ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 12ο (2013 - 2025)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2025

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΑΡΓΚΟΥΝΟΒ: «ΟΙ ΤΟΙΣ ΑΣΤΡΟΙΣ ΛΑΤΡΕΥΟΝΤΕΣ»



Ποιοι ήταν οι μάγοι που ήρθαν από την Ανατολή; Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά από ποια χώρα ήρθαν στην Ιερουσαλήμ. Τα λειτουργικά κείμενα αναφέρουν ότι ήρθαν από την Περσία. Ορισμένοι άγιοι πατέρες υποθέτουν ότι ήρθαν από την Αίγυπτο ή τη Βαβυλώνα ή τη μακρινή Ινδία. Υπάρχει μάλιστα μια άλλη παράδοση που λέει ότι ξεκίνησαν από διάφορες ανατολικές χώρες και, όταν συναντήθηκαν, συνέχισαν μαζί το ταξίδι τους προς τη Βηθλεέμ. Στην τελική, είναι δευτερεύον ζήτημα από ποια χώρα ήρθαν. Το πιο σημαντικό είναι ότι ξεκίνησαν για λογαριασμό «των τοις άστροις λαυτρευόντων» για να προσκυνήσουν τον Ήλιο της δικαιοσύνης, που έλαμψε στην ανθρώπινη ιστορία «ἐξ ὕψους ἀνατολής».


Ποια είναι η προέλευση της αστρολογίας; Έχοντας χάσει την πίστη τους στον ένα ζωντανό και παντοδύναμο Θεό Δημιουργό, οι άνθρωποι υπέκυψαν στην εξουσία των σκοτεινών δυνάμεων και της δημιουργημένης από τον Θεό φύσης. Όπως λέει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή, οι άνθρωποι άρχισαν να προσκυνούν την κτίση αντί για τον Κτίστη. «Καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν». Θεωρούσαν τα ουράνια σώματα κορυφαία δημιουργήματα.


Με την πάροδο του χρόνου, η «επιστήμη των άστρων» – η αστρολογία – απομακρύνθηκε από την χυδαία ειδωλολατρία και απέκτησε συστηματικότητα και εσωτερική λογική συνοχή. Οι αστρολόγοι ισχυρίζονται ότι, σε αντίθεση με την πίστη στον Θεό, διαθέτουν καθαρά «επιστημονική γνώση» των μυστηριωδών νόμων του σύμπαντος. Και αυτό δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάζει τη σύγχρονη ορθολογική συνείδηση. Μας λένε ότι, σε όλες τις εποχές, οι πιο διακεκριμένοι άνθρωποι δεν περιφρονούσαν αυτή την ανώτερη σοφία: από τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Αλέξανδρο τον Μέγα μέχρι τον Μπορίς Γκοντουνόφ και τον Αδόλφο Χίτλερ, οι οποίοι δεν έκαναν βήμα «χωρίς να συμβουλευτούν τα αστέρια».


Και στην εποχή της προεδρίας του Γέλτσιν, στον Τύπο κυκλοφορούσαν δημοσιεύσεις για τον στρατηγό Ρογκόζιν που πρόσφερε «αστρολογικές υπηρεσίες». Όπως και στην αρχαιότητα, γίνεται προσπάθεια να κάνουν τους περισσότερους ανθρώπους να συνηθίσουν ότι όλη τους η ζωή καθορίζεται από τα αστέρια. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν ωροσκόπια δίπλα στην πρόγνωση του καιρού. Οι έμποροι διαθέτουν τεράστια ποσά για να μπορούν να εκτιμήσουν ποιες θα είναι οι πιο ευνοϊκές ημέρες για τις «επιχειρηματικές τους δραστηριότητες», για την πορνεία, για τις επισκέψεις σε καζίνο και για άλλα παρόμοια.


Επιχειρούν να μας πείσουν ότι η αστρολογία είναι ένα καθαρά επιστημονικό γεγονός, όταν ισχυρίζονται ότι «τα αστέρια δεν είναι θεοί, όπως πίστευαν κάποτε οι απλοί άνθρωποι. Ωστόσο, η επιρροή τους είναι τόσο ισχυρή και μαθηματικά τόσο ακριβής, που κανένα από τα ζωντανά όντα δεν μπορεί να απαλλαγεί ούτε για μια στιγμή από την εξουσία τους». Όπως είχε πει ο Ιερός Αυγουστίνος, «σαν να μην είχαν δημιουργηθεί τα αστέρια για τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος για τα αστέρια». Στην εποχή του πολεμούσε την αστρολογία, η οποία τότε ήταν της μόδας σε όλες τις μορφές της.


Την αποκαλούσε θανατηφόρα επιδημία, καταστροφική πανούκλα, επειδή αρνείται την ανθρώπινη ελευθερία και καταργεί την ηθική ευθύνη. Τα αστέρια, λένε οι αστρολόγοι, κυβερνούν τη μοίρα του ανθρώπου, τη γέννησή του και όλη τη ζωή του, τον χαρακτήρα και την εξέλιξή του. Επηρεάζουν όλα τα γεγονότα, ακόμη, και τον ίδιο τον θάνατο του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος γεννιέται «κάτω από τυχερό αστέρι», όλα θα πάνε καλά. Αν όχι, δεν μπορεί να ελπίζει στην ευτυχία. Ο άνθρωπος είναι ένας απολύτως αβοήθητος σκλάβος των άστρων. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να αποφύγει κανείς τις δυστυχίες στη ζωή: να μελετά και να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες των άστρων. Να διαβάζει ωροσκόπια και να αποφεύγει τις «δυσμενείς ημέρες». Αντιθέτως, για τους χριστιανούς πάντα είναι «νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6, 2).


Πολλοί ψευδοδιδάσκαλοι πρότειναν να συνδυαστεί η αστρολογία με τον χριστιανισμό. Έλεγαν: «Δεν είμαστε εναντίον του Χριστού. Αυτός βοηθά τους ανθρώπους. Όμως, μόνο εμείς έχουμε τη μυστική γνώση για το πώς να το κάνουμε καλύτερα». Πρότειναν στην Εκκλησία «επιπλέον σοφία». Ωστόσο, η Εκκλησία γνωρίζει τον Χριστό, που νικά κάθε δύναμη του κακού στον κόσμο. Δεν μπορείς να πιστεύεις ταυτόχρονα και στη δύναμη του Χριστού και στην επιρροή των άστρων.


Η πίστη στην αστρολογία αποκλείει την πίστη στην Πρόνοια του Θεού


Η πίστη στην αστρολογία είναι η μάστιγα της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο αδίστακτος προκαθορισμός σκοτώνει κάθε ελπίδα για το μέλλον και τη θέληση για ζωή. Η ανθρωπότητα όσο περισσότερο αναζητά την ελευθερία χωρίς τον Θεό, τόσο περισσότερο υποκύπτει στην τυφλή τυραννία των στοιχείων της φύσης. Η πίστη στην αστρολογία αποκλείει την πίστη στην Πρόνοια του Θεού. Ο άνθρωπος υποτάσσεται στην εξουσία των δαιμόνων, γι' αυτό και οι αστρολογικές προβλέψεις, με την παραχώρηση του Θεού, αρχίζουν να πραγματοποιούνται όλο και πιο συχνά στη ζωή του. Ο δαίμονας τον οδηγεί, λες και έχει δεμένα τα μάτια, στην άκρη του γκρεμού – στην αιώνια καταστροφή. Όπως συνέβη, για παράδειγμα, με τους ναζί.


Δεν είναι τυχαίο ότι η αστρολογία είναι τόσο δημοφιλής σήμερα, που το κακό και το ψέμα αυξάνονται τόσο πολύ. Ως βασίλισσα κάθε ψευδοεπιστήμης, από την αρχή της εμφάνισής της, γεννά και τροφοδοτεί όλα τα είδη μαγείας, αποκρυφισμού και μαντείας: όλα όσα ο χριστιανισμός αποκαλεί δεισιδαιμονία. Ο αντίχριστος, «οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ' ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους», μπορεί να φανερώσει κάποιο ασυνήθιστο αστρολογικό φαινόμενο, «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς».


Η αστρολογία υπήρξε το σύμβολο όλων των παρανοήσεων της ανθρωπότητας, και γι' αυτό ο Κύριος έπρεπε να αποκαλύψει το αληθινό Άστρο. Οι άγιοι πατέρες λένε ότι το άστρο που ακολουθούσαν οι μάγοι δεν ήταν άστρο με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αλλά μια πνευματική δύναμη με τη μορφή άστρου. Αφού ο Κύριος μπόρεσε και εμφανίστηκε στον Μωυσή με τη μορφή ενός φλεγόμενου θάμνου, στον Αβραάμ με τη μορφή τριών ταξιδιωτών, στον προφήτη Ηλία με τη μορφή λεπτής αύρας, γιατί ο Κύριος ή ο άγγελός Του δεν μπορούσε να εμφανιστεί στους μάγους με τη μορφή ενός άστρου; Κατά την απερίγραπτη ευσπλαχνία Του, ο Θεός κατέβηκε στους ανθρώπους.


Εμφανίστηκε στους αστρολόγους, που Τον έψαχναν ανάμεσα στα αστέρια, ως αστέρι. Εμφανίστηκε στον απόστολο Παύλο εν τη δυνάμει της Ανάστασής Του, τη στιγμή που εκείνος δίωκε την Εκκλησία του Θεού. Τόσο ελεήμων και παντοδύναμος είναι ο Κύριός μας, που μπορεί να μετατρέψει το κακό σε καλό. Ο Απόστολος Παύλος διερωτάται: «Τι λοιπόν, θα κάνουμε το κακό για να προέλθει το καλό; Μη γένοιτο!»


Μη γένοιτο λοιπόν ανάμεσά μας αυτή η πλάνη, που σαν δηλητηριώδες, ασφυκτικό σύννεφο απλώνεται πάνω από τη γη, από ανατολή προς δύση, και καταπιέζει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος με το θανατηφόρο βάρος της. Η σοφία των μάγων έγκειται στο ότι απέρριψαν την ψεύτικη σοφία και προτίμησαν την λατρεία της Αλήθειας – του Χριστού, που έφερε την απελευθέρωση από κάθε σκλαβιά. Μετά τη συνάντησή τους με τον Χριστό, δεν επέστρεψαν ποτέ στις παλιές τους πλάνες.


Το μέλλον μας βρίσκεται μόνο στα χέρια της αγάπης του Θεού, που σέβεται μέχρι τέλους την ελευθερία που ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο. Ο Θεός δεν κρύβει τίποτα από τον άνθρωπο στον κόσμο που δημιούργησε, όπου μόνο όταν ζούμε με πίστη και αλήθεια, με αληθινή σοφία, θεία και ανθρώπινη, ο Θεός μας αποκαλύπτει όλα τα μυστικά Του. Μας προσφέρει όλα όσα έχει, τον Ίδιο Του τον Εαυτό.


Πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σαργκουνόβ
Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα


Pravoslavie.ru
12/24/2025


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF
Εικόνες θέματος από A330Pilot. Από το Blogger.