ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΣΤΑΖΕΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

''Αυτός ο διάλογος ''αγάπης'' στάζει προδοσία.

Και στο όνομα αυτής,εκμαυλίζεται το δόγμα, αφαιρούνται οι κανόνες, 

απενεργοποιείται πλήρως το Πηδάλιο, αποδομούνται δια παντός Πατερικές εντολές 

και νουθεσίες, αλλάζει πλέον εμφάνιση και υφή αυτή η Ορθοδοξία, που πλέον 

πρέπει να λέγεται ''νεορθοδοξία,'' 

αφού πλέον δεν ποιεί την Αλήθεια και δεν κομίζει την Ορθότητα.

Ο διάλογος 

αυτής της ψεύτικης αγάπης είναι ο ορισμός της Προδοσίας, ένα θέατρο σκιών,

που απαρτίζουν το φιλοθεάμον κοινό, αποστασιοποιημένοι, ανενημέρωτοι και αδιάφορα εκφρασμένοι άνθρωποι.

Άνθρωποι,

που τυφλά θωρούν μόνο την παγκοσμιοποίηση του κόσμου,

παραβλέποντας ακούσια την παγκοσμιοποίηση αυτών των θρησκειών.

Είμαστε όλοι ιδανικοί αυτόχειρες της Πίστης, ιδανικοί και ανάξιοι εραστές αυτού του ''διάβολου'' κόσμου,

που αρχίζει σιγά να ξεπροβάλλει στην γωνία...''

 Γ. Α.

 

 

Φτάσαμε λοιπόν στα Ιεροσόλυμα, για να δούμε και πάλι, μετά από πενήντα χρόνια,

δύο αιρετικούς ψευδοποιμένες να προσκυνούν τον Πανάγιο Τάφο,

όπως ακριβώς και ο Ιούδας έδωσε το φιλί της Προδοσίας στον Χριστό μας στον Κήπο της Γεσθημανή.

Ακόμη και τον Τάφο εσύλησαν οι επί γνώσει σταυρωτές Του και συμπροσευχήθηκαν

 υποκρινόμενοι τους εντολοδόχους, κοσμοκράτορες σωτήρες του έσχατου κόσμου τούτου.

Ο εξ ''ορθοδόξων'' οικουμενιστής κανονομάχος εξεθείασε πάλι τον προκάτοχό του Αθηναγόρα,[1]

 ο οποίος άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για την ένωση, αφαιρώντας τα αναθέματα,

[2]κανόνες δηλαδή της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου,που θέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες μας το 787 μ.χ.

Έτσι ο Πάπας κατέστη και πάλι ''αδελφός'' και,ως εκ τούτου ο διάλογος της Προδοσίας ήταν έτοιμος ν' αρχίσει.

Τί λέει εις κανόνας,

που αφαιρέθηκε από τα βέβηλα χέρια ενός αποδεδειγμένα, μασόνου ψευδοπατριάρχη [3].

''Κἂν ἡμεῖς, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν, παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. 

Τούτων οὖν οὕτως ὄντων, καί διαμαρτυρουμένων ἡμῖν, ἀγαλλιώμενοι ἐπ’ αὐτοῖς,

 ὡς εἴ τις εὕροι σκῦλα πολλά, ἀσπασίως τούς θείους κανόνας ἐνστερνιζόμεθα, 

καί ὁλόκληρον τήν αὐτῶν διαταγήν καί ἀσάλευτον κρατύνομεν, τῶν ἐκτεθέντων 

ὑπό τῶν ἁγίων σαλπίγγων τοῦ Πνεύματος, τῶν πανευφήμων Ἀποστόλων, 

τῶν τε ἕξ ἁγίων οἰκουμενικῶν συνόδων, καί τῶν τοπικῶς συναθροισθεισῶν 

ἐπί ἐκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, καί τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.

 

Ἐξ ἐνὸς γὰρ ἅπαντες καὶ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες, ὥρισαν τὰ συμφέροντα. Καὶ οὕς μὲν τῷ ἀναθέματι παραπέμπουσι, καὶ ἡμεῖς ἀναθεματίζομεν.οὕς δέ τῇ καθαιρέσει, καὶ ἡμεῖς καθαιροῦμεν.οὓς δὲ τῷ ἀφορισμῷ, καὶ ἡμεῖς ἀφορίζομε.οὓς δὲ ἐπιτιμίῳ παραδιδόασι, καὶ ἡμεῖς ὠσαύτως ὑποβάλλομεν.''Οι σημερινοί κανονομάχοι της Ορθοδοξίας είναι αυτοί,οι παναίρετοι Οικουμενιστές,που οσονούπω φτάνουν και στο κοινό ποτήριο,ασχέτως,αν η ένωση έχει ήδη επιτευχθεί.Αφαίρεσαν τους αφοριστικούς κανόνες,ως σωτήριες επιβολές για τους μετανοημένους αιρετικούς ψευδοποιμένες,δημιούργησαν νεοπατερικές αντιλήψεις ενάντια στις Πατερικές παρακαταθήκες των Αγίων,''πέρασαν'' επικοινωνιακά στο ποίμνιο την τεκτονική ιδεοληψία της αδιάκριτης εν Χριστώ αγάπης,αγιοποίησαν ακόμη και τέκτονες Αγίους [4] και προελαύνουν πλέον προς τον παγκόσμιο χριστιανισμό και έπειτα προς την παγκόσμια θρησκεία.Η σύγχρονη Ιστορία τοῦ Οικουμενικού Πατριαρχείου,ιδιαίτερα ἀπὸ τὸ 1948 μέχρι σήμερα, είναι γραμμένη μὲ πολλὲς σελίδες οικουμενιστικής δραστηριότητας.Ο εκάστοτε οικοδεσπότης του πατριαρχικού οίκου ηγείτο προσπαθειών ενώσεως των μη δυναμένων νὰ ενωθούν.Τὸ Μάτι τοῦ Πατριαρχείου,σταθερὰ στραμμένο πρὸς τους ετεροδόξους χώρους,απεμπολούσε τις αλήθειες τῆς Ορθοδοξίας προς χάριν μιας εκκοσμικευμένης χριστιανοσύνης,αποξενωμένης βέβαια ἀπὸ τὴν ικμάδα τῶν αυθεντικών ευαγγελικών καὶ πατερικών αληθειών.Ιδιαίτερα ο σημερινὸς ''οικοδεσπότης'' τοῦ σβησμένου Φαναρίου ἔδειξε μεγάλη κινητικότητα στοὺς ετεροδόξους χώρους καὶ συμμετείχε σὲ ετερόδοξες λειτουργικὲς πράξεις.Τὸ κορυφαίο γεγονός,όμως,που ἐσχάτως κατέγραψε την έντονη αποδόμηση των Ιερών Κανόνων από μέρους τοῦ Βαρθολομαίου,ήταν ἡ συλλειτουργία με τον Πάπα, κατὰ τὴν θρονικὴ εορτὴ τοῦ Πατριαρχείου τὴν 30η Νοεμβρίου 2006. Την ημέρα εκείνη, απὸ τον εξώστη τοῦ Πατριαρχείου –μὲ δεμένα τα χέρια του μὲ τον Πάπα– διαδήλωσαν αμφότεροι την κοινὴ αποφασή τους να ενωθούν με τον Παπισμό.[5] Σὲ γενικὲς γραμμές,η κορυφὴ τῆς ''Ορθοδοξίας'',μὲ τα πολλὰ καὶ γνωστὰ σε όλους οικουμενιστικά της ανοίγματα,έδωσε τὸ θάρρος σὲ πολλοὺς κληρικοὺς καὶ λαικοὺς οικουμενιστὲς να προχωροῦν σὲ πράξεις Αποδόμησης καὶ Προδοσίας των Αληθειών της Ορθοδοξίας και δη τών Οικουμενικών Συνόδων.''Ἡ ένωση τοῦ Πατριαρχείου μὲ τὸν Παπισμὸ θὰ γίνει ὁπωσδήποτε.Καί, κάποια στιγμή, ὁ ὀρθόδοξος κόσμος,ποὺ ἀγνοεῖ τὴν πραγματικότητα, ἢ ἐκεῖνοι ποὺ νομίζουν,ὅτι ἡ ἕνωση αὐτὴ δὲν πρόκειται,νὰ πραγματοποιηθεῖ,θὰ ἐκπλαγοῦν.Τὸ θέμα τῆς πραγματοποιήσεως αὐτῆς ἔχει ἤδη «κλειδώσει», πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια, στὸν γνωστὸ διάλογο μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ παπικῶν στὴν Ραβέννα τῆς Ἰταλίας,'' έλεγε από του βήματος ο μακαριστός θεολόγος κ.Ιωάννης Κορναράκης.Η άκριτη αγαπολογία πλέον έχει εγκατασταθεί ως επικοινωνιακό μήνυμα στις καρδιές των πολλών,που αγνοώντας βασικές Χριστολογικές εντολές και Πατερικές διδασκαλίες,δέχονται apriori κάθε νεωτεριστικής μορφής, αντίληψη.Τί έλεγε ο πατριάρχης Αθηναγόρας...''...δι’ αυτό εγώ προτιμώ τον διάλογο της αγάπης.Να αγαπηθούμε!Και τι γίνεται σήμερα; Πνεύμα μέγα αγάπης εξαπλώνεται υπέρ τους Χριστιανούς Ανατολής και Δύσεως. Ήδη αγαπώμεθα. Ο Πάπας το είπε :απέκτησα έναν αδελφόν και του λέγω σ’ αγαπώ! Το είπα και εγώ: Απέκτησα έναν αδελφό και του είπα σ’ αγαπώ! Πότε θα έλθη αυτό το πράγμα; Ο Κύριος, το ξέρει. Δεν το ξέρομε. Αλλά εκείνο το οποίο ξεύρω, είναι ότι θα έλθει. Πιστεύω, ότι θα έλθη. Διότι δεν είναι δυνατόν να μη έλθη, διότι ήδη έρχεται. Διότι ήδη εις την Αμερικήν μεταλαμβάνετε πολλούς από το Άγιον Ποτήριον και καλά κάνετε! Και εγώ εδώ, όταν έρχονται Καθολικοί ή Προτεστάνται και ζητούν να μεταλάβουν,τους προσφέρω το Άγιον Ποτήριον!Και εις την Ρώμη το ίδιο γίνεται και εις την Αγγλίαν και εις την Γαλλίαν. Ήδη έρχεται μοναχό του. Αλλά δεν κάνει να έλθει από τους λαϊκούς και από τους ιερείς. Πρέπει να είναι σύμφωνος και η Ιεραρχία και η Θεολογία.Γι’ αυτό λοιπόν προσπαθούμε να έχωμεν και θεολόγους μαζί, δια να έλθει αυτό το μεγάλο γεγονός, του Παγχριστιανισμού. Και μαζί με αυτό το μεγάλο γεγονός, θα έλθει μίαν ημέραν το όνειρόν μας της Πανανθρωπότητος».''[6]...Όλα αυτά τα...επιεικώς ακατάληπτα λόγια...διά στόματος πατριάρχη Αθηναγόρα...Έτσι η παγκόσμια θρησκεία προχωρεί ακάθεκτη και ανυπέρβλητα ανοιχτή,εκμεταλλευόμενη βεβαίως την διεθνή Αποστασία,που είναι ο κρυμμένος άσσος στα μανίκια των ξυρισμένων και κοντοκουρεμένων πλέον,ευρωπαίων και όχι μόνο Μητροπολιτών.Και στο Ελλαδικό χώρο,τί γίνεται;Άκρα του τάφου σιωπή!Οι Ορθόδοξοι του Πατρίου Ημερολογίου αποτειχίσθηκαν με την καινοτομία της ημερολογιακής αλλαγής,που επαληθευμένα σήμερα ήταν η πρώτη έκφανση του Οικουμενισμού στην χώρα μας,κάποιοι ολίγοι ιερείς αποτειχίσθηκαν σωτήρια από την αίρεση και κάποιοι αντιοικουμενιστές ιερείς αντιοικουμενίζουν λεκτικά,αλλά κοινωνούν οικουμενιστικά....

Πού είναι οι φωνές διαμαρτυρίας να κόψουν το μνημόσυνο ενός προδοτικά 

πλέον εκπεσσόμενου και ανορθόδοξου ψευδοπατριάρχη;

Πού οι Αγιορείτες να επαναλάβουν αυτά,που έκαναν το 1965;

Γιατι και τηλεοράσεις έχουν και υπολογιστές έχουν και email στέλνουν 

και στο Facebook είναι συνδεδεμένοι και λογαριασμούς στην Google διαθέτουν,

για να μαθαίνουν τα νέα του κόσμου.

Δεν βλέπει κανείς τον ερχομό του αντίχριστου μιάσματος,

δρομολογημένος επιτυχώς από τους σημερινούς δούλους,του εντολοδόχου, πτωτικού και αλλόδοξου Φαναρίου;

Αυτός ο διάλογος ''αγάπης'' στάζει προδοσία.

Και στο όνομα αυτής,εκμαυλίζεται το δόγμα,αφαιρούνται κανόνες,απενεργοποιείται πλήρως το Πηδάλιο,

αποδομούνται δια παντός Πατερικές εντολές και νουθεσίες,αλλάζει πλέον 

εμφάνιση και υφή αυτή η Ορθοδοξία,που πλέον πρέπει,να λέγεται ''νεορθοδοξία'',

 αφού πλέον δεν ποιεί την Αλήθεια και δεν κομίζει την Ορθότητα.

Ο διάλογος αυτής της ψεύτικης αγάπης είναι ο ορισμός της Προδοσίας,

ένα θέατρο σκιών,που απαρτίζουν το φιλοθεάμον κοινό,

αποστασιοποιημένοι,ανενημέρωτοι και αδιάφοροι άνθρωποι.

Άνθρωποι,που τυφλά θωρούν μόνο την παγκοσμιοποίηση του κόσμου,

παραβλέποντας ακούσια την παγκοσμιοποίηση της θρησκείας.

Είμαστε όλοι ιδανικοί αυτόχειρες της Πίστης,ιδανικοί και ανάξιοι εραστές

 αυτού του διάβολου κόσμου,που αρχίζει σιγά να ξεπροβάλλει στην γωνία.

Εύχεσθε και προσεύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

[1] Το 1965 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας και ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ προχώρησαν σε από κοινού άρση των αναθεμάτων του 1054. Στις 27 Νοεμβρίου 1965 στην Κωνσταντινούπολη, με εισήγηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα και με συντριπτική πλειοψηφία των Μητροπολιτών του Οικουμενικού Θρόνου, η Ιερά Σύνοδος αυτού σε ειδική τελετή άρει τις αποφάσεις του Πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριου. 

[2] Βάσει, λοιπόν, και αυτών των αυθεντικών κανόνων:α) Όσοι δεν ασπάζονται και δεν ενστερνίζονται τους θείους κανόνες, δεν ακολουθούν τους Πατέρες των Συνόδων και κάπου χωλαίνουν.β) Όσοι δεν δέχονται, ότι θεσπίσθηκαν από τους Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων με το φωτισμό του Αγ. Πνεύματος, τ.ε. με τη θεία επιστασία, απιστούν ως προς την μαρτυρία -διδασκαλία των πατέρων - κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων.γ) Όσοι δεν δέχονται, ότι είναι από την επικύρωση τους αυτή βέβαιοι και ασφαλείς για τη θεραπεία ψυχών και την ιατρεία παθών, γίνονται πρόσκομμα στη σωτηρία των πιστών.δ) Όσοι παραχαράσσουν, ή αθετούν, ή δέχονται άλλους αντίθετους προς την αλήθειαν και την ορθότητα αυτών των κανόνων, νοθεύουν την αλήθεια και εκκλίνουν προς πλάνη και αίρεση, γιατί αντιτίθενται στους κανόνες.ε) Όσοι καινοτομούν ή επιχειρούν να ανατρέχουν κάποιον από αυτούς τους κανόνες, σαφώς είναι κανονομάχοι. 

[3] Αθανασίου Σακαρέλλου.''Το ότι ο Αθηναγόρας αλλαξοπίστησε και έγινε Ραββίνος, δεν είναι αποκύημα αρρωστημένης φαντασίας.Είναι ξεδιάντροπη ομολογία του ίδιου του Αθηναγόρα!Απίστευτη και όμως αληθινή! Η ομολογία αυτή είναι συγκλονιστικό «ντοκουμέντο».Είδε το φως της δημοσιότητας τον Οκτώβριο 2006.Εμείς λάβαμε γνώση μόλις τώρα.Μας το έστειλε το «Ορθόδοξο Κέντρο Πατερικών Μελετών "O άγιος Μάρκος ο Ευγενικός"» (www. orthodoxosagon. gr), που βρίσκεται στη Μεθώνη Πιερίας και διευθύνει ο Μάριος Πηλαβάκης, τον οποίο και ευχαριστούμε.Το «ντοκουμέντο» αυτό είναι η δήλωση του Αθηναγόρα, που έγινε σε εβραϊκή Συναγωγή της Νέας Υόρκης, στην οποία λέει:«Στην «Κέρκυρα, όπου έζησα κάποτε, λειτούργησα αρκετές φορές ως ραββίνος για τους Εβραίους φίλους μου»!!!Αν το γεγονός αυτό το είχε καταγγείλει οποιοσδήποτε άλλος, δεν θα το πιστεύαμε. Θα το θεωρούσαμε αδιανόητο και αδύνατο να γίνη,ακόμα και από τον Αθηναγόρα,για τον οποίο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Β (Χατζησταύρου) έγραψε:«Ο Αθηναγόρας ο Α ουδέν πρεσβεύει, εις ουδέν πιστεύει, ει μη μόνω εαυτώ δουλεύει και την αποθανάτισιν του ονόματός του επιδιώκει, έστω και κατά Ηρόστρατον δια της καταστροφής της Εκκλησίας» ! 

[4] Σε άρθρα του π.Τρικαμηνά,όπως και του θεολόγου Παναγιώτη Σημάτη υπάρχουν αποδείξεις,πως ο εθνομάρτυρας Χρυσόστομος Σμύρνης,ήταν από τους πρώτους φιλόδοξους οικουμενιστές και γνωστός Τέκτονας.Αυτά τα γνώριζε η Ιερά Σύνοδος και παρ' όλα αυτά τον αγιοποίησε...

[5] Σε άρθρο του Ιωάννη Κορναράκη περιγράφονται λεπτομερώς οι κινήσεις του Αθηναγόρα και του επιγόνου του Βαρθολομαίου.

[6] Πρωτοπρεσβυτέρου Άγγελου Αγγελακόπουλου,''Ο ΜΕΓΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΥΡΟΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ (ΜΕΡΟΣ Β΄).