π.ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (10ο ΜΕΡΟΣ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 77-81.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΜΥΗΣΗ ΣΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΜΑΣ

ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ - ΟΜΙΛΙΑ Α'

Το ότι το Πνεύμα φανερώνεται υπό μορφή περιστεράς μας παραπέμπει σε ένα ακόμη χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης, στο τέλος του Κατακλυσμού, όπου το έλεος του Θεού, η θεία συγνώμη, φανερώνεται με το περιστέρι που έστειλε ο Νώε και το οποίο επέστρεψε μεταφέροντας στο ράμφος του ένα κλαδί ελιάς (Γεν. η' 11).
Το περιστέρι είναι το σύμφωνο της συμφιλίωσης του Θεού με την ανθρωπότητα. Και το περιστέρι που υπερίπταται πάνω από τα νερά του Ιορδάνη, πάνω από την κεφαλή του Ιησού κατά το Βάπτισμα, φανερώνει ότι όλος ο κατακλυσμός της αμαρτίας κατ' ουσίαν έχει εν δυνάμει τελειώσει, και ότι διά του Χριστού, διά του θανάτου και της Αναστάσεώς Του, η αμαρτία θα νικηθεί, ότι διά του Χριστού και εν Αυτώ τω Χριστώ ο Πατήρ συγχωρεί την ανθρωπότητα.
Πράγματι, δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι το Άγιο Πνεύμα φανερώνεται έτσι, με τη μορφή της περιστεράς, διότι αυτό μας θυμίζει πολλά. Στη συνέχεια, η ίδια η κατάδυση του Χριστού στο ποτάμι και η έξοδός Του από αυτό μας παραπέμπουν κατ' αρχάς στη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας, στο πέρασμα εκείνο του Ισραήλ καθώς απελευθερώνεται από τη δουλεία του Φαραώ, τύπο του πνευματικού Φαραώ, δηλαδή του διαβόλου. Διαβαίνοντας την Ερυθρά θάλασσα ο Ισραήλ, δραπετεύει από τη σκλαβιά, όπως εμείς οι χριστιανοί διά του Βαπτίσματος δραπετεύουμε από τη δουλεία στους δαίμονες, για να μπούμε στην ελευθερία των τέκνων του Θεού. Μετά όμως από την Ερυθρά θάλασσα ο Ισραήλ έπρεπε να διασχίσει την έρημο' και αυτό θα το ξαναζήσει ο Χριστός, διότι, μετά από λίγες μέρες, το Πνεύμα θα Τον οδηγήσει στην έρημο, για να αντιμετωπέσει εκεί τον Σατανά, για να αντιπαρατεθεί προ αυτόν «ανακεκαλυμμένω προσώπω» (Β' Κορ. γ' 18) επί σαράντα μέρες' αυτές με τη σειρά τους μας θυμίζουν τα σαράντα χρόνια που πέρασε ο Ισραήλ στην έρημο, υφιστάμενος ποικίλους πειρασμούς.
Για μας, οι σαράντα ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που θα έρθουν σύντομα, θα αποτελούν υπόμνηση εκείνων των σαράντα ημερών που πέρασε ο Χριστός στην έρημο. Το βάπτισμα του Χριστού στον Ιορδάνη μας θυμίζει και τη διάβαση του ποταμού αυτού από τον λαό του Ισραήλ, στο τέλος της σαραντάχρονης περιπλάνησής του στην έρημο από τον Ιησού του Ναυή, το όνομα του οποίου συμπίτει με το όνομα του Κυρίου μας. Ο Ιησούς του Ναυή οδηγούσε τον λαό διά μέσου του Ιορδάνη, ο οποίος είχε θαυματουργικά στεγνώσει, όπως έγινε και με την Ερυθρά θάλασσα, τούτη τη φορά όμως για να μπορέσουν να μπουν στη Γη της Επαγγελίας. Κατά τον ίδιο τρόπο ο Χριστός με το βάπτισμά του μας παίρνει να μπούμε μαζί Του, πίσω Του, «εν αυτώ» (Ιω. α' 4, Α΄Ιω. δ' 13, 15-16) στην πραγματική γη της Επαγγελίας, που δεν είναι άλλη από τους ουρανούς' έτσι, σ' αυτήν ακριβώς την σκηνή του βαπτίσματος του Χριστού βλέπουμε τους ουρανούς να ανοίγουν.
Αυτό καθόλου δεν στερείται σημασίας: δείχνει ότι μπορούμε τώρα, ακολουθώντας τον Χριστό, τον αληθινό μας Μωυσή, τον αληθινό μας Ιησού, να μπούμε στην αληθινή υπεσχημένη γη που είναι η Βασιλεία Του και στην οποία ήδη εισερχόμαστε διά του βαπτίσματός μας, τη μυστηριακή σημασία του οποίου πρέπει να ξαναζούμε σε όλη τη διάρκεια της χριστιανικής μας ζωής, προσδοκώντας την αποκάλυψη της ουράνιας ζωής.
Ο μεγάλος ορθόδοξος συγγραφέας Νικόλαος Καβάσιλας, τον 14ο αιώνα, επέμενε πολύ στην ωφέλεια που αποκομίζουν οι οι Χριστιανοί όταν μελετούν τα κείμενα της ακολουθίας του Αγίου Βαπτίσματος' μας αποκαλύπτουν αυτό που είμαστε και ταυτόχρονα αυτό που οφείλουμε να γίνουμε' αυτό ήδη είμαστε εν δυνάμει και αυτό που οφείλουμε να γινόμαστε συνεχώς, με διαρκώς αυξανόμενη πληρότητα, σε όλη τη διάρκεια της χριστιανικής μας ζωής.
Η εορτή λοιπόν των Θεοφανείων μας καλεί να σκεπτόμαστε συνέχεια το βάπτισμα που λάβαμε, να συλλογιζόμαστε πάντα το μεγάλο αυτό δώρο του Θεού το οποίο δεχθήκαμε, το δώρο που μας κάνει υιούς Θεού, που μας μπολιάζει στο Αναστημένο, στο ένδοξο Σώμα Του, στο Σώμα αυτό που αγίαζε τα ύδατα, αλλά και που εκχύνει εφ' ημάς, όσο ζούμε εδώ στη γη, ποταμούς χάριτος. Διότι κάθε Χάρις, κάθε μετοχή στη θεία ζωή προσέρχεται από την αγία και ένδοξη θεανδρική υπόσταση του Χριστού.

Όλα αυτά πρέπει να διακρίνουμε στην εορτή των Θεοφανείων και σ' όλα αυτά τα λειτουργικά κείμενα, τα τόσο λαμπρά, τόσο πλούσια που ποτέ δεν θα κατορθώσουμε να έχουμε διεισδύσει αρκετά μέσα τους.

Και τότε ο Πατήρ θα μπορεί να σκύψει πάνω μας και να πει και για μας: «ούτός έστιν ο υιός μου ο αγαπητός» (Ματθ. γ' 17).

Καθένας μας πρέπει να γίνει εν τω Μονογενεί Υιώ εξ υιοθεσίας υιός του Πατρός όχι κατά τρόπο νομικό και εξωτερικό, αλλά κατά κάποιο τρόπο βαθύτατα αληθινό διά της όντως μετοχής στη θεία ζωής.

Ας υλοποιούνται όλα αυτά όλο και πληρέστερα στη ζωή μας, καθώς θα συνεργαζόμαστε με τη θεία Χάρι που δεχθήκαμε κατά το βάπτισμά μας! Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω γίω Πνεύματι, νυν και αεί κι εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 77-81.