''Φύγωμεν κακόν αφόρητον. Όφεως έστι δίδαγμα, δαιμόνων εύρημα, εχθρού επισπορά, αρραβών κολάσεως, εμπόδιον ευσεβείας, οδός ἐπί γέενναν,
στέρησις βασιλείας.
∆ήλοι δε πως καί αυτώ τω προσώπῳ τυγχάνουσιν οι φθονούντες.
Όμμα τούτοις ξηρόν και αλαμπές, παρειά κατηφής, οφρύς συμπεπτωκυία,
η ψυχή τω πάθει συγκεχυμένη,
το της αληθείας κριτήριον επί των πραγμάτων ουκ έχουσα...''
Αγίου Βασιλείου, Ομιλία ια΄περί Φθόνου.
Ο τίτλος, όσο σχηματικός μπορεί να είναι,
''Φύγωμεν κακόν αφόρητον. Όφεως έστι δίδαγμα, δαιμόνων εύρημα, εχθρού επισπορά, αρραβών κολάσεως, εμπόδιον ευσεβείας, οδός ἐπί γέενναν,
στέρησις βασιλείας.
∆ήλοι δε πως καί αυτώ τω προσώπῳ τυγχάνουσιν οι φθονούντες.
Όμμα τούτοις ξηρόν και αλαμπές, παρειά κατηφής, οφρύς συμπεπτωκυία,
η ψυχή τω πάθει συγκεχυμένη,
το της αληθείας κριτήριον επί των πραγμάτων ουκ έχουσα...''
Ο τίτλος, όσο σχηματικός μπορεί να είναι,
είναι όμως άλλο τόσο δεικτικός της ακατάληπτης και σχιζοειδούς αφροσύνης δόκιμων,
αλλά και κατ' επάγγελμα γραφιάδων,
που άλλοι αυτοπαρουσιάζονται ως θεολόγοι άνευ Θεού λόγου και άλλοι,
ως δημοσιογράφοι δημοσιεύοντας incognitus κατ΄οίκον!
Στην Ελλάδα ζούμε
και είναι πασίδηλος, εξόφθαλμος και πρόδηλος
ο ''κεχαριτωμένος'' αυτοπροσδιορισμός μας με πτυχία άνευ διδασκάλου,
αλλά κυρίως με αυτό που σημειώνει ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος
για τους ''επιχειρούντες διδάσκειν μετά οιήσεως και υπερηφανίας άνευ Πνεύματος αγίου''!
Η εμπάθεια στις καρδιές κάποιων ''αυτοχειροτονημένων ειδημόνων'' έχει ''δογματοποιηθεί'',
σε σημείο μάλιστα,η αλογία, η ατοπία και ο παραλογισμός
να αποτελούν σημείο αναφοράς για χαιρέκακα κτυπήματα κάτω από τη μέση.
Και το εκπληκτικότερον;
Πολλοί εξ΄αυτών,
που απαξιωτικά και αφιλάδελφα οδεύουν κατά των αδελφών τους,
εκ των υστέρων γογγύζοντες, στενάζοντες και δυσανασχετούντες
εξανίστανται για τον εαυτών διωγμόν τους!
Ακολουθούν τρεις αφηγηματικές ιστορίες
-αληθινές καθ΄ολοκληρίαν-
που στοχοποιούν όχι βέβαια τον άνθρωπο,
αλλά τις ανείπωτες τέχνες του διαβόλου επί αυτόν.
Θεολόγος τις, που πέρυσι καλοκαίρι καθύβρισε -χωρίς να τηρήσει έστω τα προσχήματα- και με θεολογική... ''κανονικότητα'' τον Αρχιμανδρίτη του πατρίου ημερολογίου π. Ευθύμιο Μπαρδάκα, σήμερα με άρθρο του στεναχωρείται και οδύρεται για το συντονισμένο... bulling, που, όπως διατείνεται, δέχονται οι Νεοαποτειχισμένοι αδελφοί του!... Ο αυτός, που αυτοπροσδιορίζεται ως θεολόγος έγραψε τα εξής απερίγραπτα λιβελογραφήματα για τον Ιερέα, που, ούτε καν την πορεία της ζωής του γιγνώσκει, αλλά ούτε και τους επί δεκαετίες αγώνες του κατά του Οικουμενισμού γνωρίζει. '''Οποιος σας άκουσε και δεν σας έβαλε στην θέσι σας με τις αραδιαζόμενες βλακείες σας, είναι και αυτός ένας ...χαυτοχριστιανός''. Και αλλού: ''Ξέρετε πάτερ, όταν είστε τόσο άσχετοι σε βασικά θέματα της Πίστεως, είστε για τον Καιάδα.
Γι' αυτό και προκόβετε, κρίμα σας''. Κάτι τέτοια βεβαίως βλέπουν και ακούν οι άθεοι και αναβαθμίζουν το σύνθημα του συρμού: ''Χριστιανοί μακρυά από ''Χριστιανούς''!'' Ο οιηματίας -βέβαια- πάνω στην εν θερμώ συνηγορία του νεότοκου αγώνα του ανθρώπινο είναι και να παρεκκλίνει. Αλλά είναι πασιφανές: ''Το πίπτειν ανθρώπινον, το εμμένειν εωσφορικόν, το μετανοείν θείον.'' Γι αυτό -συνεχίζει ο άγιος πατήρ Συμεών ο νέος Θεολόγος- και όταν περί θείων και ανίφικτων πραγμάτων ακούω τούτων τίνας φιλοσοφούντας και αναγνώς θεολογούντας και τα περί Θεού και τα κατ αυτόν εξηγουμένους άνευ του συνετίζοντος Πνεύματος, φρίττει μου το πνεύμα και οιονεί έξω εμαυτού γίνομαι, αναλογιζόμενος και σκοπών το πάσιν ακατάληπτον της θεότητος και όπως, τα εν πόσιν αγνοούντες και αυτούς ημάς, περί των ανέφικτων ημίν αφοβία Θεού και τόλμη φιλοσοφείν προθυμούμεθα, και ταύτα κενοί Πνεύματος όντες του ταύτα φωτίζοντος ή και αναπτύσσοντος και αυτό τούτο το περί Θεού λέγειν τι αμαρτάνοντες''.
Ο δημόσιος έλεγχος υποτίθεται ότι πρέπει να διέπεται από θεραπευτική πρακτική και βεβαίως από ορθόδοξο λόγο, τουναντίον καταδεικνύεται και υποβιβάζεται σε εφήμερη καφενειακή παρόλα, που ευδοκιμεί πλουσιοπάροχα ανάμεσα σε παίγνια ''αθλήματα'' και ανάλαφρα λόγια του ιπποδρόμου. Έχουμε ξαναγράψει για την στείρα επαγγελματικοποίηση της θεολογίας, για την πτωτική και εκκοσμικευμένη αλογία του συρμού, που προμοτάρεται εν πολλοίς από φιλόδοξους, αυτάρεσκους και ναρκισσευομένους θεολόγους, που προτάσσουν συχνά ''έπεα πτερόεντα'' προκειμένου να έχουν μία καλή θέση στον δημόσιο βίο της χώρας!
Γράφει ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου στο βιβλίο του ''Γίγαντες Ταπεινοί'', εκδόσεις Ακρίτας, 1995. ''...Τους βαθύτερους μυσταγωγούς, που φανήκανε στον κόσμο, τους έχουμε άξιους να τους διαβάζει μοναχά κανένας αγράμματος παλιοημερολογίτης. Ημείς, οι έξυπνοι κι οι συγχρονισμένοι, βάλαμε την εξυπνάδα μας και μέσα στα μυστήρια της θρησκείας, κι αγαπάμε τα μεγάλα λόγια και τα επιστημονικά, τι λέγει ο τάδε άθεος για τον Χριστό και για τη θρησκεία του, ή κανένας καμουφλαρισμένος θεομπαίχτης, επειδή αυτά δίνουνε τροφή στον εγωισμό μας. Και βουλώνουμε τ' αυτιά μας για να μην ακούσουμε τον απόστολο Παύλο που φωνάζει ''Ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;''
Ένας δεύτερος θεολόγος ''αντιοικουμενιστής εκ των Βασιλικούντων Αχρικαιριστών Εντός'' και λίαν φιλόδοξος, μεγαλόπνοος και μεγαλεπήβολος και ακάθεκτος θαμώνας του f.b. έκανε επί χρόνια τα εξής: παρατηρούσε τις δημοσιεύσεις ''φίλων'' του και όπου έβλεπε κατ΄αυτόν ''αποχρώσεις ενδείξεις'' επί... ''αιρέσει'', επί παλαιοημερολογητισμώ(!), ή οτιδήποτε δεν ευαρεστούσε τον ανεξιχνίαστο μικρόκοσμό του, έκανε copy paste στα δημοσιευμένα σχόλια, τα δημοσίευε στο προσωπικό του ιστολόγιο και με αυτόν τον τρόπο διαπόμπευε, διέσυρε και εξευτέλιζε δημόσια τους αδελφούς του, χωρίς οι τελευταίοι να έχουν καν το δικαίωμα -όχι να απολογηθούν- αλλά να αντικρούσουν τις φαντασιοσκοπίες και τις αεροβασίες του εν λόγω ''θεολόγου''.
Στις συγκεκριμένες αναρτήσεις του πρυτάνευαν οι ειρωνείες, οι εμπαιγμοί, οι απαξιώσεις, το ''εκ δεξιών'' υβρεολόγιο -που το δικαιολογούσε ως... ''ιερή αγανάκτηση- και πάνω απ΄όλα βέβαια, αυτό το τόσο καλά ενθυλακωμένο στο πνευματικό ιστό του ''αλάθητον,'' που άγγιζε συχνά - πυκνά τα όρια της σωματοποιημένης και υστερικής αλαζονίας. Αργότερα ο ίδιος αποφάσισε -ως φαίνεται- ν' αλλάξει ρότα κι έτσι τώρα αρθρογραφεί εις την καθαρεύουσαν, προφανώς για να τυγχάνουν τα πονήματά του μεγαλύτερης αποδοχής λόγω του παρεχομένου ''ευσεβισμού'' που αυτά αναδύουν! Όμως: ''Αλλο το ταπεινολογείν και έτερον το ταπεινοφρονείν, και άλλο ταπείνωσις και έτερον το άνθος της ταπεινώσεως, και ο ταύτης καρπός άλλο και το του καρπού τούτου κάλλος και το του κάλλους ηδύ έτερον, και άλλο παρά ταύτα αι εκ του καρπού τούτου ενέργειαι. Τούτων δε τα μεν εφ' ημίν είσι, τα δε ουκ εφ ημίν} και τα μεν εφ ημίν, το πάντα νοείν, το πάντα φρονείν, το πάντα λογίζεσθαι και λέγειν και πράττειν, όσα προς ταπείνωσιν ημάς άγουσιν}'' Κεφάλαια Πρακτικά και Θεολογικά ρ΄ 383. Του οσίου πατρός ημών Συμεών του νέου Θεολόγου.
Και εισερχόμαστε τέλος και στην ''μοναδική'' -από κάθε άποψη- περίπτωση αυτοπροσδιοριζομένου, ως δημοσιογράφου με προσωπικό ιστολόγιο! Ούτος φρονεί και το δηλώνει ευθαρσώς, αναφανδόν και ενυπογράφως, (φρίξον άνθρωπε!) πως ο διάβολος μισεί περισσότερο από όλα τα ορθόδοξα ιστολόγια, το δικό του (!), λόγω του άτεγκτου, αμείλικτου και αδυσώπητου αντιοικουμενιστικού αγώνα που ποιεί!... Εν πρώτοις δεν γνωρίζουμε, αν του το εμπιστεύθηκε προσωπικά ο ίδιος ο αντίδικος ή αν ο ίδιος αποφάνθηκε για του λόγου το αληθές κατόπιν ωρίμου σκέψεως ή αν η ομολογημένη αυτή διαπίστωση προήλθε κατόπιν επίσκεψης της θείας Χάριτος!
Ειλικρινά του ευχόμαστε να έχει το καλύτερο από κάθε άποψη ιστολόγιο, αλλά προς τι; Τέτοιου βεληνεκούς και -αντικειμενικά- αποδεδειγμένης πλάνης εωσφορικά ''μονόπρακτα'', μόνο στο Γεροντικό, στον Ευεγερτινό, στην Φιλοκαλία και στα αγιολόγια διαβάζουμε. Ο ίδιος διέπεται συχνά από έναν ακατανόητο και πλημμελή, θρησκευτικό ρεβανσισμό και μια ανοική και δυσεβή, μεταλλαγμένη φιλαρχία, πατρονάροντας εξολοκλήρου την θυμόσοφη, λαική ρήση: ''Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει''.
Η εν γένει λεκτική απαξίωση -εν πολλοίς- είναι περισσότερο επονείδιστη, αλγεινή, θλιβερή και επώδυνη για τον ''αντίπαλο'' αδελφό (;) εφόσον εδράζεται στην ψυχολογία του υποσυνειδήτου και εξυφαίνεται υπό το κράτος του διαβόλου. Αυτό το γνωρίζουν οι περισσότεροι εξ' αυτών των δύστηνων, έρημων και υποβολιμαίων αρθρογράφων, που ανταγωνίζονται δυστηχώς στην αμετροπρέπεια, στον κυνισμό και την προπέτεια και αλληλοχαίροντες κραυγάζουν και ωρύονται, όταν κόβουν στο τέλος το νήμα της υποκρυπτικής αλαζονείας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου