ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2020

''ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΙΝ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΙΑΔΙΔΕΙ ΤΗ ΤΡΥΦΗ, ΑΜΕΣΩΣ ΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΑ''



Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος





''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''


Εκ του προηγούμενου

Διά σκάνδαλον κατά των Ναών και κατά των αγίων, ενεργεί, διά των υποκεκρυμμένων αυτής οργάνων, και γίνονται κατά καιρούς και τόπους τόσαι φρικταί ιεροσυλίαι.

Οποία δε μυρία άλλα σκάνδαλα ενεργεί, τόσον κατά της θρησκείας, όσον εις διάδοσιν της διαφθοράς, εις ερεθισμόν της αποστασίας, και προς όσα τείνουσιν εις τα γενικά ναυάγια των επιβουλευομένων εθνών, ο λόγος, ως είπα και εν αρχή καταντά τα μέγιστα διεξοδικώς, διό και παύω ως προς τούτο το είδος της ραδιουργίας και μεταβαίνω εις άλλο.

Ι. Δεκάτη αιτία διά την οποίαν ευστοχούσι και προοδεύουσιν οι απαίσιοι σκοποί της επιβουλής εστίν, ου μόνον επειδή ουδέποτε έρχεται κατά πρώτον εις επιχειρήσεις φανεράς τε και γενικάς, αλλ' επειδή και η πρώτη επιχείρησις γίνεται όλως άδηλος και κεκρυμμένη, έπειτα χωρεί επί τα πρόσω κατά μικρόν, έως ου και όταν καταντήση γενική και φανερά, υπάρχει άγνωστος τοις πάσιν ο πρώτος αίτιος και ο δημιουργός,  ή προσάπτεται εις τα δεύτερα αίτια.

Ενόθευσε κατά το πνεύμα της πλάνης και της διαφθοράς και πάσης ανωμαλίας όλα σχεδόν τα Κράτη, τόσον του δυτικού, όσον και του Ανατολικού δόγματος, και προσεγγίζει ίνα φέρη γενικά και φρικτά ναυάγια εις όλον τον Κόσμον και μόλις ολίγοι τινές, ατελώς και εν μέρει εννοούσι τον πρώτον αίτιον.

Πολλοί δε προσάπτουσι την αιτίαν εις την επιβουλευομένην Γαλλίαν την οποίαν μετέρχεται ως όργανον.  Ολίγα άτομα εκ του λαού της Ανατολής διέφθειρε κατά πρώτον και εκίνησεν εις την κατά της πίστεως συνωμοσίαν και αυτά εμμέσως διά της Γαλλίας και Γερμανίας, μετά ταύτα οικιοποιήθη αυτά και εκίνησεν ως πρόθυμα και δραστήρια όργανα προ 50 περίπου ετών, και δι' αυτών υποσκελισθέντων έφερε και φέρει τόσα δεινά γενικά, τόσον ολεθριώτατον και Σατανικόν σύστημα, και τόσην έκτασιν του ιδίου αυτής προσηλυτισμού κατά μικρόν και ανεπαισθήτως, εξ ης επαπειλούνται άλλα ολεθριώτερα κακά και δεινά.

Άλλα ολίγα εμόρφωσε συστηματικότερον διά του Λόρδου Γκιλφόρδ περί ων εμνημόνευσα ανωτέρω εις τον περί των Σχολείων παράγραφον, και δι' αυτών έφερεν έπειτα εις την πτώσιν του ιδίου αυτής προσηλυτισμού τόσας χιλιάδας εκ της ορθοδόξου νεολαίας διά των οποίων προπαρασκευάζει αδιαλείπτως τόσα εύστοχα και δραστήρια όργανα της κοινής προδοσίας και ετοιμάζει την ει δυνατόν αθρόαν και ανεπαίσθητον κατάργησιν της ορθοδόξου πίστεως.

Κατά πρώτον εις την Επτάνησον προητοίμασεν μίαν μικράν ζύμην του ιδίου αυτής προσηλυτισμού, υπό το όνομα των οποίων έφερε το πάντων των άλλων ολεθριώτατον σύστημα, εξ ου επαπειλείται ο τέλειος αφανισμός και η αιώνιος απώλεια εκείνου του ελεεινού λαού μετά ταύτα επί Αντιβασιλείας φέρει το αυτό σύστημα και εις το βασίλειον της Ελλάδος, του οποίου ημέρα τη ημέρα βλέπομεν την ανάπτυξιν και την πρόοδον, συγχρόνως από τότε ενεργεί και φέρει το αυτό σύστημα και εις όλην την άλλην Ανατολήν.

Τα αυτά διά βαθυτέρας έτι ραδιουργίας ενεργεί και εις όλα τα άλλα επιβουλευόμενα Κράτη και προ πάντων εις τα ορθόδοξα.

ΙΑ. Ενδεκάτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλεί εστί, διότι επενόησε τρόπους και ραδιουργίας διά των οποίων εμπνέει εις τους επιβουλευομένους μέγαν πανικόν φόβον όταν αυτή κρίνει εύλογον. 

Εις τους αμέσως υπ' αυτής διοικουμένους λαούς φέρει κατά πρώτον διά της αυθαιρεσίας φρικτούς και τραγικούς θανάτους επί υψηλή υποψία, ραβδισμούς επισήμως και δημοσίως, συλλήψεις σημαντικών και εναρέτων ανδρών εν καιρώ νυκτός, υπεροψίαν και σοβαρότητα εις όλας απλώς τας τάξεις του λαού, αγγαρίας φρικτάς και τυραννικάς και προ πάντων των άλλων διεσπείρει εις όλα τα μέρη του Κράτους κεκρυμμένους ωτακουστάς διά των οποίων μανθάνει όλα του λαού τα μυστικά και τους λόγους.

Δι' αυτόν τον σκοπόν διδάσκει τόσον βάθος και ποικιλίαν υποκρίσεως, τον ίδιον αυτής προσηλυτισμόν έπειτα κινεί και ανακαλύπτονται τινές εξ' αυτών, επί σκοπώ, δηλαδή ίνα φέρη εις όλους τους ζηλωτάς και ορθόφρονας, φόβον, αμηχανίαν και τελείαν απελπισίαν.

Συμβάλλει εις την διάδοσιν του φόβου και το σύστημα διά του οποίου πρώτον μεν ενεργεί και διαδίδεται η τρυφή και η πολυτέλεια συστηματικώς, και αφ' ου γένωνται έξεις ερριζωμέναι εις τον λαόν, αμέσως φέρει και την εσχάτην ένδειαν και πτωχείαν, διότι τότε ο λαός καταντά εις την πλέον ελεεινήν και επικίνδυνον θέσιν.

Τότε γίνεται και ο φόβος ανείκαστος εις αυτόν, ου μόνον διά τον κίνδυνον της ζωής αλλά και διά τον κίνδυνον είτε μεγάλης είτε μικράς υλικής ζημιάς.

Διά τούτο εις ποινήν των εγκλημάτων ενομοθέτησε πολλά πρόστιμα, τόσον εις την Επτάνησον όσον και εις το Βασίλειον της Ελλάδος.

Εις ταύτα τα δύο Κράτη όπου απ' αρχής φαίνεται εν και το αυτό σύστημα και εκδίδονται συγχρόνως τα αυτά νομοσχέδια και οι αυτοί νόμοι, παρατηρείται προς τοις άλλοις, ότι κατ' αρχάς πολλαπλασιάζονται αι θέσεις, χορηγούνται μεγάλοι μισθοί, αυξάνει οπωσούν την τιμήν των προιόντων του Κράτους, όσα εξοδεύονται εις την Αγγλίαν, η δε εξ αυτής βιομηχανία όση εξοδεύεται εις την Ανατολήν δίδεται εις μετρίαν τιμήν και ενεργεί προ πάντων όλα τα σκάνδαλα της πολυτελείας και της διαφθοράς.

Μετά καιρόν δε όταν η χρήσις τούτων καταντήση αναγκαία και γενική, τότε ελλατούται η τιμή των προιόντων της Ανατολής, αυξάνει δε εκείνην της ιδίας βιομηχανίας, περιορίζει δε εις ολίγον αριθμόν τας θέσεις και εις αυτάς νομοθετεί μέτριον και ολίγον μισθόν, συγχρόνως δε εις όλα ταύτα επινοεί τρόπους και φέρει κατά μικρόν την απονέκρωσιν της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της βιομηχανίας, της ναυτιλίας και του εμπορίου, ώστε η πτωχεία αποβαίνει γενική και πολύ βασανιστική, και κατά τον αυτόν καιρόν ξηραίνει ποικιλοτρόπως όλους τους πόρους του ζην, ώστε ουδείς  άλλος μένει εις όλον τον λαόν, ειμή ο διά της εκδουλεύσεως εις την αρχήν, είτε θρησκευτικώς, είτε διδασκαλικώς, είτε πολιτικώς, είτε στρατιωτικώς, είτε διά τρόπου μυστικού της κοινής προδοσίας.

Εις τούτον τον σκοπόν της κοινής πτωχείας έχει κατ' αρχάς προθύμους συναγωνιστάς δι' απάτης όλην την ανωτέραν τάξιν του λαού, επί λόγω ότι ανάγκη πάσα ίνα περιορισθώσιν εις ολίγους τα πλούτη κατά τον τύπον της Αγγλίας, συνεργούντες εις αυτόν τον απαίσιον σκοπόν της επιβουλής επί ελπίδι ψευδεί ότι μέλλουσι γενέσθαι τάχα άλλοι Μιλόρδοι, εν ω συγχρόνως επινοεί άλλους τρόπους διά των οποίων διεγείρει το εκ του λαού κατά των ευγενών αδιάλλακτον μίσος.

Εν τοσούτω του καιρού επί τα πρόσω χωρούντος, ο κατά της ορθοδοξίας και των ορθοδόξων δόλιος και μανιακός διωγμός αποβαίνει συστηματικώτερος και δριμύτερος, τα δε βραβεία και αι θέσεις απονέμονται προς καιρόν έτι έως ου οικονομήση το γενικόν ναυάγιον.

Διά τούτο παρατηρείται ότι κατά  ταύτην την απαίσιον εποχήν, εις την Επτάνησον, όσοι λάβωσι θέσεις, έρχεται φρικτή και μεγάλη εις αυτούς η απ' ουρανού οργή.

Έχομεν περί τούτου του είδους της ραδιουργίας πάμπολλα πραγματικά δείγματα γνωστά εις όλους τους συνετούς και ορθόφρονας.

Όσας Σκηνάς ήνοιξεν εις την Επτάνησον ο πρώτος εκεί Αρμοστής Μέιτλαντ και οι υπάλληλοι τούτου, διά στρατοδικείου, δι' επισήμου ραβδισμού εις πολλούς, διά καταδίκης σκληρών και απαισίων θανάτων εις κληρικούς τε και λαικούς, δι' αιφνιδίου συλλήψεως εν καιρώ νυκτός πολλών εκεί επισήμων και ευγενών ανδρών και φυλακισμού διά της αυθαιρεσίας και επί υψηλή υποψία και δι' άλλων πολλών τοιούτων, τας αυτάς ήνοιξε και ο πρώτος Αρμοστής της Αγγλίας, Αμανσπέργος εις το βασίλειον της Ελλάδος.

Τα όσα σκάνδαλα της πολυτελείας και της διαφθοράς κατεσκεύασεν εκείνος της Επτανήσου, διά συνεχών και πολυτελών συμποσίων, διά χορών και θεάτρων και άλλων πολλών τοιούτων σκανδάλων τα οποία ούτε συγχωρούνται ίνα λέγωνται.

Τα αυτά κατεσκεύασε και ο Αμανσπέργος κατά το μάλλον και ήττον  εις το βασίλειον της Ελλάδος, αφ' ου οι δύο εξέδωκαν εκείνα τα όλως αντιχριστιανικά και ολεθριώτατα Νομοσχέδια, διά το ναυάγιον της Εκκλησίας και του λαού. 
Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 102-105.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF