ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΟΛΙΤΟΥ (20/11)

«ΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ»

ΜΙΧΑΗΛ Ι. ΓΑΛΑΝΟΥ (1868-1948)

Τί είναι οι βίοι των αγίων, ή καλύτερα, τί μας προσφέρουν; Κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς αποτελούν «το εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο», την ορθροπρακτική θεώρηση της αγάπης προς τον γλυκύτατον Ιησού μας, το βιωματικό απαύγασμα του Ορθόδοξου λόγου και της Χριστολογικής, βιωματικής πρακτικής. Στα χρόνια που διανύουμε, -για τους πολλούς- αποτελεί σημείο αναφοράς θρησκοληψίας, μεσαιωνισμού και γραφικότητας. Για τους ολίγους εμάς σηματοδοτούν αληθινά μαρτυρολόγια επίγειων αγγέλων, βιογραφήματα χριστιανικής ζωής ανυπόκριτης και πνεύματος ομολογίας και μαρτυρίας του πανσέπτου Ευαγγελίου του Τριαδικού Θεού μας! Δεν αποτελούν ευφάνταστες, παραμυθικές ιστορίες ή βερμπαλιστικά αναγνώσματα για αγράμματους, προβληματικούς ή λαϊκούς ανοήτους, όπως μας προσάπτουν. Το κυρίαρχο κοσμικό πνεύμα του εγωκεντρισμού, του αυτοπροσδιορισμού και της εκφυλιστικής εγωπάθειας που λειτουργούν, ως τοξικές εξαρτήσεις και διαχρονική αναπαραγωγή των ειδεχθών ιδιοτήτων του έκπτωτου ανθρώπου αδυνατούν, να συλλάβουν την ευαγγελική ζωή, την οδό του επίγειου, εκούσιου μαρτυρίου και της βιοτικής μετάθεσης προς την αληθινή ζωή, την μετακοσμική και μεταγήϊνη ζωή του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Αντιθέτως, είναι οι ίδιοι έκπτωτοι άνθρωποι όμως, που πιστεύουν στη μεταφυσική, την ουφολογία, τις μαντικές δαιμονοληψίες, την αστρολογία, τη γιόγκα και άλλες όντως μικρόψυχες, αρχαίες δοξασίες και πρακτικές. Τα συναξάρια έρχονται για να λειτουργήσουν πραγματικά ως σωτηριολογικά επιθέματα, ως έξαψη και σεισμός της συνείδησης, ως το Φως, που χρόνια αγωνιζόμασταν να βρούμε μέσα στο Σκοτάδι! Κάθε συναξάρι μάρτυρος έχει να προσδώσει στον καλοπροαίρετο αναγνώστη, τον έχοντα ''γην αγαθήν'', το κάτοπτρο του αναγεννημένου ανθρώπου, την εικόνα του ολοκληρωμένου -πνευματικά και ψυχικά- αγωνιστή, την προσδοκία, την ελπίδα και το όνειρο του κουρασμένου -από την κολασμένη κοσμικοποίηση- ασώτου. Με την μερική ηλεκτρονική μεταφορά των βίων των αγίων προσδοκούμε κι εμείς, ως άλλοτε έτεροι, πεπλανημένοι άσωτοι να συμπράξουμε μαζί με τους αναγνώστες μας στην ψηλάφιση, την επιδαψίλευση και την πνευματική τέρψη, που προσφέρουν τα μαρτυρολόγια των αληθινών αγωνιστών της Ζωής και του Φωτός. Η καθαρεύουσα δε που χρησιμοποιείται, βοηθά έτι περισσότερο στην ευχάριστη ανάγνωση και στη διαμόρφωση ενός κατανυκτικού, όσο και ανατρεπτικού κλίματος ευφροσύνης και ψυχικής ανάτασης! «Οι Βίοι των Αγίων» του Μιχαήλ Γαλανού (1868-1948) εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1906 στην προπολεμική Αθήνα και εμείς μεταφέρουμε αυτούσια τα κείμενα (ορθογραφικά και συντακτικά) από την γ' έκδοση του 1988. Ευχόμαστε στο αναγνωστικό μας κοινό, στους ορθοδόξους πατέρες και μητέρες, στους αδελφούς και τις αδελφές την «Καλή Ανάγνωση» του μαρτυρολόγιου και της ομολογίας, από πνευματικούς αθλητές που θεώρησαν τη ζωή αυτή ως μια πνευματική παλαίστρα έναντι του αντιδίκου, προκειμένου να νικήσει και να θριαμβεύσει το Καλό, στο πρόσωπο του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΟΛΙΤΟΥ 

(20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

Ήκμασε κατά τον ένατον μετά Χριστόν αιώνα κατήγετο δε από την Ειρηνόπολιν της Δεκαπόλεως. Την ευσεβή ανατροφήν του ώφειλε πρωτίστως εις την μητέρα του Μαρίαν, ήτις είχε την ζώσαν πίστιν, την αποτελούσαν το πολυτιμότερον κεφάλαιον της ζωής καθόλου, αλλά και του οικογενειακού συνδέσμου. Και η ενάρετος εκείνη γυνή άμα να εκπαιδεύση και γραμματικώς τον υιόν της, επιδείξαντα και εδώ πολύ προκοπήν.
Ο Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης ησπάσθη τον μοναχικόν βίον. Απερίσπαστος εν αυτώ από βιοτικάς φροντίδας, ησκείτο εις περισσοτέραν ευσέβειαν και ανωτέραν ηθικήν τελειοποίησιν, ενταυτώ δε συνεπλήρωνε τας μελέτες του περί τα εκκλησιαστικά και θεολογικά προ πάντων ζητήματα, τα συγκινούντα και ταράσσοντα την εποχήν του.
Μη αρκούμενος όμως εις τον ασκητικόν και θεωρητικόν βίον, επεχείρισε πολλά ταξείδια, όπως μετέση εκ του πλησίον εις τους σφοδρούς αγώνας, τους οποίους ήνοιξαν οι εικονομάχοι βασιλείς. Ούτω μετέβη εις Έφεσον, Αίνον, Χριστόπολιν, Κόρινθον, Ρήγιον, Ρώμην.
Εντεύθεν ήλθε και εγκατέμεινεν ικανόν χρόνον εν τη Σικελία. Ακολούθως μετέβη εις Θεσσαλονίκην, όπου έστησε την κατοικίαν του εν τη Μονή του αγίου Μηνά.
Αυτόθι εδέχθη το ιερατικόν αξίωμα, υποχωρήσας εις τας πολλάς προς αυτόν προτροπάς και παρακλήσεις. Εις την Θεσσαλονίκην ηνοίγετο στάδιον μεγάλης εργασίας υπέρ της πίστεως, και ο Γρηγόριος επετέλεσε το καθήκον του μετά πάσης ακριβείας, ευσυνειδησίας και θερμότητος.
Υπήρξεν ο παρήγορος πολλών ψυχών, ο βοηθός αναριθμήτων πτωχών, ο πρόθυμος διδάσκαλος των αληθειών της πίστεως και των εντολών του Ευαγγελίου. Ο Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης διεκρίθη και διά την άκραν αυτού περί την δίαιταν εγκράτειαν, την οποίαν εθεώρει απαραίτητον προς την καθαρότητα του νου και την ηθικήν επί της σαρκός κυριαρχίαν.
Περί τα τέλη του βίου του μετέβη εις Κωνσταντινούπολιν, όπου δεινή ασθένεια ετερμάτισε την επί γης ευσεβή ζωήν του. Ο Γρηγόριος επεδόθη και εις συγγραφάς, περιεσώθη δε ιστορική διήγησις αυτού περί Σαρακηνού τινος, όστις επίστευσε και εμαρτύρησε διά τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Εκ του Τετρατόμου του νομικού, πολιτικού και ιεροκήρυκα
Μιχαήλ. Ι. Γαλανού (1868-1948)
«Οι Βίοι των Αγίων»,
εκδόσεις «Αποστολικής Διακονίας», έκδοση γ' 1988, τόμος 4ος, σελ. 115.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»