ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2024

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ




Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·


χάρη τοῦ Σωτῆρος μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτρέπει καὶ πάλι νὰ εἰσερχόμαστε ὀρθοδόξως στὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Νηστείας τῶν Χριστουγέννων. Κι ἐμεῖς ὡς τέκνα ὑπακοῆς στὴν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, στοὺς ἱεροὺς θεσμοὺς καὶ τὶς παραδόσεις της, ἀρχίζουμε αὐτὴν μὲ προθυμία καὶ εὐχαριστία, διότι πρόκειται γιὰ εὐκαιρία πνευματικῆς ἀνάτασης.


νῶ οἱ ψυχές μας καταπονημένες ἀπὸ πολλὰ βάρη, πολλὲς μέριμνες, πολλὰ προβλήματα καὶ πολλοὺς πειρασμοὺς αἰσθάνονται πιεσμένες καὶ θλιμμένες, ἡ ἁγία Πίστη μας φροντίζει νὰ μᾶς παράσχει ἄριστο τρόπο γιὰ ψυχικὴ τόνωση, ἐνίσχυση καὶ ἀνόρθωση.


Οἱ πολλὲς βιωτικὲς μέριμνες, ἀλλὰ καὶ οἱ μικρὲς ἤ μεγάλες ἐκτροπὲς στὴν ἁμαρτία ποὺ καραδοκεῖ μὲ ποικίλες μορφὲς καὶ τρόπους, ἀποπροσανατολίζουν τὴν πνευματική μας πορεία καὶ μᾶς ἐκτρέπουν ἀπὸ τὴν εὐθεῖα ὁδὸ τῶν καλῶν στόχων καὶ σκοπῶν μας. Οἱ καθημερινὲς ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς μᾶς ὁδηγοῦν συχνὰ σὲ χαλάρωση ἕως καὶ ματαίωση τῆς πνευματικῆς προσπάθειας καὶ τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα, ποὺ πρέπει νὰ μᾶς χαρακτηρίζει σὰν ἀληθινοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Τὰ συνεχῆ ἐξωτερικὰ ἐρεθίσματα ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐσωτερικὴ ἀστάθεια καὶ ταραχὴ στοὺς λογισμούς, μᾶς δημιουργοῦν ἀναστάτωση καὶ ἀνασφάλεια.


μως, μὴν ἀποκάμουμε καὶ μὴν ἀδημονοῦμε! Τὸ λειτουργικὸ πρόγραμμα καὶ ἡ ἐξαγιαστικὴ πρόταση τῆς Ἐκκλησίας μᾶς καλοῦν σὲ μία νέα προσπάθεια ψυχικῆς καὶ σωματικῆς ἀνακαίνισης. Ἡ νηστεία στὶς τροφές, ποὺ ὡς γνωστὸν δὲν εἶναι ἰδιαίτερα αὐστηρή, μᾶς ἐλευθερώνει ἐν τούτοις ἀπὸ τὶς ὑλικὲς ἐξαρτήσεις. Παράλληλα, μᾶς ἐμπνέει σὲ καλύτερη φροντίδα γιὰ καθαρότητα καρδιᾶς καὶ γιὰ ἐγκράτεια παθῶν, κατευθύνοντάς μας σὲ καλύτερη ἐπίγνωση καὶ μετάνοια.


κατὰ δύναμιν νηστεία ἀπὸ ἀρτύσιμες τροφές, εἶναι φυσικὸ νὰ περιλαμβάνει περισσότερη προσοχὴ καὶ καλύτερη προσευχή. Ἐπίσης, ἐπιμέλεια στὴν ἀποφυγὴ τῆς ὅποιας σύγχυσης καὶ ταραχῆς, καθὼς καὶ περισσότερη μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὀφείλουμε μάλιστα συχνότερη συμμετοχὴ στὰ ἅγια Μυστήρια κατὰ τὴν περίοδο αὐτή, ἡ ὁποία περιλαμβάνει πολλὲς καὶ σημαντικὲς ἑορτὲς στὸν λειτουργικό μας κύκλο. Ὁπότε, μᾶς δίνονται ἄφθονες εὐκαιρίες γιὰ καλύτερη συμμετοχὴ στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, προσεκτικότερη ἐνδοσκόπηση καὶ βαθύτερη αὐτογνωσία. Ὅλα αὐτὰ συνιστοῦν τὶς καλύτερες προϋποθέσεις γιὰ βίωση τῆς μετανοίας καὶ προσφυγὴ στὸ ἐξαγνιστικὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.


περίοδος τῆς Σαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων συνίσταται ἰδιαίτερα γιὰ ἀποφυγὴ κακῶν συνηθειῶν, τακτοποίηση ἐκκρεμοτήτων, διόρθωση σφαλμάτων, συγχώρηση παραπτωμάτων, συμφιλίωση χωρισμῶν, ἄφεση ἁμαρτιῶν, βοήθεια ἀδυνάτων, ἔλεος πτωχῶν, συγκράτηση ἐκνευρισμῶν, παύση κακολογιῶν, περιορισμὸ λόγων πολλῶν, παρεμπόδιση κατακρίσεων, ἀποστροφὴ ψεμάτων, ἐκδίωξη συκοφαντιῶν, κατακράτηση θυμῶν, σταμάτημα αὐταρεσκείας, εἰρωνείας, χλευασμῶν, μικροπρεπειῶν καὶ ἐγωϊσμῶν...


Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·


λα αὐτὰ δὲν ἐπιτυγχάνονται ἄν ἡ νηστεία στὶς τροφὲς δὲν συνδέεται μὲ ἐνασχόληση τοῦ νοῦ μὲ τὰ θεῖα νοήματα. Δηλαδὴ μὲ τὴν ἐσωτερικὴ μελέτη τῆς θείας συγκαταβάσεως, ἀγάπης καὶ ταπεινώσεως τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ Ὁποῖος καταδέχθηκε νὰ γίνει Βρέφος καὶ Παιδίον γιὰ μᾶς καὶ τελικὰ νὰ ὑποστεῖ τὰ πάνδεινα χάριν τῶς σωτηρίας μας· μελέτη τῆς καθαρότητος τῆς Παναγίας μας, τῆς ἁπλότητος καὶ προθυμίας τοῦ Δικαίου Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος, τῆς ἐπαγρύπνησης τῶν ποιμένων, τῆς θυσίας καὶ προσφορᾶς τῶν σοφῶν τῆς Ἀνατολῆς, τῆς χαρᾶς καὶ δοξολογίας τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, τῆς πανηγύρεως γῆς καὶ οὐρανοῦ!


λα αὐτά, καὶ ὄχι τὰ ἐξωτερικὰ φωτάκια καὶ οἱ διακοσμήσεις, φέρνουν κατάνυξη καὶ εὐλάβεια στὴν ψυχή. Χωρὶς νὰ ἀπορρίπτουμε καὶ κάποιον ἐξωτερικὸ στολισμὸ κατάλληλο περισσότερο γιὰ τὰ μικρὰ παιδιά, τονίζουμε κυρίως τὴν προσκόλλησή μας στὰ θεῖα καὶ ὑψηλὰ θεωρήματα, ποὺ φέρνουν καλὴ ἀλλοίωση στὸν ἔσω ἄνθρωπο καὶ διαμορφώνουν μέσα μας θεάρεστη καὶ θεοφιλῆ κατάσταση καὶ διάθεση.


Μόνον ἔτσι θὰ ἔλθουν καὶ σὲ μᾶς οἱ ἑορτὲς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως μὲ τρόπο πνευματικὰ ὠφέλιμο. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν ὅτι ἡ ἐγκράτεια στὸν χορτασμὸ τῆς κοιλιᾶς φέρνει θεία αἴσθηση καὶ ἐμπειρία στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, διαφορετικὰ εἶναι ἀδύνατο νὰ ὑπάρξει ἱερὴ ἔμπνευση, φώτιση καὶ παρηγορία (Ὅσιος Ἰωάννης Κασσιανός).


Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·


Εἴθε ἡ νηστεία μας νὰ εἶναι εὐλογημένη καὶ ἐπιτυχής, νὰ ἔχουμε καλύτερη μετάνοια, νὰ φανοῦμε χρήσιμοι καὶ εὐάρεστοι στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους, καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε μὲ ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος νὰ ἀπολαύσουμε τὶς θεῖες δωρεὲς τῆς Ἐνανθρωπήσεως καὶ ἐδῶ στὴ γῆ, καὶ στὸν οὐρανό, στὸν ποθητὸ Παράδεισο τῆς τρυφῆς. Ἀμήν!



Ἐλάχιστος εὐχέτης πρὸς Κύριον


Ὁ Μητροπολίτης


+ὁ Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος Κλήμης


Λάρισα, 15/28-11-2024



Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Πλαταμώνος

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF