Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

''...Καθημερινά, τα ''λαγωνικά'' της ''νεοέφιππης'' δημοσιογραφίας του ''δωματίου'', 

της ''κλειδαρότρυπας'' και του λεγόμενου ''life style'' 

στοχοποιούν απροκάλυπτα ιερείς, πολίτες και εκκλησίες που παρέβησαν το ''νόμο της καραντίνας'' και μάλιστα -άκουσον - άκουσον- λειτουργήθηκαν 

και μάλιστα... κοινώνησαν εν μέσω κορονοιού! 

Με διευθύνσεις ναών, ωράρια λειτουργίας -συνήθως εν νυκτί- και αριθμό ατόμων αποδεικνύουν, ποσο εύθραυστες είναι 

οι ισορροπίες μεταξύ μιας ''αδόκιμης και παραβατικής δημοσιογραφίας'' και της εμπιστευτικής και απόρρητης πληροφοριοδότησης της Λεωφόρου Κατεχάκη''! 

Η σημερινή δημοσιογραφία του κοτσομπολιού, της ελαφρότητας και της φανφάρας 

απέχει παρασάγγας από την δημοσιογραφία της σοβαρής ενημέρωσης, 

ακόμη κι όταν αυτή υπηρετούσε κυβερνητικές πολιτικές και πολιτικά ''τζάκια''! 

Αλλά και αυτή (η δημοσιογραφία)

δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο -παρά ένα μέρος- από την γενικευμένη αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό και την Εκκλησία Του, 

που άλλες φορές -σε ρόλο Ρομπέν των Δασών- απαιτεί, προεξοφλεί και προεικάζει 

ορμώμενη από λαικίστικες ιδεοληψίες του παρελθόντος 

και άλλοτε κεκαλυμμένη πίσω από ένα προσαρμοσμένο, προσωποπαγή προτεσταντισμό 

κατά τα μέτρα του καταγγέλλοντος, 

επιζητεί υποκριτικά τα του Καίσαρι τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Καίσαρι!...''

του Γιώργου Δ. Δημακόπουλου, δημοσιογράφου

Είναι αυθύπαρκτο φαινόμενο επί των ημερών μας: ο Τύπος (έντυπος και ηλεκτρονικός) μετατρέπεται -εν πολλοίς- σε σκόπιμο, συστημικό προβοκάτορα του σύγχρονου, αντίχριστου παρακράτους, λειτουργώντας κάτι σαν τα πάλαι ποτέ Α2 Γραφεία Πληροφοριών της Εθνικής Καταστολής ή κάτι σαν το Υφυπουργείο Δημοσίας Ασφαλείας του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, του γνωστού υπέρμαχου λάτρη - αντιγραφέα της Γκεστάπο!

Καθημερινά, τα ''λαγωνικά'' της ''νεοέφιππης'' δημοσιογραφίας του ''δωματίου'', της ''κλειδαρότρυπας'' και του λεγόμενου ''life style'' στοχοποιούν απροκάλυπτα ιερείς, πολίτες και εκκλησίες που παρέβησαν το ''νόμο της καραντίνας'' και μάλιστα -άκουσον - άκουσον- λειτουργήθηκαν και μάλιστα... κοινώνησαν εν μέσω κορονοιού! Με διευθύνσεις ναών, ωράρια λειτουργίας -συνήθως εν νυκτί- και αριθμό ατόμων αποδεικνύουν, ποσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες μεταξύ μιας ''αδόκιμης και παραβατικής δημοσιογραφίας'' και της εμπιστευτικής και απόρρητης πληροφοριοδότησης της Λεωφόρου Κατεχάκη!

Εδώ και δύο μήνες -σχεδόν- γινόμαστε μάρτυρες μιας ανηλεούς επίθεσης από μία κάστα τσαρλατάνων ''ιανών'' του νόμου και της τάξης, που με το υποκριτικό πρόσχημα τον COVID-19 καταδίδουν, αποπροσανατολίζουν και συνηγορούν σε αυτό, που η θεωρία του ''Μεγάλου Αδελφού'' αυτόχρημα εδράζεται: στον έλεγχο και την διαχείριση των συνειδήσεων! Μην ψάχνετε για δεξιούς ή αριστερούς, δακτυλοδεικτούμενους και περισσεμένους, δημολάλητους έντυπους ''κουκουλοφόρους'' που δρουν υπό την σφραγίδα του νόμου. Όλες αυτές οι καταδοτικές, οπορτουνιστικές και ρουφιάνικες -κατά κράτος- υποδείξεις γίνονται απλά, γιατι το μυστήριο της ανομίας εξαπλώνεται και διαδίδεται -έτη φωτός περισσότερο- από τον κορονοιό!...

Και η εμβληματική αποκορύφωση του δεικτικού φαρισαισμού: οι τελευταίες ''συνωστισμένες'' συγκεντρώσεις περιθωριακών, παραβατικών και έκθεσμων ομάδων σε πλατείες και πεζοδρόμια απλώς αναφέρονται, εκφράζονται και επισημαίνονται, ως ένα απλό μονόστηλο σε κάποιο υποσέλιδο. Αντιθέτως, οι καταδοτικές ''εισηγήσεις'' ''παρανόμων'' Χριστιανών υπό τον μανδύα της άτεγκτου πληροφόρησης διαθέτουν πλοκή, δράμα και εκπλήξεις. Δείτε για παράδειγμα το ανυπόγραφο -φυσικά- πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της ηλεκτρονικής ''ΕΣΤΙΑΣ'' εδώ και εξαγάγετε τα δικά σας συμπεράσματα...

Ο χώρος της Εκκλησίας -για πολλούς κατ' ευφημισμόν δημοσιογράφους- είναι ιδεατό μέσο για ευφαντασία, κους - κους και γραφικοποίηση. Αδημονούν στη πρόκληση κάποιας αντίδρασης από τη πλευρά της Εκκλησίας, προκειμένου ν' αυτοσχεδιάσουν, να γελοιοποιήσουν, να χλευάσουν και να περιφρονήσουν. Εδώ η υπεράσπιση της... ''διαφορετικότητας'' πάει περίπατο... Και ''διαφορετικότητα'' γι' αυτούς αποτελεί η Πίστη, μέσα από τον μακιαβελικό ορυμαγδό της Απιστίας τους. Θυμηθείτε το τελευταίο γελοιοποιό, ως και γελωτοποιό βίντεο της διασκεδαστικής ομάδας Κανάκη, που αρκούσε πολλαπλώς για διαφήμιση, προκειμένου ν' αντιστρέψουν την φθίνουσα πορεία τους.

Αλλά γενικώς, όλοι οι ''Κανάκηδες'' διασκεδαστές, ως αριστεροί -κατά φαντασίαν- αλτρουιστές με δεξιά, διπλοραμμένη τσέπη ή ως δεξιοί πατριδοκάπηλοι εκμαυλιστές με φόντο πάντα ακριβές -δίκην διακόσμησης- εικόνες, ποιούν πάντοτε το ίδιο και το αυτό: πωλούνται όλα στο βωμό της δημοφιλίας, της αναγνώρισης και της ευρύτερης αποδοχής. Και φυσικά για τους νεοταξικούς εκπαιδευμένους μπαχαλάκηδες των βορείων προαστίων, που σπάνε σπίτια και καταστήματα του λαού... για τον λαό(;) ουδέν το μεμπτόν. Τα παιδία παίζειν, είτε ως αττική σύνταξη, είτε ως νεοελληνική απόδοση του σπασίματος αυτής της -τόσο- δυσφορικής ανίας!...

Αν κάποιος τώρα αξιόπιστος, αδιαφιλονίκητος, μα προπαντώς ισορροπημένος ερευνητής αναζητήσει και εξετάσει τον ημερήσιο Ελληνικό Τύπο, από την ίδρυση ακόμη του νέου ελληνικού κράτους, θα διαπιστώσει με ευκολία, το ταυτόσημο και αδιάσπαστο σύμπλεγμα της πάντοτε ίδιας δημοσιογραφικής αλυσίδας: δημοσιογράφος - εκδότης (συνήθως) κατασκευαστικής εταιρίας του δημοσίου - δημόσιο! Ποτέ στην πλειοψηφία τους καμμιά εφημερίδα δεν υπήρξε φιλοεκκλησιαστική και φιλορθόδοξη, πλην ελαχίστων -και αυτών- ιδιαιτέρων περιπτώσεων. Το φιλοβενιζελικό ''ΕΘΝΟΣ'' του Σπύρου Νικολόπουλου, ''ΤΑ ΝΕΑ'' του Δημήτρη Λαμπράκη, η ''ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ'' του Βλάση Γαβριηλίδη, η ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' του Γεωργίου Βλάχου -φερ' ειπείν- στέκονταν πάντοτε απαξιωτικά απέναντι στην Εκκλησία και την αναζητούσαν ανηλεώς -πάντοτε- στη προοπτική της κάλπης!

Για ν' αντιληφθεί κανείς τη φρονηματική ''ταυτότητα'' των νεοεισαγόμενων δημοσιογράφων - κυνηγών σκανδάλων με δημόσιες επικηρύξεις επί πίνακι, που δεν νοούν καν, τι σημαίνει Χριστός και Ορθοδοξία, αρκεί να σημειώσουμε καταλυτικά και τούτο: προ ημερών ''μεγάλη'' εφημερίδα της Αθήνας αδολεσχώντας στα περί κλήρου και ανυπότακτης Εκκλησίας ανέφερε εκπληκτικά: ''...πόσο λοιπόν διαφορετικότεροι θα ήταν κλήρος και Ιεράρχες, αν αποδέχονταν την σημερινή τάξη πραγμάτων και δέχονταν στις τάξεις τους ομοφυλόφιλους και τρανσέξουαλ για κληρικούς, αν βλέπαμε ιερείς με τζιν και λαχούρια υποκάμισα, εκκλησίες με κλασσική μουσική, δείγμα ενός υγιούς πολιτισμού....'' Τα σχόλια είναι περιττά! ''Γελά ο τρελός στ' αγέλαστα''!

Συνοψίζοντας θα επισημαίναμε ευθαρσώς την παροιμία: ''ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται''!

Και αυτό το σήριαλ του ''Κορονοιού'', 

το εκμεταλλεύτηκαν ιδιαζόντως αρνησίθεοι, αντίχριστοι και παντελώς άσχετοι με την Εκκλησία άνθρωποι, 

προκειμένου να γεμίσουν με γράμματα τα ρεπορτάζ που τους προσφέρθηκαν!

Ιδιαίτερα στο Εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, η δημοσιογραφία πάσχει -εδώ και δεκαετίες- 

στις υψηλής κυκλοφορίας εφημερίδες, 

αφού  σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν, είτε εντολοδόχοι αυλοκόλακες του Φαναρίου,  

είτε συντάκτες - προωθητές εκκλησιαστικών ταγών, 

ακόμη και άνθρωποι, 

που πριν το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ έκαναν για χρόνια... αθλητικό...!

Αλήθεια,

δεν σας έκανε πραγματικά εντύπωση, πως όλο αυτό το διάστημα του εκούσιου αυτοεγκλεισμού μας, δεν αναφέρθηκε, σχολιάστηκε ή και καταγγέθηκε 

περιστατικό ''ανυπακοής'' από  αιρετικές ομάδες ή και αλλοθρήσκους;

Κι όμως, 

κατά τη διάρκεια του ''Ραμαζανιού'' των Μουσουλμάνων 15 Απριλίου 23 Μαίου, 

αναφέρθηκε στα ''ψιλά των ειδήσεων'', 

απλή κοσμοσυρροή αλλοθρήσκων, 

χωρίς να τηρούν τις απαιτούμενες αποστάσεις και να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα!

Δεν επρόκειτο όμως για.. φανατικούς Χριστιανούς, που λειτουργήθηκαν, κοινώνησαν και έψαλλαν και το ''Χριστός Ανέστη'' μεσούσης μιας πλατείας!... 

Στη πυρά, στη πυρά...