ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΙΓ' ΜΕΡΟΣ)

Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. 

Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. 

Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε 

κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας 

ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. 

Φιλοξενούσε 

στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', 

δημοσίευε

 -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' 

και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', 

όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. 

Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε 

υπό την μορφή 

συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε

 μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. 

Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον 

στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, 

ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας 

και

μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά 

στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΙΓ' Μέρος

Είδομεν, ότι την 27 Δ/βρίου 1923, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας απεφάσισε να αφομοιώση το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον προς το πολιτικόν, κατεχωρήσαμεν δε το κείμενον της γριφώδους και διφορουμένης Συνοδικής αποφάσεως, της οποίας αναμφισβήτως το πνεύμα ήτο, να μη γίνη η αφομοίωσης άνευ της γνώμης όλων των Εκκλησιών, απαραιτήτως δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πολλάς όμως ημέρας προ της 27 Δ/βρίου και δη την 21 Δ/βρίου (3 Ιανουαρίου 1924) κατά το νέον ημερολόγιον, ενώ η Σύνοδος δεν είχε καταλήξει αμέσως εις καμμίαν απόφασιν, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προέβαινεν εις εν τόλμημα. 

Απέστελλε προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον έγγραφον, προεξοφλούν την γνώμην και απόφασιν της Ιεραρχίας, ενώ εισέτι δεν είχε λάβει παρ΄αυτής την εντολήν ταύτην. Τόσον έσπευδεν ο Μακαριώτατος. Το έγγραφον τούτο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον - το οποίον σημειωτέον, ότι ουδέποτε ουδαμού εδημοσίευσε η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ούτε επέδειξε προς την Σύνοδον της Ιεραρχίας - έχει, ως εξής: 

''Αριθ. Πρωτοκ. 70 

Δ. 3046 

Τω Οικουμενικώ Πατριάρχη 

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος επί του Ημερολογιακού ΕΚΚΡΙΝΕ την -χάριν του ορθόδοξου ελληνικού λαού- προσαρμογήν του Εκκλησιαστικού προς το πολιτικόν ημερολόγιον. Επειδή δε δυσεπίτευκτος εν γε τω παρόντι φαίνεται, η συμφωνία πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, φρονεί,  ό τ ι  μ ε τ ά  τ η ν  α φ α μ ο ί ω σ ι ν  των Ημερολογίων και μέχρι της επιτεύξεως τοιαύτης ποθητής συμφωνίας και της οριστικής διαρύθμισης του Πασχαλίου, το Πάσχα και αι μετ΄αυτού συνδεόμεναι εορταί δύνανται να εξακολουθήσωσι τελούμεναι κατά το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον, εν ταις αντιστοίχαις ημέραις του Πολιτικού Ημερολογίου. 

Ούτω δε το Πάσχα του 1924 συμπίπτον κατά το εκκλησιαστικόν ημερολόγιον τη 14 Απριλίου, εορτασθήσεται  τη 27 του αυτού μηνός. Και τούτο, ίνα μηδεμία απολύτως εν τω Πασχαλίω επέλθη μεταβολή, ως προς τας κινητάς εορτάς, εκτός της ονομασίας των ημερομηνιών. Αι δε ακίνητοι εορταί εορτασθήσονται κατά το νέον Ημερολόγιον, εν ταις καθωρισμέναις ημερομηνίαις του Παλαιού, ταις συνταυτισθησομέναις προς τας του νέου Ημερολογίου. Την μέσην ταύτην λύσιν μέχρι της οριστικής  π ρ ο τ ε ί ν ο υ σ α  η  Ι ε ρ ά  Σ ύ ν ο δ ο ς,  (!)  παρακαλεί την Υμετέταν Παναγιότητα, όπως αποδέξηται αυτήν ή και την οριστικήν υπόδειξη. 

Αύτη η λύσις του ζητήματος, ην ασμένως αποδεχθήσεται η Ιερά Σύνοδος. Ου διαφεύγει πάντως την σύνεσιν της Υμετέρας Παναγιότητος, ήτε σπουδαιότης του ζητήματος και εν ανάγκη του καθ' οιονδήποτε τρόπον επιλύσεως αυτού. Καίτοι δε απαραίτητον και επιβεβλημένον θεωρούμεν την μεταβολήν του Ημερολογίου, όμως απαραίτητον, οσαύτως και επιβεβλημένον κρίνομεν την συμφωνίαν της Υμετέτας Παναγιότητος, διά τε το εν τη καθόλου Εκκλησία μέγα κύρος του Οικουμενικού Θρόνου και διά την εν τη θεοσώστω Βασιλείω της Ελλάδος ύπαρξει Μητροπόλεων και επί σκοπού εχουσών, έτι την αναφοράν αυτών προς τον Οικουμενικόν Θρόνον. 

Λυπηρόν, ότι οι λοιποί Πατριάρχαι της Ανατολής, ουδαμώς αποδέχθησαν την μεταβολήν του ημερολογίου, ως αύτη ιδίως προυτάθη υπό του εν Κωνσταντινουπόλει Πανορθοδόξου Συνεδρίου, αλλά πεποίθαμεν, ότι μετά την θεία συνάρσει γενομένην εκλογήν της Υμετέρας Παναγιότητος τη ενεργεία αυτής ευχερεστέρα αποβήσεται η επίτευξις της συμφωνίας των Πατριαρχείων. Εν ανάγκη δε και εν νέα διασκέψει αντιπροσώπων πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών δύναται, ίνα εξετασθή το σοβαρότατον τούτον ζήτημα και της δεούσης τύχη επιλύσεως''.  

Η ''Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θερμή υποβάλλουσα παράκλησιν  προς την Υμ. Παναγιότητα, όπως σπουδαίως μεριμνήση περί του Ημερολογίου, απεκδέχεται, είτε την συμφωνίαν προς την προταθείσαν υπ' αυτής λύσιν, είτε νέαν ενέργειαν προς οριστικωτέραν διευθέτησιν του σοβαρού τούτου ζητήματος. Πόθω δε πολλώ αυτήν κατασπεζόμενοι διατελούμεν. 

Αθήνησι 21 (3) Ιαναουαρίου 1924 

Ο Αθηνών Χρυσόστομος Πρόεδρος 

Προ λοιπόν της αποφάσεως της Ιεραρχίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αφ' ενός μεν ανακοινοί εις το Πατριαρχείον, ότι έκρινεν ήδη η Ιερά Σύνοδος την προσαρμογήν του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου προς το πολιτικόν, αφ' ετέρου δε προτείνει εξ' ονόματος της Ιεραρχίας, μέσην λύσιν, ενώ η Ιεραρχία ουδέν ακόμη, ούτε είχε προτείνει, ούτε είχεν αποφασίσει! Τόσον λοιπόν ήτο βέβαιος περί της γνώμης της Συνόδου της Ιεραρχίας, ώστε την προεξώφλει; 

Και τόσον έσπευδε να παρασύρη το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ώστε δεν επερίμενε, ούτε την τελικήν απόφασιν της Ιεραρχίας, ήτις ελήφθη μόλις την 27 Δεκεμβρίου, ήτοι πέντε όλας ημέρας μετά την αποστολήν του ανωτέρω εγγράφου, εν τω οποίω ψευδώς ανεκοινούτο εις τον Πατριάρχην ότι έκρινεν ήδη η Σύνοδος της Ιεραρχίας και, ότι επρότεινε μέσην λύσιν; Αλλ' ας είδωμεν εις το επόμενον άρθρον, τι απήντησεν επί του ανωτέρω εγγράφου το Οικουμενικόν Πατριαρχείον.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη 

''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',

που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', 

το Σάββατο 17 Μαρτίου 1928, 

έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.930, σελ. 1η. 

Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.