ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ



''Κατά την εις Λονδίνον επίσκεψίν του
(Μελετίου Μεταξάκη)
συνεννοήθη μετ' Άγγλων κληρικών
περί συγκροτήσεως ψευδοοικουμενικής
Συνόδου προς ένωσιν της Ορθοδόξου μετά
της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
Ότι είχε σκοπόν διασκεδαστικόν το ταξείδιον
του Μεταξάκη, καταδείχθη εκ της
 μεταμορφώσεώς του, κείρας την κόμην,
περικόψας τον πώγωνα επί το
νεανικώτερον, περιβληθείς στολήν νεανίσκου
φραγκοφόρου φιλαρέσκου
μετά πίλου νεανικού και ράβδου νεανικής
μετ' άνθους επί της κομβοδόχης''!


Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι  καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!



ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ





Μέρος 4ον



Παναγιώτου Γ. Βαφειάδου



ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ



Εν Καίρω 1931



Ο Μελέτιος Μεταξάκης εν Αθήναις





Το 1917 κληθείς εκ Κύπρου υπό της τότε, και νυν, Ελληνικής Κυβερνήσεως, ο Μεταξάκης μετέβη εις Αθήνας, διορισθείς αντικανονικώς και αντιορθοδόξως ως Μητροπολίτης Αθηνών.


Κατά τον ενθρονιστήριον λόγον ελάλησε περί της ανάγκης του γάμου των Αρχιερέων, ποθήσας φαίνεται, να έλθη εις γάμου κοινωνίαν, μετ' εκλεκτής της καρδίας του, ως και περί άλλων πολλών της φανταδίας του αποκυημάτων. Εξέδιδεν εν Αθήναις τον ''Εκκλησιαστικόν Κήρυκα'', περιέχοντα τους ανουσίους και ανιέρους λόγους του, και τας αντιχριστιανικάς και αντορθοδόξους αρχάς του, και προς κερδοσκοπικόν και ιεροκαπηλίαν επέβαλε εις πάντας τους κληρικούς των εκκλησιών και των Μοναστηρίων να γίνωσι συνδρομηταί του οργάνου τούτου, τουθ' όπερ ποιεί και εν τη Αλεξανδρινή Εκκλησία διά το όργανόν του ''Πάνταινον'', χωρίς να διατίθηται ουδ' οβολός υπέρ φιλανθρωπικού τινός σκοπού, ή ευεγερτινού τινός ιδρύματος.


Επέβαλε χρηματικάς διατιμήσεις κατά διαβαθμίσεις επί λειτουργειών, κηδειών, μνημοσύνων, βαπτίσεων, γάμων, και εφ' όλων των λοιπών μυστηρίων, ως τούτο εποίησε και διά την Αλεξανδρινήν Εκκλησίαν, μεταβαλών τον οίκον του Θεού ως οίκον εμπορίου προς χρηματισμόν. Εχρέωσε το εκκλησιαστικόν ταμείον διά δαπάνας επιπλώσεως και διακοσμήσεως της Μητροπόλεως Αθηνών. Διά την σαρδαναπαλικήν του ζωήν εθυσίαζεν αφειδώς κατά τα εν Μητροπόλει εις τους φίλους του παρατιθέμενα γεύματα και δείπνα.


Έθεσεν επί της θύρας της Μητροπόλεως τα κεφαλαία πρώτα γράμματα του ονόματός του, και εν νυκτί ηλεκρικώ ρεύματι να διακρίνωνται ταύτα, φωτιζόμενα, ότι η Ιερά Μητρόπολις καθίστατο μέγαρον Μελετίου Μεταξάκη. Μη απολαύσας εν τη νεότητι πραγμάτων και θεαμάτων, επεθύμει τούτων εν τω γήρατι, διό και έκαμε το 1920 το διασκεδαστικόν της εις Ευρώπην και Αμερικήν αποδημίας του, μετά μεγάλης συνοδείας διά να αργυρολογή. Διήλθεν δι' Ιταλίας επισκεφθείς το Βατικανόν και γενόμενος επισήμως δεκτός υπό του Πάπα, υποβάλλων τας σκέψεις του διά τας εν τη Ορθοδόξω εκκλησία μελετωμένας μεταρρυθμίσεις, ενώ πρότερον είχεν κυρίξει το πόλεμον εναντίον της Ρωμαικής εκκλησίας και του Πάπα.


Κατά την εις Λονδίνον επίσκεψίν του συνεννοήθη μετ' Άγγλων κληρικών περί συγκροτήσεως ψευδοοικουμενικής Συνόδου προς ένωσιν της Ορθοδόξου μετά της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Ότι είχε σκοπόν διασκεδαστικόν το ταξείδιον του Μεταξάκη, καταδείχθη εκ της μεταμορφώσεώς του, κείρας την κόμην, περικόψας τον πώγωνα επί το νεανικώτερον, περιβληθείς στολήν νεανίσκου φραγκοφόρου φιλαρέσκου μετά πίλου νεανικού και ράβδου νεανικής μετ' άνθους επί της κομβοδόχης, φωτογραφούμενος εν τοιαύτη στολή εν Ευρώπη και Αμερική και δη μετά γυναικός (Ίδε Ριζοσπάτη 25 Μαρτίου 1920). 


Εν Ιερουσαλήμ, ως Αρχιμανδρίτης και Αρχιγραμματεύς είχε φωτογραφηθεί με περιβολήν Μπετουβίνου. Χαρακτηριστικόν του Μελετίου να φωτογραφίζητε με διάφόρους στάσεις. Κατά της εις Αμερικήν  επίσκεψιν αυτού η ''Ατλαντίς'' εν τω φύλλω της 24 Δεκεμβρίου 1920 εδιμοσίευσεν: ''εάν ο Καρολίδης ήτο εδώ κατά την επίσκεψιν του Μεταξάκη θα ηδύνατο να γράψη πολλά ωραία πράγματα διά την διαγωγήν του. Τα όργια τα οποία διέπραξεν εδώ ο Μεταξάκης εις βάρος του γοήτρου της Εκκλησίας, εγένετο καταλλήλως γνωστά εις τας Αθήνας''!


Κατά την εις Αμερικήν διαμονήν του μετά μεγάλης μορφώσεως θεολόγων, Αμερικανών, ομολογήσας  ότι δεν κατέχει την θεοογικήν επιστήμην εν οίω βαθμώ εκείνοι, διότι ούτε εις ανωτέρας σχολάς θεολογικάς εφοίτησεν, ούτε καιρόν έλαβε προς μελέτας θεολογικάς, αναγνωρίσας ούτω την αδυναμίαν του και την ορθότητα των υπ' εκείνων λεγομένων, προς εξευτελισμόν της ορθοδόξου εκκλησίας, εδικαιολόγησε δε την αδυναμίαν του διά του μεγάλου ψεύδους ειπών, ότι δεν έλαβε καιρόν να ασχοληθή περί τα θεολογικά ζητήματα, διότι άμα απολυθείς της θεολογικής σχολής του Σταυρού ηγωνίζετο πως να σώση το χριστιανικόν ποίμνιόν του από του ξίφους των Τούρκων, ψευσθείς αναισχύντως, διότι εν Κύπρω υπό Αγγλικήν διοίκησιν ο χριστιανικός λαός ουδένα διέτρεχε κίνδυνον, εν Αθήναις δε είχεν Ελληνικόν λαόν.


Διά τοιούτων και άλλων ψευδών επιχειρημάτων εγένετο καταγέλαστος τόσον εις την Αγγλία, όσον και εν Αμερική, και εν τη αφροσύνη του και αγραμματοσύνη του εξέθεσε την ημετέραν Εκκλησίαν, ειπών περί του Ευσεβίου Μητροπολίτου Καισαρείας της Παλαιστίνης προς τους Αγγλικανούς επισκόπους, ότι άλλα εφρόνει περί του δόγματος του ομοουσίου και άλλα υπέγραψεν εν τη Α' Οικουμενική Συνόδω των 318 Θεοφόρων Πατέρων, φοβούμενος την οργήν του Ορθοδόξου Λαού της επαρχίας του, συγχέων τον Ευσέβιον Καισαρείας προς τον Ευσέβιον Μητροπολίτην Νικομηδείας, όστις ήτο εκ των Ιεραρχών εκείνων της Α' Οικουμενικής Συνόδου, οίτινες εζήτουν να φανώσιν επιεικείς προς τον μετάνοιαν δεικνύοντα Άρειον, διά τούτο ο Ευσέβιος Νικομηδείας αφού υπέγραψε μετά των λοιπών Θεοφόρων Πατέρων τον περί πίστεως όρον, δεν υπέγραψε και τον γενόμενον αναθεματισμόν εναντίον του Αρείου.


Διά των ανωτέρω ο Μεταξάκης έδειξε προς τους ετεροδόξους επισκόπους και την μέχρις αθείας  χωρούσαν ασέβειαν και αθρησκείαν. Απεφήνατο, ότι όταν η υπ' αυτού μετά των Αγγλικανών Επισκόπων μελετωμένη ένωσις πασών των Εκκλησιών επέλθη, τότε τα Σύμβολα των Εκκλησιών θ' ανήκωσιν εις την ιστορίαν!! Είπεν ο Μελέτιος, ή ο ορθόδοξος να προσθέση εν τω Συμβόλω το ''και εκ του Υιού'', ή η Αγγλική Εκκλησία ν' αφαιρέση τούτο, τονίσας όπως γίνη το δεύτερον, διότι η εντύπωσις εκ της μεταβολής έσται μάλλον ισχυρά εις τους Έλληνας και εις τους Ανατολίτας καθόλου Χριστιανούς, ή εκ της αφαιρέσεως εις τους Αγγλικανούς, θέλων να είπη, ότι δεν πρόκειται περί της αλήθειας και ορθότητος του ενός ή του ετέρου δόγματος, αλλά περί του τις λαός είναι ολιγώτερον προσκεκολλημένος εις δογματικάς αντιλήψεις.


Αλλ' οι Αγγλικανοί θεολόγοι απήντησαν ότι, ούτω ποιούντες θα ηρνούντο την καλήν πίστιν των ερμηνευόντων το δόγμα αυτών, ήτοι θα εφαίνοντο άπιστοι και ασεβείς προς την εκκλησίαν των, ως ο Μελέτιος. Η απάντησις ήτο φοβερόν ράπισμα διά τον Μεταξάκην. 


Επιστρέψας εις Αθήνας εδημοσίευσε πολλά τα ψεύδη, και μεταξύ άλλων, ότι έλαβεν υπόσχεσιν των Άγγλων και Αμερικανών Επισκόπων υπέρ της εις τους Έλληνας αποδόσεως του Ναού της Αγίας Σοφίας, και ο ελληνικός λαός περιμένει ακόμη να λειτουργήση εις την Αγίαν Σοφίαν με τον μαρμαρωμένον Βασιλιά του Κωνσταντίνον τον Παλαιολόγον υπό τον Παναγιώτατον Μελέτιον Μεταξάκην!!


Ο Μελέτιος προέβη εις νεωτερισμούς εν ταις ιεροτελεστίαις, εις τα κατανυκτικά άσματα του εσπερινού και του όρθρου, ιδία κατά την Μ. Εβδομάδα. Συνέδεσε τον νάρθηκα μετά του ιερού διά τηλεφώνου, ίνα τηλεφωνικώς μεταδίδονται εις αυτόν λειτουργούντα αι εκ του πεδίου των μαχών καταφθάνουσαι τηλεγραφικαί ειδήσεις και οι διδόμεναι διαταγαί εν πάση στιγμή διά να πολιτικολογή από του Θρόνου περί της στρατιάς της Σμύρνης και περί των όσα έμελλον να τελεσθώσι στρατιωτικώς και πολιτικών έργων.


Και ενώ ούτω διήρχετο τον βίον ο Μελέτιος συνεταράχθη εν καιρώ νυκτός εκ τηλεγραφήματος, ότι ο ζωοκλόπος Ιωάννης Μεταξάκης, αδελφός του Μητροπολίτου, εφονεύθη εν τη διαπράξει εγκλήματος, και ότι πάσα η υπαίθριος εν τη Νήσω χώρα ανέπεμψε δόξαν τω Θεώ, απαλλαγείσα φοβερού κακούργου, μέγα δε πένθος ενέσκηψεν εν τη Μητροπόλει. Οι φονεύσαντες τον διαβόητον κακούργον Ιωάννην Μεταξάκην νυκτοφύλακες πανηγυρικώς και εν ευφημίαις ηθωούντο. 


Ιεράρχαι γεραροί και σεβάσμιοι καταδιωκόμενοι ερρίπτοντο, ως ο γεραρός κανονικός Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος, εις ειρκτάς κακούργων, κλειόμενοι εντός τρωγλών ζοφερών μετά λωποδυτών και χασισοποτών, και άλλοι εξωραίζοντο εν μέσω χειμώνος εις νήσους και χιονώδη βουνά, προς χαράν του επιβάτου του Μητροπολιτικού Θρόνου Αθηνών. Εξέδιδεν εντάλματα συλλήψεως εναντίον των φευγόντων τον απηνή διωγμόν αυτού Αρχιερέων, πέμπων αστυνόμους και χωροφύλακας και κατασκόπους πανταχού.


Ελέχθη, ότι επανελθών εξ Ευρώπης είχε μεθ' αυτού φορτία ολόκληρα χιλιάδων αντιτύπων ευαγγελίων μεταφρασμένων εν Αγγλία χάριν βιβλιοκαπηλίας, αλλά κατασχέθησαν εν τω Τελωνείω Πειραιώς, του νόμου μη επιτρέποντος  την κυκλοφορίαν μεταφράσεων ευαγγελίου εν τη γλώσση των Μαλλιαρών.


Κατεδίωξεν αμειλίκτως διά πολιτικά φρονήματα τον εν Αθήναις ενδημούντα Μητροπολίτην Κρήτης Ευμένιον, τον πεφωτισμένον και κεκοσμημένον αρεταίς χριστιανικού ιεράρχου, μεγάλας δε και περιφανείς εις τον εθνικόν αγώνα της Κρήτης παρασχόντας υπηρεσίας, τον ουκ ολίγα ακούσαντα παρά του Μεταξάκη, εν τη Μητροπόλει κληθέντα, και εκβιασθέντα να δώση την υπό του Αρχιερατικού αξιώματος παραίτησίν του.


Ο Πρωθιεράρχης της Κρήτης διετάχθη από τον Μεταξάκην να προβή εις παραίτησιν ήτοι εις αυτοκτονίαν ηθικήν και ψυχικήν εθελουσίαν. Ο Μητροπολίτης Ευμένιος απήντησεν ότι υπάγεται εις την δικαιοδοσίαν του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του μόνου αρμοδίου να δικάση αυτόν. Εξαφθείς ο νέος Καιάφας απέπεψεν αυτόν, ειπών: ''Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι εδώ τώρα, κι' εγώ είμαι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, και τούτο θα εννοήσης αμέσως''. Μετά δύο ημέρας ο μάρτυς Ιεράρχης, ασθενών εξωρίζετο εν μέσω χειμώνος, ίνα έρημος φίλων και συγγενών, ξένος εν ξένη, τελευτήση τον βίον ως μάρυς προς δόξαν και κλέος του αδόξου και ακλεούς Μανώλη Μεταξάκη!!


Εν τοιαύτη καταστάσει διατελών ο σεβάσμιος εκείνος της Κρήτης Πρωθιεράρχης επωνόμασε τον Μεταξάκην Μελέτιον αρχισατανάν! Νοσηλευόμενος ο Μητροπολίτης Ευμένιος εν συγγενική οικία, επετηρείτο υπό κατασκόπων του Μεταξάκη, ίνα μανθάνη τα ονόματα των επερχομένων και εξερχομένων εις την οικίαν ταύτην και τους καταγγέλλει εις την αστυνομίαν.


Και εν τω μεταξύ διαβλέπει τις, την υπό του ιερού Χρυσοστόμου προ αιώνων σκιαγραφειθείσαν  ηθικήν εικόνα του λογικού θηρίου εν οις λέγων περί ανθρώπων αναξίων να καλώσι Πατέρα τον Θεόν και να αναγινώσκωσι την Κυριακήν προσευχήν ''Πάτερ ημών'', αφού ''ουδένα φέρουσιν εν αυτοίς χαρακτήρα της του Θεού αγαθότητος, αλλ' εις το θηριώδες μεταμορφούνται την ψυχήν και της θεικής ευγενείας εκπίπτουσι κατά το υπό του Δαυίδ ειρημένον:


''Άνθρωποι εν τιμή ων ου συνήκε΄ παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς''. 'Οταν γαρ τις λακτίζη ως όνος, μνησικακή ως κάμηλος, αρπάζη δε ως λύκος, πλήττη δε ως σκορπιός, ύπουλος δε η ως η αλώπηξ, πως δύναται ο τοιούτος πατέρα εαυτού καλέσαι τον Θεόν'';


Ο Μεταξάκης υπό του Μητροπολιτικού θρόνου Αθηνών παρηκολούθει τα εν Ιερουσαλήμ εξελισσόμενα, μένων ευχαριστημένος διά την υπό των Τούρκων τω 1917 απαγωγήν του Πατριάρχου Δαμιανού και της Ιεράς Συνόδου εις Δαμασκόν. Οι Άγγλοι εισήλθον εις την Αγίαν Πόλιν τη 25 Νοεμβρίου 1917.



Σημ. ημετέρα: Εκ του βιβλίου του Παναγιώτη Γ. Βαφειάδη
 ''ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'', Κάιρο 1931, σελ. 13-16.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, έρευνα, επιμέλεια, παρουσίαση  ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF