Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής.
Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας.
Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε
κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας
ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης.
Φιλοξενούσε
στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'',
δημοσίευε
-με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών''
και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'',
όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση.
Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε
υπό την μορφή
συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε
μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα.
Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον
στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός,
ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας
και
μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά
στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΙΔ' Μέρος
Εις το χθεσινόν άρθρον υποπέσαμεν εις μίαν σύγχυσιν ημερομηνιών εκ πλάνης και έχομεν την υποχρέωσιν να την διευκρινήσωμεν, πριν συνεχίσωμεν το σημερινόν άρθρον. Πρόκειται περί της ημερομηνίας, ην φέρει το δημοσιευθέν χθες υπ' αριθ. 70 έγγραφον του Μ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην. Το έγγραφον φέρει ημερομηνίαν 21/3 Ιανουαρίου 1924. Εξ επιστολής όμως ενός ''ορθοδόξου'', παρακολουθούντος την σειράν των άρθρων μας και εφιστώντος την προσοχήν ημών επί της ημερομηνίας ταύτης, αποσταλείσης δε ημίν χθες, δύναται να εξαχθή, ότι η ανωτέρω ημερομηνία 21/3 Ιανουαρίου είναι ενδεχομένως κατά το νέον ημερολόγιον (πολιτικόν).
Ήτοι εγράφη την 3 Ιανουαρίου 1924 (ήτις συνέπιπτε με την 21 Δ/βρίου 1923). Επομένως, αφού η απόφασις της Ιεραρχίας της Ελλάδος περί της προσαρμογής του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου προς το Πολιτικόν (νέον) εγένετο την 27 Δ/βρίου 1923 κατά το νέον ημερολόγιον, το έγγραφον του Αρχιεπισκόπου Αθηνών προς τον Οικουμ. Πατριάρχην θα εστάλη πράγματι μετά την λήψιν αποφάσεως υπό της Ι. Συνόδου της Ιεραρχίας και διά τούτο, ομιλεί περί ειλημμένης ήδη αποφάσεως αυτής.
Πάντως η σύγχυσις προέρχεται εκ του ότι, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών δεν εδημοσίευσεν -άγνωστον διατι- εις το Εκκλησιαστικόν περιοδικόν ''Εκκλησία'' το έγγραφόν του τούτον, ούτε αλλού, ούτε το παρουσίασεν στην Ιεραρχίαν, ενώ εις το περιοδικόν ''Εκκλησία'' εδημοσίευσε τα άλλα ανταλαγένεια έγγραφα, και δη την απάντησιν του Οικουμενικού Πατριάρχου εις το ανωτέρω έγγραφον του Αρχιεπισκόπου Αθηνών.
Εδημοσίευσεν απλώς ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και διά της εγκυκλίου του και δι' άλλων εντύπων, ότι έγραψε προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και προς πάσας τας Αυτοκεφάλους Εκκλησίας, προτείνων συγκρότησιν νέας διασκέψεως. Ενώ, ως φαίνεται εκ του ανωτέρω εγγράφου, η πρότασις περί διασκέψεως είναι δευτερεύουσα. Το έγγραφον δε εστάλη κυρίως και πρωτίστως, ίνα δηλώση, ότι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλάδος έλαβεν ήδη την απόφασιν να προσαρμόση το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον προς το Πολιτικόν και συγχόνως να προτείνη, ως μέσην λύσιν, αυτήν ην και απεδέχθη η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, δηλαδή να εφαρμοσθή μεν το Εκκλησιαστικόν, να μείνει δε μόνον το Πάσχα και αι εξ' αυτού κινηταί εορταί κατά το Παλαιόν Ημερολόγιον.
Πάντως είναι ανεπίδεκτον αμφιβολίας και αμφισβητήσεως, ότι ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν διεβίβασεν πιστώς την απόφασιν της Ιεραρχίας της Ελλάδος (ήτις εξήρτησε την αφομοίωσιν του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου προς το Πολιτικόν, εκ της συνεννοήσεως και της αποδοχής όλων των Εκκλησιών) και την απόφασιν αυτήν της Ιεραρχίας δεν ετήρησεν, αλλ' εν ονόματι αυτής, εφήρμοσε μονομερώς, μόνον μετά του Οικουμ. Πατριαρχείου, άνευ της συγκαταθέσεως των λοιπών Εκκλησιών το νέον Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον, υπερβάς ούτω τα όρια της εντολής του. Εις τω ανωτέρω υπ' αριθ. 70 έγγραφον του Αρχιεπισκόπου Αθηνών προς το Οικουμ. Πατριαρχείον, τούτο απήντησε διά του υπ. αριθ. 221 εγγράφου, φέροντος ημερομηνίαν 28 Ιανουαρίου 1924, όπερ έχει ως εξής:
Αριθ. Πρωτ. 221.
Μακαριώτατε,
Ληφθείσα μετά της προσηκούσης ανεγνώσθη προσοχής, η από 3 λήγοντος μηνός επιστολή της Υμετέρας Μακαριότητος, εν η ανακοινοί την υπό της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ληφθείσαν απόφασιν και διατυπωθείσαν πρότασιν και παράκλησιν περί του ημερολογίου. Η Αδελφή Εκκλησία της Ελλάδος γιγνώσκει ήδη, εξ' όσων εν καιρώ απεστάλησαν αυτή κατά την ανακοίνωσιν των αποφάσεων του Πανορθοδόξου Συνεδρίου, οπόσον η καθ' ημάς Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εμερίμνησεν ευθύς εξ' αρχής περί της οιον τε, ταχείας διευθετήσεως του ζητήματος του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου χάριν του γενικού συμφέροντος των Ορθοδόξων Εκκλησιών και Λαών΄
μετά την υπό πάντων σχεδόν των Ορθοδόξων Κρατών παραδοχήν εν ταις πολιτικαίς και κοινωνικαίς σχέσεσι, του εν χρήσει παρά τους λοιπούς πεπολιτισμένους Λαούς νέου Ημερολογίου και, πως διά την επείγουσαν ανάγκην συνήργησε μεν εν τω Πανορθοδόξω Συνεδρίου, υπέρ της εφαρμογής και του εορτολογίου προς το αποδεκτόν γενόμενον νέον ημερολόγιον, απεδέξατο δε και επικύρωσεν όσον γε αφεώρα, εις αυτήν διά τακτικής συνοδικής αποφάσεως, την γνώμην και πρότασιν του Συνεδρίου, ενήργησε δε εγκαίρως και ό,τι ην ανατεθειμένον αυτή προς ταχείαν υπό πασών των αδελφών εκκλησιών γνώσιν των αποφάσεων του Πανορθοδόξου Συνεδρίου και δήλωσιν της επισήμου γνώμης και αυτών διά της εν συμφωνία από κοινού και σύγχρονον εφαρμογήν του νέου ημερολογίου.
Δυστηχώς, η ορισθείσα έναρξις της εφαρμογής του νέου ημερολογίου κατά την 1ην Οκτωβρίου παρελθόντος έτους απεδείχθη εκ των πραγμάτων ανεπίτευκτος, διά την μη αποπεράτωσιν κατά το μεταξύ διάστημα εν πάσαις ταις αδελφαίς Εκκλησίαις της σχετικής προς το ζήτημα διασκέψεως και αποφάσεως, η και διά την μη υπό πάντων αποδοχήν των αποφάσεων του Πανορθοδόξου Συνεδρίου. Επειδή όμως, ως και εν τη επιστολή της Υμετέρας Μακαριότητας σημειούται, τυγχάνει δε άλλως τε και ευνόητον΄
η επί μακρόν εισέτι παράτασις της νυν ανωμαλίας, της χρήσεως δηλονούν δύο ταυτοχρόνως ημερολογίων παρά τοις ορθοδόξοις Λαοίς, εκτός των εν κοινωνικαίς σχέσεσιν αυξανομένων οσημέραι δυσχερειών, πολλήν αναμφιβόλων και την θρησκευτικήν και την εκκλησιαστικήν ζημίαν συνεπάγεται και απειλεί, η Μετριότης ημών μετά της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου, σπουδαίως και αύθις επί του ημερολογιακού ζητήματος διασκεψάμενοι και εις το δυνατόν εν τη παρούση των πραγμάτων καταστάσει αφορώντες, πρώτον μεν έγνωμεν αποδέξασθαι την υπό της αδελφής Εκκλησίας της Ελλάδος εισηγουμένην γνώμην, περί αποδοχής το γε νυν της αναφερομένης μέσης λύσεως,
ήτοι της εφαρμογής του νέου, διά πάσας τας ακινήτους εορτάς του ορθοδόξου εορτολογίου, πλην του Πάσχα και των μετ΄αυτού συνεδεμένων κινητών εορτών, μέχρι της οριστικής από κοινής γνώμης και αποφάσεως διευθετήσεως και του ζητήματος του Πασχαλίου, είτα δε και εις την ταχίστην εκτέλεσιν διά την επείγουσαν ήδη πολλαχού ανάγκην, συντελούντες προήχθημεν ορίσας και προτείνομεν προς αποδοχήν, ως ημέραν κοινής υπό πασών των αδελφών Εκκλησιών εφαρμογής του νέου Ημερολογίου την δεκάτην του μηνός Μαρτίου, του αρξαμένου 1924 έτους εισηγούμενοι,
όπως αύτη εν πάσαις ταις αδελφαίς Ορθοδόξοις Εκκλησίαις λογισθή και ονομασθή και εωρτασθή, ως 23 Μαρτίου του ημετέρου Εορτολογίου, των μεταξύ της 10ης και 23 ακινήτων εορτών, διά το παρόν έτος εορταζομένων κατά τα εν ταις αποφάσεσι του Πανορθοδόξου Συνεδρίου υποδεικνυόμενα.
Προκειμένου δε περί του Αγίου Πάσχα και των μετ΄αυτού συνδεδεμένων κινητών εορτών, αύται μέχρι της οριστικής και του σημείου τούτου διαρρυθμίσεως ενεκρίναμεν και ημείς, ίνα φυλάττωσι το γε νυν την κατά τα άχρι τούδε Πασχάλιον θέσιν αυτών εν τω εορτολογίω, απλώς αυξανομένων κατά 13 των ημερομηνιών κατά το παλαιόν ημερολόγιον, των υπολελογισμένων ημερών του εορτασμού αυτών και σημειουμένων τοιουτοτρόπως και των κινητών εορτών κατά το νέον ημερολόγιον, προς προφυλακτικήν από της συγχύσεως.
Ταύτα ουν τα ούτω υφ' ημών συνοδικώς, εξ' αφορμής της προτάσεως και παρακλήσεως της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδος εγκριθέντα και αποφασισθέντα, γνωρίζοντες εις απάντησιν διά της παρούσης αδελφικής ημών επιστολής και πληροφορούντες, ότι ταυτοχρόνως, ότι σχετικήν ανακοίνωσιν ποιούμεθα και προς πάσας εν γένει τας αδελφάς Εκκλησίας, παρακαλούμεν την Υμ. Μακαριότητα, όπως το γ' επ' Αυτή, ως οίον τε τάχιστα διά τηλεγραφήματος αυτής γνωρίση ημίν, την γνώμην και την τελειωτικήν συναίνεσιν της αδελφής εκκλησίας της Ελλάδος προς έναρξιν της εφαρμογής από της 10ης του προσεχούς Μαρτίου,
ου μη ο αλλά και είπου νομίζη πρόσφορον ενεργήση, ίνα και υπό άλλων αδελφών εκκλησιών, όμοια εξενεχθή απόφασις και ταχέως φθάση προς ημάς Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΔΗΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΑΙΣΕΩΣ ΑΥΤΩΝ. Επί τούτοις και αύθις εν Κυρίω κατασπαζόμενοι αυτήν διατελούμεν μετ' αγάπης αδελφικής.
1924 Ιανουαρίου 28
της Υμετέρας Σεβάσμιας Μακαριώτητος
αγαπητός εν Χριστώ αδελφός και όλως πρόθυμος
+ Ο Κωνσταντινουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Ποία τα συμπεράσματα εκ της απαντήσεως ταύτης του Οικουμενικού Πατριάρχου και, τι ενήργησε μετ' αυτήν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, θα ίδωμεν εις το επόμενον άρθρον.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
την Κυριακή 18 Μαρτίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.932, σελ. 1η.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου