Αποκάλυψις της Θεοτόκου στον ενάρετο Ρώσο Μοναχό Μπόρις - Νικόλαο τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Βαλαάμ († 7.5.1969)
Οι εκδότες τοῦ ᾿Ορθοδόξου περιοδικοῦ τῶν Η.Π.Α. «᾿Ορθόδοξος Λόγος» (Orthodox Word) ἐπεσκέφθησαν προσφάτως τήν περίφημη Ρωσική ῾Ιερά Μονή Βαλαάμ, ἐπί τῆς λίμνης Λαντόγκα, ὅπου ὁ ῾Ιερομόναχος Κενσουρῖνος τούς παρέδωσε τήν χειρόγραφο αὐτοβιογραφία τοῦ Γέροντός του π. Μπόρις (Νικολάου στό Μέγα Σχῆμα), τήν ὁποία ἐδημοσίευσαν, σέ ἀγγλική μετάφρασι («O.W.», ἀριθ. 5-6/160-161/Σεπτέμβριος - ᾿Οκτώβριος 1991).
Ποῖος ἦταν ὅμως ὁ π. Μπόρις μέ τόν θαυμαστό βίο του; ῾Ο ἅγιος αὐτός Γέρων ἐγεννήθη τήν 22.7.1876. Μετά ἀπό ἀπό πολλές δοκιμασίες, εἰσῆλθε τό 1900 στήν ῾Ιερά Μονή Βαλαάμ, ὅπου διέπρεψε στήν ἀρετή καί τούς ἀσκητικούς κόπους. Μία ὁμάδα ἀσκητῶν - ὁμολογητῶν τῆς Μονῆς αὐτῆς, ὑπό τόν ῾Ιερομόναχο Μιχαήλ († 1962) παρέμειναν πιστοί στήν τήρησι τοῦ Πατρίου ῾Ημερολογίου, πρᾶγμα τό ὁποῖο τούς ἐστοίχισε βεβαίως ταλαιπωρίες καί ταπεινώσεις.
Το 1940, ἐγκατέλειψαν τήν Μονή τοῦ Βαλαάμ καί εὑρέθησαν στήν ἐπί τοῦ Φινλανδικοῦ ἐδάφους ὁμώνυμη Μονή (Νέο Βάλαμο), ὅπου ἀφοῦ παρέμειναν μέχρι τοῦ 1957, ἐζήτησαν νά ἐπιστρέψουν στήν πρώτη τους Μονή. ῞Ομως, ἀντί αὐτοῦ, τούς μετέφεραν στήν ῾Ιερά Μονή τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκώφ, ὅπου ἔζησαν μέχρι τῆς κοιμήσεώς των στά ὑπόγεια σπήλαια. Μερικοί ἀπό τήν ὁμάδα τους εἶχαν κατέλθει ἤδη (1926) ἀπό τό Βαλαάμ στήν Τσεχοσλοβακία καί ἐνετάχθησαν στήν ᾿Αδελφότητα τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιώβ Ποτσάεβ (Μονή Βλαντιμήροβα) ἤ ἐτέθησαν στήν ὑπηρεσία τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Διοικήσεως τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία εἶχε ἀκόμη τήν ἕδρα της στήν Σερβία (Κάρλοβιτς).
῾Ο πλέον γνωστός ἀπό αὐτούς, ὁ π. Φιλήμων, ἐκοιμήθη ὁσιακῶς στήν ῾Ιερά Μονή ῾Αγίας Τριάδος τοῦ Τζόρντανβιλ τῶν Η.Π.Α., κατά τό ἔτος 1956. Τό πολύ χαρακτηριστικό θαῦμα, τό ὁποῖο δημοσιεύουμε ἐν συνεχείᾳ, ἀποτελεῖ τό 14ο κεφάλαιο τῆς αὐτοβιογραφίας τοῦ ὁσιωτάτου Μοναχοῦ Μπόρις/Νικολάου. Τον Σεπτέμβριο τοῦ 1925 ὑπῆρξε μία διαίρεσις τῶν ἀνθρώπων στό Βαλαάμ σέ «παλαιοημερολογῖτες» καί σέ «νεοημερολογῖτες». ῎Αρχισαν νά μᾶς πιέζουν νά πᾶμε μέ τό νέο ἡμερόλογιο.
Πολλοί ἀπό τούς ᾿Αδελφούς παρέμειναν πιστοί στό Παλαιό ῾Ημερολόγιο. Νομικές διαδικασίες ἄρχισαν. ῾Η ἐκκλησιαστική διοίκησις ἔφθασε. Συνεστήθη ἕνα δικαστήριο μέ τήν ἐποπτεία τοῦ ῾Ηγουμένου Παυλίνου. ῎Αρχισαν νά συγκεντρώνουν τούς ᾿Αδελφούς ἕνα πρός ἕνα, καί πολλοί ἐκδιώχθηκαν ἀπό τήν Μονή. ῏Ηλθε καί ἡ σειρά μου ἐπίσης. Πῆγα μέσα στό δωμάτιο καί ἐκεῖ καθόταν ὁ ῾Ηγούμενος Παυλῖνος μέ ἄλλους τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως. ῾Ο ῾Ηγούμενος εἶπε: «᾿Εδῶ εἶναι ἕνας δοῦλος τοῦ Θεοῦ· ἐρωτήσατε αὐτόν».
῞Ενας ἀπό αὐτούς εἶπε, ὅτι θά ὡμιλοῦσε καί ὅτι κάθε τί θά πρέπει νά καταγραφῆ. Αὐτοί ἐρώτησαν: «Δέχεσαι τόν π. Παυλῖνο ὡς ῾Ηγούμενο;». «Θά πηγαίνης στίς ἐκκλησιαστικές ἀκολουθίες κατά τό νέο ἡμερολόγιο;». Δέν ἀπάντησα σέ αὐτή τήν ἐρώτησι· ἦταν σάν νά παρέλυσε ἡ γλῶσσα μου. Αὐτοί ἀνέμεναν καί εἶπαν: «Λοιπόν, γιατί δέν ἀπαντᾶς;». Δέν μποροῦσα νά εἰπῶ τίποτε. Μετά αὐτοί εἶπαν: «Καλά, πήγαινε, δοῦλε τοῦ Θεοῦ, καί σκέψου πάνω σέ αὐτό». Άρχισα νά προσεύχωμαι στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τήν «᾿Εγγυήτριά» μου ἀπό τήν καρδιά μου: «Πές μου καί ὑπόδειξέ μου τόν δρόμο τῆς ζωῆς μου:
Μέ ποιό μέρος νά πάω, μέ τό νέο ἤ τό παλαιό ἡμερολόγιο; Θά πρέπει νά πηγαίνω στό Καθολικό ἤ κάπου ἀλλοῦ;». Καί ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός προσευχόμουν στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ κατά τήν διάρκεια τῆς ὑπακοῆς μου στήν κουζίνα. ῞Οταν ἐτελείωσα τήν ἀπογευματινή μου ὑπακοή, πῆγα στό κελλί μου καί σκέφθηκα μέ τήν ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς μου: «Γιατί δέν μοῦ ἀπαντᾶς, Μητέρα τοῦ Θεοῦ;». ᾿Αλλά ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν μέ ἐγκατέλειψε τόν ἁμαρτωλό. ῾Ο Θεός θέλει τήν σωτηρία ὅλων. Ξαφνικά τό Καθολικό ἐμφανίσθηκε μπροστά μου, τό ἴδιο ὅπως εἶναι: τό ἴδιο ὕψος, πλάτος καί μῆκος.
῎Ημουν κατάπληκτος ἀπό αὐτό. Πῶς μπῆκε στό μικρό μου κελλί; ᾿Αλλά ἡ ἐσωτερική μου φωνή μοῦ εἶπε: «῞Ολα εἶναι δυνατά στόν Θεό. Τίποτε δέν ἀδυνατεῖ γι᾿ Αὐτόν». «Λοιπόν», σκέφθηκα, «θά πρέπει κανείς νά πηγαίνη στό Καθολικό κατά τό νέο ἡμερολόγιο». Μετά, ἐνῶ τό σκεφτόμουν αὐτό, μία σκούρα κουρτίνα ἔπεσε ἀπό ψηλά, στό μέσον τῆς ὁποίας ὑπῆρχε ἕνας χρυσός σταυρός. Τό Καθολικό παρέμεινε πίσω ἀπό τό πέπλο. Παρέμεινα ἀπό τήν ἄλλη μεριά. Τό Καθολικό ἔγινε γιά μένα ἀόρατο καί ἡ ἐσωτερική μου φωνή μοῦ εἶπε: «Πήγαινε μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο καί τήρησέ το».
Και ἄκουσα μία φωνή γυναικός, ἡ ὁποία ἐρχόταν ἀπό ὑψηλά ἀπό τήν γωνία: «῎Αν θέλης νά σωθῆς, κράτησε πιστά τίς παραδόσεις τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων». Καί μετά ἡ ἴδια φωνή ἐπαναλήφθηκε γιά δεύτερη φορά, καί τήν τρίτη φορά ἡ φωνή εἶπε: «῎Αν θέλης νά σωθῆς, τήρησε πιστά τήν παράδοσι τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων, καί ὄχι αὐτῶν τῶν ῾῾σοφῶν᾿᾿ ἀνθρώπων».
Μετά ἀπό αὐτό τό θαῦμα, ὅλα ἐξαφανίσθηκαν καί ἀπέμεινα μόνος στό κελλί μου. ῾Η καρδιά μου ἄρχισε νά χαίρεται πού ὁ Κύριος μοῦ ὑπέδειξε τόν δρόμο τῆς σωτηρίας, μέ τίς προσευχές τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Καί ἀπό τότε μέχρι τώρα, θυμᾶμαι αὐτό τό μεγάλο θαῦμα γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Αναδημοσίευση εκ του περιοδικού '''Αγιος Κυπριανός'', αριθ. 252, Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1993, σελ. 102-103.
Επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Agiografy by Svetlana Ushakova
Μέ ποιό μέρος νά πάω, μέ τό νέο ἤ τό παλαιό ἡμερολόγιο; Θά πρέπει νά πηγαίνω στό Καθολικό ἤ κάπου ἀλλοῦ;». Καί ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός προσευχόμουν στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ κατά τήν διάρκεια τῆς ὑπακοῆς μου στήν κουζίνα. ῞Οταν ἐτελείωσα τήν ἀπογευματινή μου ὑπακοή, πῆγα στό κελλί μου καί σκέφθηκα μέ τήν ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς μου: «Γιατί δέν μοῦ ἀπαντᾶς, Μητέρα τοῦ Θεοῦ;». ᾿Αλλά ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν μέ ἐγκατέλειψε τόν ἁμαρτωλό. ῾Ο Θεός θέλει τήν σωτηρία ὅλων. Ξαφνικά τό Καθολικό ἐμφανίσθηκε μπροστά μου, τό ἴδιο ὅπως εἶναι: τό ἴδιο ὕψος, πλάτος καί μῆκος.
῎Ημουν κατάπληκτος ἀπό αὐτό. Πῶς μπῆκε στό μικρό μου κελλί; ᾿Αλλά ἡ ἐσωτερική μου φωνή μοῦ εἶπε: «῞Ολα εἶναι δυνατά στόν Θεό. Τίποτε δέν ἀδυνατεῖ γι᾿ Αὐτόν». «Λοιπόν», σκέφθηκα, «θά πρέπει κανείς νά πηγαίνη στό Καθολικό κατά τό νέο ἡμερολόγιο». Μετά, ἐνῶ τό σκεφτόμουν αὐτό, μία σκούρα κουρτίνα ἔπεσε ἀπό ψηλά, στό μέσον τῆς ὁποίας ὑπῆρχε ἕνας χρυσός σταυρός. Τό Καθολικό παρέμεινε πίσω ἀπό τό πέπλο. Παρέμεινα ἀπό τήν ἄλλη μεριά. Τό Καθολικό ἔγινε γιά μένα ἀόρατο καί ἡ ἐσωτερική μου φωνή μοῦ εἶπε: «Πήγαινε μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο καί τήρησέ το».
Και ἄκουσα μία φωνή γυναικός, ἡ ὁποία ἐρχόταν ἀπό ὑψηλά ἀπό τήν γωνία: «῎Αν θέλης νά σωθῆς, κράτησε πιστά τίς παραδόσεις τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων». Καί μετά ἡ ἴδια φωνή ἐπαναλήφθηκε γιά δεύτερη φορά, καί τήν τρίτη φορά ἡ φωνή εἶπε: «῎Αν θέλης νά σωθῆς, τήρησε πιστά τήν παράδοσι τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων, καί ὄχι αὐτῶν τῶν ῾῾σοφῶν᾿᾿ ἀνθρώπων».
Μετά ἀπό αὐτό τό θαῦμα, ὅλα ἐξαφανίσθηκαν καί ἀπέμεινα μόνος στό κελλί μου. ῾Η καρδιά μου ἄρχισε νά χαίρεται πού ὁ Κύριος μοῦ ὑπέδειξε τόν δρόμο τῆς σωτηρίας, μέ τίς προσευχές τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Καί ἀπό τότε μέχρι τώρα, θυμᾶμαι αὐτό τό μεγάλο θαῦμα γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
῎Ημουν κατάπληκτος ἀπό αὐτό. Πῶς μπῆκε στό μικρό μου κελλί; ᾿Αλλά ἡ ἐσωτερική μου φωνή μοῦ εἶπε: «῞Ολα εἶναι δυνατά στόν Θεό. Τίποτε δέν ἀδυνατεῖ γι᾿ Αὐτόν». «Λοιπόν», σκέφθηκα, «θά πρέπει κανείς νά πηγαίνη στό Καθολικό κατά τό νέο ἡμερολόγιο». Μετά, ἐνῶ τό σκεφτόμουν αὐτό, μία σκούρα κουρτίνα ἔπεσε ἀπό ψηλά, στό μέσον τῆς ὁποίας ὑπῆρχε ἕνας χρυσός σταυρός. Τό Καθολικό παρέμεινε πίσω ἀπό τό πέπλο. Παρέμεινα ἀπό τήν ἄλλη μεριά. Τό Καθολικό ἔγινε γιά μένα ἀόρατο καί ἡ ἐσωτερική μου φωνή μοῦ εἶπε: «Πήγαινε μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο καί τήρησέ το».
Και ἄκουσα μία φωνή γυναικός, ἡ ὁποία ἐρχόταν ἀπό ὑψηλά ἀπό τήν γωνία: «῎Αν θέλης νά σωθῆς, κράτησε πιστά τίς παραδόσεις τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων». Καί μετά ἡ ἴδια φωνή ἐπαναλήφθηκε γιά δεύτερη φορά, καί τήν τρίτη φορά ἡ φωνή εἶπε: «῎Αν θέλης νά σωθῆς, τήρησε πιστά τήν παράδοσι τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων, καί ὄχι αὐτῶν τῶν ῾῾σοφῶν᾿᾿ ἀνθρώπων».
Μετά ἀπό αὐτό τό θαῦμα, ὅλα ἐξαφανίσθηκαν καί ἀπέμεινα μόνος στό κελλί μου. ῾Η καρδιά μου ἄρχισε νά χαίρεται πού ὁ Κύριος μοῦ ὑπέδειξε τόν δρόμο τῆς σωτηρίας, μέ τίς προσευχές τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Καί ἀπό τότε μέχρι τώρα, θυμᾶμαι αὐτό τό μεγάλο θαῦμα γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Agiografy by Svetlana Ushakova
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου