ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

ΟΜΟΙΑΖΟΜΕΝ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ


 


Άπό τήν ήμέραν πού έφηρμόσθη τό παπικόν ήμερολόγιον μέ τήν βοήθειαν του στρατιωτικού νόμου τής έπαναστάσεως,

ούδεμία άντίστασις έπεχειρήθη ύπό τίνος.

Οι Ρασσοφόροι - δράσται του έκκλησιαστικού πραξικοπήματος,

ασφαλώς «έτριβον» καταχαρούμενοι τάς χείράς των, διότι ένόμιζον,

ότι ό Λαός έδέχθη τήν μεταρρύθμισιν.

Διά τούς Κληρικούς των δέν ανησυχούσαν, διότι ύπήρχε, ώς «δαμόκλειος σπάθη» άνωθέν τους,

ή «καθαίρεσις», ή «έξορία» καί ό... «χωροφύλακας»!

Αι ήμέραι περνούσαν μέσα είς μίαν «βουβαμάρα» των Λαϊκών, ώσπου μετά 13 ήμέρας 

ήλθεν ή 25 Μαρτίου μέ τό Πάτριον Έορτολόγιον, 

δηλ. ή 7 ’Απριλίου μέ τό νέον.

Ό Ιερός Ναός τής Μητροπόλεως, που τιμάται είς τόν Εύαγγελισμόν τής Θεοτόκου ήτο κλειστός.

Τήν παραμονήν 24 Μαρτίου π. έορτ. 

(6 Άπριλ. ν. ήμ.),

κατά τάς απογευματινός ώρας πλήθος Πιστών, άπ’όλας τάς συνοικίας των ’Αθηνών,

μέ λαμπάδας καί «τάματα» έπλημμύρισαν γύρωθεν τόν Ναόν τής Μητροπόλεως.

’Αλλά άς άφήσωμεν νά μάς τά περιγράφουν οι έφημερίδες τής έποχής έκείνης.

Ή ''Νέα Ημέρα'' έγραφε:



ΕΝΩ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ,

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΘΟΥΝ

ΣKHNAI ΕΙΣ ΤAΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

Από τών πρωινών ωρών τής χθές, πλήθη φιλοθρήσκων προσκυνητών, οί όποίοι άκολουθούν το έορτολόγιον τού παλαιού ημερολογίου, κατέκλυσαν τούς διαφόρους ναούς τής πρωτευούσης, όπως έκκλησιασθώσιν έπί τή ’Εορτή τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου. Δυστυχώς, όμως εύρέθησαν προ θυρών κεκλεισμένων. Οι ιερείς κατόπιν διαταγής τής Μητροπόλεως δι’ ής ήπειλούντο μέ καθαίρεσιν έν περιπτώσει μή τηρήσεως αύτής, δέν προσήλθον, όπως λειτουργήσωσιν. Ή άγωνία τών συγκεντρωμένων θεοσεβών ένετείνετο διαρκώς καί μία άπόφασις,όπως είσέλθωσι μόνοι είς τούς Ναούς καί τελέσωσι τήν άκολουθίαν διήρχετο άπό τήν σκέψιν των. Καί πράγματι, ώς έκ συνθήματος εις όλους τούς ναούς, οί συγκεντρωμένοι πιστοί-αδιακρίτως φύλου καί ηλικίας, έξηνάγκασαν τούς νεωκόρους, όπως άνοίξωσιν εις αύτούς. Δέν είχε δέ παρέλθει αρκετόν χρονικόν διάστημα, οπόταν οί ναοί είχον πληρωθή άσφυκτικώς. Διάφοροι δεσποινίδες καλλίφωνοι άντεκατέστησαν τούς ψάλτας. «΄Εψαλλον μόναι τροπάρια έκ του Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου καί άνέγνωσαν τό Εύαγγέλιον τής ήμέρας!


ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ

 

Ή μεγαλυτέρα συγκέντρωσις θεοσεβών παρετηρήθη εις τόν ναόν της Μητροπόλεως, όπου κατά καθιερωθέν θρησκευτικόν έθιμον, τήν παραμονήν του Εύαγγελισμοϋ τής Θεοτόκου, άγρυπνούν πολλοί πιστοί μέχρι πρωίας έντός τού Ναού. Το άπόγευμα ό Μητροπολίτης, παρακληθείς υπό θεοσεβών γυναικών έπέτρεψεν εις τούς ιερείς καί έψαλον τόν έσπερινόν εις τούς Ναούς.


ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΤΟΧΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

 

Επίσης προσήλθον χθές τήν πρωίαν, εις τόν παρά την Ακρόπολιν ναόν των Αγίων Άναργύρων, άνήκοντα εις τό μετόχιον τοΰ Άγιου Τάφου, πλήθη πιστών καί έτέλεσαν τήν έωθινήν άκολουθίαν, ώς καί εις τούς άλλος ναούς. Μεταξύ τών λαϊκών τάξεων, ιδία δέ τών γυναικών, έκράττει ζωηρά άγανάκτησις κατά τών ύπαιτίων τής άλλαγής τού ήμερολογίου. Εχαρακτηρίζετο δέ, ώς άντιθρησκευτική, ή άπαγόρευσις ύπό τής Μητροπόλεως εις τούς ιερείς,όπως λειτουργήσωσι. Οι πλέον δέ μορφωμένοι έκ τών θρησκολήπτων έτόνιζον, ότι αί μεταρρυθμίσεις έπιτυγχάνουν, όταν ώριμάσουν εις τάς λαίκάς συνειδήσεις. Ύπο τής Αρχιεπισκοπής έξεδόθη ανακοινωθέν... διά τού όποίου διαφεύδονται τά άναγραφέντα χθές εις διαφόρους έφημερίδας, περί δήθεν θαυμάτων, άτινα έγένοντο έντός τής Μητροπόλεως. Τέλος, τό «Σκρίπ» έγραφε: ''Πρωτοφανές εις τά άπ' αιώνων έκκλησιαστικά χρονικά!... Ή ’Εκκλησία νά κάμνη άντιχριστιανικήν προπαγάνδαν! Νά τονίζη, ότι θαύματα δέν γίνονται, κλονίζουσα ούτω τήν πίστιν τών Χριστιανών έπί τήν θρησκείαν. Ή Ιερά Μητρόπολες έξανέστη χθές, δι'όσα έγράψαμεν, τά όποία μέχρι κεραίας είναι άληθή.


Καί ύποτάσσουσα τήν πίστιν εις τήν πολιτικήν, έξέδωσεν άνακοινωθέν,το όποίον ούδείς περίμενεν, ότι θά έφερεν υπογραφήν του Γραφείου της Αρχιεπισκοπής. Και ή αρχιεπισκοπή διά νά συσκοτήση τήν αλήθειαν, φοράται έν τω άνακοινωθέντι της καταφώρως κακομεταχειρισμένη τούτην. Διαψεύδει, ότι χιλιάδες πιστών κατέκλυσαν τόν ναόν τής Μητροπόλεως,τήν νύκτα τής Κυριακής, τήν παραμονήν τού Εύαγγελισμού κατά τούς Ελληνας-Χριστιανούς. Ώσάν νά στενοχωρείται, διότι οί πιστοί μετέβησαν είς τήν Χριστιανικήν ’Εκκλησίαν! Καί μεταχειριζομένη τήν φρασεολογίαν γνωστών Βενιζελικών έντύπων, περαιτέρω ό κληρικός συντάκτης τής διατριβής προσθέτει, ότι οι Χριστιανοί ούτοι έστρατολογήθησαν... ίνα σταλώσιν... εις τήν Εκκλησίαν! Άλλ’ έάν τό Γραφείον τής ’Αρχιεπισκοπής δέν ήθελε νά παραποιήση τήν άλήθειαν, καί έάν οί έν αύτω ήσαν περισσότερον Χριστιανοί καί όλιγώτερον Βενιζελικοί, θά παρηκολούθουν καί αύτοί τό ωραίον καί Χριστιανικόν προσκύνημα τήν νύκτα τής Κυριακής.


Φαίνεται όμως, ότι ή συνείδησις τού συντάκτου τού άνακοινωθέντος, δέν τού έπέτρεψε μέχρι τέλους νά μή λέγη τήν άλήθειαν. Καί άφού γράφει τό άνωτέρω προσθέτει: «Είναι βέβαιον καί έξακρεβωμένον, ότι κατόπιν τής προσελεύσεως εις τόν Ναόν των κορασίων του Κατηχητικού Σχολείου ''Αγίας Αικατερίνης'', αί κραυγαί καί αί διαμαρτυρίαι των έν τω Ναώ ένετάθησαν. ’Αλλά, πώς ύπήρξαν διαμαρτυρόμενοι, αφού μάς είπατε, ότι δέν μετέβη ούδείς εις τόν Ναόν; Άλλ’ή μεγαλυτέρα κατά τής ’Εκκλησίας καί τής Πίστεως δεδομένης συγκλόνισις εύρίσκεται είς τό δεύτερον μέρος τού ανακοινωθέντος. Ή ’Αρχιεπισκοπή αποπειράται νά διαψεύση τό τελεσθέν θαύμα έπί του πενταετούς παιδός της Στασινοπούλου, όπερ αί χθές μνημονευθείσαι κυρίαι έβεβαίωσαν έν άρρήτω συγκινήσει διατελούσαι, ώς καί ό παπα-Γιώργης, ό τελέσας τήν παράκλησιν.


Μέ ζήλον ύπέρ τών κρατούντων, ό κληρικός συντάκτης τοΰ άνακοινωθέντος, θέλει νά κλονίση τήν πίστιν έπί τήν Παντοδυναμίαν του θεού καί διά μακρών άσχολείται έπ’ αύτού καί μόλις εις τό τέλος θέλει νά κολάση τό άνοσιούρνημα διά τής φράσεως: «θαύματα βεβαίως συμβαίνουν, άλλ’ ό δημιουργηθείς θόρυβος ήτο άσχετος πρός πραγματικόν θαύμα»!... ’Επίσης ’Ορθόδοξον Χριστιανικήν ’Αντίστασιν ύπέρ του Πατρίου Εορτολογίου έγένετο καί είς τήν ’Επαρχίαν. Άναφέρωμεν έδώ μερικάς χαρακτηριστικάς άνταποκρίσεις τών έφημερίδων άπό τήν ’Επαρχίαν.


ΝΑΥΠΛΙΟΝ

 

7 ’Απριλίου. -Άπειρον πλήθος προσκυνητών πιστών είς Πάτρια θρησκευτικά έθιμα συνέρρευσαν είς τόν έν Προνοία ιερόν ναόν τής θαυματουργού Εύαγγελιστρίας, είς τήν Εικόνα, τής όποίας άφιερώθησαν πολύτιμα άναθήματα καί λαμπάδες πλείσται, όσαι μέ τό άνάστημα τών προσκυνητών. Ή κορασίς έκ Θράκης Σοφία Γάσπαρη, παράλυτος και κωφάλαλος ίάθη τελείως. Ή πρόσφυξ συγκίνησις του κόσμου έκ τού θαύματος τούτου κατά τήν πραγματικήν έορτήν τού Ευαγγελισμού, παρά τήν βέβηλαν μεταβολήν των θρησκευτικών Παραδόσεων,είναι μεγίστη.

 

ΤΡΙΠΟΛΙΣ

 

7 ’Απριλίου. -«Όγκος λαού κατά χιλιάδας έν ιερά άγανακτήσει, συγκεντρωθείς τήν έσπέραν τής χθές εις τόν ναόν τής Ευαγγελίστριας κατ' έθιμον νά διανυκτερεύση, άπεδοκίμασε διά κοινής βοής τούς πρωταθλητάς τής άνιέρου μεταβολής τού θρησκευτικού ημερολογίου, άναθεματίζων καί καταρώμενος τούτους καί τούς υποβολείς τής μεταβολής ταύτης,ψάλλοντες έν ταύτω... Πανταχού κυριαρχεί ή κραυγή ιαχή καί «Ζήτω ό Βασιλεύς». Ή πόλις ολόκληρος πανηγυρίζει σήμερον τήν Εθνικήν καί θρησκευτικήν έορτήν, άπάντων των καταστημάτων άντων κλειστών. Ό Πρωθυπουργός, φόβω έπαναλήψεως αποδοκιμασιών, φρουρούμενος καί υπό ένόπλου στρατιωτικής δυνάμεως,συνοδευσάσης αυτόν ερχόμενον έκ τής ιδιαιτέρας πατρίδος του Λεβιδίου, μετέβη εις τόν σταθμόν καί άνεχώρησεν εις ’Αθήνας.

 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

 

7 ’Απριλίου. -(Τού άνταποκριτού μας). Εις τόν Μητροπολιτικόν ναόν καί τόν ναόν τής Ευαγγελίστριας έδημιουργήθησαν λυπηραί σκηναί μεταξύ φιλοθρήσκων πολιτών, άπαιτούντων,όπως έορτασθή σήμερον ό Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου καί Αστυνομικών αρχών άπαγορευουσών τήν είσοδον αυτών, εις τούς ναούς. Ή έπέμβασις τής ’Αστυνομίας καί τά τεθέντα εις ένέργειαν ύπ’ αυτής μέτρα κατά τών προσκυνητών, προεκάλεσαν όδυνηράν έντύπωσιν. Αί λαϊκαί ιδία τάξεις, κρατούνται έν έξεγέρσει αδιακρίτως πολιτικής άποχρώσεως. Έρριζώθη ή έντύπωσις, ότι οί κρατούντες προσπαθούν νά μεταβάλλουν τήν θρησκείαν. Ουδείς έξ έργατικών καί μικροαστών μετέβη σήμερον εις τήν εργασίαν του. Τήν ιδίαν στάσιν έτήρησαν καί οί κάτοικοι τής ύπαίθρου χώρας,ιθαγενείς καί πρόσφυγες. Εις πολλά χωρία άπηγορεύθη ύπό τών αρχών εις τούς ιερείς,όπως μεταβώσιν εις τούς ναούς καί ιερουργήσουν. Aι αυταί σκηναί έπανελήφθησαν ένταύθα καί σήμερον τήν πρωίαν.



ΚΟΡΙΝΘΟΣ 

 

7 Απριλίου. -(τού άνταποκριτού μας) -Επί τή έορτή τού Εύαγγελισμού ύπερτρισχίλιοι Κορίνθιοι, μεταβάντες χθές είς τό παρά τήν Ποσιδωνίαν ναίδριον έτέλεσαν έν κατανυκτική μεγαλοπρεπής, τήν έπαίθριον λειτουργίαν. Τά Καταστήματα παρέμειναν καθ’ όλην τήν ήμέραν κλειστά, ή δέ πόλις είχε προσλάβη έορτάσιμον όψιν. Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως άριθ. 174/22-9-1922 Βασιλικόν Διάταγμα τής 29/9/1922. «Ιερός Σύνδεσμος», Έκκλησιαστικόν Περιοδικόν, άρ.3/15-1-1922. Κατά τήν έκλογήν, ώς Οίκουμενικού Πατριάρχου, τού Μελετίου Μεταξάκη, εις έκ των Συμβούλων, ό Π. Καραθεοδωρής είπε πρός τήν Σύνοδον τά έξης χαρακτηριστικά: «Τήν στιγμήν αύτήν όμοιάζομεν πρός άνθρώπους κομίζοντας τήν Αγίαν Κοινωνίαν πρός έπιθανάτιον άνθρωπον καί δ έπιθανάτιος ούτος είναι ή ’Εκκλησία. Ή συνείδησίς μας δέν επιτρέπει νά γίνωμεν ύπουργοί τοιούτου τολμηρού πραξικοπήματος»!...



Περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF