ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ: ''ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΕΝ ΤΑΙΣ ΘΛΙΨΕΣΙΝ''

Μέρος 3ον

ΛΟΓΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΤΙΚΟΣ

Β' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΕΝ ΤΑΙΣ ΘΛΙΨΕΣΙΝ

ΥΠΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Δ. ΚΕΦΑΛΑ

ιεροδιακόνου φοιτητού της θεολογίας

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 17, ΕΤΟΣ 1885

''Τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου...

''σοι λέγω έγειραι και άρον τον κράββατόν σου

και ύπαγε εις τον οίκον σου''.

(Μάρκ. β'.5-11)

Όθεν η δημιουργία ίνα υπάρχη ανάγκη να υπήκη εις το θέλημα του Θεού, διότι καθεαυτή αδυνατεί να υπάρξη. Το θέλημα λοιπόν του Θεού το διατηρούν τον Κόσμον διευθύνει αυτόν, επομένως ουδέν γίνεται άνευ της συγκαταθέσεως του Θεού΄

εκτός του θείου θελήματος πάντα λοιπόν γίνονται τη θεία νεύσει και ευδοκία΄

αν δε ενίοτε τα γινόμενα δεν φαίνωνται αναφερόμενα εις το θείον θέλημα ως ασυμβίβαστα προς την αγαθότητα του Θεού, ουχ ήττον τω θελήματι αυτού γίνονται.

Επειδή δε ο Θεός ουδέποτε θέλει το εναντίον του αγαθού, έπεται ότι η του φαινομένου όψις δεν είναι η αληθής αλλά η φαινομενική΄ η δε αληθής και πραγματική αυτού όψις είναι αγαθή.

Εάν δε εις τας αισθήσεις ημών υπό διάφορον χαρακτήρα παρουσιάζηται τούτο αποδοτέον εις την ποιότητα του αισθητικού ημών οργανισμού του ούτως αντιλαμβανομένου αυτά. 

Υπό τον φαινόμενον λοιπόν εκείνον χαρακτήρα κρύπτεται η θεία βουλή ήτις διευθύνει τα πάντα και οδηγεί εις σκόπιμόν τι και λελογισμένον τέλος΄ ην όμως ο πεπερασμένος νους του ανθρώπου αδυνατών να ανακαλύψη και να διακρίνη, αρνείται αυτήν και χαρακτηρίζει τα γινόμενα ως κακά και δυσάρεστα.

Επειδή όμως τα πράγματα όλως διαφόρως έχουσιν, οφείλει ο άνθρωπος μετά σεβασμού να εκδέχηται ταύτα ως κατά θέλησιν ή παραχώρησιν Θεού γινόμενα. Εάν δε ο Θεός πλέον αγαπά τον Κόσμον, ή η μήτηρ τα έκγονα της κοιλίας αυτής, ως διά του Ησαίου ο Θεός διεκήρυξεν, έπεται ότι παν το γινόμενον αδιακρίτως προς τον χαρακτήρα τον οποίον φέρει, είναι αγαθόν΄

διότι γίνεται προς παιδείαν και νουθεσίαν ημών΄ ''Ον αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε τα πάντα υιόν ον παραδέχεται'' (Ιακώβου ΙΒ'. 6)΄

εάν δε εις ημάς φαίνεται πονηρόν το γινόμενον, τούτο προέρχεται εκ της αντιλήψεως ημών΄ ως ουδέ τα φάρμακά είσι πονηρά καίτοι υπό δυσαρέστου παρακολουθούνται συναισθήματος. Πάντα άρα τα εις τον άνθρωπον επισυμβαίνοντα εισίν αγαθά είτε ευχάριστα είτε θλιβερά΄ διότι τείνουσιν εις την τελείωσιν ημών.

Ευχαριστείται δε ο Θεός να δοκιμάζη ως χρυσόν εν χωνευτηρίω τους αγίους αυτού ίνα όμοιοι αυτώ αποβώσιν, ως κατ' εικόνα και ομοίωσιν αυτού δημιουργηθέντες. Την απόδοσιν των συμβαινόντων ημίν ευαρέστων ή δυσαρέστων εις την θέλησιν του Θεού το απαιτεί και η δικαιοσύνη του Θεού, διότι είναι αδύνατος ο δίκαιος Θεός να ανέχηται αδικίαν τινά επισυμβαίνουσαν εις το πλάσμα αυτού ή εκ των στοιχείων ή εκ των θηρίων΄ 

διότι τότε ήθελε λογισθή άδικος ως ανεχόμενος την αδικίαν, -διότι άδικον το λογικόν ον να πάσχη από των αλόγων ζώων και της αψύχου φύσεως, -ή ότι ο Θεός αδυνατεί να εμποδίση την ενέργειαν αυτών όπερ άτοπον.

Την εις το θέλημα του Θεού απόδοσιν πάντων των συμβαινόντων ημίν, και αι Άγιαι διδάσκουσαι Γραφαί, ως εν τω προοιμίω ημών αναφέραμεν ότι ουδέ θριξ της κεφαλής ημών πίπτει χωρίς του θελήματος του Θεού.

Και πως τη αληθεία ήτο δυνατή ενέργειά τις ανεξάρτητος εκ του θείου θελήματος αφού ο Θεός είναι τα πάντα εν πάσιν; (Κορινθ. Α'. ιε'. 28). {...}

Αλλά διατι παρέλειψα τον σπουδαιότατον λόγον; Ο Χριστιανός δεν είναι πρέπον να ασχάλη διά τας θλίψεις αυτού, διότι ο Χριστός μυστικώς ανακουφίζει αυτόν, ναι ανακουφίζει και παρηγορεί αυτόν. 

Ο Χριστός διά μυστικής ενεργείας εξανατέλλει εις την καρδίαν του Χριστιανού την σταθεράν πεποίθησιν της απολυτρωτικής αυτού χάριτος, και ενισχύει αυτόν εις τον αγώνα των θλίψεων όπως μετ' απαθείας υπομείνη τας πικρίας του βίου και τας αλγηδόνας των παθημάτων αυτού.

Ο Χριστός ενσταλάζει εις την πάσχουσαν αυτού καρδίαν το θείον βάλσαμον το κατακαίον τας αλγηδόνας. Ο Χριστιανός δεν οφείλει να απελπίζηται εις τας θλίψεις του, διότι η εις τον Χριστόν ελπίς είναι μία των τριών οφειλών του Χριστιανού.

Οφείλει δε να υπομένη διατι αντί ολίγων θλίψεων θέλει κληρονομήση την Ουράνιον Βασιλείαν, ένθα ουκ έστι λύπη ή στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος, και ουρανία μακαριότης.

Τα παθήματα του νυν καιρού λέγει ο Απόστολος Παύλος είναι ελάχιστα συγκρινόμενα προς την μέλλουσαν να αποκαλυφθή δόξαν΄ 

''Λογίζομαι, γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις υμάς΄ είναι δε τοιαύτη η δόξα α ητοίμασε Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν, α ο οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβει α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν''. (Α'. Κορινθ. β'. 29).

Ας ανδρισθώμεν λοιπόν και ας υπομείνωμεν ολίγον ίνα τύχωμεν της Ουρανίου Χαράς και της Θείας Δόξης. Φιλοσοφήσωμεν επί των πραγμάτων του Κόσμου όπως απαθέστεροι προβώμεν.

Ελπίσωμεν επί τον Θεόν και αυτός ο τον Παράλυτον θεραπεύσας θέλει βοηθήσει και ημάς πάσχοντας. Μικρόν έτι και η χάρις του Κυρίου έρχεται.

Υπομείνωμεν έτι ολίγον διά την Ουράνιον Βασιλείαν.

Ο γαρ υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται.

Τ Ε Λ Ο Σ

Αθήνησι, τη 17 Φεβρουαρίου 1885

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Δ. ΚΕΦΑΛΑΣ Ιεροδιάκονος

Φοιτητής της Θεολογίας

Εκ του βιβλίου του Αγίου Νεκταρίου: ''ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΕΝ ΤΑΙΣ ΘΛΙΨΕΣΙΝ'', 

Αθήνα 1885, σελ. 5-8. 

Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.