ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 30 Ιουνίου 2020

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ: ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ'' (1885)




ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (1885)


ΥΠΟ


ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Δ. ΚΕΦΑΛΑ

ιεροδιακόνου, φοιτητού της Θεολογίας


ΜΑΡΤΙΟΥ 10  ΕΤΟΣ 1885



''Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον

και φυλάσσοντες αυτόν''.

(Λουκά ια' 28).

Μ έ ρ ο ς  3 ο ν


β' Μέγεθος και αξία του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας


Το παραδοθέν παρά του Κυρίου μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας είνε το ανώτερον όλων των μυστηρίων΄ είνε το θαυμασιώτερον των θαυμάτων, όσα η δύναμις του Θεού εξετέλεσεν΄ είναι το υψηλότερον εξ όσων η σοφία του Θεού επενόησεν΄


είνε δε και το τιμιώτερον όλων των χαρισμάτων όσα η αγάπη του Θεού εχαρίσατο τοις ανθρώποις΄ διότι τούτο υπερέχει όλα τα άλλα κατά την αριθμητικήν υπερβασίαν των όρων της φύσεως΄


διότι πάντα μεν τα θαύματα προέρχονται εξ υπερβασίας νόμων τινών της φύσεως, το μυστήριον όμως της θείας μεταλήψεως υπερέβη πάντας΄ 


διό και δικαίως, το θαύμα των θαυμάτων, και το μυστήριον των μυστηρίων, δύναται να κληθή και να θεωρηθή. 


Ο Αριστοτέλης ορίζων τους τρόπους της υπάρξεως των φυσικών πραγμάτων ανάγει αυτούς εις δέκα, ους ονομάζει, κατηγορίας΄ εισί δε αι εξής΄ ουσία, ποσόν, ποιόν, προς τι, πού, ποτέ, κείσθαι, έχειν, ποιείν, (είτε ενεργείν), και πάσχειν.


Το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας υπερβαίνει πάντας τους ειρημένους τύπους΄ διό και δικαίως θαύμα θαυμάτων δύναται να κληθή' 


και ιδού προς απόδειξιν'  είναι θαύμα κατά την Ο υ σ ί α ν,  διότι τα άγια δώρα ενώ προ της ευλογίας εισί ουσία άρτου και οίνου, μετά την ευλογίαν και τον αγιασμόν είνε ουσία του σώματος και αίματος του Χριστού΄ 


είνε θαύμα κατά  π ο σ ό ν,  διότι όλον το σώμα του Χριστού εις όλον τον άγιον άρτον και επίσης ολόκληρον εις πάσαν μερίδα΄ 


είναι θαύμα κατά  π ο ι ό ν,  διότι αισθανόμεθα μεν την ποιότητα του άρτου και του οίνου, αλλά τρώγομεν και πίνομεν σώμα και αίμα Χριστού.


Θαύμα κατά το  π ρ ο ς  τ ι δηλ. κατά την σχέσιν διότι εις την Θείαν Ευχαριστίαν είνε μεν αυτός ο υιός ον εγέννησεν εν χρόνω η Παρθένος Μαρία, πλην ενταύθα δεν γεννάται κυρίως εκ πατρός ή μητρός, αλλά τελεσιουργείται μυστηριωδώς΄ 


ώστε εν τω τρόπω της μετουσιώσεως, ήτοι της μεταβολής του άρτου και οίνου εις σώμα αυτού, δεν αναφέρεται ούτε εις πατέρα ούτε εις μητέρα.


θαύμα κατά το  π ο ύ'  διότι αυτός ο Ιησούς Χριστός είνε και εις τον Ουρανόν και εις την Γην, και ο αυτός και εις το ιερόν ημών θυσιαστήριον. 


Θαύμα κατά το  π ό τ ε  διότι ως σώμα Χριστού είνε άφθαρτον και αθάνατον΄ ως αίμα Χριστού είνε πηγή ζωής αιωνίου΄ αλλά διαμένουσι τα θεία ιδιώματα εν τη Θεία Ευχαριστία ενόσω διαμένουσι τα είδη του άρτου και του οίνου. 


Θαύμα κατά το  κ ε ί σ θ α ι΄ διότι εις την θείαν λειτουργίαν θεωρείται ο Ιησούς κείμενος εν τη φάτνη, ως γεννηθείς, ως επί του σταυρού, ως πάσχων, ως αναστάς και ανερχόμενος εις ουρανούς, ως αναληφθείς και καθήμενος εν δεξιά του πατρός, ως υιός και Θεός. 


Θαύμα κατά το  έ χ ε ι ν΄ διότι το σώμα και αίμα του Κυρίου έχει εξωτερικήν περιβολήν τα είδη του άρτου και του οίνου. 


Θαύμα κατά το  π ο ι ε ί ν. (είτε ενεργείν) διότι η μετάληψις των αχράντων μυστηρίων εγγίζει μεν την αίσθησιν αλλ' αγιάζει το πνεύμα. 


Θαύμα τέλος κατά το π ά σ χ ε ι ν΄ διότι ο θείος άρτος μελίζεται μεν αλλ' ως σώμα Χριστού δεν δαπανάται. Όθεν η θεία Ευχαριστία επειδή υπερβαίνει πάντας τους όρους ή τας κατηγορίας υφ' ας εκδηλούνται οι νόμοι της φύσεως είνε το μεγαλήτερον όλων των θαυμάτων΄ επίσης είναι και το υψηλότερον, επειδή υπερβαίνει πάσαν κατάληψιν.


Το μέγεθος του θαύματος τούτου θέλει γίνει καταληπτόν, εάν λάβωμεν υπ' όψει έτερον θαύμα.


Η εκ Παρθένου γέννησις του Σωτήρος είναι μεν θαύμα διότι δεν εννοούμεν τίνι τρόπω γεννάται εν χρόνω και εκ γυναικός ο αίδιος Θεός; νοούμεν όμως ότι γεννάται΄


διότι βλέπομεν αυτόν τέλειον άνθρωπον΄ υπερβαίνει μεν πολλούς όρους ή πολλάς κατηγορίας, αλλά μένουσι και τίνες υφ' ας αντιλαμβανόμεθα αυτόν.


Εις το μυστήριον όμως της θείας μεταλήψεως, κρύπτεται ου μόνον η θεότης αλλά και η ανθρωπότης΄ ώστε είναι μυστήριο των μυστηρίων΄ 


το κατά πάντα τρόπον απόκρυφον΄ το υπερβαίνων πάντας τους όρους της φυσικής γνώσεως΄ διά του μυστηρίου τούτου ο Θεός έδειξεν εις ημάς, ως δυνατός, το μέγιστον κράτος της θείας του παντοδυναμίας, ως σοφός το μέγιστον ύψος της θείας παναγαθίας. 


Τοιούτο το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας΄ υποδείξαντες το μέγεθος και την αξίαν αυτού, ήδη μεταβαίνομεν εις την υπόδειξιν του τρόπου καθ' ον πρέπον είνε να προσερχώμεθα εις την Μετάληψιν αυτού.

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι

Εκ του βιβλίου του Αγίου Νεκταρίου: ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ'', 
Αθήνα 1885, σελ. 6-9. 
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ''ΘΕΟΛΟΓΙΑ'' ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1923: ''ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ ΤΟΥΤΕΣΤΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ''




Αμίλκας Αλιβιζάτος: 

θεολόγος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Μασώνος - Οικουμενιστής

(1887-1969)



Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!



ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ




Μέρος 10ον



Περιοδικό ''ΘΕΟΛΟΓΙΑ'', 


''ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ'' 

Τόμος Α', Έτος 1923

''ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 

ΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, 

ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ ΤΟΥΤΕΣΤΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ''




''Συντελεστικόν στοιχείον της εκατέρωθεν γινομένης, βραδέως μεν, αλλά συστηματικώς προπαρασκευαστικής, εργασίας προς  έ ν ω σ ι ν  τ ω ν  δ ύ ο  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν, της Αγγλικανικής τουτέστι και Ορθοδόξου, αποτελεί και η επί τη ευκαιρία της επισήμου επισκέψεως του πρώην επισκόπου Oxford Σεβασμιωτάτου Gore προς την Ι. Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, επακολουθήσασα σύντομος συζήτησις, περί του ως άνω ζητήματος''.


Ιούνιος 1923




Φωτογραφία δημοσιευμένη στο εβδομαδιαίο περιοδικό των αποδήμων Ελλήνων ''ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'' της Ν. Υόρκης, τον Αύγουστο του 1920, λίγους μήνες πριν την καθαίρεση και την αυτομόληση του Μελετίου Μεταξάκη στην Αμερική.
Έχει προηγηθεί επίσκεψη Επισκοπιανών και Αγγλικανών κληρικών στην Αθήνα και εκατέρωθεν συμπροσευχές και πομπώδεις, φιλενωτικές δηλώσεις μετά της μητροπολιτικής ''αυλής'' του Μελετίου.
Στην λεζάντα διαβάζουμε: 
ΕΠΙ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΔΗΜΗΓΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣ. ΠΑΥΛΟΥ 
1η Σειρά: - Αρχιεπίσκοπος Ντάρλιγκτων, Μητροπολίτης Αθηνών (Μεταξάκης). 
2α Σειρά: - Γυθείου Διονύσιος, Δεσποινίς Ντάρλιγκτων, Αμίλκας Αλιβιζάτος, Κυρία Ντάρλιγκτων, Φθιώτιδος Ιάκωβος, Rev. Nickols. 
3η Σειρά: - Δεσποινίς Σμιθ, Rev. Henry Darlington, Μιχ. Γαλανός, Ναυπακτίας Αμβρόσιος, Σύρου και Τήνου Αθανάσιος.



Σημ. ημετέρα: Το περιοδικό ''Θεολογία'', επίσημη έκδοση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ιδρύθηκε το 1923 από τον πρώτο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο (1868-1938), ένα χρόνο πριν από την εισαγωγή της βλάσφημης, εορτολογικής καινοτομίας του 1924. Ο Αμίλκας Αλιβιζάτος αρθρογραφούσε τακτικά στη ''Θεολογία'' πρωτοστατώντας στα τεκταινόμενα της Οικουμενικής Κίνησης της εποχής και απηχώντας φυσικά τις αιρετικές θέσεις του εκκλησιαστικού του ''μέντορα'' Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Πρώτος Διευθυντής του περιοδικού διετέλεσε ο ακαδημαικός και αρθρογράφος Γρηγόριος Παπαμιχαήλ (1874-1956), ενώ ακολούθησαν γνωστοί θεολόγοι της κατοχικής και μεταπολεμικής περιόδου, όπως γνωστοί Οικουμενιστές-Μασώνοι, ανάμεσά τους και οι Νικόλαος Λούβαρης και Κων/νος Μπρατσιώτης. Το περιοδικό εκδίδεται ακόμη και σήμερα.



Εκ του περιοδικού της Ιεράς Συνόδου της επισήμου Εκκλησίας ''ΘΕΟΛΟΓΙΑ'', τόμος α', έτος 1923, σελ. 68-95. 
Έρευνα, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

''ΟΙ ΔΥΟ ΥΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΕΔΡΑΙΩΘΗΚΑΝ Ο ΜΕΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ Ο ΕΤΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΔΥΣΗ''



Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος





''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''



Εκ του προηγούμενου

Τούτου ένεκα τόσον τα εκ της αρετής βραβεία και οι μισθοί, όσον και η εκ της ανομίας ενοχή και κατάκρισις των κληρικών και μάλιστα της ιεραρχίας, έχει πολλήν και μεγίστην διαφοράν ως προς εκείνα των λαικών.

Τούτο επίσης θεωρείται τόσον και εις τους εξ αυτών διά της αρετής γεννωμένους Φωστήρας, όσον και εις τους εξ αυτών  διά της αμαρτίας γεννωμένους υιούς της ανομίας, ως μετ' λίγον οφθήσεται η τούτου απόδειξις οπωσούν εναργέστερον.

Καθώς δε οι εκ της αρετής του κλήρου γεννώμενοι φωστήρες φέρουσι γενικήν και μεγάλην ειρήνην, σωτηρίαν, ευδαιμονίαν και δόξαν, κατά σειράν, ωσαύτως και οι εκ της αμαρτίας αυτού γεννώμενον υιοί της ανομίας φοβερά και μεγάλα κακά φέρουσιν εις όλον τον κόσμον, πνευματικά τε και σαρκικά, κίνδυνον, και ταραχήν εις την Εκκλησίαν.

Την διαφοράν τούτων των δύο υιών της ανομίας, των γεγεννημένων τον μεν εκ της αμαρτίας του λαού, τον δε εκ της αμαρτίας του κλήρου, έδειξεν ο Κόσμος υπέρ ουδέποτε άλλοτε εναργέστερον εις τούτους τους καθ΄ ημάς εσχάτους αιώνας τον μεν πρώτον εις την Ανατολήν, τον δε δεύτερον εις την Δύσιν.

Εις την Ανατολήν η ανομία του λαού και προ πάντων των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, διά την εξ αυτών ενίοτε πλαγίως και εμμέσως εις τα της Εκκλησίας εν μέρει επέμβασιν΄

εγέννησεν την έκτασιν της Μωαμεθανικής πλάνης, ήτις έφερεν εις προκοπήν και εις τον καταρτισμόν της κακίας τους Αγαρηνούς γενομένους τιμωρία, μάστιγες και δήμιοι κατά του ημαρτηκότος λαού.

Εις την Δύσιν η ανομία του κλήρου και προ πάντων των Πάπων της Π. Ρώμης, έρριψεν αυτούς και τους υπ' αυτούς εις καινοτομίας και εις διάφορα είδη της πλάνης, και αύτη δε πάλιν έφερεν αυτούς εις περισσοτέραν προκοπήν της ανομίας.

Ταύτα δε ερχόμενα έτι εις προκοπήν εγέννησε μύρια άλλα ολεθριώτερα είδη αιρέσεων, έως ου έφθασεν εις τον έσχατον βαθμόν του σκοτασμού και της πτώσεως, τουτέστιν εις την πλάνην της υλοφροσύνης του θεισμού και της αθείας.

Αναλόγως εις την προκοπήν της πλάνης, εγένετο και εκείνη της ανομίας. Αύτη δε η προκοπή της πλάνης και της ανομίας της Δύσεως έφερεν εις τοιαύτην προκοπήν δόλου, υποκρίσεως, πονηρίας και πάσης Σατανικής κακίας, την πολιτικήν της Αγγλίας, οποία ουδέποτε άλλοτε ανεφάνησαν εις τοιούτον βαθμόν.

Ούτος ο υιός της ανομίας της Δύσεως απ' αρχής επιβουλεύεται και πολεμεί δολίως τον κλήρον ως εκ της ανομίας αυτού γεννηθείς, και επομένως από τότε ταράττεται, κλονείται και κινδυνεύει όλος ο Κόσμος εξ αυτού.

Εις τον υιόν της ανομίας της Ανατολής, επειδή εγεννήθη εκ της του λαού ανομίας, ουδεμία υπόκρισις, ή δόλος εις αυτόν υπήρχεν, αλλ' όλη η κακία αυτού ην ανακεκαλυμμένη΄ άγριος μεν αιμοβόρος και τυραννικός αλλ' υποτρέφει και αισθήματα τινά, φιλανθρωπίας και μεγαλοδωρίας΄ όλος μεν αφοσιωμένος εις την φιληδονίαν και εις υλικά συμφέροντα, αλλ' ευαπάτητος, ως οι κύνες και απλούς.

Εις τον υιόν της ανομίας της Δύσεως επειδή και εγένετο ο καταρτισμός αυτού εκ της ανομίας του κλήρου, όλη η σοφία, και η δύναμις υφίσταται εις τον δόλον, εις την υπόκρισιν και εις την ραδιουργίαν.

Η κακία αυτού υπάρχει όλη αδιάλλακτος και ανέκφραστος, όμως ου μόνον εστίν όλη κεκρυμμένη, αλλ' υπό το πρόσχημα της φιλίας και της ευεργεσίας, καθώς και εις τους προπάτορας ο νοητός Σατανάς, παρέσυρε και παρασύρει τόσας μυριάδας εκ των χριστιανικών λαών, εις την πτώσιν της πλάνης, του θανάτου και της απωλείας, και υπενεργεί και φέρει τόσα μεγάλα και γενικά ναυάγια εις όλα τα χριστιανικά Κράτη.

Ο υιός της ανομίας της Ανατολής επειδή και εγεννήθη εκ των ανομιών του λαού, κατ' αυτού ανεφάνη άγριος τιμωρητής, εις τον κλήρον όμως παρεχώρησεν όλην την ελευθερίαν και ανεξαρτησίαν, ου μόνον καθ' όλα τα θεία και τα Εκκλησιαστικά, αλλά και ως προς αυτά τα πρόσκαιρα και τα κοσμικά, ως προς την πρόνοιαν του ορθοδόξου λαού.

Ο υιός της ανομίας της Δύσεως επειδή και εγεννήθη εκ της ανομίας του κλήρου, κατ' αυτού ανεφάνη απ' αρχής και διατελεί μέχρις ώρας αντίπαλος και εχθρός αδιάλλακτος και κατ' αυτού διεγείρει συνωμοσίας, τόσον εκ των αρχών, όσον και εκ του λαού.

Και τούτου το παγκόσμιον μίσος, την κατάργησιν και την υπό τας Κοσμικάς αρχάς υποδούλωσιν, καθ' όλα τα θεία και ιερά μυριοτρόπως, αδιαλείπτως και δολίως παρασκευάζει και υπενεργεί. 

Ο υιός της ανομίας της Ανατολής επειδή και αναλόγως εις την ανομίαν του λαού εξ ης εγεννήθη, η κακία αυτού ην ανακεκαλυμμένη, έδιδεν αφορμήν και νύξιν εις τον υπ' αυτόν τυραννούμενον λαόν ίνα αποστρέφηται και μισή τον τύραννον, αυτός δε ίνα συνέρχηται εις αρχικήν και αμοιβαίαν ομόνοιαν και αγάπην, και ίνα λαμβάνη ως εκ τούτου μέριμναν περί των κοινών συμφερόντων και περί της εξ αυτού ελευθερίας.

Ο υιός της ανομίας της Δύσεως, επειδή και έχει όλως υποκεκρυμμένην την ιδίαν αυτού κακίαν, αναλόγως εις την ανομίαν του κλήρου εξ ης εγεννήθη, και ως εκ τούτου υποκρινόμενος τον φίλον και ευεργέτην προς τους υπ' αυτού επιβουλευομένους λαούς, σχίζει αυτούς τεχνικώς τε και συστηματικώς πάντοτε εις αντιφερόμενα και εχθρικά κόμματα διαδίδωσιν αυτοίς το πνεύμα του μίσους, του δόλου, της διαφθοράς, της πλάνης, της αποστασίας, της αναρχίας και πάσης κακίας, κινεί αυτούς εις τόσας φρικτάς και γενικάς προδοσίας και δι' αυτών ενεργεί και φέρει εις έργον την τούτων απώλειαν και τον αφανισμόν και συγχρόνως εις όλα τούτα υποκρίνεται τον απλούν θεατήν, και τον φίλον.

Ο υιός της ανομίας της Ανατολής, αν και όλος έκδοτος εις τα έργα της διαφθοράς και της φιληδονίας, όμως κατά θείαν οικονομίαν εγένετο άγρυπνος επιτηρητής και φύλαξ της σωφροσύνης και της καθαρότητας προς τον υπ' αυτόν χριστιανικόν λαόν.

Ο υιός της ανομίας της Δύσεως, αν και κατά το φαινόμενον υποκρίνεται σωφροσύνην, αλλ' όμως ενεργεί δολίως και συστηματικώς εις τους υπ' αυτού επιβουλευομένους λαούς, όλα τα είδη της ακαθαρσίας και της διαφθοράς και την πολυτέλειαν, επί σκοπώ ίνα εισάξη δι' αυτών ευστοχώτερον την γενικήν καταστροφήν και απώλειαν.

Ο υιός της ανομίας της Ανατολής, ου μόνον είχε μίαν τοιαύτην κακόδοξον θρησκείαν της οποίας το αίσχος και η πλάνη, ήσαν φανερά, ουδέν δελεαστικόν ή απατηλόν έχουσα εις σκάνδαλον πτώματος του χριστιανικού λαού, ου μόνον ην όλος αφοσιωμένος εις αυτήν και ως εκ τούτου έδιδε παράδειγμα οικοδομής εις τον χριστιανικόν λαόν, ως προς την ιδίαν αυτού αληθινήν θρησκείαν, αλλά και εστηλίτευε και απεστρέφετο οποιονδήποτε εκ τούτου έβλεπε καταφρονητήν της πατρώας αυτού θρησκείας, και ως εκ τούτου έδιδεν αιτίαν εις τον ορθόδοξον λαόν ίνα διατελή όλος αφοσιωμένος εις την οδόν της αληθείας και της ζωής.

Ο υιός της ανομίας της Δύσεως προβαίνει κατά πρώτον υπό το όνομα του χριστιανισμού και φέρει επί στόματος και επί χείρας, νενοθευμένας, και παρεξηγημένας τας Θείας Γραφάς, καθώς και όλοι οι προ αυτού απ' αρχής αιρετικοί.

Διά σκάνδαλον όμως των επιβουλευομένων, ου μόνον ενεργεί και βραβεύεται και αναβιβάζεται εις όλας τας θέσεις, η πλάνη και η διαφθορά, και φέρει διά της ραδιουργίας και της κοινής φήμης, μίσος γενικόν και αποστροφήν κατά του χριστιανικού κλήρου, και καθ' όλων εκείνων οίτινες διατηρούσιν ειλικρινώς της θρησκείας το πνεύμα, πολλά δε και ολέθρια σκάνδαλα εις πτώσιν πολλών.


Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 123-126.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (2020)





Αρχιμανδρίτης π. Ευθύμιος Μπαρδάκας


''ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ'' ΚΑΝΤΕΡΜΠΟΥΡΥ: ''ΘΑ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ''




Ο Welby είπε ότι η εκκλησία πρέπει να εξετάσει προσεκτικά ποια θρησκευτικά μνημεία πρέπει να αφαιρεθούν αντί να τα καταστρέψουν.


To κατευθυνόμενο κίνημα Black Lives Matter έχει επηρεάσει όπως φαίνεται και την Αγγλικανική Εκκλησία. Σε μια πρωτοφανή δήλωση ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ.


Η Αγγλικανική εκκλησία πρέπει να επανεξετάσει τις απεικονίσεις του Ιησού ως λευκού άνδρα στις παραδοσιακές χριστιανικές εικόνες, δήλωσε ο επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας την Παρασκευή.


Ο Justin Welby, αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ, ρωτήθηκε σε συνέντευξή του στο BBC Radio 4 εάν η δυτική νοοτροπία σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς έδειχνε Καυκάσιος πρέπει να επανεξεταστεί υπό το φως του κινήματος του BLM.


«Ναι, φυσικά, αυτή η αίσθηση ότι ο Θεός ήταν λευκός… Πηγαίνετε σε εκκλησίες [σε όλο τον κόσμο] και δεν βλέπετε έναν λευκό Ιησού», είπε. «Βλέπετε έναν μαύρο Ιησού, έναν Κινέζο Ιησού, έναν Ιησού της Μέσης Ανατολής - ο οποίος είναι φυσικά ο πιο ακριβής - βλέπετε έναν Ιησού από τα νησιά Φίτζι."


Ο Άγγλος αρχιεπίσκοπος σχολίασε την πεποίθηση ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, μέρος αυτού που σήμερα θεωρείται Μέση Ανατολή.


Ως εκ τούτου, τα αγάλματα του Ιησού στον Καθεδρικό Ναό του Καντέρμπουρυ θα επανεξεταστούν εν μέσω των αντιρατσιστικών διαμαρτυριών που σαρώνουν τον κόσμο και το κίνημα για την κατάρρευση αμφιλεγόμενων μνημείων, είπε.


«Ο Ιησούς απεικονίζεται με πολλούς τρόπους, όπως υπάρχουν πολιτισμοί, γλώσσες και αντιλήψεις. Και δεν νομίζω ότι το να πετάμε όλα όσα έχουμε στο παρελθόν είναι ο σωστός τρόπος, αλλά νομίζω ότι Αυτός δεν είναι ο Ιησούς που υπάρχει, δεν είναι αυτός που λατρεύουμε, είναι μια υπενθύμιση της καθολικότητας του ως Θεός που έγινε ενανθρωπίστηκε», είπε.


Ωστόσο, ο Welby είπε ότι η εκκλησία πρέπει να εξετάσει προσεκτικά ποια θρησκευτικά μνημεία πρέπει να αφαιρεθούν - αντί να τα καταστρέψουν.


«Απλά πηγαίνετε γύρω από τον καθεδρικό ναό του Καντέρμπουρυ, υπάρχουν μνημεία παντού, ή το Αβαείο του Γουέστμινστερ, και τα βλέπουμε όλα αυτά, και μερικά θα πρέπει να κατέβουν», είπε.


Προέτρεψε επίσης τους οπαδούς να συγχωρήσουν τις «παραβάσεις» ορισμένων ανθρώπων που απεικονίζονται σε αγάλματα. «Μπορεί να υπάρξει συγχώρεση, ελπίζω και προσεύχομαι, αλλά μόνο αν υπάρχει δικαιοσύνη», είπε.


Πάντως οι Αμερικανοί απορρίπτουν έντονα το αίτημα του ακτιβιστή των Black Lives Matter για την απομάκρυνση του «λευκού Ιησού» από εκκλησίες και αλλού. Η τελευταία τηλεφωνική και διαδικτυακή έρευνα των Rasmussen Reports διαπιστώνει ότι το 69% των Αμερικανών ενήλικων διαφωνούν με αυτήν τη δήλωση: "Όλες οι τοιχογραφίες και τα βιτρό παράθυρα του λευκού Ιησού και της Ευρωπαίας μητέρας του και των λευκών φίλων τους πρέπει επίσης να κατεβούν.


Είναι μια χονδροειδής μορφή λευκής υπεροχής. Δημιουργήθηκε ως εργαλείο καταπίεσης. Ρατσιστική προπαγάνδα. Όλα πρέπει να κατέβουν."


Μόνο το 13% συμφωνεί με τη δήλωση του ακτιβιστή Shaun King. 18% είναι αναποφάσιστοι. 65% συνεχίζουν να πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού που ήρθε στη γη για να πεθάνει για τις αμαρτίες μας, αν και αυτό το ποσοστό ήταν στο 77% πριν από τέσσερα χρόνια. 22% δεν συμμερίζονται αυτήν την πεποίθηση, ενώ το 13% δεν είναι σίγουροι.


Η υποστήριξη για την απομάκρυνση του «λευκού Ιησού» από τις εκκλησίες είναι πολύ υψηλότερη στους μαύρους (31%) από ό, τι στους λευκούς (9%) και άλλους μειονοτικούς Αμερικανούς (13%). Οι Μαύροι ωστόσο είναι επίσης πολύ πιο πιστοί από τους άλλους ότι ο Ιησούς ήταν Υιός του Θεού.



Κυριακή 28 Ιουνίου 2020

Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΛΥΚΕΡΙΟΥ





Άγιος Γλυκέριος ο νέος Ομολογητής της Ρουμανίας

 (1891 - 1985)




Ο σύγχρονος Άγος Γλυκέριος ο Ομολογητής της Ρουμανίας 

ανήκει στον χορό των Αγίων,

που αντιστάθηκαν στην Ημερολογιακή Καινοτομία, φυλακίστηκε και βασανίστηκε άγρια 

από τα πολιτικά καθεστώτα της χώρας, συνεργούσης και αυτής της επισήμου Ρουμανικής εκκλησίας.

Επί τη ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου

 ''Οι κατά Θεόν αγώνες και τα θαυμαστά παλαίσματα του Ομολογητού Ιεράρχου Αγίου Γλυκερίου εν Ρουμανία (1891-1985)''

 από τον θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμεντα της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών,

προβαίνουμε σε συνεχείς, αποσπασματικές αναρτήσεις από το εν λόγω βιβλίο.

 Μέσα από αυτό αναδύεται η εικόνα ενός επίκαιρου Ομολογητή της Πατερικής Παράδοσης,

που εκδιωγμένος επί χρόνια στις οπές της γης και στις φυλακές ενός ''Καίσαρα,'' 

κατέστησε σ' εμάς εμφανές,

πως οι καρποί των πνευματικών αθλήσεων ''κόποις και βασάνοις κτώνται.''

 Και, όπως γράφει και ο συγγραφέας του βιβλίου: 

''Ουσιαστικά προβαίνουμε σε μια διακριτική ''ξενάγηση'' στον ανθώνα 

μιας εκπληκτικής μαρτυρίας,

η οποία περιέχει πληθύν οδυνηρών,αλλά και ενδόξων θαυμαστών στοιχείων και περιστατικών.'' 

Η ευχή και ευλογία του εν Αγίοις Πατρός ημών Γλυκερίου εκ Ρουμανίας του Ομολογητή 

είη μετά πάντων ημών!


 Γ. Δ. Δ.

 

 

''Ενώπον αυτής της δυσάρεστου και συνάμα τραγικής καταστάσεως, ο ευλαβής και ζηλωτής Ιερομόναχος π. Γλυκέριος δεν ήταν δυνατόν να παραμείνει αδρανής. Ο Άγιος, ως Δικαίος και Πνευματικός στην Σκήτη της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου, μαζί με την αδελφότητα των δώδεκα μοναχών του, δεν εφήρμοσαν την ημερολογιακή Καινοτομία και άρχισαν να ερευνούν το θέμα για την καλύτερη ενημερωσή τους.


Τότε ανέγνωσαν σχετική επιστολή κατά της Καινοτομίας του Αγιορείτου Μοναχού Αρσενίου Κοττέα, ο οποίος μάλιστα είχε επισκεφθεί την Σκήτη της Αγίας Σκέπης μαζί με τον αντιδράσαντα στις αποφάσεις του λεγόμενου ''Πανορθοδόξου Συνεδρίου'' της Κων/πολεως του 1923, τότε Επίσκοπο Μπουκοβίνας Βησσαρίωνα.


Όταν μάλιστα, περί τα τέλη του 1925, οι Πατέρες της Σκήτης έμαθαν για τον επικείμενο εορτασμό του Πάσχα του 1926 μαζί με τους Λατίνους, σύμφωνα με το Δυτικό Πασχάλιο, κατά προφανή παράβασιν της όλης Συνοδικής και Κανονικής Παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος τούτου, εξανέστησαν και αποφάσισαν να εκφράσουν ανοικτά πλέον την αντίθεσή τους στις Μοναστηριακές αρχές.


Για τον λόγο τούτο, μετέβησαν στον Ηγούμενο της Μονής Νεάμτς Νικόδημο, μετέπειτα Πατριάρχη Ρουμανίας, ο οποίος όμως επρότεινε στον π. Γλυκέριο να αποδεχθεί την Καινοτομία και να τοποθετηθεί  Ηγούμενος σε μια μεγαλύτερη Σκήτη της Μονής.


Ο Άγιος με τους συμμοναστάς του αρνήθηκαν αποφασιστικά την πρόταση και αντιλήφθηκαν,μαζί και με ορισμένους άλλους μοναχούς των Μονών Νεάμτς και Συχάστρια, ότι θα έπρεπε αναπόφευκτα να καταφύγουν και αυτοί στα όρη,για να διαφυλλάξουν την συνειδησή τους αμόλυντη.


Έτσι, αυτός και ο συνασκητής του π. Δαυίδ,έφθασαν σε ορεινή περιοχή πλησίον της Σκήτης της Σίχλα στις 18.11.1925, έκτισαν μία κρυπτή Καλύβη και έμειναν τον χειμώνα σε αυτήν, διάγοντες βίον ερημητικόν, τρεφόμενοι με μανιτάρια και λαχανικά, επιδεικνύοντες υπομονή στις στερήσεις,αλλά και δεχόμενοι αισθητή την Θεία Ευλογία.


Την Άνοιξη του 1926 έκτισαν άλλη Καλύβη μεγαλύτερη. Είχε τρία δωμάτια, ένα από τα οποία χρησιμοποιούσαν ως Παρεκκλήσιο για τις Ακολουθίες τους.


Λίγο καιρό αργότερα, συνενώθηκαν μαζί τους και τρεις έτεροι Μοναχοί, αδελφοί κατά σάρκα από την Σκήτη της Συνχάστρια, οι οποίοι έκτισαν επίσης Καλύβες. Ο π. Γλυκέριος μάζευε μανιτάρια και τα αντάλλασσε με ψωμί για τις ανάγκες του ασκητικού τους σαρκίου,


η δε τροφή της ψυχής τους ήταν η ανελλιπής και επιμελής τέλεσις των ιερών Ακολουθιών, με λύχνους και κεριά, και η επιμονή στην Προσευχή. Τους ερημίτες ευχαριστούσε ιδιαίτερα το κελάιδισμα των πουλιών του δάσους και κάποτε συναντούσαν άγρια θηρία, τα οποία όμως δεν τους έβλαψαν ποτέ.


Ένα βράδυ στην ερημιά, ο π. Γλυκέριος αισθάνθηκε πνευματική ανησυχία. Μετά την εκτενή νυκτερινή προσευχή του, κατελήφθη από επίμονους λογισμούς:


''Πώς είναι δυνατόν,'' σκεπτόταν,''στην χώρα μας, που υπάρχουν τόσοι Κληρικοί με ανώτερη θεολογική μόρφωση, ως και μεγάλος αριθμός διανοουμένων, να εγκαταλείπουν το Πάτριο Ημερολόγιο, το οποίο μας κληροδοτήθηκε από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας, που το είχαν τιμήσει από παλαιά; Μήπως πρέπει να το εγκαταλείψω και εγώ και να είμαι με τους άλλους;


Μήπως διαπράττω σφάλμα ενώπιον του Θεού,που δεν το αλλάζω; Αργότερα,είδε το εξής όραμα: Από την Δύση εμφανίσθηκε ένα μαύρο σύννεφο. Προσπαθούσε να καλύψει όλον τον κόσμο και κατευθυνόταν με ταχύτητα προς την Ανατολή, βρυχόμενο σαν τέρας.


Ενωπιόν του σχηματίσθηκε ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος που περιβαλλόταν από μια αλυσίδα μαύρη σαν την πίσσα, επί της οποίας εμφανίσθηκαν μαύροι σταυροί. Ήταν φρικιαστικό! Όμως, από την Ανατολή φάνηκε ένα λευκό σύννεφο,σαν το χιόνι, το οποίο έλαμπε σαν χρυσός. Προ αυτού ήταν μια αλυσίδα από χρυσό, από την οποία κρεμόντουσαν χρυσοί σταυροί.


Τότε εμφανίσθηκε ένας χορός Ιεραρχών με χρυσά άμφια, οι οποίοι εβάδιζαν προς το μαύρο σύννεφο. Σε κάποιο σημείο, τα δυο σύννεφα συγκρούσθηκαν και το μαύρο σύννεφο κατέπεσε. Και στην θέση του εμφανίσθηκε μια θάλασσα με νερό που καταπόντισε την γη...


Στα κύματα της θαλάσσης ο π. Γλυκέριος έπλεε μόνος, κολυμβώντας και παλεύοντας με τεράστια κύματα. Τον κατέλαβε απελπισία και άρχισε να κλαίει γοερά. Τότε, του φάνηκε, ότι εμφανίσθηκε ενωπιόν του ένας Μοναχός.


Εβάδιζε επί των κυμάτων της θαλάσσης και ομοίαζε προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και το πρόσωπό του έλαμπε σαν τον ήλιο! Όταν έφθασε κοντά του, ο π. Γλυκέριος, ο οποίος ήταν βυθισμένος στο νερό μέχρι τις μασχάλες, ασπάσθηκε τους Πόδας Του.


Ο ''Μοναχός'' έσκυψε και έλαβε τον π. Γλυκέριο από το χέρι και του είπε: ''Όταν βλέπεις όλα αυτά, πήγαινε και πες στον κόσμο, ότι το τέλος είναι κοντά!'' και αμέσως εξαφανίσθηκε μαζί με την θάλασσα!...'' 


  



Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης 
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

ΤΟ ΠΑΝΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ (1930) ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΛΑΜΠΕΘ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ!



Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Μιχαήλ Κωνσταντινίδης 

(1892-1958), 

ένας ακόμα πιστός ακόλουθος 

της λεγόμενης Οικουμενικής Κίνησης.


Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!



ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ




Μέρος 9ον



ΤΟ ΠΑΝΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΛΑΜΠΕΘ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (1930)





Τον Ιούλιον του προσεχούς έτους 1930 πρόκειται να συνέλθη εν τω ανακτόρω του Λάμπεθ το Έβδομον ομώνυμον Συνέδριον της Αγγλικανικής Ιεραρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου και των Αποικιών. 


Το Συνέδριον τούτον κατά δεκαετίαν συνερχόμενον σημιοί πάντοτε σταθμόν εν τη ιστορική πορεία της Αγγλικανικής Εκκλησίας, μολονότι τούτο δεν έχει τον χαρακτήρα ούτε την αυθεντίαν Παναγγλικανικής Εκκλησίας, των αποφάσεων αυτού μη δεσμευουσών ουδένα των κατά τόπους Επισκόπων της Εκκλησίας ταύτης, εχουσών δε απλώς χαρακτήρα συμβουλευτικόν.


Παρ' όλον τούτο η σύγκλησις αυτού θεωρείται γεγονός σημαντικόν και αναμένεται, ως πάντοτε και νυν, υπό των Αγγλικανών μετ' ενδιαφέροντος, δος δ' ειπείν, και ανυπομονησίας. 


Η Ορθόδοξος Εκκλησία, ήτις διά των επισήμων αυτής αντιπροσώπων παρηκολούθησε τας εργασίας και του προηγουμένου Συνεδρίου, θέλει αγρύπνως, αναμφιβόλως, παρακολουθήσει τας εργασίας και του μέλλοντος να συγκληθή τον προσεχήν Ιούλιον. 


Το Συνέδριον ως κατά το παρελθόν, ούτω και κατά το επιόν έτος θέλει ασχοληθή μετά του ζητήματος της Ε ν ώ σ ε ω ς  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν.  


Εκ τούτου πρόδηλον το ενδιαφέρον, όπερ και δι' ημάς τους Ορθοδόξους μέλλει να έχη το Συνέδριον του Λάμπεθ του 1930. (...)



Ο Μέγας Αρχιμανδρίτης ΜΙΧΑΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ





Σημ. ημετέρα: Ο Αρχιμανδρίτης Μιχαήλ Κωνσταντινίδης (1892-1958) που υπογράφει το οικουμενιστικό άρθρο για το Παναγγλικανικό Συνέδριο του Λάμπεθ, δεν είναι άλλος, από τον αργότερα Μητροπολίτη Κορίνθου και Αρχιεπίσκοπο Αμερικής (1949-1958) Μιχαήλ. Ο ίδιος, εκτός των άλλων, διετέλεσε αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο διαχριστιανικό Συνέδριο ''Πίστεως και Τάξεως'' της Λωζάνης τον Αύγουστο του 1927 και αντιπρόσωπος της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας στην Δογματική Επιτροπή Ορθοδόξων και Αγγλικανών τον Οκτώβριο του 1931, στο παλάτι του Λάμπεθ. ''Πνευματικό παιδί'' του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου χειροτονήθηκε από τον ίδιο και κατόπιν διορίστηκε Γραμματέας και Μέγας Πρωτοσύγγελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.



Εκ του επισήμου, εκκλησιαστικού περιοδικού ''ΘΕΟΛΟΓΙΑ'' 
της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
τριμηνιαία έκδοση, έτος 1929, τόμος Ζ', τεύχος 4, σελ. 328-335.
Έρευνα, επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Print Friendly and PDF