ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΣΧΙΣΜΑΤΑ!




Συνεχίζεται η διαμάχη στους κόλπους της ορθόδοξης εκκλησίας, μετά την απόφαση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να εκκινήσει τις διεργασίες για τη δημιουργία αυτοκέφαλης Ουκρανικής Εκκλησίας. Την ανησυχία των τοπικών ορθόδοξων εκκλησιών έπειτα από τις πρόσφατες δράσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης στην Ουκρανία, μετέφερε ο αναπληρωτής επικεφαλής του τμήματος Διεθνών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UEC DECR), σύμφωνα με το Sputnik.


«Ξέρω ότι σ’ όλες τις τοπικές εκκλησίες επικρατεί ανησυχία για τις τελευταίες εξελίξεις, και θα ήθελα να πω ότι στην πραγματικότητα, αυτή η κατάσταση δεν ωφελεί κανέναν» τόνισε χαρακτηριστικά ο Ντανίλεβιτς. Κατά την άποψή του, οι ενέργειες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την ίδρυση αυτοκέφαλης εκκλησίας στην Ουκρανία, μπορούν να οδηγήσουν μόνο σε διάσπαση των σχέσεων ανάμεσα στις εκκλησίες. «Θα θρέψει το σχίσμα και όλοι θα χάσουν απ’ αυτή την εξέλιξη» έσπευσε να επαναλάβει. Ο εκπρόσωπος εξήγησε επίσης, ότι καμία τοπική εκκλησία δεν έχει αναγνωρίσει τις ουκρανικές εκκλησιαστικές οργανώσεις, οι οποίες εμπλέκονται στην υπόθεση. «Επειδή κανένας δεν θέλει να εμπλακεί σ’ αυτή τη σύγκρουση, δεν υπάρχει καμία πραγματική αναγνώριση» επεσήμανε χαρακτηριστικά.


Την Παρασκευή, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος όρισε δύο επισκοπικούς αντιπρόσωπους στο Κίεβο, στο πλαίσιο των διεργασιών για τη διαμόρφωση μιας αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία. Αυτή η απόφαση έγειρε την έντονη αντίδραση του Πατριαρχείου της Μόσχας, το οποίο έκανε λόγο για «εισβολή στην επικράτεια μιας άλλης τοπικής εκκλησίας». Παράλληλα, σε ένα δημοσίευμα με τίτλο ''H νύχτα του Βαρθολομαίου - Η Ουκρανία στα πρόθυρα θρησκευτικού πολέμου'' προχώρησε ρωσική εφημερίδα, δείχνοντας τη δυσαρέσκεια της Ρωσικής Εκκλησίας στις κινήσεις που αφορούν το Ουκρανικό ζήτημα. Ο τίτλος του κειμένου είναι από δημοσίευμα της ρωσικής εφημερίδας ‘Ιζβέστια» που έχει υπότιτλο «Πως ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως προκαλεί αιματοχυσία στο Κίεβο». Αναφέρει σχετικά: Όσο πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία τόσο μεγαλώνει η πιθανότητα μιας έντονης θρησκευτικής αντιπαράθεσης.


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, έστειλε δύο από τους εξάρχες του (εκπροσώπους του) στο Κίεβο και ανακοίνωσε τη χορήγηση του Αυτοκέφαλου. Όλα αυτά προκάλεσαν την οργή στη μεγαλύτερη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, γράφει το δημοσίευμα που προσθέτει ότι υπάρχουν πηγές που μιλούν για πιθανές θρησκευτικές συγκρούσεις. Στις αρχές Σεπτεμβρίου- συνεχίζει το δημοσίευμα- υπήρξαν αρκετά γεγονότα που έφεραν πιο κοντά μια πιθανή σύγκρουση στην Ουκρανία. Στο Συμβούλιο Επισκόπων της Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη αποφασίσθηκε ότι δεν ήταν υποχρεωμένη να συντονισθεί με άλλες εκκλησίες για την απονομή του Αυτοκέφαλου της Εκκλησίας στην Ουκρανία. Ο Βαρθολομαίος δήλωσε ότι αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να ξεπεράσει τις διαφωνίες «επειδή η Ρωσία ως υπεύθυνη για την παρούσα οδυνηρή κατάσταση στην Ουκρανία δεν είναι σε θέση να λύσει το πρόβλημα».


Ο διορισμός των εξάρχων μπερδεύει περαιτέρω την ήδη δύσκολη κατάσταση στην Ορθοδοξία της Ουκρανίας. Τώρα στη χώρα υπάρχουν αρκετές μεγάλες ενώσεις. Η μόνη κανονική οργάνωση είναι η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία διαθέτει 12 χιλιάδες ενορίες και 10 χιλιάδες κληρικούς. Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται σε επικοινωνία με το Πατριαρχείο της Μόσχας, αν και δεν υπάγεται διοικητικά, οικονομικά, πολιτικά. Αλλά και ένας συμβολικός δεσμός με τη Ρωσία προκαλεί εχθρότητα στους Ουκρανούς πολιτικούς. Ο κύριος αντίπαλος της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι το αυτοανακηρυχθέν Πατριαρχείο Κιέβου, που δημιουργήθηκε το 1992, το οποίο έχει 5 χιλιάδες ενορίες και 3,5 χιλιάδες κληρικούς. Το Πατριαρχείο Κιέβου δεν αναγνωρίζεται από τον Ορθόδοξο Κόσμο, αλλά στο Κίεβο πιστεύουν ότι στη βάση του πρέπει να δημιουργηθεί μια τοπική εκκλησία.


Το δημοσίευμα, επικαλούμενο ειδικούς στα εκκλησιαστικά θέματα, σημειώνει ότι σε περίπτωση που η τοπική εκκλησία στην οποία θα μετεξελιχθεί το Πατριαρχείο Κιέβου λάβει το αυτοκέφαλο από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως θα γίνει αιτία συγκρούσεων στη χώρα μεταξύ της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και αυτής που υποστηρίζεται από το σημερινό πολιτικό κατεστημένο της Ουκρανίας. Ξέχωρα από τις θρησκευτικές ή πολιτικές διαφορές των δύο εκκλησιών, υπάρχουν και τα οικονομικά συμφέροντα όπως, ναοί, μοναστήρια, ακίνητη περιουσία κλπ., σημειώνει μεταξύ άλλων το δημοσίευμα.



Εκ του ιστολογίου ''ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ''.
Επμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

1 σχόλιο:

Print Friendly and PDF