Μέρος 5ον
Οι πειρασμοί
Κανείς δεν μπορεί να προκόψει στην αρετή, αν δεν είναι έτοιμος ν' αντιμετωπίσει τους πειρασμούς. Και πρώτα πρέπει να πιστέψει ότι οι θλίψεις, οι στενοχώριες και γενικά οι πειρασμοί ωφελούν την ψυχή.
Το πρώτο λοιπόν που έχουμε να κάνουμε είναι ν' αγαπήσουμε τις θλίψεις. Μη συμβουλευθείς ποτέ κάποιον που δεν έχει την ίδια διαγωγή με σένα, έστω κι είναι σοφός. Καλύτερα είναι να ζητήσεις συμβουλή από έναν αγράμματο, αλλά ενάρετο άνθρωπο, παρά από έναν σοφό, αλλά ξένο προς τα θεία και την αρετή.
Αυτόν που θα τον συμβουλευθείς για τη ζωή σου, πρέπει να έχει ο ίδιος εφαρμόσει αυτά που θα σε διδάξει. Ο άνθρωπος που με πολλή υπομονή δέχθηκε τους πειρασμούς και τους αντιμετώπισε καλά, αυτός μπορεί πολλά να σου προσφέρει.
Γιατι δεν είν' εύκολο στον καθένα να καθοδηγεί τους άλλους στην αρετή και στην αντιμετώπιση των πειρασμών. Πρέπει να γνωρίζεις ότι το χαρακτηριστικό της αρετής, είναι η ειρήνη της καρδιάς. Αυτό τον δρόμο βάδισαν οι άγιοι.
Γιατι όσο υπομένεις τους πειρασμούς και προχωράς στην αρετή, τόσο πλησιάζεις στη Βασιλεία των Ουρανών. Και όσο προχωράς και προοδεύεις στην αρετή, τόσο οι πειρασμοί γίνονται δυνατώτεροι. Οι θλίψεις που παραχωρεί ο Θεός δίνονται για την πνευματική μας προκοπή. Ο Θεός δεν μας εκδικείται για τις αμαρτίες μας.
Αντίθετα, μας αγαπάει περισσότερο και θέλει να διορθωθούμε. Τους πειρασμούς πρέπει να τους θέλουμε, όσο κι αν μας στενοχωρούν. Και μη ξεχνάμε ότι ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς ανάλογα με την πνευματική δύναμη που έχει ο καθένας μας.
Ο Θεός δεν δίνει χαρίσματα στον άνθρωπο αν προηγουμένως δεν έχει υπομείνει στους πειρασμούς και τις θλίψεις που παραχωρεί. Και αυτό είναι έργο της θείας σοφίας, την οποία δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Όταν με υπομονή δεχθείς τις θλίψεις και τις στενοχώριες, τότε θα σε αμείψει ο Θεός με θεία χαρίσματα.
Γιατι μετά από τη θλίψη και τη δοκιμασία έρχεται η παρηγοριά. Όσοι υπομένουν τους πειρασμούς, αυτοί απολαμβάνουν και τ' αγαθά που στέλνει ο Θεός.
Πρώτα θα γευθεί κανείς την πικρία των πειρασμών και μετά θ' απολαύσει τη γλυκήτητα της θείας χάριτος. Όταν έρχονται πειρασμοί, πρέπει να μας κατέχουν δυο αισθήματα, χαράς και φόβου.
Χαράς γιατι αξιωθήκαμε να περπατήσουμε τον δρόμο που περπάτησαν ο Κύριος και οι άγιοι. Και φόβου, μήπως από την υπερηφάνεια μας έρχονται οι πειρασμοί. Μην ξεχνούμε ότι το καλό συνοδεύεται πάντοτε από τη θλίψη.
Η οκνηρία και η έλλειψη φροντίδος για την σωτηρία μας παραλύουν την ψυχή και δεν την αφήνουν να πλησιάσει τον Θεό και να υπομείνει σωστά τους πειρασμούς. που παραχωρεί για το καλό μας.
Στους πειρασμούς - την ώρα εκείνη της μεγάλης ψυχικής φουρτούνας - μας φαίνεται ότι όλοι μας εγκαταλείπουν και δεν υπάρχει από πουθενά ελπίδα σωτηρίας. Όλα μας φαίνονται μαύρα και σκοτεινά.
Αλλά μη χάνουμε το θάρρος μας και μην απελπιζόμαστε. Μετά από την τρικυμία έρχεται η γαλήνη. Ο καλός Θεός τα οικονομεί τόσο ωραία για τον καθένα μας, ώστε να μην επιτρέπει να μας έρχονται πειρασμοί μεγαλύτεροι από την δύναμή μας.
Στους πειρασμούς είναι συγκερασμένα η παρηγοριά και η δυστυχία, το φως και το σκοτάδι, η στενοχώρια και η ευτυχία. Αυτοί οι πειρασμοί είναι το σημάδι της ψυχικής προκοπής του ανθρώπου.
Την ώρα των πειρασμών έχουμε βοηθό μας τον ζωντανό Θεό! Γιατί λοιπόν να φοβηθούμε; Στους υπερήφανους που με την αναισχυντία τους αυτή προσβάλλουν την αγαθότητα του Θεού, έρχονται μεγάλοι πειρασμοί. Κι αυτό το επιτρέπει ο Θεός για να τους ταπεινώσει.
Σ' εκείνους που σηκώνουν το ανάστημά τους απέναντι του Θεού, παραχωρεί ο Θεός φοβερές δοκιμασίες, όπως είναι ο πόλεμος που κάνει ο σατανάς με τους αισχρούς λογισμούς, με τον θυμό, με τις κακές συναναστροφές και με τόσα άλλα κακά.
Η αρχή όλων των πειρασμών είναι το να θεωρεί κανείς από την αρχή τον εαυτό του σοφό και φρόνιμο. Γι' αυτό χρειάζεται να πολεμήσει κανείς από την αρχή την υπερηφάνεια, ώστε να μη ρίξει ρίζες μέσα στην ψυχή, οπότε είναι δύσκολο να ξεριζωθεί.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου
''Η Άσκηση στη Ζωή μας''
Είκοσι κείμενα για την Ορθόδοξη Πνευματική Ζωή
βασισμένα στους Ασκητικούς Λόγους του Αββά Ισαάκ του Σύρου,
έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής, 2006, σελ. 24 - 26.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου