ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 27 Μαΐου 2020

''ΕΝΕΡΓΕΙΤΑΙ ΗΔΗ Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ, ΚΟΣΜΙΚΗΝ ΑΡΧΗΝ''!



Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος





''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''



Εκ του προηγούμενου

Από πρώτης αρχής υπέτρεφε και υποτρέφει σκοπόν, ίνα φέρη τεχνικώς και ανεπαισθήτως εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη το εν αυτή θρησκευτικόν σύστημα ως προς την Εκκλησιαστικήν Διοίκησιν, την συγχώνευσιν, δηλαδή της Εκκλησιαστικής Διοικήσεως εις την πολιτικήν αρχήν, επειδή δι' αυτού του συστήματος ελπίζει ίνα φέρη ευστόχως την ανατροπήν της θρησκείας και την αντεισαγωγήν της πλάνης του θεισμού και του Λουθηρο-Καλβινισμού.

Διά την κατόρθωσιν αυτού του σκοπού ενεργεί προ πολλού μυρίας ραδιουργίας και σκάνδαλα περί ων ο λόγος αποβαίνει διεξοδικός. 

Πρώτον μεν όλος  ο πανταχού διεσπαρμένος και υποκεκρυμμένος αυτής προσηλυτισμός αδιαλείπτως περιθρυλλεί και στηλιτεύει τας καταχρήσεις, τας καταδυναστεύσεις και τας επεμβάσεις εις τας πολιτικάς αρχάς των Πάπων της Π. Ρώμης, συγχρόνως δε προπαρακευάζει η επιβουλή πολλά άλλα σκάνδαλα, εξ ων ευρίσκει αφορμήν και προσάπτει αδίκως δια του αυτής προσηλυτισμού, τας αυτάς κατηγορίας εις τους Πατριάρχας της Ανατολικής Εκκλησίας, εις την ιεραρχίαν και εις όλον τον Ορθόδοξον κλήρον.

Δι' αυτόν τον σκοπόν τα όργανα της επιβουλής εις τας κονάς ομηγύρεις, ενασχολούνται προς τοις άλλοις ως εις σπουδαίον αντικείμενον και αναλύουσιν εκείνην την παροιμίαν, ήτι δ' ενεργείας αυτού του κοινού εχθρού διαθρυλλείται πολλάκις και πολλαχού, το Κράτος εν Κράτει΄


ότι δηλαδή αποβαίνει όλως αλλόκοτον και ασύστατον ίνα υπάρχωσι δύο αρχαί εις εν Κράτος. Αλλ' αυτή η κατηγορία ανήκει εις τα Κράτη και εις τας επαρχίας του Πάπα, ουχί δε εις τα ορθόδοξα και Ανατολικά, των οποίων οι εκκλησιαστικοί Ποιμένες, ου μόνον ουδέποτε επεμβήκαν εις τα καθήκοντα των Κοσμικών αρχών, αλλ' οι Αποστολικοί και οι Συνοδικοί Κανόνες επιφέρουσιν αυτοίς καθαίρεσιν, εάν αναλάβωσιν εν αυτοίς απλώς Κοσμικάς φροντίδας, θεωρούμενοι ως νεκροί εις τας της σαρκός και του Κόσμου, καθ' ιερόν και απαραίτητον χρέος.

Και εάν ποτέ ηκολούθησε τι τοιούτον κατά το μάλλον και ήττον, δεν θεωρείται ως νόμος, αλλά πάντοτε ως παράβασις και κατάχρησις, εις την οποία πάσα έννομος και Κανονική της Εκκλησίας αρχή επιβάλλει την ανήκουσαν ποινήν και διόρθωσιν.

Η επιβουλή όμως επενόησε και ενεργεί απ' αρχής συστηματικώς μυρίας ραδιουργίας και σκάνδαλα επί σκοπώ ίνα διεγείρη την παγκόσμιον, ει δυνατόν περιφρόνησιν, μίσος, αποστροφήν και συνωμοσίαν κατά του κλήρου, τόσον την εκ των αρχών, όσον και την εκ του λαού.

Δι' αυτόν τον σκοπόν προς τοις άλλοις εκίνησεν εμμέσως εις τους αρχηγούς της φιλικής εταιρίας, και εισήχθησαν εν αυτή ο Οικουμενικός Πατριάρχης, πολλοί Επίσκοποι και άλλοι εκ του κλήρου της Ανατολής, και εφάνησαν τινές εξ αυτών οπλοφορούντες εις το στάδιον του κατά των Οθωμανών πολέμου, φαινόμενον όσον όλως μοναδικόν, αλλόκοτον και αποτρόπαιον εις την ορθόδοξον Εκκλησίαν, τόσον αφορμή μεγίστης φρίκης και κλαυθμού και των νυν και των μετά ταύτα ορθοφρονούντων, και πολλών ολεθρίων σκανδάλων.

Δι' αυτόν τον σκοπόν του σκανδάλου εκίνησε την Οθωμανικήν Πόρταν και έφερε τόσον απαίσιον και περιφρονητικόν θάνατον εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην και εις τόσους άλλους επισήμους Μητροπολίτας και Αρχιερείς της Ανατολής.

Δι' αυτόν τον σκοπόν κινεί τους σπερμολόγους και εφημεριδογράφους και διαθρυλλούσιν επί λόγω τάχα επαίνου και εγκωμίου τας απαισίους ανδραγαθίας τινών κληρικών εις τους υπέρ της ψευδωνύμου ανεξαρτησίας αγώνας, ίνα βεβαιώση έτι μάλλον τα όσα είτε αυτή αμέσως, είτε εμμέσως δι' άλλων εψιθύρισε και ψιθυρίζει εις τους θρόνους και εις τας αρχάς, ότι, δηλ. ο κλήρος κινεί πάντοτε τας κατά των αρχών συνωμοσίας, και ότι εστίν όλως αδύνατος η ειρήνη και η ασφάλεια εις τα Κράτη, εν όσω ο κλήρος διατελεί ελεύθερος και ανεξάρτητος της πολιτικής αρχής.

Δι' αυτόν τον σκοπόν εκίνησε πολλάκις την νομιζομένην Ελληνικήν αρχήν και απένειμε σταυρούς και παράσημα εις τινας κληρικούς, ως αγωνιστάς εις τον υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα, ίνα βεβαιώση έτι μάλλον αυτήν την διαβολήν, οίτινες οι ευαπάτητοι και απλούστατοι αποδέχονται τα τοιαύτα άνευ αντιλογίας.

Πάμπολλα άλλα σκάνδαλα ενεργεί συστηματικώς διά την εκ των θρόνων και των αρχών κατά του κλήρου συνωμοσίαν.

Εις τας εταιρίας περιθρυλλεί, και νομίζεται εν αυταίς ως άλλη αξιωματική αλήθεια, ότι εστίν όλως αδύνατον ίνα δοθή εις τα Κράτη αληθινή και διαρκούσα ελευθερία, εν όσω σώζεται και υπάρχει ο κλήρος, επειδή εμμέσως διά του κλήρου κρατούσιν, ως αυτή λέγει, οι βασιλείς και οι τύραννοι υπό τον βαρύν ζυγόν τους λαούς και εις εμπέδωσιν αυτής της διαβολής ενεργεί πολλά άλλα σκάνδαλα.

Εις τα Κράτη της Δύσεως ενεργεί διά των Πρωθυπουργών και γίνονται οι εκεί κληρικοί ωτακουσταί και κατάσκοποι του λαού, διά την ασφάλειαν τάχα των θρόνων και των αρχών, αλλ' επί σκοπώ ίνα ερεθίζη τον λαόν εις την κατ' αυτού συνωμοσίαν.

Επί Κυβερνήτου, ως είπα και εις άλλον παράγραφον, εκίνησε την Οθωμανικήν Πόρταν και εβίασε την Μεγάλην Εκκλησίαν και έπεμψεν εις το βασίλειον της Ελλάδος διαταγήν εις τους Έλληνας διά την υπό την υπό τους Οθωμανούς πειθαρχίαν. Τα αυτά εκίνησε τότε και έπραξαν και άλλοι τινες Επίσκοποι διά τον αυτόν σκοπόν.

Και πάλιν αυτή η επιβουλή είτε αμέσως είτε εμμέσως δι' άλλων καταφθείρει και υποσκελίζει εις την κατά της πίστεως συνωμοσίαν τινάς κληρικούς και έπειτα αυτούς κινεί και βλασφημούσιν αναφανδόν, και δεικνύουσι τα έργα της διαφθοράς και της κοινής προδοσίας, και αμέσως περιθρυλλεί πανταχού αυτά διά των σπερμολόγων και των εφημεριδογράφων, διά το γενικόν σκάνδαλον. 

Πάμπολλα τοιαύτα παρατηρούνται εις την Επτάνησον και εις το Βασίλειον της Ελλάδος και πολλά παραπλήσια τούτοις εις την άλλην Ανατολήν. Δι' αυτόν τον σκοπόν εκίνησε και εγένετο τοσούτον επισήμως και δημοσίως η ανάκρισις του Καίρη, έχοντος, όνομα και σχήμα Ιερέως ενώπιον της Συνόδου και παντός του λαού, και αι τούτου ανακεκλαλυμμέναι και φρικταί βλασφημίαι.

Άλλοτε πάλιν γίνεται επίσημος καταμήνυσις άλλου τοιούτου Επισκόπου, εν γνώσει και κατά θέλησιν του καταμηνυομένου, και έπειτα η εν Αθήναις Σύνοδος, κατ' επιταγήν της αρχής επιφέρει εις αυτόν την καθαίρεσιν και την εξορίαν εις την Επτάνησον.

Τούτο δε γίνεται διά την κατά μικρόν και ανεπαίσθητον κατάργησιν της Ιεραρχίας, διά την γενικήν εκ του λαού κατά των Επισκόπων και κατά του κλήρου περιφρόνησιν και αποστροφήν, και διά τα σκάνδαλα και τον ερεθισμόν.

Μυρία άλλα τοιαύτα ενεργεί συστηματικώς απ' αρχής διά το γενικόν κατά του κλήρου μίσος και την τούτου κατάργησιν. Τα αυτά σκάνδαλα συστηματικώς και απ' αρχής ενεργεί διά την κατάργησιν των μυστηρίων, τελετών και εθίμων της καθ' ημάς Εκκλησίας, εκτός των όσων βλασφήμων βιβλίων κατ' αυτών διέσπειρεν εις όλον τον λαόν της Ανατολής και της άλλης ορθοδοξίας. Πολλάκις δε ενεργεί και κωμοδοποιούνται αυτά εις τα θέατρα.

Πολλά τοιαύτα ενεργεί και γίνονται διά την κατάργησιν του μυστηρίου της Ευχαριστείας, διά των όσων ψευδοκληρικών έσυρεν εις τον προσυλητισμόν αυτής, τα οποία υπάρχουσι γνωστά εις πολλούς. Πολλά παράνομα συνοικέσια και διαζύγια ενεργεί και γίνονται εις τον ίδιον αυτής προσηλυτισμόν, διά σκάνδαλα εις κατάργησιν του μυστηρίου της μετανοίας και εξομολογήσεως. 

Ενεργεί ενίοτε και γίνονται πνευματικοί εξομολογούντες εκ του υποκεκρυμμένου αυτής προσηλυτισμού επί σκοπώ του μανθάνειν όλα τα μυστικά του λαού, και συγχρόνως κινεί αυτούς και ανακαλύπτουσι ενίοτε την γενομένην εν αυτοίς εξομολόγησιν, διά σκάνδαλον εις κατάργησιν της εξομολογήσεως.

Συνεχίζεται


Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 96-99.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF