''Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τους φαλλούς και έκαναν οργιαστικές λατρείες, επειδή ήταν ειδωλολάτρες
(είχαν θρησκεία της γης και της γονιμότητας).
Εμείς είμαστε χριστιανοί και ξέρουμε ότι ο άνθρωπος έρχεται κοντά στο Θεό με τη σεμνότητα και την αγνότητα.
Δες το Χριστό, την Παναγία και τους αγίους μας – μοιάζουν καθόλου με καρναβαλιστές;
Σε κάποιο παλιό άρθρο είχε γραφτεί πως στην Πάτρα (την πόλη του Αγίου Ανδρέα, που όμως όλοι την ξέρουν
ως… καρναβαλούπολη) αυξάνονται οι εκτρώσεις την περίοδο μετά το μήνα του καρναβαλιού.
Διασκέδασε, τέλος, αδελφέ μου, σε παρακαλώ, χωρίς να ντύνεσαι διάβολος (!!) και χωρίς να κοροϊδεύεις
τα ιερά και τα όσια του λαού μας με τις μεταμφιέσεις και τις μιμήσεις σου''.
Τα αποκριάτικα έθιμα του Τριωδίου, όπως είναι πια γνωστό, δεν είναι χριστιανικά, αλλά προχριστιανικά και ειδωλολατρικά. Κατάγονται από τη δεισιδαιμονία των αρχαίων Ελλήνων (όχι των φιλοσόφων, αλλά των πιστών της αρχαίας θρησκείας) ότι, για να έρθει η καινούργια άνοιξη, πρέπει η "θεά Φύση" να γονιμοποιηθεί σεξουαλικά από τις αρσενικές θεότητες που ζουν στα σκοτεινά δάση και τις σπηλιές.
Οι "θεότητες" αυτές χαρακτηρίζονταν "δαιμόνια" (=κατώτεροι θεοί) και ήταν, υποτίθεται, ζωόμορφες. Ιδίως είχαν μορφές τράγων, επειδή οι τράγοι έχουν μεγάλη σεξουαλική δύναμη - αλλά και άλλων ζώων: οι σάτυροι π.χ., κατά την αρχαία μυθολογία, είχαν αφτιά, πόδια και γεννητικά όργανα... γαϊδάρου.
Έτσι, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ντύνονταν με προβιές (έπαιρναν δηλ. τη μορφή αυτών των αρσενικών και πρωτόγονων "θεοτήτων") και χοροπηδούσαν στα δάση για να τις προσκαλέσουν, να κάνουν το "γάμο" τους με τη θεά Φύση. Απ' τα τραγούδια αυτά (τις "ωδές των τράγων") εξελίχθηκε αργότερα το πραγματικά σπουδαίο θεατρικό είδος της τραγωδίας (τράγου ωδή).
Επειδή τα ειδωλολατρικά έθιμα παρέμειναν στους λαούς, κατά κανόνα, και μετά την αποδοχή του χριστιανισμού, παρέμεινε και αυτή η συνήθεια με τις μεταμφιέσεις. Γι' αυτό η παραδοσιακή ελληνική αποκριάτικη μεταμφίεση (το ελληνικό καρναβάλι) είναι τραγόμορφοι μασκαράδες ζωσμένοι με μεγάλες κουδούνες:
Η οργιαστική αυτή "λατρεία" (που δεν είναι πια λατρεία, αλλά παιχνίδι) δεν είναι συμπαθής στους παραδοσιακούς χριστιανούς, που -σοφά- δεν ξεχνούν ότι πρόκειται για πρόσκληση δαιμονίων... Όσο για το μοντέρνο εισαγόμενο καρναβάλι, σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με το ορθόδοξο πνεύμα του Τριωδίου. Είναι μάλλον ευκαιρία να ξεχνάμε το Θεό και να πέφτουμε στην αμαρτία, δήθεν "απελευθερωτικά"...
Ζούμε σε μια πόλη που καμαρώνει για το καρναβάλι της: διασκεδάζουμε, ασχολούμαστε με την προετοιμασία του σχεδόν ένα ολόκληρο χρόνο, η πόλη μας διαφημίζεται σ’ ολόκληρη την Ελλάδα και, επιπλέον, τονώνεται σημαντικά η τοπική μας οικονομία. Αρκετοί άνθρωποι ωστόσο ρωτάνε αν η Εκκλησία θεωρεί αμαρτία τη συμμετοχή των χριστιανών στο καρναβάλι. Βέβαια, αν πούμε «ναι», οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας, αντί να σκεφτούν ότι η Εκκλησία κάτι ξέρει και να προβληματιστούν, θ’ αρχίσουν να την κατηγορούν, ότι προσπαθεί να τους «απαγορεύσει να διασκεδάσουν».
Θα το πούμε λοιπόν διακριτικά, με αγάπη και σεβασμό προς κάθε «καρναβαλιστή», που πιθανόν δεν είναι μόνο «καρναβαλιστής», αλλά και χριστιανός: Διασκέδασε, αδελφέ μου, αλλά χωρίς να κάνεις λάθη, δηλ. χωρίς να κάνεις αμαρτίες. Δε μπορείς; Διασκέδασε χωρίς να κάνεις κατάχρηση στο αλκοόλ, γιατί κάθε χρόνο τη μέρα του καρναβαλιού μεταφέρονται στο νοσοκομείο δεκάδες μεθυσμένοι και, αν έλειπαν η Άμεση Δράση, το ΕΚΑΒ και οι εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού (άνθρωποι που θυσιάζουν τη μέρα τους και, αντί να την περάσουν με την οικογένειά τους ή να χαλαρώσουν παρακολουθώντας τις εκδηλώσεις, τρέχουν πάνω κάτω γεμάτοι άγχος για να «νταντεύουν» τους «διαλυμένους»), δυστυχώς σε κάθε καρναβάλι θα είχαμε νεκρούς λόγω μέθης – ή και από άλλες αιτίες.
Διασκέδασε χωρίς να εκπέμπεις χυδαία σεξουαλικότητα με το ντύσιμο, τις κινήσεις και τα λόγια σου. Μα, θα μου πεις, «αυτό είναι οι Απόκριες». Όχι. Οι Απόκριες είναι τρεις εβδομάδες, που μας οδηγούν στη Μεγάλη Σαρακοστή, και στην εκκλησία διαβάζουμε Ευαγγέλια που μιλάνε για την αμαρτία, τη μετάνοια και τη σωτηρία. Εμείς, πάμε καθόλου στην εκκλησία αυτές τις εβδομάδες; Αν όχι, κάνουμε «Απόκριες» ειδωλολατρικές, όχι χριστιανικές. Λες να χαίρεται μ’ αυτό ο Χριστός, που αυτές τις μέρες πηγαίνει να σταυρωθεί, για να μας σώσει; Το σώμα μου, που έχει πάνω του τη θεία χάρη του βαπτίσματος, του αγίου μύρου και της θείας κοινωνίας, είναι ιερό. Δεν είναι σωστό να το μετατρέπω σε βιτρίνα πορνογραφίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τους φαλλούς και έκαναν οργιαστικές λατρείες, επειδή ήταν ειδωλολάτρες (είχαν θρησκεία της γης και της γονιμότητας). Εμείς είμαστε χριστιανοί και ξέρουμε ότι ο άνθρωπος έρχεται κοντά στο Θεό με τη σεμνότητα και την αγνότητα. Δες το Χριστό, την Παναγία και τους αγίους μας – μοιάζουν καθόλου με καρναβαλιστές; Σε κάποιο παλιό άρθρο είχε γραφτεί πως στην Πάτρα (την πόλη του Αγίου Ανδρέα, που όμως όλοι την ξέρουν ως… καρναβαλούπολη) αυξάνονται οι εκτρώσεις την περίοδο μετά το μήνα του καρναβαλιού. Διασκέδασε, τέλος, αδελφέ μου, σε παρακαλώ, χωρίς να ντύνεσαι διάβολος (!!) και χωρίς να κοροϊδεύεις τα ιερά και τα όσια του λαού μας με τις μεταμφιέσεις και τις μιμήσεις σου.
Στο καρναβάλι του 2014 ήταν στημένο σε πλατεία της πόλης μας ένα «άρμα», που παρίστανε έναν ορθόδοξο μητροπολίτη με σκισμένο ράσο, από το οποίο φαίνονταν τα οπίσθιά του. Ομοίως κυκλοφορούσαν πολλοί μασκαράδες (μάλλον από άλλη πόλη) με ράσα και πετραχήλι (!) ορθόδοξου ιερέα, κάποιοι και με σταυρό κρεμασμένο στο στήθος. Ευχόμαστε ο Χριστός να τους αθωώσει λόγω αφέλειας…
Τους υπενθυμίζουμε μόνο ότι αυτά τα έκαναν κάποτε τα σκληρά αθεϊστικά καθεστώτα της Ρωσίας και της Ρουμανίας, για να ξεφτιλίσουν τους καταπιεσμένους χριστιανούς – και τώρα τα κάνουμε μόνοι μας, γελοιοποιώντας ό,τι πιο ιερό διαθέτει ο τόπος μας και ο κόσμος ολόκληρος: το ράσο και το πετραχήλι του παπά (βέβαια, ασφαλώς εκείνοι οι μεταμφιεσμένοι ούτε που ξέρουν τι είναι το πετραχήλι) και το Σταυρό του Χριστού, μπροστά στον οποίο τρέμουν οι δαίμονες. Υπόψιν, αδελφέ μου, ότι οι παλιότερες γενιές διασκέδαζαν τις Απόκριες (κάνοντας και τα λάθη τους), αλλά όλο το χρόνο πήγαιναν στην εκκλησία, προσεύχονταν, νήστευαν, μεταλάβαιναν, άναβαν το καντήλι τους, γιόρταζαν τους Αγίους και γενικά ζούσαν μια ζωή, όχι αναμάρτητη, αλλά με αρκετά ουσιαστική σχέση με το Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους μας. Αυτή η σχέση έδινε ποιότητα στη ζωή τους και τους έφερνε στον ουρανό.
Εμείς όλο το χρόνο αδιαφορούμε για τη σχέση μας με το Θεό, πηγαίνουμε στην εκκλησία από κοινωνική υποχρέωση ή δεν πηγαίνουμε ποτέ, ή ίσως και να κοροϊδεύουμε την εκκλησία και αυτούς που την παίρνουν στα σοβαρά… Δεν ξέρουμε, αλλά ούτε προσπαθούμε να μάθουμε τι είναι χριστιανική ζωή και πώς ο άνθρωπος πλησιάζει το Θεό και ενώνεται μαζί Του. Είμαστε βαφτισμένοι, αλλά ζούμε σχεδόν σαν αβάπτιστοι. Έλα λοιπόν, αδελφέ, στην εκκλησία, μάθε να ζεις χριστιανικά (κάνε την αρχή, ήρεμα, με μικρά βήματα, σα να πρωτομαθαίνεις να περπατάς) και τότε θα βρεις το δρόμο σου και θα λυθούν και οι απορίες σου για την αμαρτία και τη σωτηρία.
Αλλιώς δε θα καταλάβεις ποτέ το νόημα και την αληθινή ομορφιά της Αποκριάς, της Καθαρής Δευτέρας, της Σαρακοστής και της Ανάστασης. Καλή Σαρακοστή, και ελπίζουμε να τα πούμε κάποια Τετάρτη στην Προηγιασμένη και κάποια Παρασκευή στους Χαιρετισμούς. Γίνονται στο σπίτι σου (στην εκκλησία) και η πρόσκληση είναι ανοιχτή. Άλλωστε μια απ’ αυτές τις Κυριακές διαβάζουμε και την παραβολή του ασώτου, το πιο ελπιδοφόρο κάλεσμα του Χριστού προς τον καθένα μας (όλοι μας είμαστε άσωτοι, αλλά σώζονται εκείνοι που επιστρέφουν). Το ήξερες;
Απόσπασμα εκ του ιστολογίου ''RETHEMNOS.gr''.
Επμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου