ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟ ΕΥΣΤΑΘΙΟ ΜΟΣΧΟΒΙΤΗ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

Χριστός Ανέστη! 

Έτη θεάρεστα και εν παντί εν μετανοία.

 

Έλαβα την μακροσκελέστατη και επιτρέψτε μου εν πολλοίς -επιεικώς- βερμπαλιστική επιστολή σας και ησύχως σας γράφω τα ακόλουθα. Κατ΄αρχήν, επειδή πρόσεξα στο διαδίκτυο, πως δηλώνετε δημοσιογράφος, οφείλω να σας πω, πως δεν σας έχω ακούσει ποτέ μου στο δημοσιογραφικό ''συνάφι'' μας, 30 συναπτά έτη ενεργής δημοσιογραφίας, χωρίς βεβαίως να προτίθεμαι να σας παρουσιάσω κάποιο φίλαυτο, εγωπαθές και άχαρο βιογραφικό της ημετέρας δράσης, απλά, γιατι το βρίσκω αδιάφορο, ευτελές και ποταπό, την στιγμή που θίγετε αμιγώς θέματα πνευματικής υφής, της Ορθόδοξης Πίστης μας. 

Δεν γνωρίζω, αν έχετε κάποια σχέση με τον παλαίμαχο συνάδελφο Ιάσονα Μοσχοβίτη, με τον οποίο -επί χρόνια- είχα συνεργασθεί στην τηλεόραση κι ένα μικρό διάστημα που ανέλαβε Γενικός Διευθυντής στον νεότευκτο ΑΝΤ1 του 1990. Πέραν τούτου, μου στείλατε ''ένα κατεβατό'' επιστολή, που τα πλείστα όσα σημεία της είναι copy paste από γραπτά άλλων συγγραφέων, για να μου αποδείξετε τι; Ότι εσείς είστε πρόσφατα ''φέρελπις'' αποτειχισμένος -μη ανήκων σε καμμία σύνοδο του πατρίου ημερολογίου -άρα και ορθοδοξότατος (;)- και εμείς οι άλλοι είμαστε οι παρασυνάγωγοι, οι παραταξιακοί κι οι πλανεμένοι. 

Πρώτον θα σας πω -πράγματι με πολλή αγάπη- πως πρέπει έστω και τώρα να μάθετε να συμπυκνώνετε τον λόγο σας κατά το δυνατό βεβαίως, χωρίς να αυτοεπαναλαμβάνεστε διαρκώς, γιατι εκτός από κουραστικό είναι και αντιδημοσιογραφικό. Δεύτερον, πως αν δεν υπήρχαν οι ακαινοτόμητοι, αποτειχισμένοι, εκατοντάδες χιλιάδες Ορθόδοξοι πιστοί του 1924, σεις ακόμη σήμερα δεν θα είχατε ανακαλύψει ούτε την ''Αμερική!'' Τρίτον, πως αν είχατε να αντιμετωπίσετε το ακανθώδες, επιτακτικό -όσο και σωτήριο- ζήτημα της διαποίμανσης σχεδόν ενός εκατομμυρίου ψυχών το 1924, που απεσχίσθησαν ''ίνα μη φραγκέψουν,'' τι θα κάνατε; θα τους αφήνατε, αποίμαντους, αλειτούργητους κι ανεξομολόγητους σε καιρούς μάλιστα χαλεπούς, όπου ο εκκλησιαστικός άρχων συναγωνιζόταν τον χωροφύλακα της γωνίας σε όψιμες, κατασταλτικές και πολεμικές επιβολές; 

Με περίσσια -τόσο εκ του ασφαλούς, όσο και εκ του πονηρού- άνεση μπορείτε σήμερα βεβαίως να μιλάτε για δέκα, είκοσι, τριάντα νεοαποτειχισμένους, που βεβαίως δεν αντιμετωπίζουν (επ' ουδενί) το ζήτημα της διαποίμανσής τους, όπως οι αδελφοί τους του 1924!... Και τι κάνετε αγαπητέ αδελφέ; Βάζετε στο ίδιο καλάθι τους αιρετικούς οικουμενιστές μαζί με τους διωκόμενους και επί φυλακή προσαχθέντας -επί δεκαετίες- Ορθοδόξους Χριστιανούς του πατρίου εορτολογίου, τους ορθώς, κανονικώς και θεαρέστως αντιταχθέντας στην ημερολογιακή καινοτομία; Μα αυτό αποτελεί -το λιγότερο- εκτροχιασμό του νοός, πνευματική και ηθική ανεπάρκεια και κάποιο εγνωσμένο σύνδρομο διπολικής διαταραχής. 

Είναι αναφανδόν πασιφανές, πως η πατριαρχική εγκύκλιος του 1920 δεν αφήνει καμμία υποψία παρερμηνείας για την επί σκοπού αλλαγή μιας παράδοσης 16 αιώνων και την μορφοποίηση ενός πολιτικού ημερολογίου προς κοινό εορτασμό πασών των αιρετικών δοξασιών! Για τούτο και αυτή η πατριαρχική εγκύκλιος (η οποία έγινε βεβαίως αργότερα γνωστή) αποτελεί ουσιαστικά την ''επιβράβευση'' του αγώνα των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών για το δίκαιο του αγώνα τους! Το λοιπόν; Γιατί κόπτεσθε, γιατι οδείρεσθε και γιατι θρηνείτε με τέτοιο υπερβάλλοντα και αμετροεπή ζήλο για το ακαινοτόμητο, εκκλησιαστικό σώμα των αποκαλούντων ''Παλαιοημερολογιτών'', όταν ουσιαστικά από αυτούς τους αγωνιζομένους -λόγω και έργω- Ορθοδόξους πληροφορηθήκατε εδώ και χρόνια τους όρους αποτείχιση, ένσταση, ενίσταμαι, 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας, και τους περισσότερους αντιαιρετικούς λόγους των Ομολογητών αγίων μας; 

Ο σύγχρονος όσιος πατήρ Ιερώνυμος της Αίγινας, του οποίου βιβλία έβρισκε κανείς και στο βιβλιοπωλείο της Δραγατσανίου μέχρι πριν λίγα χρόνια, αποτειχίσθηκε το 1944 από την καινοτόμο Εκκλησία, αγωνιζόμενος μαζί με τους αδελφούς του Ορθοδόξους του πατρίου για να δείξει και σ' εσάς αδελφέ: 1ον: πως οι ''παλαιοημερολογίτες'' ορθώς ''διάβασαν'' τα τεκταινόμενα της δεκαετίας του 1920, όταν οι παρά φύση λατινολάγνες, φιλοφράγκικες ερωτοτροπίες είχαν ήδη ξεκινήσει έστω κι αν δεν είχαν ακόμη αυτοονομαστεί, 2ον: πως στους ''Παλαιοημερολογίτες'' ουδόλως τους ενδιαφέρει αποκλειστικά και μόνο το ''ημερολογιακό'', αλλά Ο,τιδήποτε ανατρέπει, κλονίζει και καταπίπτει από τις παραδόσεις της αγίας Εκκλησίας μας και 3ον: όταν οι ''Παλαιοημερολογίτες'' αγωνίζονται έναν σχεδόν αιώνα για να καταδείξουν, να αναδείξουν και να δακτυλοδείξουν τις διοικητικοεκκλησιαστικές, δογματικές εκτροπές είναι υπερφίαλα υπεροπτικό, αλαζονικό και φίλαυτο, κάποιοι στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα να υποδεικνύουν σε αυτούς που μάτωσαν εν φυλακές και εξορίες, πως ο αγώνας τους ήταν εκ των ουκ άνευ...

Σήμερα όμως δεν είναι η Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου κύριε Μοσχοβίτη, αλλά του Θωμά! 

Ευχόμαστε, αφού βάλατε το δάκτυλό σας επί τον τύπον των ήλων να κατανοήσατε και του λόγου το αληθές. 

Εύχεσθε!

Επισημάνσεις:

Υ.Γ.1. Λυπάμαι που δεν δημοσιεύω την επιστολή που μου στείλατε, γιατι εκτός από κακογραμμένη και προσβλητική επί τη μνήμη των προπατόρων μου ομολογητών του πατρίου, εκκλησιαστικού εορτολογίου, που μαρτύρησαν στα πέτρινα χρόνια παποκαισαρικών καθεστώτων, θα έπρεπε ωστόσο και να αφιερώσω τουλάχιστον μισή με μία ώρα για την μετατροπή των κεφαλαιογραμμάτων σας σε μικρά και να αποχρωματίσω τις περιχαρακωμένες άσπρες, κόκκινες, κίτρινες, μπλε, φούξια και βιολετί προτάσεις σας στις συνήθεις, μαύρης γραφής.

Υ.Γ.2. Με την επιστολή σας δεν επιζητήσατε διάλογο, αλλά επιχειρήσατε να κάνετε προπαγάνδα περί της ''νεοαποτειχιζόμενης'' ιδεολογικοποίησης της Πίστης και ν΄αποδείξετε, πως είστε βασιλικότερος του βασιλέως σε θέμα Δογματικής, τα οποία οφθαλμοφάνερα δεν κατέχετε! Περιοριστείτε το λοιπόν -όπως και ο γράφων- σε ζητήματα που δύνασθε να γράψετε, αλλά κυρίως δύνασθε να σεβαστείτε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος