Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Γεωργίου Κ. Τουμανίδη:
«Πυρρίχιος Δρόμος»
εκδόσεις «Έαρ», 1η έκδοση, Απρίλιος 2023, σελ. 35-38.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Το βιβλίο αυτό είναι ένα πόνημα-αφήγηση που εξιστορεί τη ζωή των προπατόρων μας στον μαρτυρικό Πόντο, αυτών που αντί του συμβιβασμού, της υποταγής και της προσκύνησης, επέλεξαν τον πυρρίχιο δρόμο του καθήκοντος, τον πυρρίχιο τρόπο της πίστεως και της προσευχής, την πυρρίχια ζωή της θυσίας. Είναι μια προσπάθεια να προβληθεί η αγιοπατερική παράδοση και σοφία του Πόντου από το απώτερο άκρο της Μ. Ασίας, από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, μια συλλογή μαρτυριών που διασώθηκαν και πέρασαν από γενιά σε γενιά, από τους ανθρώπους που τα βίωσαν και γράφονται για να μεταφερθούν στη σημερινή και τις επόμενες γενιές. Είναι ένα ταξίδι στη μαρτυρική ζωή του Ελληνισμού του Πόντου, τις αρχές και τις αξίες του, μία περιπλάνηση στη δίνη άλλων κόσμων σκληρών, αλλά πραγματικών. Ίσως στην υλόφρονη εποχή μας να φαντάζει παραμυθένια η αγιότητα και η προσκόλληση στην ορθόδοξη πίστη, για την οποία οι άνθρωποι στον Πόντο και γενικότερα στην Μικρά Ασία υπέστησαν δοκιμασίες, έχυσαν δάκρυα και αίμα. Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένας οδηγός επιβίωσης, που περιγράφει τρόπους και τεχνικές πνευματικού πολέμου σε καιρούς κρίσεως ή σε καιρούς Αποκαλύψεως, όταν καλείται κάποιος να ξεπεράσει τα ανθρώπινα όριά του. Περιέχει προσευχές, τρόπους και μεθόδους πνευματικού αγώνα από τον αγιοτόκο Πόντο, που έχουν δοκιμαστεί στις δυσκολότερες καταστάσεις και αντιξοότητες. Για να γραφτεί αυτό το βιβλίο. άνοιξαν δακρύβρεχτα αρχεία μιας ζωής, βίβλοι καρδιάς, καταθέσεις ψυχών. Ξεδιπλώθηκαν και αποκαλύφθηκαν από τις εσχατιές της Ανατολής αναμνήσεις μαρτυρικής ζωής αγίων του Πόντου, γραμμένες με δάκρυα και αίμα, που στολίζουν στον δρόμο του Θεού και παρακαλούν για δικαίωση. Όσα γράφτηκαν σ' αυτό το βιβλίο έγιναν. Ο ουρανός κατέβηκε στη γη και οι άνθρωποι ανυψώθηκαν στον ουρανό, καταθέτοντας στον Θεό τα πειστήρια του μαρτυρίου τους: κομμένα χέρια, πόδια, γλώσσες, κεφάλια, καμμένα κορμιά, παγωμένα μέλη, θυσιασμένα παιδάκια, αγνές παρθένες κόρες με την τιμή και την αξιοπρέπειά τους κατατεθειμένες στον Χριστό για να τους τις ξαναδώσει λαμπρότερες στη Δευτέρα Παρουσία Του, πυρπολημένες καρδιές και φλεγόμενες ψυχές. Ας είναι αιωνία παρά τω Θεώ η μνήμη των μαρτύρων της πίστεως, του Πόντου και ολόκληρης της Μικρασίας. *(Απόσπασμα εκ του προλόγου).
«ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ»
Α'
ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
«Σε μια σύναξη κοριτσιών στον Πόντο»
Μια Κυριακή του Μαρτίου 1916, μετά τη Θεία Λειτουργία, με τις ψυχές ακόμη στον ουρανό, τα κορίτσια της Νικόπολης συναντήθηκαν, όπως πάντα, στο αρχονταρίκι για την κατήχησή τους. Το θέμα ήταν «η αγνότητα της Παναγίας». Κατηχήτρια ήταν η Παρθένα, μια όμορφη, λυγερόκορμη κοπέλα. Στεκόταν όρθια μπροστά στα κορίτσια, που με μεγάλη προσήλωση άκουγαν και θαύμαζαν τη σοφία της δασκάλας τους. Μαργαριτάρια έβγαιναν από το στόμα της Παρθένας, χρυσοί λόγοι, θεϊκοί, ντυμένοι με τη χάρη της μητέρας του Θεού. Το βλέμμα της Παρθένας καθάριο, ταπεινό και συνάμα φωτεινό, διαπεραστικό' με παρρησία μιλούσε για τα μεγαλεία της Θεοτόκου. Ανέλυε τον λόγο της Υπεραγίας Θεοτόκου προς τον αρχάγγελο Γαβριήλ όταν της έφερε το μήνυμα του Ευαγγελιστού: «...ότι εποίησε μοι μεγαλεία ο δυνατός» (Λουκ. α' 49). «Η αρετή της αγνότητας και της παρθενίας, που τις τιμούν ιδιαίτερα στον Πόντο, στο πρόσωπο της Παναγίας, έχει ως επακόλουθο πολλοί γονείς να βαπτίζουν τα παιδιά τους και να τους δίνουν το όνομα «Παρθένα» προς τιμήν της αειπαρθενίας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μεγαλείο ήταν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, που την αξίωσε ο Θεός για την ψυχική και σωματική της καθαρότητα. Μεγαλείο η καθαρότητα του νου της, μεγαλείο η ευπρέπειά της, μεγάλη κατά Θεόν. Ανώνυμη για τον κόσμο των ανθρώπων, ένα μικρό, άσημο κοριτσάκι, πλούσιο σε αρετές' ύψιστη η ταπείνωσή της, επώνυμη για τους αγγέλους του Θεού, για τον ουράνιο κόσμο. Η πιο μικρή κατ' άνθρωπον, η πιο ασήμαντη ίσως στα μάτια και τη λογική των ανθρώπων, ήταν η πιο μεγάλη κατά Θεόν, η Πλατυτέρα των ουρανών. Η αρετή της ξεπερνούσε τα άστρα, τις γήινες και ουράνιες σφαίρες, όλη την πλάση, όλη την κτίση του Θεού, ακόμα και τους ίδιους τους άπειρους ουρανούς, όλο τον ανθρώπινο και τον αγγελικό κόσμο. Η Θεοτόκος μας διδάσκει σε όλες τις κοπέλες να διατηρήσουμε τη σωματική μας αγνότητα μέχρι γάμου ή, αν αφιερωθούμε στον Θεό, μέχρι τέλους της ζωής μας' τη δε ψυχική μας καθαρότητα έχουμε ιερό χρέος να τη διατηρήσουμε μέχρι θανάτου. Καθαρή ψυχή, καθαρή καρδιά που ξέρει να προσεύχεται νοερά και να αγαπά, καθαρός νους κατά Θεόν αγιασμένος, όπως η Θεοτόκος. Η καθαρότητα της Παναγίας ξεπερνούσε τα πάντα, όλα τα ύψη, έφθανε από γης μέχρι τρίτου ουρανού, του ουρανού τω αγίων του Θεού, τον οποίο αξιώθηκε να δει ο απόστολος Παύλος και δεν μπορούσε να τον περιγράψει. Έτσι δεν μπορούμε με λόγια, όσα ποιητικά και ρητορικά σχήματα και αν χρησιμοποιήσουμε, να περιγράψουμε το μεγαλείο της Θεοτόκου, την καθαρότητα της Παναγίας. Δεν αρκεί η ανθρώπινη γλώσσα, αλλά χρειάζεται γλώσσα αγγέλων για να εξυμνήσεις τις αρετές της Παναγίας μας. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήταν ειδωλολάτρες, αλλά κάποιοι εξ αυτών προς τιμήν της παρθενίας έχτιζαν παρθενώνες για να εξυμνήσουν την αρετή της αγνότητας και την ανωτερότητα της Αθηνάς Παρθένου. Ανέμεναν οι ψυχές τους με αποκαραδοκία ανά τους αιώνες να έρθει ο αναμενόμενος Μεσσίας, το φως του κόσμου, ο τιμητής της αγνείας και της ψυχικής και σωματικής καθαρότητας, ο Θεάνθρωπος Χριστός. Ήταν οι προ Χριστού Χριστιανοί. Πρέπει κι εμείς, αδελφούλες μου, να τηρήσουμε την αγνότητά μας μέχρι τον γάμο ή, αν αφιερωθούμε στον Θεό, μέχρι θανάτου. Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας, ο δρόμος της αγνής ζωής του γάμου και ο δρόμος της αφιέρωσης στον Θεό. Και οι δύο δρόμοι είναι ευλογημένοι, είναι δρόμοι ζωής, βίου αγίου, αποκατάστασης αιωνίου. Πρότυπά μας είναι οι γυναίκες του Ζαλόγγου και της Αραπίτσας, που προτίμησαν την αξιοπρέπεια της θυσίας από την ατίμωση. Ό,τι και να γίνει, ό,τι και να μας συμβεί, πρέπει να μείνουμε πιστές άχρι θανάτου, ακόμη και σταυρικού. Μπορεί να μας καλέσει ο Θεός, αδελφοί μου, να επιλέξουμε μια μέρα ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Να φέρνετε καθημερινά στον νου σας το σύνθημά μας: «Επιλοήν εμούν εν μία, η Παναϊα!» (=Επιλογή μας είναι μία, η Παναγία! Αγνότητα και παρθενία, ζωή αιώνια!). Μη φοβάστε, μόνο να προσευχόμαστε στην Παναγία να μας τηρήσει αγνές μέχρι τον γάμο ή τον θάνατο».
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Γεωργίου Κ. Τουμανίδη:
«Πυρρίχιος Δρόμος»
εκδόσεις «Έαρ», 1η έκδοση, Απρίλιος 2023, σελ. 35-38.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου