ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 3 Μαΐου 2023

ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Δ', «ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ» ΜΕΡΟΝ 14ον

 




Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Τα Πνεύματα»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Δ'»,
Αθήνα 2010, σελ. 143-147.
Από τα κείμενα έχουν αφαιρεθεί κάποιες εκτενείς παραπομπές, προκειμένου τα γεγραμμένα να καταστούν περισσότερο ευανάγνωστα.
«Οι προσπάθειες του διαβόλου, οι μεθοδείες του, οι πανουργίες του και οι παγίδες του στήνει καθημερινά στους χριστιανούς, είναι αναρίθμητες και άγνωστες στον απλό αγωνιστή του Χριστού, δηλαδή σε όλους μας.
Μόνο οι άγιοι μπορούσαν να δουν πίσω από κάθε δαιμονική παγίδα τί κρύβεται, να ερμηνεύσουν τις μεθοδεύσεις του, να τις αποκαλύψουν και να προειδοποιήσουν κι εμάς τους απλοϊκούς χριστιανούς γι' αυτές.
Έτσι, για να προφυλάξουμε τον εαυτό μας στον απηνή αυτόν πόλεμο που διεξάγουν εναντίον μας, δεν έχουμε άλλη λύση παρά να καταφύγουμε στα κείμενά τους, να δανειστούμε από την εμπειρία τους μα κι από τις ψυχωφελείς διδαχές τους.
Ένας από τους σημαντικούς αγίους που ασχολήθηκαν εμπεριστατωμένα με το θέμα των πνευμάτων και μας αποκαλύπτει όλες τις πλάνες, τις μεθοδείες και τις απατηλές μεταμορφώσεις τους, είναι ό όσιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ, το λαμπρό αυτό αστέρι του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας που έλαμψε στην Ορθόδοξη Εκκλησία κατά το δέκατο αιώνα.
Ο όσιος Ιγνάντιος είχε επισημάνει την άγνοια αυτή των πνευμάτων στους χριστιανούς της εποχής του και γι' αυτό προσχώρησε στη συγγραφή του έργου αυτού.
Όπως κι όλα τα έργα του οσίου Ιγναντίου, χαρακτηρίζεται κι αυτό από την πληρότητά του.
Καλύπτει το θέμα απ' όλες τις πλευρές και δεν αφήνει πτυχή της δράσης των δαιμόνων που να μη την εξηγεί, να μη την ερμηνεύει.
Εκτός από τις προσωπικές του εμπειρίες, ο όσιος Ιγνάτιος έχει μελετήσει και λάβει υπόψη όλους τους πατέρες που έζησαν πριν απ' αυτόν και μας μεταφέρει τα παραδείγματα και τη συμπυκνωμένη γνώμη τους.
Έτσι το βιβλίο αυτό έχει τόσο τη δική του εγκυρότητα της σύνολης Εκκλησίας πάνω στο πολύ σοβαρό αυτό θέμα που απασχολεί όλους τους χριστιανούς αφού, όπως μας βεβαιώνει ο επιστήθιος μαθητής του Χριστού, <<εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου>>.
Κι ο άλλος απόστολος, ο πρωτοκορυφαίος, μας βεβαιώνει πως <<ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη>>.
Το πόσο απαραίτητη επομένως είναι η γνώση για την ύπαρξη του διαβόλου, καθώς και για τις μεθοδεύσεις και τις πανουργίες που χρησιμοποιεί για να παγιδεύσει τους χριστιανούς είναι αυταπόδεικτη».
Πέτρος ΜπότσηςΟκτώβριος 2010.
(Εκ του προλόγου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».









ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Όλοι εμείς που με το έλεος του Θεού κληθήκαμε στη μοναχική ζωή, ας κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για ν' αποκτήσουμε τη γνώση των πνευματικών προϋποθέσεων που είναι απαραίτητες για τη σωτηρία μας. Ας μην ικανοποιούμε την αργή περιέργειά μας, το μάταιο και ανώφελο θόρυβο. Είναι τρομερό να παραμένουμε αμέριμνοι σε τέτοιον ιερό αγώνα. Το αποτέλεσμα τέτοιας αμέλειας μπορεί ν' αποβεί βαρύ, να προκύψει αθεράπευτη ζημιά και πολλές φορές να οδηγήσει στον όλεθρο. Ας προσπαθήσουμε ν' αποκτήσουμε την πτωχεία του πνεύματος, θρήνο, ταπείνωση και δίψα για την ουράνια αλήθεια. Ας ζητήσουμε από το Θεό να μας φανερώσει τις αμαρτίες μας και να μας χαρίσει αληθινή μετάνοια. Ας ικετεύσουμε το Θεό να μας αποκαλύψει τα πάθη μας και να μας δώσει την ανάλογη θεραπεία. Ας προσευχηθούμε στο Θεό να μας φανερώσει την πτώση της ανθρωπότητας, τη λύτρωσή της από το Θεάνθρωπο, το σκοπό της επίγειας περιπέτειάς μας, την αιωνιότητα που μας περιμένει, και που θα είναι είτε ατελεύτητη χαρά είτε ατελεύτητη κόλαση. Ας προσευχηθούμε να μας προετοιμάσει, να μας κάνει άξιους της ουράνιας μακαριότητας, να καταστρέψει τα αρχεία που μας καταδικάζουν στις φυλακές του Άδη. Ας ζητήσουμε από το Θεό να μας χαρίσει αγνότητα και ταπείνωση, απ' όπου προέρχεται ο καρπός της πνευματικής διάκρισης, για να διακρίνουμε το καλό από το κακό. Η πνευματική διάκριση καταστρέφει κάθε πλάνη των παθών μας που συχνά εμφανίζεται στους άπειρους και εμπαθείς σαν πράξη ύψιστης επιδοκιμασίας ή ακόμα σαν χάρισμα του Θεού. Η πνευματική διάκριση αποκαλύπτει τα προσωπεία των εκπεσμένων, με τα οποία προσπαθούν να κρυφτούν οι ίδιοι, αλλά να κρύψουν και τις παγίδες τους. Ας παρακαλέσουμε το Θεό να μας χαρίσει πνευματική θεωρία των πνευμάτων, ώστε να μπορέσουμε να να τα διακρίνουμε στους λογισμούς και τα όνειρα που μας βάζουν, να διακόψουμε την πνευματική επικοινωνία μας μαζί τους, να ξεφύγουμε από το ζυγό τους κι να ελευθερωθούμε από τη δουλεία τους. Ο κίνδυνος για μας βρίσκεται στην επικοινωνία μας με τα εκπεσμένα πνεύματα, στην υποταγή μας σ' αυτά. Ας εγκαταλείψουμε την άγνοια και τις επικίνδυνες επιθυμίες να βλέπουμε αισθητά οράματα, έξω από την τάξη που όρισε ο Θεός. Ας ακολουθήσουμε τη διδασκαλία των αγίων πατέρων και την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας με ευλάβεια και υποταγή. Ας υποταχτούμε με ευλάβεια στην τάξη του Θεού. Εκείνος κάλυψε τις ψυχές μας με τον πυκνό πέπλο των σωμάτων μας κατά τη διάρκεια της επίγειας διαδρομής μας, μας ξεχώρισε με το σώμα μας αυτό από τα κτιστά πνεύματα, για να μας προστατεύσει από τα εκπεσμένα. Δεν έχουμε ανάγκη την αισθητή αντίληψη των πνευμάτων για να τελειώσουμε το επίπονο επίγειο ταξίδι μας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα φως ξεχωριστό. Και το φως αυτό μας δόθηκε. <<Λύχνος τοις ποσί μου ο νόμος σου και φως ταις τρίβοις μου>> (Ψαλμ. ρη' 105). Εκείνοι που πορεύονται διαρκώς μέσα στο φως του θείου νόμου δε θα πλανηθούν ούτε από τα πάθη τους ούτε από τα εκπεσμένα πνεύματα, όπως μαρτυρεί η Αγία Γραφή: <<Ειρήνη πολλή τοις αγαπώσι τον νόμον σου, και ουκ έστιν αυτοίς σκάνδαλον>> (Ψαλμ. ριη' 165). Το θεϊκό φως αποκαλύπτει όλους τους κρυφούς και φανερούς κινδύνους στο δρόμο μας. Δεν αποκαλύπτει μόνο την πτώση μας ή τα εκπεσμένα πνεύματα, αλλά και τα θαυμάσια του Θεού. <<Υπέρ τους εχθρούς μου εσόφισάς με την εντολήν σου, ότι εις τον αιώνα εμή έστιν>>, λέει ο προφήτης (Ψαλμ. ριη' 98). <<Εκκλίνατε απ' εμού, πονηρευόμενοι>> (Ψαλμ. ριη' 115). Δεν υπάρχει τόπος για σας, γιατι εντρυφώ πάντα στο νου του Θεού. <<Ως ηγάπησα τον νόμον σου, Κύριε' όλην την ημέραν μελέτη μου έστιν>> (Ψαλμ. ριη' 97). Όλη τη μέρα, ολόκληρη ζωή, που δίκαια την ονομάζω μια μέρα επειδή φωτίζεται από το νόμο του Θεού, και που θα μπορούσα να την ονομάσω και νύχτα, λόγω της κυριαρχίας του σκότους στο ανθρώπινο γένος, που προέρχεται από τον άρχοντα αυτού του κόσμου. <<Η εντολή Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα νήπια>> (Ψαλμ. ιη' 9). Η αμαρτία που παρουσιάζεται σαν αρετή και οι σκοτεινοί δαίμονες, που παρουσιάζονται σαν άγγελοι φωτός, δεν μπορούν να κρυφτούν από το φως. Όταν έρθει ο καιρός που έχει ορίσει ο Θεός και που μόνο Εκείνος γνωρίζει, σίγουρα θα μπούμε και μεις στον κόσμο των πνευμάτων. Για τον καθένα μας ο καιρός αυτός δεν είναι μακριά. Είθε να μας βοηθήσει ο Θεός, ο θησαυρός των αγαθών, να ζήσουμε τον επίγειο βίο μας με τέτοιο τρόπο, ώστε να διαρρήξουμε κάθε δεσμό και κοινωνία με τα εκπεσμένα πνεύματα και να έρθουμε σε κοινωνία με τα άγια αγγελικά τάγματα, αν είναι δυνατό κι απ' αυτή τη ζωή ακόμα. Κι όταν έρθει η ώρα να χωριστούμε από το σώμα μας, να ενωθούμε με τις άγιες αγγελικές δυνάμεις, όχι με τα εκπεσμένα πνεύματα. Τότε θα δούμε με ανέκφραστη χαρά τις τάξεις των αγίων αγγέλων και των οσίων στα αχειροποίητα ενδιαιτήματά τους, στο αιώνιο πνευματικό συμπόσιό τους. Μετά θα γνωρίσουμε και θα δούμε τον εκπεσμένο Εωσφόρο με το σκοτεινό στρατό του. Μετά η όψη των δαιμόνων, των θλιβερών αυτών όντων, θα ικανοποιήσει τη φυσική μας περιέργεια χωρίς κίνδυνο, αφού όλοι μας θα έχουμε σφραγιστεί από το χέρι του Θεού σε μια αναλλοίωτη κατάσταση, όπου ο πονηρός δε θα μπορεί ούτε να μας πλανήσει ούτε να μας βλάψει. Αμήν.


Τ έ λ ο ς


Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ» .
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Τα Πνεύματα»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Δ'»,
Αθήνα 2010, σελ. 143-147.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF