 |
''...Ο Βολταίρος φθάνοντας στο τέλος του, επί τρεις ημέρες παραμιλούσε, φώναζε, ορυόταν φρικτά: ''Με τραβούν! Να ο διάβολος! Να η Κόλαση! Κρύψτε με!''. Και βγαίνοντας η ψυχή του βρώμισε ο τόπος! ''Αν ο διάβολος θα πέθαινε, θα πέθαινε σαν τον Βολταίρο!'', έλεγε ο φίλος του γιατρός Trousnin. Η νοσοκόμα του, τόσο πολύ τρομοκρατήθηκε, ώστε πριν πάει σε άλλο άρρωστο, ρωτούσε να μάθει, αν ο άρρωστος πιστεύει. ''Είδα (έλεγε) το τέλος του Βολταίρου και δεν θέλω να ξαναδώ θάνατο απίστου!''. |
Απόσπασμα εκ του βιβλίου ''Μετά Θάνατον''
του Αρχιμανδρίτη Βασιλείου Μπακογιάννη,
που πραγματεύεται τα του θανάτου και τα... μετά του θανάτου!
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο συγγραφέας του βιβλίου:
''Επιτάφια επιγραφή: ''Ενθάδε κείται ένας ανόητος, που πέρασε από τον κόσμο αυτό χωρίς να ξέρει γιατι ζει!'' Αν δεν έχεις δει σωστά(!) τη ζωή σου, το θάνατό σου, και προπαντός τα μετά το θάνατό σου, απέτυχες παταγωδώς! Ζωή για σένα ίσον μηδέν! Τί κι αν είσαι πλούσιος, τί κι αν είσαι ''σταρ''; ''Τί γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;'' (Μκ. 8:36-37). Το παρόν βιβλίο χύνει φως στο σκοτάδι του θανάτου, ''αποκαλύπτοντας'' ταυτόχρονα το μυστήριο της μετά θάνατον ζωής''.
Εκδόσεις Θαβώρ, έκδοση 17η,
Αγρίνιο 2008, σελ. 46 - 52.
ΤΥΧΑΙΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ;
Βάθει των κριμάτων σου, Χριστέ, πανσόφως συ προώρισας, εκάστου τέλους ζωής τον όρον και τον τρόπον'' (Τριώδιον), Ψυχοσάββατον, ωδή α').
Πεθαίνει, ας πούμε, στα ''καλά καθούμενα'', ο πατέρας σου. Λοιπόν; Ήταν ''γραμμένο'' να πεθάνει αυτήν την ώρα και μ' αυτόν τον τρόπο; Και βέβαι ήταν! Ο Θεός δείχνει τέτοια ''ευαισθησία'' για το πλάσμα Του, τον άνθρωπο, που ακόμα και τις τρίχες της κεφαλής του, τις έχει (όλες!) υπό την εποπτεία Του! (Μτ. 10:30).
Πόσο μάλλον για την κορυφαία και συγκλονιστική στιγμή της επίγειας ζωής του, που είναι ο Θάνατός του! Μάλιστα! Ο θάνατος του οποιουδήποτε ανθρώπου δεν γίνεται εν αγνοία του αγαθού Θεού, δεν γίνεται χωρίς την αγία ''υπογραφή'' Του, αλλά κατόπιν εγκρίσεώς Του (Μτ 10:29-31). Και ο Θεός δεν κάνει λάθος!
''Θα έρθεις την Κυριακή...''
Κάτοικοι του ορεινού χωριού Κολουσίου Αχαϊας, ενθυμούνται και διηγούνται κάτι σχετικό, που συνέβη επί των ημερών τους στο χωριό τους.
Πριν από πενήντα περίπου χρόνια, ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό, ο συγχωριανός τους κ. Ι. Σ., βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, ακουμπισμένος στο σκαμνάκι.
Τον έβαλαν στο φέρετρο, και ενώ ήταν έτοιμοι να τον κηδέψουν, ...ζωντάνεψε! Τους διηγήθηκε το τι είδε και τι έπαθε:
''Στάθηκα ενώπιον των αγγέλων, που είχαν μπροστά τους ένα ογκώδες βιβλίο με χιλιάδες ονόματα. Έψαχναν να βρουν και το δικό μου όνομα, αλλά ματαίως.
''Εσύ, (μου είπαν), δεν είσαι γραμμένος στο βιβλίο αυτό. Πρέπει να γυρίσεις πίσω, και να ρθεις οριστικά μετά από δεκατρία χρόνια, ημέρα Κυριακή, μετά τη λειτουργεία''. Πράγματι.
Έζησε μετά, δεκατρία χρόνια! Τη ''σημαδιακή'' Κυριακή λειτουργήθηκε στην εκκλησία του χωριού του, κοινώνησε, πήρε ''ευχή'' από τον ιερέα, βγήκε στο προαύλιο του ναού, χαιρέτησε τους συγχωριανούς του ''φεύγω'' τους είπε, και ''έφυγε''!
Τυχαίο ήταν αυτό; Ήταν προσχεδιασμένο από την πανσοφία του Θεού! Ο Θεός, λέει η Γραφή, έθεσε στον καθένα ένα όριο, που κανείς δεν πρόκειται να το ξεπεράσει. ''Εις χρόνον έθου, και ου μη υπερβή'' (Ιώβ 14 5).
Μετρημένοι είναι οι μήνες, που θα ζήσει ο άνθρωπος πάνω στη γη. ''Αριθμητικοί δε μήνες αυτού παρ' αυτού'' (Ιώβ 14 5). Είναι ''γραμμένο'' (λέει ο λαός μας) το πότε θα πεθάνει.
Τα μαρτύρια
Τα μαρτύρια των αγίων μας μαρτύρων είναι εξόχως αποκαλυπτικά. Πόσοι μάρτυρες πέρασαν μέσα από ποικίλα και θανατηφόρα βασανιστήρια (ρίχθηκαν σε φωτιές, σε πίσσες, σε θάλασσες), αλλά χάρη στην προστασία του Θεού, παρέμειναν ''σώοι και αβλαβείς''.
Γιατί δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα τους! Ο Θεός λ.χ. προστάτεψε τον άγιο ιερομάρτυρα Ελευθέριο (2ος μ.Χ. αιώνας, μνήμη του 15 Δεκεμβρίου) από πολλά και φοβερά μαρτύρια, από το πύρινο κρεββάτι, από την πύρινη σχάρα, από την καυτή πίσσα, από τον χάλκινο φούρνο, από τα πεινασμένα λιοντάρια. Ώσπου τελικά ο άγιος αποκεφαλίσθηκε.
Ο Θεός μπορούσε να ακινητοποιήσει το δήμιο και να μην κόψει το κεφάλι του αγίου (όπως εμπόδισε τα πεινασμένα λιοντάρια για να μην τον κατασπαράξουν).
Η ανεξιχνίαστη όμως σοφία Του έκρινε, πως γι' αυτόν τον άγιο, αυτή ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή και ο πιο κατάλληλος τρόπος φυγής του, από τον κόσμο αυτό.
4. ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Πέθανε ''σαν πουλάκι'', λέμε, όταν κάποιος άνθρωπός μας πεθαίνει με ειρήνη. Δηλαδή; Επειδή ''πέθανε σαν πουλάκι'', είναι για τον Παράδεισο; Και αν πέθαινε με πόνους, θα ήταν μήπως για την Κόλαση;
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. - Πέθανε ο φίλος μας, είπε κάποτε σε φίλο του ο Νεύτων. - Πώς; Πώς πέθανε; - Μη ρωτάς πως πέθανε, αλλά πως έζησε;
Καλός θάνατος!
Καλός θάνατος δεν είναι ο ειρηνικός, και κακός θάνατος δεν είναι ο επώδυνος, αλλά καλός θάνατος, είναι ο εν μετανοία θάνατος, έστω και αν ο άνθρωπός μας, βασανίσθηκε ώσπου να ξεψυχήσει! (Θυμηθείτε τους αγίους μάρτυρες, που είχαν όλοι τους θάνατο μαρτυρικό!).
Το παν δεν είναι πως πεθαίνει ο άνθρωπός μας, αλλά αν με το θάνατό του μεταβαίνει σε ''τόπους χλοερούς και αναψύξεως''.
Ο πλούσιος της παραβολής πέθανε ήσυχα και ωραία. Ποιά η ωφέλειά του; Δεν κολάσθηκε; Ενώ ο φτωχός και άρρωστος Λάζαρος είχε βίαιο θάνατο, (τί πιο επώδυνο από την πείνα;). Τον έβλαψε ο βίαιος θάνατος; Δεν πήγε στον Παράδεισο; (Ιω. ο Χρυσόστομος, εις Αδριάντας 5).
Μπορεί, λοιπόν, ένας αμαρτωλός να έχει θάνατο ανώδυνο, και ένας ευσεβής να έχει θάνατο επώδυνο! Χωρίς αυτά να σημαίνουν, πως ο αμαρτωλός θα πάει στον Παράδεισο, ο δε ευσεβής στην Κόλαση!
Θάνατος αμαρτωλών
Ενίοτε ο Θεός επιτρέπει να γεύονται οι αμαρτωλοί θάνατο οικτρό, κατά το ψαλμικό ''θάνατος αμαρτωλός πονηρός'' (Ψλμ. 32:22).
Ντοκουμέντα: Ο Βολταίρος φθάνοντας στο τέλος του, επί τρεις ημέρες παραμιλούσε, φώναζε, ορυόταν φρικτά:
''Με τραβούν! Να ο διάβολος! Να η Κόλαση! Κρύψτε με!''. Και βγαίνοντας η ψυχή του βρώμισε ο τόπος!
''Αν ο διάβολος θα πέθαινε, θα πέθαινε σαν τον Βολταίρο!'', έλεγε ο φίλος του γιατρός Trousnin. Η νοσοκόμα του, τόσο πολύ τρομοκρατήθηκε, ώστε πριν πάει σε άλλο άρρωστο, ρωτούσε να μάθει, αν ο άρρωστος πιστεύει.
''Είδα (έλεγε) το τέλος του Βολταίρου και δεν θέλω να ξαναδώ θάνατο απίστου!''.
Ακόμα πιο φοβερός του εκ Πάτρας Π. Μ., που ζούσε ισόβια μέσα στην αμαρτία. Τη στιγμή που ξεψυχούσε ήταν δίπλα του η γυναίκα του. Μου έλεγε, λοιπόν, σοκαρισμένη:
''Η γλώσσα του μεγάλωσε! Έφθασε μέχρι το στήθος του! Μεγάλωσε και το στόμα του! Θύμιζε στόμα του βοδιού! Και μούγκριζε σαν βόδι!
Τα κόπρανά του βγήκαν από το ...στόμα του! Και ''σ... ξεψύχησε!''. Σημείο από τον ελεήμονα Κύριο ''προς γνώση και συμμόρφωση'' των αμαρτωλών!8
5. ΠΡΟΩΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
''Ο Θεός φροντίζει πριν από εμάς, για μας, αλλά και καλύτερα από εμάς!''.
Ο καθένας βάζει σχέδια για το μέλλον του, και φυσικά σχεδιάζει ό,τι το καλύτερο. Όμως το μέλλον είναι άγνωστο. Κανείς δεν ξέρει, τι θα του ξημερώσει αύριο. Κανείς! Παρά μόνο ο Θεός!
Είναι ο μόνος που γνωρίζει εκ των προτέρων, αν τα σχέδιά μας θα πετύχουν ή θα πάρουμε τον πνευματικό κατήφορο. Και αν δει, πως παίρνουμε κατήφορο, επεμβαίνει προς σωτηρία των ψυχών ημών.
Με άλλα λόγια, ο παντογνώστης Κύριος, λαμβάνει υπ' όψη Του πράγματα και καταστάσεις, που εμείς αδυνατούμε να σκεφθούμε! ''Τα βάζει στο τραπέζι'', και ανάλογα αποφασίζει.
Αν χρειασθεί, επεμβαίνει και ματαιώνει (μέσω του θανάτου) τα επικίνδυνα σχέδιά μας. Εμείς βέβαια, που δεν ξέρουμε, όσα ξέρει ο Θεός, τα βάζουμε μαζί Του, που πήρε πρόωρα τον άνθρωπό μας. Ε! Τόσο καταλαβαίνουμε!
''Στοπ'' στον κατήφορο!
''Οι αμαρτωλοί, (που δεν έχουν διάθεση μετανοίας), πεθαίνουν πρόωρα'' (Περ. 11:30, Εκκλ. 7:17).
Προνοεί ο αγαθός Θεός, και μέσω του θανάτου, τους ''λυτρώνει'', τους αποκόβει από την αμαρτία, κατά το αγιογραφικό ''ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας'' (Ρωμ. 6:17).
Ο Θεός θανάτωσε (έκαψε!) τους κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρων, γιατι είδε πως έσβησε από μέσα τους και η τελευταία σπίθα μετανοίας. Οπότε με το θάνατό τους, αφ' ενός μεν σταμάτησε ο κατήφορος προς την αμαρτία, αφ' ετέρου δε, η αιώνια Κόλασή τους, (επειδή έπαψαν να αμαρτάνουν), ήταν ελαφρότερη!
Αν δεν θανατώνονταν, θα συνέχιζαν την αμαρτία, και θα μεγάλωναν την Κόλασή τους! Το συμφέρον τους ήταν ο θάνατός τους! (Πρβλ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ομιλ. 25η εις Γεν.).
Λοιπόν; Έχει καϋμό επειδή ο άνθρωπός σου πέθανε στην αμαρτία; Αν δεν πέθαινε, θα έκοβε την αμαρτία; Ή θα τη συνέχιζε, επιβαρύνοντας την κατάστασή του;
Αυτό βέβαια δεν το ήξερες εσύ. Το ήξερε όμως ο Θεός. Και ενήργησε ανάλογα! Ψάλλε, λοιπόν, και συ μαζί με τον υμνωδό:
''Βάθει σοφίας αρρήτου σου οροθετείς την ζωήν, και προβλέπεις τα μέλλοντα, και προς βίον έτερον μετοικίζεις τους δούλους σου''. (Παρακλητική, ήχος πλ. δ. Σάββατο πρωϊ).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Απόσπασμα εκ του βιβλίου ''Μετά Θάνατον''
του Αρχιμανδρίτη Βασιλείου Μπακογιάννη,
που πραγματεύεται τα του θανάτου και τα... μετά του θανάτου!
Εκδόσεις Θαβώρ, έκδοση 17η,
Αγρίνιο 2008, σελ. 46 - 55.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου