ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ, ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Πορτραίτο οπλαρχηγού του '21, του Νικολάου Γύζη (1842-1901)

''Τότε ἔβγαλαν καὶ τὸ σῶμα τοῦ Κωλέτη ἄλυωτο ἀπὸ τὸν τάφο του.
Ἀφοῦ ἀρρώστησε ὁ γκενερὰλ Κωλέτης καὶ φώναζε νύχτα καὶ ἡμέρα καὶ βούιξε καὶ γκάριξε καὶ βγῆκε ἡ ψυχή του,
κοντὰ σὲ τρία χρόνια θέλησαν οἱ συγγενεῖς του νὰ τὸν ξεχώσουνε· κι᾿ ὁ φίλος του ὁ στενὸς πρέσβυς Πισκατόρης,
ὁποῦ ἐργάζονταν μαζὶ ἐδῶ καὶ ξόδιαζαν καὶ κατηχοῦσαν τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς νὰ τοὺς κάνουν δυτικούς,
στέλνει νὰ φκειάση τάφον μαρμαρένιον του φίλου του τοῦ Κωλέτη.
Καὶ τὸν βγαίνουν καθὼς τὸν θάψαν· μόνον τὰ μάτια του ἦταν βουλιασμένα καὶ ἡ μύτη του ὀλίγον πειραμένη – τὰ μάτια του
ὅτι ἔβλεπαν τῆς πράξες ὁποῦ ῾κάνε διὰ τὴν πατρίδα του καὶ θρησκεία του καὶ τόσους ἄδικους φόνους τῶν ἀγωνιστῶν,
τοῦ Νούτζου, τοῦ Παλάσκα, τοῦ Δυσσέα κι᾿ ἀλλουνῶν, κι᾿ ἀχώρια πόσους νέους τάφους ἄνοιξε εἰς τῆς ἐκλογές,
πόσοι σκοτωμοὶ ἔγιναν καὶ γίνονται, πόσες μείναν χῆρες κι᾿ ὀρφανά, τί ἔπαθε ἡ πατρίδα γενικῶς, πόσοι ἀγωνισταὶ πῆγαν εἰς τοὺς Τούρκους,
κι᾿ ὅλες οἱ φυλακὲς γιομάτες ἀπὸ αὐτοὺς ὡς τὴν σήμερον διὰ ν᾿ ἀναστηθῆ ἡ παρανομία κι᾿ ἀδικία, νὰ μὴ μείνη φωνὴ εἰς τὸν λαόν,
οὔτε ψῆφος, ἀλλὰ ἡ δύναμη ἡ στρατιωτικὴ καὶ οἱ ὑπάλληλοι νὰ γιομίζουν τῆς κάλπες καὶ νὰ βγάζουν ὅσους ἤθελαν·
καὶ μᾶς ἔκαμεν ὅπως εἴμαστε διὰ νὰ φανῇ πιστὸς καὶ τίμιος εἰς τοὺς ξένους του φίλους.
Τότε ἡ βρῶμα τοῦ πεθαμένου δὲν ἄφινε νὰ ζυγώσουν οἱ ἄνθρωποι πλησίον του· κ᾿ ἔτρωγε ἀναθέματα πλῆθος ἀπὸ τοὺς μαστόρους
ὦσο νὰ τοῦ χτίσουν τὸν μαρμαρένιο του τὸν τάφο. Κάνουν ἀνάκρισες ὡς τὴν σήμερον.
Λένε ὅτι τὸν σκότωσαν ἀπὸ τοὺς Μαυρομιχαλαίους. Ἀκόμα οἱ ἀνάκρισες δὲν τελείωσαν.
Τέτοιοι Τοῦρκοι νά ῾τρωγαν αὐγά, δὲν ἔβγαινε ἡ κόττα πουλιὰ
– τέτοιοι πολιτικοὶ ὁποῦ εἴσαστε, φέρατε τὴν πατρίδα σ᾿ αὐτείνη τὴν κατάσταση''.

                    

                                                                                         Άπαντα Μακρυγιάννη 

                                                                                         (Βιβλίο Δ' 1843-1851)

Στα διαδραματιζόμενα του αποήχου της εθνικής Επανάστασης του '21 και των αποφασισθέντων των έντεκα Εθνοσυνελεύσεων1μέχρι το 1849, ο Κοσμάς Φλαμιάτος δεν θα μπορούσε να μην κάνει μνεία για τα νεότοκα πολιτικά κόμματα, που δημιούργησαν μεταξύ τους φατρίες, πολεμικές, συγκρούσεις και έφτασαν μέχρι και τον εμφύλιο, ενώ τώρα στηλιτεύει τη δράση του ρωσικού κόμματος με πρόεδρο τον Ανδρέα Μεταξά2 (1790-1860). Θεωρείται βεβαίως αυτονόητο, πως η δημιουργία και πολιτική κατεύθυνση των κομμάτων απηχούσαν τις εξωτερικές πολιτικές, της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, που ήθελαν να ελέγχουν και να διαχειρίζονται την κυβερνητική εξουσία της Ελλάδος μέσω των ''δορυφορικών'' κομμάτων τους στη χώρα. Αλλά και οι εκλεγμένες Βουλές των ετών 1844-1862 δεν ήταν τίποτ' άλλο παρά προϊόντα βίας, νοθείας και παρασκηνιακών εκτροπών. Ο Μιχαήλ Σχινάς3 (1792-1890), εκλεγμένος βουλευτής δις από τις Εθνοσυνελεύσεις του 1843 και του 1862 και υπουργός Εκκλησιαστικών και Παιδείας στην κυβέρνηση (του Ρωσικού κόμματος) του Ανδρέα Μεταξά κατήγγειλε την επομένη της διεξαγωγής των εκλογών του 1847, την γαλλόφιλη κυβέρνηση του Ιωάννη Κωλέττη:

''Μέσα διπλά, τριπλά, τετραπλά, παραπείσεων, απειλών, υποσχέσεων ετίθεντο εν χρήσει ίνα συλλέξωσι την διεσπαρμένην και απολωλώσαν πλειοψηφίαν· συγχρόνως δε και πλοία ξένης σημαίας εστέλλοντο όπως συλλέξωσι τους υπουργικούς βουλευτάς. Ενώ δε τοιαύτη υπήρξεν η διαγωγή της γαλλικής διπλωματίας, τις δεν γινώσκει ότι ο πρέσβυς, οι πράκτορες, ο πρόξενος της Γαλλίας λαμβάνουσι μέρος εις την εσωτερικήν ημών διοίκησιν και συντάσσουσι πολλάκις και αυτά τα δημόσια έγγραφα; Τις δύναται ν’ αρνηθή τον περίπλουν των γαλλικών πλοίων προς συνάθροισιν των υπουργικών βουλευτών; Και η Κυβέρνησις, η έχουσα ξενικής υποστηρίξεως χρείαν, δεν είναι εθνική, ουδέ της θελήσεως του λαού παραγόμενον. Πώς δε ετόλμησεν ο υπουργός των Οικονομικών να ομολογήση, ότι η Γαλλική Κυβέρνηση συμπράττει δια να στερεώση την τάξιν, ενώ εξ' εναντίας απανταχού αντί της τάξεως θεμελιούται η αταξία, η αδικία, η παρανομία; Ελληνικόν δε αίμα χύνεται αδίκως εις Λακωνίαν, εις Μεσσηνίαν, Άμφισσαν''.

Αλλά και οι καταγγελίες του Κοσμά Φλαμιάτου για το Ρωσικό κόμμα δεν ήταν καθόλου κολακευτικές: ''Τούτους οι Αρμοσταί έχουσι προς τοις άλλοις, ως κατασκόπους και ωτακουστάς, ως σπερμολόγους και ως δημαγωγούς του λαού, όθεν κινούσι και εκ τούτων τινάς και γίνονται Κομματάρχαι μιας αντιθέτου και εναντίας κατά το φαινόμενον φατρίας των άλλων, και διαφημίζονται τάχα ως κόμμα Ρωσσικόν. Οι τοιούτοι αντιφέρονται εν υποκρίσει και πλαστώς προς την άλλην φατρίαν και προς αυτήν την Κυβέρνησιν, ελεεινολογούντες δήθεν την κατάστασιν της θρησκείας και της πατρίδος''. Όσο για τους υποστηρικτές του Αγγλικού κόμματος υπό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο4, αυτοί βρήκαν αποδοχή από τους πλούσιους Φαναριώτες, τους Νησιώτες και εν ολίγοις από την Πελοπόννησο, θεωρώντας πως η αγγλική πολιτική είχε συμφέρον να βοηθήσει την Ελλάδα μπροστά στον επεκτατισμό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος περίμενε την υποστήριξη της Μ. Βρετανίας στις εδαφικές διεκδικήσεις της Ελλάδας, ενώ η Βρετανία ήταν γνωστό πως έπαιρνε σαφή θέση υπέρ της ακεραιότητας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αλλά ο Έλληνας πολιτικός πίστευε, ότι η επερχόμενη διάλυση της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας θα ανάγκαζε την Αγγλία να επιλέξει τελικά την συμμαχία της Ελλάδας. Και για το νεότοκο κράτος πίστευε, πως προέχει πρώτα η οργάνωση και διοίκηση της χώρας και έπειτα η ανάκτηση των εδαφών της υπόλοιπης Ελλάδος.

Το Γαλλικό κόμμα υπό τον Ιωάννη Κωλέττη5 (1773-1847) ήταν κυρίως το κόμμα των διανοούμενων και μαζί του είχαν συμπαραταχθεί πρόκριτοι, στρατιωτικοί, έμποροι και λόγιοι που είχαν σπουδάσει στην Δ. Ευρώπη. Γνωστοί υποστηρικτές του Κωλέττη υπήρξε ο Βάσος Μαυροβουνιώτης, ο Γεώργιος Κουντουριώτης και ο Κωνσταντίνος Κανάρης. Ως Κόμμα, αρχικά είχε ενθουσιάσει ιδιαίτερα τον ελληνικό λαό θέτοντας κύριο στόχο την επέκταση του Βασιλείου, σε αντίθεση με τον Μαυροκορδάτο, αρχηγό του Αγγλικού κόμματος, που έθετε πρώτο στόχο την οργάνωση του κράτους και αργότερα την επέκτασή του. Ο Κωλέττης θεωρείται πατέρας της ''Μεγάλης Ιδέας'' και επηρεασμένος από το κήρυγμα του Ρήγα Φεραίου και τους Σάμιους διαφωτιστές, οραματίστηκε την ανάκτηση των εδαφών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την εγκαθίδρυση μιας χριστιανικής ηγεμονίας6. Έμειναν την ιστορία όμως οι δολοπλοκίες του Κωλέττη και οι ραδιουργίες μελών του Γαλλικού Κόμματος καθιστώντας τους υποτελείς στη Γαλλική Δύναμη.

Ωστόσο στη δίκη του Κολοκοτρώνη7, ο Κωλέτης πήρε το μέρος του πρώτου και παράλληλα σε μια έξαρση ειλικρίνειας κατήγγειλε στη Βουλή των Ελλήνων την αυταρχική πολιτική των Άγγλων στην Ελλάδα, λέγοντας τα εξής: ''Η ξένη επέμβασις, Κύριοι, είναι το μέγιστον των κακών, η φοβερωτέρα πληγή εκ των εις έθνος ελεύθερον επιτεθεισών ποτέ! Αλλά σήμερον ότι το έθνος ως ουδείς άλλος και την αληθή των πραγμάτων του κατάστασιν γνωρίζει και των προς θεραπείαν του κακού αρμοδίων μέσων κύριον είναι, σήμερον, ότε δια των αντιπροσώπων του ο Ελληνικός λαός συμβουλεύεται και νομοθετεί περί των ιδίων αυτού συμφερόντων, πάσα ξένη επέμβασις είναι και επιβλαβής και ολεθρία και ως τοιαύτην πας γνήσιος Έλλην και την αποστρέφεται και την απωθεί … Κατά της ξένης δε επεμβάσεως λαλών και διαμαρτυρόμενος δεν περιορίζομαι εις μόνην την Αγγλικήν, αλλ' εις την αυτήν υπάγω κατηγορίαν και την Γαλλικήν και την Ρωσσικήν και πάσαν· διότι και προς τας συμμάχους και προς τας λοιπάς Δυνάμεις και ιδίως προς μίαν εκάστην αυτών της Ελλάδος τα δίκαια, τα αυτά και ίσα είναι''.

Εν κατακλείδι, ουδείς δύναται -σήμερα τουλάχιστον- να είναι αφοριστικός και καταδικαστικός απέναντι στα τρία αυτά κόμματα και την υποτέλειά τους απέναντι στις ξένες δυνάμεις. Μην ξεχνούμε, πως το νέο Κράτος πάμπτωχο, αμόρφωτο και απαίδευτο, που τα σύνορά του αρχικά έφταναν μέχρι την Λάρισα, αδυνατούσε σε πρώτη φάση να ορθοποδήσει από μόνο του. Χρειαζόταν πρωταρχικά τις ξένες δυνάμεις, ώστε σε δεύτερο πλάνο να απαγκιστρωθεί από αυτές και να συνεχίσει αργότερα, ως ένα δημοκρατικό και ανεξάρτητο κράτος. Το αν το κατόρθωσε, βεβαίως το βλέπουμε σήμερα... Η Ελλάδα στην ''κατηραμένη'' γεωγραφική ιδιαιτερότητα της Μεσογείου και στο τελευταίο άκρο της Ευρώπης ακροβατούσε πάντοτε μεταξύ Αμερικής και Δύσης υπό τον φόβο και την δουλεία των ξένων παραγόντων και ισορροπούσε στο σχοινί, επιλέγοντας συνάμα και τους δύο! Η Ελλάδα ήταν και είναι ο ''αδύναμος κρίκος'' στην βαριά αλυσίδα της Ατλαντικής Συμμαχίας και των λοιπών... ''δημοκρατικών δυνάμεων''... Εύχεσθε!

Παραπομπές:

1. Βλ. ''Πολιτική Ιστορία από το 1821 μέχρι το 1980'' του Αλκιβιάδη Προβατά, Αθήνα 1980.

2. Βλ. Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 17ος.

3. Βλ. Μιχαήλ Γ. Σχινά, ''Περί των Εκκλησιαστικών'', Εν Αθήναις, εκ της Τυπογραφίας των Τεκν. Ανδρέου Κορομηλά, 1863.

4. Βλ. Θάνου Βερέμη, ''Δόξα και Αδιέξοδα'', Ηγέτες της Νεοελληνικής Ιστορίας, εκδόσεις Μεταίχμιο.

5. Βλ. ''Βίοι παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών'', τόμος στ', Αθήνα 1874.6.

6. Βλ. ''Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας'', Εν Αθήναις 1857.

7. Βλ. ''Άπαντα Κολοκοτρώνη'', εισαγωγή-επιμέλεια Έλλης Αλεξίου, Ιστορικές Εκδόσεις 1821.

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Εκ του προηγούμενου

Το αυτό σύστημα εν μέρει φαίνεται προ πολλού δι' ενεργείας της επιβουλής και εις τα άλλα ορθόδοξα Κράτη, και το αυτό Σύστημα παρασκευάζει προ πολλού ίνα φέρη διά νόμου και συστηματικώς εις όλην την άλλην Ανατολήν καθ' όλον το Οθωμανικόν Κράτος εις τους ορθοδόξους, όπου αναφαίνονται εν Κωνσταντινουπόλει κατά καιρούς τοιαύτα απαισιώτατα φαινόμενα, εκ της Οθωμανικής Πόρτας εις την εκεί Εκκλησίαν. Εις τα εκτός της Επτανήσου ορθόδοξα Κράτη, και προ πάντων εις το Βασίλειον της Ελλάδος και εις την Ρωσσίαν, φαίνεται ότι η επιβουλή ενεργεί προ πολλού την ελάττωσιν της Ιεραρχίας όπου ούτε το δεκατημόριον των Επισκόπων δεν υπάρχει εκ των όσων ήσαν αναγκαίοι, κατά το σύστημα και την τάξιν όλων των παρελθόντων αιώνων.

Τούτο δε ενεργεί ίσως ή διότι υποτρέφει σκοπόν ίνα φέρη την εξ ολοκλήρου κατάργησιν ταύτης και εισάξη εκ τούτου το εκ της Λουθηρο-Καλβινικής πλάνης σύστημα των λεγομένων Πρεσβυτεριανών διά την Εκκλησιαστικήν αναρχίαν, ή διά περισσοτέραν ευκολίαν της διαφθοράς, επειδή όσω ολιγώτεροι τον αριθμόν οι Επίσκοποι, τόσω μάλλον ευκολύνεται ίνα παρασύρη αυτούς εις τον ίδιον προσηλυτισμόν.

Το αυτό συστηματικώς προ πολλού ενεργεί υπό διαφόρους προφάσεις και ως προς την ελάττωσιν και όλου του υπαλλήλου κλήρου των ιερέων, επίσκοπώ προς τοις άλλοις, όπως δι΄ενεργείς της επιβουλής νομοθετηθή μίαν ημέραν και εις αυτούς χρηματικός μισθός εκ του Ταμείου της αρχής και εκ τούτου φέρη πολλά άλλα δεινά, και εκτός των άλλων φέρη και αυτούς εις έμεσον υπαλληλίαν της Κοσμικής αρχής, ως έφερε και τους Επισκόπους.

Τούτο το σύστημα ως προς την συγχώνευσιν της Εκκλησίας εις την πολιτικήν αρχήν, υπάρχει τοσούτον ως ουδέν άλλο απαισιώτατον και φρικτόν, ώστε κατά τας θείας γραφάς επαπειλεί εν εκ των δύο, ή την επί συντελεία των αιώνων παρουσίαν του Αντιχρίστου, ή μεγίστην και ανείκαστον οργήν απ' ουρανού εις όλον τον Κόσμον. Επειδή δε ούτος σώζεται χάριν του θυσιαστηρίου εν ω η επίφοίτησις του Παναγίου Πνεύματος, και η μετάδοσις της χάριτος τούτου εις τους πιστούς ωσαύτως η βεβήλωσις τούτου και η εν αυτώ εμφάνισις του βδελύματος της ερημώσεως οποία η νυν, φέρει παγκόσμια και μεγάλα δεινά και επαπειλεί την συντέλειαν των αιώνων. 

Παραλείποντες τα γενικά και παγκόσμια, τούτο μόνον το σύστημα, ως είπα και ανωτέρω, εάν ως τάχιστα δεν ληφθώσι περί του πράγματος αναγκαία και κατάλληλα μέτρα εις διόρθωσιν κατά τους κανόνας της Εκκλησίας, αρκεί ίνα φέρη γενικά και ανυπόστατα εις ημάς δεινά.

Περί τούτου του ως ουδενός άλλου μεγίστου και σπουδαιοτάτου αντικειμένου, η ύλη αποβαίνει τα μέγιστα ευρύχωρος και εκτεταμένη και δεν έδωκα περί αυτού ειμή μακράν τινά νύξιν καθώς και περί όλων των άλλων, διο και μεταβαίνω εις άλλο είδος ραδιουργίας εκ των όσων η επιβουλή ενεργεί μερικώτερον εις τα ορθόδοξα Κράτη, διά την εν αυτοίς διάδοσιν της Λουθηρο-Καλβινικής πλάνης, το οποίον εστίν΄ 

Γ'. Οι μεταξύ Ορθοδόκων και Λουθηρο-Καλβίνων αμοιβαίοι γάμοι.

Ούτοι γίνονται συστηματικώς δι' ενεργείας της επιβουλής εις την Επτάνησον, λαμβάνοντες Άγγλοι γυναίκας εκ των εκεί ορθοδόξων και, πάλιν δίδοντες εις άνδρας Επτανησίους Αγγλίδας γυναίκας. Επειδή δε και ούτοι γίνονται διά μόνον αυτόν τον σκοπόν της πλάνης παρατηρείται ότι όσοι εκεί ορθόδοξοι συνήλθον εις τοιούτους γάμους ότι ου μόνον έπεσον οι ομόζυγοι, αλλά και πολλοί εκ των περί αυτούς συγγενών.

Άνθρωποι αστήρικτοι και αδύνατοι, και ουδόλως φέροντες κατά νουν ότι ο γάμος διά μόνον αυτόν τον σκοπόν εγένετο, και προσβαλλόμενοι αδιαλείπτως διά ποικίλης ραδιουργίας και τέχνης φαίνεται πολύ παράδοξον ίνα ανθέξωσι μέχρι τέλους. Τινές Άγγλοι διδόντες τας εαυτών θυγατέρας διά γάμου εις νέους Επτανησίους χορηγούσιν αυτοίς εις προίκα μέρος εκ τινων Εκκλησιαστικών κτημάτων, τα οποία εσφετερίσθησαν υπό διαφόρους προφάσεις, ή επροικοδότησαν οι Αρμοσταί εις αυτούς, και έπειτα επινοούσιν άλλους τρόπους και επαναλαμβάνουσιν αυτά.

Αυτοί οι γάμοι γίνονται καθ' όσον το δυνατόν και εις το βασίλειον της Ελλάδος μεταξύ Ελλήνων και Άγγλων και Γερμανών. Εκτός τούτου όσοι ψευδαπόστολοι ήλθον εις την Ελλάδα εκ της Αγγλίας υπό το όνομα των Αμερικανών επί Κυβερνήτου και επί Αντιβασιλείας, όλων η λύσις της Σκηνής εγένετο διά γάμου μετά γυναικών Ελληνίδων.

Αυτοί όμως ενεργούνται και γίνονται όσο το δυνατόν, μετά των μεγάλων και επισήμων εκ του επιβουλευομένου και προ πάντων μετά των βασιλικών οικογενειών. Αλλά και περί τούτου αρκούσιν ταύτα. 

Δ'. Εκτός των γάμων, επενόησε και ενεργεί απ' αρχής δολίως και συστηματικώς η εκ της Αγγλίας επιβουλή πλείστας άλλας σχέσεις γινομένας επί τοιούτω σκοπώ μετά των ορθοδόξων και μάλιστα μετά των Ελλήνων, διά των οποίων φέρει την πτώσιν εις πολλούς άλλους, και έπειτα δι' αυτών ενεργεί και παρασκευάζει ευστόχως τα γενικά ναυάγια.

Παρατηρείται προς τοις άλλοις ότι, όσοι ορθόδοξοι εκ των Ελλήνων έλαβον μετά των Άγγλων τοιαύτας σχέσεις είτε πολιτικάς, είτε εμπορικάς, είτε εν υποκρίσει φιλικάς, ή όσοι νέοι εχρημάτισαν εις αυτούς ως γραμματείς, ως υπογραμματείς, ως δούλοι, ως υπηρέται, ή οπωσδήποτε άλλως, ότι όλοι αυτοί σχεδόν εναυάγησαν εις τον προσηλυτισμόν της Αγγλίας γενόμενοι στρατιώται και πρόθυμα αυτής όργανα εις τας υπ' αυτής ενεργουμένας ραδιουργίας.

Aυτά και άλλας μυρίας τοιαύτας σκευωρίας και τέχνας μετέρχεται δολίως και συστηματικώς, λέγω πάλιν, η εκ της Αγγλίας κατά των ορθοδόξων επιβουλή, ιδιαιτέρως διά την διάδοσιν της Λουθηρο-Καλβινικής πλάνης, δι' ης πρπαρασκευάζει και καταρτίζει κατάλληλα και πιστά εις αυτήν όργανα της κοινής προδοσίας. Απορείς ίσως, ω φίλε πόθεν ούτος ο βαθύς ύπνος εις τα επιβουλευόμενα Κράτη, και διατί όση ευστοχία και πρόοδος εις τα σχέδια της τοιαύτης απορίας. 

Ανάγκη διά τούτο ίνα προσθέσω άλλα ολίγα τινά και συνεπτυγμένως εξ ων και τα εφεξής:

Α'. Πρώτη μεν αιτία, διά την οποίαν ευστοχεί η περί ης ο λόγος επιβουλή, εστίν, επειδή μετέρχεται, ως είπα και άλλοτε και πάλιν λέγω, τοιούτο βάθος υποκρίσεως και ραδιουργίας, τόσον αυτή, όσον και ο προσηλυτισμός αυτής οποία ουδέποτε άλλοτε απ' αιώνος εφάνησαν. Η υπόκρισις, ο δόλος, η ραδιουργία, και η συμμαχία της Κοσμικής αρχής φαίνονται πάντοτε αναπόστατα γνωρίσματα εις όλα τα είδη της πλάνης και των αιρέσεων, αλλ' εις την περί ης ο λόγος επιβουλήν υπάρχουσιν, εις το μη περαιτέρω.

Φέρω περί τούτου μικρόν τι δείγμα εκ των όσων άλλων πολλών Σκηνών ενεργεί διά της υποκρίσεως εις την Επτάνησον, ομοίων κατά πάντα και εις όσας άλλας πολλάς ενεργεί εις το βασιλειον της Ελλάδος΄ Επαναλαμβάνω και λέγω πάλιν ότι όλοι οι αγώνες της επιβουλής τείνουσιν ίνα φέρη τα γενικά, θρησκευτικά και πολιτικά ναυάγια εις τα επιβουλευόμενα Κράτη των Ορθοδόξων, χωρίς όμως να λάβωσι προλαβόντως, ει δυνατόν, ούτε καν την μικρήν υποψίαν, αλλ' επ' ελπίδι της λεγομένης ελευθερίας και της επί το κρείττον μεταβολής.

Εάν δε ποτέ ανακαλυφθή εν μέρει και εις ολίγους ο σκοπός της επιβουλής, και ο επικείμενος κίνδυνος, επενόησε και ενεργεί συγχρόνως άλλας Σκηνάς διά των οποίων διασκεδάζεται το πράγμα, τα δε σχέδια χωρούσιν επί τα πρόσω και λαμβάνουσι περισσοτέραν πρόοδον και ανάπτυξιν. Εις την Επτάνησον διαιρεί συστηματικώς τον ίδιον προσηλυτισμόν, εις δύο τάξεις, εξ'ων η μεν εστί φανερά ανακεκαλυμμένη, κατά την πλάνην του θεισμού, η δε άλλη η υποκεκρυμμένη και ύπουλος έχουσα οδηγόν εις όλα τα πρακτικά και τους λόγους αυτής την υπόκρισιν.

Η μεν φανερά συγκροτείται εξ ολίγων οίτινες βλασφημούσιν αναφανδόν κατά της πίστεως, ως ο Καίρης και ο Σοφιανόπουλος εις την Ελλάδα, ενεργούσι τα σκάνδαλα και τας προδοσίας, όντες αφοσιωμένοι εν τω φανερώ εις την Αγγλίαν και υπεραπολογούμενοι υπέρ αυτής. Οι τοιούτοι έχουσιν ανακεκαλυμμένην την πλάνην και την διαφθοράν, ώστε αποβαίνουσι μίασμα ολέθριον και αποτρόπαιος δυσωδία εις όλον τον υγιή λαόν.

Εκ τούτων οι Αρμοσταί προβιβάζουσιν εις τας υψηλοτέρας θέσεις διά το γενικόν σκάνδαλον και διά την ευστοχωτέραν εξ' αυτών διάδοσιν του κακού, ουδένα επίσημον χαρακτήρα ή παιδείαν έχοντες, αλλά θεωρούμενοι τόσα βδελύματα και τόσα ερίφια τόσον ως προς την ηθικήν όσον και ως προς την γνώσιν. Τινές εξ αυτών διά μυστικής οδηγίας των Αρμοστών κινούνται και γίνονται Κομματάρχαι και Αρχηγοί μιας ιδιαιτέρας φατρίας, διαφημιζομένης ως φιλελευθέρας τάχα και, συγχρόνως οι Αρμοσταί υπό το όνομα τούτων ενεργούσιν όλα τα κατά της πίστεως και πατρίδος δεινά, και προβιβάζουσιν εις θέσεις και επαγγέλματά τους όσους γόνονται σύμμορφοι και όμοιοι τούτοις.

Όλοι εν γένει εις τας θέσεις της Επτανήσου, οι όντες υπό μισθόν, Εκκλησιαστικοί, Πολιτικοί, Διδάσκαλοι και λοιποί, από Μητροπολίτου έως υποδιακόνου και Αναγνώστου, από Βουλευτού και Νομοθέτου έως χωροφύλακος μίαν και την αυτήν εξουσίαν και δύναμιν έχουσιν ενώπιον των εκεί Άγγλων ως και άλλοτε περί τούτου είπα. Όμως και του πράγματος ούτως έχοντος οι Αρμοσταί έχουσι πολλούς μισθωτούς σπερμολόγους διαθρυλλούντες εις τον λαόν, ότι αυτοί οι Κομματάρχαι έχουσι τάχα όλην την επιρροήν και την δύναμιν του ωφελήσαι και του κακοποιήσαι όποιον θέλωσι.

Τούτο δε γίνεται διά δύο δολίους και πονηρούς σκοπούς, πρώτον μεν ίνα γίνωνται πολλοί οπαδοί πειθαρχικοί κατά την πλάνην, και μιμηταί αυτών, και δεύτερον δε επί σκοπώ ίνα προσάπτη ο λαός τας αιτίας του διωγμού της πίστεως και της κοινής δυστυχίας, ουχί εις τους αντιπροσώπους της Αγγλίας, αλλ' εις τούτους τους νομιζομένους ως αντιπροσώπους του λαού τους ιθαγενείς και συμπατριώτας. Και ταύτα μεν περί τούτου του φανερού προσηλυτισμού της επιβουλής, το δε άλλο, το πολύ και το γενικόν μέρος τούτου, υπάρχει, ως είπα συστηματικώς όλον ύπουλον και κεκρυμμένον, συμμορφούμενον ως εδιδάχθη καθ' όλους τους εξαιρετικούς τύπους της Εκκλησίας, και υποκρινόμενον συμπάθειαν και λύπην διά τον διωγμόν της πίστεως και τα δεινά της Πατρίδος.

Τούτους οι Αρμοσταί έχουσι προς τοις άλλοις, ως κατασκόπους και ωτακουστάς, ως σπερμολόγους και ως δημαγωγούς του λαού, όθεν κινούσι και εκ τούτων τινάς και γίνονται Κομματάρχαι μιας αντιθέτου και εναντίας κατά το φαινόμενον φατρίας των άλλων, και διαφημίζονται τάχα ως κόμμα Ρωσσικόν. Οι τοιούτοι αντιφέρονται εν υποκρίσει και πλαστώς προς την άλλην φατρίαν και προς αυτήν την Κυβέρνησιν, ελεεινολογούντες δήθεν την κατάστασιν της θρησκείας και της πατρίδος.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Αθήνα 1849, σελ. 70-75.

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.