''...Φτάσαμε ήδη στο Μ. Σάββατο, στην ημέρα της καταπαύσεως, στην ημέρα της αναπαύσεως, εφ' όσον τελέσαμε όλα τα φοβερά, φρικτά μυστήρια της Μεγάλης αυτής Εβδομάδας που διανύσαμε και μας αξίωσε ο Θεός να τα τελέσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα, και το πιο σημαντικό: είναι ότι είμεθα βέβαιοι, ότι ο κάθε ένας από εμάς προσέφερε κάτι στον σταυρωθέντα και ταφέντα Κύριό μας και αναστάντα, που γιορτάζουμε στον Εσπερινό της Αναστάσεώς Του. Τελούμε νωρίς το πρωί, αν και η Ακολουθία αυτή είναι κανονικά το μεσημέρι -όπως και της Μ. Πέμπτης- είναι Εσπέρια Ακολουθία Εσπερινού, που ακολουθεί λειτουργία του Μ. Βασιλείου. Αλλά για την εξοικονόμηση των πραγμάτων εμείς τελούμε εδώ νωρίς το πρωί αυτή την Ακολουθία.
Ο κάθε ένας είπαμε -είμαστε βέβαιοι- ότι έδωσε κάτι στον Κύριο, δηλαδή δεν δώσαμε πιστεύω μόνο τα άνθη της ευλαβείας μας, την παράστασή μας εδώ στο Ναό, την προσέλευσή μας στις Ακολουθίες και την προσευχητική συμμετοχή μας, αλλά κυρίως:
πιστεύω ότι δώσαμε κάτι από την ψυχή μας, κάτι από την μετάνοιά μας, γιατι αυτό είναι που περιμένει ο Κύριος.
Όπως λέγαμε και χθες, προχθές, αυτές τις ημέρες, που είτε ακόμη και πάνω στο σταυρό, όταν είπε ο Κύριος το περίφημο ''διψώ'' -εννοούσε δηλαδή, ότι διψά τη σωτηρία μας- και κυρίως την ένδειξη της μετανοίας μας.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό στη Μ. Εβδομάδα, αν θέλουμε να συσταυρωθούμε με τον Χριστό για να συναναστηθούμε μαζί Του και να αισθανθούμε την μεγάλη χαρά της Αναστάσεως!
Τα ''ρεύματα'' της οποίας από χθες το βράδυ κανονικά πρέπει να κατακλύζουν τις ψυχές μας, δηλαδή της Αναστάσεως, το Φως της Αναστάσεως αχνοφέγγει ήδη από χθες το βράδυ με την Ακολουθία -όπως είπαμε- του Επιταφίου, που επιτελούμε. Ο Επιτάφιος λέγεται ''Επιτάφιος Θρήνος'' αλλά στην πραγματικότητα είναι μια Ακολουθία γεμάτη από ελπίδα Αναστάσεως, γεμάτη από δύναμη Αναστάσεως. Πόσο μάλλον σήμερα το πρωί που τελούμε τον εσπερινό και ψάλλουμε στον πρώτο μάλιστα ήχο, που είναι τόσο δωρικός, πανηγυρικός.
Ψάλλουμε τους αναστάσιμους ύμνους, τους περιφήμους και επίσης ψάλλουμε και κάποιους ιδιαιτέρους ύμνους που προσωποποιείται ο Άδης, ο οποίος θρηνεί σήμερα και στενάζει.
''Σήμερον Άδης (λέμε) στένων βοά,'' στενάζει και βοά.
Τί στενάζει και λέγει ο Άδης σήμερα;
Συνέφερέ μοι -λέει να μην δεχθώ μέσα μου, στα σπλάχνα μου τον εκ Μαρίας γεννηθέντα, τον Κύριο Ιησού Χριστό που ήταν και άνθρωπος, ήταν και Θεός!
Και εξαπατήθηκε ο Άδης και εξαπατήθηκε ο διάβολος, διότι νόμισαν ότι είναι θνητός και μπορούσαν να Τον οδηγήσουν στο βασίλειο του Άδη αιχμάλωτο, όπως και όλους τους άλλους θνητούς, όπως και πολλούς αγίους.
Και οι πιο πολλοί άγιοι στην Παλαιά Διαθήκη, ακόμη και πολύ μεγάλες μορφές που αναφέρονται στο Ευαγγέλιο, ο Συμεών ο θεοδόχος που πήρε τον Κύριό μας τεσσαρακονθήμερο να Τον σαραντήσει στον Ναό των Ιεροσολύμων.
Και ο Τίμιος Πρόδρομος και Βαπτιστής Ιωάννης, ο μεγαλύτερος ''εν γεννητοίς γυναικών'' στον Άδη κατέληξαν κι αυτοί αναμένοντες την έλευση του Σωτήρος Χριστού, για να τους ελευθερώσει.
Όλοι κατήρχοντο στον Άδη, όλες οι ψυχές πήγαιναν στις φυλακές του Άδη, ως αιχμάλωτες.
Ασχέτως και αν στον Άδη -όπως και στον Παράδεισο- ισχύουν διαβαθμίσεις: οι δίκαιοι ήταν -ας πούμε- σε πιο καλό ''τόπο'', οι αμαρτωλοί και άδικοι και άνθρωποι που δεν γνώριζαν ποτέ αληθινό Θεό και δεν έζησαν με τις επιταγές της συνείδησεώς τους ήταν φυσικά σε πολύ δεινότερη θέση. Αλλά όλοι ήταν αιχμάλωτοι και αυτή ήταν η συντριβή του Άδη, ότι νόμισε πως μπορεί να πάρει τον Ιησούν, που θεώρησε ότι είναι άνθρωπος πνευματοφόρος ή άνθρωπος θεοφόρος, όχι Θεός που ενανθρώπησε. Δεν μπορούσε ποτέ ο διάβολος να το βάλει στο μυαλό του, ότι μπορούσε να συμβεί, να ενανθρωπήσει Θεός και να φθάσει και να φτάσει σε τέτοιο κατώτατο σημείο ταπεινώσεως, που να φτάσει μέχρι τον Άδη. Αλλά μέχρι εκεί -όπως λέμε- ήταν η μεγάλη ταπείνωση και συγκατάβαση του Κυρίου, μέχρι τον Άδη.
Έφτασε μέχρι τα κατάβαθα που μπορούσε να φθάσει και εκεί έδειξε όλη Του την δύναμη. Γιατί το έκανε αυτό ο Κύριος;
Λένε οι άγιοι Πατέρες: ''διά δικαιοσύνην''!
Δηλαδή ποια δικαιοσύνη;
Η δικαιοσύνη του να μη μπορεί, ούτε ο διάβολος, ούτε ο άδης, να Του παραπονεθούν και να Του πουν, ότι με την δύναμή Σου μας νίκησες!
Όχι είπε, ταπεινώθηκα, θανατώθηκα, ήρθα εκεί που νομίσατε ότι με συλλάβατε και με αιχμαλωτίσατε και μόνο εκεί σας έδειξα την δύναμή μου!
Μόνο δηλαδή μέσα στην έδρα σας σας συνέτριψα!
Μέχρι εκεί έφθασα, όπως φτάνουν όλοι.
Πήγε στον Άδη όπως φθάνουν όλοι οι άνθρωποι, γι΄αυτό και λέμε πως ο Χριστός μας ''έλυσε τας οδύνας του θανάτου''.
Μέχρι τότε ο θάνατος ήταν φοβερός, μέχρι τότε ο θάνατος ήταν ζοφερός, γιατι ο ουρανός ήταν κλειστός και ο θάνατος ήταν γεμάτος πόνο και οδύνη.
Αφού πέρασε από μέσα ο Χριστός, από τον ''λαβύρινθό του'' -ας το πούμε έτσι- αφού διάβηκε την πόρτα του, έλυσε τις οδύνες του.
Και τι τον έκανε τώρα τον θάνατο ο Χριστός;
Έκανε τον θάνατο -όπως λέμε- κοίμηση, έκανε τον θάνατο ένα παραπέτασμα.
Ένα παραπέτασμα είναι ο θάνατος, μία αυλαία που την σύρεις και την γυρίζεις και μπορείς να την διατρυπήσεις και να περάσεις όχι στον Άδη, αλλά στον ουρανό, γιατι τώρα ο ουρανός είναι ανοιχτός! Αυτό είναι ο θάνατος, αυτό πίστευαν ακράδαντα όλοι οι άγιοι της Πίστεώς μας, γι΄αυτό μαρτυρούσαν, θυσίαζαν τη ζωή τους για τον Χριστό με τόση μεγάλη εγκαρτέρηση και τόση μεγάλη ελπίδα και τόση μεγάλη υπομονή. Και κανένας δεν μπορούσε να τους κάμψει και να τους νικήσει, γιατι πίστευαν ακράδαντα, ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτε, είναι ένα τίποτε γι΄αυτούς. Μπορούσαν να τον νικήσουν, γιατι τον νίκησε ο Χριστός με το σταυρό και συνέτριψε τον Άδη και τον ανάγκασε τον Άδη να ''εξεμέσει αυτούς που κατείχε από αιώνος''! Αλλά -όπως λέγαμε χθες- φυσικά όχι όλους τους αμαρτωλούς, αλλά αυτούς που ήταν δίκαιοι στη ζωή τους, αυτοί μπορούσαν να δουν και να ακούσουν τον Χριστό στον Άδη, όπως εξηγούν οι άγιοι Πατέρες και μάλιστα ο Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος, ο οποίος εξηγεί αυτό το μυστήριο, πως ο Χριστός με την ψυχή Του κατήλθε και συνέτριψε τον Άδη! Άλλοι άγιοι περιγράφουν πολύ ωραίες εικόνες, τι ακριβώς διάλογοι διημείφθησαν μέσα στον Άδη.
Ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου -για παράδειγμα- περιγράφει τόσο ωραία και ζωντανά τον διάλογο που είχε ο Χριστός, τον διάλογο μάλλον που είχαν οι άγγελοι του Χριστού, πρώτα που διέλυσαν τους δαίμονες, που έκαναν τον ανήξερο και έλεγαν ''τις εστίν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης'';
''Ανοίξατε πύλαι του Άδου'' βοούσαν οι άγγελοι για να περάσει και να εισέλθει ο Βασιλεύς της δόξης.
Και έλεγαν οι δαίμονες: ''τις εστίν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;
Αυτός που σας συνέτριψε στον σταυρό, αυτός που σας νίκησε με τον θάνατό Του!
Μην κάνετε τους ανήξερους, αυτό έλεγαν οι άγιοι άγγελοι και έσπασαν τις πύλες και τους μοχλούς και μπήκε μέσα ο Χριστός νικητής!
Και έφεξε όλα τα σκοτάδια του Άδη και δεν έμεινε τίποτε αφώτιστο από την παρουσία Του κι εκεί ο Χριστός μας έκανε διάλογο με τα αγαπητά Του τέκνα που τον περίμεναν.
Πρώτα με τον Αδάμ -τον Προπάτορα- κι εκείνος πανηγύρισε.
Κι ο Χριστός μας δέχθηκε το πρώτο Του τέκνο, που βγήκε απ΄τα χέρια Του, αλλά του ξέφυγε, ήταν το απολωλός πρόβατο, αυτό ήταν το πρώτο απολωλός πρόβατο που χάθηκε και πήγε ο Χριστός στον Άδη και τον επισκέφθηκε.
Και ο Αδάμ φυσικά ευχαρίστησε και δοξολόγησε τον Κύριο που Τον πρόδωσε στον Παράδεισο κι ενώ Τον πρόδωσε, ήρθε ο Χριστός και τον βρήκε στην Κόλαση!
Αυτός είναι ο Θεός μας!
Αυτή είναι η Αγάπη του Θεού μας, της Ευσπλαχνίας, της Συγκατάβασης.
Σε όποια Κόλαση και να τρυπώσουμε θα΄ρθει -μετά συγχωρήσεως- να μας ξετρυπώσει!...'' {...}
Απομαγνητοφώνηση, μεταφορά στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Απόσπασμα περσινής ομιλίας του Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών για το Μ. Σάββατο.
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών για το Μ. Σάββατο.
Αγιογραφία: Η Εις Άδου Κάθοδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου