ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ



Ένα πολὺ λεπτὸ θέμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι τὸ θέμα τῶν λογισμῶν καὶ τῆς ἐξομολογήσεως αὐτῶν. ῎Απειρος ὁ πιστὸς στὸν ἀόρατο πόλεμο, ὅταν μάλιστα τρέφεται μὲ εὐσεβιστικὰ προϊόντα δυτικῆς προελεύσεως καὶ ὄχι μὲ Πατερικὴ στερεὰ τροφή, ἀπελπίζεται μόλις τὸν πλημμυρίσουν οἱ λογισμοὶ βλασφημίας καὶ ἀπιστίας· οἱ λογισμοὶ πονηρίας καὶ μισαδελφείας· οἱ αἰσχροὶ καὶ φιλήδονοι λογισμοί. 


Οἱ ῞Αγιοι Πατέρες, πραγματικοὶ ἐπιστήμονες στὸ θέμα τῆς διακρίσεως καὶ ἰατρείας τῶν λογισμῶν, μᾶς καθοδηγοῦν ἀπλανῶς καὶ στὸ δύσκολο αὐτὸ θέμα. Γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ τρία γενικὰ εἴδη τῶν λογισμῶν, δηλαδὴ τῶν Βλασφήμων, τῶν Πονηρῶν, καὶ τῶν Αἰσχρῶν, θὰ πρέπει νὰ θεραπευθοῦν τὰ τρία μέρη τῆς ψυχῆς, ἀπ᾿ τὰ ὁποῖα ἀπορρέουν οἱ λογισμοὶ αὐτοί, δηλαδὴ τὸ Λογιστικό, τὸ Θυμικὸ καὶ τὸ ᾿Επιθυμητικό. 


Τὸ Λογιστικὸ θεραπεύεται μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ταπεινοφροσύνη· τὸ Θυμικὸ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον μας· τὸ ᾿Επιθυμητικὸ μὲ τὴν καθολικὴ ἐγκράτεια καὶ κακοπάθεια. Νὰ πῶς ὁ ῞Οσιος Μάξιμος ὁ ῾Ομολογητὴς μᾶς συμβουλεύει: «Τὸ θυμικὸν τῆς ψυχῆς ἀγάπῃ χαλίνωσον, καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸν αὐτῆς ἐγκρατείᾳ καταμάρανον, καὶ τὸ λογιστικὸν αὐτῆς προσευχῇ πτέρωσον, καὶ τὸ φῶς τοῦ νοῦ οὐκ ἀμαυροῦται ποτέ». 


Εν τούτοις, ἐπειδὴ εἴμεθα πνευματικὰ ἀδύνατοι, ὁ δὲ φθονερὸς Διάβολος μᾶς πολεμεῖ συνεχῶς, ἡ καρδιά μας γεμίζει θλῖψι, ταραχὴ καὶ ἀποθάρρυνσι. Τί θὰ γίνη; Μεγάλη παρηγορία στὴν περίπτωσι αὐτὴ θὰ βροῦμε στὴν ᾿Εξομολόγησι. Γονατισμένοι κάτω ἀπὸ τὸ ἱερὸ ἐπιτραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ, μὲ συντριβὴ καὶ αὐτομεμψία, ἂς τοῦ ἀποκαλύψουμε τὸ περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς μας. Δὲν ἐπισκεπτόμεθα τὸν Πνευματικὸ μόνο γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἀλλὰ καὶ προκειμένου νὰ στηριχθοῦμε στὸν ἀγῶνα μας. 


Μαζὶ μὲ τὴν θερμὴ προσευχή, τὴν περιφρόνησι τῶν κακῶν λογισμῶν καὶ τὴν αὐτομεμψία, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ χρησιμοποιοῦμε τὴν ἱερὰ ᾿Εξομολόγησι. ῞Ο,τι σπείρει καὶ φυτεύει ὁ Σατανᾶς μέσα στὴν καρδιά μας, τὸ ξερριζώνουμε καὶ καταστρέφουμε μὲ τὴν καθαρὰ ᾿Εξομολόγησι. 


῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης τῆς Κλίμακος λέγει, ὅτι τίποτε ἄλλο δὲν δίδει στοὺς λογισμοὺς — καὶ διὰ μέσου αὐτῶν στὰ ἀκάθαρτα πνεύματα — τόση δύναμι ἐναντίον μας, ὅσο τὸ νὰ παραμένουν κρυμμένοι καὶ ἀνεξομολόγητοι μέσα μας. Μάλιστα πολὺ χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ ἴδιος ῞Οσιος: «῞Ωσπερ τὰ ὠὰ ἐν κόλπῳ θαλπόμενα ζωογονοῦνται· οὕτως καὶ λογισμοὶ μὴ φανερούμενοι, εἰς ἔργα προβαίνουσι».


῎Ας μὴ ἐντρεπώμεθα λοιπόν, ὅταν μᾶς πολιορκοῦν οἱ ἐμπαθεῖς καὶ ἁμαρτωλοὶ λογισμοί, ἀλλ᾿ ἂς καταφεύγουμε στὸν Πνευματικό μας γιὰ νὰ βροῦμε παραμυθία καὶ ἐνίσχυσι. 




Εκ του περιοδικού ''Αγιος Κυπριανός'', αριθ. 146, Φεβρουάριος 1981, σελ. 5. 
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.



Μακαριστός Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός Α'


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF