Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΒ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΤΟΥ

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» και «ΑΘΩΣ»:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΒ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ»,
Α' έκδοση, Ιούλιος 2009, σελ. 43-46.
<<Το βιβλίο εξιστορεί με γλαφυρό τρόπο το βίο του Αγίου Ιώβ που έζησε τον 16ο αιώνα στη Ρωσία, καθώς και θαυμαστά σημεία που φανερώθηκαν μετά την κοίμησή του.
Ο Όσιος Ιώβ του Ποτσάεφ, κατά κόσμον Ιωάννης Ζέλεζο, γεννήθηκε περί το 1550 στη Γαλικία της Ρωσίας.
Εκάρη μοναχός σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών.
Η φήμη των ασκητικών του αγώνων απλώθηκε σύντομα σε όλες τις γειτονικές περιοχές της Πολωνίας και της Μικρής Ρωσίας και πλήθος λαού, ανάμεσά τους και ο Πρίγκηπας του Οστρόγκ, στράφηκαν προς αυτόν.
Εξελέγη ηγούμενος μετά από παρακλήσεις των συνασκητών του.
Διακρίθηκε για τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδπξίας, την οποία απειλούσαν οι αιρέσεις της Ουνίας και των Προτεσταντών.
Την ημέρα ασκούσε τον εαυτό του με συνεχές εργόχειρο, κυρίως αγροτικές εργασίες και κτίσιμο ιχθυοφραγμάτων.
Τη νύχτα αποσυρόταν σ' ένα σπήλαιο στο οποίο προσευχόταν.
Εκεί αξιώθηκε να αντικρίσει το άκτιστο φως. Υπήρξε, παράλληλα, σημαντικός συγγραφέας και απολογητής της Ορθοδοξίας.
Ο Όσιος Ιώβ κοιμήθηκε εν ειρήνη το 1651 μετά τη Θεία Λειτουργία.
Τόσο η κατάσταση των λειψάνων του, που μυρόβλυσαν, όσο και τα θαύματά του οδήγησαν την Εκκλησία στην ανακήρυξή του ως Αγίου>>.
(Εκ του οπισθόφυλλου του βιβλίου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΒ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΤΟΥ

Κάτω από τέτοιες συνθήκες ήταν απαραίτητη εξαιρετική σύνεση, σταθερότητα θέλησης και μεγάλη διάκριση και φροντίδα, όχι μόνον να διοικήσει κανείς την πρόσφατα αναδιοργανωμένη Μονή, αλλά ακόμη και προσωπικά να διατηρήσει την πατρογονική του Πίστη. Αλλά ο Όσιος Ιώβ είχε πολύ ενωρίτερα αποκτήσει την ικανότητα αυτή, προκειμένου να επιτύχει έναν τέτοιο σκοπό, στην διάρκεια των είκοσι ετών κατά τα οποία διοίκησε την Μονή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στο Ντουμπνό. Έτσι, αμέσως μόλις έγινε Ηγούμενος του Ποτσάεφ, κατηύθυνε την προσοχή του σε όλες τις πρωταρχικές ανάγκες της Κοινότητας και με τον τρόπο αυτόν δεν αύξησε μόνον τον πλούτο και το απαραβίαστο της Μονής, αλλά και την ανύψωσε στο επίπεδο των άλλων Μονών της εποχής της τόσο στην Βολυνία όσο και σε ολόκληρη την νοτιοδυτική περιοχή των συνόρων της Ρωσίας. Είναι βέβαιο ότι το βασικότερο μέσον, προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του αυτόν, ήταν να διασφαλίσει τις υλικές προμήθειες. Ως σύγχρονος της Γκοίσκαϊα, των Ντομασέφσκυ και άλλων Ορθοδόξων κατοίκων της Βολυνίας, οι οποίοι δεν είχαν προσηλυτισθεί στην Ουνία ή στον Λατινισμό, ιδιαίτερα στην περιοχή κοντά στην Μονή του Ποτσάεφ, χωρίς καμμία ιδιαίτερη προσπάθεια, ο Όσιος Ιώβ προδιέθεσε τις καρδιές τους προς αυτόν και προς την Μονή του με την αγιότητα του βίου του και την υποδειγματική του ευλάβεια και έτσι συγκίνησε πολλούς από αυτούς, ώστε να συμβάλλουν στον εξωραϊσμό των Ναών του Θεού, στην βελτίωση του τρόπου ζωής των μοναχών και ούτω καθεξής. Έτσι, το 1640 η Άννα Αλεξάνδροβνα Ντομπρύνσκαϊα (το γένος Λαίδη Κουλικόφσκαϊα) δώρισε στη Μονή του Αγίου Ιώβ <<την προίκα της, 100 χρυσά νομίσματα για την λατρεία του Θεού, για να φύγει η ψυχή της [με προσευχή] την ώρα του θανάτου της>>. Το 1647 κάποιος Σέργιος Πετρόβιτς, ευγενής από την πόλη του Κρέμενετς, <<μεταβίβασε στην Μονή του Ποτσάεφ, για τον Ναό της Πανάγνου Θομήτορος, 150 νομίσματα χρυσού, ώστε αυτοί [δηλ. οι μοναχοί] να προσεύχονται στον Κύριο και Θεό για την ψυχή του>>> Το 1648 ο Λόρδος Ιωάννης Ζαμποκρίκτσκυ,  δώρησε στην Μονή του Ποτσάεφ <<200 νομίσματα χρυσού και την ακίνητη περιουσία του στο Ζαμπροκρίκ, με τον όρο ότι όλα αυτά τα χρήματα, με την έγκριση των Πατέρων, θα τα εμπιστευθούν στον πατέρα Ιωάννη Ζέλεζο, ο οποίος είναι μεγάλος με το έλεος του Κυρίου, για να προσεύχεται προς ωφέλεια της ψυχής του [του Ζαμποκρίτσκυ]>>. Το 1649 ο Λόρδος Γιούρι Πουζύνια δώρησε στην Μονή του Οσίου Ιώβ <<100 χρυσά νομίσματα>>, ώστε <<οι μοναχοί που κατοικούν σε εκείνην την Μονή να επιτελούν Σαρανταλείτουργα, σύμφωνα με το τελετουργικό της Εκκλησίας μας...>>. Θα υπέθετε κανείς ότι ήταν ιδέα του Οσίου Ιώβ να επιβεβαιώσει η Άννα Γκοϊσκαϊα όλες της δωρεές προς την Μονή του Ποτσάεφ με μία ειδική διαθήκη που χρονολογείται από την 21η Μαρτίου 1617. Για περισσότερη ίσως ακρίβεια, με πρόταση και πάλι του Αγίου Ιώβ, <<συνέταξε μία επίσημη κατάθεση>> που αφορούσε αυτές τις δωρεές του 1620. Τέλος, καταχώρησε τα έγγραφα αυτά στα πρωτόκολλα του δημοσίου, στο Κρέμενετς. Ιδιαίτερα πλούσιες προσφορές έγιναν στην Μονή του Ποτσάεφ κατά την διάρκεια της ηγουμενίας του Οσίου Ιώβ από την <<Εύα (το γένος Μπερεζέτς) και τον Θεόδωρο Γρηγόριεβιτς Ντοματοσέφσκυ>>. Το 1649 το ζεύγος Νομασέφσκυ <<μαζί και οι δύο και αχώριστοι, υγιείς σωματικά και ψυχικά και χωρίς να έχουν επηρεασθεί από κανέναν, αλλά με την δική τους καλή θέληση, σε μία αβέβαιη στιγμή της ζωής τους και επειδή βρίσκονταν σε προχωρημένη ηλικία, επιθυμώντας όμως από αυτήν [την ακίνητη περιουσία] την οποία ο Θεός Κύριος έχει δώσει στην διάθεσή τους και που μέχρι τώρα έχει παραμείνει στην δικαιοδοσία τους και έτσι, ώστε να αναπέμπεται στο Άγιο Όνομά Του [δηλ. του Θεού], και σε κανέναν άλλο, αιώνια δοξολογία>>, μεταβίβασαν στη Μονή Ποτσάεφ 33.000 πολωνικά χρυσά νομίσματα που περιέχονταν στα διάφορα ακίνητα τα οποία είχαν υποθηκευθεί στους Ντομασέφσκυ από την τοπική αριστοκρατία.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων
«ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» και «ΑΘΩΣ»:
<<Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΒ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ>>,
Α' έκδοση, Αθήνα 2023, σελ. 43-46.