ΛΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΕΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 203-205.
Αυτό το βιβλίο γράφηκε από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Επίσκοπο Αχρίδας, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, σε ένα από τα πιο φρικτά στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων, στο Νταχάου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία (15 - 9 - 1944 έως 8 - 5 - 1945).
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Λαός χωρίς το φόβο του Θεού, γρήγορα μένει χωρίς Θεό

Οι θεόπνευστοι προφήτες έλεγαν: Όλοι οι δρόμοι του Κυρίου είναι η ελεημοσύνη και η αλήθεια. Σε αντίθεση με τα παραπάνω λόγια, εμείς μπορούμε να πούμε: Όλοι οι δρόμοι της Δυτικής Ευρώπης είναι η έλλειψη της ελεημοσύνης και το ψέμα. Ποιος έχει αμφιβολίες για αυτό; Η τραγική μας εμπειρία το βεβαιώνει. Η τραγική εμπειρία του λαού μας, τους τελευταίους δύο αιώνες, το βεβαιώνει. Γιατί μόλις οι πρόγονοί μας, οι χωριάτες μας, ξεκίνησαν τον αγώνα τους εναντίον των Τούρκων για την ελευθερία μας, η Δυτική Ευρώπη έδειξε εχθρότητα για την ελευθερία μας. Για ποιο λόγο; Γιατί η χώρα μας αποτελούσε πέρασμα. Εξ αιτίας του ότι η χώρα μας αποτελούσε πέρασμα, λόγω εισαγωγών και εξαγωγών, λόγω των γουρουνιών και των βουβαλιών. Από τότε μέχρι σήμερα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας η απρόβλεπτη πραγματικότητα της Δυτικής Ευρώπης. Αυτή η πραγματικότητα εκφράζεται με τα εξής λόγια: Όλοι οι δρόμοι της Δυτικής Ευρώπης είναι η έλλειψη ελεημοσύνης και το ψέμα. Όταν αιφνιδιασμένοι ανοίξαμε τα μάτια μας, είδαμε πως όλος ο πλανήτης, η Ασία, η Αφρική, όλα τα μεγάλα νησιά και όλες οι θάλασσες ομολογούν: Όλοι οι δρόμοι της Δυτικής Ευρώπης είναι η έλλειψη της ελεημοσύνης και το ψέμα. Νιώθοντας μεγάλη απογοήτευση, αναρωτιόμασταν: Δεν είναι η Δυτική Ευρώπη χριστιανική; Η απάντηση έφτασε: Ήταν... Και η επόμενη ερώτηση ήταν: Πού είναι ο Χριστός στη Δυτική Ευρώπη; Η απάντηση: Στην άκρη του τραπεζιού. -Και ποιος βρίσκεται στην κορυφή του τραπεζιού; -Οι πολιτικοί, οι φιλόσοφοι, οι λογοτέχνες, οι Φαρισαίοι, οι γραμματείς. -Ποιος θα διδάξει στην Ευρώπη τι είναι η αλήθεια; -Η Ευρώπη ούτε που ψάχνει την αιώνια αλήθεια. Οι φιλόσοφοί της, οι πολιτικοί, οι λογοτέχνες κηρύττουν την αλήθεια τους σε κάθε καινούρια γενιά. Κάθε νέα γενιά και μια καινούρια αλήθεια. Ουσιαστικά κηρύττουν ανθρώπινα ψέματα. -Ποιος θα δώσει στην Ευρώπη το παράδειγμα της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης; -Για την Ευρώπη η ελεημοσύνη είναι αδυναμία. Οι τελευταίοι φιλόσοφοί της, με τους οποίους ξεκίνησε ο εικοστός αιώνας, πέθαναν στα τρελοκομεία. Κήρυτταν πως η ασπλαχνία, η έλλειψη συμπόνιας είναι φυσικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου, κάτι σαν τη φυσική υγεία. Σπρώξανε το Χριστό στην άκρη του τραπεζιού και διατάξανε να τον διώξουν όσο το δυνατό πιο γρήγορα από το σπίτι. Οι φιλόσοφοί τους έχασαν το νου τους και πέθαναν στα τρελοκομεία, αυτοί οι νέοι ηθικολόγοι, οι νέοι νομοθέτες της Ευρώπης. Το Ισραήλ και η σύγχρονη Ευρώπη είναι σαν δίδυμα αδέρφια! Δεν υπήρξε τίποτε ανάλογο στον κόσμο. Η σύγχρονη Ευρώπη δεν έχει καμία διαφορά με τον τότε Ισραήλ. Γι' αυτό το λόγο μισούνε ο ένας τον άλλο και καταδιώκουν ο ένας τον άλλο, επειδή μοιάζουν σαν δίδυμα αδέρφια. Μεγάλη αρρώστια βρήκε την Ευρώπη, αρρώστια που είναι παρόμοια με εκείνη που βρήκε τον παλιό Ισραήλ, όταν καταδίωκε τον Χριστό. Ίδια αρρώστια και στους δύο: Μάχη εναντίον του Θεού, μάχη εναντίον του Χριστού. Πως έφτασε αυτή η αρρώστια στους λαούς που ήταν πλησιέστεροι στο Θεό; Ο ίδιος ο Δημιουργός παραπονέθηκε διά μέσου του προφήτη Ησαϊα: Τους γιος φρόντισα και ανέθρεψα. Ο ταύρος γνωρίζει το αφεντικό και κυρίαρχό του, το γαϊδούρι τον σταύλο του αφεντικού και ο Ισραήλ δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν καταλαβαίνει; Ω, αμαρτωλός λαός! Ο λαός που βυθίζεται στην αμαρτία! Ήταν παραχαϊδευμένο το Ισραήλ, είναι παραχαϊδευμένη και η Δυτική Ευρώπη. Στο Ισραήλ φανερώθηκε ο Θεός σαν Θεός της ελεημοσύνης. Στην Ευρώπη φανερώθηκε ο Θεός σαν Θεός της αγάπης. Η ελεημοσύνη του Θεού παραχαΐδεψε το Ισραήλ και η αγάπη του Θεού παραχάϊδεψε την Ευρώπη. Η αιτία είναι ίδια, η αρρώστια είναι ίδια. Λαός χωρίς το φόβο του Θεού, γρήγορα μένει χωρίς Θεό.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μέσα από το παράθυρο της φυλακής>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 203-205.