ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ





Ὁμιλία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Τριάδιτζα κ. Φωτίου 


στήν Θεία Λειτουργία τῆς Πανηγύρεως τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καί Ἰουστίνης


Φυλή Ἀττικῆς, 2/15-10-2018

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!

Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Καλλίνικε, 

Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι άγιοι Αρχιερείς,

Σεβαστοί Πατέρες και Μητέρες,

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές!


Δόξα τῇ μιᾷ Αγίᾳ, Ομοουσίᾳ, Ἀδιαιρέτῳ καί ζωοποιῷ Τριάδι νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων! Ας ευχαριστήσουμε τον Έναν Τρισυπόστατον Θεόν για την σημερινή πανήγυρη – πανήγυρη της πίστεώς μας εις Αυτόν, της αγάπης μας προς Αυτόν, πανήγυρη της ενότητός μας εις την αγίαν Εκκλησίαν Αυτού, πανήγυρη προς τιμήν των Αγίων Προστάτων της Ιεράς Μονής ταύτης – των Αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων Κυπριανού και Ιουστίνης.


Ας αγαλλιάσουμε και ας χαρούμε σήμερα για αυτήν την τριπλή πανήγυρη. Η πανήγυρη της ενότητος μεταξύ των Τοπικών Γνησίων Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ελλάδας και της Βουλγαρίας, η πανήγυρη της αγάπης μας εις τον Χριστόν μόλις στεφανώθηκε με το συλλείτουργο για την τέλεση της Αγίας Ευχαριστίας μαζί με αδελφούς μας από τις Εκκλησίες της Ρωσσικής Διασποράς και της Ρουμανίας. Αύτη η πανήγυρη είναι δώρο το οποίο ο Θεός μας χάρισε εύσπλαχνα. Αλλά αυτό το δώρο είναι συνάμα και καρπός της συνεργίας της χάριτος του Θεού και της ανθρωπίνης θελήσεώς μας. Ναι, στην πορεία προς αυτήν την πανήγυρη είχαμε δυσκολίες, δοκιμασίες. Ωστόσο οι τελευταίες εκπαίδευσαν την καλή θέλησή μας, στερέωσαν την υπομονή μας, ενδυνάμωσαν την αμοιβαία εμπιστοσύνη μας.


«Έλεος καί ἀλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη καί εἰρήνη κατεφίλησαν», λέει ο άγιος Ψαλμωδός (Ψαλμ. 84:11). Από εκεί ακριβώς αναβλύζει η χαρά της σημερινής πανηγυρήσεως – από τη νίκη της αληθείας και της αγάπης. Η αγάπη και η αλήθεια– εάν μπορώ να εκφραστώ με τέτοιο τρόπο – είναι ομοούσιες, αλληλοπεριχωρούνται. Η αγάπη ζει διαμέσου της αληθείας, η αλήθεια ζει διαμέσου της αγάπης. Εάν μπορούμε να μιλάμε για γλώσσα της αγάπης, αυτή η γλώσσα είναι η αλήθεια, και εάν μπορούμε να μιλάμε για γλώσσα της αληθείας, αυτή η γλώσσα είναι η αγάπη. Η αγάπη είναι ζωή της αληθείας, καρδιά της αληθείας. Στην αδιαίρετη ενότητά τους η αγάπη του Χριστού και η αλήθεια του Χριστού είναι η καρδιά και ο νους της Εκκλησίας ως θεανθρωπίνου οργανισμού.

Σήμερα το έλεος και η αλήθεια συναντιούνται, η δικαιοσύνη και η ειρήνη αγκαλιάζονται και απ΄αυτές ανατέλλει η χαρά της ενότητός μας με τον Σωτήρα μας, της ενότητός μας μεταξύ μας εις Αυτόν, εις το Άγιον Όνομά Του. Να είναι ευλογημένος ο Θεός ημών, ο Οποίος εποίησε την ημέραν ταύτην! Να είναι ευλογημένοι οι 'Αγιοι Μάρτυρες Κυπριανός και Ιουστίνη, οι οποίοι μας συγκέντρωσαν σήμερα στην Ιερά Μονή τους! Μέσα στην θυελλώδη θάλασσα του κόσμου τούτου, ανάμεσα στο χάος των διαιρέσεων και δελεασμών, να παραμείνουμε ενωμένοι στην αλήθεια του Χριστού και στην αγάπη του Χριστού! Να είναι η μαρτυρία των τεσσάρων τοπικών Γνησίων Ορθοδόξων Εκκλησιών μας ζωντανή και έμπρακτη μαρτυρία για την αλήθεια και την αγάπη, τις οποίες μας αποκάλυψε η ενσαρκωμένη Αλήθεια και η ενσαρκωμένη Αγάπη, ο Σωτήρας του κόσμου Χριστός!



Καλλινίκου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,

Αγαθαγγέλου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου και Πρωτοϊεράρχου Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Διασπορᾴ,

Βλασίου του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου και Μητροπολίτου Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών εν Ρουμανίᾳ.


ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ!

Αμήν.

Εκ της επισήμου ιστοσελίδας της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.
Τίτλος, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF