Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 35-39.
Αυτό το βιβλίο γράφηκε από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Επίσκοπο Αχρίδας, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, σε ένα από τα πιο φρικτά στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων, στο Νταχάου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία (15 - 9 - 1944 έως 8 - 5 - 1945).
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ» ΜΕΡΟΣ 2ον

Ο Κύριος με δικαιοσύνη παιδαγωγεί τους ασεβείς, για την αιώνια σωτηρία τους

Και είπε ο Κύριος  διά του στόματος του προφήτου Ιερεμία: και είπεν ο Κύριος προς εμέ: Διότι αυτοί απηρνήθησαν και εγκατέλειπαν τον Νόμον μου, τον οποίον εγώ έδωκα ενώπιόν των. Διότι δεν ήκουσαν την φωνή των εντολών μου, αλλά επορεύθησαν σύμφωνα προς τας επιθυμίας της πονηράς των καρδίας, όπισθεν των ειδώλων, των οποίων την λατρείαν δίδαξαν εις αυτούς οι πατέρες των.

Διά τούτο αυτά λέγει Κύριος ο Θεός του ισραηλιτικού λαού: Ιδού εγώ θα δώσω εις αυτούς αντί άρτου θλίψεις και ανάγκας. Θα τους ποτίσω με κατάπικρον ύδωρ χολής (Ιερ. 9, 13-15). Άραγε εσείς έχετε δει αυτό που εγώ είδα στη χώρα μας; Γνώρισα έναν άνθρωπο ο οποίος παρέβη τις δέκα εντολές: Δεν πίστευε στο Θεό.

Λάτρευε τα είδωλα και τα προσκυνούσε σαν Θεό. Βλασφημούσε και έβριζε το όνομα του Θεού. Χτυπούσε τους γονείς του. Την Κυριακή δούλευε σαν να ήταν Δευτέρα. Σκότωσε έναν άνθρωπο. Μοίχευσε. Έκλεβε τούς φίλους του, τους εχθρούς του, τους συνεταίρους του, την εκκλησία και το κράτος.

Ψευδορκούσε στα δικαστήρια. Ζήλευε τους γείτονες του και επιθυμούσε σφοδρά να κάνει δική του την περιουσία τους. Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος καταπάτησε όλο τον παλαιό νόμο του Θεού. Έσπασε τις πλάκες του Μωϋσή και γονάτισε μπροστά στο χρυσό εβραϊκό μόσχο. 

Αδελφοί μου, κάθε φορά πού αναλογίζομαι τον άνθρωπο αυτό, αμέσως σκέφτομαι πως υπάρχει και άλλος ένας τέτοιος και άλλος ένας και άλλοι εκατό ίδιοι. Επιπλέον, πιστεύω, πως καθένας από εσάς θα ξέρει δεκάδες όμοιους τριγύρω του. Πού λοιπόν είναι το παράξενο;

Είναι παράξενο που ο Θεός μας εγκατέλειψε και μας παρέδωσε στον πιο άγριο λαό του κόσμου; Μάταιο είναι να λέμε πως όλοι μας δεν ήμασταν τέτοιου είδους άνθρωποι. Βεβαίως όχι. Αλλά και οι Ισραηλινοί δεν διέπραξαν όλοι μοιχεία με τις γυναίκες της γης Μαδιάμ, παρ' όλα αυτά θανατώθηκε όλος ό λαός, είκοσι τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι (Μωυσής Δ', 25). Θέλετε άλλο ένα παράδειγμα;

Όταν ο Ιησούς του Ναυή, κατέκτησε τη γη της Επαγγελίας, ένας και μόνον άνθρωπος αμάρτησε στην Ιεριχώ, κρύβοντας λάφυρα. Λόγω του αμαρτήματος ενός και μόνου άνθρωπου, σκοτώθηκαν την ίδια ήμερα τρεις χιλιάδες πολεμιστές (Ιησούς του Ναυή 7). Ακόμη ένα παράδειγμα:

Όταν οι Φιλισταίοι επέστρεψαν στους Ισραηλινούς την Κιβωτό της Διαθήκης, οι Ισραηλινοί χάρηκαν πολύ και εξαιτίας της χαράς τους και της περιέργειάς τους άνοιξαν την Κιβωτό και κοίταξαν μέσα. Εξαιτίας αυτής της αθέμιτης ενέργειας τους αμέσως χτυπήθηκαν από το χέρι του Κυρίου, και τιμωρήθηκαν όχι μόνο αυτοί, αλλά και άλλοι πολλοί, πενήντα χιλιάδες στο σύνολο (Σαμουήλ Α', 6, 19).

Γνωρίζετε πώς βούλιαξε το πλοίο του προφήτη Ιωνά με το πλήρωμά του; Βούλιαξε λόγω του σφάλματος ενός και μόνου ανθρώπου; Πού λοιπόν είναι το παράξενο; Είναι παράξενο που το πλοίο της χώρας μας βούλιαξε, αφού ο λαός μας διέπραξε χιλιάδες και πιο σοβαρές αμαρτίες από τον προφήτη Ιωνά;

Μη μου λέτε για τα Σόδομα και τα λόγια που είπε ο Κύριος στο δίκαιο Αβραάμ. Θα σας εξηγήσω αμέσως την περίπτωση αυτή. Ο Αβραάμ κάποτε ρώτησε τον Κύριο, τί θα κάνει με τα Σόδομα, στην περίπτωση που βρει έστω και δέκα δίκαιους ανθρώπους να κατοικούν στην πόλη. Εκείνος του απάντησε ότι δεν θα καταστρέψει την πόλη, αλλά θα την απαλλάξει από την τιμωρία, για χάρη αυτών των δέκα δίκαιων ανθρώπων.

Εσείς πιστεύετε πως υπήρχαν στον σέρβικο λαό περισσότεροι από δέκα δίκαιοι άνθρωποι; Και εν τέλει, αν υπήρχαν, για ποιο λόγο δεν μας απάλλαξε ο Κύριος από την τιμωρία; Η ερώτηση είναι ρητορική. Ρωτάτε, ενώ γνωρίζετε ότι τα Σόδομα ήταν μια πόλη που αγνοούσε τον ένα και μοναδικό Θεό.

Οι κάτοικοι της πόλης των Σοδόμων δεν ήξεραν πως υπάρχει ένας και μοναδικός Θεός όπως το γνώριζε ο λαός του Ισραήλ. Δεν ήταν βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδας ούτε κοινωνούσαν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Η διαφορά είναι τόσο μεγάλη, όσο η διαφορά της ημέρας με τη νύχτα.

Γι' αυτό το λόγο ο Δικαιοκρίτης Θεός ήθελε να σώσει τα Σόδομα για χάρη των δέκα δίκαιων ανθρώπων. Δεν ήθελε όμως να προστατεύσει τους Εβραίους, παρ' όλο που είχαν δέκα χιλιάδες δίκαιους ανθρώπους, ούτε τους Σέρβους, που είχαν εκατοντάδες χιλιάδες δίκαιες ψυχές.

Οι κάτοικοι των Σοδόμων δεν ήξεραν για τον ένα Αληθινό Θεό, οι Εβραίοι όμως γνώριζαν τον ένα και μοναδικό Θεό διά μέσου των προφητών και των πολλών θαυμάτων. Και οι Σέρβοι γνώριζαν τον Θεό, πού εμφανίστηκε στον κόσμο με το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ανάλογα λοιπόν με τη βαθμίδα γνώσης του Θεού επέρχεται και το μέγεθος της τιμωρίας του Θεού....

Με ταπείνωση και με συντετριμμένη από μετάνοια καρδιά ας φωνάξουμε: Δίκαιος είσαι, Θεέ μας, και δίκαιο είναι αυτό πού έκανες σε μας τούς Σέρβους, που μας τάισες αντί άρτου, θλίψη και μας πότισες αντί νερού, χολή.

Πολλοί από εμάς καταπάτησαν το δικό Σου ιερό νόμο. Δεν καταπάτησαν τον νόμο Σου μια φορά ή μια ημέρα, αλλά πολλές φορές και για είκοσι χρόνια. Πολλοί ξέχασαν Εσένα, το Θεό των προγόνων μας, το Θεό των Αγίων μας, των βασιλιάδων μας, των Πατριαρχών μας, των ασκητών, των προσκυνητών και των μαρτύρων μας.

Και τώρα, Κύριε, προσευχόμαστε σε Σένα ταπεινά. Σώσε εμάς τον υπόλοιπο λαό σου, για να μη περιγελούν εμάς και Σένα οι αιρετικοί και οι άθεοι και λένε καθώς πίνουν το κρασί τους: Πού είναι αυτός ό Θεός των Σέρβων; Για ποιό λόγο τώρα δεν τους βοηθάει;

Για ποιό λόγο δεν τους γλίτωσε από τα χέρια μας, αν είναι πιο δυνατός από εμάς; Πού είναι ο Άγιος Σάββας των Σέρβων; Για ποιό λόγο δεν προστάτεψε τους Σέρβους, αφού οι Σέρβοι τον αγαπάνε τόσο πολύ και τον δοξάζουνε; Από το χέρι σου Κύριε, Πανάγιε, θα δεχτούμε πάλι να μας ποτίσεις την πικρή χολή του πόνου, αλλά μη μας παραδώσεις σε ανθρώπινα χέρια.

Βοήθησέ μας, Κύριε, βοήθησέ μας, για να διορθωθούμε, δώσε μας δύναμη και την ιερή Σου ευλογία, για να μπορέσουμε, υπακούοντας στο νόμο Σου, κάθε μέρα να Σε δοξάζουμε εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μέσα από το παράθυρο της φυλακής>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 35-39.