ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Ἄθεος σέ παραμεθόριο χωριό καταθρυμμάτισε θαυματουργή Εἰκόνα, ἀλλά πέθανε τήν ἑπόμενη ἡμέρα. Ἡ δύναμη τῆς θρησκείας μας καταφάνηκε γιά μία ἀκόμη φορά καί ἕνα ἀπίστευτο θαῦμα κρατεῖ σέ ζωηρή συγκίνηση τόν πληθυσμό παραμεθορίου περιοχῆς. 

Πρόκειται γιά τόν θάνατο τοῦ Περικλέους Ἀργυρίου, ὁ ὁποῖος ἔλαβε χώρα στό χωριό Πράσινο ἤ Τύρνωβο τοῦ Νομοῦ Φλωρίνης. Τό ἱστορικό τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὁ Ἀργυρίου διακήρυττε σέ ὅλο τό χωριό ὅτι δέν ὑπάρχει θρησκεία, δέν πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά πιστεύει σέ τίποτε. Σημειωτέον, ὅτι αὐτός παρέμεινε ἐπί ἀρκετά χρόνια στήν Πολωνία, ὅπου εἶχε καταφύγει μετά τήν συντριβή τοῦ συμμοριτοπολέμου καί ἐπανῆλθε κατόπιν στό χωριό του. 

Κάποια στιγμή κλήθηκε ἀπό τήν Ἐνοριακή Ἐπιτροπή νά κάνει ὁρισμένες ἐπισκευές στήν στέγη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ χωριοῦ καί τοῦ συστήθηκε νά εἶναι προσεκτικός, διότι ἐντός αὐτοῦ ὑπῆρχαν Εἰκόνες μεγάλης ἀξίας, στίς ὁποῖες προσερχόταν πλῆθος πιστῶν ἀπό ὅλη τήν περιοχή καί προσευχόταν. Ὁ ἄθεος ὅμως Ἀργυρίου τούς ἀπάντησε εἰρωνικά: -Πιστεύετε στά χρωματισμένα σανίδια!... Μέ αὐτά τά λόγια καί ἄλλα παρόμοια ὁ Περικλῆς Ἀργυρίου ἐπιδόθηκε στήν ἐργασία του. 

Κατάπληκτοι ὅμως οἱ συγχωριανοί του κατά τό μεσημέρι διαπίστωσαν, ὅτι αὐτός ἔσπασε τήν θαυματουργή Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, ἡ ὁποία βρισκόταν ἐντός τοῦ Ναοῦ! Τό γεγονός αὐτό ἐξόργισε τούς φιλόθρησκους κατοίκους τοῦ Πρασίνου καί ὅλοι κατηγοροῦσαν τόν ἱερόσυλο. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα, ὁ Ἀργυρίου πῆγε γιά νά συναντήσει ὁμάδα συγχωριανῶν του, γιά νά μεταβεῖ σέ νέα ἐργασία. 

Ὅταν ἄρχισε νά συνομιλεῖ μαζί τους, εἶπε σέ μία στιγμή: -Παιδιά, ἐγώ θά πεθάνω σήμερα! Ἡ προαίσθηση τοῦ ἀθέου ἐργάτου ἔκανε ἐντύπωση σ΄ ὅλους, διότι εἶχε γίνει γνωστό τό σπάσιμο τῆς Εἰκόνος στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί οἱ συγχωριανοί του πίστευαν ὅτι ἀργά ἤ γρήγορα ἡ θεία Πρόνοια θά τόν τιμωρήσει γιά τήν ἀσέβειά του. -Πιστεύω πώς θά πεθάνω, συνέχισε ὁ Ἀργυρίου, διότι τό ὄνειρο πού εἶδα μιλάει καθαρά. Παρουσιάσθηκε μπροστά μου ἕνας ἀξιωματικός μέ καμμιά δεκαριά στρατιῶτες καί μοῦ εἶπε: «Γι΄ αὐτό πού ἔκανες σήμερα θά δικασθεῖς καί ἴσως καταδικασθεῖς σέ θάνατο»! 

Σέ λίγο ὁ Ἀργυρίου ἀποχώρησε ἀπό τόν ὅμιλο τῶν συγχωριανῶν του διότι, ὅπως εἶπε, δέν αἰσθανόταν καλά καί πῆγε στήν οἰκία του. Ἐκεῖ, συναντήθηκε μέ τίς δύο κόρες του, τίς ἔστειλε σέ ἀγροτική ἐργασία καί ἔπεσε σ΄ ἕνα κρεββάτι. Ὅταν οἱ κόρες του ἐπέστρεψαν στό σπίτι, βρέθηκαν πρό ἀνατριχιαστικοῦ θεάματος: 

Ὁ πατέρας τους βρισκόταν στό πάτωμα νεκρός! Τά μάτια του ἦταν ἐξογκωμένα καί φαινόταν σ΄ αὐτά μία ἔκφραση τρόμου, τόν ὁποῖο θά δοκίμασε ὁ ἀποθανών στίς τελευταῖες του στιγμές. Τό πουκάμισό του ἦταν κατασχισμένο καί ὁ λαιμός του καί τό στῆθος του ἔφεραν βαθειές καί μεγάλες «νυχιές», πού προξένησε μέ τά ἴδια του τά χέρια ὁ μελλοθάνατος λίγες στιγμές προτοῦ νά ὑποκύψει. 

Οἱ φωνές τῶν κοριτσιῶν συγκέντρωσαν ἀμέσως στό σπίτι ὅλο τό χωριό καί οἱ πάντες ἄρχισαν νά σταυροκοπιοῦνται ἐνώπιον τῆς θείας τιμωρίας τοῦ ἀθέου συγχωριανοῦ τους. Ἰατρός ἐξέτασε τόν θανόντα καί διαπίστωσε ὅτι ἦταν ὑγιέστατος καί δέν ἔπασχε ἀπό καμμία ἀρρώστια, καί ἰδιαίτερα ἀπό ἄσθμα.

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.
(Ἐφημερίδα «Θάρρος» Κοζάνης, 25-7-1960, σέ ἀνατύπωση στό Περιοδ. τῆς Ἐκκλησίας μας 
«Ἡ Φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας», ἀρ.τ. 345-346 / 15-8-1960, σελ. 5, μέ γλωσσική ἁπλοποίηση)