«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»
Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Έτος: 11ο (2013 - 2024)
Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης
Διαχειριστής:
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
.jpg)
Mporei i euxi na diavazetai apo laikous? Kai kathe pote?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να διαβάζεται και από λαικούς,χωρίς χρονικά όρια.Θα καταλάβετε την δύναμή της,όπως και κάθε προσευχής,άμεσα.Σας ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβασα την προσευχη 3 φορες και εκλαιγα ασταματητα... ενιωσα οτι ανακουφιστηκα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός και οι Άγιοί μας να σας σκέπουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθελα να ρωτησω τι χρειαζετε να φοραμε επανω μασ η να εχουμε στο σπιτι μασ ωστε να μην μασ πιανουν τα μαγια.Εκτοσ εξομολογησησ,θειασ κοινωνιασ και να πηγαινουμε εκκλησια τακτικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω από όλα βρίσκεται η Μετάνοια,η αλλαγή τρόπου ζωής, αυτό που λέμε πνευματική ζωή! Εμπειρικά και βιωματικά σας καταθέτω, πως η εικόνα των Αγίων μας Κυπριανού και Ιουστίνης στο σπίτι μας με αναμένη κανδύλα, καθημερινά πρωινός αγιασμός να πίνετε νηστικός/ή ή και το βράδυ, τακτική, καθημερινή προσευχή κατά το δυνατόν κι ένας απλός σταυρός επάνω σας. Επαναλαμβάνω στην αγάπη σας, πως η Πίστη μας δεν επιδέχεται να χρησιμοποιούμε εκκλησιαστικά αντικείμενα ως... ''μαντζούνια'' και το μυστικό βρίσκεται στην αλλαγή τρόπου ζωής σε συνδιασμό με έναν πολύ καλό πνευματικό. Να είστε καλά κι οι Άγιοί μας να σας σκέπουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα θα ηθελα να ρωτησω οτι εχω διαβασει και στο βιβλιαράκι του Αγιου Κυπριανου και της Αγίας Ιουντινας οτι πρέπει να την διαβάζουμε για 40 ημέρες. Επειδή ειδα οτι γράψατε δεν υπαρχει συγκεκριμένος χρονος ? Και επίσης με την προσευχή αυτη μπορούμε να προσευχόμαστε και να διαβαζουμε τα ονοματα συγγενών η φιλων που εχουν ψυχικά προβληματα η εγωισμό συμπεριφέρονται ασχημα ωστε να φυγουν ολα τα κακα που εχουν και να φωτιστουν απο τον Θεό να αλλαξόυν συμπεριφορά και νά ενωθουν γονείς που εινάι απομακρυσμένόι απο τα παιδιά τους η οποιοδήποτε προβλημα υπαρχει . Μαυτον τον τροπο μεσω της προσευχής μας οταν θα βαζουμε αυτούς τους ανθρωπους θά επηρεαστούν και θα εχουμε ευλογημένη αλλαγή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ανεξάντλητα, χρονικά όρια ανάγνωσης της ''Ευχής'' που γράφουμε- παραπέμπει στο ότι δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης! Απλά, η Εκκλησία μας συνήθως συνιστά, προτρέπει για καλύτερα αποτελέσματα σε συνδιασμό με την Μετάνοια. Εδώ και πολλά χρόνια -δυστυχώς- υπάρχει σε πολλούς Ορθοδόξους -δεν αναφέρομαι φυσικά σε εσάς- μια αριθμολαγνεία σχετικά με τις προσευχές. Το βιβλιαράκι μαζί με την ''Ευχή'' του Αγίου Κυπριανού βρίσκεται στο ακόλουθο link: https://www.scribd.com/document/215892471/Η-ΕΥΧΗ-ΚΑΤΑΤΗΣ-ΜΑΓΕΙΑΣ Για τα υπόλοιπα, που ρωτάτε σας απαντώ, πως η επίκληση των Αγίων μας έχει τα αποτελέσματα, που ο Θεός επιτρέπει και φυσικά ανάλογα και με την ''αντίδραση-μετάνοια'' των αναγνωσμένων. Να είστε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί που λέει (δεινι) λέμε τό ακόμα μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί που λέει (δείνι) λέμε το όνομά μας ή και τα ονόματα των ανθρώπων μας, που θέλουμε να προσθέσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω ειναι πολυ μικρη η προσευχη του αγιου κυπριανου σε σχεση με την κανονικη προσευχη που ειναι μεγαλυτερη. Υπαρχει διαφορα η οχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον ακόλουθο σύνδεσμο είναι το εκδοθέν από της Ιεράς Μονής βιβλιαρίδιο, με την Ευχή και την Παράκληση στους Αγίου μας Κυπριανό και Ιουστίνη. Για λόγους που δεν γνωρίζω, η Ευχή έχει συντομευθεί χωρίς φυσικά να ''χάνει'' την δύναμή της, όπως και κάθε άλλωστε επίκληση. Ο σύνδεμος: http://www.agioskyprianos.org/files/pdf/Eyxh&Paraklhsis.pdf
ΔιαγραφήΕγώ έχω περίπου ένα μήνα που διαβάζω την προσευχη του για μένα κ όλη μου την οικογένεια καθώς έχουμε διαπιστώσει ότι μια γειτόνισσα ασχολείται με μαγεία κ έχουμε βρει διάφορα να αφήνει πίσω της όταν μας επισκέπτεται. Ένα μήνα τώρα δεν έχω νιώσει κάτι περίεργο είναι η αλήθεια αλλά διαβάζοντας ένα άρθρο , έγραφε ότι αυτή η προσευχή είναι καλύτερο να διαβάζεται από κάποιον ιερέα που έχει την πνευματική δύναμη να το κάνει γιατί ένας λαϊκός δεν μπορεί να αντιμετωπισει αυτά που μπορεί να κάνει σαν αντίποινα ο πονηρός . Δεν σας κρύβω ότι φοβήθηκα κ θορυβήθηκα κάπως κ δεν ήξερα ποιον να ρωτήσω . Εύχομαι να το δείτε και να μου απάντησε άμεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ
Ακούστε, αυτή η ευχή κατά της μαγείας ανήκει στον παρακλητικό κανόνα προς τιμήν των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, οπότε οποιοσδήποτε λαϊκός μπορεί να τη διαβάζει, όπως και κάθε άλλη παράκληση. Αλλά είναι τα πρώτα βήματα, θα λέγαμε. Οι εξορκιστικές ευχές των Μ. Βασιλείου και ιερού Χρυσοστόμου -πράγματι- διαβάζονται μόνο από ιερείς. Ένας καλός πνευματικός θα σας υποδείξει τα καλύτερα και εύχομαι από τη ψυχή μου να είστε καλά μαζί με τους οικείους σας. Αν μπορούσατε να κάνετε μία επίσκεψη στην Μονή των Αγίων μας στη Φυλή Αττικής, θα ήταν ό,τι το καλύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ τόσο πολύ για την τόσο άμεση απάντηση. Να είστε πάντα καλά !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εσείς!
ΑπάντησηΔιαγραφή