«Σὲ προσκυνεῖν τὸν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης
καὶ Σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους Ἀνατολήν, Κύριε δόξα Σοι»
(Ἀπολυτίκιον Ἑορτῆς)
Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί, τέκνα ἀγαπητὰ ἐν Κυρίῳ τεχθέντι·
Η ΜΕΓΑΛΗ Ἑορτὴ τῶν Γενεθλίων τοῦ Χριστοῦ ἔφθασε καὶ πάλι γιὰ νὰ μᾶς μεταδώσει τὴν οὐράνια χαρὰ καὶ τὴν ὑπερκόσμια μελωδία της, νὰ μᾶς μεταγγίσει τὴν γλυκύτητά της, νὰ μᾶς ἐξευγενίσει, νὰ μᾶς ἁπαλύνει τὶς ψυχὲς καὶ νὰ μᾶς ἀνυψώσει. Ἔχουμε δὲ ἄμεση ἀνάγκη τῆς θείας ἐμπνεύσεώς της, διότι διερχόμαστε περίοδο μεγάλης δοκιμασίας καὶ κρίσεως ὁ κάθε ἕνας μας χωριστά, ὅπως καὶ ὅλη ἡ ἀνθρωπότης. Ἡ ὑπενθύμισις κάποιων οὐσιωδῶν ἀληθειῶν τῆς ἁγίας Πίστεώς μας, ἀποβλέπει θεία χάριτι στὴν κατὰ Θεὸν ἐνίσχυσή μας.
Στὸν παλαιὸ Ἰσραὴλ ψέγονται συχνὰ μὲ αὐστηρότητα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Προφῆτες καὶ τοὺς Δικαίους οἱ κακοὶ ποιμένες, πολιτικοὶ καὶ θρησκευτικοί, διότι τὰ πρόβατα, ὁ λαός, ἦταν τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτοὶ νόμιζαν ὅτι ἀνήκουν σὲ αὐτούς. Καὶ ἔτσι, ἀντὶ νὰ τὰ φροντίσουν θυσιαστικά, τὰ διεσκόρπιζαν καὶ τὰ ἐκδίωκαν μὲ τὴν βία καὶ τὴν καταπίεση ποὺ ἐφάρμοζαν.
Πρόκειται γιὰ διαχρονικὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο ἀπαντᾶνται καὶ στὴν ἐποχὴ τῆς Χάριτος. Τότε, πρὸ Χριστοῦ, ἡ λύση στὸ πρόβλημα ἦταν ἡ προσμονὴ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, Κυρίου καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος θὰ ἐπιτελοῦσε ἔργο συνάξεως καὶ ἐπαναφορᾶς τῶν διασκορπισμένων καὶ πονεμένων Προβάτων Του. Ὡς Ἀρχιποιμένας, γεμᾶτος στοργή, εἰρήνη καὶ ἀγάπη, ἔνδοξος καὶ συνάμα ταπεινός, θὰ ἐγκαθίδρυε τὴν Ἐκκλησία Του ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς Μάνδρα καὶ Κιβωτὸ Σωτηρίας.
Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας τὸν βλέπει ὡς «ράβδον ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται» (ια΄ 1) καὶ ὁ Προφήτης Ἱερεμίας διακηρύσσει μεγαλειωδῶς: «Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριος, καὶ ἀναστήσω τῷ Δαυῒδ ἀνατολὴν δικαίαν, καὶ βασιλεύσει βασιλεὺς καὶ συνήσει καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς» (κγ΄ 5). Ὁ ἐρχόμενος Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐμφανίζεται σὰν τὸν ἥλιο ποὺ ἀνατέλει, ὁ ὄντως Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, καὶ ὁρίζεται Βασιλεὺς αἰωνίου Βασιλείας. Αὐτὸς ἐνεργεῖ μὲ σύνεση καὶ σοφία, ἀντίθετα πρὸς τοὺς ἀσύνετους ἐγκόσμιους κυβερνῆτες.
Αὐτός, ὁ Ὁποῖος «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. στ΄ 2), δικάζει μὲ εὐθυκρισία καὶ ἀσκεῖ τὴν ὄντως Δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς. Σὲ πλήρη δὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἄδικους καὶ καταπιεστὲς ἄρχοντες, ὁ Χριστός μας φέρνει τὴν σωτήρια δικαιοσύνη, τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν εἰρήνη, διότι ἐλευθερώνει τοὺς καταδυναστευομένους ἀπὸ τὸν τύραννο διάβολο, τὸν ὁρκισμένο πραγματικὸ ἐχθρό μας.
Ὥστε ὁ νέος Λαὸς τοῦ Κυρίου νὰ ἀναφωνεῖ μὲ θεία εὐφροσύνη: «Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ’ ἡμῶν;» (Ρωμ. η΄ 31). Ἡ πηγὴ τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀληθείας, τῆς ψυχοσωματικῆς ὑγείας καὶ τῆς ἐλευθερίας μόνον στὸν Θεὸ ἀνευρίσκεται, στὸν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Σωτῆρα, Μεσσία καὶ Λυτρωτὴ ἡμῶν, τὴν ἐλπίδα «πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν».
Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·
Ἑορτάζουμε γεγονὸς μοναδικὸ καὶ ἐκπληκτικό: τὴν ταπεινὴ κάθοδο ἀπὸ τοὺς Οὐρανοὺς πρὸς ἐμᾶς τοὺς ταλαιπώρους, τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ὁ Ὁποῖος δημιούργησε τὰ πάντα ἐκ τοῦ μὴ ὄντως εἰς τὸ εἶναι. Καταδέχεται νὰ γίνει Βρέφος ὁ δοξασμένος καὶ ὑπερύμνητος, καὶ γεννᾶται ἀπὸ ταπεινή, ἀλλὰ Παναγία καὶ Ἀειπάρθενο Μητέρα. Ἀναδέχεται Πάθος καὶ Σταυρό, γιὰ νὰ μᾶς ἀφαρπάσει ἀπὸ τὰ ἄδικα χέρια τοῦ ὀλοθρευτοῦ διαβόλου, δίδοντάς μας δύναμη καὶ ἰσχὺ ἐναντίον του, γιὰ νὰ τὸν ἐμπαίζουμε καὶ καταπατοῦμε.
Ἀφοῦ τόσο μᾶς ἀγάπησε, εἶναι καὶ παραμένει «πᾶσαν ἡμέραν καὶ ὥραν», ὅπως βεβαιώνει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, βοηθός, ἀντιλήπτορας καὶ καταφυγή μας· ἐκτὸς καὶ ἄν Τὸν ἀπωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἐπειδὴ ἐπιλέγουμε τὴν ἐνέργεια τῶν παθῶν μας (βλ. Μεγάλη Κατήχησις, ΠΕ΄). Τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς λυγίσει ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν σὲ αὐτὴ τὴν ζωή, λυπηρά, ἄδικα, πιεστικὰ καὶ ἐπαχθῆ, ὅσο παραμένουμε ἑνωμένοι ἀδιάσπαστα, μέσῳ τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς, μὲ τὸ Παιδίον Νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.
Ὁ Κύριός μας δὲν ἐπηρεάζεται ἀπὸ ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση, θέσεις καὶ ἀξιώματα· βλέπει τὸ βάθος τῶν καρδιῶν καὶ ἐκφέρει πάντοτε τὴν δικαία κρίση. Καὶ μὲ θεία δικαιοσύνη θὰ κρίνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία Του, σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα καὶ τὶς ἐπιλογές τους.
Ἐδῶ στὴν γῆ, μέσα στὴν δίνη πρωτοφανῶν καταστάσεων καὶ δοκιμασιῶν στὶς ἡμέρες μας, ἀκόμη καὶ ἐμεῖς οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ χάνουμε μᾶλλον τὴν αἴσθηση τῶν ἀπείρων θείων δωρεῶν Του καὶ φαίνεται κάποτε νὰ πελαγοδρομοῦμε σὰν τοὺς μὴ ἔχοντας ἐλπίδα. Ὅμως, ποτὲ νὰ μὴν λησμονοῦμε τὸ Φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὅταν θὰ χαρίσει στοὺς ἐκλεκτοὺς δούλους Του –πρᾶγμα ποὺ ἤδη βέβαια κάνει ἀπ’ ἐντεῦθεν-, αὐτοὺς ποὺ θὰ παραμείνουν ἕως τέλους στὴν ὑπομονή Του, τὰ ὑπὲρ ἔννοιαν καὶ ἀκοὴν ἀκατάληπτα Δῶρα Του. Ἐμεῖς τοῦ δίνουμε τὰ ἐλάχιστα, καὶ Αὐτὸς ὁ Μεγαλόδωρος μᾶς δίνει τὰ μέγιστα!
Ἄν ἡ καρδιά μας εἶναι κατοικητήριό Του, Φάτνη Του, τότε ἡ θεία σύνεση καὶ ἡ σοφία Του θὰ κατευθύνει τὰ διαβήματά μας ἀπλανῶς καὶ θὰ μᾶς πλουτίζει ἐσωτερικῶς μὲ χαρά, ὑγεία, ἀλήθεια καὶ ἐλευθερία, ἀσχέτως τῶν ἐξωτερικῶν συνθηκῶν καὶ περιστάσεων. Διότι εἴμαστε καὶ θὰ παραμείνουμε μὲ τὸν μόνο καὶ μοναδικὸ Νικητή, Λυτρωτὴ καὶ Ἐλευθερωτή: μὲ τὸν Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος χαρίζει σὲ ὅσους ἐναποθέτουν ὅλη τὴν ἐλπίδα Τους σ’ Αὐτόν, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον.
Εἴθε δὲ νὰ καταστοῦμε ἄξιοι προσκυνητὲς τοῦ θείου Μεγαλείου Του καὶ νὰ Τὸν δοξάζουμε αἰωνίως μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων Του στὴν παναρμόνια δοξολογία τοῦ Οὐρανοῦ, στὴν αἰώνιο Βασιλεία Του!
Χριστὸς ἐτέχθη!
Ἅγια Χριστούγεννα 2021
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Καὶ τὰ Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου