ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020

Η ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ


Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης (1871-1935).
Ο πρωτοπόρος και πρωταγωνιστής του Οικουμενιστικού Θιάσου.
 


Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση!


Αυτό το εωσφορικό συναπάντημα όλων των χριστιανικών αιρέσεων μετά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η σύμπτυξη και η ομογενοποίηση σε ένα ''γκουρμέ μενού'' πολλαπλών γεύσεων και αναθυμιάσεων διαμέλισε την επί γης επίσημη Εκκλησία, καθιστώντας την όχι απλώς πνευματικά και οντολογικά ακρωτηριασμένη, αλλά μεταποιημένη, με μέλη νοσούντα και σεσηπότα. Διαγενομένου του χρόνου, γενιές ολόκληρες πιστώνονται την πνευματική νέκρωση και σήψη που επιφέρει ο Οικουμενισμός, αφού τα ''πνευματικά'' του κύτταρα (τα μέλη που απαρτίζουν τις Οικουμενιστικές ''Εκκλησίες'') οδηγούνται σε πρόωρο πνευματικό θάνατο με την διαδικασία της ''αυτόλυσης''. 

Αιφνίδιος διακομιστής της ιδέας για την σειρά αυτή των αναρτήσεων στάθηκε ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος, με εκείνον τον εξαιρετικά, αντιευαγγελικό, διεστραμμένο και διεφθαρμένο λόγο του περί αιρετικών, ετυμολογώντας τους, ως ''καυγατζήδες''! Ξεπέρασε στο νήμα της ''διαφθοράς και της πλάνης'' κατά τον Κοσμά Φλαμιάτο, ακόμη και τον προκάτοχό του, έτερο ψευδοπροφήτη, σοφιστή και δημοκόπο Αθηναγόρα Σπύρου! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''

Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. 

Τέλος, επισημαίνουμε ενδεικτικά, πως αυτή η υποκριτικά χιλιοειπωμένη, ευτελίζουσα και κοσμική ''αγαπολογία'' του πλουραλιστικού διαχριστιανισμού δεν εδράζεται στο νόημα και την αυτοτέλεια της ευαγγελικής αγάπης, απλά, γιατι η τελευταία δίδεται από τον ίδιο τον Χριστό μας στους γνησίους δούλους του, όπως και η ειρήνη: ''Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν' ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν''. Το αυτό και η ευαγγελική αγάπη δεν είναι γήινη, εγκόσμια και επί σκοπού διαδεδομένη, δεν αποτελεί είδος συνδιαλλαγής και ιδιοτελούς συνασπισμού, αλλά ο ίδιος ο Χριστός, που αποτελεί και την Αλήθεια. Όταν όμως οι Συγκρητιστές αντιστρατεύονται, αντιμάχονται και παραποιούν τον ίδιο το λόγο του Χριστού μας, η αγάπη που πρεσβεύουν είναι απλούστατα κάλπικη! ''ίνα μηδέν νόθον δόγμα τω της αγάπης προσχήματι παραδέχησθε''! Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, ''Εις Φιλιππησίους'' P.G. 62,191, ΕΠΕ 21,392. 

Μην αποδέχεσθε κανένα ψεύτικο δόγμα, καμμία πλάνη, με το πρόσχημα της... αγάπης! Ό,τι κάνουν σήμερα οι ψευδοπροφήτες του Οικουμενισμού, που λαλούν διεστραμμένα, διαφθείρουν και εγκαθιστούν νέα Εκκλησία. 

Αυτοχειριάζονται στη πλάνη τους μιμούμενοι την προδοσία και το τέλος του Ιούδα. Εύχεσθε!


Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος




Μέρος 1ον


ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ


ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ
ΑΛΗΘΕΙΑ

Εν Κων/πόλει τη 25 Ιουνίου 1922
Έτος ΜΒ', αριθ. 25, σελ. 269-271.



Η ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ


Ελάβομεν επιστολήν εξ Αμερικής του αξιολόγου κ. Gardiner, Γενικού Γραμματέως του Παγχριστιανικού Συνεδρίου. Διαβιβάζει αντίγραφον μακροσκελούς εκθέσεως, την οποίαν οι αντιπροσωπεύοντες εν τη Joint Commission του ειρημένου Συνεδρίου την Επισκοπιανήν εν Αμερική Εκκλησίαν ητοίμασαν διά την μέλλουσαν να συνέλθη κατά τον προσεχή Σεπτέμβριον Γενικήν αυτής Σύνοδον. Μετά σύντομον αφήγησιν του ιστορικού της συγκλήσεως του Συνεδρίου και των γενομένων μεταβολών εν τη Joint Commission μέχρι του Σεπτεμβρ. του 1919, και την μνείαν της προκαταρκτικής συνελεύσεως εν Γενεύη τη 18 Αυγ. 1920, ης μετέσχον εβδομήκοντα αυτοκέφαλοι, ανήκουσαι εις τεσσαράκοντα εθνότητας, και των πεπραγμένων υπ' αυτής, αναφέρει η έκθεσις τα εξής τέσσαρα ζητήματα, τα οποία η ''Επιτροπή της Συνεχείας'' (Continuation Commitee) της εν Γενεύη Διασκέψεως υπέβαλεν ως θέματα προς κατά τόπους συζητήσεις: 

1). Ποίος βαθμός ενότητος εν τη πίστει θα είναι αναγκαίος εν τη ηνωμένη Εκκλησία; 2). Είναι Έκθεσις περί της Πίστεως ταύτης υπό τύπον αναγκαίου ή επιθυμητού Συμβόλου; 3). Αν ούτω, ποιου Συμβόλου χρήσις θα έπρεπε να γίνη: ή ποίον έτερον τυπικόν θα ήτο επιθυμητόν; 4). Ποία η κυρία χρήσις του Συμβόλου ή της Ομολογίας της Πίστεως; Επάγεται δε τα εξής: ''Μέχρις ου οι Χριστιανοί συμφωνήσωσιν ως προς τι είναι Εκκλησία και τις η θέσις και ο προορισμός του Συμβόλου, είναι μάταιον να επιλαμβανώμεθα άλλων ζητημάτων. Παρακαλούμεν θερμώς όπως έκαστος Επίσκοπος, ιερεύς και λαικός, και ιδιαιτέρως πας απεσταλμένος εις την Γενικήν Συνέλευσιν, θελήση να επιδιώξη τον Σχηματισμόν ομίλων εξ ειλικρινών και ενθέρμων Χριστιανών διαφόρων ομολογιών, οι οποίοι συνερχόμενοι συχνάκις να συνδιασκέπτωνται και προσεύχωνται, όπως η προσευχή του Κυρίου υπέρ της ορατής ενότητος των οπαδών αυτού πληρωθή συντόμως, και όπως ο Θεός ευλογήση πάσας τας προσπαθείας ώστε να ευρίσκωνται αύται εις αρμονίαν μετ' αυτού''. 

Μνημονεύει είτα η Έκθεσις της Εκκλησίας του Lambeth προς άπαντας τους Χριστιανούς, ην χαρακτηρίζει ως λίαν ελπιδοφόρον έγγραφον, αναγνωσθέν και προ της προκαταρκτικής εν Γενεύη Συνδιασκέψεως, και σχολιασθέν ευρύτατα εν τε τω εκκλησιαστικώ και πολιτικώ τύπω υπό το πνεύμα κατά το μάλλον και ήττον ευγενές. Εξαίρει τας προσπαθείας διαφότων θρησκευματικών αποχρώσεων π ρ ο ς έ ν ω σ ι ν, ως επίσης της Εκκλησίας της Σκωτίας μετά της Ηνωμένης Ελευθέρας Εκκλησίας της Σκωτίας΄ των Congregationel, Μεθοδιστών και Πρεσβυτεριανών Εκκλησιών του Καναδά, της Αυστραλίας, και τας μετά των ιδίων αναλόγους διαπραγματεύσεις της Αγγλικανικής Εκκλησίας, και τας των Βορείων και Νοτίων Βαπτιστών, των Μεθοδιστών και Πρεσβυτεριανών των Ηνωμένων Πολιτειών. Πληροφορεί ημάς και περί ενωτικής κινήσεως της εν Αμερική Ουγγρικής μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας. 

Ερχομένη μετά ταύτα εις την Ανατολικήν Εκκλησίαν αναφέρει επί λέξει: ''Η παρουσία εξεχόντων αντιπροσώπων της Ανατολικής Εκκλησίας εν Λονδίνω, κατά την διάρκειαν της Συνδιασκέψεως του Lambeth και εν Γενεύη, αι επισκέψεις εις την χώραν ταύτην και εις την Αγγλίαν της Α. Α. του τότε Μητροπολίτου Αθηνών Μελετίου, η παρατεταμένη διαμονή του ενταύθα, και η εκλογή αυτού ως Αρχιεπισκόπου Κων/λεως και Οικουμενικού Πατριάρχου της αγίας Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, συνετέλεσαν πολύ εις την προπαρασκευήν της  ε ν ώ σ ε ω ς  της Αγγλικανικής και Ανατολικής Εκκλησίας. Η Α. Παναγιότης επανελειμμένως και μάλιστα εις τον ενθρονιστήριον Αυτής λόγον υπεσχέθη να συμβάληται εις την  έ ν ω σ ι ν  μεταξύ της Ανατολικής, Παλαιοκαθολικής και Αγγλικανικής Εκκλησίας. Το εν Γενεύη Συνέδριον έδωκε μίαν ώθησιν προς άρσιν του σχίσματος του υφισταμένου μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και Βουλγαρικής Εκκλησίας. Έφερεν επίσης το Συνέδριον εις στενωτέρας εσχέσεις την Αρμενικήν, την Κοπτικήν και την Ανατολ. Εκκλησίαν.

Οι αντιπρόσωποι της Α. Εκκλησίας εν Γενεύη ανησυχήσαντες οπωσδήποτε συνεπεία της εκδηλωθείσης διαφοράς των γνωμών, προέτειναν τον σχηματισμόν Κοινωνίας των Εκκλησιών, ήτις θα είχεν Κεντρικήν Επιτροπήν με έργον να μεταδίδη πληροφορίας, να καλλιεργή την αμοιβαίαν γνώσιν και συμπάθειαν μεταξύ των Εκκλησιών, επί τω σκοπώ πρώτον να εξασφαλίση την αναγνώρισιν της αρχής ότι, προς διατήρησιν του αμοιβαίου σεβασμού και των αδελφικών σχέσεων, ουδεμία προσπάθεια θα έπρεπε να γίνηται από μέρους οιαδήτινος Εκκλησίας προς απόσπασιν μελών της άλλης΄ και δεύτερον, προς εξασφάλισιν αμοιβαίας συνεννοήσεως και συνεργασίας μεταξύ όλων των χριστιανικών ομολογιών δι' ιεραποστολάς μεταξύ των μη χριστιανικών λαών. 

Επιπροσθέτως δε προτάθη όπως διορισθώσιν Ειδικαί Επιτροπαί προς μελέτην δογματικών, ιστορικών και λειτουργικών ζητημάτων. Εγκύκλιος της αγίας Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας της Κ/Πόλεως εκδοθείσα εν έτει 1920 συνίστα την προαγωγήν στενωτέρων σχέσεων φιλίας μεταξύ των Εκκλησιών και, επί τω σκοπώ τούτω, α). την αποδοχήν ομοιομόρφου  η μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ  διά τον ταυτόχρονον εορτασμόν όλων των μεγάλων Χριστιανικών εορτών υφ' όλων των Εκκλησιών΄ β). την ανταλλαγήν γραμμάτων επί ταις μεγάλαις εορταίς και άλλαις εξαιρετικές περιστάσεσι΄ γ). φιλικωτέραν επικοινωνίαν μεταξύ των αντιπροσώπων των διαφόρων Εκκλησιών΄ δ). επικοινωνίαν μεταξύ Θεολογικών Σχολών των διαφόρων Εκκλησιών΄ η). τον αμοιβαίον σεβασμόν προς τα κρατούντα εν εκάστη Εκκλησία ήθη και έθιμα΄ θ). αμοιβαίαν παραχώρησιν προς χρήσιν τόπων προσευχής και κοιμητηρίων΄ ι). τον διακανονισμόν του ζητήματος των μικτών γάμων και, ια). την αμοιβαίαν υποστήριξιν των Εκκλησιών εν τω έργω της ενισχύσεως της θρησκευτικής πίστεως, φιλανθρωπίας και τα όμοια. 

Καθ΄υπόδειξιν της Βουλής των Επισκόπων εδόθη εις την ανακοίνωσιν ταύτην απάντησις ευνοική και οι αδελφοί ημών της Αν. Εκκλησίας αναγνωρίζουσιν ότι μέγα μέρος του προγράμματος τούτου υιοθετήθη υπό της Εκκλησίας ταύτης''. Είτα αναφέρει τας προσπαθείας του Αρχιεπισκόπου Ουψάλης, όπως επιτευχθή παγκόσμιον Σ υ ν έ δ ρ ι ο ν  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν  διά ζητήματα διεθνή, ηθικά, βιομηχανικά και παιδαγωγικά. Ως γνωστόν, το τοιούτον επεζήτησεν η Α. Σ. διαρκούντος του μεγάλου πολέμου. Δεν παραλείπει να τονίση η έκθεσις και την ανάγκην όπως ενισχυθώσιν οι χρηματικοί πόροι δι' ων απροσκόπτως θα χωρήση περαιτέρω επί το μέγα έργον αυτού το  Π α γ χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ό ν  Σ υ ν έ δ ρ ι ο ν,  και προς τούτο συνιστά την λήψιν των απαιτουμένων μέτρων. Καταλήγουσα δε παραθέτει τας προτεινομένας εις την Γενικήν Σύνοδον της Επισκοπιανής Εκκλησίας αποφάσεις: 

ήτοι όπως εκφράση αύτη την ιδίαν ευγνωμοσύνην  ε π ί  τ η  ε κ δ ο θ ε ί σ η  τω  1 9 2 0  Ε γ κ υ κ λ ί ω  υπό της Ορθοδ. Ανατολικής Εκκλησίας της Κων/λεως, και συστήση τοις Επισκόποις, τοις κληρικοίς και λαικοίς να προαγάγωσιν εκ παντός τρόπου την φιλικήν επικοινωνίαν, ην επιθυμεί η ειρημένη Εγκύκλιος, όπως ο Πρόεδρος της Βουλής των Επισκόπων και ο Πρόεδρος της Βουλής των κληρικών και λαικών απεσταλμένων διαβιβάσωσι τη Α. Π. τω Οικ. Πατριάρχη την απόφασιν ταύτην της Γενικής Συνόδου, και άλλας τινάς αποφάσεις οικονομικής μάλλον φύσεως. Εκ της όλης εκθέσεως συνάγομεν ποσον αι δυσχέρειαι, κατά των οποίων προσέκρουσαν απ' αρχής οι εισηγηταί του  Π α γ χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ο ύ  Σ υ ν ε δ ρ ί ο υ,  ήσαν σοβαραί, αλλά και συνάμα ποσον η επιμονή και υπομονή μεθ' ης ούτοι αντιμετώπισαν τας δυσχερείας ταύτας τυγχάνει αξία θαυμασμού και επαίνου. 

Διακρίνει τις τον ιερόν ενθουσιασμόν και τον αγνόν χριστιανικόν ζήλον υπό των οποίων κατέχονται και καθοδηγούνται οι άνθρωποι ούτοι΄ ασφαλώς δύναταί τις να είπη ότι πνεύμα Χριστού διαπνέει τας προσπαθείας αυτών. Ανακαλούσιν εις την μνήμην ημών χρόνους παρωχημένους, κατά τους οποίους οι Χριστιανοί διαφωνούντες προς αλλήλους ένεκα λέξεων και φράσεων, ηρνούντο εν τούτοις εν τη αγάπη του κοινού Χριστού, και τη παρομαρτούση ταύτη χριστιανική ζωή. 

Ο Νέος Κόσμος παρουσιάζεται σφριγών και εν τω ζητήματι τούτω. Ο Θεός ας ευλογή το έργον του.

Συνεχίζεται


Σημ. ημετέρα: Η ''Εκκλησιαστική Αλήθεια'' -απόσπασμα της οποίας δημοσιεύσαμε-
 ήταν εκκλησιαστικό περιοδικό του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, 
εκδιδόταν επί 43 συνεχόμενα χρόνια (1880-1923)
 και απηχούσε επισήμως τις απόψεις και τα δρώμενα αυτού. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF