ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ ΟΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΝΤΡΙΚΗ ΓΙΟΓΚΑ

Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή προερχόταν από την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεότητες των ανθρωπίνων παθών, όπως της εκδίκησης, του μίσους, του φόνου, της απάτης, της κλοπής, της ατιμίας, της πορνείας, της μοιχείας, της αχαλίνωτης ερωτικής λαγνείας, των σεξουαλικών οργίων, της μέθης, κλπ. Στην αρχαία Ελλάδα, όλοι οι θεοί εκρποσωπούσαν τα πιο βρωμερά ανθρώπινα πάθη.

Γράφει η Αριστονίκη Δημητριάδη

Όμως όταν ήρθε στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα ο Φρυγικός “θεός” των σεξουαλικών οργίων, ο Σαβάζιος, μέσω της Θράκης, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσος ή Βάκχος, συμπεριέλαβε την προστασία όλων των ανθρωπίνων παθών στiς αρμοδιότητες του. Όλους εκείνους τους αιώνες η βία άγγιξε τα όρια της γενοκτονίας, που άσκησαν οι φiλοι του Διονύσου προκειμένου να επιβάλουν την λατρεία του στην Ελληνική επικράτεια.

Η Διονυσιακή λατρεία βύθισε την Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα, τις αγράμματες και απαίδευτες μάζες σε απερίγραπτη κατάσταση δεισιδαιμονίας και πνευματικής εξαθλιώσεως. Μεταξύ άλλων το ακραίο μυστικιστικό κίνημα του Ορφισμού προήλθε μέσα από την Διονυσιακή λατρεία, η οποiα έφερε την Ελλάδα σε απερίγραπτη κατάσταση δεισιδαιμονίας παρακμής και σήψης.

Ο βασικός χαρακτήρας και το πιο σημαντικό στοιχείο του νέου “θεού” ήταν τα τρομερά όργια, το χυδαίο σεξ, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές, η παθολογική έκσταση μέχρι του σημείου της ωμοφαγίας ζωντανών ζώων ή και ανθρώπων. Το χυδαίο σεξ , προς τιμήν του Θεού Βάκχου, περιελάμβανε, σοδομισμούς, στοματικό έρωτα, οργια-παράλληλο σεξ μιας γυναίκας, με τρείς παρτενέρ, αιμομιξίες και άλλα πόλλα.

Το Διονυσιακό πνεύμα επιβλήθηκε και εκτόπισε το Ελληνικό πνεύμα, δηλαδή το μέτρο και την νηφαλιότητα.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Διονυσιακή λατρεία επιβλήθηκε από απολυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο των Πεισιστρατιδών τον 6ο π.Χ. αιώνα στην Αθήνα, ως κοινωνική “ηθική” των απαiδευτων λαϊκών μαζών στην ηδονή, τις ηθικές ελευθεριότητες και την μέθη, προκειμένου να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική καταπίεση.

Επίσης τρομερή γενοκτονία προξένησαν για αιώνες στην Ελλάδα οι λάτρεις του Φρυγικού δαίμονα Σαβάζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσος και υιοθετήθηκε ως γιος του Δία. Οι Φανατικοi λάτρεις του Φρυγικού δαήμονα των οργίων και της κραιπάλης, διέδιδαν την νέα θρησκεία με πρωτοφανή βιαιότητα.

ΟΙ ΜΑΙΝΑΔΕΣ

Οι πιο φανατικές πιστές του Θεού, υπήρξαν οι εκστασιασμένες Μαινάδες, οι οποίες έτρεχαν τις νύχτες στις ερημιές ουρλιάζοντας, καταβρόχθιζαν ωμά τα άτυχα ζώα που έβρισκαν μπροστά τους, αλλά και τους άνδρες που τύχαινε να συναντήσουν. Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι κατασπάραξαν και έφαγαν τον Ορφέα.

Επίσης οι λάτρεις του Διονύσου ήταν υποχρεωμένοι να παίρνουν μέρος στα “ιερά όργια”. Εκεί διέπρατταν ανείπωτες ηθικές αθλιότητες, κατά τις διονυσιακές εορτές .

Η κάθε γυναίκα, έγγαμη ή μη, ήταν υποχρεωμένη στο όνομα του “θεού”, να ανεχτεί τις βρωμερές και διεστραμμένες σεξουαλικές ορέξεις του κάθε εωσφοριστή του δωδεκαθέου. 

Οι βιασμοί των γυναικών και η άσκηση κάθε είδους βίας κατά την διάρκεια των εορτών όχι μόνο δεν θεωρούνταν έγκλημα, αλλά τρόπος λατρείας του μέθυσου “θεού”.

Η “ιερή” πορνεία επίσης ήταν λατρευτική απαίτηση των δαιμόνων. Χιλιάδες δύστυχες νέες Ελληνίδες κλείνονταν, χωρίς τη θέλησή τους, στους δαιμονικούς ναούς της Αφροδίτης και “ιερουργούσαν” τη δαιμονική θεά με το σώμα τους, επιφέροντας τεράστια κέρδη στους ιερείς μαστροπους της θεάς.

Σοδομισμοi, στοματικά (ανδρικό-γυναικείο), ταυτόχρονο σεξ με 3 άνδρες, όργια, κατάποση και πολλά άλλα.

Η Διονυσιακή λατρεία βύθισε την Ελλάδα σε απερίγραπτη κατάσταση παρακμής. Ακατονόμαστα όργια, ο χυδαίος ερωτισμός, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές, η παθολογική έκσταση μέχρι του σημείου της ωμοφαγίας ζωντανών ζώων ή και ανθρώπων.

Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος σε αυτές τις αισχρές εορτές, διότι οι ιθύνοντες προνόησαν να προσδώσουν σε αυτές αφάνταστη ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά ορμέμφυτα των θρησκευτών

Μοιχοί, πόρνοι, έκφυλοι και κάθε λογίς ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τα ειδεχθή προσωπεία, μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα αισχρά πάθη τους «νόμιμα», εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα! Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αναγκάζονταν με το ζόρι οι γυναίκες που ήταν κλεισμένες στους γυναικωνίτες να βγαίνουν τις ημέρες των «εορτών» στους θορυβώδεις δρόμους και να παίρνουν μέρος στις τελετές, υποκύπτοντας στις βρωμερές ορέξεις του κάθε ανώμαλου και αισχρού άνδρα, ως δήθεν υποταγή στο θέλημα του Διόνυσου!

Η σεξουαλική κακοποίηση τους θεωρούνταν θρησκευτική πράξη λατρείας προς το «θεό». Οι βωμολοχίες, οι άσεμνες χειρονομίες, οι περιφορές των φαλλών, δηλαδή τεραστίων ομοιωμάτων του ανδρικού οργάνου, οι ξέφρενοι οργιαστικοί χοροί, η οινοποσία μέχρι και αυτού ακόμη του θανάτου, οι υστερικές κραυγές, οι ειδεχθείς μεταμφιέσεις, ο δαιμονικός θόρυβος και η εκκωφαντική μουσική, των αυλών και των τυμπάνων συνέθεταν ένα νοσηρό μυστικιστικό κλίμα. Ήταν μια ανοικτή τεράστια μαγική τελετουργία για να εξορκιστούν οι κακές δαιμονικές δυνάμεις.

Έντονες υπήρξαν οι αντιδράσεις από τους Έλληνες σοφούς, της αρχαιότητας κατά των Διονυσιακών εορτών, με πρώτο τον προσωκρατικό φιλόσοφο Ηράκλειτο τον Εφέσιο (570-489), ο οποίος απειλούσε όσους έπρατταν τέτοιες φρικαλεότητες και ασχήμιες και λάβαιναν μέρος στα «ιερά όργια» και στους βακχισμούς (Ηρακλ. απ.90).

Ο μεγάλος φιλόσοφος έσειε το πυρ της θείας τιμωρίας καατά όλων των «νυκτοπόλων, μάγων, βακχών, ληνών, μυστών» (Κλήμης, Αλεξ.Προτρεπτ.22,16-24). Χωρίς καμιά αμφιβολία, «Ο Διονυσιακός μυστικισμός δίδασκε την μέγιστη περιφρόνηση προς το ανθρώπινο λογικό και γι’ αυτό βρήκε αντίπαλους τους αρχαίους σοφούς, σε αντίθεση με τον χύδην όχλο του οποίου υποτιμούσε το λογικό και του θώπευε τα ζωώδη πάθη!

Δεν αναφέρεται πουθενά να λάμβαναν μέρος στα διονυσιακά όργια (καρναβάλια των αρχαίων) οι σοφοί, μορφωμένοι και σοβαροί προγονοί μας. Λάβαινε μέρος αποκλειστικά ο αμόρφωτος και χυδαίος όχλος, ο οποίος έβρισκε την ευκαιρία, στην ιδιότυπη αυτή λατρεία, να ικανοποιήσει τα πλέον χυδαία πάθη του στο όνομα του «θεού», με κρυμμένη την ανωνυμία τους κάτω από τις τρομακτικές προσωπίδες! Μάλιστα ήταν τέτοιο το εύρος των χυδαιοτήτων, οι οποίες συνοδεύονταν από απίστευτες εγκληματικές πράξεις.

Σε μια εποχή παρακμής και πνευματικής συγχύσεως, οι άνθρωποι συνδυάζουν, αντίθετα αξιώματα και τρόπους ζωής. Γίνεται όμως αυτό, είναι λογικό και σωστό;

Ο Aπόλλων λατρεύεται ως Θεός της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού. Ο Διόνυσος, είναι ο εκφραστής του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους,, της μανίας και των έντονων συναισθημάτων. Οι δυο θεοί συγκεντρώνουν δυο διαφορετικές θεωρίες, δυο αντίθετες απόψεις για την ζωή.

Ο Ελληνικός πολιτισμός είναι δημιούργημα του Απολλώνιου πνεύματος. Το Απολλώνιο πνεύμα συνθέτουν το φως, η καθαρή μορφή, η λογική, ο στοχασμός, η αυτοσυγκράτηση,, η νηφαλιότητα, η αυτοκυριαρχία,, η φρόνηση, και η πνευματική γαλήνη.

Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα το χαρακτηρίζει η μανία, το πάθος, το συναίσθημα, η σεξουαλικές κραιπάλες, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα και αισχρά ένστικτα, η ορμή, το γήινο στοιχείο του ανθρώπου, η εύθυμη πλευρά της ζωής. Το Απολλώνιο πνεύμα ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών. Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα δεν τα γνωρίζει όλα αυτά και ωθεί τον άνθρωπο σε πράξεις.

Το Απολλώνιο δόγμα, συνέβαλε καταλυτικά στον εξανθρωπισμό, μέσα από την θέσπιση ενός ηθικού κώδικα με βάση τον οποίο καθορίζει το είναι του, προδιαγράφει τα καθήκοντά του και αξιολογεί τις πράξεις του. Οδηγείται στην αυτογνωσία και αναγνωρίζει την κοινωνική του φύση.

Οι αρχαίοι και οι σύγχρονοι Έλληνες, βιώνουν, τα αποτελέσματα της ανατροπής της αρμονίας του Απολλώνιου φωτός, από το Διονυσιακό δόγμα. Η ανθρωπότητα διαπράττει ύβρη, και πληρώνει το τίμημα της υπέρβασης του μέτρου «Ήλιος ουχ υπερβήσεται μέτρα˙ ει δε μη, Ερινύες μιν δίκης επίκουροι εξευρήσουσι». (Ηράκλειτος).

Ο Διόνυσος, έχει έρθει από την Μ. Ασία για να εδραιώσει στην Ελληνική επικράτεια την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής σκέψης και των ηθών. Με τον ερχομό της Διονυσιακής λατρείας στην Ελληνική επικράτεια, οι πρώτοι πιστοί που τον λατρεύουν είναι οι γυναίκες της Θήβας. Ο βασιλιάς Πενθέας συνέλαβε όσες γυναίκες, ήταν πιστές στον Διόνυσο.

Ο βασιλιάς Πενθέας είναι αποφασισμένος να καταστρέψει ότι και όποιον σχετίζεται με τον θεό Διόνυσο, ο οποίος παρασύρει τις γυναίκες στην ερωτική ακολασία και ανατρέπει την τάξη του Φοίβου. Ανάμεσα στις Βάκχες που εντόπισαν,, οι Θηβαίοι στο βουνό, ήταν και η Αγαύη, η μητέρα του Πενθέα και οι αδελφές του.

Αυτός όμως, ούτε τώρα αλλάζει γνώμη, σχετικά με την λατρεία του θεού. Για αυτό ο Διόνυσος θα οδηγήσει τον Πενθέα στην παράνοια. Θα τον ντύσει με ρούχα γυναικεία και θα τον κατευθύνει στον Κιθαιρώνα. Εκεί υπό την επήρεια της ιερής βακχικής μανίας, η Αγαύη με τις αδερφές της θα τον διαμελίσουν. Η κατάληξη είναι δραματική τόσο για τον Πενθέα όσο και για την οικογένειά του, που εξορίζεται από την Θήβα.

Σε περιόδους έντονης ανησυχίας και δυστυχίας, οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να τιθασεύσουν με τη δύναμη του πνεύματος και της ψυχής. Θυμώνουν, αρνούνται να σκεφτούν, να εξετάσουν. Εύκολα στρέφονται προς το κακό. Ο Διόνυσος προσφέρει απλόχερα την ελευθερία από τα δεσμά του πολιτισμού σε όλους, ακόμα και στους δούλους.

Ο Πενθέας χειρίστηκε το θέμα επιπόλαια. Υπερεκτίμησε την δύναμη του Απολλώνιου πνεύματος και του ορθολογισμού και υποτίμησε την δύναμη του θεού Βάκχου, και των άλογων δυνάμεων του ανθρώπινου πνεύματος, ακόμα και του δικού του. Γιατί ο Διόνυσος κατόρθωσε, να τον πείσει να υποκύψει στις δικές του άλογες ορμές.

Την σύγχρονη εποχή, η λατρεία του Θεού Διόνυσου, συνεχίζεται. Ο.Τ.Ο. (Ordo Templis Occidentis) Η αδελφότητα αυτή είναι γνωστή ως “Ancient Order of Oriental Templars Ordo Templi Orientis”, είτε ως “The Hermetic Brotherhood of Light”. Είναι μια σχολή μαγείας. ‘Οπως όλες οι σχολές μαγείας της αρχαιότητας, αντλεί γνώσεις από την Ανατολή.

Αυτή η γνώση δεν αποκαλύφθηκε ποτέ σε βέβηλους , γιατί έδωσε την απέραντη δύναμη στους κατόχους της. Ήταν καταγεγραμμένη σε συμβολική-παραβολική και αλληγορική γλώσσα, προϋποθέτοντας ένα Κλειδί για τη μετάφρασή της . Τα σύμβολα της είχαν αντληθεί από τα περισσότερα αρχαία μυστήρια .Το Ο.Τ.Ο. είναι ένα σώμα από μυημένους, οι οποίοι έχουν συγκεντρωμένη την μυστική γνώση από όλα τα Ανατολικά Τάγματα.

Το τάγμα είναι παγκόσμιο και έχει παραρτήματα σε κάθε πολιτισμένο κράτος. Κάθε άνδρας και γυναίκα που γίνεται μέλος του Ο.Τ.Ο. έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στο αχαλίνωτο σεξ. Η ιδέα για την δημιουργία του Ο.Τ.Ο. ξεκινάει το 1896, όταν ένας πλούσιος Γερμανός κατασκευαστής σιδήρου που είχε κάνει μεταξύ των άλλων και πολλά ταξίδια στις Ινδίες και στη Μέση Ανατολή για την απόκτηση της πολυπόθητης απόκρυφης γνώσης , ο Karl Kellner ( Frater Renatus 1851 – 1905 ), αποφάσισε να κάνει ένα τάγμα, που σαν σκοπό θα είχε την αναβίωση της σεξουαλικής μαγείας ( η οποία ο Kellner πίστευε ότι ήταν το πραγματικό μυστικό των Ναιτών).

Ο Κellner υποστήριξε ότι ανακάλυψε αυτό το μυστικό δόγμα, διαμέσου των εκτενών μαθημάτων σεξουαλικής γιόγκας που παρακολούθησε από τρείς μύστες της ανατολής, δύο ’ραβες ταντριστές ονόματι Μπιμα Σενα Προτάπα και Σρι Μαχάτμα Αγκαμία Παραμαχάμσα και έναν Ινδό Σούφι ονόματι Σολιμάν Μπεν Αιφα.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι για αυτό το λόγο ονόμασε και το τάγμα Ordo Templi Orientis, επειδή προφανώς αναγνώρισε το ηθικό χρέος, που είχε στους διδασκάλους του. Ωστόσο άλλοι υποστηρίζουν πως πίσω από την επιλογή αυτού του ακρωνυμίου υποβόσκει ένα πολύ βαθύτερο νόημα, το οποίο όμως γνωρίζουν μόνο οι υψηλά μυημένοι. Η είσοδος του Aleister Crowley, άλλαξε τις ισορροπίες στο τάγμα και στη συνέχεια κατάφερε να το μεταμορφώσει ριζικά. Ο Crowley μυήθηκε στους χαμηλότερους βαθμούς του Ο.Τ.Ο. το 1911 .

Στην αρχή το Ο.Τ.Ο. ήταν για αυτόν μια απλή αδελφότητα , αλλά κάποια ανύποπτη στιγμή οι απόψεις του έμελλαν να αλλάξουν οριστικά και αμετάκλητα.Είχε πάρει την απόφαση να εισάγει τα Διονυσιακά μυστήρια, γνωστά και ως Βακχανάλια στην αρχαία Ρώμη.

Τα Βακχανάλια ήταν οι γιορτές της Ρώμης προς τιμήν του θεού Διονύσου. Στην Ελλάδα ονομαζόταν Διονύσια και οι άνθρωποι γιόρταζαν κάνοντας θυσίες ζώων, πίνοντας κρασί και απολαμβάνοντας ωμό κρέας. Η γιορτή μεταφέρθηκε στη Ρώμη από τις ελληνικές αποικίες. Οι Ρωμαίοι ξεκίνησαν να γιορτάζουν τον θεό του κρασιού περίπου το 200 π.Χ., σύμφωνα με τον Λίβιο, οι πιστοί τον τιμούσαν με υπερβολές και σε κλειστό κύκλο.

Η γιορτή διαρκούσε τρεις ημέρες και πραγματοποιείτο υπό το φως του ήλιου. Στην αρχή συμμετείχαν μόνο γυναίκες αλλά με τον καιρό επιτράπηκε η είσοδος στους άνδρες όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Το 186 π.Χ. οι εορτασμοί είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Σύμφωνα με τα γραπτά του Λίβιου, οι πιστοί ήταν υπό την επήρεια του κρασιού, σε κατάσταση έκστασης, ικανοποιούντο ερωτικά με συντρόφους του ίδιου φύλου και ασκούσαν σεξουαλική βία. Την δεκαετία του 1990, η παγκόσμια ελίτ, αποφασίζει να μεταφέρει ένα μέρος από τις τελετές του Ο.Τ.Ο. στον κινηματογράφο, μέσα από την ταινία με τίτλο “Μάτια ερμητικά κλειστά”. Τι βλέπουμε σε αυτήν την ταινία ;

Βλέπουμε την Ιστάρ, η οποία είναι η Βαβυλωνιακή θεά της γονιμότητας, της αγάπης, του πολέμου και κυρίως, της σεξουαλικής διαφθοράς και των οργίων. Η λατρεία της συμπεριλαμβάνει μεταξύ άλλων την ιερή πορνεία και τελετουργικές πράξεις. Αυτά είναι δύο στοιχεία που βλέπουμε ξεκάθαρα στην ταινία. Τα αρχαία χρόνια, οι Βαβυλώνιοι έδιναν στην Ιστάρ προσφορές με τρόφιμα και ποτά, το Σάββατο.

Στην συνέχεια προχωρούσαν σε τελετουργικές-ανώμαλες ερωτικές πράξεις, στις οποίες με τη σειρά τους επικαλούντο την Ιστάρ, ώστε να προωθήσει την συνέχιση της υγείας και της καρποφορίας. Η Ιστάρ θεωρείτο ότι είναι η “εταίρα των θεών” και είχε πολλούς εραστές. Ενώ ενέπνεε έρωτα στο κρεββάτι, ήταν παράλληλα πολύ σκληρή για τους άνδρες που συνδέοντο με αυτήν. Η τοποθεσία του τελετουργικού. Βλέπουμε στην ταινία, ότι η μουσική αλλάζει. Το τραγούδι που ακούγεται ονομάζεται “Backwards Priests” (“αντίστροφοι ιερείς”) και αφορά μια Ρουμανική Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία που παίζεται αντίστροφα !!

Η αντιστροφή των ιερών αντικειμένων είναι χαρακτηριστικό της μαύρης μαγείας και των σατανικών τελετών. Παίζοντας αυτήν την Χριστιανική λειτουργία προς τα πίσω λίγο πριν της σκηνές σεξουαλικής μαγείας, οι συντελεστές της ταινίας μας δείχνουν ότι η ελίτ είναι σατανική. Ο πιανίστας Nightindale έχει δεμένα τα μάτια, επειδή οι “έξωθεν”, οι βέβηλοι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις αποκρυφιστικές τελετές της ελίτ.

Όταν οι γιορτές ξεκινούν, παίζει στο παρασκήνιο ένα τραγούδι των Ταμίλ που ονομάζεται “Μετανάστευση»” προσθέτοντας στην ατμόσφαιρα της Νότιας Ασίας. Αυτή η ιδιόμορφη Ινδική ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό με τις λάγνες σκηνές στις οποίες έγινε μάρτυρας ο Μπιλ (Τόμ κρούζ), καθώς περπατά μέσα στο σπίτι, στοχεύει προς το πιο σημαντικό μέρος της ταινίας, την Tantric Yoga, η οποία είναι το Δυτικό παράγωγο του αποκρυφισμού, στην Σεξουαλική αρχαία μαγεία, που προέρχεται από τον παγανισμό.

Αυτή η τελευταία ιδέα “εισήχθη” από τον Βρετανό αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley) και τώρα είναι στο επίκεντρο των διδασκαλιών των διαφόρων μυστικών εταιριών. Η σχέση του Άλιστερ Κρόουλυ, με την Ινδική Γιόγκα και την Τάντρα ήταν σημαντική και πολύπλοκη. Ο Άλιστερ Κρόουλυ είχε άμεση σχέση σε ορισμένες μορφές αυτών των πρακτικών και ήταν εξοικειωμένος με την σύγχρονη λογοτεχνία αυτών των θεμάτων, έγραψε εκτενώς γι ‘αυτά και αυτό που είναι ίσως το πιο σημαντικό , ήταν ότι τα εφήρμοζε.

Η επιρροή του Άλιστερ Κρόουλυ στην άσκηση της Ανατολικής, κυρίως ινδικής, εσωτερικής παράδοσης προς τη Δύση εκτείνεται επίσης στην ενσωμάτωση από τα στοιχεία της Γιόγκα και της Τάντρα στη δομή και το πρόγραμμα των δύο σημαίνοντων μαγικών ταγμάτων , του Α. Α. και του OTO ( Martin P. Starr, “Ο Άλιστερ Κρόουλυ και ο δυτικός εσωτερισμός). Οι Ταντρικές έννοιες ενσωματώθηκαν σε δύο σημαντικές μυστικές εταιρείες: του Α.: Α.: και του OTO (Ordo Templi Orientis). Το OTO εξακολουθεί να έχει εξαιρετικά μεγάλη επιρροή στους κύκλους της ελίτ και φτάνει τα υψηλότερα επίπεδα της πολιτικής, των επιχειρήσεων και ακόμη και τη βιομηχανία του θεάματος.

Στον πυρήνα αυτών των εντολών είναι το «Θέλημα», μια φιλοσοφία που δημιουργήθηκε από τον Άλιστερ Κρόουλυ που συνοψίστηκε στο ρητό «κάνε ότι θέλεις”. Αυτό το ρητό είναι στην πραγματικότητα μια μετάφραση του «fais ce que tu voudras” το σύνθημα μιας μυστικής εταιρείας του 18ου αιώνα, που είναι το περίφημο Hellfire Club. Τα Hellfire Clubs ειπώθηκε πως είναι τα «σημεία συνάντησης των προσώπων της ελίτ που επιθυμούσαν να λάβουν μέρος σε ανήθικες πράξεις, και τα μέλη της πολύ συχνά ήταν ενεργά στην πολιτική.

Οι δραστηριότητές τους συμπεριλαμβάνουν λατρεία του Εωσφόρου και απόκρυφες τελετές. Αν και οι λεπτομέρειες είναι ασαφείς σχετικά με αυτήν την οργάνωση, που ήταν γνωστή για την εκτέλεση στοιχειωδών σατανικών τελετών ως προοίμιο για τις νύχτες πορνείας. Οι πράξεις αυτές όμως δεν ήταν μόνο “για διασκέδαση”, όπως κάποιες πηγές ισχυρίζονται, τα μέλη της ήταν μύστες των απόκρυφων μυστηρίων και τα τελετουργικά τους βασίστηκαν σε αρχαία έθιμα που αφορούν επικλήσεις και άλλες μορφές μαύρης μαγείας, με στόχο να αποκτήσουν δύναμη και εξουσία.

Σε προσωπικό επίπεδο, χαίρομαι που ανήκω σε αυτόν τον χώρο, διότι, δεν είναι λογικό, ηθικό και δίκαιο, να ζείς με τον σεξουαλικό τρόπο ζωής του Διονύσου, και ταυτόχρονα, να δηλώνεις <<Χριστιανή>>. διότι αυτό είναι φαιδρό, παρακμιακό, και προσβολή, προς τον Θεό-Δημιουργό του Πλάτωνα, των Αρχαίων Σοφών, και των τριών Ιεραρχών, Η με το θεό θα είσαι η με τον Εωσφόρο. Και με τους δύο δεν γίνεται και φυσικά, δεν το δέχεται καμία “πλευρά”. *Εκ του ιστολογίου <<ksipnistere.com>> της 24.1.2019. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.