ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Δ', «ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ» ΜΕΡΟΝ 6ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Τα Πνεύματα»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Δ'»,
Αθήνα 2010, σελ. 67-73.
Από τα κείμενα έχουν αφαιρεθεί κάποιες εκτενείς παραπομπές, προκειμένου τα γεγραμμένα να καταστούν περισσότερο ευανάγνωστα.
«Οι προσπάθειες του διαβόλου, οι μεθοδείες του, οι πανουργίες του και οι παγίδες του στήνει καθημερινά στους χριστιανούς, είναι αναρίθμητες και άγνωστες στον απλό αγωνιστή του Χριστού, δηλαδή σε όλους μας.
Μόνο οι άγιοι μπορούσαν να δουν πίσω από κάθε δαιμονική παγίδα τί κρύβεται, να ερμηνεύσουν τις μεθοδεύσεις του, να τις αποκαλύψουν και να προειδοποιήσουν κι εμάς τους απλοϊκούς χριστιανούς γι' αυτές.
Έτσι, για να προφυλάξουμε τον εαυτό μας στον απηνή αυτόν πόλεμο που διεξάγουν εναντίον μας, δεν έχουμε άλλη λύση παρά να καταφύγουμε στα κείμενά τους, να δανειστούμε από την εμπειρία τους μα κι από τις ψυχωφελείς διδαχές τους.
Ένας από τους σημαντικούς αγίους που ασχολήθηκαν εμπεριστατωμένα με το θέμα των πνευμάτων και μας αποκαλύπτει όλες τις πλάνες, τις μεθοδείες και τις απατηλές μεταμορφώσεις τους, είναι ό όσιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ, το λαμπρό αυτό αστέρι του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας που έλαμψε στην Ορθόδοξη Εκκλησία κατά το δέκατο αιώνα.
Ο όσιος Ιγνάντιος είχε επισημάνει την άγνοια αυτή των πνευμάτων στους χριστιανούς της εποχής του και γι' αυτό προσχώρησε στη συγγραφή του έργου αυτού.
Όπως κι όλα τα έργα του οσίου Ιγναντίου, χαρακτηρίζεται κι αυτό από την πληρότητά του.
Καλύπτει το θέμα απ' όλες τις πλευρές και δεν αφήνει πτυχή της δράσης των δαιμόνων που να μη την εξηγεί, να μη την ερμηνεύει.
Εκτός από τις προσωπικές του εμπειρίες, ο όσιος Ιγνάτιος έχει μελετήσει και λάβει υπόψη όλους τους πατέρες που έζησαν πριν απ' αυτόν και μας μεταφέρει τα παραδείγματα και τη συμπυκνωμένη γνώμη τους.
Έτσι το βιβλίο αυτό έχει τόσο τη δική του εγκυρότητα της σύνολης Εκκλησίας πάνω στο πολύ σοβαρό αυτό θέμα που απασχολεί όλους τους χριστιανούς αφού, όπως μας βεβαιώνει ο επιστήθιος μαθητής του Χριστού, <<εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου>>.
Κι ο άλλος απόστολος, ο πρωτοκορυφαίος, μας βεβαιώνει πως <<ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη>>.
Το πόσο απαραίτητη επομένως είναι η γνώση για την ύπαρξη του διαβόλου, καθώς και για τις μεθοδεύσεις και τις πανουργίες που χρησιμοποιεί για να παγιδεύσει τους χριστιανούς είναι αυταπόδεικτη».
Πέτρος Μπότσης, Οκτώβριος 2010.
(Εκ του προλόγου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

<<Συχνά εμφανίζονται (οι δαίμονες) ψάλλοντας ύμνους, παραμένοντας αόρατοι και
απαγγέλοντας στίχους από την Αγία Γραφή.
Πολύ συχνά όταν διαβάζουμε, αυτοί επαναλαμβάνουν τα λόγια μας σαν ηχώ.
Όταν κοιμόμαστε, μας παρακινεί να προσευχηθούμε,
για να μας στερήσει τον λίγο υγιεινό ύπνο.
Μερικές φορές μας παρουσιάζονται σαν ευλαβείς μοναχοί,
ξεκινούν μια συζήτηση για να μας εξαπατήσουν με την οπτασία της μορφής τους.
να μας πλανήσουν και να μας οδηγήσουν εκεί που θέλουν.
Δεν πρέπει να τους ακούμε και να τους προσέχουμε ποτέ,
είτε μας προτείνουν να μη φάμε κάτι, είτε να μας κατηγορούν
για αμαρτίες που ξέρουν ότι κάναμε.
Ο στόχος τους δεν είναι η ευλάβεια ή η αρετή μας.
Τα κάνουν όλα για να οδηγήσουν τους απλοϊκούς στην απόγνωση>>.

Ο όσιος Αντώνιος είπε πως συχνά έβλεπε το διάβολο με τον τρόπο που ο Θεός του επέτρεψε να παρουσιαστεί στον Ιώβ: <<Εν πταρμώ αυτού επιφαύσκεται φέγγος, οι δε οφθαλμοί αυτού είδος Εωσφόρου.

εκ στόματος αυτού εκπορεύονται ως λαμπάδες καιόμεναι και διαρριπτούνται ως εχάραι πυρός. εκ μυστηρίων αυτού εκπορεύεται καπνός καμίνου καιομένης πυρί ανθράκων.

η ψυχή αυτού άνθρακες, φλοξ δε εκ στόματος αυτού εκπορεύεται... ήγηται μεν γαρ σίδηρον άχυρα, χαλκόν δε ώσπερ χαλκείον, ήγηται δε την θάλασσαν ώσπερ εξάλειπτρον, τον δε τάρταρον της αβύσσου ώσπερ αιχμάλωτον' ελογίσατο άβυσσον εις περίπατον>> (Ιώβ, μα' 10-13, 19, 23-24).

Καθώς φταρνίζεται, λέει, τα σταγονίδια ακτινοβολούν φως, τα μάτια του μοιάζουν με τον Αυγερινό. Από το στόμα του βγαίνουν σαν λαμπάδες αναμμένες κι εξαφανίζονται γύρω του σαν εστίες φωτιάς.

Τα σταγονίδια που βγαίνουν από τα ρουθούνια του μοιάζουν με καπνό που βγαίνει από καμίνι που καίγεται με αναμμένα κάρβουνα. Η ανάσα του είναι σαν το αναμμένο κάρβουνο κι από το στόμα του βγαίνει φλόγα...

Τα σιδερένια όπλα τα βλέπει σαν άχυρα, τα δε χάλκινα σαν σάπιο ξύλο... Ταράζει το νερό, όπως το φυσερό του σιδηρουργείου, και το κάνει να βράζει. Ευχαριστιέται τη θάλασσα σαν να ήταν λουτρό καθαριότητος.

Τα βάθη των θαλασσών είναι στην  εξουσία του, σαν αιχμάλωτοι, ενώ ο ωκεανός του φαίνεται σαν περίπατος. <<Διώξας, καταλήψομαι>> είπε ο προφήτης (Έξ. ιε' 9). Κι ο προφήτης Ησαίας: <<καταλήψομαι τη χειρί ως νοσσιάν και ως καταλελειμμένα ωά αρώ και ουκ έστιν ος διαφεύξεταί με>> (Ησ. ι' 14).

Το χέρι μου θα τους καταλάβει σα νά' ταν φωλιά, σαν αυγά που τα έχουν εγκαταλείψει, δεν θα μου ξεφύγει κανένας. Έτσι κομπάζουν οι δαίμονες. Απειλούν πως θα κάνουν το ένα και το άλλο για να πλανήσουν τους ευλαβείς ασκητές.

Εμείς οι πιστοί δεν πρέπει να φοβόμαστε τις φαντασίες τους ή να ακούμε τους κομπασμούς τους. Πάντα ψεύδονται, ποτέ δε λένε την αλήθεια. Μολονότι ο δαίμονας είπε κομπαστικά πολλά για τον εαυτό του,

ο Κύριος τον έδιωξε σαν φίδι μ' ένα ραβδί, του έβαλε χαλινάρι σαν ζώο που το φορτώνουν, τον έδεσε σ' ένα σίδερο σα νά' ταν δραπέτης και του πέρασε χαλκά στα ρουθούνια και τα χείλη.

Δέθηκε από τον Κύριο σαν οικόσιτο πτηνό και δόθηκε σ' εμάς για να παίζουμε. Οι συνεργοί του δαίμονες πετάχτηκαν μπροστά μας σαν σκορπιοί και φίδια για να τους πατάμε εμείς οι χριστιανοί.

Απόδειξη γι' αυτό είναι ο τρόπος ζωής μας, που είναι πόλεμος ενάντια στους δαίμονες. Αυτός που κόμπαζε πως μπορούσε να στεγνώνει τις θάλασσες και να κυκλώνει το σύμπαν, δεν μπορεί πια ν' αντισταθεί στους αγώνες σου, δεν μπορεί να μου απαγορεύσει να μιλάω εναντίον του.

Ας μη δίνουμε πια προσοχή στα λόγια του, αφού πάντα λέει ψέματα. Ας μη φοβόμαστε τα φαντάσματά του, γιατί είναι στην ουσία ανυπόστατα. Το φως που βγαίνει από τους δαίμονες δεν είναι αληθινό.

Είναι μόνο ένα σημάδι, μια εικόνα της φωτιάς που έχει προετοιμαστεί γι' αυτούς. Οι δαίμονες προσπαθούν να εμφανιστούν στους ανθρώπους μέσα στη φωτιά όπου θα καούν. Έρχονται πραγματικά κι εξαφανίζονται αμέσως χωρίς να βλάπτουν τους πιστούς, παρά μόνο δείχνουν την εικόνα της φωτιάς που τους περιμένει.

Δεν πρέπει να τους φοβόμαστε για κανένα λόγο. Η χάρη του Θεού κάνει όλες τις απόπειρές τους εναντίον μας ανώφελες, κούφιες. Οι δαίμονες είναι πανούργοι. Είναι ικανοί ν πάρουν διάφορες μορφές και σχήματα.

Συχνά εμφανίζονται ψάλλοντας ύμνους, παραμένοντας αόρατοι και απαγγέλοντας στίχους από την Αγία Γραφή. Πολύ συχνά όταν διαβάζουμε, αυτοί επαναλαμβάνουν τα λόγια μας σαν ηχώ.

Όταν κοιμόμαστε, μας παρακινεί να προσευχηθούμε, για να μας στερήσει τον λίγο υγιεινό ύπνο. Μερικές φορές μας παρουσιάζονται σαν ευλαβείς μοναχοί, ξεκινούν μια συζήτηση για να μας εξαπατήσουν με την οπτασία της μορφής τους. να μας πλανήσουν και να μας οδηγήσουν εκεί που θέλουν.

Δεν πρέπει να τους ακούμε και να τους προσέχουμε ποτέ, είτε μας προτείνουν να μη φάμε κάτι, είτε να μας κατηγορούν για αμαρτίες που ξέρουν ότι κάναμε. Ο στόχος τους δεν είναι η ευλάβεια ή η αρετή μας.

Τα κάνουν όλα για να οδηγήσουν τους απλοϊκούς στην απόγνωση. Παρουσιάζουν την ασκητική ζωή ως ανώφελη, μάταιη, προσπαθούν να γελοιοποιήσουν τη μοναχική ζωή, πως είναι κάτι αφόρητα δύσκολο.

Κινούνται δραστήρια για να φέρουν εμπόδια στο δρόμο προς τη ζωή αυτή. Οι προτροπές και οι λογισμοί τους εμποδίζουν την πορεία μας προς τη σωτηρία. Όταν οι δαίμονες λένε την αλήθεια (για παράδειγμα, λένε αλήθεια όταν ομολογούν:

Συ ει ο Χριστός, ο υιός του Θεού), ο Κύριος τους κλείνει το στόμα και τους διατάζει να σιωπήσουν, για να μην ανακατέψουν τα ψέματά τους με την αλήθεια.

Όταν έχουμε την Αγία Γραφή και την ελευθερία που μας χάρισε ο Σωτήρας μας δεν αρμόζει σε μας να διδασκόμαστε από το διάβολο, που δε στάθηκε ο ίδιος στην τάξη του, αλλ' εξέπεσε από την πνευματική κατάσταση στη σαρκική.

Αυτός είναι ο λόγος που, όταν ο διάβολος αποπειράται να μιλήσει, η Αγία Γραφή τον επιτιμά: <<Τω δε αμαρτωλώ είπεν ο Θεός' ινατί συ διηγή τα δικαιώματά μου και αναλαμβάνεις την διαθήκην μου διά στόματός σου>>; (Ψαλμ. μθ' 16).

Για να πλανήσουν τους απλοϊκούς οι δαίμονες χρησιμοποιούν κάθε δυνατό τέχνασμα, κάθε δυνατή απάτη. Μιλάνε πολύ, κάνουν θόρυβο, προκαλούν σύγχυση, χτυπούν, γελάνε ασυγκράτητα, σφυρίζουν.

Αν κάποιος δεν τους δώσει προσοχή, αρχίζουν να θρηνούν και να κλαίνε σα νικημένοι. Ο Θεός, ο Κύριος, ας κλείσει τα στόματα των δαιμόνων. Εμείς έχουμε διδαχτεί από τους αγίους και οφείλουμε να τους μιμηθούμε, νά' χουμε θάρρος όπως κι αυτοί.

Όταν έβλεπαν τέτοια δαιμονικά πράγματα οι άγιοι έλεγαν το ψαλμικό: <<Είπα' φυλάξω τας οδούς μου του μη αμαρτάνειν εν γλώσση μου' εθέμην τω στόματί μου φυλακήν εν τω συστήναι τον αμαρτωλόν εναντίον μου>> (Ψαλμ. λη' 2) και

<<εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον και ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων το στόμα αυτού>> (Ψαλμ. λζ' 14). Γι' αυτό δεν πρέπει ούτε καν ν' ακούμε τους δαίμονες, αφού είμαστε αποξενωμένοι απ' αυτούς, να μην τους υπακούμε σε τίποτα, ακόμα κι αν μας προτρέπουν να προσευχηθούμε ή να νηστέψουμε.

Πρέπει αντίθετα να προσέχουμε πολύ τη ζωή μας, για να μην τελειώσουμε μέσα στην πλάνη του, να μη παρασυρθούμε από τα τεχνάσματά του, που είναι γεμάτα πανουργίες και πονηρές επιθυμίες.

Μη τους φοβάστε, ακόμα κι όταν τους βλέπετε να σας επιτίθενται, ακόμα κι αν απειλούν να σας σκοτώσουν. Είναι αδύνατοι. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτ' άλλο, γι' αυτό απειλούν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ» .
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Τα Πνεύματα»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Δ'»,
Αθήνα 2010, σελ. 67-73.