ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ, ΦΥΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ (1983)

Ηχητική Ακολουθία εκ του ιστοτόπου της 

Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής

Ψάλλει ο μουσικολογιώτατος λαμπαδάριος της Ιεράς Μονής, Ιερομόναχος π. Διονύσιος, μαζί με τον επίσης καλλίφωνο Ιερομόναχο π. Σεραφείμ Αγιοκυπριανίτη.

 ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

Η ημέρα αυτή είναι αυστηρή και τελείται νηστεία άλαδη, ως είδους προετοιμασίας για την μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή των Θεοφανείων που εορτάζουμε αύριο, σύμφωνα με το ορθόδοξο, εκκλησιαστικό ημερολόγιο.

Έτσι την ημέρα αυτή ψάλλονται και οι λεγόμενες Μεγάλες ώρες, που είναι αντίστοιχες με των Χριστουγέννων και σύμφωνα με το τυπικό, αν τα Θεοφάνια τύχουν από Τρίτη έως Σάββατο, οι Ώρες ψάλλονται την παραμονή μα­ζί με τον Εσπε­ρι­νό της εορτής και τη Θεί­α Λει­τουρ­γί­α του Μ. Βασιλείου.

Οι ονομαζόμενες ως ''Ώρες'' είναι ακολουθίες της Εκκλησίας μας που ψάλλονται σε ορισμένες ώρες (γι' αυτό και ''Ώρες'') σύμφωνα με το βυζαντινό τρόπο μέτρησης της ώρας.

Δηλαδή: Η Πρώ­τη Ώ­ρα πε­ρί­που στις 6-7 το πρωί, η Τρί­τη στις 9 το πρωί, η Έ­κτη στις 12 το με­ση­μέ­ρι, η Ενάτη στις 3 τα α­πό­γευ­μα.

Κά­θε ώρα έχει το δικό της θέμα: Η Πρώτη: Το φως της ημέρας και το φως του Χρι­στού, η Τρίτη: Την Κά­θο­δο του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος την Πεν­τη­κο­στή, η Έκτη: Την Ώ­ρα της Σταύ­ρω­σης του Χριστού μας, ενώ η Ενάτη: Την Ώ­ρα του θα­νά­του Του.

Είναι γνωστό ότι μέ­χρι τα μέσα περίπου του 4ου αιώνα η  Εκ­κλη­σί­α μας εόρ­τα­ζε την Γέν­νη­ση και την Βά­πτι­ση του Χριστού μας μαζί στις 6  Ι­α­νου­α­ρί­ου, με το όνομα Επι­φά­νεια.

Περί τα τέλη όμως του  (386 μ.Χ.) πρώ­τος ο Ά­γιος Ιω­άν­νης ο Χρυ­σό­στο­μος ομιλεί για τα Χρι­στού­γεν­να, ως ''Μη­τρό­πο­λιν πα­σών των εορτών'' και αναφέρει ότι από το  376 μ.Χ. έγινε γνωστή αυτή η εορτή ξε­χω­ρι­στά στις Εκκλησίες της Ανατολής.

Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώθηκε το  ''Άγιο Δω­δε­κα­ή­με­ρο'', δη­λα­δή το διάστημα από την  25η Δε­κεμ­βρί­ου μέχρι και την 6η Ια­νου­α­ρί­ου, μέσα στο οποίο εορ­τά­ζου­με την Γέννηση, την Πε­ρι­το­μή και την Βά­πτι­ση του Χριστού μας.

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ κ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ: ΑΠΟΚΟΠΗ ΠΑΘΩΝ

Ομιλία με αφορμή την εορτή της Περιτομής του Χριστού μας

(2024)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΘΩΝΗΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ (2023)

Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλή Αττικής

ΤΩ ΑΥΤΩ ΜΗΝΙ ΚΖ', ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Oύτος ο μακάριος Πρωτομάρτυς και Aρχιδιάκονος Στέφανος, όταν έγινε μίαν φοράν ζήτησις μεταξύ Iουδαίων και Σαδδουκαίων και Φαρισαίων και Eλληνιστών1 περί του Kυρίου ημών Iησού Xριστού, και άλλοι μεν έλεγον, ότι είναι Προφήτης· άλλοι δε, ότι είναι πλάνος· και άλλοι, ότι είναι υιός Θεού. Όταν λέγω η τοιαύτη ζήτησις έγινε, τότε ο αοίδιμος Στέφανος εστάθη επάνω εις ένα τόπον υψηλόν, και εκήρυξεν εις όλους τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν, λέγων. Άνδρες αδελφοί, διατί τόσον επληθύνθησαν αι κακίαι σας, και είναι τεταραγμένη όλη η Iερουσαλήμ; Mακάριος είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος δεν έλαβεν εις την καρδίαν του δισταγμόν εις τον Iησούν Xριστόν. Διατί αυτός είναι, οπού έκλινε τους Oυρανούς, και εκατέβη διά τας αμαρτίας μας, και εγεννήθη από την Παρθένον την Aγίαν και καθαράν και διαλεγμένην προ καταβολής κόσμου. Aυτός τας ασθενείας ημών έλαβε, και τας νόσους εβάστασεν. Aυτός έκαμε να αναβλέψουν οι τυφλοί. Aυτός εκαθάρισε τους λεπρούς, και εδίωξε τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους. Oι δε Iουδαίοι ταύτα ακούσαντες, έφερον αυτόν εις το κριτήριον προς τους αρχιερείς. Eπειδή δεν εδύνοντο να αντισταθούν εις την σοφίαν και δύναμιν του Aγίου Πνεύματος, με την οποίαν ελάλει ο θείος Στέφανος. Έπειτα επαράστησαν ψευδομάρτυρας, οίτινες ταύτα κατά του Aποστόλου εμαρτύρησαν λέγοντες. Hμείς ηκούσαμεν, ότι ούτος ελάλει λόγια βλάσφημα εναντίον του τόπου τούτου της Iερουσαλήμ, και εναντίον του θεϊκού νόμου. Eίπον δε και τα λοιπά άλλα όσα διηγούνται αι ιεραί Πράξεις των Aποστόλων εν κεφαλαίω εβδόμω. Tότε εγύρισαν τα ομμάτιά τους εις τον Στέφανον όλοι οι καθεζόμενοι εις το κριτήριον, και είδον το πρόσωπόν του τόσον λαμπρόν, ωσάν να ήτον πρόσωπον Aγγέλου. Όθεν μη υποφέροντες την εντροπήν, ελιθοβόλησαν αυτόν ευχόμενον δι’ αυτούς και λέγοντα· «Kύριε μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην». Kαι ταύτα ειπών εκοιμήθη. Aφ’ ου δε ο Πρωτομάρτυς με την νομιζομένην εδικήν του πτώσιν εκρήμνισε κάτω τον αντίπαλον Διάβολον, και έδειξεν αυτόν πτώμα μέγιστον και εξαίσιον· και αφ’ ου εκοιμήθη με τον γλυκύν ύπνον του μαρτυρίου, επήραν το ιερόν αυτού σώμα άνδρες ευλαβείς, και έβαλον αυτό μέσα εις ένα σεντούκι κατεσκευασμένον από ξύλον περσέας: ήτοι ροδακινέας. Kαι σφραγίσαντες αυτό, το απέθησαν εις τα πλάγια μέρη του Nαού. Tότε και ο νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ, και ο τούτου υιός Aβελβούς επίστευσαν εις τον Xριστόν. Kαι εβαπτίσθησαν από τους Aποστόλους2. Tελείται δε η του Aγίου Στεφάνου Σύναξις εις τον μαρτυρικόν του Nαόν, όστις είναι κοντά εις τον τόπον τον καλούμενον Kωνσταντιανά. Σημείωσαι ότι ο Άγιος Στέφανος ελιθοβολήθη μετά την Aνάληψιν του Xριστού χρόνους τρεις, κατά τους ακριβεστέρους χρονολόγους.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Eλληνισταί ήτον οι από Eλλήνων πιστεύσαντες τω Xριστώ, ή κατ’ άλλους οι Xριστιανοί εκείνοι, οι οποίοι εδέχοντο την Aγίαν Γραφήν την υπό των εβδομήκοντα ελληνιστί μεταφρασμένην. Σημείωσαι ότι εγκώμιον εις τον Άγιον Στέφανον έχει ο Nύσσης Γρηγόριος, ου η αρχή· «Ως καλή των αγαθών η ακολουθία». O Xρυσόστομος εν τω ε΄ τόμω, δύω. Ων το πρώτον άρχεται· «Στέψωμεν άνθεσιν εγκωμίων τον Στέφανον». Tο δε δεύτερον· «Πάντες μεν οι των Mαρτύρων αγώνες επίδοξοι». Έχει και ο Πρόκλος εγκώμιον εις τον αυτόν, ου η αρχή· «O μεν αισθητός ήλιος υπέρ γην ανατέλλων». Όρα και εις τον απλούν Eφραίμ το εγκώμιον του Aγίου Στεφάνου εις γλώσσαν πεζήν. O ανωτέρω Xρυσόστομος έχει προσέτι τρεις λόγους εν τω ζ΄ τόμω. Ων ο πρώτος άρχεται· «Σεμνύνει μεν τους ευδοκίμους αθλητάς», ο δεύτερος δέ· «Oι μεν έξωθεν στεφάνους πλέκειν ανδράσι βουλόμενοι», ο δε τρίτος· «Πολλά και θαυμαστά του μακαρίου Στεφάνου τα τρόπαια».
2. Όρα περί τούτων εις την υποσημείωσιν του Συναξαρίου του Aγίου Στεφάνου τούτου κατά την δευτέραν του Aυγούστου. Σημείωσαι ότι δύω Mαρτύρια του Aγίου Στεφάνου σώζονται εν τη Mεγίστη Λαύρα. Ων του μεν ενός η αρχή εστιν αύτη· «Eγένετο κατά τον καιρόν εκείνον». Tου δε ετέρου αύτη· «Διά την του Σωτήρος και Θεού ευσπλαγχνίαν, ηναγκάσθην αποχαράξαι τη του Xριστού Eκκλησία».

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ: ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ: ΑΠΟ ΥΠΟΔΙΚΟΣ, ΟΡΘΩΘΗΚΕ ΘΥΕΛΛΩΔΗΣ ΕΛΕΓΚΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ: ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ: ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΤΕΦΑΝΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑ

Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ: Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΚΛΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ: ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΝΕΤΙΚΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑ ΣΤΕΦΑΝΟ

Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΩΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ: «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ»

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ
«ΠΡΟΠΕΡΣΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»

«ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του θεολόγου - Φιλολόγου Αθανασίου Α. Φραγκοπούλου
«Πατερικές Ομιλίες Στη Γέννηση του Σωτήρος Χριστού»,
έκδοση δεύτερη, Βιβλιοπωλείο ο «Σωτήρ», Αθήνα 2013.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Οι εορτές της Εκκλησίας μας, και μάλιστα οι Δεσποτικές - αυτές δηλαδή που αναφέρονται στα γεγονότα της επί γης ζωής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού - περιέχουν έναν πλούτο χάριτος και αληθείας τον οποίο μπορούν να ανακαλύψουν και να χαρούν αληθινά οι καθαρές από την αμαρτία ψυχές, οι άγιοί μας.
Αυτοί αγάπησαν τον Κύριο με όλη την καρδιά τους, έθεσαν το θέλημά Του αυστηρά ρυθμιστικό κανόνα της ζωής τους, πάλαιψαν σκληρά με τα πάθη τους και τα νίκησαν, και έτσι χώρεσαν τον Θεό στην καρδιά τους, έγιναν κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί είναι τα πιο κατάλληλα πρόσωπα να μας μιλήσουν για τον Θεό και την αγάπη Του, διότι Τον έζησαν, διότι όντως ανταποκρίθηκαν σ' αυτήν. Ο λόγος τους είναι βιωματικός, εμπνευσμένος, φωτισμένος, ζωντανός.
Γι' αυτόν τον λόγο, εν όψει της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, κρίναμε ότι θα ήταν ωφέλιμο να εκδώσουμε χριστουγεννιάτικες ομιλίες αγίων Πατέρων συγκεντρωμένες σε ένα βιβλίο και με απόδοση στην κοινή Νεοελληνική, ώστε να είναι προσιτές στον μέσο αναγνώστη. Είναι εντυπωσιακό ότι και οι έξι ομιλίες που εκδίδονται παρουσιάζουν κοινό χαρακτηριστικό: συνδυάζουν την θεολογική εμβάθυνση στο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού με πρακτικές συμβουλές για τον αγώνα του πιστού, συνταιριάζουν αρμονικά το δόγμα με το ήθος' και αυθόρμητα κινούν τον ευλαβή αναγνώστη αφενός μεν σε θαυμασμό για το βάθος του μυστηρίου και σε βαθιά ευγνωμοσύνη για τον πλούτο των υψηλών ευεργεσιών που κομίζει στην ανθρωπότητα η επίσκεψη του Θεού -ο Θεός έγινε άνθρωπος! μυστήριο θείας συγκαταβάσεως, θείας δυνάμεως, θείας αγάπης!
Αφετέρου δε του γεννούν την αίσθηση ότι η πρωτοβουλία του Θεού δημιούργησε μια εκκρεμότητα: τη δική μας απάντηση στην αγάπη Του, τη δική μας κένωση, τη ζωή της μετανοίας και του αγιασμού. Σ' αυτό ευχόμαστε να συντελέσει με τη χάρη του Θεού το απλό αυτό βιβλίο, διά πρεσβειών των αγίων Πατέρων στους οποίους ανήκουν οι ομιλίες, Γρηγορίου του Θεολόγου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αμφιλοχίου Ικονίου και Πρόκλου Κωνσταντινουπόλεως. (Εκ του προλόγου).

Α.Α.Φ.

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: ΛΟΓΟΣ 38ος ΣΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Α' ΜΕΡΟΣ)

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: ΛΟΓΟΣ 38ος ΣΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Β' ΜΕΡΟΣ)

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: ΛΟΓΟΣ 38ος ΣΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Γ' ΜΕΡΟΣ)

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: ΛΟΓΟΣ 38ος ΣΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Δ' ΜΕΡΟΣ)

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΛΟΓΟΣ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Α' ΜΕΡΟΣ)

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΛΟΓΟΣ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Β' ΜΕΡΟΣ)

ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ - ΨΑΛΛΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (2023)

Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλή Αττικής

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ»

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

...«Το μυστήριο των Χριστουγέννων μας προσανατολίζει προς το μυστήριο του Πάσχα: ο Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, ώστε, τριάντα χρόνια μετά, να σταυρωθεί και να αναστηθεί, να αναληφθεί στους ουρανούς και να μας στείλει το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής. Υπάρχει μια θαυμαστή ενότητα σε όλο αυτό το σχέδιο του Θεού, ο Οποίος από την κλήση του Αβραάμ μας οδηγεί μέχρι τη γέννηση της Εκκλησίας την Πεντηκοστή. Όλα τα γεγονότα της παιδικής ηλικίας του Χριστού, όπως μας τα διηγούνται οι Ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς -ο μεν άγιος Λουκάς, με περισσή φροντίδα για την ακρίβεια, ασφαλώς θα πληροφορήθηκε πολλά από τη Θεοτόκο και άλλους μάρτυρες των παιδικών χρόνων του Κυρίου, ο δε άγιος Ματθαίος θα πήρε ασφαλώς πολλές πληροφορίες κυρίως από την οικογένεια του Ιωσήφ -όλα λοιπόν τα γεγονότα αυτά, που επίσης μας στρέφουν προς το μυστήριο του θανάτου και της Αναστάσεώς Του, τα διατρέχουμε το ένα μετά το άλλο στη διάρκεια των ημερών που έρχονται. Η Γέννηση στη φάτνη, όπως εύγλωττα το περιγράφει, το παρουσιάζει η εικόνα της Αναστάσεως, μας παραπέμπει στον Χριστό εντός του τάφου, στον Χριστό περιτυλιγμένο όχι πια στα σπάργανα, αλλά στα οθόνια της ταφής. Οι μάγοι θυμίζουν όλα τα ειδωλολατρικά έθνη που θα κληθούν μια μέρα να ενωθούν με τον Ισραήλ, με το μικρό «κατάλειμμα», το υπόλοιπο του λαού αυτού που συμβολίζεται από τους ποιμένες, ώστε να συγκροτηθεί η Εκκλησία, ο νέος Ισραήλ, ο οποίος τοποθετείται ως συνέχεια ολοκλήρου του αρχαίου Ισραήλ, όλης της τόσο θαυμαστής ιστορίας της σωτηρίας. Θα πρέπει να μένουμε έκπληκτοι με τον τρόπο που κύλησε το σχέδιο του Θεού, ένα σχέδιο που φανερώνεται με μια εκπληκτική ενότητα διά μέσου των αιώνων. Δεν μπορούμε παρά να πούμε κι εμείς μαζί με τον Ψαλμωδό: «ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε' πάντα εν σοφία εποίησας» (Ψαλμ. ργ' [103] 24). Πράγματι, ο Κύριος έπλασε με σοφία όλη την δημιουργία και όλο το έργο αυτό δεν είχε άλλο σκοπό παρά αυτή τη νέα κτήση που εκπληρώνεται μπροστά στα μάτια μας σήμερα με την ανάγνωση αυτού του Ευαγγελίου, το οποίο μας διηγείται τη Γέννηση του Σωτήρος, του νέου αδάμ και σημείο εκκίνησης της καινής αυτής κτίσεως. Ταυτόχρονα όμως μαζί με το θάμβος μπροστά στο όλο έργο του Κυρίου που ολοκληρώθηκε εν χρόνω οφείλουμε να σκεφθούμε ότι τιμώντας το μέσα στη Θεία Λατρεία καθίσταται αληθινά επίκαιρο για μας. Η Γέννηση του Χριστού αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων ξαναγίνεται όσο ποτέ άλλοτε κάτι που συμβαίνει μέσα μας· πρέπει να υποδεχθούμε τον Χριστό στην καρδιά μας, για να μεταμορφωθούμε εν Αυτώ, για να εξαφανίζεται όλο και περισσότερο το εγώ μας, ο παλαιός εαυτός μας, για να ζει όλο και περισσότερο ο Χριστός μέσα μας. Καλούμαστε να γίνουμε ένα μαζί Του και να ξαναζήσουμε στην πνευματική μας ζωή το μυστήριο του Χριστού, όπως το θεωρούμε στα Ευαγγέλια. Οφείλουμε να ανοίξουμε την καρδιά μας, για να Τον δεχθεί μέσα, να υποδεχθούμε τη χάρη, τις άκτιστες ενέργειες του αναστημένου Χριστού, ο οποίος έρχεται να ανανεώσει μέσα μας το μυστήριο της Γεννήσεώς Του, ώστε όλη μας η ζωή να είναι μετοχή στο μυστήριο του θανάτου και της Αναστάσεώς Του». (σελ. 48-51 εκ του βιβλίου).

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (1ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (2ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (3ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (4ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (5ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (6ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (7ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (8ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (9ο ΜΕΡΟΣ)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (8ο ΜΕΡΟΣ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 58-64.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΟΜΙΛΙΑ Α'

Εξάλλου, αν οι ευαγγελικές διηγήσεις φωτίζοντας το παρελθόν αποκαλύπτουν την έννοια της όλης ιστορίας του Ισραήλ, δείχνοντας προς τα που έτεινε και τι προεικόνιζε, ταυτόχρονα φωτίζουν το μέλλον του κόσμου και μας αποκαλύπτουν ότι μέσα απ' όλες αυτές τις δοκιμασίες, όλες τις οδύνες, όλες τις δυσκολίες των καιρών που έρχονται, εντέλει θα ολοκληρωθεί το έργο της σωτηρίας μας, η οριστική έξοδός μας.
Η νέα αυτή έξοδος θα οδηγήσει όχι σε μια υλική Γη της Επαγγελίας, αλλά σε μια Βασιλεία που δεν είναι εκ του κόσμου τούτου και της οποίας ο τόπος εδώ κάτω είναι η καρδιά του ανθρώπου. Η διαθήκη του Σινά και ο Μωσαϊκός νόμος βρήκαν την οριστική εκπλήρωσή τους στη νέα συνθήκη, την Καινή Διαθήκη, -διότι πλέον όλα είναι θεία δώρα- και σε ένα καινούργιο νόμο που δεν είναι πια γραμμένος πάνω σε πλίθινες πλάκες, αλλά στις σάρκινες καρδιές των ανθρώπων. Πρόκειται για μια συνθήκη η οποία, αν πειθαρχούμε στη χάρη, αν η ελευθερία μας αποδέχεται το δώρο αυτό του Θεού, μας προσφέρει το φως και τη δύναμη που θα μας επιτρέψει να ζήσουμε εν πάση αληθεία τη θεία ζωή.
Να τι πρέπει να διακρίνουμε μέσα στα στα κείμενα που ορίζει η Εκκλησία να διαβάζουμε στη συγκεκριμένη περίοδο του λειτουργικού έτους. Πρέπει να τα ακούμε, να τα διαφυλάττουμε και να τα αφήνουμε να αντηχούν στις καρδιές μας, να επιτρέπουμε σ' αυτά να μας αφυπνίζουν, για να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε και να αφηνόμαστε να μας μεταμορφώνει ο θείος λόγος κατ' εικόνα του του μονογενούς Υιού, δυνάμει του Παναγίου Πνεύματος, εις δόξαν Πατρός. Αμήν.

Ο άγιος Ιωσήφ

Στην Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα - Ομιλία Β'

Την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα η Εκκλησία μας μας προσκαλεί να τιμήσουμε με έναν ιδιαίτερο τρόπο τον άγιο Ιωσήφ, λόγω του ρόλου που του ανήκει στα γεγονότα της Γεννήσεως και της παιδικής ηλικίας του Χριστού.
Ο άγιος Ιωσήφ πιθανώς δεν έχει το προφίλ που θα ταίριαζε στη συνείδηση πολλών χριστιανών. Ωστόσο, παίζει σημαντικό ρόλο μέσα στα Ευαγγέλια. Από την πλευρά μας, ο άγιος Ιωσήφ πρέπει να τιμάται για πολύ συγκεκριμένο λόγο. Πράγματι, αν υπάρχει σήμερα στο Άγιον Όρος μια μεγάλη πνευματική αναγέννηση, αυτή σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, που σήμερα ήδη τιμάται από πολλούς ως άγιος. Ο Γέροντας Ιωσήφ λοιπόν είχε μεγάλη ευλάβεια προς τον προστάτη άγιό του, τον άγιο Ιωσήφ, τον οποίο θεωρούσε προστάτη ειδικά των μοναχών, κυρίως των Αθωνιτών που είχαν αφιερωθεί στην ησυχαστική ζωή, σε μια ζωή μόνωσης και βαθιάς ένωσης με τον Θεό.
Όπως αντιλαμβανόμαστε και από το όνομά του, υπάρχει μια μυστική σύνδεση ανάμεσα στον άγιο Ιωσήφ και τον δίκαιο Ιωσήφ της Παλαιάς Διαθήκης, κατά τον τρόπο που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αναπαρήγαγε τα χαρίσματα και τα πνευματικά δώρα του Ηλία. Υπάρχει ανάμεσά τους μια αντιστοιχία πνευματικών χαρισμάτων, η οποία θεμελιώνει την πνευματική αυτή συγγένεια. Από τη μια πλευρά ο Ιωσήφ της Παλαιάς Διαθήκης έσωσε και την Αίγυπτο και τους αδελφούς του, τον λαό του Ισραήλ, με τη σοφία και τη διάκρισή του' δεν είδε όνειρα ο ίδιος, ήταν όμως προικισμένος με το χάρισμα της ερμηνείας ονείρων των ανθρώπων εκείνων που τον πλησίαζαν για να τον συμβουλευθούν.
Από την άλλη και ο Ιωσήφ της Καινής Διαθήκης, πληροφορούμενος από τα όνειρα, υπήρξε ο προστάτης της Αγίας Οικογένειας, προστάτης του διωκόμενου Χριστού, ο Οποίος υποχρεώθηκε να φύγει στην Αίγυπτο με τη μητέρα Του, την Υπεραγία Θεοτόκο και Παρθένο Μαρία. Και οι δύο αυτοί Ιωσήφ έχουν δεσμούς με την Αίγυπτο, τη χώρα αυτή που λίγο αργότερα θα γίνει το λίκνο του μοναχισμού. Την Αίγυπτο, όπου η ανάμνηση της εξορίας του Χριστού με τη μητέρα Του και τον Ιωσήφ παρέμεινε πάντοτε τόσο ζωντανή και συνδεδεμένη με τις ρίζες αυτού του μοναχισμού, αφού τα μοναστήρια εξαπλώθηκαν πολύ γρήγορα στους τόπους ακριβώς, όπου η παράδοση ήθελε να έχει κατοικήσει η Αγία Οικογένεια.
Είναι τόσες πολλές οι ομοιότητες ανάμεσα στο μοναστικό, ησυχαστικό ιδεώδες μας και στο πρόσωπο του αγίου Ιωσήφ! Και οφείλουμε ν τον επικαλούμαστε ως προστάτη των κοινοτήτων μας, ως τον άγιο που μπορεί να περιφρουρεί, να φροντίζει για τις ανάγκες μας, όλες τις υλικές ελλείψεις μας, που καμιά φορά νιώθουμε να μας πλήττουν σκληρά' αλλά και ως εκείνον ο οποίος έχει τη δυνατότητα να μας μυήσει στην εσωτερική ζωή, να μας βοηθήσει στην αναζήτηση του Θεού, στην αναζήτηση μιας βαθύτερης προσευχητικής ζωής. Ο άγιος Ιωσήφ παίζει έτσι διπλό ρόλο που δεν μπορούμε βεβαίως να υπογραμμίσουμε όσο του αξίζει, και ο οποίος ρόλος άλλη μια φορά είναι σε απόλυτη αρμονία με την πνευματική κληρονομιά του Αγίου Όρους, όπως την παραλάβαμε από τον γέροντα Αιμιλιανό και τον Πατέρα Εφραίμ Κατουνακιώτη, ο οποίος ήταν τόσο κοντά στον Ιωσήφ τον Ησυχαστή και τη συνοδεία του.

Είθε ο άγιος Ιωσήφ να προστατεύει τις αδελφότητές μας, να μας βοηθά να βρίσκουμε λύσεις στα υλικά προβλήματα της ζωής μας, και ταυτόχρονα να βοηθά να μη διασπάται ο νους μας. Και οι μέριμνες του κόσμου τούτου, αν και αναγκαίες, να μην καταπνίγουν μέσα μας την αναζήτηση του Θεού, τον βαθύ πόθο για ένωση μαζί Του διά της προσευχής, κατά το δυνατόν αδιαλείπτου, προσευχή που θα αποτελεί τον χυμό της πνευματικής μας ζωής και ανάσα της ψυχής μας. Είθε ο άγιος Ιωσήφ να μας φρουρεί και να μας προστατεύει. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 58-64.

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (9ο ΜΕΡΟΣ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 65-69.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΟΜΙΛΙΑ Α'

Την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα η Εκκλησία μας προσκαλεί να τιμήσουμε κατ' αρχάς τρεις αγίους οι οποίοι ήταν συγγενείς του Χριστού: τον προπάτορά Του Δαβίδ, τον άγιο Ιωσήφ και τον άγιο Ιάκωβο τον αδελφόθεο, αδελφό του Κυρίου. Ταυτόχρονα επειδή εφέτος η Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα συνέπεσε την 27η Δεκεμβρίου, εορτάζουμε σήμερα και τον διάκονο Στέφανο, τον πρώτο που ακολούθησε τον Χριστό στην οδό του Σταυρού και του μαρτυρίου.
Ο άγιος προφήτης Δαβίδ μας είναι πολύ αγαπητός, επειδή είναι ο ποιητής ενός μεγάλου μέρους των Ψαλμών. Οι Ψαλμοί αποτελούν την καρδιά της προσευχής της Εκκλησίας' με αυτούς τρεφόμαστε καθημερινά τόσο στη λατρευτική μας ζωή, όσο και στην ατομική μας προσευχή. Εξάλλου, ο Δαβίδ είναι το τέλειο παράδειγμα, το κατ' εξοχήν βιβλικό παράδειγμα συντριβής και μετανοίας. Αν η μετάνοια οφείλει να κατέχει μία τόσο κεντρική θέση στην πνευματική μας ζωή, είναι επειδή, όπως το λέει και ο Δαβίδ, «η θυσία που ευχαριστεί τον Θεό είναι η συντετριμμένη και τεταπεινωμένη καρδιά». Ο 50ός Ψαλμός, ο οποίος κατά κάποιο τρόπο αποτελεί την επιτομή όλων των Ψαλμών, ή τουλάχιστον των Ψαλμών της μετανοίας, εκφράζει ωραία πως πρέπει να είναι η ψυχή του μοναχού, της μοναχής και κάθε πιστού χριστιανού.
Είναι θεμελιώδες στην πνευματική μας ζωή να νιώθουμε συνεχώς πόσο το ίδιον θέλημά μας, ο εγωισμός μας, η φιλαυτία μας γίνονται ένα τείχος ανάμεσα στον Θεό και σ' εμάς, πόσο μας αποκλείουν από τον αληθινό Παράδεισο, από τον Ναό του Κυρίου, από την οικειότητα που θα θέλαμε να έχουμε μαζί Του' τείχος διαχωριστικό γίνεται η προσκόλληση στον εαυτό μας, στο θέλημά μας, στο εγώ μας, στον εγωισμό μας. Και ο Δαβίδ στο 50ό Ψαλμό μας δίνει το κλειδί που μας επιτρέπει να διαβούμε αυτό το τείχος, το κλειδί να ξεφύγουμε από αυτό τον εγκλεισμό στον εγωιστικό εαυτό μας: τη μετάνοια.
Ο άγιος Ιωσήφ πάλι αποτελεί ασφαλώς το τέλειο υπόδειγμα της ταπεινοφροσύνης και της αυταπάρνησης. Ο άγιος Ιωσήφ δεν υπάρχει, θα λέγαμε, στα Ευαγγέλια. Βρίσκεται εκεί απλώς και μόνο για να υποδεχθεί στις διάφορες περιστάσεις τον λόγο του αγγέλου και αμέσως να τον θέσει σε εφαρμογή, χωρίς να υψώσει τη φωνή, χωρίς να πει το παραμικρό, να διατυπώσει έστω ένα ερώτημα. Γνωρίζετε ότι στο Άγιον Όρος ο γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια για τον άγιο Ιωσήφ, τον θεωρούσε κατ' εξοχήν διδάσκαλο, κατ' εξοχήν προστάτη της ησυχαστικής προσευχής, της καρδιακής προσευχής, της εσωτερικής σιωπής ενώπιον του Θεού. Γι' αυτό. ο άγιος Ιωσήφ πρέπει να έχει και στη δική μας πνευματική ζωή ιδιαίτερη θέση.
Τιμούμε, επίσης σήμερα και τον άγιο Ιάκωβο, αδελφό του Κυρίου, πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων, πρώτο συγγραφέα Θείας Λειτουργίας. Μέσω αυτού του χαρακτηριστικού του συνδέεται με τον Δαβίδ. Αν ο Δαβίδ υπήρξε κάποτε ο πρωτεργάτης της λειτουργίας του Ναού, ο άγιος Ιάκωβος Ιεροσολύμων είναι ο συγγραφέας της πρώτης γνωστής Θείας Λειτουργίας, από την οποία εξάλλου απορρέει κατά κάποιο τρόπο η λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, καθώς και εκείνη του Μεγάλου Βασιλείου. Τον άγιο Ιάκωβο συνήθως τον αναπαριστούμε μέσα στο ιερό των εκκλησιών να λειτουργεί ή μάλλον να συλλειτουργεί. Ο άγιος Ιάκωβος ήταν ο προεστώς της Ιουδαιο-χριστιανικής κοινότητας της Ιερουσαλήμ, η οποία αποτελούσε τον ζωντανό σύνδεσμο ανάμεσα στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, το κατ' εξοχήν «μικρό υπόλοιπο» χάρη στο οποίο ο νέος λαός, η Εκκλησία που προέκυψε από τα έθνη, μπολιάστηκε σ' αυτή τη ρίζα και τον κορμό, που ήταν ολόκληρη η Παλαιά Διαθήκη και η μικρά αλυσίδα των Πατριαρχών, των βασιλέων και των προφητών του Ισραήλ.
Τέλος γιορτάζουμε σήμερα και τον άγιο Στέφανο, τον πρώτο μάρτυρα, τον τέλειο αυτό μιμητή του Χριστού. Όπως ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας ο θεοφόρος, που εορτάσαμε πριν από μερικές ημέρες και ο οποίος έλεγε: «Όταν με θρυμματίσουν τα δόντια των θηρίων, τότε θα είμαι αληθινός μαθητής του Χριστού», έτσι και ο άγιος Στέφανος αποτελεί την τέλεια εικόνα του μαθητή του Χριστού: Τον ακολούθησε στη θυσία Του μέχρι τον θάνατο. Επίσης πριν πεθάνει, είδε τον Χριστό καθήμενο εκ δεξιών του Θεού, αυτό το όραμα της θείας δόξας. Γιατί, αν πρέπει να ακολουθήσουμε τον Χριστό μέχρι τον Σταυρό, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Σταυρός είναι το τέρμα, το όριο, το τέλος. Αντιθέτως διά μέσου του Σταυρού μπορούμε να διακρίνουμε τη δόξα του Θεού.
Ο άγιος διάκονος Στέφανος είναι, έτσι, ένα τέλειο πρότυπο της μοναστικής μας ζωής υπό διπλή έννοια: αφενός της ασκήσεως, του πνευματικού αγώνα, της αντίστασης κατά των πειρασμών και όλων των εσωτερικών δοκιμασιών που μπορεί να αποτελούν και μαρτύριο' και αφετέρου της θείας θεωρίας μέσα στο θάμβος της δόξας του Θεού, δόξα η οποία διαφαίνεται μέσα από τις Γραφές, μέσα από τα γεγονότα, μέσα απ' το πρόσωπο των αδελφών μας, δι' όλων των πραγμάτων.

Μακάρι να μπορέσουμε κι εμείς ν' ακολουθήσουμε το παράδειγμα όλων αυτών των αγίων και μαζί τους, με τις μεσιτείες τους, να έχουμε καρδιά συντετριμμένη από την μετάνοια, να ζούμε μαζί τους την βαθιά εσωτερική ζωή με πρότυπο τον Ιωσήφ, να συνειδητοποιούμε τον σύνδεσμό μας με τον λαό αυτό των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης. Μαζί δε με τον πρωτομάρτυρα Στέφανο να ακολουθούμε τον Χριστό στην οδό του Σταυρού και στον δρόμο της θεωρίας, του θάμβους ενώπιον της λαμπρότητος του Θεού' Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος, στον Οποίο ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 65-69.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ (2024)

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (7ο ΜΕΡΟΣ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 55-58.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΟΜΙΛΙΑ Α'

Στα γεγονότα της παιδικής ηλικίας του Κυρίου, στα οποία μας διηγούνται οι ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς, και κυρίως σ' εκείνα που διαβάζουμε στο σημερινό Ευαγγέλιο (Ματθ. β' 13-23) τούτη την Κυριακή, κατά την οποία η Εκκλησία μας προσκαλεί να θυμηθούμε ταυτόχρονα τον βασιλέα Δαβίδ, τον μνήστορα Ιωσήφ και τον άγιο Ιάκωβο, αδελφό του Κυρίου, βλέπουμε πόσες φορές η Καινή Διαθήκη αναφέρεται στην Παλαιά, για να διαβάσει εκεί προτυπώσεις του Χριστού.
Ήδη από τις πρώτες αυτές στιγμές της επίγειας ζωής του Χριστού, διαφαίνεται κατά τρόπο υπαινικτικό, -αλλά ως ήδη παρόν- το αναμενόμενο και θεμελιώδες για τη σωτηρία μας μυστήριο του Σταυρού. Με τη φυγή Του στην Αίγυπτο και την επιστροφή Του στη γη του Ισραήλ ο Κύριος προτυπώνει και αναγγέλλει ότι, διά του πασχαλίου μυστηρίου του θανάτου και της Αναστάσεώς Του, πρόκειται ο Ίδιος να εκπληρώσει ό,τι προτύπωνε ο αρχαίος Ισραήλ διά της παραμονής του στην Αίγυπτο και της εξόδου του προς τη Γη της Επαγγελίας.
Όλη η ιστορία του Ισραήλ είναι μια ιστορία σωτηρίας, μια ιστορία που φτάνει στο αποκορύφωμά της με την υπέρτατη έξοδο του νέου Ισραήλ, δηλαδή του Σώματος του Χριστού -του ίδιου του θεανθρώπου Χριστού μαζί με την ενωμένη με Αυτόν ανθρωπότητα- από την Αίγυπτο της παρούσης ζωής, από την επίγεια αιχμαλωσία κατά την οποία υποκείμεθα σε όλες τις συνέπειες της αμαρτίας, στην αληθινή Γη της Επαγγελίας στην ουράνια Ιερουσαλήμ, την οποία έχουμε ήδη αποκτήσει διά του βαπτίσματος και η οποία θα αποκαλυφθεί στο πλήρωμά της κατά την εσχάτη ημέρα.
Θα είναι η μεσσιανική έξοδος, έξοδος οριστική, στην οποία ήδη ανήγγειλαν τόσο ο προφήτης Ησαΐας, όσο και πολλά άλλα προφητικά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Στις διηγήσεις αυτές της παιδικής ηλικίας βλέπουμε το παιδίον Ιησού να περιβάλλεται από την Υπεραγία Θεοτόκο μητέρα Του, τον Ιωσήφ, τους ποιμένες, τους Μάγους, τον πρεσβύτη Συμεών και την Άννα, οι οποίοι Το αναγνωρίζουν, ενώ ο Ηρώδης, ο οποίος αντιπροσωπεύσει την εξουσία του Ισραήλ, Το διώκει. Αυτό φανερώνει ότι οι πτωχοί θα είναι εκείνοι που θα Τον υποδεχθούν και όχι εκείνοι που διακρίνονταν λόγω φυλής, λόγω του ότι ανήκαν στο έθνος του Ισραήλ, τιμώμενοι και εκτιμώμενοι εκεί.
Τη Βασιλεία δεν θα κληρονομήσουν σάρκα και αίμα, αλλά οι πτωχοί τω πνεύματι, όπως θα διακηρύξει ο Κύριος στους Μακαρισμούς (βλ. Ματθ. ε' 3, Λουκ. ς' 20). Αυτοί θα πάρουν θέση στη μακρά σειρά των θεοσεβών εκείνων που εξέφραζαν μέσα στους Ψαλμούς τη δέηση, την απόγνωση, την ακλόνητη εμπιστοσύνη τους, τον αίνο και το θάμβος τους ενώπιον των δωρεών του Θεού, και οι οποίοι ήταν ήδη οι πτωχοί τω πνεύματι. Αυτοί Τον υποδέχονται, αυτοί Τον αναδέχονται. Οι Μάγοι που ήρθαν απ' την Ανατολή προτυπώνουν τους εξ εθνών που μεταστράφηκαν και θα προσέλθουν μαζί με τους πτωχούς, με αυτό το «υπόλοιπο» του Ισραήλ, όπως είχαν προαναγγείλει και οι προφήτες. Ανακαλούνται, έτσι, όλες οι διαστάσεις του μυστηρίου της σωτηρίας μας.
Ο διωγμός του Ηρώδη και η σφαγή των αγίων νηπίων μας βοηθούν ήδη να διακρίνουμε εκείνο τον άλλο διωγμό που εκίνησαν κατά του Χριστού, ως άλλος Ηρώδης, οι Αρχιερείς, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Διωγμός, ο οποίος θα καταλήξει στα Πάθη, με τα οποία όλως ιδιαιτέρως συνδέονται οι μάρτυρες όλων των αιώνων -ο οποίος όμως θα αποτελέσει για όλα τα μέλη του Χριστού και την οδό της Αναστάσεως. Ακούγοντας ή διαβάζοντας τις διηγήσεις αυτές, πρέπει να φέρνουμε στο νου όλο αυτό το παρελθόν, αλλά και το μέλλον. Μας δίνουν το κλειδί όλης της προ Χριστού ιστορίας. Μας δείχνουν πως πρέπει να μελετούμε την Παλαιά Διαθήκη' να μη βλέπουμε εκεί μόνο τη θέσπιση ενός νόμου που δεν πρέπει πλέον να τηρείται κατά το γράμμα του, επειδή τώρα ναι μεν δεν καταργείται, συμπληρώνεται όμως εν Χριστώ.

Προπάντων μας δείχνουν οι διηγήσεις αυτές να θεωρούμε την ιστορία της σωτηρίας ως μια ιστορία παιδαγωγίας, στη διάρκεια της οποίας ο Θεός οδηγεί σταδιακά τον λαό Του στο να διευρύνει την καθαρά επίγεια και εθνικιστική αντίληψη του προορισμού του σε παγκόσμια και πνευματική, για να προετοιμαστεί για την έλευση του Χριστού και την αιώνια ζωή.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 55-58.