ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΟ 1924

Τελευταία ανθούν στο διαδίκτυο κάποιοι ''επικοί'' λεονταρισμοί 

και κάποιες δειγματοληπτικές -επί αποτειχήσει- ''κοκορομαχίες'' εν Χριστώ αδελφών, 

που διεκδικούν με ύφος νεόκοπου ''ποντίφηκος'' τα Πρωτεία του ''ευ δογματίζειν'' κατά την Πατερική Διδασκαλία! 

Νεοαποτειχισμένοι κομπορρήμονες με σπουδή και έμφαση στον αντιπαλαιοημερολογητικό αγώνα 

ικανοποιούνται αυτάρεσκα κι ανώφελα με την ιδεολογικοποίηση του αντικουμενιστικού φρονήματος 

και τον τεμαχισμό των αγωνιζομένων σε νεοιδεαλιστές φερέλπιδες και παροχημένους βετεράνους! 

Έχουν κάνει υποκριτικά και φαρισαικά σημαία προς τους ''αντιπάλους'' τους και σύνθημα 

το ''διυλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον'', 

την στιγμή που και οι ίδιοι γνωρίζουν τα του Αγίου Μεγάλου Φωτίου: 

''...ἐπειδάν τις καί μικρόν τι διαστροφῆς ἢ καινοτομίας παρεισενεγκεῖν ἐπιχειρήσῃ, 

αὐτίκα τό διεστραμμένον καί κίβδηλον τῇ παραθέσει τῆς ἀληθείας καί τοῦ ὀρθοῦ λόγου 

καταφαίνεταί τε καί διελέγχεται, 

καί οὐδ’ἐπί βραχύ τό νόθον γέννημα οὐδ’ ὑπό τήν αὐτήν ὀνομασίαν εἶναι τῶν εὐσεβῶν δογμάτων 

οὐδαμῶς ἀνέχεται ἡ εὐγένεια''. (Επιστολή προς Βούλγαρον Ηγεμόνα).

Η εορτολογική καινοτομία, ως η εναρκτήρια, οικουμενιστική διχοτόμηση της Ελλαδικής Εκκλησίας παραβλέπεται, ευτελίζεται και περιθωριοποιείται έτσι παραπλανητικά, αντιπατερικά και αντορθόδοξα. Όταν ο μεγάλος διδάσκαλος του 15ου αιώνα Ιωσήφ Βρυέννιος έγραφε: ''... δι’ αὐτῶν (των Οικουμενικών Συνόδων) γάρ πᾶσα καινοτομία καί αἵρεσις ἀπελαύνεται, τό δέ τῆς ὀρθοδοξίας ἀκήρατον καί ἀρχαιοπαράδοτον φρόνημα ταῖς τῶν εὐσεβούντων ψυχαῖς εἰς ἀδίστακτον σεβασμιότητα καθιδρύνεται'' εννούσε δεικτικά το αυτονόητο: ότι με την Πλήρη και όχι Μερική Αποδοχή των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων πάσα Καινοτομία και πάσα Αίρεση απελαύνεται, δηλαδή εκδιώκεται, εκτοπίζεται και ακυρώνεται! 

Φευ! Συπτωματικόν ταυτόσημον είναι η ανασημένη ''καραμέλα'' -μέχρι δεινής, αγκύλωσης και ακαμψίας και των δύο σιαγόνων- της περίφημης ''δογματοποίησης του ημερολογιακού ζητήματος'' και από τους Οικουμενιστές, αλλά και από μερίδα Νεοαποτειχιζομένων! Και αυτοί οι αδιόρθωτοι φάσκοντες και διφορούμενοι αντιφάσκοντες, ποσο άσκοπα, φαύλα και ομοιότροπα αυτοαναιρούνται! Ενώ δηλαδή χαρακτηρίζουν ως αιρετική την Εγκύκλιο του 1920 περί της ημερολογιακής διχοτόμησης, παρ΄όλα αυτά αίρουν το της καινοτομίας έγκλημα από το Σώμα της Εκκλησίας με το αιτιολογικό της δογματικής ασχετοποίησης! 

Είναι ακριβώς αυτό: είναι σαν κάποιος αιμοδιψής, σκληρός και ανοικτίρμονας να έχει βιαιοπραγήσει βάναυσα κι ανήλεα κατά του πλησίον του, αλλά, επειδή όμως δεν τον σκότωσε, να αίρονται οι κατ' εναντίον του ευθύνες! Οποίο σκότος στην λογική της σκοταδίνης! Κάποιος ''αντιοικουμενιστής'' μοναχός της Μονής Κουτλουμουσίου με το όνομα Μακάριος και με νυχθημερόν διατριβή στο facebook παλαιότερα, έγραφε: ''Σε όσους ταυτίζουν το ζήτημα του ημερολογίου Γ.Ο.Χ., (το οποίο ημερολόγιο δεν είναι ούτε δόγμα, ούτε παράδοση της Εκκλησίας, διότι δεν το δημιούργησε η Εκκλησία, αλλά το βρήκε από έξω και το χρησιμοποίησε) με το σημερινό ζήτημα της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού κάνουν μέγα λάθος''. 

Δεν το δημιούργησε αδελφέ μας η Εκκλησία, αλλά το συμπεριέλαβε αυτή η ίδια, όχι βεβαίως για την αστρονομική του ακρίβεια, αλλά ως χρονικό σημείο αναφοράς της αγιολογικής λατρείας! Από το 365 μ.Χ (Α΄Οικουμενική Σύνοδος) το εορτολόγιο αυτό μέχρι το 1924 διήνυσε πορεία 1559 συναπτών ετών και λέτε, πως δεν αποτελεί παράδοση της Εκκλησίας;... Οι Πατέρες μας που το συμπεριέλαβαν στην ρύθμιση της εορτολογικής λειτουργίας της αγίας Εκκλησίας μας, λέτε να το θέσπισαν με σύμβαση ορισμένου χρόνου; Δεν καθοδηγήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα για την συμπερίληψή του ή μήπως το Άγιο Πνεύμα, το ενέκρινε μέχρι του έτους 1924; Γνωρίζετε άραγε, πως, όταν ο Λατινόφρονας Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ το 1902 ζήτησε την γνώμη των 21 Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών για να μελετήσουν ενδελεχώς το ημερολογιακό ζήτημα, για το αν συμφωνεί δηλαδή το Νέο ἑορτολόγιο με την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία, απάντησαν; ''ΟΧΙ''! 

Στην εγκύκλιο μάλιστα του 1904 αναφέρονται τα εξής: «Τοῦτο γάρ γνώρισμα Ὀρθοδοξίας... τό μή κινεῖν ὅρια αἰώνια, ἄτινα οἱ Πατέρες ἡμῶν ἔθεντο... τό δέ ὑπερπηδῆσαι 13 ἡμέρας... ἀνόητον καί ἄσκοπον εἶναι». («Δογματικά καί Συμ. μνημεῖα τῆς Ορθοδόξου Καθολικής Ἐκκλησίας», αειμνήστου Καθηγητή Ἰ. Καρμίρη, σελ. 22). Αλλά και παλαιότερα: Το 1848 επί Οἰκουμενικού Πατριάρχη Ανθίμου του Στ΄ αναθεματίστηκε το Νέο - Παπικογενές ημερολόγιο με εγκύκλιο, η οποία ανάμεσα στα άλλα αναφέρει: «Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας ἣν παρελάβομεν ἄδολον, παρά τηλικούτων ἀνδρῶν (Ἁγίων Πατέρων), ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου. Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν κατελέγχει ἐλλειπῆ τήν κεκηρυγμένην Ορθόδοξον Πίστιν. 

Ἀλλ’ αὓτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μή ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, ἥν τε ὁ νοῶν καί ὁ τολμῶν ἢ πρᾶξαι, ἢ συμβουλεῦσαι, ἢ διανοηθῆναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ΑΝΑΘΕΜΑ, διά τό βλασφημεῖν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὡς δῆθεν μή ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καί Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις... Ἅπαντες οὒν οἱ νεωτερίζοντες ἢ αἱρέσει, ἢ σχίσμασι, ἑκουσίως ἐνεδύθυσαν κατάραν ὡς ἱμάτιον (Ψαλμ.186: 17), κἄν τε Πάπαι, κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε κληρικοί, κἄν τε λαϊκοί, κἄν Ἄγγελος ἐξ Οὐρανοῦ».

Προφανώς λοιπόν, αδελφοί μας νεοαποτειχισμένοι,
αλλά που ακολουθούν την ημερολογιακή καινοτομία του ψυχοκτόνου Παπισμού,
που τόσο μεγαλόστομα επαίρονται πως τον πολεμούν,
έχουν επιλεκτικά αισθητήρια καταπολέμησης της οικουμενικής κινήσεως!
Πολλοί εξ' αυτών -βεβαίως- διακατέχονται από τις γνωστές
μεσοβέζικες, βασιλοφρονούσες και χρυσοπασπαλισμένες διαβολές του ''Αχρικαιρισμού'',
ξεχνώντας επί ματαίω πως:
''«Οὐδέποτε μέ τίς μέσες καταστάσεις διορθώθηκαν τά ἐκκλησιαστικά.
Δέν ὑπάρχει μέση κατάσταση μεταξύ ἀληθείας καί ψεύδους.
Ἀλλά, ὅποιος φεύγει ἀπό τό φῶς, στό σκοτάδι –κατ’ ἀνάγκην- μεταφέρεται,
ἔτσι καί αὐτός πού παρεκκλίνει ἔστω καί λίγο ἀπό τήν ἀλήθεια, στό ψεῦδος πλέον ἀνήκει,
θά λέγαμε ἀληθῶς.
Καίτοι μπορεῖ κανείς νά μιλήση γιά μέση κατάσταση μεταξύ φωτός καί σκότους,
αὐτό πού καλεῖται λυκαυγές ἤ λυκόφως,
ὅμως μέση κατάσταση μεταξύ ἀληθείας καί ψεύδους δέν θά μπορέση νά ἀνακαλύψη κανείς
ὅσο πολύ καί ἄν κοπιάση». (Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός).
Απόσπασμα επιστολής προς τον Γεώργιον Σχολάριον, τον μετέπειτα γενόμενο Μοναχό Γεννάδιο και πρώτο Πατριάρχη μετά την Άλωση.
Και σαν επίλογο παραθέτουμε τον λόγο του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού:
'' Εἴ τις εὐαγγελίζεται ὑμᾶς, παρ’ ὃ παρέλαβεν ἡ καθολική ἐκκλησία
παρά τῶν ἁγίων ἀποστόλων πατέρων τε καί συνόδων
καί μέχρι τοῦ νῦν διεφύλαξε,
μή ἀκούσητε αὐτοῦ μηδέ δέξησθε τήν συμβουλήν τοῦ ὄφεως,
ὡς ἐδέξατο Εὔα καί ἐτρύγησε θάνατον.
Κἂν ἄγγελος, κἂν βασιλεύς εὐαγγελίζηται ὑμᾶς, παρ’ ὃ παρελάβετε,
κλείσατε τάς ἀκοάς·
ὀκνῶ γάρ τέως εἰπεῖν, ὡς ἔφη ὁ θ ἀπόστολος· «Ἀνάθεμα ἔστω»,
ἐκδεχόμενος τήν διόρθωσιν''.
(Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού:
''Λόγοι Απολογητικοί Προς τους Διαβάλλοντας τας Αγίας Εικόνας''.
Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

† Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος: ''Μαρτυρία Πίστεως καί Ζωῆς''. 

Ὁμιλίες σέ Ἐκδηλώσεις Εἰσηγήσεις - Διαλέξεις - Ἄρθρα. 

Ἐκδόσεις: Γεώργιος Χοροζίδης, Φυλή Ἀττικής, 2017, σελίδες 222. 

Ἡ ἰδέα γιά τήν κυκλοφόρησι τοῦ βιβλίου αὐτοῦ, ἀποτελουμένου ἀπό κείμενα πού ύγράφθηκαν κατά τά τελευταῖα ἔτη (2009-2016), εἶχε συλληφθῆ ἐδῶ καί καιρό, ἀλλά ἔλαβε ὤθησι καὶ πραγματώθηκε πρόσφατα ἀπό πρακτική περισσότερο ἀνάγκη. Κρίθηκε ἀπαραίτητο νά ὑπάρχουν σέ ἕνα βιβλίο μαζί κάποια χαρακτηριστικά κείμενα ἰδιαίτερης σημασίας, γιά τήν εὔκολη καί ἄμεση μελέτη καί χρῆσι τους, ὅπως καί τήν ἀναδρομή καί παραπομπή σέ αὐτά. Τά περισσότερα ἐκ τῶν κειμένων εἶχαν ἀναρτηθῆ στό διαδίκτυο καί κάποια εἶχαν δημοσιευθῆ σέ περιοδικά, ἀλλά ὁ ἐντοπισμός τους καί ἡ μελέτη τους δέν ἦταν εὐχερής. 

Γράφθηκαν ἀπό διαφορετικές αἰτίες, ἀλλά σχεδόν πάντοτε ὄχι μέ πρωτοβουλία τοῦ γράφοντος, παρά μέ ἀνάθεσι ἄλλων, μέ σκοπό τήν πνευματική ὠφέλεια καί οἰκοδομή. Κάθε φορά πού γινόταν τέτοια ἀνάθεσι, καταβαλλόταν ἀπό τόν γράφοντα ὑπεύθυνη καί ἐργώδης προσπάθεια, μέ ἐνδελεχῆ μελέτη, ἐπιμέλεια καί ἐπίσης πνευματική ἐνόρασι, ὡς καί ἐκζήτησι πατρικῶν εὐχῶν, ὥστε τό ἀποτέλεσμα νά εἶναι ὅσο τό δυνατόν πιό πλῆρες καί ἱκανοποιητικό. Τά κείμενα, εἴτε σύντομα εἴτε ἐκτενῆ, εἴτε ἁπλούστερα εἴτε συστηματικά, πραγματεύονται ἐνδιαφέροντα θέματα, τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν τήν Ἐκκλησία καί τό Ποίμνιο, ὅπως γιά τήν Ἀγάπη, τήν Ἀλήθεια, τήν Ἐλευθερία, τήν Ἑνότητα, τόν Ἔλεγχο στήν Ἐκκλησία, τό θεῖον Φῶς, τήν Ἱεραποστολή, τήν Μετάνοια, τό Ἐκκλησιαστικό Φρόνημα, τίς Ἱερές Εἰκόνες, τήν Πολιτική Ἐξουσία, τήν Οἰκονομική Κρίσι κ.ἄ., καί κομίζουν κατά τήν ταπεινή μας γνώμη ἐκκλησιαστική πρότασι ἐπ’ αὐτῶν. 

Κάποια κείμενα ἀσχολοῦνται ἐξειδικευμένα μέ τήν ἱστορία, κριτική παρουσίασι, ἀλλά καί ἀναίρεσι τῆς συγχρόνου Οἰκουμενικῆς Κινήσεως, ἐνῶ ἔμμεσες ἀναφορές περί αὐτῆς γίνονται στά περισσότερα ἐξ αὐτῶν. Σέ μερικά ἀπό τά κείμενα εἶναι πιθανόν νά παρατηρηθοῦν ἐπαναλήψεις κάποιων θέσεων, ἀλλά τοῦτο εἶναι ἀναπόφευκτο σέ συλλογή διαφορετικῶν κειμένων πού παρουσιάζονται ἀπό κοινοῦ. Ὁ γενικός τίτλος τοῦ βιβλίου εἶναι Μαρτυρία Πίστεως καὶ Ζωῆς, διότι ἡ Μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα καί πάντοτε εἶναι Μαρτυρία Ἀγάπης, ἐφ’ ὅσον «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν» (Α ́ Ἰωάν. δ ́ 8 · 16). 

Ἡ ὀρθή ἀντίληψις γιά τήν Ἀγάπη, ἀποτελεῖ τήν ὀρθή δόξα, δηλαδή γνώμη-ἀλήθεια, γιά τόν Τριαδικό Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι Ἀγάπη σάν ἔκφρασι πληρότητος καί ἀνιδιοτελοῦς κοινωνίας τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ κίνησις παράλληλα τοῦ Θεοῦ πρός τά ἔξω, ὡς ἐλεύθερη ἐκδήλωσις τῆς κοινῆς Ἐνεργείας τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔχει τόν χαρακτῆρα τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς καί κενώσεως. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Πατρός ἐσαρκώθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου και Μαρίας τῆς Παρθένου, ἐσταυρώθη, ἐτάφη καί ἀνέστη, καί μετά τήν ἁγία Πεντηκοστή καλεῖ τούς ἀνθρώπους σέ σωτηρία στό Σῶμα Αὐτοῦ, δηλαδή στήν Ἐκκλησία, πού ἀποτελεῖ τό Πλήρωμα τῆς θείας Ἀποκαλύψεως καί Ζωῆς, τήν Κοινωνία Θεώσεως καί τό Ἐργαστήριο Ἁγιότητος. 

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διεφύλαξε μέ θυσίες τόν Θησαυρό της καί μάλιστα ἔναντι τῆς παραφθορᾶς τῶν αἱρέσεων. Γι’ αὐτό καὶ ὁ ἀγώνας κατά τῆς ἐκκλησιολογικῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐντάσσεται στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς Μαρτυρίας, διότι ἡ νόθευσις πού ἐπιφέρει δέν ἀφορᾶ μόνον στήν θεωρητική διδασκαλία τῆς Πίστεως, ἀλλά στήν ἴδια τήν ζωή. Ὁ ἀγώνας Πίστεως εἶναι μαρτυρία ζωῆς, ἐφ’ ὅσον πλάνη στήν θεολογία, συνεπάγεται πλάνη στήν ζωή: «Μόνο μέ βάση τήν ὀρθόδοξη θεολογία μπορεῖ νά διαμορφωθεῖ σωστή ἀντίληψη γιά τόν ἄνθρωπο καί τή ζωή του μέσα στόν κόσμο». 

Ἀκόμη, πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι τά Ἀντιοικουμενιστικά κείμενα τοῦ βιβλίου, ὅπως καί ἄλλα, ἐκτός ἀπό τήν ἐκκλησιολογική τους σημασία, ἔχουν ἰδιαίτερη καί κάποτε λεπτομερῆ ἱστορική ἀναφορά καί ἀνάλυσι, διότι μόνον μέ καλή ἱστορική γνῶσι καί ὀρθό ἱστορικό ὑπόβαθρο, γίνεται κατανοητή ἡ ἐξέλιξις τῶν ἐκκλησιαστικῶν γεγονότων, τό νόημά τους καί οἱ ἐπιπτώσεις τους καί ἐξάγονται ὀρθά συμπεράσματα, ὥστε νά μή περιπίπτουμε σέ λανθασμένες ἐκτιμήσεις καί πράξεις. Ἐλπίζουμε ἡ ταπεινή μας αὐτή συνεισφορά, παρά τίς ἀτέλειές της, νά ἀποβῆ πρός ὄφελος τοῦ Πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, νά προβληματίση κάθε προσεκτικό μελετητή πού εἶναι εὐαισθητοποιημένος στά ἐκκλησιαστικά θέματα καί προβλήματα, ἀλλά καί ἀγωνιᾶ γιά τήν Ἐκκλησία, τήν Ἀλήθεια καί τήν Ζωή της, καί ἀγωνίζεται γιά τήν σωτηρία. Περιεχόμενα τοῦ βιβλίου Προλογικό. Εἰσαγωγή. Ἀγαπῶ, ἄρα ὑπάρχω. 

Ὁ Ἔλεγχος τῆς Πλάνης καί ἡ Ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἀληθείας. Ἡ Σφαγή τῶν Ἁγίων Νηπίων ὑπό τοῦ Ἡρώδου. Μία πνευματική ἡσυχαστική προσέγγισις. Τό Φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας καί τό Σκότος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εὐλογία Ἀγάπης ἀπό τόν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ. Εἰκόνες καί Θαύματα. Οἱ Θεσσαλονικεῖς Ἅγιοι Ἰσαπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος. Κύρια Σημεῖα τοῦ Βίου τους. Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος ἔναντι τῆς εἰδωλολατρικῆς Ἐξουσίας. Περί Μετανοίας ὀλίγα τινά. Οἰκονομική Κρίση καί Πνευματική Ἐλευθερία. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς - Ὄψεις ἀπό τόν Βίο, τήν Ὁμολογία καί τήν Μαρτυρία του. Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιαστικό Φρόνημα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιά τήν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. 

Ὁ Ἐπίσκοπος Γαρδικίου Κλήμης, κατά κόσμον Κύριλλος Παπαδόπουλος, γεννήθηκε στήν Δράμα τό 1966. Εἶναι ἀριστοῦχος ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ἀποτελεῖ μέλος τῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Κυπριανοῦ καί Ἰουστίνης Φυλῆς Ἀττικῆς, ὅπου ἐκάρη Μοναχός καί χειροτονήθηκε Διάκονος καί Πρεσβύτερος ἀπό τόν Ἱδρυτή καί πρῶτο Καθηγούμενο Αὐτῆς μακαριστό Μητροπολίτη Ὠρωποῦ καί Φυλῆς Κυπριανό († 2013). Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2007 προήχθη στόν βαθμό τοῦ Ἐπισκόπου. Ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 2014 εἶναι Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος. Συμμετέχει σέ Συνοδικές Ἐπιτροπές, εἶναι Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Μοραβίας (Τσεχίας-Σλοβακίας) καί δραστηριοποιεῖται στό συγγραφικό, ἐπιμορφωτικό καί ποιμαντικό ἔργο, μέ ἔμφασι στό θεῖο κήρυγμα. 

Ἔχει συγγράψει ἔργα καί μελέτες θεολογικοῦ, ἱστορικοῦ, ἁγιολογικοῦ καί πνευματικοῦ περιοχομένου. Συμμετεῖχε κατά καιρούς σέ τηλεοπτικές ἐκπομπές καί ἔχει δώσει συνεντεύξεις σέ διάφορα ἔντυπα. Εἶναι Διευθυντής Συντάξεως τῶν Περιοδικῶν «Ἀρχεῖον τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος» καί «Ἅγιος Κυπριανός», καί ἐπίσης Συντάκτης καί Ἐπιμελητής Ἐκδόσεως τοῦ Περιοδικοῦ «Ἡ Φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας». Τό ἐνδιαφέρον του ἑστιάζεται κυρίως στήν σύγχρονη ἐκκλησιαστική ἱστορία, ἀπό τίς ἀρχές τοῦ Κ’ αἰ. καί ἑξῆς, εἰδικῶς σχετικά μέ τήν διαμόρφωσι καί πορεία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου Ἑλλάδος, ὅπως καί τήν ἐμφάνισι, ἐξέλιξι καί κριτική ἀποτίμησι τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως. Ἐπίσης, ἀσχολεῖται μέ θέματα σχετικά μέ τήν νεότητα, καί γενικά μέ τά ὑπαρξιακά προβλήματα τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως καί Παραδόσεως.

Εκ της επίσημης Ιστοσελίδας της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.

Η ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Έπεσαν οι μάσκες! 

Πάπας Φραγκίσκος: 

Πάμε για την παγκόσμια Εκκλησία με ποικιλομορφία

-Έτοιμο να κατασπαράξει την Ορθοδοξία μας το τέρας του Οικουμενισμού

του Μανώλη Κείου

Την στιγμή που ο “αδερφός” του Βαρθολομαίος κάνει δημόσιες σχέσεις με τους Ευαγγελιστές και βραβεύεται για την οικουμενιστική του δράση, ο Πάπας Φραγκίσκος με την κλασσική -πλην αστήρικτη-επιχειρηματολογία περί ενότητος του Αγίου Πνεύματος, ξεκαθαρίζει πως στόχος του είναι η δημιουργία μιας “παγκόσμιας Εκκλησίας”! «Το ίδιο Πνεύμα δημιουργεί ποικιλομορφία και ενότητα, και έτσι διαμορφώνει έναν νέο, διαφορετικό και ενοποιημένο λαό: την παγκόσμια Εκκλησία» είπε ο ποντίφικας και οι μάσκες έπεσαν πλέον!


Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές και κρίσιμες. Το τέρας του οικουμενισμού έχει βγάλει για τα καλά τα νύχια του και ετοιμάζεται να κατασπαράξει ότι απέμεινε από το βασανισμένο σώμα της Ορθοδοξίας μας! Κατά την ομιλία του με αφορμή την Πεντηκοστή ο Πάπας Φραγκίσκος μάλιστα χαρακτήρισε “πειρασμό” το να επιδιώκεται “ποικιλομορφία χωρίς ενότητα» και συμπλήρωσε «Ο αντίθετος πειρασμός είναι αυτός της αναζήτησης ενότητας χωρίς ποικιλομορφία».


Ο Πάπας συνέχισε λέγοντας: «Η προσευχή που κάνουμε στο Άγιο Πνεύμα είναι για τη χάρη να λάβουμε την ενότητα Του, αφήνοντας κατά μέρος τις προσωπικές προτιμήσεις. Aγκαλιάζει και αγαπά την Εκκλησία Του, την Εκκλησία μας. Είναι επίσης για να δεχόμαστε την ευθύνη για ενότητα μεταξύ όλων, να σβήνουμε τα κουτσομπολιά που σπέρνουν το ζιζάνιο της διαφωνίας και το δηλητήριο του φθόνου, αφού το να είναι κανείς άνδρας και γυναίκα της Εκκλησίας σημαίνει να είναι άνδρας και γυναίκα της κοινωνίας. Πρέπει επίσης να ζητήσουμε μια καρδιά που να αισθάνεται ότι η Εκκλησία είναι η μητέρα μας και το σπίτι μας, ένα ανοιχτό και φιλόξενο σπίτι όπου μοιράζεται η πολλαπλή χαρά του Αγίου Πνεύματος''.


Ο ποντίφικας συνεχίζοντας το προκλητικό του κρεσέντο επισήμανε πως το Άγιο Πνεύμα έφερε μια νέα καρδιά, που δίνεται στους μαθητές και σε εμάς για τη συγχώρεση των αμαρτιών. «Ο Ιησούς δεν καταδικάζει [τους μαθητές] επειδή τον αρνήθηκαν και τον εγκατέλειψαν κατά τη διάρκεια του πάθους Του, αλλά τους παραχωρεί το πνεύμα της συγχώρεσης. Το Πνεύμα είναι το πρώτο δώρο του Αναστημένου Κυρίου και δίνεται κυρίως για τη συγχώρεση των αμαρτιών, «είπε ο Πάπας «Η συγχώρεση είναι δώρο στον υψηλότερο βαθμό: είναι η μεγαλύτερη αγάπη όλων.


Διατηρεί την ενότητα σε όλα, αποτρέπει την κατάρρευση και εδραιώνει και ενισχύει. Η συγχώρεση θέτει τις καρδιές μας ελεύθερες και μας δίνει τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε ξανά” ολοκλήρωσε την ομιλία του ο επικεφαλής του Βατικανού. Αν υπάρχει λοιπόν έστω και ένας πλέον που αμφιβάλλει για το ποιο είναι το σχέδιο των θρησκευτικών ταγών του Χριστιανισμού μετά και από αυτές τις δηλώσεις θα πρέπει αν μη τι άλλο να προβληματιστεί!

Εορτάζουν έξαλλα και κοσμικά οι αιρετικές ψευδοκαλόγριες του ρωμαιοκαθολικού Παπιστάν στο κρατίδιο του Βατικανού. 

Εορτάζουν έναν ψευδόχριστο ''Χριστό'' γέννημα του αναθεματισμένου Παπισμού 

και του επίσης αναθεματισμένου Οικουμενισμού 

από τον σύγχρονο Άγιο Φιλάρετο της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς.

Εκ του Ιστολογίου ''ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ''. 

Τίτλος, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ

 

Καί τίς ὁ τρόπος τῆς διακρίσεως; 

Ποῖον τό ὅριον τό χωρίζον τούς πρώτους ἀπό τῶν δευτέρων; 

Μήπως εἶναι τά φαρδομάνικα; - Ἀλλά τά φαρδομάνικα εἶναι κακόζηλα, 

καί δέν ἁρμόζουν περισσότερον εἰς τούς ἱερεῖς τῶν πόλεων ἢ ὅσον εἰς τούς ἱερεῖς τῶν χωρίων. 

Μήπως εἶναι τά πράσινα ἢ κόκκινα ζωστικά; 

- Ἀλλά τά πράσινα ἢ κόκκινα ζωστικά εἶναι ἀνοίκεια, 

καί πρέπει, οἱ ἀρχιερεῖς πρῶτοι, εἶτα οἱ ἱερεῖς, νά τά καταργήσωσι. 

Μήπως εἶναι τό ἔγγαμον ἢ ἡ ἀγαμία τῶν κληρικῶν; 

Διότι εἰς τάς Ἀθήνας, τήν μεγίστην πόλιν τῆς ἐλευθέρας Ἑλλάδος, 

βλέπω πλείστους ἱερομονάχους ἐφημερεύοντας, 

θά ὑπάρχωσι δέ τοὐλάχιστον δωδεκάς τούτων φέροντες τό ὀφφίκιον «ἀρχιμανδρῖται». 

- Ἀλλ᾿ ἱερομόναχοι ἢ ἀρχιμανδρῖται ὀφείλουσι ν᾿ ἀπέλθωσιν εἰς τάς Μονάς των, 

καί ν᾿ ἀφήσωσι τάς κατά πόλεις ἐφημερίας εἰς τούς ἐγγάμους κληρικούς, 

εἰς οὓς καί μόνους ἀνήκουσιν αὗται. 

Ἂν ἄλλως εἶχε, 

δέν θά ἐπετρέπετο ποτέ ὁ γάμος εἰς τόν Κλῆρον.

Μανθάνω περί τινος νομοσχεδίου, ὁρίζοντος περὶ μισθοδοσίας τῶν ἐφημερίων, καὶ τὸ ὁποῖον διαιρεῖ τοὺς ἱερεῖς εἰς τρεῖς τάξεις, α´, β´ καὶ γ´, ἀπαράλλακτα ὅπως τοὺς γραμματοκομιστὰς ἢ τοὺς κλητῆρας. Τὸ πρᾶγμα μοῦ φαίνεται ἀνάρμοστον, καὶ μάλιστα κακόδοξον. Πῶς νὰ διαιρεθῶσιν οἱ ἱερεῖς εἰς τάξεις; Ἐκτὸς ἂν ἡ διάκρισις γίνῃ κατὰ τὸ μῆκος τῶν περιχειρίδων, ὡς εἶπα ἐν ἀρχῇ, ἢ κατὰ τὸ χρῶμα τῶν ἐνδυμάτων. Φρονῶ ὅτι δὲν ἔχει καμμίαν ὑποχρέωσιν ἡ Πολιτεία νὰ δίδῃ μισθὸν εἰς τοὺς ἱερεῖς. Ἔχει ὅμως τὴν ὑποχρέωσιν ν᾿ ἀποδώσῃ ὅσα κατὰ καιροὺς αὐθαιρέτως ἐδήμευσεν ἢ ἐσφετερίσθη ἐκ τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, διὰ νὰ ἱδρυθῇ ἐκκλησιαστικὸν ταμεῖον. 

Καὶ ἐκ τοῦ ταμείου τούτου, πλουτιζομένου καὶ δι᾿ ἄλλων πόρων, νὰ δίδωνται συντάξεις καὶ βοηθήματα εἰς γέροντας, ἀσθενεῖς ἢ ἀνικάνους ἱερεῖς, εἰς χήρας καὶ ὀρφανὰ ἱερέων. Ὅσον ἀφορᾷ τοὺς νέους καὶ ἱκανοὺς νὰ ἐκτελῶσι τὰ χρέη των ἱερεῖς, δὲν εἶναι καμμία ἀνάγκη νὰ δοθῇ μισθὸς εἰς αὐτούς. Ἀρκετὰ τοὺς ἔχουν ἐξευτελίσει ἤδη. Μὴ ζητοῦν νὰ τοὺς ὑποδουλώσουν καὶ ὅλως διόλου εἰς τὴν πολιτικήν. Ἂς μὴ προσποιοῦνται ὅτι κήδονται τῆς τύχης τοῦ Κλήρου, καὶ ὅτι θέλουν τὸ καλὸν τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν ἐκήδοντο τοῦ Κλήρου καὶ τῆς Ἐκκλησίας, οἱ πολιτευταὶ δὲν θὰ ὑπέσχοντο καὶ τὴν ἱερωσύνην ὡς ρουσφέτι εἰς τὰς ἐκλογάς, καὶ δὲν θὰ ἐπίεζον τοὺς ἐπισκόπους νὰ χειροτονῶσι φαύλους καὶ ἀγραμμάτους. Καὶ οἱ σεβασμιώτατοι ἐπίσκοποι, ἂν περισσότερον ἐπόνουν καὶ οὗτοι, δὲν θὰ προέβαινον ποτὲ εἰς χειροτονίαν ἀναξίων, εἴτε ἀφ᾿ ἑαυτῶν, εἴτε ὑπείκοντες εἰς πιέσεις. Τοῦτο καὶ μόνον ὀφείλουν νὰ πράξωσι. Νὰ μὴ χειροτονῶσιν ὑπεραρίθμους, παρ᾿ ἐνορίαν καὶ ὑπὲρ ἐνορίαν. 

Ὁ ἀριθμὸς τῶν οἰκογενειῶν, τῶν ἀποτελουσῶν ἐνορίαν, ὁ ἀριθμὸς τῶν ἱερέων, δύο ἢ τριῶν τὸ πολύ, δι᾿ ἕκαστον ἐνοριακὸν ναόν, νὰ εἶναι ὡρισμένος, ἀλλὰ νὰ μὴ ὑπερπηδᾶται ποτέ. Καὶ ὅταν αἱ ἐνορίαι εἶναι κανονισμέναι, καὶ αἱ θέσεις τῶν ἱερέων μόνιμοι, τότε οἱ χριστιανοί, οἱ μὲν ἐκ τοῦ περισσεύματος, οἱ δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος, θὰ δίδωσιν εἰς τοὺς ἱερεῖς των ὅσα ἀρκοῦσιν, ἄνευ ἀπρεποῦς πολυτελείας, διὰ νὰ ζήσωσιν αὐτοὶ καὶ τὰ τέκνα των. Ἀλλ᾿ ὁμιλοῦσι περὶ μορφώσεως τοῦ Κλήρου. Τί ἐννοοῦσι μόρφωσιν λέγοντες; Μὴ ἐννοοῦσι τὰ πολλὰ γράμματα; Οἱ πρὸ τῆς παρούσης γενεᾶς ἱερεῖς ἤξευραν ὀλίγα κολλυβογράμματα. Δὲν ἦσαν εὐπαίδευτοι, ἀλλ᾿ ἦσαν μορφωμένοι. Μορφωμένοι διὰ τὸ ἔργον των. Ἦσαν σεβάσμιοι καὶ ἐνάρετοι. Ἀλλὰ δὲν ἠμποροῦσαν νὰ ἐκφωνοῦν λόγους; Τόσον τὸ καλύτερον δι᾿ αὐτοὺς καὶ διὰ τοὺς πιστούς. Ἐδίδασκον διὰ τοῦ παραδείγματος. Ἔφευγον τὰς μωρὰς ζητήσεις καὶ τὰς ἐπιδείξεις, τὰς ἀπηγορευμένας ὑπὸ τῆς ἱερᾶς Γραφῆς. Ἐάν τινες ἐξ αὐτῶν ἤξευραν ὀλίγα ἑλληνικὰ γράμματα, ὡμίλουν διὰ βραχέων, ἔλεγον ὀλίγα, ἀλλ᾿ ἐνεποίουν βαθεῖαν ἐντύπωσιν. 

Ἀλλὰ χρειάζονται, λέγει, ἱερατικαὶ σχολαὶ διὰ νὰ μορφωθῇ ὁ Κλῆρος. Ὑπῆρχον τρεῖς ἢ τέσσαρες ἱερατικαὶ σχολαί, ὑπῆρχε, καὶ ὑπάρχει ἀκόμη ἡ Ριζάρειος. Ἀπὸ τὰς ἱερατικὰς σχολὰς ἐβγῆκε σμῆνος δικολάβων, δημοδιδασκάλων, δικαστικῶν κλητήρων καὶ δημοσίων ὑπαλλήλων. Ἀπὸ τὴν Ριζάρειον ἐβγῆκεν ὁλόκληρος σφηκιὰ δικηγόρων, ἀγέλη καθηγητῶν, ἰατρῶν, χρηματιστῶν καὶ πολιτευομένων. Ποῦ ἠκούσθη αὐτό, μοναστήρια νὰ ἔχωσιν ὑποτρόφους εἰς τὴν Εὐρώπην δικηγόρους, καὶ μάλιστα ἰατρούς, διὰ νὰ διδάσκωνται ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸν πίθηκον, κατερχόμενοι δὲ νὰ διδάσκωσι καὶ εἰς ἄλλους τὰ σοφὰ ταῦτα; Μόνον εἰς τὴν Ἑλλάδα γίνονται αὐτά. Ἀλλὰ καὶ τί δὲν γίνεται εἰς τὴν Ἑλλάδα; Ἀπὸ τὰς ἱερατικὰς σχολάς, καὶ ἀπὸ τὴν Ριζάρειον, ἐβγῆκαν ὀλίγιστοι καλοὶ ἱερεῖς, περισσότεροι ἴσως ὄχι πολὺ καθὼς πρέπει. Μὴ πλανᾶσθε. 

Τὸ ράσον δὲν κάμνει τὸν μοναχὸν καὶ τὸ ἱεροδιδασκαλεῖον δὲν κάμνει τὸν ἱερέα. Πρέπει ὁ ἱερεὺς νὰ ἔχῃ κλίσιν μὲ ἰῶτα καὶ πρὸ πάντων κλῆσιν μὲ ἦτα... Πρέπει νὰ ἔχῃ πῦρ μέσα του. Τίς θὰ κλέψῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ αὐτὸ τὸ πῦρ; Τίς θὰ ἐμφυσήσῃ τὴν πίστιν, τὴν πνοήν, τὴν ζωήν; Τίς θὰ θερμάνῃ τὴν τέφραν; Διὰ τοῦ μισθαρίου θὰ μορφωθῇ ὁ Κλῆρος; Διὰ μισθαρίου καὶ δοξαρίου διεφθάρησαν ἤδη τὰ πολλά. Νὰ τοὺς φωτίσῃ ὁ Θεός, ν᾿ ἀφήσουν τὰ πράγματα ὅπως εἶναι μὴν τὰ κάμουν χειρότερα. Μὴ κίνει κακὸν εὖ κείμενον. Μεταξὺ τῶν ὑπαρχόντων ἱερέων ὑπάρχουσιν ἀκόμη πολλοὶ ἐνάρετοι καὶ ἀγαθοί, εἰς τὰς πόλεις καὶ εἰς τὰ χωρία. Εἶναι τύποι λαϊκοί, ὠφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ἂς μὴν ἐκφωνῶσι λόγους. Ἠξεύρουσιν αὐτοὶ ἄλλον τρόπον πῶς νὰ διδάσκωσι τὸ ποίμνιον. Γνωρίζω ἕνα ἱερέα εἰς τὰς Ἀθήνας. Εἶναι ὁ ταπεινότερος τῶν ἱερέων καὶ ὁ ἁπλοϊκώτερος τῶν ἀνθρώπων. Διὰ πᾶσαν ἱεροπραξίαν ἂν τοῦ δώσῃς μίαν δραχμὴν ἢ πενῆντα λεπτὰ ἢ μίαν δεκάραν, τὰ παίρνει. 

Ἂν δὲν τοῦ δώσῃς τίποτε, δὲν ζητεῖ. Διὰ τρεῖς δραχμὰς ἐκτελεῖ ὁλόκληρον παννύχιον ἀκολουθίαν. Ἀπόδειπνον, Ἑσπερινόν, Ὄρθρον, Ὥρας, Λειτουργίαν. Τὸ ὅλον διαρκεῖ ἐννέα ὥρας. Ἂν τοῦ δώσῃς μόνον δύο δραχμάς, δὲν παραπονεῖται. Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τὰ μνημονευτέα ὀνόματα τῶν τεθνεώτων, ἀφοῦ ἅπαξ τοῦ τὸ δώσῃς, τὸ κρατεῖ διὰ πάντοτε. Ἐπὶ δύο, τρία, τέσσαρα, πέντε ἔτη ἐξακολουθεῖ νὰ μνημονεύῃ τὰ ὀνόματα, δι᾿ εἴκοσι λεπτὰ τὰ ὁποῖα τοῦ ἔδωκες εἰσάπαξ. Εἰς κάθε προσκομιδὴν μνημονεύει δύο ἢ τρεῖς χιλιάδας ὀνόματα. Δὲν βαρύνεται ποτέ. Ἡ προσκομιδὴ παρ᾿ αὐτῷ διαρκεῖ δύο ὥρας. Ἡ Λειτουργία ἄλλας δύο. Εἰς τὴν ἀπόλυσιν τῆς Λειτουργίας, ὅσα κομμάτια ἔχει ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ, ἀπὸ πρόσφορα ἢ ἀρτοκλασίαν, τὰ μοιράζει ὅλα εἰς ὅσους τύχουν. Δὲν κρατεῖ σχεδὸν τίποτε. Μίαν φορὰν ἔτυχε νὰ χρεωστῇ μικρὸν χρηματικὸν ποσόν, καὶ ἤθελε νὰ τὸ πληρώσῃ, εἶχε δέκα ἢ δεκαπέντε δραχμάς, ὅλα εἰς χαλκόν, ἐπὶ δύο ὥρας ἐμετροῦσεν, ἐμετροῦσε καὶ δὲν ἠμποροῦσε νὰ τὰ εὕρῃ πόσα ἦσαν. 

Τέλος εἷς ἄλλος χριστιανὸς ἔλαβε τὸν κόπον καὶ τοῦ τὰ ἐμέτρησεν. Εἶναι ὀλίγον τι βραδύγλωσσος, καὶ περισσότερον ἀγράμματος. Εἰς τὰς εὐχάς, τὰς περισσοτέρας λέξεις τὰς λέγει ὀρθάς, εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τὰς περισσοτέρας ἐσφαλμένας. Θὰ εἰπῆτε, διατί ἡ ἀντίθεσις αὕτη; Ἀλλὰ τὰς εὐχὰς τὰς ἰδίας ἀπαγγέλλει καθ᾿ ἑκάστην, ἐνῷ τὴν δεῖνα περικοπὴν τοῦ Εὐαγγελίου θὰ τὴν ἀναγνώσῃ ἅπαξ ἢ δὶς ἤ, τὸ πολύ, τρὶς τοῦ ἔτους, ἐξαιρέσει ὡρισμένων περικοπῶν συχνὰ ἀλλ᾿ ἀτάκτως ἐπανερχομένων, ὡς εἰς τοὺς Ἁγιασμοὺς καὶ τὰς Παρακλήσεις. Τὰ λάθη, ὅσα κάμνει εἰς τὴν ἀνάγνωσιν, εἶναι πολλάκις κωμικά. Καὶ ὅμως ἐξ ὅλων τῶν ἀκροατῶν του, ἐξ ὅλου τοῦ ἐκκλησιάσματος, κανείς μας δὲν γελᾷ. Διατί; Τὸν ἐσυνηθίσαμεν, καὶ μᾶς ἀρέσει. Εἶναι ἀξιαγάπητος. Εἶναι ἁπλοϊκὸς καὶ ἐνάρετος. 

Εἶναι ἄξιος τοῦ πρώτου τῶν Μακαρισμῶν τοῦ Σωτῆρος. Τώρα, ὑποθέσατε δύο ὑποθέσεις, μίαν ἀδύνατον, καὶ μίαν δυνατήν, ὑποθέσατε ὅτι αὐτὸς ὁ ἴδιος ἱερεὺς εἶχεν ἐξέλθει ἀπὸ ἱεροδιδασκαλεῖον, παλαιὸν ἢ νέον· θὰ εἶχε διαφορὰν ἐπὶ τὸ βέλτιον; Θὰ ἦτο πασσαλειμμένος μὲ ὀλίγα ἀτελῆ, κακοχώνευτα καὶ συγκεχυμένα γράμματα, μὲ περισσοτέραν οἴησιν καὶ ἀξιώσεις. Θὰ ἦτο διὰ τοῦτο καλύτερος; Θὰ ἐξεφώνει λόγους ἐπ᾿ ἐκκλησίας; - Ἐὰν οἱ λόγοι ὡμοίαζον μὲ ὅσους ἔχω ἀκούσει κατὰ καιροὺς ἀπὸ πολλοὺς ἱερωμένους μὲ ἀξιώσεις, μὲ διπλώματα, μὲ πράσινα καὶ μὲ γαλάζια ζωστικά, ὑποψηφίους ἀρχιερεῖς, καὶ τὰ λοιπά, καλύτερον ὁποὺ λείπουν. Πρέπει νὰ τηρηθῇ κατὰ γράμμα ὁ ἱερὸς κανών. Ἐὰν ὑπάρχῃ κάπου ἱερεύς τις μὲ ἀληθῆ παιδείαν καὶ μὲ ἀληθῆ ἀρετήν, ἂς ὁμιλῇ. Ἄλλως ἂς ἀναγινώσκωνται ἐπ᾿ ἐκκλησίας αἱ ὁμιλίαι τῶν Χρυσοστόμων καὶ Βασιλείων μεταφρασμέναι εἰς τὸ ἁπλοῦν, τὰ Κυριακοδρόμια τοῦ Θεοτόκη, κτλ. 

Αὐτὸ εἶναι τὸ καλύτερον, τὸ προχειρότερον καὶ τὸ ἀσφαλέστερον. Τώρα, ὑποθέσατε, σχετικῶς μὲ τὸν ἱερέα περὶ οὗ ἀνωτέρω ὁ λόγος, καὶ μίαν ὑπόθεσιν δυνατήν. Ὑποθέσατε ὅτι μισθοδοτοῦνται πράγματι οἱ ἱερεῖς ἐκ τοῦ δημοσίου ταμείου, ὑποθέσατε ὅτι ὁ ἱερεὺς οὗτος λαμβάνει τὸν μισθόν του, εἰς χαρτίον ἢ εἰς χαλκόν. Δὲν θὰ εἶναι ἱκανὸς νὰ τὰ μετρήσῃ, καὶ γινόμενος εὐπορώτερος, δὲν θὰ γίνῃ καλύτερος. Τὸ χειρότερον εἶναι ὅτι θὰ πλάσῃ διακρίσεις μεταξὺ ἱερέων καὶ ἱερέων τὸ μωρὸν αὐτὸ σχέδιον τῆς διαιρέσεως τῶν ἐφημερίων εἰς τάξεις, θὰ ὑποθάλψῃ ἀντιζηλίας, παραλόγους ἀξιώσεις καὶ ὑπεροψίαν. Ἐλπίζομεν ὅτι, καὶ ἂν ψηφισθῇ, ὅπερ πιθανὸν -διότι τόσα καὶ τόσα τερατώδη ψηφίζονται-, ὅμως δὲν θὰ ἐφαρμοσθῇ. Τώρα, ἴσως εἴπῃ τις: - Ὅλα αὐτὰ δυνατὸν νὰ εἶναι καλά, ἀλλὰ τὸ ἄρθρον σου εἶναι ἀρνητικὸν καὶ ὄχι θετικόν. 

Οἱ παλαιοὶ ἱερεῖς ἦσαν ἀγράμματοι, ἀλλ᾿ ἦσαν ἁπλοϊκοὶ καὶ ἐνάρετοι. Σήμερον ἡ ἁπλότης καὶ ἡ ἀρετὴ ἐξέλιπε, μόνον δὲ ἡ ἀγραμματωσύνη πλεονάζει. Ἐπὶ τίνος βάσεως στηρίζεις τὴν βελτίωσιν τοῦ Κλήρου; Μήπως ἐπὶ μόνης τῆς ἀγραμματωσύνης; Μὴ γένοιτο. Δὲν εἶπα ὅτι ἀποκρούω καθόλου πᾶσαν ἐξ ἀγαθῆς προαιρέσεως γινομένην ἀπόπειραν. Καλὰ εἶναι καὶ τὰ ἱεροδιδασκαλεῖα, καλὸν καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸν ταμεῖον πρὸς χορηγίαν βοηθημάτων εἰς τοὺς ἀνικάνους καὶ εἰς τὰς χήρας καὶ τὰ ὀρφανὰ τοῦ Κλήρου. Πλὴν ὅλα ταῦτα μόνον σχετικὴν ἀξίαν ἔχουσι. Πολὺ οὐσιωδέστερα καὶ λυσιτελέστερα εἶναι ἄλλα, τὰ ὁποῖα δὲν ἀνάγονται εἰς τὴν σφαῖραν τῆς νομοθετικῆς προνοίας, ἀλλ᾿ εἶναι ὅλως ἠθικὰ καὶ διὰ τοῦτο δὲν ἐπιβάλλονται. 

Νὰ παύσῃ π.χ. ἡ συστηματικὴ περιφρόνησις τῆς θρησκείας ἐκ μέρους πολιτικῶν ἀνδρῶν, ἐπιστημόνων, λογίων, δημοσιογράφων καὶ ἄλλων. Ἡ λεγομένη ἀνωτέρα τάξις νὰ συμμορφωθῇ μὲ τὰ ἔθιμα τῆς χώρας, ἂν θέλῃ νὰ ἐγκλιματισθῇ ἐδῶ. Νὰ γίνῃ προστάτις τῶν πατρίων, καὶ ὄχι διώκτρια. Νὰ ἀσπασθῇ καὶ νὰ ἐγκολπωθῇ τὰς ἐθνικὰς παραδόσεις. Νὰ μὴ περιφρονῇ ἀναφανδὸν ὅ,τι παλαιόν, ὅ,τι ἐγχώριον, ὅ,τι ἑλληνικόν. 

Νά καταπολεμηθῇ ὁ ξενισμός, 

ὁ πιθηκισμός, 

ὁ φραγκισμός. 

Νά μή νοθεύωνται τά θρησκευτικά καί τά οἰκογενειακά ἔθιμα. 

Νά καλλιεργηθῇ ἡ σεμνοπρεπής βυζαντινή παράδοσις εἰς τήν λατρείαν, 

εἰς τήν διακόσμησιν τῶν ναῶν, τήν μουσικήν καί τήν ζωγραφικήν. 

Νά μή μιμώμεθα πότε τούς Παπιστάς καί πότε τούς Προτεστάντας. 

Νά μή χάσκωμεν πρός τά ξένα. 

Νά στέργωμεν καί νά τιμῶμεν τά πάτρια. 

Εἶναι τῆς ἐσχάτης ἐθνικῆς ἀφιλοτιμίας νά ἔχωμεν κειμήλια, 

καί νά μή φροντίζωμεν νά τά διατηρήσωμεν. 

Ἂς σταθμήσωσι καλῶς τήν εὐθύνην των οἱ ἔχοντες τήν μεγίστην εὐθύνην. 

Ἡμεῖς οἱ ἄλλοι, 

ἂς εὐχηθῶμεν μόνον οἱ ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας 

νά εἶναι ἄξιοι τοῦ εὐκλεοῦς παρελθόντος, 

καί διά τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἐν Χριστῷ παιδείας ν᾿ ἀναδειχθῶσιν ἱκανοί 

ὅπως διδάσκωσι τόν χριστώνυμον λαόν, 

καί διά τοῦ λόγου, 

ἀλλά πρό πάντων διά τοῦ παραδείγματος, τάς ὁδούς τοῦ Κυρίου.

(1896)

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΙΣΗ ПРОПАГАНДА

Πλήρης οικουμενιστική σύμπραξη, συνασπισμός και συμπαράταξη 

Οικουμενικού Πατριαρχείου και Αρχιεπισκοπής Αθηνών της καινοτόμου Εκκλησίας! 

Δοθείσης της ευκαιρίας, 

ο Οικουμενιστής πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ''κόμισε γλαύκας εις Αθήνας'' συμπεραλαμανομένης και της είδησης: 

Τον Απρίλιο του 2018 θα συγκληθεί μεγάλο ''Διορθόδοξο'' Θεολογικό Συνέδριο στην Θεσσαλονίκη 

για την πλήρη κατανόηση, υιοθέτηση και εγκόλπωση των αποφάσεων 

της ληστρικής Ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου. 

Όπερ με απλά ελληνικά σημαίνει: 

Προπαγανδήστε, κατηχήστε και μυήστε τους Έλληνες 

στις νεοποχίτικες αρχές της Νέας Εκκλησίας του Οικουμενισμού! 

Οι ινστρούχτορες του Φαναρίου έχοντας αντιληφθεί 

την μη αποδοχή, έγκριση και ενστερνισμό της υστερόβουλης, υποβολιμαίας 

και καθεντολικής Κρητικής ψευδοσυνόδου 

από την πλειονότητα του ελληνικού λαού, 

βγήκαν στην γύρα 

ως άλλοι  προπαγανδιστές και γκαιμπελίσκοι διαχριστιανικοί ουνίτες, 

ίνα αγείρουν την ''πολεμική'' σημαία της Μύησης 

μέσω της συγγενούς και παροχημένης Προπαγάνδας!

Και η Θεσσαλονίκη προσφέρεται τα μάλλα, 

αποτελεί τον ιδανικότερο κυοφορούμενο τόπο συνεδριακής ''εκδίκησης'', αφού:

α. Θα συμμετάσχει η πλειονότητα των Οικουμενιστών θεολόγων του Α.Π.Θ, 

που έχουν μετατρέψει την θεολογική σχολή ως το ''Σαμπεζύ'' της Βορείου Ελλάδος,

β. Θα δοθεί ένα ηχηρό ''μάθημα'' στους ανασηκώσαντας το ''μπαιράκιον'' της ''ανταρσίας'' 

και δη στους π. Θεόδωρο Ζήση και π. Νικόλαο Μανώλη,

γ. Θα προσφερθεί ιδιότυπο ''άσυλο'' και πνευματική ''αποκατάσταση'' 

στον Οικουμενιστή Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο,

 δ. Μετά την συναποδοχή και συγκατάθεση των αποφάσεων του Κολυμπαρίου 

είναι η ώρα, 

η ''ναρκισσευομένη Εκκλησία'' -όπως την αποκαλούσε κάποτε ο δυστηχής και αμετανόητος Αθηναγόρας- 

να κάνει τις δικές της θρησκευτικές μεταρυθμίσεις, 

όπως και η πολιτεία επί εξαετίας τώρα κάνει τις δικές της! 

Πιστεύετε, 

πως είναι λίαν συμπτωματικός ο χρόνος της ολικής λιμοκτονίας της Ελλάδος δια της Γερμανικής οδού 

και η σύγκληση της θεατρική ομάδος του Κολυμπαρίου 

με την νομιμοποίηση των Αιρέσεων ως Εκκλησιών;

Εύχεσθε!

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

''Τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο επισκέφθηκε σήμερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα τονίζοντας πως «η Εκκλησία συμπαραστέκεται στον ελληνικό λαό και στις ανάγκες που αντιμετωπίζει» και απευθυνόμενος προς τον Αρχιεπίσκοπο υπογράμμισε χαρακτηριστικά πως «με τα λόγια και τα έργα σας ανακουφίζετε τον λαό». 

Τον ευχαρίστησε, επίσης, για την απόλυτη υποστήριξη στο μεγάλο γεγονός της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου σημειώνοντας πως «δυστυχώς μερικές Εκκλησίες δεν θέλησαν τελευταία στιγμή να συμπορευθούν μαζί μας παρά τα όσα όλοι μαζί αποφασίσαμε στην Γενεύη». Έκανε λόγο για την ανάγκη να διαδοθούν οι αποφάσεις της Συνόδου επισημαίνοντας πως «τώρα, όλοι μαζί, πρέπει να εφαρμόσουμε τις αποφάσεις της Συνόδου. Ήδη πολλές Θεολογικές Σχολές και επιμέρους επιστήμονες τις αναπτύσσουν. Προετοιμάζεται ένα μεγάλο Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο στην Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο του 2018 και ο σκοπός είναι να διαδοθούν κατά το δυνατόν ευρύτερα οι αποφάσεις αυτής της Συνόδου, ώστε να γίνουν κτήμα των Ορθοδόξων πιστών». 

Ο Αρχιεπίσκοπος εξέφρασε την χαρά του για την επίσκεψη του Πατριάρχη, τον ενημέρωσε για την αυριανή σημαντική εκδήλωση που διοργανώνει η Αρχιεπισκοπή με θέμα «Αναθεώρηση του Συντάγματος και Εκκλησία της Ελλάδος», ενώ αναφέρθηκε στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο χαρακτηρίζοντάς την ένα μεγάλο γεγονός. Τόνισε, πως «ύστερα από τόσους αιώνες και τόσες προσπάθειες συναντηθήκαμε και αν φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα οφείλεται στις δικές σας προσπάθειες». Αναφέρθηκε στην ανάγκη εφαρμογής όσων αποφασίστηκαν, μίλησε για συνέχεια και άλλων εκδηλώσεων τονίζοντας πως «μία Σύνοδος δε γίνεται μία φορά και τελειώνει. Πιθανόν να χρειαστούν και άλλες συναντήσεις». Υπογράμμισε, επίσης, ότι «η συμμετοχή μας στη μεγάλη αυτή Σύναξη έδειξε ότι στην Εκκλησία της Ελλάδος είμαστε ενωμένοι», ενώ ευχήθηκε από καρδιάς «τα μικρογεγονότα που συμβαίνουν σε όλες τις προσπάθειες να είναι λίγα και να τα ξεχάσουμε γρήγορα». 

Ο Πατριάρχης επισκέπτεται την Αθήνα με αφορμή τις εκδηλώσεις με σύνθημα «Καθαρός Ασωπός-Από την ιδέα στην πράξη» που διοργανώνει η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και ο Δήμος Τανάγρας για την Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος. Η κεντρική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 3μμ, στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ στο Σχηματάρι, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου, του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Αρχιεπισκόπου. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με συναυλία του Μίλτου Πασχαλίδη''.

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ: ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

 

«Γλῶσσαί ποτε συνεχύθησαν, διά τήν τόλμαν τῆς πυργοποιΐας· 

γλῶσσαι δέ νῦν ἐσοφίσθησαν, διά τήν δόξαν τῆς θεογνωσίας. 

Ἐκεῖ κατεδίκασε Θεός τούς ἀσεβεῖς τῷ πταίσματι· 

ἐνταῦθα ἐφώτισε Χριστός τούς ἁλιεῖς τῷ Πνεύματι. 

Τότε κατειργάσθη ἡ ἀφωνία πρός τιμωρίαν· 

ἄρτι καινουργεῖται ἡ συμφωνία, πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν». 

Κάποτε οι γλώσσες έπαθαν σύγχυση λόγω του τολμήματος της κατασκευής του Πύργου (της Βαβέλ). 

Τώρα όμως οι γλώσσες απέκτησαν σοφία, 

επειδή ήρθε το άκτιστο φως της θεογνωσίας. 

Εκεί ο Θεός καταδίκασε τους ασεβείς με την αμαρτία. 

Εδώ φώτισε ο Χριστός τους ψαράδες με το άγιο Πνεύμα. 

Τότε πραγματοποιήθηκε η αφωνία για τιμωρία· 

τώρα παρουσιάζεται ως κάτι νέο η ομοφωνία, για τη σωτηρία των ψυχών μας.

Σαράντα ημέρες μετά το Πάσχα η Εκκλησία μας γιορτάζει την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς. Με την Ανάληψη, επισφραγίζεται το λυτρωτικό έργο του Χριστού και κλείνει ο κύκλος της επίγειας δράσης του. Οι απόστολοι, οι άλλοι μαθητές, οι γυναίκες που υπηρέτησαν τον Κύριο και ανάμεσά τους πρώτη η Υπεραγία Θεοτόκος –όλοι τους περί τα 120 πρόσωπα– που την παρακολούθησαν είναι η αρχική «κοινωνία των πιστών», η πρώτη Εκκλησία.

Αυτοί θα συνέχιζαν το έργο του Χριστού και θα καλούσαν τους πιστούς στην πρόγευση της Βασιλείας του Θεού. Δέκα ημέρες αργότερα, οι γιορτές της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος μας εισάγουν σε ένα γεγονός, που αποτελεί το θεμέλιο της ζωής της Εκκλησίας. 

Με την «κάθοδο» του Αγίου Πνεύματος πραγματοποιήθηκε η υπόσχεση που έδωσε ο Χριστός στους αποστόλους κατά το Μυστικό Δείπνο, λέγοντάς τους: «Κι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα να σας δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της αληθείας, ώστε να είναι για πάντα μαζί σας...

Το Πνεύμα αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ο κόσμος, γιατί ούτε το διακρίνει ούτε το γνωρίζει· εσείς το γνωρίζετε, γιατί μένει κοντά σας και θα υπάρχει μέσα σας. Δε θα σας αφήσω μόνους και ορφανούς· θα ξανάρθω κοντά σας... Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ» (Ιωάν. 14, 15-18, 26). 

Κατά την Πεντηκοστή, επανέρχεται ο Χριστός, μετά την Ανάληψή του, «ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι», για να ζει μέσα στους πιστούς και στον κόσμο, ως το τέλος της ιστορίας (Ματθ. 28, 20). Αυτό σήμαινε ο λόγος του Χριστού κατά το Μυστικό Δείπνο: «μικρόν καί οὐ θεωρεῖτέ με, καί πάλιν μικρόν καί ὄψεσθέ με» (λίγο χρόνο ακόμη και δε θα με βλέπετε, και πάλι λίγο χρόνο και θα με δείτε) (Ιωάν. 16,16).

Το Άγιο Πνεύμα θα είναι ο νέος Παράκλητος, που θα παραμείνει στην Εκκλησία και θα την εμπνέει με τη χάρη του. Ο Χριστός θα ζει μεταξύ των πιστών «ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι», με έναν άλλο τρόπο, διαφορετικό από πριν. Έτσι, εκπληρώνεται και η ελπίδα των μαθητών, όπως λέει το τροπάριο που ακολουθεί. Η Πεντηκοστή είναι η εκπλήρωση του σκοπού της δημιουργίας. 

Την ημέρα της Πεντηκοστής έχουμε την ίδρυση της Εκκλησίας. Μετά το γεγονός αυτό οι απόστολοι μιλούν στον κόσμο για το Χριστό και την Ανάστασή του και βαπτίζονται οι πρώτοι πιστοί. Ο φωτισμός των μαθητών έγινε αρχή του φωτισμού όλης της οικουμένης. Το Άγιο Πνεύμα δίνει στους αποστόλους την αληθινή σοφία και το χάρισμα να κηρύξουν σε όλο τον κόσμο.

Έτσι, η σύγχυση της Βαβέλ, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, γίνεται «συμφωνία» και ενότητα μέσα στην Εκκλησία, όπως τονίζει το κοντάκιο της εορτής. Το γεγονός της Πεντηκοστής είναι μία ακόμη φανέρωση του μυστηρίου του Θεού, που είναι τρισυπόστατος. Ο Θεός είναι μια ουσία, αλλά τρία θεία Πρόσωπα. Τα τρία Πρόσωπα είναι μεταξύ τους «ὁμοούσια», έχουν «ὁμοῦ» (από κοινού) τη μία θεία ουσία. Είναι ίσα, ομότιμα και ισότιμα. Κάθε θείο Πρόσωπο είναι ολόκληρος και τέλειος Θεός. Ο Υιός «γεννᾶται» αιώνια από τον Πατέρα. Το «Πνεύμα» «ἐκπορεύεται» από τον Πατέρα. 

Ο Πατέρας είναι η αιώνια «πηγή» των δύο άλλων Προσώπων. Γι’ αυτό η Αγία Τριάδα είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Μόνο στη θέωση προσεγγίζεται βιωματικά. Η αιώνια κοινωνία του Τριαδικού Θεού είναι το θεμέλιο της εκκλησιαστικής κοινωνίας, ως κοινωνίας αγίων.

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε «ομοούσιοι» μεταξύ μας (έχουμε την ίδια ουσία). Καλούμαστε όμως να γίνουμε και ισότιμοι και ίσοι, σε μια κοινωνία αληθινής αδελφοσύνης, χωρίς ταξικές διαφορές. Όλες οι διαφορές στην ανθρώπινη κοινωνία είναι καρπός της αμαρτίας μας και προέρχονται από 1. Τρεις υποστάσεις, δηλαδή τρία πρόσωπα (υπόσταση = πρόσωπο). Α΄ την έλλειψη της αγαπητικής σχέσης μεταξύ των ανθρώπων. 

Η Πεντηκοστή μας καλεί σε ενότητα, που στηρίζεται στην «ἐν Χριστῷ» ισότητά μας. Μια τέτοια όμως κοινωνία απαιτεί πολύ αγώνα από τους πιστούς και προϋποθέτει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. γ) Άγιο Πνεύμα και λατρεία Μέσα από τη λατρεία, η χάρη του Αγίου Πνεύματος μεταδίδεται σ’ όλη την κτίση.

Τα υλικά στοιχεία (ψωμί, κρασί, νερό, καρποί, χρόνος, τόπος κ.λπ.) προσφέρονται στον Τριαδικό Θεό, για να αγιαστούν και να ενταχθούν στη «βασιλεία» του. Αυτό γίνεται με τα μυστήρια και τις αγιαστικές πράξεις της λατρείας μας. Τα μυστήρια αγιάζουν την ύλη και τη μεταβάλλουν σε φορέα της άκτιστης χάρης. Προσφέρουμε «ἄρτον καί οἶνον» στη Θεία Ευχαριστία και κοινωνούμε Χριστό και σωτηρία. 

Το λάδι στο μυστήριο του Ευχελαίου και το νερό του Βαπτίσματος αποτελούν τα μεταμορφωμένα στοιχεία της «καινής κτίσης». Ακόμη και το λιβάνι που προσφέρουμε συμβολίζει την «πνευματική ευωδία» που πρέπει να αναδίδει η ζωή του χριστιανού,

όχι διότι το έχει ανάγκη ο Θεός, αλλά επειδή αποτελεί για μας μια πράξη που δηλώνει αυτή μας τη θέληση, ώστε να μας στείλει «την χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος». Κάθε στιγμή της ζωής μας, αγιάζεται μέσα στη λατρεία με ειδικές ακολουθίες (προσευχές και λειτουργικές πράξεις). 

δ) Εκκλησία και θεία χάρη. 

Η Εκκλησία, ως Ορθοδοξία, ζει στη θεία χάρη και τη μεταδίδει συνεχώς στον κόσμο. 

Ο ορθόδοξος πιστός μαθαίνει να ζητεί συνεχώς με την άσκηση, 

την προσευχή και τη λατρεία, το Άγιο Πνεύμα, 

διότι δεν μπορεί κανείς να δεχτεί το Χριστό ως σωτήρα χωρίς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. 12,3). 

Η Εκκλησία είναι χώρος αναγέννησης και θεραπείας. 

Ο πιστός στην πορεία της ζωής του, στον αγώνα του, 

οσάκις τραυματιστεί από την αμαρτία μπορεί να καταφύγει σ’ αυτήν, 

γιατί κατά τον ιερό Χρυσόστομο, είναι «ἰατρεῖον πνευματικόν» (πνευματικό νοσοκομείο). 

Οι άγιοι θαυματουργούν, διότι είναι κατοικητήρια της άκτιστης χάρης. 

Και κάθε πιστός καλείται με τη χάρη του Τριαδικού Θεού  να γίνει άγιος, 

ώστε η ανθρώπινη κοινωνία να γίνει κοινωνία αγίων!

Εκ του βιβλίου των Θρησκευτικών της Α΄Λυκείου.

Επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Χρήστος Γκότσης

π. Γεώργιος Μεταλληνός

Γεώργιος Φίλιας

ΠΑΜΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Παμπελοποννησιακή σύναξη ενάντια στην κάρτα στου πολίτη 

και τον Οικουμενισμό – « Επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσιν»

Αίγιο 11 Ιουνίου Κυριακή των Αγίων Πάντων στις 6 το απόγευμα

«Πολύκεντρο» Συνεδριακό Κέντρο 

–κάτωθεν ιερού προσκυνήματος Παναγίας Τρυπητής –Λιμάνι Αιγίου

Έπειτα από την πολύ επιτυχημένη διορθόδοξη ημερίδα καταδίκης της ψευδοσυνόδου της Κρήτης, που έγινε στις 4 Απριλίου στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, ακολουθεί για πρώτη φορά για την Νότια Ελλάδα μία αντίστοιχη εκδήλωση με επιλογή μιας ιστορικής πόλης του Αιγίου, στα διοικητικά όρια μιας επίσης ιστορικής Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Για την παρότρυνση και διευκόλυνση των ενδιαφερομένων πιστών, ώστε να συμμετέχουν στην σύναξη, επιλέχθηκε ένα κομβικό γεωγραφικό σημείο, μιας και το κάλεσμα αφορά όλη την Κεντρική και Δυτική Ελλάδα, Αττική, Στερεά, Πελοπόννησο και Επτάνησα. Την πρωτοβουλία της διοργάνωσης έχουν από κοινού οι Αγιορείτες Πατέρες, το Ινστιτούτο Καταναλωτών – Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδας, η Παναιγιάλεια Ορθόδοξη Σύναξη «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ» και η Σύναξη Ορθοδόξων Κρητών. 

Οι διοργανωτές καλούν τον πιστό λαό να διατρανώσει την αντίθεσή του με ένα βροντερό όχι στα ύπουλα σχέδια καθολικής επικράτησης των αχρήματων συναλλαγών με την επιβολή της χρήσης πλαστικού χρήματος για το αφορολόγητο, που μας οδηγεί ολοταχώς στην νέα ηλεκτρονική υπερταυτότητα (κάρτα πολίτη) με μικροτσίπ και αντίχριστα σύμβολα (666). Επίσης οι διωκόμενοι ομολογητές Αγιορείτες Πατέρες από την Κοινότητα του Αγίου Όρους κατ΄εντολήν του αιρεσιάρχου Πατριάρχη Κων/λεως Βαρθολομαίου, θα αναλύσουν διεξοδικά τις προδοτικές αποφάσεις των επισκόπων που σύστησαν την ληστρική, λεγομένη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» στο Κολυμπάρι της Κρήτης, δεσμεύοντας σε εφαρμογή τους και το ποίμνιο, ενώ θα ενημερώσουν και για την υποχρέωση των πιστών σε έμπρακτη αντίδραση σύμφωνα με το σύνολο της Πατερικής διδασκαλίας, ώστε να καταδικαστεί και να μην επικρατήσει η αίρεση που πολεμά την Εκκλησία εκ των έσω και να διασωθεί η Ορθοδοξία. 

Η διοργάνωση από πλευράς των Αιγιαλέων, καλεί σε επανάληψη της παραδοσιακής επιτυχίας που έχουν σημειώσει αντίστοιχες ημερίδες στο Αίγιο, όπως το 2011 με πάνω από 600 συμμετέχοντες. Το μήνυμα της συνάξεως θα προσμετρηθεί στην συνολική πανορθόδοξη αντίδραση στο ξεπούλημα της πίστεως από ψευδοποιμένες και η συμμετοχή όλων έχει βαρύνουσα σημασία. Καλείται ο καθένας κληρικός ή λαϊκός να συμβάλλει με διακίνηση τόσο του εντύπου υλικού, αφίσας, φυλλαδίου στην πόλη του, αλλά και με την προώθηση τους σε ηλεκτρονική μορφή σε ιστοσελίδες, μέσα ενημέρωσης, κοινωνικής δικτύωσης κλπ. αλλά και στην οργάνωση και ομαδική μετακίνηση με λεωφορεία κλπ. 

Μιας και ο σκοπός της αντίδρασης είναι σωτήριος και λυτρωτικός, αυτή ευλογείται ιδιαιτέρως από την Κυρία Θεοτόκο, που είναι η Έφορος του Αγίου Όρους αλλά και ως Παναγία Τρυπητή – πολιούχος του Αιγίου υπό την σκέπη της οποίας τίθεται η εκδήλωση. Επίσης αυτή διεξάγεται με τις πρεσβείες του ομολογητού ιεραποστόλου Αγίου Χριστοφόρου Παπουλάκου, προστάτου των Αιγιαλέων οργανωτών, αλλά και τις ευλογίες σύγχρονων αγωνιστών ερημιτών Αγιορειτών Πατέρων και Γερόντων.

Το πρόγραμμα έχει ως εξής :

Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

& ΝΕΑΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΤΟ 666

ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ -ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - ΨΥΧΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Ομιλητές : Γέρων π.Σάββας Λαυριώτης

Άγγελος Πιλάτης - εκπρόσωπος ΙΝΚΑ-ΓΟΚΕ

Η ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΩΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΩΣ ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ομιλητής :Μοναχός π. Επιφάνιος Καψαλιώτης

ΠΟΙΑ Η ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Ομιλητής :Ιερομόναχος π.Χαρίτων Καρεώτης

• Θα ακολουθήσουν ερωτήσεις και απαντήσεις με το κοινό

ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ:

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

INKA-ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΑΞΗ «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ»

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ - 6944335193