόν πρωτίστως οφείλεται η ανάδειξις του ανεψιού και διαδόχου του, του περιφήμου εν τη Βυζαντινή και τη καθόλου ιστορία, Ιουστινιανού του Α΄. Εκπαιδεύσας αυτόν, τον έλαβε πολύτιμον σύμβουλον και συνεργόν εις τας υποθέσεις του Κράτους, ολίγον δε προ του θανάτου του τον ανηγόρευσε και επισήμως συνάρχοντα.
Προ του Ιουστίνου είχεν επέλθει διάστασις μεταξύ των Εκκλησιών Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως. Αρχίσασα επί του βασιλέως Ζήνωνος, του εκδόσαντος το περίφημον Ενωτικόν τω 482, έσχε την συνέχειάν της επί του αυτοκράτορος Αναστασίου, του προκατόχου Ιουστίνου του Α'.

Ο Ιουστίνος, θέλων να τεθή τέρμα εις την διάστασιν ταύτην, την επιζημίαν και υπό θρησκευτικήν και υπό πολιτικήν άποψιν, ανήγγειλε την εις τον θρόνον ανάβασίν του προς τον τότε Πάπαν Ιωάννην τον Α΄, του οποίου υπεδέχθησαν πανηγυρικώς εξελθόντες εις προυπάντησίν του λαός, κλήρος, η σύγκλητος και ο βασιλεύς αυτός.

Ο Ιουστίνος ο Α' ζηλωτής της Ορθοδοξίας, έλαβε μέτρα κατά της εξαπλώσεως της αιρέσεως των Μονοφυσιτών εν Συρία, μεταξύ δε των εξωτερικών επιχειρήσεών του υπήρξεν η της προσαρτήσεως των Λαζών και των Ιβήρων. Αλλ' οι Πέρσαι αντεπεξήλθαν' το 527 απέθνησκεν ο Ιουστίνος αφήνων την αυτοκρατορίαν εις τον ανεψιόν και συνάρχοντά του, τον μέγαν Ιουστινιανόν.
Ο Ιουστίνος εκ πρώτου γάμου είχε σύζυγον ονομαζομένην Λουπικίαν, και την οποίαν, ότε εστέφετο Αυγούστα, ο δήμος της πρωτευούσης μετωνόμασεν Ελληνιστί Ευφημίαν. Η Ορθόδοξος Εκκλησία διά την ευσέβειαν και την προς την Ορθοδοξίαν υποστήριξίν των τους έταξεν εν τη χορεία των αγίων.

ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ
ΕΛΠΙΔΙΟΥ, ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΣΤΟΧΙΟΥ

Ο Ελπίδιος, μέλος της Συγκλήτου, έζησεν επί του αυτοκράτορος Ιουλιανού του παραβάτου. Πιεσθείς υπό τούτου, διά να αρνηθή τον Χριστόν, επροτίμησε τας βασάνους και τον θάνατον.
Μετ' αυτού συνεβάδισαν προς το μαρτύριον και δύο ισάδελφοι φίλοι του, ο Μάρκελλος και ο Ευστόχιος. Αφού εις τας σάρκας των κατεχύθη ζέον ύδωρ, κατέθραυσαν τα μέλη των με ράβδους βαρείας. Και η μανία δεν εστάθη έως εδώ' αλλά καις τοιαύτην κατάστασίν των τους έρριψαν εις το πυρ ένθα και παρέδοσαν το πνεύμα αρτυρικά ολοκαυτώματα υπέρ της αγίας πίστεως.

ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΞΙΦΕΙ ΤΕΛΕΙΟΥΤΑΙ

Ο μαρτυρικός στέφανος κατεκόσμησε την αποκοπείσαν κεφαλήν του επί του αυτοκράτορος Μαξιμινιανού, του διώκτου της πίστεως.

Εκ του Τετρατόμου του νομικού, πολιτικού και ιεροκήρυκα
Μιχαήλ. Ι. Γαλανού (1868-1948)
«Οι Βίοι των Αγίων»,
εκδόσεις «Αποστολικής Διακονίας», έκδοση γ' 1988, τόμος 4ος, σελ. 104-106.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».