ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

Ο Πρόεδρος της Αντιβασιλείας Ιωσήφ Λουδοβίκος
κόμης του Άρμανσπεργκ (1787-1853),
υποχθόνιο όργανο της Αγγλοκρατίας στο Βασίλειο της Ελλάδος
 και ως φαίνεται και στο σχέδιο, με το χέρι... στο σακάκι,
ενθουσιώδης, δεικτικός και άνομος Μασώνος...!

''Το φρικτόν και απαισιώτατον σύστημα του Αγγλικού Κρατικού Λουθηρο-Καλβινισμού''

''Τούτο το σύστημα, ίνα διοικήται, δηλαδή και νομοθετήται η Εκκλησία (Αγγλικανισμός) 
υπό της πολιτικής αρχής 

υπάρχει τοσούτον φρικτόν και απαισιώτατον, 

ως είπα και ανωτέρω, 

ώστε ουδέποτε απ' αιώνος εφάνη εις άλλο έθνος, ή εις άλλην θρησκείαν, 

είτε ορθόδοξον είτε αιρετικήν''!

                                                                        Κοσμάς Φλαμιάτος

Στη συνέχεια του βιβλίου του, ο Μοναχός Κοσμάς Φλαμιάτος συνοψίζει ιστορικά τις καταθέσεις του, επεξηγώντας παράλληλα την προέλευση των κατηγοριών που απευθύνει στην επιβουλή, όπως ονομάζει συμβολικά και οντολογικά, την Αγγλία. Αναφέρεται στον Μέγα Πέτρο της Ρωσίας (1672-1725), στον τότε Πάπα των Καθολικών τον Ερρίκο Η'1 (1491-1547) (Αρρίγος ο Η') και φυσικά στην Αγγλική Μεταρρύθμιση (16ος αιώνας), με την οποία η Αγγλική Εκκλησία αποσπάστηκε από τον Παπικό Καθολικισμό και δημιούργησε έναν ιδιόμορφο Προτεσταντισμό, που οδήγησε στην εκ νέου διαμόρφωση της σημερινής Αγγλικανικής Εκκλησίας. Αυτόν τον Προτεσταντισμό (τον Λουθηρο-Καλβινισμό) που ασπάστηκε η Εκκλησία του Ηνωμένου Βασιλείου, προσπάθησε να τον επιβάλλει και στις υπόλοιπες χώρες της Δύσης, όπως και της Ανατολής, φυσικά πάντα με βίαιους και κατακτητικούς προσανατολισμούς.

Πριν την Αγγλική Μεταρρύθμιση2 αναφέρεται στον Μέγα Πέτρο της Ρωσίας, στον ''μεγάλο αναμορφωτή'', -όπως αποκαλείται από τους Ρώσους- περισσότερο για να καταδείξει και στηλιτεύσει την στάση του απέναντι στην Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας, παρά για να εξάρει και να εγκωμιάσει τα επιτεύγματά του στην εν γένει ανάπτυξη και αναμόρφωση της χώρας. Και είναι αλήθεια, πως ο Πέτρος Α΄ ή Πιότρ Α΄ Αλεξέγιεβιτς ''εισέβαλλε'' στα της Ρωσικής Εκκλησίας, αλλάζοντας το καταστατικό της, περιορίζοντας στο ελάχιστο την ισχύ του Πατριαρχείου, θέτοντας υπό τον απόλυτο έλεγχό του όλη την εκκλησιαστική περιουσία και αρνούμενος να ορίσει νέο Πατριάρχη Μόσχας, ύστερα από τον θάνατο του Ανδριανού (1690-1700).

Αυτόν τον ''κρατικισμό'' και την περιθωριοποίηση της Ρωσικής Εκκλησίας καυτηριάζει ο Κοσμάς Φλαμιάτος σε συνδυασμό με τις διχοστατικές και διαιρετικές κινήσεις του Βασιλιά Ερρίκου Η' της Αγγλίας, που και αυτός με την σειρά του ''κρατικοποίησε'' την τότε Αγγλική Εκκλησία, αποσπώντας της από τον Παπισμό και αναπτύσσοντας έναν ισμό Προτεσταντικών ψευδοεκκλησιών, που λειτουργούσαν όπως με τα παλαιά τυπικά και την λατρεία της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Και είναι βεβαίως εκπληκτικό, πως όλες αυτές οι ολικές και μαζικές, εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις στην Αγγλία προήλθαν από την άρνηση του Πάπα Πίου Θ' (1792-1878) να αναγνωρίσει το διαζύγιο του Βασιλιά Ερρίκου Η'3 με την Αικατερίνη της Αραγωνίας4 και ως εκ τούτου, ο τελευταίος... δημιούργησε δική του ''Εκκλησία''!

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι και το ζητούμενο για τον συγγραφέα του βιβλίου: ότι δηλαδή, με την αποικιοκρατία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας σε όλο τον κόσμο, Αγγλικανοί ιεραπόστολοι ίδρυσαν τοπικές εκκλησίες σε όλες τις αποικίες (και στα Επτάνησα) προσπαθώντας έτσι να διαβάλουν την Ορθοδοξία και να εγκαταστήσουν τον Λουθηρο-Καλβινισμό της Αγγλοκρατίας! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο! Σημειώνει αρκούντως ενδεικτικά τα εξής: ''Εξέδωκε (η Αγγλοκρατία) προς τοις άλλοις βιβλιαρίδια τυπωμένα εν Μελίτη, διά των οποίων έλεγεν εις τους Έλληνας πολλάς φρικτάς βλασφημίας κατά της ορθοδόξου πίστεως, και εις σύστασιν της Λουθηρο-Καλβινικής πλάνης, και προς τοις άλλοις, ότι εάν διετελέσωσι τάχα υπό τον εν Κωνσταντινουπόλει Οικουμενικόν Πατριάρχην υποκείμενος ων αυτός υπό την Οθωμανικήν Πόρταν, φέρει πάλιν τους Έλληνας υπό τον ζυγόν αυτής...''!

Η απόσχιση της Αγγλίας από τη Ρώμη έκανε τον Άγγλο μονάρχη (τον Βασιλιά) Ανώτατο Κυβερνήτη5 της Αγγλικής Εκκλησίας (!), οι δε δογματικές και νομικές αντιδικίες εναπόκεινταν πλέον στον... μονάρχη, και από τον παπισμό αφαιρέθηκαν τα έσοδα και ο τελικός λόγος στον διορισμό των επισκόπων. Ο κάθε νέος Μονάρχης δηλαδή γινόταν ένας νέος Αγγλικανός ''Πάπας, όπως και η Ρώμη είχε τον δικό της! Έως σήμερα ακόμη, ο ''Υπέρτατος Κυβερνήτης της Εκκλησίας της Αγγλίας'' είναι ένας τίτλος που φέρεται από τους Άγγλους Μονάρχες και φανερώνει την κατ' όνομα ηγεσία τους στην Εκκλησία της Αγγλίας!... Αυτή η εξουσία τους σήμερα δεν είναι τόσο ισχυρή, αλλά περισσότερο τυπική και συμβολική να θυμίζει τα περασμένη ''μεγαλεία'' και τα ''κοσμικά κάλλη'' της Βασιλικής οικογενείας... Ο ''Υπέρτατος Κυβερνήτης'' επίσημα διορίζει υψηλόβαθμα μέλη της εκκλησίας με την συμβουλή του Πρωθυπουργού της χώρας ο οποίος με την σειρά του συμβουλεύεται τους ηγέτες της εκκλησίας.

Ο Μοναχός Κοσμάς με αυτές τις ιστορικές επισημάνσεις του επιχειρεί από την μια, να επικρίνει και να στηλιτεύσει την υποχθόνια εξάπλωση του Αγγλικανισμού μέσω της Βρετανοκρατίας6 και από την άλλη, να καταδικάσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την ενσωμάτωση και την αφομοίωση της Εκκλησίας στην κάθε Πολιτική Εξουσία! Για του λόγου το αληθές, κατακρίνει έντονα την αλαζονική εξουσία και την -υπέρμετρα- αγγλόφιλη πολιτική του προέδρου της Αντιβασιλείας, πριν την εγκατάσταση του Όθωνα στο Βασίλειο της Ελλάδος, του Ιωσήφ Λουδοβίκου, κόμη του Άρμανσπεργκ (ο Αμανσπέργος, ως αναφέρεται), που καταγγέθηκε και από το έτερο μέλος της τριανδρίας της Αντιβασιλείας, Γεώργιο Λουδοβίκο φον Μάουερ, ως ''διδάσκαλος της ραδιουργίας''!

Ο αναγνώστης θα προσέξει, πως η λέξη ''ραδιουργία'' συχνά χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα του βιβλίου, δηλωτική την εποχή εκείνη της αγγλοκρατικής δολοπλοκίας, της σκευωρίας και της πλεκτάνης στην Ελλάδα. Παράλληλα με τον ''κρατικισμό'' του νέου μοντέλου Προτεσταντισμού στην Αγγλία, όπου ο κάθε Μονάρχης ήταν και ο πολιτικός διοικητής της, πρωτοξεκίνησε την δράση της η διαβόητη και επικατάρατη Μασονία...7 Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως με τον Ερρίκο τον Η', που διαμόρφωσε νέα ''Εκκλησία'' και τέθηκε επικεφαλής της, ξεπήδησαν και οι πρώτες Μασονικές Στοές, που εκμεταλλευόμενες τις ασφυκτικές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες του Μεσαίωνα, πρωτοργανώθηκαν για να ελέγχουν, να επιτηρούν και να χειραγωγούν εκ των έσω, το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας.

Έτσι, πρώτη τεκτονική μεγάλη στοά στην ιστορία8, η μεγάλη στοά της Αγγλίας, ιδρύθηκε προς τιμή του Γεωργίου του Α' (1660-1727), πρώτου προτεστάντη βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας, που ανέβηκε στον θρόνο την 1η Αυγούστου 1714. Επίσημα η Μεγάλη Στοά της Αγγλίας ιδρύθηκε ως η ''Μεγάλη Στοά του Λονδίνου και του Ουέστμινστερ'' στις 24 Ιουνίου 1717. Την ημέρα αυτή συγκεντρώθηκαν τέσσερις στοές της τέχνης στο Apple Tree Tavern του Λονδίνου και σχημάτισαν μία κανονική Μεγάλη Στοά. Η νέα μεγάλη στοά, ως βάση είχε την ''αλληλεγγύη'' και την ''αγάπη'' μεταξύ των ελευθεροτεκτόνων μελών της και ως πεποίθηση την ελευθερία σκέψης, πέρα από πολιτικές και θρησκευτικές διχόνοιες...

Επιπροσθέτως, μία τέτοια έκφανση της αγγλικής ραδιουργίας -ως ελέχθη παραπάνω- και αλαζονείας ήταν και η σκηνοθετημένη δίκη του Κολοκοτρώνη επί εσχάτης προδοσίας (!), που επειδή αντιτασσόταν στην αγγλόφιλη και δουλική πολιτική της Αντιβασιλείας, φυλακίστηκε για επτά μήνες στα μπουντρούμια των μεσαιωνικών φυλακών του Παλαμηδίου και της Ακροναυπλίας.

Ο ίδιος ο ''Γέρος του Μωριά'' στα απομνημονεύματά του αναφέρεται9 συνοπτικά στη φυλάκισή του στο Παλαμήδι, ύστερα από την καταδίκη του, χωρίς καμιά περιγραφή της φυλακής. Γράφει:10 ''Μ' έβαλαν έξι μήνες μυστική φυλακή, χωρίς να δω άνθρωπο εκτός του δεσμοφύλακα. Δεν ήξερα τι γίνεται για έξι μήνες, ούτε ποιος ζει, ούτε ποιος πέθανε, ούτε ποιόν (άλλον) έχουν στη φυλακή. Για τρεις μέρες δεν ήξερα πως υπάρχω, μου φαινόταν σαν όνειρο. Ρωτούσα τον εαυτό μου, αν ήμουν εγώ ο ίδιος ή άλλος κανένας. Δεν ήξερα γιατί μ' έχουν κλεισμένο. Με τον καιρό μου πέρασε απ' το νου, πως ίσως η Κυβέρνηση, βλέποντας την υπόληψη που 'χε ο λαός προς εμένα, με φυλάκισε για να μου κόψει την επιρροή. Ποτέ δεν πίστεψα πως θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο να φτιάξουν ψευδομάρτυρες''! Αλλά για τα της Αγγλοκρατίας και τα της ομογάλακτης αδελφής της της Μασονίας, θα συνεχίσουμε στην επόμενη σημείωσή μας. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Παραπομπές:

1. Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας: ένας εγωιστής και απάνθρωπος βασιλέας, σκληρός τύραννος, δολοφόνος των συζύγων του και των εχθρών του. Η πολυτάραχη ερωτική του ζωή τον έφερε στο σημείο να προκαλέσει σχίσμα με την Καθολική Εκκλησία και να κλείσει στον Πύργο του Λονδίνου όχι μόνο παπικούς αλλά και άλλους αιρετικούς. Ενας υποχόνδριος Κυανοπώγων που συνεχώς έβλεπε συνωμότες γύρω του. Είναι αδύνατον να επιτευχθεί ομοφωνία για τη δημιουργία μιας πινακοθήκης αχρείων, για μια παγκόσμια ιστορία της ατιμίας όπως έγραψε ο Μπόρχες. ''ΤΟ ΒΗΜΑ''

2. Τόμας Γούλσι: ''The Story of Liberty'', 1878.

3. ''Η Αγγλική Μεταρρύθμιση και η εδραίωση του Προτεσταντισμού μέσα από τη συμβολή των γυναικών'', 1525-1560. Πέργαμος. Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του ΕΚΠΑ.

4. Κώστα Μαυραγάνη: ''25 Ιανουαρίου 1533: Όταν ο Ερρίκος ο 8ος παντρεύτηκε την Άννα Μπολέιν, οριστικοποιώντας το σχίσμα με την Καθολική Εκκλησία''.

5. Το 1534 η Καθολική Εκκλησία της Αγγλίας διέκοψε τις σχέσεις της με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο βασιλιάς έγινε ο θρησκευτικός αρχηγός. Η Αγγλικανική Εκκλησία θεωρείται ως Εκκλησία του Κράτους αλλά διατηρεί την ανεξαρτησία της. Χαρακτηριστικό είναι ότι ορισμένοι επίσκοποι έχουν έδρα στην Βουλή των Λόρδων.

6. Βλ. Σπυρίδωνα Λουκάτου: ''Οι αγώνες και οι θυσίαι του υπό την αγγλικήν δεσποτείαν Επτανήσιου κλήρου προς ένωσιν μετά της μητρός Πατρίδος'', Δελτίον της Ιστορικής κι Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ. ΙΖ, σσ. 251-311.

7. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

8. Βλ. Βασιλείου Γιαννοπούλου: ''Σύγχρονες Αιρέσεις: Τεκτονισμός η Μασονία''. Εκδόσεις Πατάκη, Φεβρουάριος 2002.

9. Βλ. ''Απομνημονεύματα Θεοδώρου Κολοκοτρώνη''. Εισαγωγή Έλλης Αλεξίου. Βιβλιοπωλείο ''ΠΟΛΙΤΕΙΑ''.

10. Τα ''Απομνημονεύματα'', που ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γ. Τερτσέτη, αποτελούν κειμήλιο λόγου, πατριωτισμού, παρατηρητικότητας, απλότητας, ζωντάνιας και αγνής λαικής θυμοσοφίας. Κι όμως το κράτος τα αγνοεί. Ποτέ δε ''σκέφθηκε'' ν' αναπτερώσει τη σκέψη και την καρδιά των νιάτων βάζοντάς τα στα σχολειά μας, σαν ένα από τα βασικά αναγνώσματα. Για την ''παράλειψη'' αυτή, που δεν έχει κανένα ελαφρυντικό, βαρύτατη είναι η ευθύνη εκείνων που κατευθύνουν την παιδεία μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ''Απομνημονεύματα Θεοδώρου Κολοκοτρώνη'').

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Εκ του προηγούμενου

Έχομεν πολλά διδόμενα και σημεία εκ των οποίων ακολουθεί μέγας φόβος και υποψία, εάν ήδη δι' ενεργείας της εκ της Αγγλίας επιβουλής, υπάρχει ορθόδοξος επίσκοπος εις όλην εν γένει την Ανατολήν. Όσους εξ αυτών κινήση εμμέσως δι΄άλλων αυτής οργάνων και φέρει εις τον προσυλητισμόν αυτής, κινεί έπειτα και φέρουσι πολλάς αγρίας και τυραννικάς καταχρήσεις και σκάνδαλα, επί σκοπώ ίνα διεγείρη το εκ του λαού γενικόν κατ' αυτών μίσος και την αποστροφήν, καθώς και τούτο το είδος της ραδιουργίας έλαβεν απ' αρχής χώραν και προοδεύει.

Η επιβουλή, ως είπα και άλλοτε, οδηγείται συστηματικώς υπό της ιστορίας. Επειδή οίδε, ότι αι πάλαι τυραννικαί καταχρήσεις και τα σκάνδαλα των Παπων και του εκεί κλήρου, έδωκαν αφορμήν εις τον εκεί λαόν και απεστάτησαν εκ της Δυτικής Εκκλησίας και εδέχθη τον Λουθηρο-Καλβινισμόν, διά τούτο κινεί και γίνονται, όσο το δυνατόν, τα αυτά και εις τον κλήρον της Ανατολής διά τον αυτόν σκοπόν... 

Υπάρχει προς τοις άλλοις πολλοίς γνωστόν, ότι και ο νυν Πάπας της Π. Ρώμης, εκ των τοιούτων εστίν, ως μέλος της μυστικής εταιρίας, της λεγομένης Φαρμασονίας, και προβιβασθείς επί θρόνου δι' ενεργείας υποκεκρυμμένης της επιβουλής, και υπ' αυτής οδηγούμενος κατά πάντα.

Εκ των προ πολλού υπ' αυτής ενεργουμένων ραδιουργιών εις την Ανατολήν, και εξ άλλων πολλών διδομένων, γίνεται πολύ πιθανόν και σχεδόν ομολογούμενον και αναντίρρητον, ότι η κατάργησις του κατά το ορθόδοξον Κράτος της Ρωσσίας, γενομένου υπό της εν Κωνσταντινουπόλει εκ των τεσσάρων Πατριαρχών Οικουμενικής Συνόδου, νέου εκεί Πατριάρχου, η γενομένη περί τας αρχάς του ιη' αιώνος υπό του εκείσε Αυτοκράτορος Πέτρου του Α' και άλλα πολλά από τότε εκεί ενεργούμενα, όμοια κατά το μάλλον και ήττον, ως τα της Επτανήσου και τα της Ελλάδος, γίνεται, λέγω πάλιν πιθανόν, μήπως και όλα ταύτα, εγένοντο από τότε δι' εμμέσου και υποκεκρυμμένης ραδιουργίας της Αγγλίας.

Πρώτον μεν έφερεν ανεπαισθήτως διά νόμου και συστηματικώς εις την Επτάνησον το εκ της Μεγάλης Εκκλησίας σχίσμα, και την εξ' αυτής αποστασίαν, και συγχρόνως επενόησε πολλάς άλλας ραδιουργίας, ίνα φέρη το σύστημα τούτο και εις το βασίλειον της Ελλάδος.

Εξέδωκε προς τοις άλλοις βιβλιαρίδια τυπωμένα εν Μελίτη, διά των οποίων έλεγεν εις τους Έλληνας πολλάς φρικτάς βλασφημίας κατά της ορθοδόξου πίστεως, και εις σύστασιν της Λουθηρο-Καλβινικής πλάνης, και προς τοις άλλοις,  ότι εάν διετελέσωσι τάχα υπό τον εν Κωνσταντινουπόλει Οικουμενικόν Πατριάρχην υποκείμενος ων αυτός υπό την Οθωμανικήν Πόρταν, φέρει πάλιν τους Έλληνας υπό τον ζυγόν αυτής.

Έπειτα επί Κυβερνήτου εκίνησε την Οθωμανικήν Πόρταν και εβίασε τον Πατριάρχην και έστειλεν εις την Ελλάδα διαταγήν της πειθαρχίας προς την Οθωμανικήν εξουσίαν, επί σκοπώ ίνα βεβαιώση, τα όσα είπε διά των βιβλιαριδίων, και ίνα ερεθίση έτι μάλλον τους Έλληνας εις τούτο το Εκκλησιαστικόν σχίσμα, ως έφερεν αυτώ εν έργω επί Αντιβασιλείας, διά της αυθαιρεσίας του Αμανσπέργου.

Πόσον δε ολεθριωτάτη και αντιχριστιανική υπάρχει αυτή η καινοτομία του σχίσματος, επειδή και η υπό τους Πατριάρχας Εκκλησιαστική Διοίκησις ενομοθετήθη υπό των Αποστόλων και υπό των Οικουμενικών Συνόδων, και διατηρήθη καθ΄όλους τους αιώνας του χριστιανισμού, ο περί τούτου λόγος υπάρχει πολύς και παραλείπω αυτόν εις άλλους. Όπου σχίσμα, εκεί προς τοις άλλοις και η Εκκλησιαστική αναρχία και πάσα ανωμαλία, διά των οποίων λαμβάνει χώραν πάσα καινοτομία και πλάνη και η ανατροπή της Ορθοδοξίας.

Καθώς οποιονδήποτε μέλος του ανθρώπου, όταν κοπή εκ της ολοκληρίας του σώματος, εξ ανάγκης αναχωρεί απ΄αυτού η ζωή, ωσαύτως κατά πάντα ακολουθεί και εις οποιονδήποτε λαόν σχισθή εν έργω και πράγματι εκ της μιας, αγίας, Καθολικής και Aποστολικής Εκκλησίας, ήτις κατά τον Απόστολον εστί σώμα Χριστού.

Εις το γενόμενον όμως σχίσμα εις την Επτάνησον και εις το Βασίλειον της Ελλάδος έφερε συγχρόνως η επιβουλή τοιούτον απαισιώτατον και αντιχριστιανικώτατον φαινόμενον, το οποίον ου μόνον, ουδέποτε άλλοτε απ΄αιώνος εφάνη εις την ορθοδοξίαν, αλλ' υπάρχει προς τούτοις κατά τας θείας Γραφάς, το υπέρ πάντα τα άλλα εναργές και αναντίρρητον γνώρισμα και σημείον της επί συντελεία των αιώνων παρουσίας του Αντιχρίστου, οποίον εστίν.

Β'. Η συγχώνευσις της Εκκλησιαστικής Διοικήσεως εις την Κοσμικήν εξουσίαν, 

δι' ης η Εκκλησία καταντά ως υπάλληλος της πολιτικής αρχής.

Δι' αυτού του τρομερού συστήματος, εγένετο η εκ Θεού αποστασία και η προς τον Σατανάν πειθαρχία και υπακοή, έχων εκάτερος τους ιδίους αντιπροσώπους, ο μεν ο Θεός τους ποιμένας της Εκκλησίας, ως νεκροί εις τα της σαρκός και του Κόσμου, και όλοι πνευματικοί και ουράνιοι, επειδή ό,τι είπεν εις τους Αποστόλους, το ''ο ακούων υμών εμού ακούει και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί'' το αυτό εννοείται και εις όλους τους γνησίους αυτών διαδόχους, οποίοι όλοι οι απανταχού ορθόδοξοι Επίσκοποι και Αρχιερείς.

Εν τούτοις έρχεται ο φωτισμός και η χάρις του πνεύματος της αληθείας, ''ο κόσμος ου δύναται λαβείν, ότι ου θεωρεί αυτό ουδέ γινώσκει αυτό'' (Ιωάν. ιδ'). Ο δε Άρχων του Κόσμου τούτου, έχει ως επί το πλείστον ιδίους αντιπροσώπους τας κοσμικάς αρχάς, δι' ων απ΄αιώνος και μέχρι της συντελείας των αιώνων επιβουλεύεται και καταδιώκει την του Χριστού Εκκλησίαν.

Πάσα εξουσία, κατά τον Απόστολον  εκ Θεού, είτε κατ' ευδοκίαν, είτε εν οργή, είτε δι' άλλους οικονομικούς λόγους, διό και ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε, οι δε ανθεστηκότες, εαυτοίς κρίμα λήψονται΄ αλλ' εις ποια;

εις όλα τα κοσμικά και πρόσκαιρα, και εις όσα δεν αντιφέρονται εις τον θείον νόμον, αλλ' ουδέποτε, όταν γίνωνται νομοθέται και Κριταί εις τα θεία, και ιερά, επειδή η τοιαύτη υπακοή αναφέρεται όλη εις τον Σατανάν, διά τούτo ούτε οι Απόστολοι, έφερον πειθαρχίαν εις την Εβραικήν και εις τας άλλας αρχάς των εθνών όταν επρόκειτο λόγος περί τούτου, ειπόντες αυτοίς το ''Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις'' (Πράξ. ε' 30), ούτε όλος ο χριστιανισμός καθ' όλους τους αιώνας από Νέρωνος και των μετ' αυτόν εις τοιαύτην περίστασιν. 

Τούτο το σύστημα, ίνα διοικήται, δηλαδή και νομοθετήται η Εκκλησία υπό της πολιτικής αρχής υπάρχει τοσούτον φρικτόν και απαισιώτατον, ως είπα και ανωτέρω, ώστε ουδέποτε απ' αιώνος εφάνη εις άλλο έθνος, ή εις άλλην θρησκείαν, είτε ορθόδοξον είτε αιρετικήν.

Τούτο κατ' εξαίρεσιν όλων των άλλων απ' αιώνος εθνών, εφάνη εις μόνην την Αγγλίαν επί Αρρίγου Η' του τότε εκεί βασιλέως, ως είπα πολλάκις και άλλοτε, όστις επειδή εζήτησε παρά του Πάπα την συγκατάβασιν εις ένα παράνομον γάμον, και δεν εδόθη, ερεθισθείς απεσπάσθη και εσχίσθη απ' αυτού, και ενομοθέτησε αυτό το τρομερόν σύστημα, το οποίον έφερε τότε μεγίστην φρίκην εις όλα τα Κράτη της Δύσεως Παπικά τε και Λουθηρο-Καλβινικά, και εστηλιτεύθη επισήμως και γενικώς, ως ομολογούμενον σύστημα του Αντιχρίστου, ως μαρτυρείται το πράγμα μέχρι της σήμερον εις την Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν του τότε αιώνος.

Ούτος ο τότε βασιλεύς της Αγγλίας Αρρίγος ο Η' ήταν όμως όλος αφοσιωμένος εις τα δόγματα της Δυτικής Εκκλησίας, και όσον υπέρ αυτής θερμός ζηλωτής, τόσον εχθρός και αντίπαλος αδιάλλακτος κατά της Λουθηρο-Καλβινικής πλάνης, και ουδεμίαν άλλην καινοτομίαν έφερεν, ειμή ταύτας τας δύο, πρώτον το εκ του Πάπα σχίσμα, και δεύτερον την συγχώνευσιν της Εκκλησιαστικής Διοικήσεως εις την Πολιτικήν.

Αυτά τα δύο όμως έδωκαν χώραν εις αυτήν την αίρεσιν, διότι επί της βασιλείας αυτού όντες πολλοί υποκεκρυμμένοι Λουθηρο-Καλβίνοι διά τον εξ αυτού φόβον και ενεργούντες δολίως εις την νεολαίαν την διάδοσιν αυτής της πλάνης, και μη όντες ποιμένες και έφοροι εις ανακάλυψιν, εις στηλίτευσιν και αναχαίτησιν ταύτης, και εις στηριγμόν και εις οικοδομήν του λαού, διεδόθη τοσούτον, και πολλώ μάλλον εις τον διάδοχον τούτου και εις όλην σχεδόν την λοιπήν νεολαίαν, ώστε μετά την αποβίωσιν αυτού ανεφάνη η αίρεσις γενική και μάλιστα εις τας ανωτέρας τάξεις και εις τον κλήρον και εγένετο συστηματική διαρκούσα μέχρι της σήμερον.

Από τότε δε και έως του νυν σώζεται και αυτό τον αντιχριστιανικόν σύστημα εις την Αγγλίαν, ως προς την θρησκευτικήν διοίκησιν και κρίσιν. Όστις τύχη επί του θρόνου, είτε βασιλεύς, είτε βασίλισσα θεωρείται, ως η αισθητή κεφαλή της κατ' αυτούς Εκκλησίας και εκτελεί όλα τα έργα και τα καθήκοντα, οποία εκτελεί και ο Πάπας της Π. Ρώμης.

Το παρ΄αυτοίς υπουργείον μετά του θρόνου, εκτελούσι τα όσα εκκλησιαστικά και θρησκευτικά έργα και καθήκοντα εκτελούσιν εις όλα τα άλλα χριστιανικά Κράτη αι Οικουμενικαί Σύνοδοι΄ οι κατά τόπους Διοικηταί και υπάλληλοι του υπουργείου εκπληρούσι τα όσα καθήκοντα και χρέη εκπληρούσιν εις όλους τους χριστιανικούς λαούς οι κατά τόπους Επίσκοποι και Αρχιερείς.

Όλος ο παρ' αυτοίς ψευδώνυμος κλήρος, θεωρείται ως υπάλληλος της αρχής, επειδή αυτή απολύτως εκλέγει, ψηφίζει, μισθοδοτεί και νομοθετεί αυτόν, καθώς και όλους τους υπαλλήλους πολιτικούς και αυτή εντέλλεται, είτε διά νόμου γραπτού, είτε διά ζώσης φωνής τα καθήκοντα εις έκαστον κληρικόν, οποίου βαθμού και αν η, και αυτή πάλιν είτε εγκρίνει και αποδέχεται, είτε αποβάλλει και αποδοκιμάζει ενός εκάστου εκ του κλήρου τα πρακτικά και τους λόγους.

Συνεχίζεται 

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Αθήνα 1849, σελ. 62-65.

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.