ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΚΑ' ΜΕΡΟΣ)



Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. 

Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. 

Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε 

κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας 

ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. 

Φιλοξενούσε 

στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', 

δημοσίευε

 -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' 

και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', 

όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. 

Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε 

υπό την μορφή 

συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε

 μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. 

Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον 

στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, 

ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας 

και

μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά 

στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος




ΚΑ' Μέρος


Κατεδείξαμεν εις το χθεσινόν άρθρον, ποιαν κατέβαλε προσπάθειαν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, όπως αποκρύψη από την Ιεραρχίαν, την ριζικήν διαφωνίαν όλων των ορθοδόξων εκκλησιών, ως προς την εφαρμογήν του νέου εκκλησιαστικού ημερολογίου και τους σοβαρωτάτους λόγους, εις ους, η διαφωνία αύτη εστηρίζετο. 


Αφού κατά την συνεδρίασιν της Ιεραρχίας της 27 Δεκεμβρίου 1923, ότε ελήφθη και η απόφασις αυτής, δεν εξέθεσεν εις την Ιεραρχίαν τας λεπτομερείας της διαφωνίας ταύτης, ουδέ παρουσίασεν, ουδέ ανέγνωσε τας, ας είχε λάβει απαντήσεις παρά των άλλων Εκκλησιών, ιδία δε την απάντησιν του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και παρέστηκεν έκτοτε και ότι κατ΄ αρχήν όλαι αι Εκκλησίαι δέχονται την μεταβολήν, ήλθε διά της εγκυκλίου να ενισχύση την ιδέαν και την πεποίθησιν της Ιεραρχίας, ότι πάσαι αι Εκκλησίαι είναι σύμφωνοι σχεδόν και ότι μόνον ''λεπτομέρειαι τινες θα κανονισθώσιν εν συνεννοήσει μετά των λοιπών Εκκλησιών υπό της Ιεράς Συνόδου''. 


Δεν ηρκέσθη όμως εις την εγκύκλιον αυτού, την οποίαν εδημοσίευσε και εις τας εφημερίδας την 23 Μαρτίου 1924. Εξέδωκε και ανακοινωθέν εν ονόματι της Ιεράς Συνόδου - την οποίαν πλέον μη υπάρχουσαν εξεπροσώπει μόνος - δημοσιευθέν και τούτο την 23 Μαρτίου 1924, διά του οποίου ανακοινών εις τον λαόν τα της ενάρξεως της εφαρμογής του νέου εκκλησιαστικού ημερολογίου, προσεπάθησε να εμβάλη την ιδέαν και την πεποίθησιν και εις τον ελληνικόν λαόν και εις την Ιεραρχίαν, ότι επρόκειτο περί προτωβουλίας και αποφάσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος, την οποίαν εξηναγκάσθη να αποδεχθή το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. 


Εις ενίσχυσιν δε, του ότι τάχα το Οικουμενικόν Πατριαρχείον οιωνεί, επέβαλε την μεταβολήν εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος, ανέφερεν εις το ως άνω ανακοινωθέν της 23 Μαρτίου, ότι ''και δι' επισήμου γράμματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου από 8 Μαρτίου 1924 χρονολογουμένου, τούτο ανεκοίνωσε τη Ιερά Συνόδω, ότι από της Κυριακής 23 Μαρτίου εν Ημερολόγιον θα υπάρχη και εν τη Εκκλησία και εν τη Πολιτεία. 


Πρέπει να δημοσιεύσωμεν ενταύθα και το ανακοινωθέν τούτο, εκ του οποίου καταφοράται η πρόθεσις και η προσπάθεια να μη μάθη ο Λαός και ο Κλήρος την πραγματικήν αλήθειαν, ιδιαίτερα περί της διαφωνίας των λοιπών Εκκλησιών. Το ανακοινωθέν άρχεται ως εξής: 


''Η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος εξέδωκε το ακόλουθον ανακοινωθέν: Κατά την ΑΠΟΦΑΣΙΝ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ήτις και δι' επισήμου γράμματος αυτού χθες ληφθέντος και από 8 Μαρτίου ε. ε. χρονολογουμένου, ανεκοινώθη τη Ιερά Συνόδω από της σήμερον Κυριακής 23 Μαρτίου 1924, ότι εν ημερολόγιον θα υπάρχη και εν τη Εκκλησία και εν τη Πολιτεία. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ΑΠΟΔΕΧΘΕΙΣΑ την απόφασιν ταύτην, θέτει αυτήν εις εφαρμογήν προνοούσα περί της προλήψεως και της επικρατούσης συγχύσεως και ανωμαλίας ένεκα του διχασμού του ημερολογίου, εξ' ων ου σμικρά ζημία εγένετο εις τον θρησκευτικόν βίον του Ελληνικού Λαού (παρατίθεται ενταύθα το τετριμμένον και μοναδικόν επιχείρημα του ατόπου δήθεν του να προηγήται των Χριστουγέννων η εορτή του Νέου Έτους και καθορίζεται πότε θα εορτάσωμεν τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου και άλλαις εορτάς). 


Και εξακολουθεί το ανακοινωθέν: ''Το Πασχάλιον όμως της Ορθοδόξου Εκκλησίας, επειδή τούτο προήλθεν εξ αποφάσεως Οικουμενικής Συνόδου, μένει μετά την διόρθωσιν ταύτην του Ημερολογίου άθικτον και επαφίεται η επ' αυτού κρίσις εις την όλην Οικουμενικήν Εκκλησίαν... Εξ ονόματος της Ιεράς Συνόδου αποτελουμένης εκ της όλης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος βεβαιούμεν τον ευσεβή Ελληνικόν Λαόν, ότι η γενομένη αύτη διόρθωσις του Ημερολογίου, όχι μόνο σκόπιμος και ωφέλιμος ήτο, αλλά και ανταποκρίνεται εις την πολλαχόθεν εκδηλωθείσαν επιθυμίαν και ανάγκην αυτού και ουδέ καν προσκρούει, ούτε εις δόγμα, αλλ' ούτε εις κανόνα τινα της Εκκλησίας. 


Η ορθόδοξος Ιεραρχία είναι η μόνη ήτις εκ της αποστολής της, τα ωφέλιμα τω Θεώ κατεργάζεται΄ οποία απόφασις αυτής εις το καλώς νοούμενον συμφέρον της Εκκλησίας και της Πολιτείας αποβλέπει και συνεπώς, αι αποφάσεις αυτής εν πλήρη επιγνώσει ελήφθησαν και οι τα ενάντια διεκδικόντες, ουδόλως το συμφέρον του Ελληνικού λαού αγαπώσιν, αλλά το εναντίον επιδιώκουσι ζητούντες να καταρρίψωσι το γόητρον της κορυφής της εκκλησίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπερ, εάν εν ημέραις δυσχειμέρους την ιεράν της πίστεως παρακαταθήκην αμείωτον διεφύλαξε, πολλώ μάλλον πράττει τούτο εν τω αιώνι του πολιτισμού και της προόδου, όπου το πνεύμα του Χριστιανισμού εξαπλούται. 


Δεν ήτο δυνατόν βεβαίως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αι Εκκλησίαι της Ελλάδος και της Κύπρο, ίνα άλλας ομοδόξους εκκλησίας παραλίπωμεν να προβώσιν εις πράξιν προσκρούουσαν εις την ορθοδοξίαν. Ουδεμία παρ' ορθοδόξου εκκλησίας διαμαρτυρία ηκούσθη΄ μόνον αντιρρήσεις προβάλλονται ένεκα τυπικών λόγων, οίτινες θα αρθώσιν. Ο Μ. Πατριάρχης Ιεροσολύμων από του παρελθόντος ήδη θέρους εδήλωσεν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δύναται να διορθώση το ημερολόγιον. ''Εφ' όσον το Πασχάλιον μένει άθικτον, επαφιέμενον, ως είπομεν εις την κρίσιν της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας, και εφ' όσον η γενομένη διόρθωσις του Ιουλιανού Ημερολογίου δεν μεταβάλλει το Εκκλησιαστικόν αυτού μέρος, αλλά τουναντίον αποκαθιστά τας ακινήτους εορτάς εις πραγματικάς των ημερομηνίας,  η  ε ν ό τ η ς  τ ω ν  Ο ρ θ ο δ ό ξ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν   δ ε ν  π α ρ α β λ ά π τ ε τ α ι (!!!)''. 


Μελετάται δε, η συγκρότησις Συνόδου εν Ιεροσολύμοις προς οριστικόν διακανονισμόν του ζητήματος. Οι αναγνώσται, οι γνωρίζοντες ήδη εκ των προηγουμένων, ποιον αγώνα κατέβαλον τα πατριαρχεία και ιδία το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας διά του Φωτίου, διά να ανατρέψουν την μονομερή ταύτην απόφασιν της Εκκλησίας της Ελλάδος και διά να αποφύγουν την διάσπασιν της ενότητος της ορθοδοξίας, ας χαρακτηρισθούν, ως προσήκει την προσπάθειαν της Αρχιεπισκοπής Αθηνών να παραπλανήση Λαόν και Ιεραρχίαν διά των ανωτέρω αναληθών ανακοινώσεων και διά της αποκρύψεως της αλήθειας. 


Διατί δεν εξετέθη και εις την Ιεραρχίαν και εις τον Λαόν, η όλη αλήθεια; Διατί δεν ανεκοινώθη, ότι αντετίθεντο εις την γνώμην και την απόφασιν της Εκκλησίας της Ελλάδος  ό λ α ι  α ν ε ξ α ι ρ έ τ ω ς  α ι  ο ρ θ ό δ ο ξ ο ι  Ε κ κ λ η σ ί α ι; Διατί απεκρύβη ότι και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν έστεργε εις μονομερή μεταβολήν άνευ της συμφωνίας όλων των λοιπών Εκκλησιών και, διατί δεν εξετέθησαν οι λόγοι δι' ους το Πατριαρχείον τη επιβολή του υπουργείου των Εξωτερικών της Ελλάδος εξηναγκάσθη να αποδεχθή την φορτικήν πρότασιν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών; 


Τίνα σκοπόν είχε το ανακοινωθέν, ότι ''δεν ήτο δυνατόν βεβαίως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αι Εκκλησίαι της Ελλάδος και της Κύπρου, ίνα άλλας ομοδόξους Εκκλησίας παραλίπωμεν να προβώσιν εις πράξιν προσκρούουσαν εις την Ορθοδοξίαν'', ει μη να απατήση τον λαόν να πιστεύση, ότι όλαι αι ομόδοξοι Εκκλησίαι είναι σύμφωνοι; Και δεν είναι ψεύδος, ''ουδεμία παρ' ορθοδόξου Εκκλησίας διαμαρτυρία ηκούσθη'' και, ότι ''μόνον αντιρρήσεις προβάλλονται ένεκα τυπικών λόγων, οίτινες θα αρθώσι''; 


Δεν είναι απάτη, ότι συναινεί δήθεν και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων το γραφέν άλλης εξηγήσεως, ότι ''εδήλωσεν ούτος, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δύναται να διορθώση το Ημερολόγιον''; 


Δεν είναι ψεύδος, ότι ''η Ενότης των ορθοδόξων Εκκλησιών δεν παραβλάπτεται'' διά της διορθώσεως του Ιουλιανού ημερολογίου; Αυτή δε η προσπάθεια να αποκρυβή από τον Λαόν η αλήθεια και η βεβιασμένη ενέργεια να παραπτισθή ούτος δι' αναληθών πληροφοριών, ότι η απόφασις της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι τι πανορθόδοξον και Οικουμενικόν και ουδαμού απολύτως προσκρούει, δεν προδίδει κατάφωρον την ένοχον συνείδησιν της Αρχιεπισκοπής Αθηνών περί της ατόπου, αντικανονικής, αντορθοδόξου και αντιθρησκευτικής πράξεως αυτής; 


Θα ασχοληθώμεν όμως ειδικώτερον και εις τα επόμενα άρθρα περί του αντικανονικού της μονομερούς αποφάσεως ταύτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα ίδωμεν που προσκρούει, ποια ολέθρια αποτελέσματα έχει και, πως η σημερινή αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος παν άλλο ή αυστηρώς έχεται των παραδόσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.



Συνεχίζεται 



Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη 
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', 
την Δευτέρα 26 Μαρτίου 1928
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.940, σελ. 1η. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF