ΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

 

 Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε ἡ κατά σάρκα γεννήσασα τόν Θεόν Λόγον, 

γνωρίζω ὅτι δέν εἶναι εὐπρεπές, 

οὐδέ ἄξιον εἰς ἐμέ τόν πανάσωτον, 

τόν ἔχοντα μεμολυσμένους τούς ὀφθαλμούς καί τά χείλη ἀκάθαρτα, 

νά ἴδω τήν εἰκόνα Σου τῆς Ἁγνῆς, τῆς Ἀειπαρθένου, 

τῆς ἐχούσης τό σῶμα καί τήν ψυχήν καθαρά καί ἀμόλυντα, 

ἀλλ᾽ ἀπεναντίας πρέπει νά μισηθῶ ὁ ἄσωτος καί νά ἐπιτιμηθῶ ὑπό τῆς ὑμετέρας καθαρότητος. 

Πλήν ἐπειδή ὁ Θεός τόν Ὁποῖον ἐγέννησες, 

ἔγινεν ἄνθρωπος ὅπως καλέσῃ τούς ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν, 

λαμβάνω καί ἐγώ τό θάρρος καί προσέρχομαι πρός Σέ, 

παρακαλῶν μετά δακρύων. 

Πρόσδεξε τήν παράκλησίν μου διά τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν πολλῶν καί χαλεπῶν πταισμάτων μου 

καί παρακάλεσον τόν Μονογενῆ Σου Υἱόν καί Θεόν 

ὅπως ἐλεήσῃ τήν ἀθλίαν καί ταλαίπωρον ψυχήν μου. 

Διότι διά τό πλῆθος τῶν ἀνομιῶν μου ἐμποδίζομαι νά στρέψω τό βλέμμα μου πρός Αὐτόν καί νά ζητήσω συγχώρησιν καί διά αὐτό σέ προβάλλω μεσίτριαν. Ἀπολαύσας πολλῶν καί μεγάλων δωρεῶν παρά τοῦ δημιουργήσαντός με Θεοῦ, ἐφάνην ἄθλιος καί ἀχάριστος ὁμοιωθείς μέ τά ἀνόητα κτήνη· πτωχεύσας εἰς τάς ἀρετάς, πλουτήσας εἰς τά πάθη, βεβαρυμένος μέ ἐντροπήν, ἐστερημένος θείας παρρησίας, κατακεκριμένος ὑπό τοῦ Θεοῦ, θρηνούμενος ὑπό τῶν ἀγγέλων, χλευαζόμενος ὑπό τοῦ δαίμονος καί μισούμενος ὑπό τῶν ἀνθρώπων· 

Ελεγχόμενος ὑπό τῆς συνειδήσεως, ἐντρεπόμενος διά τά πονηρά μου ἔργα, νεκρός ὑπάρχων πρό τοῦ θανάτου καί πρό τῆς κρίσεως αὐτοκατάκριτος καί πρό τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως τυγχάνων αὐτοτιμώρητος ὑπό τῆς ἀπογνώσεως.

Διά τοῦτο καταφεύγω εἰς τήν ἰδικήν Σου καί μόνην βοήθειαν, Δέσποινα Θεοτόκε, ὁ μυρίων ταλάντων ὀφειλέτης, ὁ ἀσώτως τήν πατρικήν οὐσίαν δαπανήσας, ὁ παρανομήσας ὑπέρ τόν Μανασσῆν, ὁ γενόμενος ἄσπλαχνος ὑπέρ τόν πλούσιον, ὁ λαίμαργος δοῦλος, τό δοχεῖον τῶν πονηρῶν λογισμῶν, ὁ θησαυροφύλαξ τῶν αἰσχρῶν καί ρυπαρῶν λόγων καί ὁ ξένος πάσης ἀγαθῆς ἐργασίας.

Ἐλεήσόν μου τήν ταπείνωσιν καί συμπάθησόν μου τήν ἀσθένειαν. Μεγάλην ἔχεις τήν παρρησίαν πρός τόν ἐκ Σοῦ τεχθέντα καί οὐδείς δύναται ὡς Σύ, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ. 

Δι᾽ ὅλα ἔχεις τήν ἰσχύν ὡς ὑπερέχουσα πάντων τῶν κτισμάτων καί δέν εἶναι ἀδύνατον εἰς Σέ οὐδέν, ἐάν θελήσῃς. Μή λοιπόν παραβλέψῃς τά δάκρυά μου, μή ἀηδιάσῃς τόν στεναγμόν μου, μή ἀποστραφῇς τόν πόνον τῆς καρδίας μου, μή ἐντροπιάσῃς τήν πρός Σέ προσδοκίαν μου, ἀλλά διά τῶν μητρικῶν Σου δεήσεων βίασον τήν εὐσπλαχνίαν τοῦ ἀγαθοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ καί

ἀξίωσόν με τόν ταλαίπωρον καί ἀνάξιον δοῦλόν Σου ν᾽ ἀπολαύσω τό πρῶτον καί ἀρχαῖον κάλλος καί τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν παθῶν, διά νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τάς ἁμαρτίας καί νά γίνω ὑπηρέτης τῆς δικαιοσύνης, νά ἐκδυθῶ τόν μιασμόν τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς καί νά ἐνδυθῶ τόν ἁγιασμόν τῆς ψυχικῆς καθαρότητος, νά νεκρωθῶ διά τόν κόσμον καί νά ζήσω ἐν τῇ ἀρετῇ. 

Ὁδοιποροῦντά με συνόδευσον, πλέοντα ἐν θαλάσσῃ σύμπλευσον, ἀγρυπνοῦντα με ἐνίσχυσον, θλιβόμενον παρηγόρησον, ὁλιγοψυχοῦντα παρακάλεσον, ἀσθενοῦντα δώρησόν μου τήν ἴασιν, ἀδικούμενον ρῦσαί με, συκοφαντούμενον ἀθώωσον, εἰς θάνατον κινδυνεύοντα προφθάσασα λύτρωσόν με, εἰς τούς ἀοράτους ἐχθρούς δεῖξον με καθ᾽ ἑκάστην φοβερόν.

Ναί ὑπεράγαθε Δέσποινα Θεοτόκε, ἡ μετά Θεόν ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς, ἐπάκουσον τῶν οἰκτρῶν δεήσεων καί μή μέ ἐντροπιάσῃς ἀπό τῆς προσδοκίας μου. Τόν βρασμόν τῆς σαρκός κατάπαυσον, τήν ἐν τῇ ψυχῇ μου ἀγριωτάτην ταραχήν κατεύνασον, τόν πικρόν θυμόν καταπράϋνον, τόν τύφον καί τήν ἀλαζονίαν τῆς ματαίας οἰήσεως ἐκ τοῦ νοός μου ἀφάνισον, τάς νυκτερινάς φαντασίας τῶν πονηρῶν πνευμάτων καί τάς καθημερινάς ἀκαθάρτους προσβολάς ἀπομάκρυνον τῆς καρδίας μου. 

Παίδευσόν μου τήν γλῶσσαν ἵνα ὁμιλῇ τά συμφέροντα, δίδαξον τούς ὀφθαλμούς μου νά βλέπουν ὀρθῶς τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς, ἐνίσχυσον τούς πόδας μου ἵνα βαδίζουν τήν μακαρίαν ὁδόν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τάς χεῖράς μου ἁγίασον ἵνα ἀξίως αἴρω αὐτάς πρός τόν Ὕψιστον. Καθάρισόν μου τό στόμα ἵνα μετά παρρησίας ἐπικαλεῖται τόν Πανάγιον Πατέρα καί Θεόν.

Ἄνοιξόν μου τά ὦτα, ἵνα ἀκούω αἰσθητῶς καί νοητῶς τά ὑπέρ μέλι καί κηρίον γλυκύτερα λόγια τῶν Ἁγίων Γραφῶν καί βιῶ ταῦτα ἐνισχυόμενος ὑπό Σοῦ. Δός μοι καιρόν μετανοίας, λογισμοῦ ἐπιστροφήν, ἐλευθέρωσόν με ἐξ αἰφνιδίου θανάτου καί ἀπάλλαξόν με κατακεκριμένον ὑπό τῆς συνειδήσεως. Καί τελευταῖον ἐλθέ κοντά μου κατά τόν χωρισμόν τῆς ψυχῆς μου ἀπό τοῦ ἀθλίου μου σώματος, ἵνα ἐλαφρύνης τήν ἀφόρητον αὐτήν βίαν, ἀνακουφίσῃς τόν ἀνέκφραστον πόνον, παρηγορήσῃς τήν ἀπαραμύθητον στενοχωρίαν. 

Ἵνα τῆς σκοτεινῆς μορφῆς τῶν δαιμόνων λυτρώσῃς, παραμερίζουσα τόν ἄρχοντα τοῦ σκότους καί σχίζουσα τά χειρόγραφα τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν. Καί ἵνα μέ οἰκειώσῃς μέ τόν Θεόν καί μέ καταξιώσῃς τῆς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ παραστάσεως ἐν τῷ φοβερῷ Κριτηρίῳ καί νά μέ κάμῃς κληρονόμον τῶν αἰωνίων καί ἀδιαφθόρων ἀγαθῶν.

Ταύτην τήν ἐξομολόγησιν Σοῦ κάμνω Δεσποινά μου Θεοτόκε, τό φῶς τῶν ἐσκοτισμένων μου ὀφθαλμῶν καί παραμυθία τῆς ζωῆς μου, ἡ μετά Θεόν ἐλπίς καί προστασία μου, τήν ὁποίαν δέξου εὐμενῶς καί καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος καί ἀξίωσόν με εἰς τήν παροῦσαν ζωήν ἀκατακρίτως νά μετέχω τοῦ Παναγίου καί ἀχράντου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ.

Εἰς δέ τήν μέλλουσαν, τῆς γλυκυτάτης οὐράνιας τροφῆς τοῦ Παραδείσου,
ἔνθα εἶναι ἡ κατοικία πάντων τῶν εὐφραινομένων.
Τούτων δέ τῶν ἀγαθῶν τυχών ὁ ἄθλιος,
δοξάζω εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων τό πάντιμον
καί μεγαλοπρεπές ὄνομα τοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ
τοῦ δεχομένου πάντας τούς μετανοοῦντας ἐξ ὅλης ψυχῆς
διά Σέ τήν γενομένην μεσίτριαν καί ἐγγυήτριαν πάντων τῶν ἁμαρτωλῶν,
διότι διά Σοῦ Πανύμνητε καί Ὑπεράγαθε Δέσποινα
περισώζεται ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπίνη φύσις αἰνοῦσα
καί εὐλογοῦσα Πατέρα καί Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα,
τήν Παναγίαν Τριάδα.

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΙ ΚΟΜΠΟΙ ΓΟΝΥΠΕΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Λησμονήσαμε ανίατα τις αιμορραγούσες αμαρτίες μας και βαλθήκαμε,να ερμηνεύουμε με βουλιμία τα ουράνια, πνευματική αντίθεση στην αντιφατική και άγευστη ζωή μας. Tί πλάνη, ν' αγωνίζεται κάποιος σθεναρά, να εντρυφήσει στην Πατερική διδασκαλία και συνάμα να στέκει γυμνός από θεοδώρητες, αγιοπλασμένες αρετές, να θέλγεται από τα υπερκόσμια, αλλά ν΄αποστρέφεται ακουσίως τα πνευματικά εγκόσμια. 

Λησμονούμε τον καθημερινό καλλωπισμό της αμαρτόφρονης ψυχής μας, μισακόλουθοι και ανακόλουθοι στις πνευματικές ανάγκες μας χαριεντιζόμαστε εωσφορικά στις αναγνωστικές μας κατακτήσεις. Δυστηχώς, η γνώση από μόνη της είναι βιβλίο που διαβάστηκε, αλλά, ποτέ δεν πραγματώθηκε, μια ψεύτικη, πλαστικοποιημένη κούκλα που θεάται σε πολύχρωμη βιτρίνα, αλλά δεν έχει λόγο να μιλήσει, γιατί απλά δεν υπάρχει Θεός να κατοικήσει... Καθαίρει η προσευχή ψυχή μου, υπερβατική ανάσα σε ακατάληπτους χώρους, νοερή μετάθεση του νου, εκεί που ψάλλουν αναρίθμητες χορωδίες αγγέλων ανάμεσα σε νεφέλες θυμιαμάτων, που εκχέονται από τα στόματα ορθοπραττούντων χριστιανών. 

Αυτοί που μαντρώνουν με ταπεινά λιθάρια το ποίμνιο του Χριστού. Είμαστε απίστευτα μικροί στην απεραντοσύνη του Παντοκράτορος Θεού και απίστευτα μεγάλοι στην μικρότητα της φθίνουσας ελαχιστότητάς μας. Ένας μαύρος κόμπος η χαρά μου κι ένα τρεμάμενο δάκρυ η ελπίδα μου. Την κάρφωσα στην -υποκρίνουσα- δονκιχωτική παρουσία μου, για να σκέφτομαι, πως στον επόμενο τόνο μπορεί να μην υπάρχω. Προσευχηθείτε, είναι το καλύτερο ''αναλγητικό'' για την σηψαιμική ψυχή μας και το καλύτερο αντισηπτικό για τους δυσώδεις λογισμούς μας. 

Η πιο ιδεατή στιγμή της ημέρας είναι η ώρα της προσευχής το βράδυ, όταν απομονώνεσαι από τις έρπουσες ερινύες και τους ενδόμυχους λογισμούς, σ' ένα ησυχαστικό δωμάτιο που στεγάζει τον εκχεόμενο πόνο και την αιμορραούσα αμαρτία. Ένα μελισσοκέρι αναμμένο στο άφιλο σκοτάδι, που γίνεται αδελφός στην πάσχουσα ψυχή και στο ανείπωτο δέος, όταν ανάμεσα στα τριζοβολήματα της λάμψης και τις αντανακλάσεις του φωτός γονατίζεις στην αναστημένη ελπίδα και στην ηττοπάθεια του αντάρτη Εγώ. Πώς να κρυφτείς πίσω από ένα ταπεινό απόδειπνο, πως να μην κλάψεις σ' ένα κατανυκτικό Μεσονυκτικό! 

Άλλοι φοβούνται τον ''Μεγάλο Αδελφό'', αλλά δεν τρέμουν στην θωριά ενός Παντοκράτορος Χριστού, άλλοι ντρέπονται τα αδηφάγα μάτια του κόσμου, αλλά θρασύδειλα παίζουν την παντομίμα μπροστά στα μάτια του Θεού! Η νύχτα κυλάει προσευχόμενη στον ρυθμό των μαύρων κόμπων, ένα κατοστάρι κομποσκοίνι είναι η ζωή, που πάλλεται στους ήχους ανεκλάλητης καμπάνας, κωδωνοκρουσίες ευάκουες που φτερουγίζουν στον αέρα. Η βραδυνή προσευχή είναι μαυροφορούσα μοναχή που λάμπει το πρόσωπό της στο αθόρυβο τρεμόσβησμα της φλόγας στο καντήλι, χορός μοναχών που διαθλάται υπερβατικά στο έδαφος ορεινού μοναστηριού. Η νύχτα είναι η θεάρεστα εννοούμενη ημέρα της ζωής, τότε που ο ορθόδοξος αναπνέει, όπως τα άνθη ανασαίνουν τα βράδυα του ζεστού καλοκαιριού. 

Απομυζεί την νύχτα της παρακλητικής ενατένισης στο βιβλίο της Ζωής, θρόισμα βυζαντινών ψαλμών στο φως του αποσπερίτη. Οι προσευχές είναι τα ασφυκτικά μυρώδη νυχτολούλουδα της απάνεμης, ακροβατούσας σιγαλιάς, μικρές δροσοσταλίδες βροχής που ρέουν κατακόρυφα απ' το πρόσωπο γονυπετούντος μοναχού, αγρυπνίες τελετουργικές στην απόκοσμη ευταξία της νυχτός, τα ''τεριρέμ'' που αναπαύονται αναστενάζοντα στα δακρύβρεχτα μάτια των πιστών, αυτών που εννοούν την Πίστη τρόπο ζωής χωρίς ημερομηνία λήξης! 

Η πληρότητα της αίσθησης της κατά Χριστόν Ζωής είναι το εφαλτήριο της ανόδου στα ουράνια, το πρώτο σκαλοπάτι στην ευθυτενή κλίμακα του Αγίου Ιωάννη, ο βραδινός, γονατιστός αγώνας είναι πνευματικά, αιματηρή μάχη με το αντίδικο, βδελυρό κτίσμα μιας μετέωρης, αξιοθρήνητης πτώσης. Δροσίζουν οι ευλογίες του Πατρός στον κοπιώδη ίδρω της βραδινής θυσίας. 

Τα λόγια είναι αθόρυβα, γοργουπήκοα περιστέρια που ταχυδρομούν τις ικεσίες και τις ευχαριστιακές δοξασίες των μαρτυρικών πιστών. Ναι είναι μαρτυρική θυσία -η εσώψυχα- εκπέμπουσα προσευχή, πάλη με τον θάνατο, ο ανατέλλων σταυρός που ορθώνεται ξημερώματα Κυριακής στις άγρυπνες καρδιές των νυχτερινών, προσευχόμενων ανθρώπων!Αντισταθείτε προσευχευχόμενοι: ''έρχου Κύριε, έρχου ταχύ''...! Εύχεσθε!

Σάββατο 18 Ιουνίου 2017 εκκλησιαστικό ημερολόγιο

Λεοντίου μεγ/ρος

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Τελικά ο παπικός θρόνος δε μπορεί να απαλλαγεί από το αφόρητο άχθος της παιδοφιλίας το οποίο σαν διαχρονική κατάρα βασανίζει την ίδια την καρδιά της Καθολικής ''Εκκλησίας''. Το νούμερο τρία της Ιεραρχίας του Βατικανού και δεξί χέρι του Ποντίφικα, βασικό στέλεχος της Κουρίας και ο άνθρωπος που εργάστηκε φιλότιμα εντός του Κονκλαβίου για την εκλογή του Φραγκίσκου, ο συντηρητικός Καρδινάλιος Αυστραλίας George Pell διώκεται από την Δικαιοσύνη για σειρά υποθέσεων παιδοφιλίας! 

Αν και εκπρόσωπος της συντηρητικής πτέρυγας του Βατικανού και συστηματικός πολέμιος κάθε ανοίγματος του Πάπα Φραγκίσκου όπως το ζήτημα του διαζυγίου ή ακόμη και της οικολογίας, ο George Pell ζήτησε ευθαρσώς και έλαβε από τον Παπικό θρόνο το δικαίωμα να ασχολείται ως απόλυτος υπεύθυνος με τα οικονομικά της Αγίας Έδρας. Όπως σημειώνει και ο ειδικός σε θέματα Βατικανού Iacopo Scaramuzzi ο Καρδινάλιος Αυστραλίας εξαργύρωσε τις υπηρεσίες του προς τον Πάπα Φραγκίσκο κατά την περίοδο της διαδικασίας εκλογής του και προσθέτει. 

Ο Ποντίφικας έτυχε της υποστήριξης μεγάλου αριθμού υπερσυντηρητικών του Βατικανού όσο και αν αυτό φαίνεται οξύμωρο». Εξ αρχής ο νέος Πάπας έπρεπε να αντιμετωπίσει το «Τέρας» που ταλανίζει την ''Αγία Έδρα''και αποτελεί πλέον το διαχρονικό στίγμα του Καθολικισμού. Πρόκειται για την σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, ή για να αποφύγουμε την μάστιγα της πολιτικής ορθότητας, πρόκειται για το Διαχρονικό Σκάνδαλο παιδοφιλίας που ακολουθεί αλυσιδωτή αντίδραση ανά τον πλανήτη και από την Ιρλανδία εκρήγνυται στις ΗΠΑ, από εκεί στην Γαλλία για να καταλήξει στην Αυστραλία και αλλού. 

Παρά τις διαβεβαιώσεις πώς η ''Αγία Έδρα'' αντιμετωπίζει αυτήν την υπόθεση με μηδενική ανοχή, εν τούτοις ο Πάπας Φραγκίσκος φαίνεται πώς πίστεψε τις εξηγήσεις του Καρδιναλίου George Pell. Προερχόμενος από την Αργεντινή και με τραυματική εμπειρία ως προς τις χαλκευμένες κατηγορίες της αργεντινής χούντας, ο Ποντίφηκας αντέδρασε με καθυστέρηση τόσο ως προς την υπόθεση του Καρδιναλίου του όσο και σε αντίστοιχη υπόθεση που καταγγέλθηκε στην ίδια του της πατρίδα. Τελικά όταν το δικαστήριο της Μελβούρνης όρισε δικάσιμο και δημοσιοποίησε το κατηγορητήριο η ''Αγία Έδρα'' δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο από να συμβουλεύσει το δεξί χέρι του Πάπα να παρουσιαστεί στην δίκη και να αποδείξει την αθωότητα του. 

Ο George Pell θα μεταβεί στην Αυστραλία ως κατηγορούμενος. Αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα το κατηγορητήριο είναι «δεμένο», αλλιώς η δικανική παράδοση της Αυστραλίας δεν θα επέτρεπε αβασάνιστα τον διασυρμό της Καθολικής ''Εκκλησίας'' σε μία χώρα με σημαντική παρουσία ιρλανδών και σκωτσέζων καθολικών για να μιλήσουμε μόνον γι’ αυτούς. Το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί πρωτοσέλιδο σε όλα τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, με την εφημερίδα L' Espresso να επαναφέρει τον τίτλο « Πώς το Βατικανό καλύπτει τους παιδόφιλους ιερείς»;

Αναδημοσίευση εκ του ιστολογίου ''Zougla.gr''. 
Tιτλος, επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ