ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 8 Ιουνίου 2024

ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΣΦΑΓΗ ΣΤΟΝ Γ' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ!




Αν ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία και κατ’ επέκταση το ΝΑΤΟ προχωρήσουν στην εφαρμογή των σχεδίων τους κατά της Ρωσίας τότε τα αντίποινα του Πούτιν, θα είναι σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο


της Μαρίας Δανεξά


Η καταστροφική κατάσταση στην Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα και ο εκτεταμένος πόλεμος που επιχειρούν να προκαλέσουν εξυπηρετούν μόνο τη διατήρηση της παγκόσμιας ηγεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία αμφισβητείται από τους Ρώσους, τους Κινέζους και τους συμμάχους τους.


Με την υποστήριξη της Ευρώπης, της Γερμανίας και της Γαλλίας, που τα τελευταία χρόνια με τις επιλογές και τις αποφάσεις τους απώλεσαν όποια ηγεμονία στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, και με τον υπερδιογκωμένο εγωισμό του Μακρόν, που θεωρεί εαυτόν κάτι που δεν είναι, η σημερινή κατάσταση έτσι όπως έχει διαμορφωθεί χρησιμεύει μόνο για να ενισχύσει τον εναγκαλισμό μας με ακόμα μία προαναγγελλόμενη ταπείνωση, που θα μας υπενθυμίζει για δεκαετίες ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αυτές που υπαγορεύουν τους κανόνες, είτε στη διαχείριση, για παράδειγμα, του αφηγήματος για το κλίμα είτε στην απόφαση να τερματίσει, να παρατείνει ή να κλιμακώσει τη ρωσοουκρανική σύρραξη, αφήνοντας τους ευρωπαϊκούς λαούς, συμπεριλαμβανομένων και των Ουκρανών, σε ιδιαίτερα ευάλωτη θέση.


Με το να επιτρέψουν οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Γερμανία χτυπήματα σε ρωσικό έδαφος στην περίπτωση επίθεσης στο Χάρκοβο, με το να στείλει ο μαθητευόμενος μάγος Μακρόν στρατιωτικούς «εκπαιδευτές» στην Ουκρανία, η διεθνής κοινότητα αδιαμφισβήτητα βρίσκεται στα πρόθυρα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου και η ανθρωπότητα βαδίζει σαν ένα ζόμπι προς τα κει. Βιώνουμε ίσως τη σύγχρονη εκδοχή του 1914.


Τουλάχιστον στη Γαλλία, όπου ο Μακρόν έχει χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, αλλά και τον σεβασμό των Γάλλων στο πρόσωπό του, ο πολιτικός νάνος θα ήθελε πολύ να αρχίσει ο πόλεμος ει δυνατόν πριν από τις ευρωεκλογές, κάτι που θα του επέτρεπε να σβήσει από τον χάρτη τα καταστροφικά για τη Γαλλία χρόνια της διακυβέρνησής του, που είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια της επιρροής της Γαλλίας στις χώρες του Σαχέλ, την εξέγερση στη Νέα Καληδονία, την υποβάθμιση του αξιόχρεου της χώρας από τον οίκο Standard & Poor’s την Παρασκευή…


Η αλαζονική του φύση πιστεύει πως παίζοντας με τη φωτιά και τις ζωές των Γάλλων αλλά και των ευρωπαίων, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, ακόμα και στην ίδια την Εθνοσυνέλευση της χώρας του, ενδεχομένως να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία με μια τρίτη θητεία, η οποία θα του επιτρέψει να συνεχίσει την καταστροφική του για όλους πορεία.


Αν τελικά οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία και κατ’ επέκταση το ΝΑΤΟ, που ενεργεί σαν ένας πυρομανής πυροσβέστης, προχωρήσουν στην εφαρμογή των σχεδίων τους, τότε είναι σαφές ότι τα αντίποινα του Πούτιν θα είναι σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο.


Για τον λόγο αυτόν, οποιαδήποτε απόφαση περαιτέρω εμπλοκής των ευρωπαϊκών χωρών στην Ουκρανία δεν πρέπει να είναι ειλημμένη κι επιβαλλόμενη. Θα πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα ή, τουλάχιστον, σε ψηφοφορία στα τοπικά Κοινοβούλια, προκειμένου να διαπιστωθεί αν οι Ευρωπαίοι επιθυμούν -ναι ή όχι- να βρεθούν αύριο, μεθαύριο ή σε μερικούς μήνες σε άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία.


Κι αυτό προς όφελος μιας χώρας που δεν είναι ούτε μέλος του ΝΑΤΟ ούτε της Ε.Ε. κι ούτε υπήρξε ποτέ ιστορικός σύμμαχος της Ελλάδας ή της Γαλλίας, πριν από την πρόσφατη αμυντική συμφωνία που υπέγραψε η Γαλλία, χωρίς να ερωτηθεί κανείς. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και με την Ελλάδα, καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη ετοιμάζεται να υπογράψει μυστική αμυντική συμφωνία με την Ουκρανία, με άγνωστο περιεχόμενο! *Εκ του ιστολογίου  «antinews.gr» της 5.6.2024. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF