Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 ΜΕΡΟΣ 6ον

...ΚΑΘΑΙΡΟΥΜΕΝ 

ΤΟΝ ΜΕΛΕΤΙΟΝ ΜΕΤΑΞΑΚΗΝ 

ΩΣ ΕΠΙΒΑΤΟΥ 

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ...

Πρόλογος

Μετά την Μητροπολιτικό θρόνο της Αθήνας ο Μελέτιος Μεταξάκης μετέβη στις ΗΠΑ. Είναι Φεβρουάριος του 1921. Προσπάθησε εξ΄αρχής να δημιουργήσει αυτοκέφαλη Ελληνική Εκκλησία της Βορείου και Νοτίου Αμερικής1 και σ΄αυτήν του την προσπάθεια είχε αλλεπάλληλες συζητήσεις με Ορθοδόξους επισκόπους, όπως με τον Αλέξανδρο Δημόγλου (επίσκοπο Ροδοστόλου), τον οποίο ο Μελέτιος είχε τοποθετήσει Έξαρχο στην Αμερική από το 1918, με τον Μητροπολίτη Πλάτων Rozhdestvensky, τον Ρώσο Μητροπολίτη Αλέξανδρο Nemolovsky (προκάτοχο του Πλάτωνα) και τον Σύρο επίσκοπο Ευθύμιο2. Και πάλι όμως διαίρεσε το ποίμνιο, τόσο για τις αντικανονικές ανορθοδοξίες που κόμιζε, όσο και για τις σιμωνιακές πολιτικές του3, που ποτέ -άλλωστε- δεν είχε ξεχάσει. 

Στην Αμερική κατηγορήθηκε, πως χειροτονούσε Ιερείς με το αζημίωτο και πως έκανε εράνους -δήθεν- προς βοήθεια του πολύπαθου, ελληνικού στρατού, ενώ αυτά κατέληγαν στο δικό του κορβανά. Ωστόσο και πάλι με την δύναμη των όπλων του ''Καίσαρος'', των λιποτακτών ''Αμυνιτών,'' της φιλοβενιζελικής κυβέρνησης του Στρατηγού Κονδύλη ''επιβιβάστηκε'' και πάλι στο θρόνο της ΚΠόλεως. Ο ενχώριος, ελληνικός Τύπος και πάλι διχάστηκε. Ο φιλοβασιλικές εφημερίδες κατηγορούσαν το αντικανονικόν της εκλογής του Μελετίου, ενώ οι φιλοβενιζελικές -παραδόξως μιας και ήταν εγνωσμένης ''αξίας'' βενιζελικός ο Μεταξάκης- προσπαθούσαν μέσα από την εκκλησιατική ιστορία, φτάνοντας... ως και τα βυζαντινά χρόνια (!) να αποδείξουν4 το αναπόδεικτον! 

Οι κατηγορίες που απεδίδονταν κατά της εκλογής Μεταξάκη ήταν: α. Ότι η γενόμενη εκλογή δεν προήλθε εκ της πλειοψηφίας των Αρχιερέων του Οικουμενικού θρόνου, β. Ότι παρά τους εθνικούς κανονισμούς δεν έλαβαν μέρος σε αυτήν όλοι οι λαικοί αντιπρόσωποι, γ. Ότι 7 των 11 Συνοδικών είχαν αποχωρήσει από την εκλογή!... δ. Ότι εξασκήθηκε βία επί των Συνοδικών και των λαικών μελών της εκλογικής συνέλευσης και... δ. Ότι ο εκλεχθής δεν προερχόταν εκ του κλίματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και μάλιστα ότι δεν προίστατο καμμίας τοπικής εκκλησίας! Παρόλα αυτά ο Μελέτιος Μεταξάκης, που δεν τον ενδιέφερε καν η νομοκανονική εκλογή του, έφυγε στην Αγγλία προκειμένου να επισκεφθεί τον Πρωθυπουργό Λόυδ Τζώρτζ και άμα τη επιστροφή του κατεδίωξε όσους κληρικούς του Πατριαρχείου5 ήταν αντίθετοι με τους νεωτερισμούς και τις καινοτομίες που επέβαλλε, θέτοντάς τους υπό δυσμένεια. 

Αυτή την χρονική στιγμή, η Μητρόπολη της Αθήνας με τον Θεόκλητο Μηνόπουλο6 και την μηνυτήρια αναφορά του Παύλου Καρολίδη, απεφάσισε την οριστική καθαίρεση ''σ τ α ς  τ ά ξ ε ι ς  τ ων  μ ο ν α χ ώ ν'' για τον Μεταξάκη και την εξορία του στους Στροφάδες. Ακολουθεί ένα εμπεριστατωμένο και άκρως -δημοσιογραφικά- κατατοπιστικό άρθρο της εφημερίδας των ομογενών του Λονδίνου ''ΕΣΠΕΡΙΑ'' του Σεπτεμβρίου του 1920 για το ''ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'', που έλαβε χώρα τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Το ακόλουθο άρθρο αναδημοσιεύθηκε -μετά από λίγες ημέρες- στον ημερήσιο Τύπο της Αθήνας (Σκριπ, Πρωινή, Ελεύθερο Βήμα, Πατρίς και Ομόνοια). 

15 Δεκεμβρίου 1921

Από το πρωτοσέλιδο σχόλιο της εφημερίδας των ομογενών της Αμερικής ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ''.

 

''Η είδησις της χθεσινής εκλογής ως Πατριάρχου του Μελετίου Μεταξάκη7, κατά παράβασιν όλων των κανόνων της Εκκλησίας, προκάλεσε την αγανάκτησιν όλων των εδώ κύκλων, μη εξαιρουμένων ακόμη και των υγιών στοιχείων της Βενιζελικής μερίδος. 

Επτά Συνοδικοί του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οίτινες διεμαρτυρήθησαν διά τον αντικανονικόν τρόπον της παρασκευασθείσης εκλογής, και οίτινες επαύθησαν  αυθαιρέτως υπό της μειοψηφίας, απηύθυναν νέαν εντονωτάτην διαμαρτυρίαν εις όλας τας Ορθοδόξους και αυτοκεφάλους Εκκλησίας, τονίζοντας ιδιαιτέρως ότι η εκλογή του Μελετίου Μεταξάκη παραβιάζει  μεταξύ των άλλων Κανόνων της Εκκλησίας, τον Τέταρτον της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου και τον Τρίτον της Εβδόμης, επίσης δε τον Όγδοο Κανόνα της Σαρδικής Συνόδου, τον Τρίτον της εν Καρθαγένη, τον Δέκατον Ένατον της εν Αντιοχεία Συνόδου και τον Δέκατον Όγδοον της εν Λαοδικεία. 

Οι Μητροπολίται των Νέων Χωρών, οι ανήκοντες εις το κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου εζήτησαν την βοήθειαν του Κλήρου της Ελλάδος, όπως επιβάλωσι τον σεβασμόν εις τους Κανόνας της Εκκλησίας.

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Ο ΣΑΤΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

''Ο Πατριάρχης των Αμυνιτών8 της Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης με όλην την προκλητικήν αναίδειαν της κοσμικής του περιβολής, με την εξωραισμένην (πόλκα) κόμην του, με περιποιημένον τον μύστακα και το γένειον, καθήμενος σταυροπόδι και κρατών επί της ρεδιγκότας του το υψηλόν του καπέλλο! 

Ούτως ονειρεύετο ο θηλιδρίσις κληρικός τον αρχηγόν της εκκλησίας της Ορθοδοξίας! 

Και οι Αμυνίται αντάρται της Κωνσταντινουπόλεως εμπαίζοντες το θρησκευτικόν αίσθημα σύμπαντος του ελληνισμού και βεβηλούντες τας ιεράς Παραδόσεις της Εκκλησίας εις τον εκφυλισμόν τοιούτου σατύρου της εκκλησίας ανέθεσαν τον Θρόνον του Πατριάρχου Γρηγορίου, του Φωτίου, του Χρυσοστόμου και των άλλων στυλοβατών της Μεγάλης Εκκλησίας. 

Αριστερά και δεξιά του αναιδούς κληρικού δύο ισάξιοι αυτού θεομπαίχται ( ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος προς τα αριστερά) Διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής και ο Αλέξ. Παπαδόπουλος (προς τα δεξιά) ρασοφόρος, διπλωματικός υπάλληλος του Υπουργείου των Εσωτερικών. 

Καμαρώστες τους κ. Ζαίμη και κ. Καρτάλη τους δύο υπό της δικαιοδοσίαν σας υπαλλήλους. 

Ο εις είναι ακόμη Διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής και ο έτερος διευθύνει το εμπιστευτικώτερον Τμήμα του Υπουργείου των Εσωτερικών προβιβασθής μάλιστα εσχάτως υπό του κ. Μπαλτατζή. 

Ουραγοί και Μυστικοσύμβουλοι του Μεταξάκη χθες, οργιάσαντες μετ΄αυτού εν Αμερική κατά το 1918, όπου και εζήτησαν να αποθανατισθούν διά της ανωτέρω εικόνος, ομνύοντες σήμερον εις το καθεστώς διά να σας απιστούν. 

Θα είναι αύριο πάλιν οι οδηγοί των Αμυνιτών εις το Εκκλησιαστικόν και Εθνικόν σχίσμα των!... 

Μετά την ανωτέρω εικόνα δίκαιον είναι να τους προβιβάσετε κύριοι Υπουργοί, εις... Πνευματικούς της ανερμηνεύτου πολιτικής σας!''

Από την λεζάντα της παραπάνω φωτογραφίας της εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'' της 30ής Δεκεμβρίου 1921.

Ο Συνοδικός Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Γερμανός Καραβαγγέλης9 διηγείται:

''Το έτος 1921 η εκλογή μου ως οικουμενικού πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ήτο βεβαία από τις 17 ψήφους οι 15 -αν όχι οι 16- ήταν δικοί μου.

Τότε φίλος μου λαικός πρότεινε ποσόν 10.000 λιρών και πλέον να παραιτηθώ υπέρ του Μελέτιου Μεταξάκη10. 

Φυσικά απέρριψα με αγανάκτηση και βδελυγμία την πρόταση του.

Αιφνιδίως, όμως την προηγούμενη νύκτα της εκλογής με επεσκέφθη κατ' οίκον Τριμελής Επιτροπή της Εθνικής Αμύνης και παρεκάλεσε θερμώς να αποσύρω την υποψηφιότητα μου υπέρ του Μελετίου Μεταξάκη.

Αυτός, λέγανε τα μέλη της επιτροπής, θα έφερνε εκατοντάδες χιλιάδες δολαρίων, επειδή είχε φιλικότατες σχέσεις μετά επισκόπων προτεσταντών εξ Αμερικής και Αγγλίας.
Θα εφένετο χρήσιμος στην εθνική υπόθεση, δια τούτο ήταν επιτακτική ανάγκη να εκλεγεί πατριάρχης ο Μελέτιος Μεταξάκης. 
Ως έλεγαν ήταν επιθυμία του Ελευθερίου Βενιζέλου!''

''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1921

Χθες συνήλθεν εις την Θεσσαλονίκην η Συνέλευσις των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου. Πρόεδρος της Συνελεύσεως εξελέγη ο Μητροπολίτης Κυζίκου Κωνσταντίνος, εις των κυριωτέρων μελών της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.  

Οι συνελθόντες Ιεράρχαι εξήραν εν πρώτοις ΟΜΟΦΩΝΩΣ την νομιμότητα της συνελεύσεώς των ήτις θα δηλώση ότι η εκλογή του Μελετίου Μεταξάκη είναι ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ, επιβληθείσα διά της βίας και κατά συνέπειαν θεωρουμένη ως μη λαβούσα χώραν. 

Ο θόρυβος ο οποίος κάμνει ο Μεταξάκης εις την Αμερικήν όπου παρουσιάζεται ως Πατριάρχης παραπλανών την Αμερικανικήν κοινήν γνώμιν προκαλεί ενταύθα γενικήν κατάπληξιν, τοσούτον μάλλον καθόσον η πλειοψηφία της Ιεράς Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως τον είχε πληροφορήση ήδη τηλεγραφικώς περί της αντικανονικότητος της εκλογής του.

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας μετά τον υπ΄αυτού κλήρο απηύθυνεν εις την πλειοψηφίαν της κανονικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως το εξής τηλεγράφημα διά του οποίου απεκήρυξε τον Μεταξάκην: 

''Εθλίβημεν μαθόντες εκ του τηλεγραφήματό σας τας περιστάσεις υπό τας οποίας διεξήχθη η Πατριαρχική εκλογή Κωνσταντινουπόλεως ήτις παρεβίασεν όλους τους Κανόνας. 

Επικαλουμένη την θείαν αρωγήν προς σκοπόν της αποκαταστάσεως της ειρήνης εν τη Ανατολική Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως διά της αποκαταστάσεως του κύρους των ιερών κανόνων, των αναφερομένων εις το τηλεγράφημά σας, η Εκκλησία της Αλεξανδρείας θα αφιερώση όλας της τας προσπαθείας προς επικράτησιν και θρίαμβον του δικαίου''.

 Κατά τα τηλεγραφήματα ληφθέντα ενταύθα μέχρι στιγμής ταύτης τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Ιεροσολύμων δεν θα αναγνωρίσουν την εκλογήν του Μεταξάκη. 

Εις την Ελληνικήν κοινήν γνώμην εμποιεί κακίστην εντύπωσιν το γεγονός ότι ο Μεταξάκης γίνεται αντικείμενον τιμητικών εκληλώσεων τας οποίας ο ίδιος προκαλεί απατών τον κλήρον και επωφελούμενος του σεβασμού και των συμπαθειών των ξένων προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν. 

Η Δίκη του Μεταξάκη ενώπιον της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδος διά την παράνομον κατάληψιν  του Μητροπολιτικού Θρόνου Αθηνών και διά της αντικανονικάς εν Αμερική ενεργείας του θα αρχίση την 31 Δεκεμβρίου. 

Ο καθηγητής της θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ανδρούτσος δημοσιεύει άρθρον διά του οποίου αναφέρων τους κανόνας της Εκκλησίας και τους Εθνικούς κανονισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποδεικνύει κατά τρόπον ανεπίδεκτον αμδισβητήσεως το παράνομον της εκλογής του Μεταξάκη.

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ

ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ 

ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΓΕΝΕΥΗ 

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1920

Αλλεπάλληλα είναι τα συνέδρια τα οποία λαμβάνουσι χώραν εις Γενεύη. Μόλις έληξε το συνέδριον των εκκλησιών και νέον τοιούτον ήνοιξεν κατ΄αυτάς εν τω ενταύθα ''Αθηναίω'', οργανωθέν υπό των Αμερικανικών και Αγγλικών επισκοπικών εκκλησιών, σκοπούν την ενοποίησιν απασών των χριστιανικών εκκλησιών προς παγίωσιν του βασιλείου του Θεού. Το προκαταρκτικόν τούτον συνέδριον, περιλαμβάνον 80 εκκλησίας της Ανατολής και της Δύσεως και 40 έθνη, αριθμεί πλέον των 150 απεσταλμένων ελθόντων εκ των τεσσάρων μερών του κόσμου. 

Την Κυριακή 6 Οκτωβρίου 1918, 

ο Μελέτιος Μεταξάκης προσήλθε μετά της συνοδείας του (τον αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, τον επίσης αρχιμανδρίτη Αλέξανδρο Παπαδόπουλο και τον θεολόγο Αμίλκα Αλιβιζάτο) στην Αγγλικανική Μητρόπολη της Ν. Υόρκης ''Άγιος Ιωάννης ο θεολόγος''. 

Εκεί συμπροσευχήθηκε με όλο το ''εκκλησίασμα'', απήγγειλε ειδική προσευχή για τις συμμαχικές δυνάμεις, την Αμερική, ως και τον Αβραάμ Λίκολν, λέγοντας μεταξύ των άλλων10:

{...} ''Παντοκράτωρ Κύριε ουρανού και γης ποιητά και κυβερνήτα ευχαριστίαν εγκάρδιον αναφέρομέν Σοι διά το έργον της Ελευθερίας, ο ο Αβραάμ Λίνκολν επετέλεσεν υπό του Ευαγγελίου του Υιού Σου...!'' {...} 11

Όλαι οι χριστιανικαί εκκλησίαι της υφηλίου αντιπροσωπεύονται εν αυτώ, πλην της Ρωμαιοκαθολικής του Πάπα, μη στέρξαντος ν΄ανταποκριθή προς την πρόσκλησιν και ν΄αποστείλη αντιπρόσωπον. 

Επιβλητικόν θέαμα παριστά η αίθουσα του συνεδρίου. Βλέπει τις εν αυτή τας μάλλον περιέργους φυσιογνωμίας: όψεις σεβαστάς, πρόσωπα κάτισχνα εκ των προσευχών και στερήσεων, έτερα ηλιοκαή με παρειάς λείας και ροδοκοκκίνους εκ της καλοφαγίας, πολλοί τρέφουσι γενειάδας και μύστακας βλοσυρούς, άλλοι είναι φρεσκοξυρισμένοι και ομοιάζουν παραδόξως τον Πρόεδρον Ουίλσωνα. 

Οι περισσότεροι φέρουσι μελανήν πολιτικήν ενδυμασίαν και απορεί τις ν΄ακούη, ότι ο μεν είναι αρχιεπίσκοπος, ο δε ποιμενάρχης. Δεν λείπει και ο Ιάπων αρχιερεύς και μία ισχνή και σκελετώδης στενογράφος προβεβυκοίας ηλικίας. 

Μόνον οι της Ανατολ. Ορθοδόξου εκκλησίας αντιπρόσωποι -και είναι ούτοι πολυάριθμοι- παρίστανται καθήμενοι επί των πρώτων εδωλίων εν επισήμω ιερατική αμφιέσει μετά χρυσών αλύσεων και αδαμαντοκολλήτων ιερών κοσμημάτων και σταυρών. 

Μεταξύ των διασημοτέρων προσωπικοτήτων του συνεδρίου τούτου καταλέγονται η Α. Σ., ο κ. Κάρολος Μπρεντ, πρώην επίσκοπος των Φιλιππίνων νήσων, νυν δε τοιούτος της Ν.Υόρκης, όστις έσχε και την πρωτοβουλίαν της συγκλήσεως του συνεδρίου τούτου. Ο Επίσκοπος των παλαιοκαθολικών Ελβετών Έρτζογγ., ο Επίσκοπος Γκωρ της Αγγλίας, ο διδάκτωρ Σ. Σούλτσε της Γερμαν. Ευαγγελικής εκκλησίας, ο Επίσκοπος Όνστενφελδ της Δανίας, ο αρχιεπίσκοπος της Βομβάης, ο διδάκτωρ Κάσπαρ της Σκωτίας, ο ποιμενάρχης Thvedt της Νορβηγίας, ο αρχιεπίσκοπος της Ουψάλης. 

Εκ των ημετέρων ο Μητροπολιτης Σελευκείας Γερμανός Στρινόπουλος, αντιπροσωπεύων την Α. Π. τον Πατριάρχην Αλεξανδρείας, ο αρχιεπίσκοπος Κυριακίδης, ο αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Βαλιάδης, 

ο αρχιμανδρίτης  Χ ρ υ σ ό σ τ ο μ ο ς  Πα π α δ ό π ο υ λ ο ς, 

ο επίσκοπος Βελιγκραδίου Ειρηναίος,  ο διδάκτωρ Άμπελ Αβραχιαμιάν, επίσκοπος των Αρμενίων εν Λονδίνω, ο αρχιεπίσκοπος Βολυνίας (Ρωσσίας) Ευλόγιος, μόλις κοτορθώσας να σώση την ζωήν του εκ των Μπολσεβίκων, 

ο πρωθιερεύς της ενταύθα Ρωσσικής εκκλησίας Ορλώφ, ο αρχιμανδρίτης διδάκτωρ Τζαγγώφ, ο αρχιμανδρίτης Στέφανος Γεωργίεφ, αντιπροσωπεύοντες την Βουλγαρικήν εκκλησίαν και πλείστοι έτεροι. 

Η Ελληνική εκκλησία αντεπροσωπεύθη αξιοπρεπέστατα και δι΄ικανωτάτων  αυτής μελών. Πλην των άνω μνημονευθέντων αρχιερέων παρέστησαν εκ μέρους αυτής και οι κοσμικοί κ. Αλιβιζάτος, καθηγητής εν τω Πανεπιστημίω των Αθηνών και ο συμπαθής καθηγητής ενταύθα Ε. Λουκαράς. 

Στη λεζάντα της φωτογραφίας διαβάζουμε:

Η Α. Σ. ο Μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος. 

Φωτογραφία ληφθείσα καθ΄ην στιγμήν εξήρχετο εκ της εν Ουάσιγκτων Εληνικής πρεσβείας

 ίνα επεσκεφθεί τον πρόεδρο Wilson, συνοδευόμενος υπό της Α. Κ. του πρεσβευτού κ. Γεωργίου Ρούσσου 

και του πρώτου Γραμ. της Πρεσβείας κ. Σ. Χ. Κωνσταντινίδου.

Φωτογραφία εκ της εφημερίδας των ομογενών της Αμερικής ''ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'', αρ. 9, Σεπτεμβρίου του 1918.

Ο κ. Αλιβιζάτος έλαβεν επανειλημμένως τον λόγον ομιλήσας εις την αγγλικήν και διαφωτίσας το πυκνόν ακροατήριον περί διαφόρων θρησκευτικών ζητημάτων της ανατολ. εκκλησίας. Δύο διερμηνείς, υφηγηταί του εδώ Πανεπιστημίου, μετεγλώττιζαν εις άπταιστον γαλλικήν και γερμανικήν γλώσσαν, τας το πλείστον εις την αγγλικήν γενομένας συζητήσεις. Η πρόσκλησις της Α. Π. του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Δαμιανού, ίνα το προσεχές συνέδριον συγκληθεί εν Ιεροσολύμοις, αναγνωσθείσα διήγειρεν ενθουσιασμόν, διότι αι περιστάσεις επέτρεψαν να γίνη παρομοία προσφορά. 

Η πρότασις αύτη παρεπέμφθη προς μελέτην εις το τμήμα συνεχείας των εργασιών. 

Ηγέρθησαν ακολούθως βαθείαι συζητήσεις περί της εκτάσεως ενός ''πιστεύω'', όπερ να δύναται να χρησιμεύη εις τα συμφέροντα της ενοποιημένης εκκλησίας, καθιστών ταύτην δυνατήν και τον βίον αυτής ενδελεχή. 

Ο αρχιμανδρίτης 

κ. Χ ρ υ σ ό σ τ ο μ ο ς  Π α π α δ ό π ο υ λ ο ς  

επέμεινε στην ανάγκην να αναμνησθώμεν την εκκλησιαστικήν ιστορίαν του χριστιανισμού, βασιζομένου επί ιστορικών γεγονότων. 

Ο διδάκτωρ Α. Σκωτ, Άγγλος πρεσβυτεριανός, ήγειραν συζήτησιν επί του ζητήματος: περί της Βίβλου και του ''πιστεύω'' αναφορικών προς την χριστιανικήν ένωσιν. 

Την παλαιάν Διαθήκην, είπε, παραδεχώμεθα πάντες ως το αυθεντικόν έγγραφον της θείας αποκαλύψεως, αλλ΄ουδ΄η Αγία Γραφή δεν πρέπει να θεωρηθή της χριστιανοίς άκαμπτον σύστημα. 

Τα ''πιστεύω'' είναι σχετικώς προς την Αγ. Γραφήν δευτερευούσης σημασίας. Έργον της Εκκλησίας είναι να καθορίζη και να εκφράζη, ποια είναι η υπόστασις της πίστεως. 

Επιθυμών να μάθω συγκεκριμένα πράγματα εκ του συνεδρίου τούτου υπέβαλα τ΄ακόλουθα ερωτήματα εις τον καθηγητήν κ. Λουκαράν: α). Φρονείτε, ότι δύναται να επιτευχθή η ενοποίησις των εκκλησιών; β). Ποίον όφελος δύναται να προκύψη εκ τούτου διά την ανατολ. εκκλησίαν; γ). Πώς εξηγείτε την μη συμμετοχήν της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας εν τω συνεδρίω τούτω; Ιδού εν συντόμω ποίαν απάντησιν έλαβον παρά του ευγενούς καθηγητού: 

Ο Μελέτιος Μεταξάκης, ως Μητροπολίτης Αθηνών στα πιεστήρια της ελληνικής εφημερίδας της Ν. Υόρκης ''ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'' τον Αύγουστο του 1918. 

Η αψεγάδιαστη και ''εκμοντερνισμένη'' πολιτική περιβολή του Μασώνου επιβάτη του Μητροπολιτικού θρόνου προκαλεί θλιβερή και αλγεινή εντύπωση.

 Στους τρεις μήνες παραμονής του στις ΗΠΑ, 

μαζί με τον έτερο νεωτεριστή και καινοτόμο ''Καππαδόκη'' Χρυσόστομο Παπαδόπουλο περιφέρονταν με κοσμική ενδυμασία, 

περιλαμβάνοντας στην ''εκλεκτή''  τους ομήγυρη τον τέκτονα- θεολόγο Αλκμίνα Αλιβιζάτο και τον αρχιμανδρίτη της Μητρόπολης Αλέξανδρο Παπαδόπουλο και αυτόν με κοστούμι, καπέλο και μπαστούνι!...

''Η ορθόδοξος εκκλησία δεν έχει κανέναν λόγον να αρνήται πάσαν συζήτησιν αποβλέπουσαν εις την ένωσιν των εκκλησιών. Η ορθόδ. Ελληνική εκκλησία παραδέχεται την ένωσιν επί τη βάσει των δογμάτων και κανόνων των τεσσάρων πρώτων αιώνων Χριστιανισμού και κυρίως επί τη βάσει του συμβόλου της Νικαίας πρώτης οικουμενικής Συνόδου. 

Επειδή όμως το τοιούτον είναι δύσκολον να παραδεχθούν αι άλλαι Εκκλησίαι, διά τούτο η αντιπροσωπεία της ορθοδόξου εκκλησίας επρότεινε μία Κοινωνίαν των Εκκλησιών μέχρι συζητήσεως και αναπτύξεως των δογματικών ζητημάτων.

 Η ορθόδοξος εκκλησία θέλουσα την ένωσιν δεν αποβλέπει εις ουδέν όφελος ιδιαίτερον ειμή την χριστιανικήν αγάπην και αλληλεγγύην  και την ειρήνην 

του κόσμου. 

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν λαμβάνει μέρος εις το παγχριστιανικόν αυτό συνέδριον, διότι θεωρεί την εκκλησίαν της, ως την μόνην αληθινήν και πραγματικήν με επί κεφαλής τον Πάπαν, αντιπρόσωπον του Χριστού επί της γης. 

Κατά συνέπειαν ο Πάπας ουδέ συζήτησιν καν επιδέχεται επί ζητημάτων εκκλησίας και δογμάτων. Η εντύπωσίς μου εκ του παγχριστιανικού Συνεδρίου είναι, επιλέγει ο κ. Λουκαράς, ότι γίνεται σοβαρά εργασία, ότι υπάρχει διακαής και ειλικρινής πόθος της  

ε ν ό τ η τ ο ς  τ ο υ  Χ ρ ι σ τ ι α ν ι σ μ ο ύ,  

αν όχι της  ε ν ώ σ ε ω ς  τ ω ν  ε κ κ λ η σ ι ώ ν,  ότι τοιαύτη εργασία δύναται να μας οδηγήση εις την ενότητα και την Κοινωνίαν των εκκλησιών και πολύ πιθανόν εις απώτερον μέλλον και εις την 

 έ ν ω σ ι ν  τ ω ν  ε κ κ λ η σ ι ώ ν''.

Γ. Γλβ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σαν επίλογο αυτής της θεματικής ενότητας θα μπορούσαμε να γράψουμε πλείστα όσα διαδραματίστηκαν υπό την ''εξόχως'' αυτή μασονική μαριονέτα του Ελευθεροτεκτονισμού ή του Διαβολοσκορπισμού, όπως έλεγε κάποιος μακαριστός ήδη πατήρ της αγίας Εκκλησίας μας. 

Προτιμήσαμε όμως να τελειώσουμε  με μία χαρακτηριστική ενέργεια του Μελετίου, που υποδήλωνε τόσο την απύθμενη και ακατάβλητη λατρεία του προς τον Μαμωνά, όσο και για τις αγαπημένες του σιμωνιακές πρακτικές, που τον βοηθούσαν πάντοτε -με την βοήθεια της Μασονίας- να ξαναβρίσκεται Επιβάτης σε θρόνους που δεν του ανήκαν καν, απλώς τους κατελάμβανε! 

Ως Οικουμενικός Πατριάρχης και ταυτόχρονα και Πατριάρχης Αλεξανδρείας (!!!) είχε ανοίξει λογαριασμό στην Ιονική Τράπεζα12 -στο όνομά του φυσικά-  προς... βοήθεια -υποτίθεται- των δύστηχων Ελλήνων προσφύγων της Μικράς Ασίας. Είχε ήδη μαζευτεί το πολύ σοβαρό για την εποχή ποσό των 65.000 δραχμών! Όταν το Διοικητικό, Εκκλησιαστικό, Μικρασιατικό Συμβούλιο τον πίεσε ασφυκτικά να απαντήσει για τα χρήματα αυτά, απάντησε: ''Δεν είμαι υποχρεωμένος να δώσω εις κανέναν λόγον της διαχειρίσεώς μου''. 

Μετά την επίσκεψη όμως και την πίεση επιτροπής του Λαικού κόμματος με επικεφαλής τον Σταύρο Θωμάρειζ, ο οποίος ανήκε και σε Συμβούλιο του Θρόνου για την διαχείριση των οικονομικών αναγκάσθηκε και τότε έδωσε διαταγή για την μεταβίβαση των χρημάτων... 

Ακριβώς τότε αποκαλύφθηκε και ένα άλλο σκάνδαλο, πως είχε σφετερισθεί το ποσό των 1.000 λιρών από τον Άγγλο ''επίσκοπο'' του Λονδίνου Gor, προς ενίσχυση των προσφύγων, που είχαν γλυτώσει από την Κεμαλική επέλαση και σφαγή. Η αποκάλυψή του έγινε κατά μία επίσκεψη του ε λόγω Αγγλικανού προς τους πρόσφυγες αρχιερείς της Μ. Ασίας, προκειμένου να τους συλλυπηθεί. Τότε είπε στον Μητροπολίτη Ροδοπόλεως κ. Κύριλλο, ότι είχε παραδώσει στον Μελέτιο το ποσό των 1.000 λιρών. Τα χρήματα αυτά όμως δεν δόθηκαν ποτέ... στους πληγέντες αδελφούς μας της Μικρασιατικής Καταστροφής... 

Η εφημερίδα ''ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ'' της Αλεξάνδρειας, που ανήκε στο Βενιζελικό στρατόπεδο αναγκάστηκε -προς τιμήν της- να αποφανθεί τα ακόλουθα, μέρος μόνο των οποίων καταγράφουμε ενδεικτικά: 

{...} ''Ο Μ. Μεταξάκης, ως εκ των ανωτέρω κατεδείχθη, εθησαύριζε πλέον των 130.000 λιρών, ως εξής: Εξ εκποιήσεως (1906) των εν Βουκοβίνη κτημάτων του Παναγίου Τάφου, εκ ταξιδίων (1906) εις συνενόησιν μετά του Γ. Ζερβουδάκη διά το δάνειον του Ιερού Κοινού του Παναγίου Τάφου και εις Κύπρον (197-1908) διά το αρχιεπισκοπικόν ζήτημα εξ αποκηρύξεως (1908-1909) 

του Πατριάρχου Δαμιανού. 

Εξ αποσταλλέντων αυτώ (1909), ως Εξάρχω του εν Κρήτη Μετοχίου, 100 λιρών εκ δανειακώς, αλλ΄αγυρίστων (1910), ληφθέντων παρά του Πατριάρχου Δαμιανού 250 λιρών διά την εις την Μητρόπολιν Κυτίου νέαν θέσιν του,  εξ εμπορικών  επιχειρήσεων εν Κύπρω (1919-1917),  εκ λαθρεμπορικών πράξεων εν Αθήναις και ταξιδίων μετά συνοδείας κληρικών και λαικών ανά την Ευρώπην και εξ εισπράξεως χειροτονιών ιερέων εν Αμερική και εράνων διά τον ελληνικόν -δήθεν- 

στρατόν (1921). 

Εκ δαπανών από Αμερικής εις Κωνσταντινούπολιν (1921), εξ αποστελλομένων αυτώ μεγάλων ποσών εξ εράνων του απανταχού γης ελληνισμού, ως Οικουμενικώ Πατριάρχει καλή τη πίστει, άνευ λογοδοτήσεως διά τους Έλληνας πρόσφυγας της Μικράς Ασίας, καθ΄ ον χρόνον (1922-1923) απέθνησκον ούτοι εκ πείνης, ασθενειών και στερήσεως ενδυμάτων εις τας οδούς της Κωνσταντινουπόλεως, μένων ο Παναγιώτατος ανάλγητος εις τον ούτω σκληρώς δοκιμαζόμενον ελληνισμόν. 

Εκ λωποδυτικής κατακρατήσεως 1.000 λιρών Αγγλίας του ''επισκόπου'' του Λονδίνου Gor διά τους Αρχιερείς πρόσφυγας, δι΄ανακούφησιν αυτών και αλλαγήν κλίματος εκ των δεινών τους. Εξ ιεροπραξιών του από του (1900-1924) και δι΄άλλων σκοπών προς αύξησιν των εν Τραπέζαις καταθέσεών του. Όλαι αι δαπάναι επισκέψεων, ταξιδίων, συμποσίων κ.λ.π. εις βάρος της Εκκλησίας''!

Εύχεσθε και προσεύχεσθε!

Παραπομπές:

1. Σύμφωνα με την εφημερίδα των ομογενών της Αμερικής ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' της 24άρτης Δεκεμβρίου 1924 και με σχόλιο δίπλα σε φωτογραφία των κατονομαζόμενων γράφει:

 ''Ο ΦΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΡΩΣΣΩΝ 

Εξ αριστερών προς τα δεξιά: ο Ροδοστόλου Αλέξανδρος, ο Ρώσσος Μητροπολίτης Πλάτων, ο ψευδοπατριάρχης Μελέτιος, ο Ρώσσος Μητροπολίτης Αλέξανδρος και ο Σύρος επίσκοπος Ευθύμιος.

2. Σύμφωνα με την Αθηναική εφημερίδα ''ΠΟΛΙΤΕΙΑ'' της 29ης Δεκεμβρίου 1921: 

''Η Ι. Σύνοδος και κατά την χτεσινήν της συνεδρίασιν, απησχολήθη εξ΄ολοκλήρου με την δίκην του κ. Μεταξάκη. 

Ανεγνώσθησαν διάφορα έγγραφα, σχετικά προς τας σχισματικάς αυτού ενεργείαις εν Αμερική, συν τοις άλλοις δε και δύο τηλεγραφήματα, ληφθέντα εκ μέρους του εν μερική Συνοδικού Εξάρχου κ. Σ. Τρωιάννου. 

Κατά το τηλεγράφημα τούτο, ο κ. Μελέτιος Μεταξάκης μετά την εκλεγήν του εις Πατριάρχην επεχείρισεν να ιδρύση εν Αμερικήν μικτήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, περιλαμβάνουσαν Συρίους, Ούγγρους, Ρώσσους, Έλληνας κ.λ.π. υπό τον Ρώσσον Μητροπολίτη Οδυσσού. 

Η ενέργεια αύτη του κ. Μεταξάκη, εκτός του αντικανονικού αυτής,  καθ΄όσον υπό την πρωτότυπον ταύτην Εκκλησίαν θα περιελαμβάνετο και αιρετικοί (οι Σύριοι καθ΄ο Μονοφυσίται) είναι πράξις πλήσσουσα καιρίως το Έθνος, καθ΄όσον θα ηπειλήτο διάσπασις του εν Αμερική Ορθοδόξου Ελληνισμού.''

3. Όπως αναφέρει ο Παύλος Καρολίδης στο βιβλίο του ''ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'' Κάιρο 1931:

 ''Ο κ. Μεταξάκης συνενοούμενος εξ Αμερικής μετά της εν Κωνσταντινουπόλει Στρατιωτικής Αμύνης των Ελλήνων αξιωματικών υπό αρχηγόν τον Στρατηγόν  Γ. Κονδύλην, εξελέγη τον Δεκέμβριον 1921 δι΄όπλων και μαχαιρών κατά των Αρχιερέων Συνοδικών, τινών εξαγορασθέντων χρηματικώς!

4. Βλέπε τις εφημερίδες Σκριμπ'', ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'', ''ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ'', ''ΟΜΟΜΟΙΑ'', ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'', ''ΕΣΠΕΡΙΑ''. ''ΠΡΩΙΝΗ'', ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'', ''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ'' της εποχής, μεταξύ 20 - 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1921.

5. Από την εφημερίδα ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' της 25ης Δεκεμβρίου 1921 και άρθρο υπό τον τίτλο: 

''ΠΩΣ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΕ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ'' 

ένα μικρό απόσπασμα:

''Υπό τοιαύτας θλιβεράς συνθήκας ανερχόμενος τας βαθμίδας του Οικουμενικού Θρόνου, ο εγκάθετος, τον οποίον κατ΄αυτάς διορίζει η βδελυρά μαφία των αποτάκτων και εγκληματιών, των μη δυναμένων να πατήσωσι το ελεύθερον της Πατρίδος των έδαφος, ως τρεμόντων προ του αναμένοντος αυτούς να πλήξη αμειλίκτως πελέκυως της Δικαιοσύνης, ευχερώς αντιλαμβάνεταί τις ψυχραίμως περισκοπών την όλην κατάστασιν και υπό το πρίσμα της πραγματικότητος θεώμενος αυτήν, ποιον κύρος διεθνές και παγχριστιανικόν και πανελλήνιον δύναται να έχη. 

Ποίον γόητρον και ποιον σεβασμόν δύναται να περιβληθή και να εμπνεύση και έναντι του ποιμνίου του και έναντι της υπολοίπου Ορθοδόξου Ιεραρχίας και έναντι των ετέρων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών αλλά και των ετεροδόξων τοιούτων''.

6. Βλέπε και ''ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ Χ. ΜΗΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ'', Αθήνα Σεπτέμβριος 1917.

7. Ενώ η τοπική Σύνοδος της Αδριανούπολης (29 Μαΐου 1921) είχε αποφανθεί εναντίον της εκλογής Πατριάρχου -καθόσον διαρκούσε ο Εθνικός Διχασμός και κυρίως ο Μικρασιατικός Πόλεμος- οι Βενιζελικοί της Κωνσταντινούποληςμε τη βία, τον χρηματισμό και γενικότερα με σιμωνιακές πρακτικές, κατάφεραν να επιβάλουν τον ''Μεσσία'', όπως ονόμαζαν τον κ. Μελέτιο Μεταξάκη!...

 (Δημητρίου  Μαυρόπουλου, ''ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑΙ ΣΕΛΙΔΕΣ'' σ. 164).

8. Οι Αμυνίτες ήταν συνεργάτες και υποστηρικτές (με τη δύναμη των όπλων βεβαίως) του Ελευθερίου Βενιζέλου αρχικά στη Θεσσαλονίκη και μετέπειτα σε όλες τις επονομαζόμενες ''Νέες Χώρες'', οι οποίοι δήθεν ανησυχούσαν για την τύχη των Ελλήνων της Μακεδονίας, σε περίπτωση που εισέβαλλαν στην περιοχή βουλγαρικά στρατεύματα. 

Στην ουσία όμως αποτελούσαν το εκλεκτό, στρατιωτικό σώμα του Μασώνου Βενιζέλου και συνέστησαν αυτό που τότε ονομαζόταν ως ''Επιτροπή Εθνικής Άμυνας'', που προπηλάκιζε, εκφόβιζε και σκότωνε ακόμα πολίτες της μη αρεσκείας τους.

9. Βλ. Αριστοτέλη Δελήμπαση: ''ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ''.

10. Ο Μεταξάκης είχε ενταχθεί στην Μασονία το 1909 στην ελληνική στοά της Κωνσταντινούπολης ''Αρμονία'', όπως γράφει ο γνωστός του, επίσης Μασόνος, 

Αλέξανδρος Ζερβουδάκης:
''Τον έφεραν τότε στη Στοά ''Αρμονία'', υπ' αριθ. 44, της Κωνσταντινουπόλεως, που είχε συγκεντρώσει στους κόλπους της την αφρόκρεμα του εκεί ελληνισμού, ό,τι καλύτερο σε γράμματα, επιστήμες και δύναμη διέθετε ποτέ το ελληνικό στοιχείο στη Πόλη και, η οποία, κατά ένα τρόπο, μέ τά μέλη της, που βρίσκονταν σε κάθε οργάνωση κοινοτική, εθνική ή άλλη, ουσιαστικά επηρέαζε 

την ελληνική ζωή.
Ζήτησαν από τήν τότε Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος την άδειαν να τον μυήσουν και όταν την ἔλαβαν, ο Μελέτιος δέχτηκε και το τεκτονικόν φως κατά τις αρχές του 1909''. 

Από το βιβλίο του Αλέξανδρου Ζερβουδάκη: ''Διάσημοι τέκτονες: Μελέτιος Μεταξάκης'' στο Τεκτονικόν Δελτίον, αριθμ. 71, {Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου 1967}, σελ. 49}.

11. Βλ. Αριστοτέλη Δελήμπαση: ''ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ''.

12. Βλ. ''ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'' Κάιρο 1931.

14. Συνεχίζεται...

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

 

ΓΙΑΤΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΥΠΟΥΛΗ ΑΙΡΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ;

υπό Νικολάου Μάννη,
εκπαιδευτικού

Ο Οικουμενισμός ως αίρεση, όπως και αλλού έχουμε ξαναγράψει, έχει την ιδιαιτερότητα να αποτελεί αίρεση που έχει εκφραστεί τόσο από πρόσωπα εντός της Εκκλησίας (ο λεγόμενος "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμός"), όσο και από ομάδες εκτός Εκκλησίας (Προτεσταντικός και Παπικός Οικουμενισμός, αντίστοιχα). Εμείς μιλώντας για Οικουμενισμό, αναφερόμαστε αποκλειστικά στον "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμό", και αυτό για τους εξής λόγους: 

α) διότι πάντοτε ο αντιαιρετικός αγώνας της Εκκλησίας αφορούσε αιρέσεις που εμφανίζονταν στους κόλπους Της και απειλούσαν την ενότητά Της και την αλήθεια της Πίστεως[1], 

β) διότι και οι ίδιοι θιασώτες του "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμού" αναγνωρίζουν (θεωρητικώς τουλάχιστον) ως αίρεση τον Προτεσταντικό και Παπικό Οικουμενισμό και γ) διότι, σε αντίθεση με τον Προτεσταντικό και τον Παπικό[2], ο "εξ Ορθοδόξων" Οικουμενισμός είναι η πιο ύπουλη αίρεση όλων των εποχών. Γιατί όμως είναι η πιο ύπουλη αίρεση όλων των εποχών; 

Διότι σε αντίθεση με τις υπόλοιπες αιρέσεις που είχαν εμφανιστεί στο παρελθόν στους κόλπους της Εκκλησίας (π.χ. Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, Μονοφυσιτισμός κλπ.), δεν χτυπά φανερά και ξεκάθαρα κανένα Δόγμα. Δεν διδάσκει ευθέως πως ο Χριστός δεν είναι ομοούσιος με τον Θεό Πατέρα. 

Δεν ισχυρίζεται παρρησία ότι η Παναγία μας είναι Χριστοτόκος. Δεν λέει με θάρρος πως την ανθρώπινη φύση του Χριστού την απορρόφησε η θεϊκή. Δεν πολεμά και δεν καταστρέφει τις εικόνες. Δεν διδάσκει την άχρονη εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος από τον Πατέρα, ούτε θεωρεί κτιστές τις ενέργειες του Θεού. 

Στα λόγια λοιπόν ο "εξ Ορθοδόξων" Οικουμενισμός είναι "Ορθοδοξία". Αλλά μια "μασκαρεμένη Ορθοδοξία". Μια "μασκαρεμένη Ορθοδοξία" που συμμετέχει ενεργά στο λεγόμενο "Οικουμενικό Κίνημα", το οποίο αποτελεί συνεργασία των τριών μορφών του Οικουμενισμού, οι οποίες έναν και μόνο σκοπό εξυπηρετούν: την με κάθε τρόπο και κάθε κόστος "ένωση σε μια Νέα Εκκλησία"[3], υποσκάπτοντας τοιουτοτρόπως τα θεμέλια της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας! Βέβαια οι θιασώτες του "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμού" ισχυρίζονται ότι με το "Οικουμενικό Κίνημα" απλά δίνεται η "Ορθόδοξη Μαρτυρία" και πως τάχα διδάσκουν στους ετεροδόξους την Ορθοδοξία... Αυτό όμως το έχουν διαψεύσει πανηγυρικά τα ανύπαρκτα αποτελέσματά τους στις δεκαετίες που πέρασαν. 

Να πούμε όμως και το εξής: 

Η συνειδητοποίηση ότι ο "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμός" είναι η πιο ύπουλη αίρεση όλων των εποχών, πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε πιο συγκαταβατικά για τους απλοϊκούς αδελφούς μας που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην κοινωνία με τους φορείς της "μασκαρεμένης Ορθοδοξίας". 

Να προσπαθήσουμε με περισσότερη αγάπη και προσευχή να τους προσεγγίσουμε, να σταματήσουμε να τους κατακρίνουμε, που δεν έχουν καταφέρει να συνειδητοποιήσουν, αυτό που και εμείς μόνο χάριτι Θεού καταφέραμε, να τους διαφωτίσουμε πρώτα με τα έργα μας, και μετά με τα επιχειρήματά μας, να κατανοήσουμε, τέλος, ότι είναι θύματα και όχι θύτες.

  Είθε ο Θεός να φωτίσει τις ψυχές όλων μας και η Ορθοδοξία να νικήσει σύντομα για άλλη μια φορά το σκότος της αιρέσεως!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Ποτέ στην Εκκλησιαστική ιστορία δεν θα συναντήσουμε να λειτουργούν "Αντιαιρετικά Γραφεία", τα οποία να ασχολούνται με εξωεκκλησιαστικές αιρέσεις. Δυστυχώς στην εποχή μας τα λεγόμενα "Αντιαιρετικά Γραφεία" (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) ασχολούνται με τις νεοεποχίτικες σέκτες και τις άλλες εξωεκκλησιαστικές ομάδες, αλλά όχι με τον νούμερο ένα κίνδυνο, δηλαδή τον Οικουμενισμό.

[2] Τόσο ο ένας, όσο και ο άλλος είναι ξεκάθαροι. Ο μεν πρώτος με βάση τον δογματικό μινιμαλισμό ζητά μια ένωση, άνευ όρων, όλων των "πιστευόντων εις Χριστόν", ο δε δεύτερος δεν ζητά για την ενότητα τίποτε άλλο παρά την, υπό πάντων, αναγνώριση του Πάπα ως "Κεφαλής της Εκκλησίας".

[3] Βλ. Η Ψευδοσύνοδος της Κρήτης: 

Προς Νέα Εκκλησία (https://drive.google.com/file/d/1ZH5f07QG3gCvfBY8Bbc7jGvaXR2BZUia/view).

ΠΗΓΗ: http://entoytwnika1.blogspot.gr/2018/05/8-2018.html

Αναδημοσίευση εκ του ιστολογίου ''ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ''. 

Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 ΜΕΡΟΣ 5ον

Φωτογραφία δημοσιευμένη στο εβδομαδιαίο περιοδικό των αποδήμων Ελλήνων ''ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'' της Ν. Υόρκης, τον Αύγουστο του 1920, λίγους μήνες πριν την καθαίρεση και την αυτομόληση του Μελετίου Μεταξάκη στην Αμερική.

 Έχει προηγηθεί επίσκεψη Επισκοπιανών και Αγγλικανών κληρικών στην Αθήνα και εκατέρωθεν συμπροσευχές και πομπώδεις, φιλενωτικές δηλώσεις μετά της μητροπολιτικής ''αυλής'' του Μελετίου.

Στην λεζάντα διαβάζουμε: 

ΕΠΙ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΔΗΜΗΓΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣ. ΠΑΥΛΟΥ  

1η Σειρά: - Αρχιεπίσκοπος Ντάρλιγκτων, Μητροπολίτης Αθηνών (Μεταξάκης). 

2α Σειρά: - Γυθείου Διονύσιος, Δεσποινίς Ντάρλιγκτων, Αμίλκας Αλιβιζάτος, Κυρία Ντάρλιγκτων, Φθιώτιδος Ιάκωβος, Rev. Nickols. 

3η Σειρά: - Δεσποινίς Σμιθ, Rev. Henry Darlington, Μιχ. Γαλανός, Ναυπακτίας Αμβρόσιος, Σύρου και Τήνου Αθανάσιος.

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Στα 1921, ο πανεπιστημιακός, βουλευτής και γνωστός αρθρογράφος της εποχής σε εφημερίδες και εκκλησιαστικά περιοδικά Παύλος Καρολίδης1, καταθέτει στην Ιερά Σύνοδο μηνυτήρια αναφορά2 κατά του μοιχεπιβάτη της Μητρόπολης Αθηνών Μελετίου Μεταξάκη, ζητώντας από το εκκλησιαστικό δικαστήριο την ''ανωτέρα, εκκλησιαστική ποινή''. 

Ο Μελέτιος έχει ήδη ανατραπεί από την νέα φιλοβασιλική κυβέρνηση και νέος Μητροπολίτης εγκαθίσταται ο από τον Μεταξάκη αποπεμφθείς και φυλακισθείς, βασιλόφρων Θεόκλητος Μηνόπουλος.

Ο Παύλος Καρολίδης, ο οποίος έχει ξαναβρεθεί στα αστικά δικαστήρια με τον Μελέτιο, βρίσκει πρόσφορο έδαφος προκειμένου να του καταθέσει μήνυση, όπως αναφέρει ο ίδιος: ''Επί κακοδοξίαις δογματικαίς, πράξεσιν αντικανονικαίς και πολιτεία αντικειμένη εις την εν τη Εκκλησία ηθικήν τάξιν.''

Στην εποχή αυτή3 που αναφερόμαστε -του 1921- έχουν σχηματισθεί μέσα σε ένα χρόνο τρεις αλλεπάλληλες, διαδοχικές κυβερνήσεις: του Δημητρίου Ράλλη (4 Νοεμβρίου 1920 - 24 Ιανουαρίου 1921), του Νικολάου Καλογερόπουλου (24 Ιανουαρίου - 26 Μαρτίου 1921) και του Δημητρίου Γούναρη (26 Μαρτίου - 2 Μαρτίου 1922). Σχετικά με την μηνυτήρια κατηγορία του Παύλου Καρολίδη, η οποία αποτέλεσε τη βάση για την εκκλησιαστική δίκη, καταδίκη και εντέλει κ α θ α ί ρ ε σ η του Μελετίου Μεταξάκη, μπορούμε να αποφανθούμε αβίαστα τα εξής: α. Οι περισσότερες κατηγορίες που αποδίδονται είναι ήδη γνωστές στον ημερήσιο Τύπο4 της Αθήνας, σχετικά με τα ''Έργα και Ημέρες'' του Μεταξάκη στον Μητροπολιτικό θρόνο και εν γένει με την προβληματική, αντορθόδοξη και αιρετική πολιτεία του. 

β. Αποστασιοποιημένοι από τα εμφύλια, πολιτικά πάθη του παρελθόντος μπορούμε να επισημάνουμε, ότι παρά τις ένθερμες, πολωτικές, πολιτικές αντιθέσεις των Θεοκλήτου - Μελετίου - Καρολίδη, ο ίδιος ο Μεταξάκης με την άστατη, προκλητική και συχνά -ανήθικη- ''ποιμαντική'' του εξέθρεψε ο ίδιος τα γεγονότα που τον καθαίρεσαν αυτοδικαίως!

γ. Το εκπληκτικότερο όλων, όμως είναι τούτο: πως ένας ιεράρχης -όπως ο αναφερόμενος- περιήλθε δύο Μητροπολιτικούς θρόνους (Κιτίου και Αθήνας) και δύο Πατριαρχικούς (ΚΠόλεως και Αλεξανδρείας), δημιουργώντας πάντα φατριαρχικά, φραξιονιστικά προβλήματα, ενωτικές, δι-αιρετικές κινήσεις5, συμπροσευχές, κοινωνίες και συμμετοχές σε παγκόσμια συνέδρια για την Ένωση των Εκκλησιών και ως εκ τούτου τεκμαίρεται -απλούστατα- το αυταπόδεικτον:

πως ούτος ''επιβιβαζόταν'' κάθε φορά και από διαφορετικό μετερίζι, γιατι βρισκόταν πάντα σε εντολοδόχο α π ο σ τ ο λ ή6 προκειμένου να ''μεταλλάξει'' το ορθόδοξο ποίμνιο και να το συμπεριλάβει στη μεγάλη, ''διαχριστιανική'' ποίμνη, την άγουσα προς την ευρύχωρη, πλατειά και μη ''συνωστισμένη'' πύλη της Απωλείας! Ακολουθεί η μηνυτήρια αναφορά7 του Παύλου Καρολίδη κατά του πρώην Μητροπολίτη Αθηνών Μελετίου Μεταξάκη προς την Ιερά Σύνοδο έτη 1921.

Στη φωτογραφία, μέλη της Επισκοπικής ''Εκκλησίας'' των ΗΠΑ στον Παρθενώνα, για την προώθηση της Ένωσης μεταξύ της Αγγλικανικής, της Επισκοπικής και της ημετέρας Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Αριστερά από τον Μελέτιο Μεταξάκη με την ρεπούμπλικα, ο προεδρεύων της κίνησης, επίσκοπος James Henry Darlington. 

Υπήρξε στενός φίλος του Μελετίου και Μασώνος 33ου βαθμού στη μασονική στοά ''Masonic Grand Lodge of Pennsylvania''. 

Στις 18 Ιουνίου του 1920, η αμερικάνικη, επισκοπική αποστολή παρευρίσκεται... εντός του Μητροπολιτικού Ναού της Αθήνας και μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας διαβάζεται από τον γνωστό Οικουμενιστή θεολόγο Αμίλκα Αλιβιζάτο, χαιρετισμός της. Μεταξύ των άλλων διαβάστηκαν προς το Ορθόδοξο ποίμνιο και αυτά:

 ''...Προς ημάς, τους αντιπροσωπεύοντας την αδελφήν ημών Εκκλησίαν, ερμηνεύομεν τον ειλικρινή πόθον της συνεργασίας και της χρησιμοποιήσεως της ευκαιρίας, της ανοιγομένης προ ημών. 

Ικετεύομεν τον Θεόν, όπως επιταχύνη την ημέραν, καθ΄ην θα παραστώμεν μάρτυρες της εκπληρώσεως του θελήματος αυτού προς πάντας τους πιστούς ακολούθους του, όπως γίνωμεν εν, ''ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί, καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν ώσι.''

ΠΡΟΣ 

ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΚΑΤΗΓΟΡΩ 

ΤΟΝ ΜΕΛΕΤΙΟΝ ΜΕΤΑΞΑΚΗΝ

Ο ευλαβώς και ευσεβέσατος υποφαινόμενος, διατελών τέκον ευσεβές της Ορθοδόξου ημών Χριστιανικής Εκκλησίας, εν τοις κόλποις ταύτης γεννηθείς και ανατραφείς και εν ταύτη τα σωτήρια νάματα της πίστεως και της αληθούς θεογνωσίας ποτισθείς και όλον εμαυτόν εις την υπηρεσίαν και την άμυναν αυτής αφοσιώσας και διά τον ευσεβή τούτον ζήλον εις μεγάλα αξιώματα, τους λαικοίς διδόμενα προαχθείς, υπό μεν της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Μέγας Διδάσκαλος του Γένους, εν τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία χειροθετηθείς και ανακηρυχθείς, υπό δε της μητρός των Εκκλησιών, της Εκκλησίας Σιών, μέγας χαρτοφύλαξ της Εκκλησίας ταύτης χειροθετηθείς και αναρτηθείς και ποικίλως αγωνιζόμενος, ίνα τροφεία της τοιαύτης χάριτος εις την όλην ημών Εκκλησίαν παρέχων  αμυνόμενος υπέρ ταύτης πανταχού και πάντοτε και εναντίον πάντων των πολεμίων. Βλέπων από ετών την τε Ορθόδοξον ημών πίστιν διά κακοδοξιών ταραττομένην και τους ιερούς κανόνας της Εκλησίας ανέδην μέχρι προ μικρού καταπατουμένου  υ π ό  τ ο υ  ε π ι σ κ ό π ο υ π ρ ώ η ν  Κ ι τ ί ο υ  Μ ε λ ε τ ί ο υ  Μ ε τ α ξ ά κ η, προ τριετίας επιβατικώς κατασχόντος τον θρόνον τον μητροπολιτικόν Αθηνών και την έδραν του προέδρου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας ταύτης, προσέρχομαι ευλαβώς εις την νυν Ιεράν Σύνοδον, ίνα καταγγείλλω προς Αυτήν τας υπό του ειρημένου επισκόπου εναντίων των αμωμήτων δογμάτων της πίστεως ημών εξαγγελθείσας κακοδοξίας και τας πολλάς αντικανονικάς και άλλας προς την ηθικήν εν τη Εκκλησία τάξιν αντικειμένας πράξεις, αιτήσωμαι παρ΄ Αυτής την κατά τους ιερούς νόμους απαραίτητον θεραπείαν των εκ της τοιαύτης πολιτείας και βίου του επισκόπου προερχομένων κακών. 

Κ α τ η γ ο ρ ώ   λ ο ι π ό ν  τ ο ν  

ε π  ί σ κ ο π ο ν  

π  ρ ώ η ν  Κ ι τ ί ο υ  Μ ε λ έ τ ι ο ν  Μ ε τ α ξ ά κ η ν,

Α'. Επί παραπτώμασι και κακοδοξίαις εναντίον των ιερών δογμάτων της αμωμήτου ημών πίστεως.

α. Ο κατηγορούμενος εν τη προς τους Αγγλικανούς θεολόγους εν Αμερική γενομένη υπ΄αυτού συζητήσει αποφαινόμενος (καθ΄α αυτός έγραψεν εν τω υπ΄αυτού εκδιδομένω Εκκλησιαστικώ Κήρυκα (έτ. 9, τόμ. 10, σ. 16) δει η Εκκλησία αποτελείται εκ του συνόλου των λαικών και των κληρικών, ου μόνον φαίνεται συγχέων το πλήρωμα της Εκκλησίας προς αυτήν την θείαν υπόστασιν της Εκκλησίας, αλλά και φωράται αγνοών το θείον πνευματικόν και ηθικόν ύψος της Εκκλησίας ως ''Θεού φυτείας και αμπελώνος αυτού εκλεκτού'', ''σώματος Χριστού'', ''νύμφης Χριστού'', ''μητρός πάντων ημών'', ''Άνω Ιερουσαλήμ'', ''της επί γης βασιλείας του Θεού'', ''αυτού του επί γης παρατεινομένου και ημών αναστραφομένου Θεανθρώπου Ιησού'' κατά την θείαν Αυτού προς τους αγίους Αποστόλους επαγγελίαν: ''Και ιδού εγώ μεθ΄υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος''. Φωράται προς τούτοις ο ταύτα όλως υλοφρόνως λέγων ουδαμώς προσέχων τον νουν και μελετήσας πως απλώς ''η από κλήρου και λαού συγκειμένη Εκκλησία έχει θέσιν εν αυτώ τω ιερώ συμβόλω της πίστεως ως εν των της πίστεως της Χριστιανικής ουσιωδεστάτων θείων, πνευματικών τε και ηθικών συστατικών (''πιστεύω εις μίαν αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν) φωράται δε ο Μελέτιος ούτω και εντελώς αμελέτητος της θεοπνεύστου ρήσεως του ιερού Αυγουστίνου λέγοντος περί Εκκλησίας: ''Η Εκκλησία είναι κορωνίς των έργων του Θεού, η ακροτάτη κορυφή των θείων ευεγερτημάτων, η τελείωσις της θείας οικονομίας και της ενσαρκώσεως, η βασιλεία, η πόλις, ο ναός του Θεού''. ''Διά τούτο, εξακολουθεί λέγων ο θείος πατήρ, εν πάι τοις κατά τόπους συμβόλοις μετά την εις την Αγίαν Τριάδα πίστιν προσετέθη η πίστις εις μίαν αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν''. {...}

Β'. Επί αμαρτήμασιν προς τους υπερτάτους ηθικούς νόμους της Εκκλησίας τους θεσπιθέντας υπό των αγίων και μεγάλων Οικυμενικών Συνόδων.

α'. Ο πρώην Κιτίου επέβη εις τον θρόνον των Αθηνών κοσμική εξουσία χρώμενος, της Ιεραρχίας του Κράτους πάσης σχεδόν καταδιωκομένης και μη υπαρχούσης, βασιλικός επίτροπος δε ην ο επιβαλών αυτόν εις αναγνώρισιν συνόδω εκ των ακαταδιώκτων μενόντων πέντε επισκόπων συγκειμένη, αναγνωρισάντων αυτόν υπό το κράτος τρόμου κατά την ιδίαν προς με ομολογίαν τίνων αυτών. 

Η τοιαύτη εις τον μητροπολιτικόν θρόνον Αθηνών (καν έτι τεθή κατά μέρος η λίαν διαδεδομένη φήμη περί του σκανδάλου της  σ ι μ ω ν ί α ς,  δι΄ης παρηγκωνίσθη ο αρχήθεν υπό της κοσμικής εξουσίας προορισθείς επίσκοπος Πέτρας Τίτος) επίβασις, αντικειμένη εις τον Γ΄κανόνα της Ζ' Οικουμ. Συνόδου την λέγουσαν: 

''Ει τις επίσκοπος κοσμικοίς άρχουσι χρησάμενος δι΄αυτών εγκρατής Εκκλησίας γένηται, καθαιρείσθω και αφοριζέσθω και οι κοινωνούντες αυτώ πάντες'', απαιτεί την καθαίρεσιν και τον αφορισμόν του ειρημένου επισκόπου, αφού μάλιστα ούτος εις τον ακρόασιν παρ΄αυτού και αρωγήν ζητούντα ''Εκπαιδευτικόν Σύλλογον'' δηλών επισήμως ότι εις ουδένα ανοίγει την πύλην του οίκου αυτού αν μη ή ακραιφνής φιλελεύθερος (ανήκη δηλαδή εις το πολιτικόν κόμμα των Φιλελευθέρων) 

και αναγνωρίζη  π ι σ τ ώ ς  τ ο  κ ρ α τ ο ύ ν  κ ο μ μ α τ ι κ ό ν κ α θ ε σ τ ώ ς,  εκήρυξε την απόλυτον προς κομματικάς πολιτικάς εξουσίας αλληλεγγύην αυτού, ομολογών παρρησία ότι ήτο αρχιερεύς και πατήρ πνευματικός μόνον των εις ωρισμένον πολιτικόν κόμμα ανηκόντων Χριστιανών.

Για τις σιμωνιακές πρακτικές του Μελετίου Μεταξάκη και την οδυνηρή χειραγώγησή του υπό του κράτους του Μαμωνά, ο ημερήσιος και περιοδικός Τύπος της δεκαετίας 1910 - 1920 ήταν πλήρης αναφορών. 

Ο μοιχεπιβάτης του Μητροπολιτικού θρόνου της Αθήνας αγόρασε ''εξ Ευρώπης'' αυτοκίνητο, χωρίς να πληρώσει δασμούς στο Τελωνείο, με την πρόφαση, πως αυτό ανήκε στην Εκκλησία της Ελλάδος. 

Αργότερα όμως αποκαλύφθηκε οφθαμολφανώς η κερδοσκοπική του βουλιμία, όταν ο ίδιος πούλησε το αυτοκίνητο (που το αγόρασε αντί του ποσού των 12.000 δραχμών) στο Εκκλησιαστικό ταμείο αντί του ποσού... των 25.000 δραχμών!... 

Έτσι αποδείχθηκε, όχι μόνο πως το αυτοκίνητο ήταν στη δική του δικαιοδοσία, αλλά -συν τοις άλλοις- αισχροκέρδισε και διά μέσου της ίδιας αυτής της Εκκλησίας της οποίας προίστατο...!

β'. Ο επίσκοπος Μελέτιος, πρώην Κιτίου κοσμικοίς άρχουσι χρησάμενος κατέσχε θρόνον μητροπολιτικόν, ου ο κανονικός και νόμιμος μητροπολίτης απήχθη βιαίως υπό της κοσμικής εξουσίας. Η υπό του Επιβάτου δοθείσα υπέρ εαυτού δικαιολογία ότι κατέλαβε θρόνον κενωθέντα  νομίμως, διότι ο του θρόνου ιεράρχης είχε καθαιρεθεί νομίμως πρότερον, είναι ψευδεστάτη και πλημεμμελεστάτη, διότι οι καθαιρέσαντες τον κανονικόν μητροπολίτην Θεόκλητον επίσκοποι ήσαν επίσκοποι ξένου κλίματος, επιβάται ασεβείς της επικρατείας της Εκκλησίας του Βασιλείου, επεμβάντες εις τα της Εκκλησίας ταύτης προσκλήση απλώς της κοσμικής εξουσίας,ου μόνον ουδαμώς προσκληθέντες υπό της Ιεραρχίας του Βασιλείου, αλλά ουδέ λαβόντες προς το τοιούτον αυτών τόλμημα την συναίνεσιν της προισταμένην αυτών αρχής, ήτοι του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πλην τούτου οι επίσκοποι ούτοι υβρίζοντες και βλασφημούντες δημοσίως εναντίον του Βασιλέως των Ελλήνων, εις δε τούτων και από του αρχιερατικού αυτού θρόνου εν αυτώ τω ιερώ ναώ έκπτωτον τον Βασιλέα κηρύξας, ήσαν οίκοθεν καθηρημένοι κατά τον 84 κανόνα τον Αποστολικόν τον διακελευόμενον ''Ει τις υβρίσοι βασιλέα, ει μεν κληρικός καθαιρείσθω, ει δε λαικός, αφοριζέσθω''. Η δε των οίκοθεν καθηρημένων επισκόπων παρασυναγωγή ουδεμίαν ηδύνατο να εκδώση απόφασιν κανονικήν. {...}

γ. Κατηγορώ τον επίσκοπον Κιτίου Μελέτιον ως παραβάτην του Γ΄κανόνος της Δ΄Μεγάλης Οικουμενικής Συνόδου, 

του διαγορεύοντος ''μη εξείναι κληρικώ εν δύο πόλεων κατά ταυτόν καταλέγεσθαι εκκλησίαις, 

εν η τε την αρχήν εχειροτονήθη,  και εν η προσέφυγεν, ως μείζονι δήθεν διά δόξης κενής επιθυμίαν''. 

Ο δε Κιτίου Μελέτιος 

ουχ απλώς εις δύο πόλεων κατελήξατο εκκλησίας, 

αλλά μεττήλαξε τέσσαρα κλίματα αυτοκεφάλων Εκκλησιών Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Κύπρου και Βασιλείου Ελλάδος ακριβώς ''διά δόξης κενής επιθυμίας'', 

ουχί χάριν ιερών και υψηλών σκοπών, έστω και αντιβαινόντων εις τους κανόνας.

δ. Κατηγορώ τον Κιτίου επίσκοπον Μελέτιον ως παραβάτην του ΙΗ΄κανόνος της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου το  του  απαγορεύοντος  τ ο   τ η ς   σ υ ν ω μ ο σ ί α ς  ή   φ α τ ρ ί α ς   έ γ κ λ η μ α,  του λέγοντος ρητώς: ''Το της συνωμοσίας ή φατρίας έγκλημα και παρά των έξω νόμων πάντων κεκώλυται. Πολλώ δη μάλλον εν τη του Θεού Εκκλησία τούτο γίγνεσθαι απαγορεύειν προσήκει. Εί τινες τοίνυν Κληρικοί ή Μονάζοντες ευρεθείεν ή συνομνύμενοι ή φατριάζοντες ή κατασκοπείας τυρεύοντες Επισκόποις ή Συγκληρικοίς, εκπιπέπτωσαν πάντη του οικείου βαθμού''. Τα αυτά διακελεύει και ΛΔ' κανών της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου. Ο επίσκοπος δε Μελέτιος ου μόνον πρότερον εν Ιερουσαλήμ ήτο πρωτουργός της σκοτίας απαισίας νυκτερινής κατά του Πατριάρχου Δαμιανού συνωμοσίας και φατρίας, αλλά και αφού αιτησάμενος έτυχε συγχωρήσεως και ευεγερσιών πολλών, ουκ επαύσατο και ως Κιτίου επίσκοπος και ως Επιβάτης του μητροπολιτικού θρόνου Αθηνών να συνωμοτή, να επιβουλέυη και να φατριάζη εναντίον του Πατριάρχου ''κυκλωτικών'', ως έλεγεν ασεβώς, επίθεσιν εναντίον αυτού τυρεύοιν.

ε. Εφατρίασε δε και εναντίον της πολιτείας, 

και εναντίον του Βασιλέως, 

διότι δημοσία και επισήμως εκήρυξεν ότι ήνοιγε τας πύλας της Ιεράς Μητροπόλεως, 

κοινής κτήσεως πάντων των Ορθοδόξων, 

μόνον εις τους ακραιφνείς Φιλελευθέρους και τους υποτασσομένους εις το καθεστώς το εξελάσαν τον Βασιλέα και εξυβρίσαν αυτόν πολυειδώς 

και ποικιλοτρόπως και επί της καταλύσεως της του νομίμου Βασιλέως Κωνσταντίνου αρχής στηρίξαν την εαυτού ύπαρξιν.

ζ'. Κατηγορώ τον Κιτίου Μελέτιον ως παραβάτην του ΚΒ' κανόνος της Δ' Οικουμενικής Συνόδου της κελευούσης: 

''Μη εξείναι κληρικούς μετά θάνατον του ιδίου επισκόπου διαρπάζειν τα διαφέροντα αυτώ πράγματα, καθώς και εν τοις πάλαι κανόσιν απαγορεύεται ή τους τους τούτο ποιούντας κινδυνεύειν περί τους ιδίους βαθμούς''. 

Ο δε Μελέτιος υπεξελών εν Κωνσταντινουπώλει τα τω τελευτήσαντι Πατριάρχη Ιεροσολύμων διαφέροντα πράγματα, την τε βαρύτιμον αρχιερατικήν στολήν πάσαν και την προς την Μόσχαν αλληλογραφίαν, εναντίον ου μόνον του ειρημένου Κανόνος Μεγάλης Οικουμ. Συνόδου, αλλά και εναντίον του Ιερού Κανονισμού της Αγιοταφικής Αδελφότητος του μη επιτρέποντος μηδενί τοιαύτην πράξιν, και προσκληθείς παρά του Μακαριωτάτου Δαμιανού εις παράδοσιν των υπ΄αυτού 

υπεξαιρεθέντων, 

την μεν αλληλογραφίαν είπεν, ουκ αληθή λέγων, ότι παρέδωκε τω εν Κωνσταντινουπόλει μετοχίω του Αγίου Τάφου, την δε στολή υποσχεθείς ν΄αποδώσει όταν θα έχει ιδίαν στολήν μη έχων τότε και λάβών παρά του Μακαριωτάτου Πατριάρχου καινουργή στολήν, δεν εξεπλήρωσεν την υπόσχεσιν και υπεχρέωσε την Ιεράν Αδελφότητα να καταφύγη εις την Δικαιοσύνην του Ελληνικού κράτους.

η'. Καταγγέλλω εις την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον τον φυγάδα και λιποτάκτη γενόμενον επίσκοπον Κιτίου Μελέτιον επί παραβάσει του ΚΖ' κανόνος της Αγίας και Μεγάλης ζ΄Οικουμενικής Συνόδου τον διατάσσοντα: ''Μηδείς των εν κλήρω καταλεγομένων ανοίκειον εσθήτα αμφιεννύσθω, μήτε εν πόλει διάγων, μήτε εν οδώ βαδίζων, αλλά στολαίς κεχρείσθω ταις ήδη τοις εν κλήρω καταλιγομένοις απονεμηθείσαις''. Ο δε Μελέτιος κατά την εν Ευρώπη και Αμερικήν περιοδείαν αυτού ου μόνον ανοίκειον τω ημετέρω κλήρω περιεβάλετο στολήν, αλλά και τοιαύτην, οία τη εγκρίτω εφημερίδι ''Αθήνας'', τη κυκλοφορούση εν τοις ανωτέροις κοινωνικοίς κύκλοις έδωκεν αφορμήν να γράψη (εν τω φύλλω της 19 Δεκεμβρίου 1919): ''Περιεβλήθη ο Μελέτιος την ρεδιγκόταν μετά πλατυγύρου, πίλου της ωραίας εποχής του καλύμματος των ηρώων του Μυρζέ. 


Τη δε εν ταις τάξεσι του λαού και μάλιστα ταις εργατικαίς λίαν διαδιδομένη και αναγινωσκομένη εφημερίδι (Ριζοσπάστι) έδωκεν αφορμήν να παραστήση την εικόνα του δήθεν του πνευματικού ποιμενάρχου του λαού εν περιβολή ασέμνω οινοποτούντος και μετά γυναικών διασκεδάζοντος, χωρίς να προκαλέση η τοιαύτη παράστασις μίαν καν διαμαρτυρίαν του εν τοιαύτη μορφή και καταστάσει παριστανομένου αρχιερέως, σπεύσαντος μάλιστα, ως ελέχθη, διά  λ ι π α ρ ώ ν  παρακλήσεων να αιτήσηται παρά της ειρημένης εφημερίδος την μη εν ταις στήλαις ταύτης αναπαράστασιν τοιούτων σκηνών. Αλλ΄ο Μελέτιος ούτω βλακεύων και το της εσθήτος σύνηθες και σεμνόν εις το ασύνηθες άσεμνον μεταστήσας, αλλά και εν τοιαύτη μεταμφιέσει εν εικονογραφημένοις περιοδικοίς φύλλοις εν τω Ελληνικώ περιοδικώ του Λονδίνου ''Εσπέρω'' εν τοιαύτη βλακεία δίκην φιλαρέσκου νεανίσκου την εαυτού εικόνα παρασχών και δη μετά γυναικός αγνώστου, (ως έγραψεν η σοβαρά εφημερίς ''Τελευταία Ώρα'' χωρίς να προκαλέσει διαμαρτυρίαν ή διάψευσιν απλώς).

Τα φιλοβενιζελικά του αισθήματα ήταν ευρέως γνωστά στο πανελλήνιο, άλλωστε αυτά ήταν που τον ''ανέβασαν'' -μέσω πραξικοπηματικής ''επανάστασης''- στο Μητροπολιτικό θώκο της Αθήνας. 

Τα διακήρυττε δε με τόση απίστευτη δυναμική -δίκην φανατικού πολιτευτή των Φιλελευθέρων- ώστε, όπως αναφέρει ο Παύλος Καρολίδης στη μηνυτήρια αναφορά του προς την Ιερά Σύνοδο, δεν δίστασε ακόμη και στην εφημερίδα ''Εκκλησιαστικός Κήρυκας'' που ήταν δικής του εμπνεύσεως και πρωτοβουλίας, να γράψει στα 1919, στο αρ. φύλ. 208 και στη σελ. 500., πως ''ήταν αρχιερέας, πατήρ και σύμβουλος μόνο του κόμματος των Φιλελευθέρων!...

θ'. Περιέπεσεν εις το αμάρτημα της βλακείας της υπό του ιζ' κανόνος της Ζ' Μεγάλης Οικουμενικής Συνόδου σφοδρώς καταδικαζομένης εν τω δε τω θεσπίσμαντι: 

''Πάσα βλακεία και κόσμησις σώματος αλλοτρία εστί της Ιεραρχικής τάξεως.

 Τους ουν εαυτούς κοσμούντας δι΄εσθήτων λαμπρών και πριφρονών τούτους διορθούσθαι χρη. Ει δε επιμένειν επιτιμίω παραδίδεσθαι.

Επειδή δε (λέγει ο Συνοδικός ούτος Κανών) ρίζα πικρίας άνω  

φ ύ ο υ σ α  μ ί α σ μ α  γ έ γ ο ν ε
τη καθολική Εκκλησία η των Χριστιανοκατηγόρων αίρεσις και οι τούτων δεξάμενοι, ου μόνον τας εικονικάς αναζωγραφήσεις εβδελύξαντο, τοις σεμνοίς και ευσεβώς βιούσι προσοχθίζονται. 

Και πεπλήρωται εν αυτοίς το γεγραμμένον ''Βδέλυγμα αμαρτολώ θεοσέβεια''. 

Εκ γαρ των άνωθεν χρόνων πας ιερατικός ανήρ μετά μετρίας και σεμνής αμφιέσεως επολιτεύετο. 

Παν γαρ, ο μη διά χρείαν, αλλά διά καλλωπισμόν περιλαμβάνεται, περπερείας έχει κατηγορίαν, ως ο μέγας έφη Βασίλειος.

ι. Κατηγορώ τον επίσκοπον Κιτίου Μελέτιον ως παραβάτην του ΙΕ΄κανόνος της εν Λαοδικεία συνόδου του διακελεύοντος ''Μη δειν πλέον των Κανονικών ψαλτών των επί διφθέρας ψαλλόντων ετέρους τινάς ψάλλειν εν τη Εκκλησία''. Ο δε Μελέτιος ουχ ηδόμενος τη πατρίω εκκλησιαστική μουσική των κανονικών ψαλτών, ακριβώς κατά τας μεγάλας εορτάς, και δη τας των παθών του Κυρίου, παρέδιδε τον άμβωνα εις βαρυτόνους και υψιφώνοις ερασιτέχνας από θεατρικών θιάσων συλλεγομένους!... Ομοίως κατηγορώ αυτόν διότι εναντίον του προαινίου ευσεβούς καθεστώτος περιέκοψε τας ψαλμωδίας των κατανυκτικών ασμάτων, και δη τας των αγίων Παθών του Κυρίου, προς μέγα σκάνδαλον τους ευσεβούς χριστεπωνύμου λαού της πρωτευούσης του κράτους πόλεως.

ια. Κατηγορώ τον επίσκοπον Κιτίου Μελέτιον ως παραβάτην του ΙΕ κανόνος της Α' και Β' καλουμένης Συνόδου της εν τω ναώ των Αγίων Αποστόλων συστάσης, κανόνος 

κελεύοντος:

 ''Ει τις πρεσβύτερος ή επίσκοπος ή μητροπολίτης τολμήσοι αποστήναι της προς τον οικείον Πατριάρχην κοινωνίας και μη αναφέροι το όνομα αυτού κατά το ωρισμένον και τεταλμένον εν τη θεία μυσταγωγία, αλλά προ εμφανείας συνοδικής και τελείας αυτού κατακρίσεως σχίσμα 

ποιήσει. 

Τούτο ώρισεν η Αγία Σύνοδος πάσης  

ι ε ρ α τ ε ί α ς  π α ν τ ε λ ώ ς  α λ λ ό τ ρ ι ο ν  ε ί ν α ι, 

ει μόνον ελεγχθείει τούτο παρανομήσας''.

ιβ. Κατηγορώ τον επίσκοπον Κιτίου Μελέτιον ως παραβάτην του ΙΔ κανόνος της εν Καρθαγένη Συνόδου ως εναγαγόντα ημάς, ελέγξαντας την πολιτείαν αυτού, ως εξυβρίσαντας αυτόν, προ δικαστηρίου λαικού κατά τρόπον πρωτοφανή εν τη ιστορία της ημετέρας Εκκλησίας, εναντίον της διατάξεως του ειρημένου Κανόνος εχούσης: ''Ήρεσεν οστισδήποτε  των επισκόπων ή πρεσβυτέρων ή διακόνων ή κληρικών, πράγματος αυτώ εγκληματικού ή πολιτικού εν τη Εκκλησία κινουμένου, εάν παραιτούμενος το εκκλησιαστικόν δικαστήριον, δημοσίοις θηλήση καθαρθήναι δικαστηρίοις, καν  υ π έ ρ  α υ τ ο ύ  η  ψ ή φ ο ς   εκφωνηθή (εν δε τη καθ΄ημών δίκη του Μεταξάκη η ψήφος εξεφωνήθη υπέρ ημών)  ό μ ω ς  τ ο ν  ί δ ι ο ν  τ ό π ο ν  α π ω λ έ σ η. Και τούτο μεν επί του εγληματικού. Επί δε του πολιτικού απωλέση το εις ο ενίκησεν, εάν τον ίδιον τόπον θελήση κατέχειν''. {...}.

ιγ.  Κατηγορώ τον επίσκοπον Μελέτιον ως παραβάτην του ΙΖ κανόνος της Α΄Μεγάλης Οικουμενικής Συνόδου, διότι πλεονεξίας ένεκεν και αισχροκερδείας

 τ α ς  τ ε  δ η μ ο σ ί α ς   α ρ χ ά ς  α ν η θ ί κ ω ς  η π ά τ η σ ε 

χάριν του μη τελέσαι φόρον τελωνειακόν νόμιμον και το δημόσιον ταμείον ελήστευσε. 

Και εμπορίαν αισχράν μετερχόμενος υπό το πρόσχημα περιουσίας της μητροπόλεως ατελές διά τελωνείου διεξαχθέν εμπόρευμα εις διπλασίαν τιμήν εις το Εκκλησιαστικόν Ταμείον επώλησε και εκ τούτου πάλιν διά νέου σφετερισμού προς την ιδίαν χρήσιν αφήρεσε. {...}

Στα 1921, οπότε ανατράπηκε και αυτός απ΄τον Μητροπολιτικό θρόνο, όπως και ο προηγούμενος Μητροπολίτης Θεόκλητος Μηνόπουλος, έφυγε άρον - άρον για την Αμερική, προκειμένου να αποφύγει πλείστες όσες δίκες: 

α. Επί απάτη του δημοσίου χάριν αισχροκέρδειας, 

β. Περί υπεξαίρεσης αμφίων του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανού Α', 

γ. Επί αντικανονικής και αντορθόδοξης Επίβασης στην Μητρόπολη Αθηνών, για δογματικές κακοδοξίες, ηθικά παραπτώματα και άλλα. 

Το εκπληκτικότερο όλων, όμως ήταν πως με επιστολές του στον ημερήσιο Τύπο ''ΑΘΗΝΑΙΚΗ'', ''ΠΑΤΡΙΣ'' κ.λ.π. ζητούσε την συμπαράσταση και την βοήθεια της νέας φιλοβασιλικής κυβέρνησης, 

την στιγμή που ο προκάτοχός του αποπέμφθηκε και καθαιρέθηκε από το βενιζελικό καθεστώς, 

το οποίο ''χειροθέτησε'' και τον ίδιο... ως τον νέο Μητροπολίτη Αθηνών...!

ιδ. Συναφώς δε και συνεπώς προς την τοιαύτην αυτού πολιτείαν ο κατηγορούμενος την του θείου και ιερού εμπορίαν εις το έπαρκον της αισχροκερδείας ανάγων και διατίμησιν εις τας αρχιερατικάς ιερουργίας (εν λειτουργίαις, μνημοσύνοις, γάμοις, βαπτίσεσι, κηδείαις, δεήσεσι ταις υπ΄αρχιερέων είτε υπ΄αυτού, είτε υπό των ενδημούντων εν τη επαρχία αυτού συνοδικών ή μη συνοδικών παρουσία αρχιερέως τελετουμέναις ιερουργίαις) επιβάλλων την τιμήν ανήγαγεν  α ι σ χ ρ ο κ ε ρ δ ώ ς  ε ι ς  2 0 0  δ ρ α χ μ ά ς  προπληρωτέας, ως το τέταρτον μόνον διδούς τω ιερουργήσαντι αρχιερεί, το λοιπόν κρατών, επί ψευδέσι προφάσεσιν ευεργετικών δήθεν σκοπών, έρριπτεν εις τον εαυτού κορβανάν, πωλών ούτως ιεροκαπηλικώς τας χάριτας της Εκκλησίας εις τους Χριστιανούς και καταλύων το τέως κρατούν ευσεβές έθιμον ίνα ο Χριστιανός δω τω ιερουργήσαντι υπέρ αυτού αρχιερεί ό,τι προηρείτο και ούτος λαμβάνη ''μη γινωσκούσης της αριστεράς μηδέ των οφθαλμών ορώντων το διά της δεξιάς λαμβανόμενον, ανήκων μόνον αυτώ'', μηδέν οφείλοντος να λαμβάνη του μητροπολίτου χάριν εαυτού. Και άλλα πολλά υπάρχουσι δείγματα της του κατηγορουμένου ιεροκαπηλείας, α μακράς δέονται απαριθμήσεως...

ιε. Αλλά κεφαλαιωδέστατον ανόμημα της του καταγγελομένου πολιτείας είναι η υπό τούτου συγκρότησις δικαστηρίου εκκλησιαστικού 

παρειλαμβάνοντος και αρχιερείς ξένου κλίματος, του Οικουμ. Θρόνου, αρχιερείς ούτε υπό της μόνης προς τούτο δικαίωμα εχούσης ιεραρχίας του κράτους καλουμένους, ούτε της προισταμένης αυτών αρχής άδειαν προς τούτο λαμβάνοντας, 

παραβαίνοντας δε 

την εν τη χειροτονία αυτών διδουμένου όρκου παντός υπερτέραν Ομολογίαν, εν η προς τοις άλλοις κηρύττουσιν οι αρχιερείς εκείνοι ενώπιον του Θεού και της Εκκλησίας αυτού 

ότι ''έπονται κατά πάντα και υποτάσσονται αυτώ τω παναγιωτάτω και σεβασμιωτάτω αυτών Αυθέντη και Δεσπότη, υπισχνούνται δε διαφυλάττειν απερεγχείριστα 

όσα κέκτηται Προνόμια ο Οικουμενικός θρόνος και η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. 

ιζ. Και εις τοιούτον ανόμως και ανοσίως συγκροτούμενον δικαστήριον δεν ενεκάλει μόνο τους της Ιεραρχίας του Βασιλείου επισκόπους, αλλά και μητροπολίτας του Οικουμενικού Θρόνου, άνδρας, οίοι ο Ευμένιος Κρήτης και Βασίλειος Μηθύμνης, αξιών ασεβώς ίνα ούτοι εναντίον της ιεράς αυτών ομολογίας και άνευ της αδείας του προισταμένου και κανονικού αυτών Πρώτου, του Πατριάρχου του Οικουμενικού, παρίστανται προ του ανόμου δικαστηρίου αυτού κηρύττων προς τους ενισταμένους θρασύτατα, ασεβέστατα και ανωσιώτατα (ειπέ και ανθελληνικώτατα) ότι νυν Οικουμενικός Πατριάρχης  ε ί ν α ι  α υ τ ό ς...

ιστ. Αλλά και τοσούτον θρασύτητος, ασεβείας και ανομίας προχωρών δεν ίστατο εν τη οδώ ταύτη ο κατηγορούμενος, αλλά την κατ΄αυτόν εκκλησιαστικήν δικαιοσύνην εμπορίαν ποιών υπισχνείτο τω αοιδόμω Κρήτης (ου τινος του προώρου εν εξορία θανάτου εγένετο ηθικός αυτουργός) Ευμενίω να αθωώση αυτόν εν τη δίκη, αν προσλαμβάνων παρητείτω το αξίωμα του Μητροπολίτη Κρήτης. 

Εν πάσι τούτοις ο κατηγορούμενος εφαίνετο αγνοών ου μόνον τας θεμελιώδεις αρχάς και τα στοιχεία ηθικής Χριστιανικής και δη Εκκλησιαστικής, αλλά και αυτούς τους γνωστοτάτους ιερούς κανόνας, τον ΚΔ κανόνα των Αγίων Αποστόλων τον διακελευόμενον:

 ''Τους επισκόπους εκάστου έθνους ειδέναι χρη τον εν αυτοίς πρώτον και ηγείσθαι αυτόν ως κεφαλήν μηδέν τι πράττειν άνευ της εκείνου γνώμης''. (Τα αυτά κελεύει και ο Θ κανών της εν Αντιοχεία Συνόδου). {...} 

Αλλά επιλίποι αν ο χρόνος ει πάντα εβουλόμην απαριθμήσαι τα ηθικά εγκλήματα του κατηγορουμένου, έτοιμος ων να ποιήσω τούτο προφορικώς προ του δικαστηρίου.

 Νυν δε και τα ειρημένα ταύτα πάντα αρκούντα θεωρών ίνα επιβληθή εις τούτον η ανωτάτη και αυστηροτάτη εκκλησιαστική ποινή και επικαλούμενος την προσοχήν του ιερού δικαστηρίου επί τα καταγγελλόμενα και υπομιμνήσκων τούτο τας φοβεράς ενώπιον του δικαιοκρίτου Θεού ευθύνας και την αυστηράν και δικαίαν απονομήν δικαιοσύνης παρά ταύτης απεκδεχόμενος υποφαίνομεν ευσεβάστως

ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ

Μέγας διδάσκαλος του Γένους εν τη μεγάλη του Χριστού Εκκλησία

(Διαγνώμη της Ιεράς Συνόδου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και χειροθεσία του παναγιωτάτου πατριάρχου Ιωακείμ Γ')

Μέγας Χαρτοφύλαξ της Εκκλησίας του Παναγίου Τάφου

(Διαγνώμη της Ιεράς Συνόδου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας και χειροθεσία του μακαριωτάτου Πατριάρχου Δαμιανού Α')

Καθηγητής της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους

εν τω Ελληνικώ Πανεπιστημίω.

Συνεχίζεται...

Παραπομπές:

1. Ο Παύλος Καρολίδης (1849 - 1930) υπήρξε άριστος γνώστης της παγκόσμιας Ιστορίας και καλός ιστοριοδίφης, μία πολύ σημαντική πνευματική φυσιογνωμία, με υπό αμφισβήτηση όμως πολιτική δράση.

2. Η μηνυτήρια αναφορά προς την Ιερά Σύνοδο κυκλοφόρησε και σε βιβλίο υπό τον τίτλο: ''ΜΗΝΥΣΙΣ εναντίον ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'' εν Αθήναις 1921.

3.  Κ. Παπαρρηγόπουλου: ''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ'' τόμος έκτος, μέρος β'.  Εκδόσεις ''Ελευθερουδάκη.''

4. Μέχρι και η εφημερίδα ''Ριζοσπάστης'' -γνωστή βεβαίως για τα άθεα, υλιστικά της φρονήματα- έγραψε στο φύλλο της 25ης Μαρτίου του 1920, σχετικά με την φατριάζουσα, μητροπολιτική αυλή του Μεταξάκη, ένα μικρό σημείωμα υπό τον τίτλο 

''Ω ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ...'':
'' Πληροφορούμεθα, ότι ο κυρ - Μελέτιος σκέπτεται, άμα τη επανόδω του κ. Βενιζέλου να αξιώση κατά την μέλλουσαν ανασυγκρότησιν της κυβερνήσεως, όπως το χαρτοφυλάκιον του υπουργείου της Δικαιοσύνης, των Εκκλησιαστικών και Παιδείας δοθούν εις ανωτέρω κληρικούς, εκ των εμπίστων της Μελετιανής Αυλής.''

5. Στο περιοδικό ''ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'' του Αυγούστου του 1920, έτος στ΄, αρ. φύλ. 8, σ. 13, σημειώνεται σχετικά με την άφιξη αποστολής Αγγλικανών και Επισκοπιανών κληρικών στην Αθήνα, φιλοξενούμενοι υπό του Μητροπολίτη Αθηνών: '' Επίσημα γεύματα και υποδοχαί εδόθησαν επίσης από του υπουργού των Εξωτερικών κ. Πολίτου, εν τη Αγγλική και εν τη Αμερικανική Πρεσβεία και υπό του παρεπιδημούντος εν Αθήναις, του Αρχιεπισκόπου της Οδησσού Πλάτωνος. Έσχε δε την ευκαρίαν η Αποστολή να παρευρεθή και εις χειροτονίαν διακόνου και πρεσβυτέρου εν τη Μητροπόλει, ότε μετά το πέρας της λειτουργίας, ο Αμερικανός Επίσκοπος... ευλόγησε το Χριστεπώνυμον πλήρωμα...!''

6. Στο εκκλησιαστικό περιοδικό της Αθήνας ''ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ'', αρ. 203, σελ. 1203, γράφεται ένα ωραιότατο άρθρο για το ρόλο της Μασονίας στα εκκλησιαστικά πράγματα της χώρας κατά το έτος 1901 ακόμη και υπό τον τίτλο 

''ΔΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΑΜΕΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΛΛΗ'' 

αναγράφουμε αποσπασματικάτα εξής:
''... Ακόμη εσχάτως κύριοι, προ δέκα ημερών, ιεροκήρυξ του κράτους εκ των ευσεβεστάτων, εν Χαλκίδι ημποδίσθη από τον εκεί της μασονίας θιασώτην Αρχιεπίσκοπον εις την εκτέλεσιν του διδακτικού καθήκοντός του.

 Και ημείς, 

μη θελήσαντες να αφήσωμεν ανυπεράσπιστον τον παθόντα και το περιυβρισθέν εν τω προσώπω του κήρυγμα του θείου λόγου, κατηγγείλλαμεν διά του παρελθόντος φύλλου μας τον δράστην του ανομήματος Αρχιεπίσκοπον!... 

Και αλλού:

 ''Αλλά ποιος από σας τους εν Αθήναις και Πειραιεί φίλους, ποιος συνέτρεξε τον αντιμασονικόν αγώνα του αγίου Πατρών, του αρχιμανδρίτου Δουλιγέρη,  εμού του ελαχίστου της ''Αναπλάσεως'' συντάκτου;  

Όταν ο αρχιμανδρίτης Δουλιγέρης δεν εύρισκεν καμμίαν εφημερίδαν στέργουσαν να δημοσιεύση τα αντιμασονικά του άρθρα... ποιος από σας ήλθε να μας συντρέξη και να μας βοηθήση;...''

7. Λόγω της μεγάλης έκτασης της μηνυτήριας αναφοράς του Παύλου Καρολίδη, σε ορισμένα σημεία αναφέρεται μερικώς, πάντα με τους κατάλληλους συμβολισμούς {...}, ώστε ο αναγνώστης να καταλαβαίνει σε ποια σημεία υπήρχε και συνέχεια.

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος